Συντάχθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2024 .
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024
Πρό Χριστοῦ Γεννήσεως
07.30-10.30π.μ. Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Πυθαγορείου
Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2024
Παραμονή Χριστουγέννων.
18.00μ.μ.-20.00 Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός τῶν Χριστουγέννων εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου.
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2025
Χριστούγεννα.
05.30-9.00π.μ. Πανηγυρικός Ὄρθρος τῶν Χριστουγέννων καί θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου.
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2024
Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
07.30-10.30π.μ. Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Καρλοβάσου (αἴθουσα Πνευματικοῦ Κέντρου ἔναντι Δημαρχείου) .
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024
12.00 π.μ. Ἐκδήλωσις διά τά παιδιά τῶν Ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024
Μετά Χριστοῦ Γέννησιν.
07.30-10.30π.μ. Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία ἐπί τῆ μνήμη τοῦ Ὁσίου Νήφωνος, εἰς τήν Ἱερά Μονή Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μαραθοκάμπου. Μονοκκλησία.
Παραμονή Πρωτοχρονιᾶς.
18.00-20.00μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας εἰς τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου. Θά εὐλογηθοῦν καί οἱ ἁγιοβασιλόπιττες τῶν πιστῶν.
Τετάρτη 1 Ἰανουαρίου 2025
Πρωτοχρονιά.
08.00-10.30π.μ. Πανηγυρικός Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία Μεγάλου Βασιλείου εἰς τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου.
10.30π.μ. Δοξολογία ἐπί τῶ νέω ἔτει εἰς τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἅγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου.
ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
Κυριακή 5 Ἰανουαρίου 2025
Παραμονή τῶν Θεοφανείων
07.00-10.30π.μ. Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καί Ἀκολουθία Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἰς τήν Ἱερά Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς.
Δευτέρα 6 Ἰανουαρίου 2025
Ἅγια Θεοφάνεια.
07.00-10.00π.μ. Πανηγυρικός Ὄρθρος τῶν Θεοφανείων καί θεία Λειτουργία, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀντωνίου Ἄνω Βαθέος.
10.00-11.00π.μ. Ἀκολουθία Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀντωνίου Ἄνω Βαθέος.
11.00π.μ. Λιτάνευσις τιμίου Σταυροῦ πρός τόν Λιμένα Σάμου.
11.30π.μ. Τελετή Ἁγιασμοῦ τῶν Ὑδάτων στόν Λιμένα Σάμου.
18.30-20.00μ.μ. Πανηγυρικός Ἑσπερινός Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ εἰς τόν Ἱερό Ναό Γεννήσεως Χριστοῦ Παγώνδα.
Συντάχθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2024 .
Η Ι. Μ. Σάμου και Ικαρίας , σας προσκαλεί στη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που διοργανώνει εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων, όπου θα παρουσιάσει τη μουσικο-θεατρική παράσταση με τίτλο: «Η Φαρμακοποιός» , με την Παιδική & Νεανική Χορωδία της, «Ευ ΩΔΗ α».
Μέσα από μια συγκινητική και τρυφερή ιστορία, η «φαρμακοποιός» καλείται να ανακαλύψει πως η πίστη, η ανιδιοτελής αγάπη και η προσφορά στον συνάνθρωπο μπορούν να μεταμορφώσουν την καθημερινότητα και να γεμίσουν τις ψυχές μας με ζεστασιά.
Οι ξεχωριστές μελωδίες και οι ερμηνείες των παιδιών, πρόκειται να μας οδηγήσουν σε ένα συγκινητικό ταξίδι, όπου το μήνυμα της Γέννησης του Χριστού γίνεται ένας φάρος ελπίδας σε έναν κόσμο που πραγματικά το έχει ανάγκη.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024 , στις 19:30 μμ. , στο Επικούρειο Πολιτιστικό Κέντρο Σάμου.
Συντάχθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2024 .
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024 – Πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. α΄ 1-25)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Κυριακή πρίν τά Χριστούγεννα σήμερα κι ἀκούσαμε στό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁλόκληρο τό πρῶτο κεφάλαιο ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο περιγράφει τήν γενεαλογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ὅλους τούς κατά σάρκα προγόνους Του ἀπὸ τὸν προπάτορα Ἀβραάμ ἕως τὀν Ἰωσήφ τόν μνήστορα «τόν ἄνδρα Μαρίας ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός».
Ἴσως δημιουργηθεῖ ἡ ἀπορία σέ κάποιους, γιατί γενεαλογεῖται ὁ Ἰωσήφ καί ὄχι ἡ Παναγία. Ὁ Ἰωσήφ ἦταν προστάτης καί «μνήστωρ» τῆς Θεοτόκου, καί δέν εἶχε συγγένεια εξ αἵματος μέ τόν Κύριό μας, καθότι ὁ Χριστός εἶναι χωρίς μητέρα ὡς Θεός καί χωρίς πατέρα ὡς Ἄνθρωπος, ὅπως διατυπώνεται καί στήν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀκολουθώντας τούς Ἀποστολικούς καί τούς λοιπούς πρό ἐκείνου Πατέρες, ἑρμηνεύοντας λέει ὅτι γιά δύο κυρίως λόγους ὁ Ματθαῖος δέν ἀναφέρει τήν Παναγία, στήν γενεαλογία του. Πρῶτον , ἐπειδή σύμφωνα μέ τό ἰουδαϊκό ἐθιμικό δίκαιο δέν γενεαλογοῦντο ποτέ οἱ γυναῖκες καί εἰδικά μόνες τους καί αὐτό φαίνεται ἀφοῦ καί στήν ὅλη γενεαλογία, ὅπου ἀναφέρεται γυναίκα, ἀναφέρεται σέ συνδυασμό μέ τό σύζυγό της. Δεύτερον ἐπειδή ὁ Ἰωσήφ παρίστατο σάν πατέρας τοῦ Χριστοῦ, χωρίς νά εἶναι βέβαια, διότι δέν ἔπρεπε ἐξ ἀρχῆς οἱ Ἰουδαῖοι νά μάθουν, γιά τήν ἄνευ σπορᾶς κυοφορία τῆς Παρθένου, ἐπειδή θά θεωροῦσαν τήν ἐγκυμοσύνη Της προϊόν μοιχείας καί θά τήν λιθοβολοῦσαν ἕως θανάτου, σύμφωνα μέ τίς σχετικές διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.
Ἐξάλλου κατά τό Ἰουδαϊκό ἔθος τά ζεύγη ἀπαραιτήτως ἔπρεπε νά προέρχονται ἀπό τήν ἴδια φυλή καί ἐν προκειμένῳ κι ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παρθένος Μαριάμ προέρχονταν ἀπό τη φυλή τοῦ Ἰούδα καί ἀπό τη γενιά τοῦ Δαβίδ, πού σημαίνει ὅτι εἶχαν κοινούς τούς προγόνους. Γιά τό λόγο αὐτό πήγαιναν νά ἀπογραφοῦν στή Βηθλεέμ, τόπο καταγωγῆς τους σύμφωνα μέ τό διάταγμα τοῦ Καίσαρα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ἐπειδή ἀπευθύνεται στους ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανούς, γενεαλογεῖ τόν Κύριο ἀπό τόν Ἀβραάμ, γιά νά ἀποδείξει, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση Του εἶναι «κατά σάρκα» Ἰουδαῖος καί ὅτι στό πρόσωπό Του κατ΄ ἐπέκτασιν ἐκπληρώνονται οἱ περί τοῦ Μεσσία ἐπαγγελίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τίς ὁποῖες οἹ συμπατριῶτες του Ἰουδαῖοι γνώριζαν καί προσδοκοῦσαν.
Σημειωτέον δέ, ὅτι καί ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς παραθέτει παρόμοια γενεαλογία, ἡ ὁποία ὅμως ξεκινᾶ ἀντιστρόφως τοῦ Ματθαίου. Ἀρχίζοντας ἀπό τόν Χριστό καταλήγει στόν Ἀδάμ, διότι ἀπευθύνεται σέ ἕνα ἀκροατήριο μέ ἐθνικές καταβολές. Γι’αὐτό φτάνει ἀπό τόν Χριστό στόν Ἀδάμ, ὥστε νά καταδειχθεῖ ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ Μεσσίας δέν θά σώσει ἀποκλειστικά καί μόνο τούς Ἰουδαίους, ἀλλά θά εἶναι «φῶς εἰς ἀποκάλυψιν Ἐθνῶν» (Λουκ. β΄32). Καί αὐτό τό φῶς πλέον δέν θά περιορίζεται μόνο σέ ἕνα ἐκλεκτό ἔθνος ἤ λαό, ἀλλά θά ἀπευθύνεται στους πάντες γιά νά τούς φωτίσει καί νά τούς ἁγιάσει, χωρίς καμμία ἀπολύτως διάκριση φυλετική ἤ κοινωνική, ἐνσωματώνοντάς τους στό μυστικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία.
Ἀκούσαμε τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο σέ ἕνα σημεῖο τῆς γενεαλογίας νά ἀναφέρεται στήν Ρούθ. Ὅπως διαβάζουμε στό ὁμώνυμο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ Ρούθ ἦταν Μωαβίτισσα, δηλαδή προερχόταν ἀπό ἕνα εἰδωλολατρικό ἔθνος τό ὁποῖο παραδοσιακά ἦταν ἀντίπαλος τοῦ Ἰσραήλ. Ζοῦσε στήν ἐποχή τῶν Κριτῶν καί εἶχε παντρευτεῖ Ἰσραηλίτη. Μέ μεγάλη προθυμία καί ἀφοσίωση (κυρίως μετά τη χηρεία της) συμπεριφερόταν στήν συνετή πεθερά της Νωεμίν, τήν ἀκολούθησε στήν Βηθλεέμ, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τήν εἰδωλολατρία καί πίστεψε στόν ἀληθινό Θεό, ἐνώ ἀξιώθηκε νά γίνει σύζυγος τοῦ Βοόζ, ἀπό τόν ὁποῖον γέννησε τόν Ὠβήδ, πατέρα τοῦ Ἰεσσαί, ἀπό τόν ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Βασιλεύς Δαυίδ, κατά σάρκα πρόγονος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γενεαλογικός κατάλογος παρατίθεται καί στό τέλος τοῦ βιβλιου τῆς Ρούθ ὅπου γενεαλογεῖται ὁ βασιλιάς Δαϋίδ. Οὐσιαστικά μπαίνει στό τέλος τοῦ βιβλίου ὡς προεισαγωγή γιά τά βιβλία τῶν Βασιλειῶν τά ὁποία κατατάσσονται στά ἱστορικά βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ἀναφέρονται στήν ἱστορία τῶν Ἰουδαίων βασιλέων Σαούλ καί Δαϋίδ.
Ἡ Ρούθ συμβολίζει καί προεικονίζει τήν εἰσδοχή τῶν ἐθνικῶν στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Μία εἰδωλολάτρισσα καί μάλιστα ἀπό ἐχθρικό ἔθνος καθίσταται κατά σάρκα πρόγονος τοῦ Χριστοῦ! Ἀλλά ἐκτός αὐτοῦ παρατηροῦμε, ὅτι διακινδυνεύει καί λέει στήν πεθερά της, πώς θά τήν ἀκολουθήσει στή Βηθλεέμ καί ὅτι στό ἐξῆς «ἡ γῆ σου θά εἶναι γῆ μου καί ὁ Θεός σου, Θεός μου».
Ἡ Ρούθ ἀποτελεῖ πρότυπο θυσιαστικῆς ἀγάπης. Ἡ ἄνευ ὅρων ἀγάπη αὐτή τῆς Ρούθ ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν περιορισμένη καί συμφεροντολογική ἀγάπη τήν ὁποία εἶχαν οἱ Ἰουδαῖοι, καθότι ἔχει τό στοιχεῖο τῆς θυσιαστικότητας, αὐτό πού ἀργότερα εὐαγγελίσθηκε ὁ Χριστός. Αὐτή τή θυσιαστική ἀγάπη ἔρχεται νά μᾶς ὑπενθυμίσει τό πρόσωπο τῆς Ρούθ τίς ἡμέρες αὐτές, ὅπου ναί μέν μπορεῖ ὅλα νά μᾶς θυμίζουν ὅτι ἐτοιμαζόμαστε να ἑορτάσουμε τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πλήν ὅμως πολλές φορές συμπνιγόμαστε ἀπό το κοσμικό πνεῦμα, πού μας περιβάλλει καί ξεχνοῦμε μέσα σέ ὅλα αὐτά τό κύριο πρόσωπο τῆς ἑορτῆς, τόν Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ ἄν παραδιδόμαστε ἄραγε ἄνευ ὅρων στό πανάγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ μήπως προσπαθοῦμε νά ἱκανοποιήσουμε ἀκόμα καί τίς ἡμέρες αὐτές τή φιλαυτία μας καί τόν ἐγωϊσμό μας, ἑορτάζοντας οὐσιαστικά Χριστούγεννα χωρίς Χριστό;
Πώς ὅμως θά ἑορτάσουμε ἀληθινά Χριστούγεννα; Φυσικά ὄχι μέ τά ἐφήμερα φῶτα και τίς λάμψεις ἀπό τό ψεύτικο ἠλεκτρικό φῶς πού ἀφθονεῖ τίς ἡμέρες αὐτές, ἀλλά μέ τό ἀληθινό φῶς το ὁποῖο φωτίζει καί ἁγιάζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» (Ἰω. α΄9), δηλαδή τόν Ἰησοῦ Χριστό. Καί αὐτό θά τό ἐπιτύχουμε ὅταν θά ἀγαπήσουμε ἀληθινά τόν Χριστό, δηλαδή ὅταν συμφιλιωθοῦμε μέ ὅσους τυχόν βλάψαμε ἤ ἀκόμη κι ἄν μας ἔβλαψαν, ὅταν προσέλθουμε μέ συντριβή καί μετάνοια στό Ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως γιά νά ἀποθέσουμε τά ἁμαρτήματά μας, προκειμένου νά προσέλθουμε μέ καθαρή καρδιά καί συνείδηση στό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, τήν Θεία Εὐχαριστία, ὅπου λαμβάνοντας τό ἀληθινό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ θά γίνουμε πλέον σύσσωμοι καί σύναιμοι μέ Αὑτόν.
Τότε μόνο θά ζήσουμε ἀληθινά Χριστούγεννα διότι ὁ Χριστός θά ἔχει ἔρθει γιά νά κατοικήσει ὄχι προσωρινά, ἀλλά μόνιμα στίς καρδιές μας, θά Του ἔχουμε ἀνοίξει τή θύρα τῆς ψυχῆς μας γιά νά δειπνήσει μαζί μας, ὅπως περιγράφει καί ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη: «Ἰδού, στέκομαι στή θύρα καί κρούω, ἄν κάποιος ἀκούσει τή ψωνή μου, καί ἀνοίξει τή θύρα, θά μπῶ μέσα σ’ αὐτόν, καί θα δειπνήσω μαζί του καί αὐτός μαζί μου». Ἀμήν!
Συντάχθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2024 .
«Ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία μας»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, τμῆμα ἀπό τήν δεύτερη ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τόν Τιμόθεο, ἀκούσαμε νά γίνεται λόγος γιά τήν ἐλευθερία, πού μᾶς χάρισε ὁ Χριστός. Ἡ ἐλευθερία αὐτή εἶναι συνέπεια τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί βιώνεται ἔντονα ἀπό τόν Χριστιανό, ὅταν πιστεύει, χωρίς νά ντρέπεται ἤ νά θλίβεται γιά τίς κακοπάθειες ἤ τίς φυλακίσεις ἤ τούς διωγμούς, ὅπως συνέβαινε καί μέ τόν Ἀπόστολο Παῡλο, πού βρισκόταν φυλακισμένος στή Ρώμη, λίγο πρίν τόν τέλος του.
Ἡ σημερινή μάλιστα ἑορτή τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου διαβάζεται τό συγκεκριμένο ἀνάγνωσμα, ἐπιτείνει αὐτήν τήν ἔννοια τὴς ἐλευθερίας. Ὅταν μάλιστα σκεφθοῦμε, πώς ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος ὁ ὁποῖος ἦταν Ἐπίσκοπος Ἰλλυρικοῦ τόν δεύτερο αἰῶνα μ.Χ, ἔβαψε σέ πολύ νεαρή ἡλικία τά ἀρχιερατικά του ἄμφια με τό μαρτυρικό του αἷμα, ἀντιλαμβανόμαστε, ὅτι πρόκειται γιά μιά ἰδιαίτερη βιωματική ἐμπειρία, πού στό τέλος ἐκτός ἀπό τόν ἅγιο μάρτυρα, δοξάζει τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του.
Ἡ ἱστορία τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπό τήν στιγμή κατά τήν ὁποία, ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ, ἐλεύθερος. Ἐλεύθερος νά διαχειρισθεῖ τή ζωή καί τόν Παράδεισο, πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός. Ἐλεύθερος ἀκόμη καί νά ἀρνηθεῖ τόν Δημιουργό του, ὅπως φάνηκε μετά. Διότι δέν κατάφερε νά ἀξιοποιήσει τό δῶρο αὐτό τῆς ἐλευθερίας γιά τήν ὠφέλεια καί τό συμφέρον του. Ἔκανε τό λάθος καί τήν διαπραγματεύθηκε μέ τόν διάβολο. Δέν ὑπερίσχυσε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἡ πρόσωπον πρός πρόσωπον κοινωνία μαζί Του, οὔτε ἀκόμη καί ὁ σεβασμός, πού ὁ Θεός ἔδειξε στόν ἄνθρωπο, νά μήν ἐπεμβαίνει στίς ἐπιλογές του. Οἱ Πρωτόπλαστοι, ἄν καί ἀποτελοῦσαν δημιούργημα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, γρήγορα πίστευσαν τό ψέμα τοῦ διαβόλου. Ἄν καί τόν ἔβλεπαν γιά πρώτη φορά, δέν προβληματίσθηκαν γιά τόν ρόλο καί τόν τρόπο ἑνός ἀγνώστου πού λαμβάνει τή μορφή τοῦ φιδιοῦ καί μέ θράσος κατηγορεῖ τόν Θεό καί ἐπεμβαίνει στή ζωή τους. Ἴσως νά θεώρησαν καί εὐτυχῆ συγκυρία τήν παρουσία του. Γι’ αὐτό εὔκολα ὑπάκουσαν στήν προτροπή του καί ἔφαγαν ἀπό τό δένδρο τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Ἀθέτησαν τήν μιά καί μοναδική ἐντολή τοῦ Θεοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑποθηκεύσουν τήν ζωή τους στόν διάβολο. Ἡ ἐπιπόλαιη ἐπιλογή τους ἔφερε τόν πνευματικό θάνατο, δηλαδή τόν χωρισμό ἀπό τόν Θεό, τήν ἀπώλεια τοῦ παραδείσου καί ἐν τέλει τή στέρηση τῆς ἐλευθερίας τους μέ τήν ταυτόχρονη ὑποδούλωσή τους στόν διάβολο.
Ὁ Θεός ὅμως ἀμέσως μετά τήν πτώση ἔδωσε τήν ὑπόσχεση της σωτηρίας μέσα ἀπό τήν σπορά τῆς γυναίκας, ὅπως χαρακτηριστικά γράφει, ὁμιλώντας ξεκάθαρα γιά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ χωρίς τήν διαμεσολάβηση ἄνδρα στήν γέννηση αὐτή. Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὅπως ὁμολογοῦμε καί στό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁ Θεός ἔγινε καί ἄνθρωπος, «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τήν ἐπαναπόκτηση τῆς ἐ λευθερίας του.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μόνος Ἀναμάρτητος, ἀναδέχεται τήν ἁμαρτία ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί πάνω στόν Τίμιο Σταυρό θυσιάζει τόν ἑαυτό του γιά νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν διάβολο. Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἔρρευσε γιά τήν λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός μέ τή σταυρική θυσία καί τήν Ἀνάστασή Του ἐλευθέρωσε τόν ἄνθρωπο καί δέσμευσε τόν διάβολο. Ἔκτοτε ὁ διάβολος μπορεῖ νά πειράξει τόν ἄνθρωπο, ὅταν ἐκεῖνος τοῦ δίνει ἀφορμή κάνοντας κακή χρήση ἤ κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας, πού τοῦ χάρισε ὁ Χριστός, ἐπαναλαμβάνοντας τήν ἁμαρτία τῶν Πρωτοπλάστων καί μάλιστα διπλά. Διότι ὅταν ἁμαρτάνουμε δέν ἀθετοῦμε ἁπλά τόν λόγο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά περιφρονοῦμε τήν θυσία Του γιά τή σωτηρία μας. Διότι ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στό Εὐαγγέλιό του: «τόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός, ὥστε ἔστειλε τόν Υἱό Του τόν μονογενῆ να θυσιαστεῖ γιά τή σωτηρία μας». (βλ. Ἰω. γ 16)
Ὁ τρόπος σκέψης καί ἡ βιοθεωρία τοῦ σύγχρονου κόσμου μᾶς ὠθοῦν νά θεωροῦμε ὡς ἐλευθερία, ὄχι αὐτό πού μᾶς ἑνώνει μέ τόν Θεό, ἀλλά αὐτό πού μᾶς χωρίζει, δηλαδή τήν ἁμαρτία. Δέν ἀρέσει ἡ ἔκφραση δοῦλος ἤ δούλη τοῦ Θεοῦ, ὡς ὑποτίμηση τάχα τῆς ἀνθρώπινης ἀξίας. Ἀντιθέτως πάλι ἡ ὑποδούλωση στά ἀνθρώπινα πάθη καί τις ἀδυναμίες ὄχι μόνο δέν ἐνοχλεῖ, ἀλλά δυστυχῶς προάγεται, διαφημίζεται καί προκαλεῖ.
Ἡ ἀπάντησή μας ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν δέν βρίσκεται τόσο στήν προσπάθεια νά ἐπιχειρηματολογήσουμε ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, δεδομένου ὅτι δέν ὑπάρχει τέλος σέ αὐτή τή διαμάχη. Οὔτε πρόκειται νά πεισθεῖ ἐκεῖνος πού ἔχει πωρωμένη τή συνείδησή του. Ἀρκεῖ νά σκεφθοῦμε, πόσοι Ἅγιοι, πόσοι, Μάρτυρες, πόσοι Διδάσκαλοι καί Πατέρες, πέρασαν καί δίδαξαν στό διάβα τόσων αἰώνων καί ὅμως ὁ ἄνθρωπος συνεχίζει νά ἁμαρτάνει, παρασυρόμενος ἀπό τόν διάβολο καί μάλιστα μέ μιά καταπληκτική ὁμοιότητα καί ταύτιση στόν τρόπο τῆς ἁμαρτίας τῆς μιᾶς ἐποχῆς μέ τήν ἄλλη.
Ἡ ἀπάντησή μας βρίσκεται ἀποθησαυρισμένη μέσα στή ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τἠν ὁποία ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὀνομάζει θεραπευτήριο. Ὅταν ο διάβολος καλεῖ στήν ἁμαρτία, τότε ὁ ἀγωνιζόμενος Ὀρθόδοξος Χριστιανός πρέπει νά ἀπαντήσει ἀνταποκρινόμενος στήν κλήση του ἀπό τόν Χριστό γιά νά ζήσει ἀληθινά. Δέν χρειάζεται νά ψάξει γιά τίποτε ἄλλο. Ὁ Χριστός μέσα ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας παρέχει ἁπλόχερα τόν τρόπο τῆς σωτηρίας μέ τήν προσευχή, μέ τή νηστεία, ὑλική καί πνευματική, μέ τήν μετάνοια, πού διορθώνει τά ἐσφαλμένα καί ἀσφαλίζει τήν πορεία καί πρῶτα καί πάνω ἀπ’ ὅλα τήν μετάληψη τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Ὅλα αὐτά συνιστοῦν τόν τρόπο τῆς ἐλευθερίας « ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε»
Εἶναι ἄσχημο τό γεγονός, ὅτι σήμερα στή ζωή τῶν περισσοτέρων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν λείπει ἡ δυναμική παρουσία ὅλων αὐτῶν τῶν ἀπαραίτητων στοιχείων γιά τήν νίκη ἐναντίον τοῦ διαβόλου. Εἶναι δυνατόν νά χλευάζεται ἡ νηστεία αὐτῶν τῶν ἡμερῶν; Ἤ νά περιφρονεῖται ἡ ἐξομολόγηση καί ἡ μυστηριακή ζωή καί νά πιστεύουμε, πώς, κάνοντας μιά ἐλάχιστη φιλανθρωπία μέσα στό πνεῦμα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, κάτι πού τίς περισσότερες φορές φαντάζει πολύ ὑποκριτικό, τακτοποιήσαμε τίς πνευματικές μας ἀνάγκες ἤ τίς ὀφειλές ἔναντι τοῦ Θεοῦ; Πῶς περιμένουμε ν΄ ἀλλάξει ἡ κατάσταση, ἄν δέν ἀλλάξουμε ἐμεῖς;
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τά Χριστούγεννα που πλησιάζουν θά κληθοῦμε νά ἑορτάσουμε τήν γέννηση τοῦ ἐλευθερωτή μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μή λησμονήσουμε ὅμως, ὅτι ἡ ἐλευθερία μας, ἀν καί χαρίσθηκε σέ ὅλους μας, ἅπαξ διά παντός πάνω στόν Σταυρό, βιώνεται ὡς ἐμπειρία μόνο ἀπό ἐκείνους, πού μέ πίστη καί εὐλάβεια ἀνταποκρίνονται στήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ. Μιά πρόσκληση γιά ζωή ἀληθινή, ὅπως τήν ἀκούσαμε νά ἀπευθύνεται στο σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τοῦ μεγάλου Δείπνου, πού εἰκονίζει τή Θεία Λειτουργία. Διότι ὁ Χριστός σέ κάθε θεία λειτουργία στρώνει γιά χάρη μας τραπέζι γιορτινό καί προσφέρει γιά τροφή τό σῶμα Του καί τό αἷμα Του. Καί μᾶς καλεῖ ἐπισήμως νά συμμετάσχουμε μέ πρόσκληση ὑπογεγραμμένη μέ τό ἴδιο Του τό αἷμα. Ἄς μάθουμε λοιπόν νά εἴμαστε συνδαιτημόνες τοῦ Θεοῦ στό Τραπέζι αὐτό τῆς Βασιλείας Του καί τώρα καί αἰωνίως, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε ἐλεύθεροι πραγματικά. Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 03 Δεκεμβρίου 2024 .
«Παλαιά καί Καινή Διαθήκη…Τόν Ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσι»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τό Σάββατο ἦταν γιά τούς Ἰουδαίους, ὅ,τι εἶναι γιά ἐμᾶς ἡ Κυριακή ἤ μᾶλλον γιά νά τό ποῦμε καλύτερα ὅ,τι θά πρέπει νά εἶναι καί νά σημαίνει γιά ἐμᾶς ἡ Κυριακή, δηλαδή ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο, σέ συνδυασμό πάντοτε μέ τήν πνευματική, ἀλλά καί τη σωματική μας ἀνάπαυση.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, γιά νά μᾶς διδάξει μέ τό παράδειγμά Του, πήγαινε ἀπαραιτήτως κάθε Σάββατο στή Συναγωγή γιά νά συμμετάσχει στήν κοινή λατρευτική Σύναξη, ἄν καί δέν ὑπῆρχε λόγος γιά Ἐκεῖνον, ἀφοῦ ὡς Θεός ἦταν ὁ ἀποδέκτης αὐτῆς τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας.
Κάθε Σάββατο λοιπόν στή Συναγωγή, διάβαζαν κάποιο τμῆμα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή κι ἀκολουθοῦσε τό κήρυγμα ἀπό τούς νομοδιδασκάλους. Ἐκεῖνο τό Σάββατο, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἔχοντας ἀναλάβῃ τή διακονία τοῦ λόγου, δίδαξε τό πέρασμα ἀπό τή θεωρία στήν πράξη μέσα ἀπό τη θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, φανερώνοντας ταυτόχρονα τή λανθασμένη καί ὑποκριτική ἑρμηνεία τῶν νομοδιδασκάλων.
Ἰσως δέν ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅμως, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ὁποία διαβαζόταν καί τήν ὁποία ὁ Κύριος ἑρμήνευε διδάσκοντας εἶναι ἡ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ. Ἐπισημαίνουμε αὐτή τη λεπτομέρεια, διότι στις μέρες μας δυστυχῶς καὶ μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, παρατηρεῖται μιὰ περιφρόνηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Κάποιοι, κυρίως νεοειδωλολάτρες-δωδεκαθεϊστές θεωροῦν, ὅτι πρόκειται γιά τήν ἱστορία τῶν Ἑβραίων καί ἄρα δέν ἀφορᾶ σέ ἐμᾶς ὡς Ἕλληνες. Τοῦτο ὅμως εἶναι τραγικό λάθος καί ἀγγίζει τά ὅρια τῆς ὑστερόβουλης ἀνοησίας.
Ἡ Παλαιά Διαθήκη ὄντως περιέχει ἱστορικὲς στιγμὲς τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀποτελοῦσε τότε τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν οἱ Ἑβραῖοι ἀρνήθηκαν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἐσταύρωσαν, ἔχασαν τὴν θέση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔκτοτε ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι ὁ νεός Ἰσραὴλ τῆς χάριτος. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν στὸ τέλος τῆς Ἑσπερινῆς Ἀκολουθίας ἀκούγονται τὰ λόγια, ποῦ εἶπε ὁ δίκαιος Συμεών ὁ Θεοδόχος κατὰ τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου μας, «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου Δέσποτα...» , ἐκεῖ φαίνεται ξεκάθαρα πῶς ἡ δόξα τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἀφορᾶ στὴν δόξα τοῦ Λαοῦ τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι στούς σύγχρονους Ἑβραίους οἱ ὁποῖοι σημειωτέον δὲν θεωροῦν τήν Παλαιά Διαθήκη πλέον ὡς Ἁγία Γραφή, ἀλλὰ τὴν ἀποδέχονται μόνον ἀποσπασματικά.
Ἀρχικῶς πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι σύμφωνα μέ τήν Πενθέκτη Οἰκουμενική Σύνοδο (691μ.Χ.) ἡ ὁποία καθόρισε τόν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἡ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ συγκροτεῖται ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία ἀπαρτίζεται ἀπό 49 ἱερά Βιβλία καί τήν Καινή Διαθήκη, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ 27 ἱερά Βιβλία.
Τόσο τήν Παλαιὰ, ὅσο καὶ τήν Καινὴ Διαθήκη τὶς ἑνώνει ὁ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ! Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διδάσκει σχετικά: «Ἡ Παλαιά Διαθήκη προηγεῖται χρονικά τῆς Καινῆς, ἀλλά ὅμως ἡ Καινή Διαθήκη ἑρμήνευσε τήν Παλαιά. …Οἱ δύο Διαθῆκες εἶναι δύο παιδίσκες, δύο Ἀδελφές καί δορυφοροῦν τόν Ἕνα Δεσπότη Χριστό. Ὁ Κύριος μέσα ἀπό τούς Προφήτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀναγγέλεται, ὁ Χριστός μέσα ἀπό τήν Καινή Διαθήκη κηρύσσεται». Κι ὁ ἅγιος Αὐγουστίνος ἐπεξηγεῖ: «Ἡ Καινὴ Διαθήκη κρύβεται στὴν Παλαιὰ καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀνοίγεται στὴν Καινή».
Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ἡ βάση τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στηρίζεται στὴν διδασκαλία τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Ἀποστόλων, δηλαδὴ καὶ στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη. Γι’ αὐτὸ καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας διακηρύσσουμε: «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν... οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν ». Ἄς μήν ξεχνοῦμε ἐπίσης ὅτι ὁ Κύριος συνομιλώντας μέ τοὺς δύο Μαθητὲς, στήν πορεία πρός Ἐμμαοὺς ἄνοιξε διάλογο, στὸν ὁποῖο «ἀρχίζοντας ἀπό τά ἱερά κείμενα τοῦ Μωϋσέως καὶ ὅλων τῶν Προφητῶν τούς ἐξηγοῦσε, ὅ,τι ἀφοροῦσε στόν Ἑαυτό Του μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή.» (βλ. Λουκ. κδ' 27). Σέ ἄλλη περίσταση ὁ Κύριος εἶπε στούς Ἰουδαίους: «Ἐρευνᾶτε τίς Γραφές, (τήν Παλαιά Διαθήκη δηλαδή) καὶ ἐκεῖνες εἶναι, πού μαρτυροῦν γιά μένα» (βλ. Ἰω. ε' 39).
Βεβαίως ἐννοεῖται, ὅτι γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς δὲν ἰσχύουν ὅλα ὅσα περιλαμβάνονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Γι' αὐτὸ καὶ σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Αὐγουστῖνο, διακρίνουμε τὸ περιεχόμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης σὲ τρεῖς κατηγορίες:
1) στὸ καταργούμενο τμῆμα , σὲ αὐτὸ πού καταργεῖται δηλαδή μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως γιὰ παράδειγμα οἱ θυσίες τῶν ζώων, οἱ ὁποῖες προτύπωναν, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ (βλ. Ἔβρ. κεφ. θ')
2) στὸ τελειούμενο τμῆμα , πού ἀφορᾶ σὲ νομικὲς διατάξεις, οἱ ὁποῖες τελειοποιήθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό. Γιὰ παράδειγμα στὴν ἐπί τοῦ Ὅρους ὁμιλία Του ὁ Κύριος ἀναβαθμίζει τὴν ἐντολὴ «οὐ φονεύσεις» καὶ λέει πὼς δὲν εἶναι ἀρκετὸ αὐτό, ἀλλὰ θὰ πρέπει καὶ νὰ μὴν ὀργίζεται κάποιος μὲ τὸν ἀδελφό του χωρὶς λόγο (βλ. Μάτθ. ε' 22). Καί
3) στὸ μένον τμῆμα, δηλαδὴ σὲ αὐτὸ ποὺ παραμένει καὶ ἰσχύει ἀπαράλλακτα ὅπως γιὰ παράδειγμα ὅλες οἱ πνευματικὲς συμβουλὲς καί ὁδηγίες πού λαμβάνουμε, ἀπό ὅλα τά ἱστορικά, διδακτικά και ποιητικά ἱερά Βιβλία, ἀνάμεσα στὰ ὁποῖα ξεχωρίζουν τά βιβλία τῶν Προφητῶν, οἱ Ψαλμοί του Δαβίδ, ἡ Σοφία τοῦ Σολομῶντος μέ τίς Παροιμίες του καί ἄλλα. Ἰδιαιτέρως οἱ Ψαλμοί, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅτι συμβάλλουν ἀποτελεσματικὰ στὴν ἐπιτυχία τῆς προσευχῆς μας καὶ μᾶς φέρνουν κατάνυξη, ἔχουν καὶ προφητικὸ χαρακτῆρα.
Νὰ ὑπογραμμίσουμε βεβαίως ὅτι οἱ Δέκα Ἐντολές , οἱ ὁποῖες εὑρίσκονται στὸ 20ὸ κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τῆς Ἐξόδου, εἶναι σὲ πλήρη ἰσχῡ καὶ ἀφοροῦν ἀπολύτως στὴν πνευματική μας συγκρότηση.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὅλη ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι μιά μεγάλη προφητεία γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία Χριστοῦ. Σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅπως διαφαίνεται ἀπό τίς Ἐπιστολές του, ἡ Παλαιά Διαθήκη προετοίμαζε πνευματικῶς τούς ἀνθρώπους γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Χριστοῦ. Ἡ δὲ Καινὴ Διαθήκη, σύν τοῖς ἄλλοις, ἀναφέρεται στή μέχρι λεπτομερείας ἐκπλήρωση αὐτῆς τῆς μεγάλης Προφητείας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τὴν πλήρη ἐπαλήθευσή της ἀπὸ τὸν Χριστό.
Γιά τό λόγο αὐτό, καθώς θά πλησιάζουμε ὁλοέν καί περισσότερο πρός τά Χριστούγεννα, θά ἀντιλαμβανόμαστε μέσα ἀπό τούς ὕμνους καί τά ἀναγνώσματα τίς σχετικές μέ τήν θεία Ἐνανθρώπηση Προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ τίς ὁποῖες παιδαγωγοῦνταν οἱ ἄνθρωποι περιμένοντας τόν ἐρχομό τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὡς τήν προσδοκία τῶν Ἐθνῶν γιά την Λύτρωση. Ὁ Χριστός ὅμως ἔρχεται πλέον σέ ἐμᾶς συνεχῶς. Σε κάθε θεία Λειτουργία ὁ Χριστός γεννᾶται, διδάσκει καί θυσιάζεται γιά χάρη μας, μέ σκοπό νά Τόν κοινωνοῦμε γιά νά ζοῦμε τήν αἰώνια λύτρωση, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό την ἐν Χριστῶ ζωή.
Ἄς προετοιμαζόμαστε λοιπόν γιά τήν μεγάλη αὐτή Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, εὐτρεπίζοντας τούς ἑαυτούς μας, γιά νά εἶναι συνεχῶς τό κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ, διά τῆς θείας Κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων Του. Ἀμήν.
