Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024 - ΙΓ΄Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

«Τί νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή;» 

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Σέ συνέχεια τῶν εὐαγγελικῶν περικοπῶν, πού ἀκούσαμε τίς προηγούμενες Κυριακές καί μᾶς ὁμιλοῦσαν γιά τίς καταστροφικές συνέπειες τοῦ πλούτου, τῆς φιλαργυρίας καί τῆς πλεονεξίας, τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁμιλεῖ γιά τήν εὐθεία ἀντίθεση τοῦ πλούτου μέ τήν αἰώνια ἐν Χριστῷ ζωή.

Ἄς θυμηθοῦμε, πώς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία Του μακάρισε τούς φτωχούς, λέγοντας πώς εἶναι δική τους ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν (βλ. Λουκ. στ 20) καί σήμερα ἀκούγοντας τήν ἀγωνιώδη ἐρώτηση τοῦ πλούσια νέου γιά τό πώς θά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή, τοῦ συνέστησε νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τόν πλοῦτο καί νά γίνει φτωχός, διότι ναί μέν τηροῦσε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ὑπάκουε στόν νόμο Του, ὅμως ὁ πλοῦτος, πού κατεῖχε ἦταν ἡ μεγάλη του δέσμευση.

Βλέποντας αὐτόν τόν νέο νά προσεγγίζει τόν Χριστό, σκεπτόμαστε, πώς στή θέση του θά μποροῦσε νά βρίσκονται πολλοί ἀπό ἐμᾶς. Ἀφ’ ᾗς στιγμῆς μάλιστα ἀπό τήν μιά μεριά, τηροῦμε τίς βασικές ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί δέν ἔχουμε πέσει μέ τήν χάρη Του στά μεγάλα ἁμαρτήματα τῆς κλοπῆς, τοῦ φόνου, τῆς μοιχείας, τῆς ψευδομαρτυρίας καί ἀπό τήν ἄλλη, λίγο-πολύ μᾶς ἀπασχολεῖ τό ἀγωνιῶδες ἐρώτημα αὐτοῦ τοῦ νέου. Διότι ἡ αἰώνια ζωή θά πρέπει νά ἀπασχολεῖ τόν κάθε ἐνσυνείδητο Ὀρθόδοξο Χριστιανό, ἀφοῦ αὐτός εἶναι καί ὁ σκοπός τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας. Ἡ παρουσία μας πάνω στή γῆ εἶναι ἐφήμερη καί προσωρινή καί τό ἔργο μας ἐδῶ δέν εἶναι, νά συγκεντρώνουμε πλοῦτο καί ἀνέσεις ὑλικές, ἀλλά νά προετοιμάσουμε τήν αἰώνια ζωή μέ τόν Χριστό στήν Οὐράνια Βασιλεία Του. Καί πολλές φορές ἀναμφισβήτητα ἐργαζόμαστε πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση. Ὅμως δέν προοδεύουμε, ἐπειδή κάτι μᾶς κρατᾶ δεσμευμένους καί δυσκίνητους, ἕως ἀκίνητους κάποιες φορές πρός τήν ἐν Χριστῷ τελείωση.

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὁμίλησε κι ἄλλες φορές γιά αὐτό τό κάτι, πού μᾶς δεσμεύει, γιά τό ἕνα πού ἔχουμε ἀνάγκη. Ἄς θυμηθοῦμε τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῶν θεομητορικῶν ἑορτῶν, ὅταν, ὅπως μᾶς περιγράφει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς (βλ. ι΄ 42),  ἐπισκέφθηκε τό σπίτι τοῦ Λαζάρου καί ἐκεῖ ἐπέστησε τήν προσοχή τῆς Μάρθας στό ἕνα πού ἐπέλεξε ἡ Μαρία, ἡ ὁποία στάθηκε δίπλα του γιά νά ἀκούσει τήν θεϊκή του διδαχή. Ἄς θυμηθοῦμε ἐπίσης τό περιστατικό ἐκεῖνο, πού περιγράφεται ἀπό τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο (βλ. η΄22) καί ἀκοῦμε ὡς τό τέταρτο εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τοῦ Ἱεροῦ Εὐχελαίου, ἐκεῖ ὅπου κάποιος ζητεῖ νά γίνει μαθητής Του καί νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό, ἀφοῦ πρῶτα πάει νά θάψει τόν πατέρα του, ἀλλά ὁ Χριστός τοῦ ζητεῖ νά τόν ἀκολουθήσει τήν ἴδια στιγμή, χωρίς νά πάει στήν κηδεία τοῦ πατέρα του. Αὐτό τό ἕνα γιά ἐκεῖνον τόν ἄνθρωπο ἦταν σύμφωνα μέ τήν ἀπόλυτα σωστή κρίση τοῦ Κυρίου μας ἡ πόρτα ἀπό τήν ὁποία θά εἰσερχόταν κι ἐκεῖνος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ἔρχεται λοιπόν ὁ Χριστός, ὅπως τότε σ’ ἐκεῖνον τόν νέο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου νά μᾶς ὑποδείξει αὐτό τό ἕνα, πού πρέπει νά προσέξουμε καί νά ἀποδεσμευτοῦμε ἀπό αὐτό, ἀλλά καί τά πολλά τά ὁποῖα πρέπει νά δώσουμε γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε. Τότε γιά ἐκεῖνον τόν νέο, τό ἕνα πού τόν ἐμπόδιζε ἦταν τό πάθος τῆς φιλαργυρίας. Στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς ὑπάρχει ἕνα συγκεκριμένο σημεῖο πού μᾶς πονᾶ στήν πνευματική μας ζωή. Ὑπάρχει κάτι πού πρέπει νά ἀναγνωρίσουμε, τό ὁποῖο θά μᾶς πονέσει ἀναμφίβολα, ὅταν τό ἀποκόψουμε, ἀλλά ταυτόχρονα θά αἰσθανθοῦμε ὅτι μᾶς ἀνοίγεται διάπλατα ἡ πόρτα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἐπίσης στόν νέο ὁ Χριστός συστήνει ὅλα ὅσα ἔχει νά τά μοιράσει. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι και οἱ Ἀπόστολοι ὅλα τά ἄφησαν καί ἔτσι ἀπρόσκοπτοι Τόν ἀκολούθησαν. Θά πρέπει νά γνωρίζουμε, ὅτι στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τήν πνευματική μας πορεία ὑπάρχει τό ἕνα πού πρέπει νά ἀναγνωρίσουμε στόν ἑαυτό μας καί τά πολλά πού πρέπει νά ἀπαρνηθοῦμε.

Κανείς μας δέν πρόκειται νά γευθεῖ ἀπό αὐτήν τήν ζωή τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἀν τηρεῖ μέν τούς κανόνες, ἀλλά ὅμως δέν ἔχει αὐτήν τήν πνευματική ἐλευθερία. Γιά νά κατανοήσουμε καλύτερα αὐτόν τόν λόγο, πολλοί Πατέρες παρομοιάζουν τόν ἄνθρωπο  μέ ἕνα ἀετό, πού ἔχει τήν δύναμη νά ἀνοίξει τά φτερά του καί νά φύγει κατακόρυφα γιά τόν οὐρανό, ἀλλά ὅμως εἶναι δεμένος στό ἔδαφος μέ διάφορα σκοινιά, πού περιορίζουν τήν ἐλευθερία του. Καλεῖται νά κόψει ἕνα-ἕνα αὐτά τά σκοινιά, εἴτε λέγονται πάθη, εἴτε λέγονται ἐμπαθεῖς μέριμνες, εἴτε λέγονται κακές συνήθειες, εἴτε λέγονται φυσικές ὁρμές, εἴτε ὁποιεσδήποτε ἁμαρτίες ὑπάρχουν καί χαρακτηρίζουν τή ζωή μας, ὅλες ἀνεξαιρέτως γιά νά μπορέσει νά ἀπελευθερωθεῖ. Ἔστω κι ἕνα σκοινί ἄν μείνει ἀπό τά ὁποῖα εἶναι δεμένος δέν μπορεῖ νά ἐλευθερωθεῖ.

Ὅπως καταλαβαίνουμε ὁ λόγος τῆς σημερινῆς περικοπῆς εἶναι νά ἀντιληφθοῦμε, ὅτι κάτι μᾶς δεσμεύει σ’αὐτόν τόν κόσμο καί μᾶς στερεῖ τήν ἐλευθερία μας καί ὅτι χρειάζεται νά δώσουμε τά πάντα γιά νά κινηθοῦμε ἐλεύθερα πρός τήν Οὐράνια Βασιλεία. Σκοπός μας εἶναι πρῶτα νά βροῦμε τό ἕνα σημεῖο ἀπό τό ὁποῖο χάνουμε τήν ἐλευθερίας μας καί μετά τό πώς ὅλα θά μπορέσουμε νά τά προσφέρουμε μέ ἁπλότητα καί αὐθορμητισμό στόν Κύριο. Ἴσως γιά τόν λόγο αὐτό καί οἱ τρεῖς Εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος, ὁ Μᾶρκος καί ὁ Λουκᾶς, ἀναφέρουν τό περιστατικό αὐτό καί τό τοποθετοῦν ἀμέσως μετά ἀπό τήν εὐλογία πού ἔδωσε ὁ Χριστός στά παιδιά, λέγοντας πώς ὅποιος δέν δεχθεῖ τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτά τά μικρά παιδιά μέ ἀθωότητα, αὐθορμητισμό καί ἁπλότητα, δέν θά μπορέσει νά δεῖ τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ.

Τόσο ὄμορφα καί ἁπλᾶ τά λέει ὁ Κύριος, ἀλλά ἔμεῖς δυστυχῶς ἐπηρεασμένοι ἀπό τήν κοσμική νοοτροπία ποῦ μᾶς περιβάλλει τά θεωροῦμε δύσκολα καί περίπλοκα.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Καθώς σιγά-σιγά ὁδεύουμε πρός τά Χριστούγεννα, τήν Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, στά πλαίσια τῆς πνευματικῆς μας προετοιμασίας, νά μήν ἀμελήσουμε τήν ἐξομολόγησή μας, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ἄς προστρέξουμε στούς πνευματικούς μας, νά μᾶς ὑποδείξουν τό ἕνα πού δεσμεύει τήν ἐλευθερία μας. Μόνοι μας δέν θά τά καταφέρουμε. Ἐννοεῖται πώς ὅλοι μας ἔχουμε ἕνα πνευματικό Πατέρα, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνα σταθερό πνευματικό σημεῖο ἀναφορᾶς, διότι ἐκεῖνος ἀναδέχεται τήν ἐξομολόγησή μας, προσεύχεται γιά ἐμᾶς καί μᾶς καθοδηγεῖ στόν πνευματικό μας ἀγῶνα, παρέχοντας τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ, ὅπως Ἐκεῖνος οἰκονόμησε γιά τη σωτηρία μας.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρών στό Μυστήριο φωτίζει τόν πνευματικό Πατέρα καί μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκεῖνος μᾶς ὑποδεικνύει μέ τήν πνευματική του αἴσθηση, τί πρέπει νά δώσουμε στόν Κύριο, ἀπό πού χάνουμε τήν ἐλευθερία μας, ποιά εἶναι ἡ πόρτα ἀπό τήν ὁποία ἐνδεχομένως εἰσέρχεται ὁ διάβολος καί μπερδεύει τή ζωή μας. Τότε θά νοιώσουμε σάν ἀετοί πού ἀνοίγουμε τά φτερά μας, θά φύγουμε ἀπό τήν μιζέρια, θά ξεχάσουμε τίς μικρότητες καί θά ἐξαλείψουμε τίς ὀλιγοπιστίες μας, πού τόν τελευταῖο καιρό μᾶς τυρρανοῦν.

Ἄς εὐχηθοῦμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά βροῦμε αὐτά τά δύο πράγματα: τό ἕνα ἀπό τό ὁποῖο χάνουμε τήν ἐλευθερία μας καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά δώσουμε τά πάντα στόν Χριστό γιά νά μᾶς ἀναδείξει κληρονόμους τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ἀμήν.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 112 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ὁ λαός τῆς Σάμου πιστός στίς παραδόσεις του, μέ λαμπρότητα καί ἐθνικό ἐνθουσιασμό τήν Κυριακή 17 Νοεμβρίου ἑόρτασε τήν ἐπέτειο τῶν 112 χρόνων ἀπό τῆς Ἑνώσεώς της μετά τῆς Μητρός Ἑλλάδος.

Ἐπίκεντρο τῶν ἐκδήλώσεων ὁ Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου πόλεως Σάμου καθ΄ὃτι ὁ Ἱερός Καθεδρικός Ναός τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος ὁπου κατά παράδοσιν ἑορτάζεται ἡ ἑορτή παραμένει κλειστός καί πληγωμένος ἁπό τόν καταστρεπτικό σεισμό τοῦ 2020.

 Ὁ σεπτός μας Ποιμενάρχης Χοροστάτησε στόν Ὂρθρο, Ἱερούργησε καί Προέστη τῆς ἐπισήμου Δοξολογίας συμπαραστατούμενος ἀπό πλειάδα κληρικῶν, παρουσία τῶν Πολιτικῶν καί Στρατιωτικῶν ἀρχῶν τοῦ Τόπου καί πλῆθος εὐσεβῶν Χριστιανῶν.

Ἀκολούθησε ἡ ἐπιμνημόσυνη Δέηση ἐνώπιον τοῦ Ἀνδριάντα τοῦ Θεμιστοκλή Σοφούλη στήν ὁμώνυμη πλατεία τῆς πόλεως, ἡ Κατάθεση στεφάνων καί ἡ παρέλαση ἐπί τῆς παραλιακῆς λεωφόρου, μέ τήν συμμετοχή μαθητῶν καί μαθητριῶν τῆς πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης ἀπό σχολεία ὁλοκλήρου τῆς νήσου, πολιτιστικῶν συλλόγων καί τοῦ Στρατοῦ.

Ἐντυπωσιακή ὓπήρξε ἡ συμμετοχή τῶν δύο Φιλαρμονικῶν τῆς Νήσου τῶν πόλεων Βαθέος «Βαθύλος» καί Καρλοβάσου «Κλεάνθης ὁ Σάμιος» ὃπου ὡς ἐνιαίο σώμα ἒδωσαν τό μήνυμα τῆς ἑνότητας μέ μία μοναδική παρουσία.

Σέ ὃλους τούς Ἱερούς Ναούς καί τίς Ἱερές Μονές τῆς Σάμου ἀνεγνώσθη τό ἐμπνευσμένο ἐθνικοθρησκευτικό Μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας.

Ἀκολουθεῖ ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας:

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι 112^η ΕΠΕΤΕΙΩι ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Κάθε φορὰ ποὺ πανηγυρικῶς ἑορτάζουμε τὴν ἐπέτειο τῆς Ἑνώσεως τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα, κάθε φορὰ ποὺ ἡ μνήμη μας διατρέχει τὰ ἱστορικὰ ἐκεῖνα γεγονότα καὶ ποὺ μακαρίζουμε τοὺς πρωταγωνιστές τους, τὸν πολιτικὸ ἀρχηγὸ τῆς Σάμου Θεμιστοκλῆ Σοφούλη, τὸν Μητροπολίτη Σάμου καὶ Ἰκαρίας Κωνσταντῖνο Βοντζαλίδη καὶ τοὺς ἥρωες ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ἱεροῦ κοινοῦ σκοποῦ τῆς Ἑνώσεως τοῦ νησιοῦ μας μὲ τὴν Μητέρα Πατρίδα, πρέπει νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦ ὅτι ἡ Ἕνωση ὑπῆρξε ὁ κρίκος μιᾶς χρυσῆς ἁλυσίδας ἡρωισμῶν, αὐταπάρνησης, ἐθελοθυσίας καὶ ἀνδρείας.

Ἡ σήμερα ἑορταζόμενη Ἕνωση τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα ὑπῆρξε στὴν πραγματικότητα ἡ συνέχεια καὶ ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ἀδικαίωτης Σαμιακῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, κι αὐτὸ τὸ εἶχαν συνειδητοποιήσει οἱ πρωταγωνιστὲς τῶν γεγονότων, καὶ τὸ διακήρυσσαν μὲ τὰ κείμενα, τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τους. Καὶ εἶχε τὰ βασικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς Ἐπανάστασης: ἑνότητα τοῦ λαοῦ καὶ τῶν Ἀρχόντων του, πνευματικὴ στήριξη, σκέπη καὶ εὐλογία ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἐπισκόπους της, ἐνεργούς πρωταγωνιστὲς τῶν γεγονότων.

Τόσο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύριλλος, τὸ 1821, ὅσο καὶ ὁ Μητροπολίτης Κωνσταντῖνος, τὸ 1912, δὲν περιορίστηκαν στὸ νὰ παρακολουθοῦν ἢ νὰ εὐλογοῦν μόνο τὰ γεγονότα, ἀλλὰ ὑπῆρξαν ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους. Κι αὐτὸ ἔδωσε στὸ λαὸ τὸ μήνυμα τῆς οὐσιαστικῆς συστράτευσης καὶ τῆς ἑνότητας, τὸ ὁποῖο πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας ἀποσκοπεῖ νὰ διδάξει στὸ ποίμνιό της.

Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι οἱ παραδόσεις τοῦ Γένους, σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις καὶ τὶς ἐποχὲς τῆς δουλείας, ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἐθναρχοῦσε, ὑπῆρξαν ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα. Οἱ παράγοντες αὐτοὶ προσδιόριζαν ἀνέκαθεν τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους, τὴ συνοχὴ τοῦ ὁποίου διαφύλαττε ἡ συλλογικὴ ἐνοριακὴ καὶ κοινοτικὴ ζωή, στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ βέβαια, ἡ παιδεία, διὰ τῆς ὁποίας λειτουργοῦσε ἡ παράδοση τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων, ποὺ ὑπῆρξε τὸ ἀντικείμενο συνεχοῦς μέριμνας τῆς Ἐκκλησίας, πάνω στὸ ὁποῖο θεμελιώθηκε καὶ τὸ ὅραμα ἐλευθερίας των Σαμίων, ποὺ κατέληξε στὴν ἐπιτυχῆ ἔκβαση τῆς Ἑνώσεως τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα, τὸ Νοέμβριο τοῦ 1912.

Ἔτσι μπόρεσε ἡ μικρή, ἀλλὰ ἑνωμένη καὶ ἀποφασισμένη Σάμος, νὰ ἀντισταθεῖ, νὰ διεκδικήσει, νὰ ἐπιτύχει. Ἔτσι διασφαλίστηκε, τὸ Νοέμβριο τοῦ 1912, καὶ ἡ Ἑλληνικὴ ταυτότητα τοῦ νησιοῦ μας, καθὼς οἱ σαρωτικὲς ἱστορικὲς ἐξελίξεις ποὺ ἀκολούθησαν, μὲ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ 1922, μόλις δέκα χρόνια μετά, ἔδειξαν ὅτι ἂν ἡ Ἕνωση δὲν εἶχε γίνει, ἡ Σάμος σήμερα οὔτε ἐλεύθερη θὰ ἦταν, οὔτε Ἑλληνική, καθὼς πιθανότατα θὰ εἶχε ἀκολουθήσει τὴν τραγικὴ μοῖρα ἄλλων ἑλληνικῶν νησιῶν ποὺ δὲν ἐντάχθηκαν στὸ ἑλληνικὸ κράτος, ὅπως ἡ Ἴμβρος, ἡ Τένεδος καὶ ἡ μαρτυρικὴ μεγαλόνησος Κύπρος.

Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ σημασία τῆς Ἑνώσεως τοῦ νησιοῦ μας μὲ τὴν Μητέρα Πατρίδα, καὶ βασικοὶ γιὰ τὴν ἐπίτευξή της ὑπῆρξαν οἱ παράγοντες ποὺ προαναφέρθηκαν. Συνθῆκες ποὺ καὶ σήμερα, στὶς ὁριακὲς συνθῆκες τῆς ὁλοένα μεταβαλλόμενης ἐποχῆς μας, εἶναι ἀπαραίτητες, ὥστε νὰ ἀποφευχθεῖ μιὰ ἄλλη ἀλλοτρίωση, ποὺ εἶναι ἴσως πιὸ ἐπικίνδυνη, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι σταδιακή, εἰρηνικὴ καὶ κάποτε ἀδιόρατη. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀλλοτρίωση ποὺ φέρνουν ἡ ἀλόγιστη χρήση τῶν ἀναγκαίων, στὴ λογική τους διαχείριση, τεχνολογικῶν ἐπιτευγμάτων, ἡ ξενολατρία καὶ ἡ προϊοῦσα οὐδετεροπατρία.

Ἔχουμε μπροστά μας μιὰ διαδικασία σὲ ἐξέλιξη, ἀπέναντι στὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τοποθετηθεῖ μὲ καθαρὸ λόγο καὶ ποιμαντικὴ εὐθύνη. Μιὰ πορεία ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ἐθνικὸ ἀποχρωματισμὸ καὶ στὸν θρησκευτικὸ ἀποχαρακτηρισμό, καὶ ἡ ὁποία ἂν δὲν ἀνακοπεῖ θὰ ὁδηγήσει στὰ πιὸ ὀδυνηρὰ καὶ καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα τῆς νεώτερης καὶ σύγχρονης ἱστορίας μας.

Ἀγαπητοί μου,

Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι νὰ πάρουμε διδάγματα ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν προγόνων μας, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς σύγχρονες αὐτὲς Σειρῆνες, κρατῶντας ἀλώβητη τὴν παράδοση τῶν προγόνων μας, τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτιστικὴ ταυτότητά μας, τὴν ἰδιοπροσωπία μας, τὴν περηφάνεια, τὴν ἀξιοπρέπεια, τὸν πατριωτισμὸ καὶ τὴν ἑλληνορθόδοξη συνείδησή μας. Οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ 1912, τῶν ὁποίων τὴ μνήμη σήμερα τιμοῦμε, γι’ αὐτὰ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν. Καὶ ἡ καλύτερη ἀπόδοση τιμῆς στὴν ἱερὴ μνήμη τους εἶναι βέβαια ἡ μίμηση τοῦ παραδείγματός τους καὶ ἡ ἐγκόλπωση καὶ προάσπιση τῶν ἀρχῶν ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν προμετωπίδα ἀλλὰ καὶ τὴν κορωνίδα τοῦ ἀγῶνα τους.

Πορευόμενοι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ ἔχουμε τιμήσει τὴ μνήμη τους ἐπάξια, καὶ θὰ μποροῦμε νὰ περηφανευόμαστε ὅτι εἴμαστε ἄξιοι ἀπόγονοί τους. Μόνον ἔτσι ὁ ἀγῶνας τους θὰ δικαιωθεῖ διαχρονικὰ καὶ οἱ ψυχές τους θὰ ἀναπαυθοῦν ἐν εἰρήνῃ, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ. Τότε καὶ μόνο τότε ὁ σημερινὸς ἑορτασμὸς τῆς Ἑνώσεως τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα, θὰ ἔχει ἐπιτύχει τὸν οὐσιαστικὸ σκοπό του καὶ θὰ ἀποτελεῖ τὴν ἁρμόζουσα τιμὴ στοὺς ἥρωες προγόνους μας, ποὺ τὸ ἐπιδίωξαν καὶ τὴν ἐπέτυχαν μὲ αἷμα καὶ θυσίες.

Χρόνια Πολλά.

Μετ’ εὐχῶν καί πατρικῆς ἀγάπης

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Ἱερόν Σαρανταλείτουργον 2024

Ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἡ σπουδαιότερη καί τελειότερη λατρευτική ἐκδήλωσή μας ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρός τόν Ἕνα καί μόνο ἀληθινό Θεό μας. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στή διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τέλεσε τήν πρώτη Θεία Λειτουργία πάνω στή γῆ καί τήν ἐπισφράγισε λέγοντας: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν» (Λουκ. κβ΄ 19). Ὑπέδειξε στούς Μαθητές καί κατ’ ἐπέκτασιν σέ ὅλους μας, ὡς μέλη τοῦ Σώματός Του, τόν μυστικό τρόπο γιά νά Τόν ἐνθυμούμαστε, μέσα ἀπό τήν θεία κοινωνία τοῦ Ἀχράντου Σώματός Του καί τοῦ Τιμίου Του Αἵματος.

Ἡ αἱματηρή θυσία τοῦ Χριστοῦ, πού τελέσθηκε ἅπαξ καί διά παντός ἐπί τοῦ Σταυροῦ, τελεῖται ἀναιμάκτως ἀπό τήν Ἐκκλησία μας σέ κάθε Θεία Λειτουργία, μέ μόνο σκοπό τήν συμμετοχή μας στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον». Ὁ Χριστός δέν ζήτησε νά ἐνθυμούμαστε ἁπλά τήν θυσία του, ἀλλά τήν Θεανθρώπινη παρουσία Του, ὡς Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ. Τοῦτο σημαίνει, πώς δέν ἀρκεῖ ἁπλῶς νά ἐκκλησιαζόμαστε, ἀλλά ὀφείλουμε ἐνσυνείδητα νά μεταλαμβάνουμε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, γιά νά ἑνωνόμαστε μέ τόν Χριστό, ἀλλά καί μεταξύ μας, νά ἐνισχυόμαστε στήν πάλη μέ τόν διάβολο καί νά προγευόμαστε τήν χαρά τῆς Βασιλείας Του, ὅπως προτυπώνεται μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας παρέλαβε ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους τήν παράδοση νά τελεῖ καθημερινῶς τήν θεία Λειτουργία, ὥστε οἱ πιστοί νά ἔχουν ζωή καί σωτηρία, ὅπως λέμε καί στήν ἁγία Ἀναφορά. Ἰδιαιτέρως δέ κατά τήν περίοδο τῆς Νηστείας τῶν Χριστουγέννων ἡ καθημερινή τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας δίδει σέ ὅλους μας τήν εὐκαιρία μιᾶς καλύτερης προετοιμασίας, ἀφοῦ παράλληλα μέ τόν πνευματικό ἀγῶνα τῆς νηστείας, ἔχουμε τήν δυνατότητα διά τῆς συχνῆς κοινωνίας τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, νά φιλοξενοῦμε συνεχῶς τόν Χριστό στίς καρδιές μας, ὅπως λέμε καί στίς εὐχές τῆς προετοιμασίας γιά τήν θεία Μετάληψη.

Γιά ὅλα αὐτά στήν ἀκριτική μας Ἱερά Μητρόπολη Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν ἡ Θεία Λειτουργία θά τελεῖται καθημερινῶς ἀπό 15^ης Νοεμβρίου ἕως καί 25^ης Δεκεμβρίου 2024:

Στούς Ἱερούς Ναούς

 -Ἁγίου Νικολάου Βαθέος (Μητροπολιτικός)

-Ἁγίου Χαραλάμπους Βαθέος

-Ἁγίου Μιχαήλ Συνάδων (Ἁγία Κάρα) Ἄνω Βαθέος

-Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Καρλοβασίων (Αἴθουσα Πνευματικοῦ Κέντρου ἔναντι Δημαρχείου)

-Ἁγίου Νικολάου Ὅρμου Καρλοβασίων

-Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ Παλαιοῦ Καρλοβάσου

-Συλλήψεως Τιμίου Προδρόμου Ἀμπέλου

- Ἁγίου Νικολάου Ἁγίου Κηρύκου Ἰκαρίας

-Ἁγίου Νικολάου Φούρνων Κορσεῶν

Καί στίς  Ἱερές Μονές

Τιμίου Σταυροῦ Μαυρατζαίων, Μεγάλης Παναγίας Κουμαραδαίων,

Ζωοδόχου Πηγῆς Σάμου καί Ἁγίας Ζώνης Βλαμαρῆς