3 islands

  • samos vathi
  • ikaria
  • museum banner

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΜΑΣ ΝΗΣΙΑ

1733483127303.jpg

Μέ λαμπρότητα καί βυζαντινή μεγαλοπρέπεια ἑορτάστηκε ἡ μνήμη τοῦ Πολιούχου τῶν ἀκριτικῶν μας νησιῶν Ἁγίου Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυματουργοῦ. 14 Ἐνοριακοί Ναοί καί πάνω ἀπό 40 ἐξωκκλήσια καί παρεκκλήσια στή Σάμο, στήν Ἰκαρία καί στούς Φούρνους εἶναι ἀφιερωμένα στόν μεγάλο Ἃγιο Νικόλαο.

Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Χοροστάτησε στόν Μέγα Ἀρχιερατικό Ἑσπερινό στόν πανηγυρίζοντα ἀλλά πληγωμένο ἀπό τόν καταστρεπτικό σεισμό τοῦ 2020 Ἱερό Ναό  Ἃγίου Νικολάου Ὂρμου Καρλοβάσου, κήρυξε τόν θ. λόγο καί προέστη τῆς Ἱερᾶς Λιτανεύσεως τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Νικολάου μέ τή συνοδεία τῆς Φιλαρμονικῆς τῆς πόλεως τοῦ Καρλοβάσου “Κλεάνθιος ὁ Σάμιος” καί παρουσία τῶν τοπικῶν ἀρχῶν καί πλῆθος λαοῦ.

Τήν κυριώνυμο ἡμέρα ὁ σεπτός μας Ποιμενάρχης χοροστάτησε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Νικολάου Πόλεως Σάμου, ἱερούργησε, στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στό αἲτιο τῆς δόξης τοῦ Ἁγίου Νικολάου πού ἦταν ἡ βαθειά πίστις, ἡ πραότης καί ἡ ἀληθής ἐγκράτειά του, στή συνέχεια τέλεσε τήν ἐπίσημη Δοξολογία ἐπί τῃ Ἑορτῆ τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος καί προέστη τῆς Λιτανεύσεως τῆς Ἐφεστίου Ἱερᾶς Εἰκόνος ἐπί τῆς παραλιακῆς ὀδοῦ τῆς πόλεως μέ τήν συνοδεία τῶν Φιλαρμονικῶν τοῦ Στρατοῦ “ΜΣΕΘ 79” καί τῆς πόλεως “Βαθύλος”.

Συνοδευόμενος ἀπό τόν Ταξίαρχο τῆς 79 ΑΔΤΕ καί τόν Διοικητή τοῦ Ναυτικοῦ Κλιμακίου Σάμου ἐπισκέφθηκε τήν Κανονιοφόρο “Κ/Φ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ρ-267”, ἒλαχε θερμῆς ὑποδοχῆς ἀπό τόν Κυβερνήτη καί τό πλήρωμα καί εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπισκέψεως ἒλαβε ἀπό τόν Κυβερνήτη ἀναμνηστική πλακέτα. Ὁ Σεβασμιώτατος μέ τήν σειρά του ὁμίλησε στό πλήρωμα καί προσέφερε εὐλογίες καί στή συνέχεια παρεκάθησε σέ ἐπίσημο γεύμα στήν Λέσχη Ἀξιωματικῶν τοῦ Στρατοῦ.

Εὐχήθηκε σέ ὃλους ὁ Ἃγιος Νικόλαος νά εἶναι πάντα βοηθός καί προστάτης στό Ἀξιόμαχο Πολεμικό μας Ναυτικό τό ὁποῖο μέ τή βοήθεια τοῦ Λιμενικοῦ μας Σώματος παραμένουν ἂγρυπνοι φρουροί τῶν γαλάζιων μας θαλασσῶν καί τῆς γαλανῆς μας Πατρίδος.

1733434810601.jpg

1733434810460.jpg

1733434810579.jpg

1733483827464.jpg

1733483127507.jpg

1733489938806.jpg

1733483127594.jpg

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 - Ι΄Λουκᾶ (Λουκ. ιγ΄ 10-17)

 «Παλαιά καί Καινή Διαθήκη…Τόν Ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσι»

 

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Τό Σάββατο ἦταν γιά τούς Ἰουδαίους, ὅ,τι εἶναι γιά ἐμᾶς ἡ Κυριακή ἤ μᾶλλον γιά νά τό ποῦμε καλύτερα ὅ,τι θά πρέπει νά εἶναι καί νά σημαίνει γιά ἐμᾶς ἡ Κυριακή, δηλαδή ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο, σέ συνδυασμό πάντοτε μέ τήν πνευματική, ἀλλά καί τη σωματική μας ἀνάπαυση.

 Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, γιά νά μᾶς διδάξει  μέ τό παράδειγμά Του, πήγαινε ἀπαραιτήτως κάθε Σάββατο στή Συναγωγή γιά νά συμμετάσχει στήν κοινή λατρευτική Σύναξη, ἄν καί δέν ὑπῆρχε λόγος γιά Ἐκεῖνον, ἀφοῦ ὡς Θεός ἦταν ὁ ἀποδέκτης αὐτῆς τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας.

Κάθε Σάββατο λοιπόν στή Συναγωγή, διάβαζαν κάποιο τμῆμα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή κι ἀκολουθοῦσε τό κήρυγμα ἀπό τούς νομοδιδασκάλους. Ἐκεῖνο τό Σάββατο, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἔχοντας ἀναλάβῃ τή διακονία τοῦ λόγου, δίδαξε τό πέρασμα ἀπό τή θεωρία στήν πράξη μέσα ἀπό τη θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, φανερώνοντας ταυτόχρονα τή λανθασμένη καί ὑποκριτική ἑρμηνεία τῶν νομοδιδασκάλων.

Ἰσως δέν ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅμως, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ὁποία διαβαζόταν καί τήν ὁποία ὁ Κύριος ἑρμήνευε διδάσκοντας εἶναι ἡ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ. Ἐπισημαίνουμε αὐτή τη λεπτομέρεια, διότι στις μέρες μας δυστυχῶς καὶ μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, παρατηρεῖται μιὰ περιφρόνηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Κάποιοι, κυρίως νεοειδωλολάτρες-δωδεκαθεϊστές θεωροῦν, ὅτι πρόκειται γιά τήν ἱστορία τῶν Ἑβραίων καί ἄρα δέν ἀφορᾶ σέ ἐμᾶς ὡς Ἕλληνες. Τοῦτο ὅμως εἶναι τραγικό λάθος καί ἀγγίζει τά ὅρια τῆς ὑστερόβουλης ἀνοησίας.

Ἡ Παλαιά Διαθήκη ὄντως περιέχει ἱστορικὲς στιγμὲς τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀποτελοῦσε τότε τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν οἱ Ἑβραῖοι ἀρνήθηκαν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἐσταύρωσαν, ἔχασαν τὴν θέση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔκτοτε ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι ὁ νεός Ἰσραὴλ τῆς χάριτος. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν στὸ τέλος τῆς Ἑσπερινῆς Ἀκολουθίας ἀκούγονται τὰ λόγια, ποῦ εἶπε ὁ δίκαιος Συμεών ὁ Θεοδόχος κατὰ τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου μας, «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου Δέσποτα...», ἐκεῖ φαίνεται ξεκάθαρα πῶς ἡ δόξα τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἀφορᾶ στὴν δόξα τοῦ Λαοῦ τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι στούς σύγχρονους Ἑβραίους οἱ ὁποῖοι σημειωτέον δὲν θεωροῦν τήν Παλαιά Διαθήκη πλέον ὡς Ἁγία Γραφή, ἀλλὰ τὴν ἀποδέχονται μόνον ἀποσπασματικά.

Ἀρχικῶς πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι σύμφωνα μέ τήν Πενθέκτη Οἰκουμενική Σύνοδο (691μ.Χ.) ἡ ὁποία καθόρισε τόν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἡ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ συγκροτεῖται ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία ἀπαρτίζεται ἀπό 49 ἱερά Βιβλία καί τήν Καινή Διαθήκη, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ 27 ἱερά Βιβλία.

Τόσο τήν Παλαιὰ, ὅσο καὶ τήν Καινὴ Διαθήκη τὶς ἑνώνει ὁ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ! Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διδάσκει σχετικά: «Ἡ Παλαιά Διαθήκη προηγεῖται χρονικά τῆς Καινῆς, ἀλλά ὅμως ἡ Καινή Διαθήκη ἑρμήνευσε τήν Παλαιά. …Οἱ δύο Διαθῆκες εἶναι δύο παιδίσκες, δύο Ἀδελφές καί δορυφοροῦν τόν Ἕνα Δεσπότη Χριστό. Ὁ Κύριος μέσα ἀπό τούς Προφήτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀναγγέλεται, ὁ Χριστός μέσα ἀπό τήν Καινή Διαθήκη κηρύσσεται». Κι ὁ ἅγιος Αὐγουστίνος ἐπεξηγεῖ: «Ἡ Καινὴ Διαθήκη κρύβεται στὴν Παλαιὰ καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀνοίγεται στὴν Καινή».

Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ἡ βάση τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στηρίζεται στὴν διδασκαλία τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Ἀποστόλων, δηλαδὴ καὶ στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη. Γι’ αὐτὸ καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας διακηρύσσουμε: «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν... οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν». Ἄς μήν ξεχνοῦμε ἐπίσης ὅτι ὁ Κύριος συνομιλώντας μέ τοὺς δύο Μαθητὲς, στήν πορεία πρός Ἐμμαοὺς ἄνοιξε διάλογο, στὸν ὁποῖο «ἀρχίζοντας ἀπό τά ἱερά κείμενα τοῦ Μωϋσέως καὶ ὅλων τῶν Προφητῶν τούς ἐξηγοῦσε, ὅ,τι ἀφοροῦσε στόν Ἑαυτό Του μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή.» (βλ. Λουκ. κδ' 27). Σέ ἄλλη περίσταση ὁ Κύριος εἶπε στούς Ἰουδαίους: «Ἐρευνᾶτε τίς Γραφές, (τήν Παλαιά Διαθήκη δηλαδή) καὶ ἐκεῖνες εἶναι, πού μαρτυροῦν γιά μένα» (βλ. Ἰω. ε' 39).

Βεβαίως ἐννοεῖται, ὅτι γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς δὲν ἰσχύουν ὅλα ὅσα περιλαμβάνονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Γι' αὐτὸ καὶ σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Αὐγουστῖνο, διακρίνουμε τὸ περιεχόμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης σὲ τρεῖς κατηγορίες:

1) στὸ καταργούμενο τμῆμα, σὲ αὐτὸ πού καταργεῖται δηλαδή μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως γιὰ παράδειγμα οἱ θυσίες τῶν ζώων, οἱ ὁποῖες προτύπωναν, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ (βλ. Ἔβρ. κεφ. θ')

2) στὸ τελειούμενο τμῆμα, πού ἀφορᾶ σὲ νομικὲς διατάξεις, οἱ ὁποῖες τελειοποιήθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό. Γιὰ παράδειγμα στὴν ἐπί τοῦ Ὅρους ὁμιλία Του ὁ Κύριος ἀναβαθμίζει τὴν ἐντολὴ «οὐ φονεύσεις» καὶ λέει πὼς δὲν εἶναι ἀρκετὸ αὐτό, ἀλλὰ θὰ πρέπει καὶ νὰ μὴν ὀργίζεται κάποιος μὲ τὸν ἀδελφό του χωρὶς λόγο (βλ. Μάτθ. ε' 22). Καί

3) στὸ μένον τμῆμα, δηλαδὴ σὲ αὐτὸ ποὺ παραμένει καὶ ἰσχύει ἀπαράλλακτα ὅπως γιὰ παράδειγμα ὅλες οἱ πνευματικὲς συμβουλὲς καί ὁδηγίες πού λαμβάνουμε, ἀπό ὅλα τά ἱστορικά, διδακτικά και ποιητικά ἱερά Βιβλία, ἀνάμεσα στὰ ὁποῖα ξεχωρίζουν τά βιβλία τῶν Προφητῶν, οἱ Ψαλμοί του Δαβίδ, ἡ Σοφία τοῦ Σολομῶντος μέ τίς Παροιμίες του καί ἄλλα. Ἰδιαιτέρως οἱ Ψαλμοί, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅτι συμβάλλουν ἀποτελεσματικὰ στὴν ἐπιτυχία τῆς προσευχῆς μας καὶ μᾶς φέρνουν κατάνυξη, ἔχουν καὶ προφητικὸ χαρακτῆρα.

Νὰ ὑπογραμμίσουμε βεβαίως ὅτι οἱ Δέκα Ἐντολές, οἱ ὁποῖες εὑρίσκονται στὸ 20ὸ κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τῆς Ἐξόδου, εἶναι σὲ πλήρη ἰσχῡ καὶ ἀφοροῦν ἀπολύτως στὴν πνευματική μας συγκρότηση.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὅλη ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι μιά μεγάλη προφητεία γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία Χριστοῦ. Σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅπως διαφαίνεται ἀπό τίς Ἐπιστολές του, ἡ Παλαιά Διαθήκη προετοίμαζε πνευματικῶς τούς ἀνθρώπους γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Χριστοῦ. Ἡ δὲ Καινὴ Διαθήκη, σύν τοῖς ἄλλοις, ἀναφέρεται στή μέχρι λεπτομερείας ἐκπλήρωση αὐτῆς τῆς μεγάλης Προφητείας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τὴν πλήρη ἐπαλήθευσή της ἀπὸ τὸν Χριστό.

Γιά τό λόγο αὐτό, καθώς θά πλησιάζουμε ὁλοέν καί περισσότερο πρός τά Χριστούγεννα, θά ἀντιλαμβανόμαστε μέσα ἀπό τούς ὕμνους καί τά ἀναγνώσματα τίς σχετικές μέ τήν θεία Ἐνανθρώπηση Προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ τίς ὁποῖες παιδαγωγοῦνταν οἱ ἄνθρωποι περιμένοντας τόν ἐρχομό τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὡς τήν προσδοκία τῶν Ἐθνῶν γιά την Λύτρωση. Ὁ Χριστός ὅμως ἔρχεται πλέον σέ ἐμᾶς συνεχῶς. Σε κάθε θεία Λειτουργία ὁ Χριστός γεννᾶται, διδάσκει καί θυσιάζεται γιά χάρη μας, μέ σκοπό νά Τόν κοινωνοῦμε γιά νά ζοῦμε τήν αἰώνια λύτρωση, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό την ἐν Χριστῶ ζωή.

Ἄς προετοιμαζόμαστε λοιπόν γιά τήν μεγάλη αὐτή Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, εὐτρεπίζοντας τούς ἑαυτούς μας, γιά νά εἶναι συνεχῶς τό κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ, διά τῆς θείας Κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων Του. Ἀμήν.

Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2024

«ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ Κύριος καί Θεός, ὁ Γιαχβέ» 

 

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὁ μῆνας Δεκέμβριος, ποὺ ξεκινᾶ σήμερα, εἶναι ὁ μῆνας τῶν Χριστουγέννων καί σίγουρα δέν εἶναι τυχαῖο, ὅτι οὶ τρεῖς πρῶτες ἡμέρες του εἶναι ἀφιερωμένες στούς Προφῆτες Ναούμ σήμερα, Ἀββακούμ αὔριο καί Σοφονία μεθαύριο, οἱ ὁποῖοι στις Προφητεῖες τους καί ἰδίως ὁ Ἀββακούμ, κάνουν σαφῆ λόγο καί προφητεύουν τήν θεία Ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, μέ πολύ εὔγλωττο τρόπο.

Καθὼς λοιπόν ἤδη ἀτενίζουμε πρὸς τὴν Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν, ὅπως ὀνομάζει τὰ Χριστούγεννα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἄς ἀσχοληθοῦμε μὲ Προφητεῖες τοῦ Προφήτου Ἀββακούμ, καθώς ἀπό τό περιεχόμενό τους ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔλαβε καί δημιούργησε τήν Δ΄ Ὠδή τῶν Κανόνων, ποὺ ψάλλονται στὴν ἱερὰ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου. Δηλαδή οἱ εἱρμοὶ τῶν τροπαρίων τῆς Δ΄κατά σειράν ὠδῆς μαζὶ μὲ τὴν καταβασία, ποὺ κλείνει τὴν Δ' ὠδὴ εἶναι ἐπηρεασμένα ἀπο τὶς Προφητεῖες τοῡ Προφήτου Ἀββακούμ καί ψάλλονται πρός τιμήν του.

Στὸ τρίτο καὶ τελευταῖο λοιπὸν κεφάλαιο τοῦ προφητικοῦ του Βιβλίου, ὁ Ἀββακούμ ἐκφράζει τὸν θεῖο φόβο, ποὺ πλημμύρισε τὴν καρδιά του, καθὼς, ὅπως γράφει, ὁ Θεὸς τὸν πληροφόρησε γιὰ τὴν θεία Του Ἐνανθρώπηση. Ἐξομολογεῖται τὴν μεγάλη ἔκπληξη ποὺ δοκίμασε, ὅταν ἀκούγοντας μὲ προσοχὴ τὸ θεϊκὸ ἔργο γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἀντιλήφθηκε ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος θὰ ἔρθει μὲ τρόπο ὑπερφυσικὸ μέν, ἀλλὰ θὰ φανερωθεῖ στοὺς ἀνθρώπους, ἀνάμεσα σὲ δύο ζῶα! «Κύριε, κατάλαβα τὰ ἔργα σου καὶ θαύμασα. Ἀνάμεσα σὲ δυὸ ζῶα θὰ γίνεις γνωστὸς στοὺς ἀνθρώπους, ὅταν θὰ φθάσει ὁ καιρός, ποῦ θὰ ἐπικρατήσει τὸ θέλημά σου. Ὅτὰν φθάσει ἐκεῖνος ὁ καιρὸς θὰ φανεῖ ἡ δύναμή Σου».

Ἀξίζει νά γνωρίζουμε ὅτι παρομοίως προφητεύει κι ὁ Προφήτης Ἠσαϊας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀρχαιότερος τοῦ Ἀββακούμ καί ὁ ὁποῖος στὸν τρίτο στίχο τοῦ πρώτου κεφαλαίου τοῦ ὀγκώδους βιβλίου τῶν Προφητειῶν του ἀναφέρεται στὸ ἴδιο γεγονός, ὅτι δηλαδή ἡ ἄλογη κτίση κατανόησε καὶ περιέθαλψε μὲ τὸν τρόπο της τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεὸ σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ποῦ δὲν κατάλαβαν τὸν ἐρχομό του καί σημειώνει χαρακτηριστικά «Τὸ βόδι γνωρίζει τον ἰδιοκτήτη του καὶ ὁ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ Κυρίου του, ὁ Ἰσραηλιτικὸς ὅμως λαὸς δὲν μὲ ἀναγνωρίζει, αὐτὸς ὁ λαὸς δὲν μὲ ἀντιλαμβάνεται»

Γιὰ τὴν ἐπαλήθευση αὐτῆς τῆς λεπτομέρειας ἀμφοτέρων τῶν Προφητειῶν, ἀρκεῖ νὰ σκεφθοῦμε ὅτι δὲν ὑπάρχει εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία νὰ μὴν ἀπεικονίζει πίσω ἀπὸ τὸν νεογέννητο Κύριο καὶ τὴν Θεομήτορα, τὰ δύο ζῶα τῆς φάτνης: τὸ βόδι καὶ τὸ γαϊδούρι, τὰ ὁποῖα προορᾶ τόσο ὁ Ἀββακοὺμ τοὐλάχιστον 650 χρόνια πρίν, ὅσο καί ὁ Ἠσαϊας 800 χρόνια πρίν.

Ὁ Προδήτης Ἀββακούμ ὅμως γιά νά ἐπανέλθουμε στις Προφητεῖες του, συνεχίζει λέγοντας, πῶς ὁ Θεὸς θὰ ἔρθει στοὺς ἀνθρώπους ἀπό τήν Θαιμάν «Κύριος ἀπό Θαιμάν ἥξει καί ἀπό ὄρους κατασκίου δασέος», φράση τὴν ὁποία ἀκοῦμε συνεχῶς ὡς στίχο σὲ τροπάρια τῶν Χριστουγέννων.

Ἡ Θαιμὰν σύμφωνα μὲ τρεῖς Πατέρες ποὺ ἑρμηνεύουν τὸν προφήτη Ἀββακοὺμ καὶ συγκεκριμένα σύμφωνα μὲ τὸν Κύριλλο Ἀλεξανδρείας (βλ. PG 71,904), τὸν Θεοδώρητο Κύρου (βλ. PG 81,1825) καὶ τὸν Θεοφύλακτο Βουλγαρίας (PG 126,880) ταυτίζεται μὲ τὴν Βηθλεέμ, καθὼς ἡ ὀνομασία Θαιμὰν προσδιορίζει τὴν νότια πλευρὰ τῆς περιφέρειας τῆς Ἰδουμαίας, στὴν ὁποία γεωγραφικῶς ἀνήκει ἡ Βηθλεέμ. Σὲ αὐτὸ συμφωνεῖ κι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφερόμενος στὸν τόπο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ὅμως μαζὶ μὲ τὴν Θαιμὰν ἀναφέρεται καὶ σὲ ἐνα ὅρος μὲ πολὺ πυκνὸ δασος καὶ πολὺ σκιερό. Αὐτὸ τὸ ὅρος μὲ τὸ παρθένο δάσος εἶναι ἡ Θεοτόκος, ὅπως γλαφυρὰ ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Ἑορτοδρόμιο (ἔργο στὸ ὁποῖο ἑρμηνεύει τὰ τροπάρια τῶν κανόνων τῶν δεσποτικῶν καὶ θεομητορικῶν ἑορτῶν). Ἐκεῖ λοιπόν γράφει: «Λέγεται μὲν βουνὸ ἡ Θεοτόκος, διότι ὅπως τὸ βουνὸ καὶ ὁ λόφος οὔτε ὀργώνεται, οὔτε καλλιεργεῖται, οὔτε σπέρνεται ἀπὸ ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀπὸ μόνο του καὶ χωρὶς καλλιέργεια βλαστάνει τὰ ὑψηλὰ δέντρα καὶ τὰ χαμόκλαδα καὶ τὸ χορτάρι, ἔτσι κι Ἐκείνη δηλαδὴ ἡ Θεοτόκος χωρὶς σπορὰ καὶ καλλιέργεια βλάστησε τὸν Κύριον μᾶς Ἰησοῦ Χριστό, σὰν δέντρο μὲν ψηλὸ γιὰ τὸ ὕψος τῆς Θεότητος καὶ σὰν χαμόκλαδο γιὰ τὴν ταπεινότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ σὰν χόρτο γιατί τρέφει αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν σὲ Αὐτόν. Καὶ τό ὄρος αὐτό λέγεται πυκνόδεντρο, διότι σιδερένιο τσεκούρι, δηλαδὴ κάποιος πονηρὸς λογισμὸς, δὲν ἦρθε ποτὲ στήν Παναγία, καὶ οὔτε ἔκοψε ποτὲ ξύλο, δηλαδὴ ἀνθρώπινο χέρι δὲν Τὴν ἄγγιξε, ὥστε νὰ κόψει τὴν Παρθενία Της, ἀλλὰ οὔτε Τὴν μόλυνε τὸ σαρκικὸ πάθος, ὅπως μολύνει ἡ σκουριὰ τὸ σίδερο.»

Καὶ κλείνει κατόπιν ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ θεωρῶντας τὴν ἄπειρη ἀρετὴ τοῦ Χριστοῦ νὰ καλύπτει ἐμφανῶς ἀπὸ τὴν Γέννησή Του, ἀκόμη καὶ τοὺς Οὐρανούς, ἐνῷ βλέπει ὅλη την Γῆ, δηλαδὴ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ Τὸν δοξάζουν.

Αὐτὴ ἡ τελευταία φράση ἔχει φανερὰ ἐσχατολογικὴ προοπτική, ἀφορᾶ δηλαδὴ ὄχι μόνο στήν Γέννηση, ἀλλά καὶ στὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Παράλληλα ἀποτελεῖ καὶ ἐνα χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὴ τῆς θείας Λειτουργίας, διὰ τῆς ὁποίας ἡ Χάρη τοῦ Κυρίου ὑπερκαλύπτει τὰ πάντα. Γιά τόν λόγο αὐτὸ, ὅταν ὁ Ἱερουργὸς ἔρχεται στὴν Ἁγία Πρόθεση γιὰ νὰ καλύψει τὰ τίμια Δῶρα, πρίν τὴν Μεγάλη Εἴσοδο, κατά τήν ὁποία τά μεταφέρει λιτανευτικῶς ἀπό τήν Ἁγία Πρόθεση στήν Ἁγία Τράπεζα, λαμβάνει τὰ ὑφασμάτινα καλύμματα γιὰ τὸ Ἅγιο Δισκάριο καὶ τὸ Ἅγιο Ποτήριο, τὰ ὁποῖα συμβολικὰ ἐπέχουν τὴν θέση τῶν σπαργάνων τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ καὶ καλύπτοντας τὸ Ἅγιο Ποτήριο ἐπιλέγει αὐτὴ τὴν φράση τοῦ προφήτη Ἀββακούμ: «Ἔκαλυψεν οὐρανοὺς ἡ ἀρετή σου (Χριστὲ) καὶ τῆς αἰνεσεώς σου πλήρης ἡ Γῆ.»

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, 

Περαίνοντας τη σημερινή ὁμιλία, ἄς ἐπισημάνουμε ὅτι τόσο ὁ Προφήτης Ἀββακοὺμ, ὅσο καί οἱ ἄλλοι Προφῆτες ἀποκαλοῦν τὸν Χριστό μέ τήν ὀνομασία Γιαχβὲ, ἡ ὁποία στὰ ἑβραϊκὰ σημαίνει Κύριος. Τοῦτο ἀποτελεῖ ἀπάντηση σὲ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως οἱ Χιλιαστές «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». ΠΡΟΣΟΧΗ! Ἐκεῖνοι δὲν πιστεύουν, πῶς ὁ Χριστὸς εἶναι Κύριος, Θεός, Σωτῆρας καὶ Λυτρωτής. ΚΥΡΙΟ ἐπίσης Τόν ὀνομάζουν ὅλοι οἱ Προφῆτες, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι συγγραφεῖς τῆ Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. ΚΥΡΙΟ ἐπίσης ἀπεκάλεσε τόν Χριστό καί ὁ τυφλός τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ὁ ὁποῖος ἐξω ἀπό τά τείχη τῆς Ἰεριχοῦς ἔλαβε τήν θεραπεία, καθώς ὁ ΚΥΡΙΟΣ τόν ἐλέησε.

Στήν πορεία μας πρός τά Χριστούγεννα, ἀλλά καί σέ ὅλη τη διάρκεια τῆς ζωῆς μας, ἄς μήν λείπει ἀπό τά χείλη καί τήν καρδιά μας ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με». Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας! Ἄν κι ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνοματός Του ἀποτελεῖται ἀπό πέντε μόνο λέξεις, ἐντούτοις εἶναι ἡ πλέον δυνατή κι ἀποτελεσματική προσευχή. Γι’ αὐτό κι ἡ Ἐκκλησία, μέ τη συνοδεία τοῦ κομποσχοινιοῦ, πού δέν εἶναι φυλαχτό ἤ διακοσμητικό στοιχεῖο, ἀλλά ὄργανο προσευχῆς, ἀλλά καί μέ τήν ἰδιαίτερη προσοχή τοῦ νοῦ, μᾶς προτρέπει νά ἐπαναλαμβάνουμε συνεχῶς αὐτή τη σύντομη προσευχή, ὡστε τό ἔλεος τοῦ Κυρίου νά μας συνοδεύει, γιά νά μποροῦμε νά συγκροτοῦμε τήν πνευματική μας ζωή καί μέ τρόπο ἀποτελεσματικό νά προετοιμάζουμε τήν καρδιά μας νά δέχεται καί νά φιλοξενεῖ τόν Σωτῆρα Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἀμήν.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ

η ημέρα, η εβδομάδα του έτους

Άυριο
γιορτάζουν:

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Σήμερα:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Δευ Τρι Τετ Πεμ Παρ Σαβ Κυρ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31