Συντάχθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2024 .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θέσπισαν ἡ δεσποτική ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ νά ἑορτάζεται στίς 14 Σεπτεμβρίου, ἐξαιτίας τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τήν 13ην Σεπτεμβρίου, τοῦ Ναοῦ δηλαδή, πού ἀνήγειρε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί ἡ μητέρα του Ἁγία Ἑλένη στόν ἱερό τόπο τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τοῦ Παναγίου Τάφου, ὅπως σώζωνται μέχρι σήμερα.
Ὥρισαν μάλιστα οἱ δύο Κυριακές, πού δορυφοροῦν αὐτήν τήν ἡμερομηνία, νά ὀνομάζονται τιμητικά «πρός τῆς Ὑψώσεως» καί «μετά τήν Ὕψωσιν», ὅπως συμβαίνει στίς μεγάλες δεσποτικές ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων καί νά διαβάζονται κατ’ αὐτές ἀποστολικά καί εὐαγγελικά ἀναγνώσματα σχετικῶς μέ τό νόημα, τίς προτυπώσεις, τούς συμβολισμούς καί τήν χάρη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ὥστε νά βοηθεῖ τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς στήν βίωση τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ.
Τήν προηγούμενη Κυριακή, ὁ Κύριός μας, μέσα ἀπό τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου, ἀναφέρθηκε στήν προτύπωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τόν Μωϋσῆ, ὅταν ἐκεῖνος ὕψωσε στήν ἔρημο τό χάλκινο φίδι, ὥστε νά τό βλέπει ὅποιος δαγκωνόταν ἀπό τά φαρμακερά φίδια τῆς ἐρήμου καί νά μήν πεθαίνει ἀπό τό δηλητήριο. Κι ὅπως ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τό φίδι στήν ἔρημο ἔτσι εἶπε ὁ Κύριος, πώς πρέπει και ὁ Ἴδιος νά ὑψωθεῖ ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ὥστε ὅποιον δαγκώνει ὁ διάβολος μέ τήν ἁμαρτία, νά προσβλέπει στόν Ἐσταυρωμένο Χριστό καί νά μήν πεθαίνει ἀπό τό δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας. Ὁ διάβολος μέ τή μορφή τοῦ φιδιοῦ ξεγέλασε τούς πρωτόπλαστους καί γι’ αὐτό παρομοιάζεται μέ φίδι. Κι ἐπειδή, ὅπως τότε στήν ἔρημο ἦταν ἀδύνατο νά μήν πληγωθοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τά δηλητηριώδη δαγκώματα τῶν φιδιῶν, ἔτσι και σήμερα μέσα στόν κόσμο εἶναι ἀδύνατο νά μήν προσβληθοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός λοιπόν παρέχει τό ἀντίδοτο τοῦ δηλητηρίου τῆς ἁμαρτίας, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νά ζήσει καί να μήν πεθάνει.
Ὅταν βεβαίως ὁμιλοῦμε γιά ζωή, δέν ἐννοοῦμε τήν ἐπίγεια βιοτή μόνον. Διότι ὅπως ἔχουμε ξαναπεῖ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀρχή, ἀλλά δέν ἔχει τέλος. Ὁ ἄνθρωπος ξεκινᾶ νά ζεῖ ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεώς του στήν μήτρας τῆς μητέρας του καί ἔκτοτε αἰωνίως. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως γεννιέται μέ τήν ροπή πρός τήν ἁμαρτία. Αὐτό τό κληρονόμησε ἀπό τήν παρακοή τῶν Πρωτοπλάστων καί μόνον ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά σταθεῖ ἐμπόδιο στίς ἁμαρτωλές πτώσεις καί νά ὠθήσει τόν ἄνθρωπο πρός τόν ἁγιασμό του.
Μόνον ὁ Χριστός εἶναι ἀναμάρτητος στην ἀπόλυτη ἔννοια. Δέν ὑπάρχει κανείς, ὅσο ἅγιος κι ἄν λογίζεται κάποιος, πού νά μήν ἔχει ἁμαρτίες, τίς ὁποῖες βεβαίως τίς σβήνει ἡ ἱερά ἐξομολόγηση. Ἀκόμη καί γιά τήν Παναγία μας ἡ Ἐκκλησία ὁμιλεῖ γιά σχετική ἀναμαρτησία, ἐννοώντας, πώς στήν Παναγίας μας χαρίσθηκε ἡ ἀναμαρτησία ἐξαιτίας τοῦ σπουδαιότατου ἔργου της, νά πειθαρχήσει στό κέλευσμα τοῦ Θεοῦ καί νά γίνει Μητέρα Του. Ἡ δύναμη τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, πού Τήν ἐπεσκίασε κατά τόν Εὐαγγελισμό Της ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ, τήν καθάρισε ἀπό τήν προπατορική ροπή στήν ἁμαρτία καί τήν κατέστησε ἀκίνητη πρός τήν ἁμαρτία καί κατά χάριν ἀναμάρτητη.
Ἡ ἁμαρτία ἔρχεται ἀπό τόν διάβολο μέ σκοπό νά προσβάλει τήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό καί ἐν τέλει νά μᾶς χωρίσει ἀπό τόν Θεό. Αὐτός ὁ χωρισμός ἀπό τόν Θεό συντελεῖ στόν πνευματικό θάνατο τοῦ ἀνθρώπου, κι ἄν δέν προληφθεῖ ἔγκαιρα μέ τήν μετάνοια, τήν ἐξομολόγηση καί κυρίως τήν θεία κοινωνία, τότε ὅταν ἔρθει κι ὁ φυσικός θάνατος ὁ ἄνθρωπος δυστυχῶς παραμένει αἰωνίως χωρισμένος ἀπό τόν Θεό, ἀφοῦ δέν μπορεῖ πλέον νά μετανοήσει καί νά ἀλλάξει τήν κατάστασή του.
Αὐτή ἡ μετάνοια, πού ἐκφράζεται μέσα ἀπό τήν ἐξομολόγηση καί φέρνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐπουλώσει τήν πληγή τοῦ ἰοβόλου δήγματος τῆς ἁμαρτίας, ἀπαραιτήτως μαζί μέ τήν συχνή θεία μετάληψη τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά θεραπευθεῖ τό τραῦμα τῆς ψυχῆς, ἀποτελοῦν τήν πρόσβλεψη στόν Ἐσταυρωμένο Χριστό. Κι ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ὁ ἄνθρωπος κάνει μιά καινούργια ἀρχή, ξεκινᾶ πάντοτε μιά καινούργια ζωή.
Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι σημεῖο ἀναφορᾶς γιά ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Διότι ἐμπεριέχει τή σωτηρία μας, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί βιώνεται μέσα ἀπό τή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Μάλιστα ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησία μας προεκτείνοντας τόν συμβολικό λόγο λέει πώς στή θέση τοῦ δένδρου τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, πού ἔβγαλε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν παράδεισο, στέκεται πλέον ὁ Τίμιος Σταυρός στή μέση τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ὁ ἐπί γῆς Παράδεισος καί εἰκονίζει μέ τή ζωή της τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἔφαγαν οἱ Πρωτόπλαστοι τόν καρπό, πού τούς πρότεινε ὁ διάβολος καί πέθαναν πνευματικά. Τρῶμε οἱ πιστοί τόν καρπό τοῦ Σταυροῦ, πού εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ζοῦμε αἰωνίως.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἄς φροντίσουμε λοιπόν νά ζοῦμε πάντοτε ὑπό τήν σκέπη καί τήν χάρη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Εἶναι ἀρχαία συνήθεια τῶν Χριστιανῶν νά φέρουν τόν Τίμιο Σταυρό πάντοτε ἐπάνω τους καί νά περικοσμοῦν τό στέρνο τους μέ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ὡς κόσμημα κοσμικό, ἀλλά ὡς ὁμολογία πίστεως καί πηγή χάριτος καί ἁγιασμοῦ.
Ἄς ἀκολουθήσουμε αὐτήν τήν ἱερή συνήθεια, πού μᾶς οἰκειώνει μέ τήν πίστη στόν Χριστό, μᾶς θυμίζει τό καθῆκον μας καί μᾶς προστατεύει κι ἀπό τόν διαβολο, πού φοβᾶται τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, γιατί ἐξαιτίας τοῦ Σταυροῦ του Χριστοῦ καταργήθηκε καί ἀπενεργοποιήθηκε καί ἔχασε τήν δύναμή του ἐπί τῶν ἀνθρώπων.
Ἄς μάθουμε νά κάνουμε σωστά τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καί πέρα ἀπό αὐτό νά μάθουμε καί στά παιδιά μας νά σημειώνουν τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ἐπί τοῦ σώματος σωστά, ἀπό τό κεφάλι στήν κοιλιά καί ἀπό τόν δεξί ὦμο στόν ἀριστερό, ὥστε νά λαμβάνουμε τόν ἁγιασμό τῆς χάριτος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Καί κυρίως τό πρωϊ καί τό βράδυ, πάντοτε μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ νά συνοδεύουμε τήν ἔγερση καί τόν ὕπνο μας. Πρίν καθίσουμε στό τραπέζι νά φᾶμε καί ὅταν σηκωθοῦμε ἀπό αὐτό, νά μήν ντραποῦμε νά κάνουμε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἀκόμη κι ὅταν βρισκόμαστε ἐκτός οἰκίας, στό ἑστιατόριο ἤ ἀλλοῦ. Ὅταν διερχόμαστε μπροστά ἀπό κάποιον ἱερό Ναό. Ὅταν ξεκινοῦμε τήν ἐργασία μας ἤ ὁποιαδήποτε δραστηριότητα καί ὅταν τελειώνουμε.
Πάντοτε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ νά ἁγιάζει τή ζωή καί τήν κίνησή μας στόν κόσμο.
Ἡ χάρη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἄς εἶναι μαζί μέ ὅλους. Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 04 Σεπτεμβρίου 2024 .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Μετά τήν Τρίτη (Γ΄) Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συγκλήθηκε τό 431 μ.Χ. στήν Ἔφεσο καί ἀνεκήρυξε τήν Παναγία μας, Θεοτόκον καί Ἀειπάρθενον , ἄρχισε νά ἐκφράζεται ἐντονώτερα ἡ τιμή πρός τήν Παναγία μας, μέ τήν θέσπιση τῶν θεομητορικῶν ἑορτῶν καί τήν ἀνέγερση ἱερῶν Ναῶν και Μονῶν στήν χάρη Της.
Ἡ ἑορτή τῆς γεννήσεως τῆς Θεοτόκου λοιπόν ἐγκαινιάζει τίς θεομητορικές ἑορτές τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, πού ξεκίνησε τήν προηγουμένη Κυριακή.
Σύμφωνα μέ ἱερά παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καί τίς πληροφορίες πού ἀντλοῦμε ἀπό τόν Πρωτευαγγέλιον τοῦ Ἰακώβου, ὁ εὐσεβής καί πλούσιος Ἰωακείμ καί ἡ σύζυγός του, Ἄννα, θλίβονταν καθότι, λόγῳ τῆς στειρότητας τῆς Ἄννας, δέν εἶχαν ἀποκτήσει κάποιο παιδί. Ὅταν μάλιστα ἀπαγορεύτηκε στόν Ἰωακείμ νά προσφέρει πρῶτος θυσίες σέ κάποια ἑορτή, ἐξαιτίας τοῦ ὅτι ἦταν ἄτεκνος, ἀναχώρησε γιά τήν ἔρημο, ὅπου γιά σαράντα μέρες νήστευε καί προσεύχονταν στό Θεό ζητώντας νά ἀποκτήσει ἕνα παιδί. Τό ἴδιο καί ἡ Ἄννα, ἡ ὁποία παρέμεινε στό σπίτι της, ἀνεχόμενη τά προσβλητικά σχόλια τοῦ κόσμου ἀκόμη καί τῆς ὑπηρέτριάς της, προσευχομένη ταπεινῶς στόν Κύριο νά εἰσακουσθεῖ τό αἴτημα γιά ἀπόκτηση ἑνός παιδιοῦ. Μερικές ἡμέρες ἀργότερα ἐμφανίστηκε μπροστά στήν Ἄννα, ἄγγελος Κυρίου, πού τῆς ὑποσχέθηκε ὅτι σύντομα θά πραγματοποιηθεῖ ἡ ἐπιθυμία της. Κι ἐκείνη, περιχαρής, ὑποσχέθηκε, ὅτι τό ἀναμενόμενο παιδί θά τό ἀφιέρωνε στόν Θεό. Ὁ ἄγγελος Κυρίου, στό μεταξύ, εἶχε ἐμφανισθεῖ στόν Ἰωακείμ στήν ἔρημο δίδοντας τήν ἴδια ἐπαγγελία. Ὁ Ἰωακείμ εὐτυχής ἐπέστρεψε στό σπίτι του καί πραγματικά ἐννέα μῆνες ἀργότερα ἡ Ἄννα ἔφερε στή ζωή μία κόρη, τήν ὁποία ὀνόμασε Μαριάμ, τήν ἀνέθρεψε μέ μεγάλη προσοχή καί ὅταν ἔγινε τριῶν ἐτῶν τήν ἀφιέρωσε στό Θεό, ὅπως ἑορτάζουμε στήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου (21η Νοεμβρίου).
Ἡ Παναγία μας λοιπόν ἀποτελεῖ τόν καρπό τῆς καρδιακῆς προσευχῆς πρός τόν Θεό τῶν Ἁγίων καί Δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τῆς ταπεινῆς ἐκζήτησης τοῦ ἐλέους Του. Ἀποτελοῦν πρότυπο γιά ὅλους μας διότι μᾶς δείχνουν τόν τρόπο μέ τό ὁποῖον ἑλκύουμε τό ἔλεος καί τήν χάρη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Καρδιακή προσευχή σέ συνδυασμό μέ τήν ταπείνωση. Ἡ σπουδαιότητα τῆς ταπεινῆς ἐκφορᾶς τῆς ζωῆς μας, ἐπισημαίνεται μάλιστα τρεῖς φορές μέσα στήν Ἁγία Γραφή, α) στίς Παροιμίες τοῦ Σολομῶντος, β) τήν Καθολική Ἐπιστολή Ἰακώβου καί γ)τήν Α΄ Καθολική Ἐπιστολή τοῦ Πέτρου, πῶς: «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν» (Παροιμ. γ´, 34. Ἰακ. δ´, 6. Α´ Πέτρ. ε´, 5) . Ὅσο γιά τήν προσευχή, λόγος βεβαίως νά μή γίνεται, καθ’ὅσον ὅλη ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι μιά διαρκής καί ἀέναη προσευχή καί κοινωνία μέ τόν Θεό.
Ἡ σημερινή ἑορτή ὅμως μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά προβληματισθοῦμε πάνω στό τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Θεός καθιστᾶ συνεργάτες Του τούς ἀνθρώπους, ὡς πρός τήν συνέχιση τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους μέ τήν γέννηση τῶν παιδιῶν. Ἡ ἀγωνία τῶν Θεοπατόρων ἀποτελεῖ ἀγωνία καί πολλῶν ἀνθρώπων κάθε ἐποχῆς ἀφ’ ᾗς στιγμῆς μάλιστα καί στίς ἡμέρες μας δέν ἐξέλιπαν οἱ γονεῖς, πού στεροῦνται παιδιῶν ἤ ἐκεῑνοι οἱ ὁποῖοι ἀπέκτησαν παιδί μετά ἀπό πολλές προσευχές καί μέ τήν μεσιτεία τῆς Παναγίας μας κυρίως, ἀλλά καί ἄλλων Ἁγίων.
Τοῦτο σημαίνει πώς δέν εἶναι στό χέρι τοῦ ἀνθρώπου, ἄν θά ἀποκτήσει παιδιά ἤ ὄχι, ἀλλά κυρίως στή χάρη τοῦ Θεοῦ. Στήν πρώτη γέννηση ἀνθρώπου, ὅπως περιγράφεται στό βιβλίο τῆς Γενέσεως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Ἀδάμ, ὅταν ἀντίκρυσε τό πρῶτο του παιδί, τόν Κάϊν, εἶπε: «ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ» (Δ΄1). Κοινός τόπος τῆς Πατερικῆς διδασκαλίας στήν Ἐκκλησία μας εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἐμπιστεύεται τά παιδιά στούς ἀνθρώπους, δανείζει τά παιδιά στούς Γονεῖς. Δηλαδή ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἀπό τόν Θεό ἔχει τήν ζωή. Εἶναι μεγάλη παρηγορία αὐτό, ἰδίως στούς γονεῖς πού ἔρχονται στή δύσκολη θέση νά βιώσουν τήν ἐμπειρία τοῦ θανάτου τοῦ παιδιοῦ τους. Ἡ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξεκάθαρη καί τονίζει, πώς ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει τήν ἐξουσία νεκρῶν καί ζωντανῶν ὡς Ἀθάνατος Βασιλεύς.
Κάθε φορά πού ἕνας νέος ἄνθρωπος συλλαμβάνεται στήν κοιλιά τῆς μητέρας του, ὁ Θεός, ὅπως τότε στόν πρωτόπλαστο Ἀδάμ, πνέει τήν ἄκτιστη πνοή του καί κτίζει τήν ἀνθρώπινη ψυχή ἐγκαθιστώντας της μέσα στό σῶμα, πού μόλις ἄρχισε νά δημιουργεῖται. Ὥστε ἀπό αὐτήν ἀκόμη τήν στιγμή τῆς συλλήψεως, κυοφορεῖται κανονικός ἄνθρωπος, μέ σῶμα καί ψυχή. Ὁ δεσμός σώματος καί ψυχῆς, θά διαραγῇ τήν στιγμή τοῦ θανάτου, ὁπότε τό σῶμα θά ἐπιστρέψει στό χῶμα, στά στοιχεῖα ἀπό τά ὁποῖα συντέθηκε, ἐνῶ ἡ ψυχή συνεχίζει τήν πορεία της, μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία. Τότε θά ἀναστηθοῦν τά νεκρά σώματα καί οἱ ψυχές θά εἰσέλθουν καί πάλι σ’ αὐτά γιά νά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ καί νά ἀκούσουμε τήν δίκαιη κρίση Του.
Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στήν κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος δίνει τήν ζωή, ἐκεῖνος καί τήν ἀφαιρεῖ. Κανείς δέν ἔχει δικαίωμα ἐπί τῆς ζωῆς. Οὔτε ἐπί τῆς δικῆς του ζωῆς, οὔτε ἐπί τῆς ζωῆς κάποιου ἄλλου. Γι’ αὐτό καί ἡ αὐτοκτονία θεωρεῖται ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα. Πόσο μᾶλλον, ὅταν κάποιος μπαίνει στή θέση τοῦ Θεοῦ καί ἀφαιρεῖ τήν ζωή ἀπό κάποιον ἄλλον ἄνθρωπο, ἰδίως ὅταν αὐτός δέν μπορεῖ νά ἀντιδράσει ἤ νά ἀντισταθεῖ! Καί βεβαίως ὁ λόγος ἐδῶ γίνεται κατ’ ἐξοχήν γιά τά ἔμβρυα, πού δολοφονοῦνται ἀπό τούς ἴδιους τούς γονεῖς τους. Καί δυστυχῶς, ἄν καί πρόκειται γιά γενοκτονία, ἐντούτοις τοῦτο φαντάζει ὡς δικαίωμα στή σύγχρονη κοινωνία μας!
Ἄραγε πῶς μπορεῖ ὁ φόνος ἑνός ἀνυπεράσπιστου ἐμβρύου νά εἶναι δικαίωμα;
Κι ἄν αὐτό δέν συνιστᾶ τήν χειρότερη μορφή ρατσισμοῦ, τότε τί εἶναι;
Εἶναι δυνατόν στήν εὐνομούμενη καί «προοδευτική» κατά τά ἄλλα κοινωνία μας νά συστήνεται ἕνα τέτοιος σύγχρονος καιάδας; Ἄν ἕνα ζῶο κακοποιηθεῖ κινοῦνται διαδικασίες στή δικαιοσύνη καί δικαίως. Δέν ἔχει κανείς δικαίωμα νά κακοποιεῖ κανένα πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἔταξε τόν ἄνθρωπο στόν Παράδεισο «ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάττειν» (Γεν. Β΄15) . Τί κρίμα ὅμως, ὁ ἀνθρώπινος νόμος νά φάσκει καί νά ἀντιφάσκει τήν ἴδια στιγμή καί νά ἔρχεται καί σέ εὐθεία ἀντίθεση μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τή μιά μεριά νά ἀναγνωρίζει τό ἔμβρυο, ὡς κανονικό καί νόμιμο κληρονόμο, πρίν ἀκόμη γεννηθεῖ, νά τιμωρεῖ ἀκόμη καί τήν ἐνδεχόμενη ὀλιγωρία τοῦ ἰατροῦ, ἄν τό ἔμβρυο πεθάνει καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά νά θεωρεῖ δικαίωμα τῆς μητέρας νά προβῇ στήν διακοπή κύησης, ὅπως ὡραιοποιημένα πλέον ὀνομάζεται ἡ δολοφονία τοῦ ἐμβρύου, μέ τήν ἔκτρωση! Εἶναι φοβερό, ὅταν σκεφθοῦμε πώς παλαιότερα ἦταν ντροπή νά μήν ἔχεις παιδιά καί τώρα ἀπό κάποιους νά θεωρεῖται ντροπή νά ἔχεις!
Ἀγαπητοί μου Αδελφοί,
Ἔχουμε εὐθύνη ἔναντι τοῦ Θεοῦ γιά τό δῶρο τῆς ζωῆς, τό ὁποῖο μᾶς ἐμπιστεύεται. Δέν μπορεῖ ἐπ’ οὐδενί νά τεθῇ θέμα δικαιώματος, ἀφ’ ᾗς στιγμῆς ἀφορᾷ στή ζωή ἄλλου. Ἡ ἐλευθερία μας ὀφείλει νά σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου στό δικαίωμα τῆς ζωῆς. Ἀλλιῶς ἡ νομιζόμενη ἐλευθερία εἶναι ξεκάθαρος φασισμός μέ ρατσιστική φορά, πού ὁπωσδήποτε ἀπέχει ἀπό τόν χριστιανικό τρόπο ζωῆς.
«Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ. Πρόσχωμεν». Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 27 Αυγούστου 2024 .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ εὐαγγελική περικοπή, πού ἀκούσαμε, διαβάζεται ἐξ ἀφορμῆς τῆς Ἀρχῆς τῆς Ἰνδίκτου, δηλαδή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, τό ὁποῖο ἀρχίζει σήμερα. Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ Σεπτεμβρίου εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική Πρωτοχρονιά.
Ἡ ἡμέρα αὐτή, ὅπως σημειώνει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στόν Συναξαριστή, ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γιά ἐμᾶς. Διότι μιά τέτοια ἡμέρα, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ εἰσῆλθε στήν Συναγωγή τῆς Ναζαρέτ, ὅπως συνήθιζε κάθε Σάββατο, διδάσκοντας σ’εμᾶς τόν ἀπαραίτητο ἐκκλησιασμό μας κάθε Κυριακή, ἔλαβε τό βιβλίο τοῦ Ἠσαϊα καί ἱστάμενος ἀνάμεσα στούς συγκεντρωμένους πιστούς, διάβασε εἰς ἐπήκοο πάντων τήν ἀρχή τοῦ ἐξηκοστοῦ πρώτου κεφαλαίου, τό ὁποῖο σέ νεοελληνική ἀπόδοση λέει τά ἐξῆς:
«Πνεῦμα Κυρίου μένει πάνω σέ ἐμένα, διότι μέ αὐτό μέ ἔχρισε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπο καί μέ ἔστειλε νά κηρύξω στούς πτωχούς καί γυμνούς ἀπό πίστη ἀνθρώπους τό χαρμόσυνον μήνυμα τῆς λύτρωσης, νά θεραπεύσω αὐτούς τῶν ὁποίων ἡ καρδία ἔχει συντριβεῖ ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας. Νά κηρύξω στούς δούλους τῆς ἁμαρτίας τήν ἄφεση καί τήν ἀπελευθέρωση, νά χαρίσω ἀναβλέψη σ’ ἐκείνους πού ἔχουν σκοτισμένο καί τυφλωμένο τόν νοῦ ἀπό τά πάθη τῆς ἁμαρτίας, νά στείλω ὑγιεῖς καί ἐλευθέρους ἀπό κάθε ἐνοχήν ἐκείνους, πού ἔχουν καταπληγωθεῖ καί συντριβεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία· μέ ἔστειλε νά κηρύξω στούς ἀνθρώπους τήν ἀρχή νέου χρόνου, ὁ ὁποῖος καί θά εἶναι εὐχαρίστως δεκτός ἀπό τόν Θεόν, ποθητός δέ καί χαρμόσυνος διά τούς ἀνθρώπους”.
Ἀκολούθως ἔκλεισε τό βιβλίο ἤ γιά νά τό ποῦμε καλύτερα τύλιξε τόν κύλινδρο, ἐπί τοῦ ὁποίου ἦταν τυλιγμένη ἡ περγαμηνή, τό ἔδωσε στόν διακονητή καί κάθισε, ἐνῶ ὅλων τά μάτια ἦταν στραμμένα ἐπάνω Του. Τότε ἐνώπιον ὅλων ὁ Κύριός μας αὐτοσυστήθηκε μέ τρόπο πανηγυρικό, λέγοντας στούς ἔκπληκτους ἀκροατές Του, πώς τώρα ἐκπληρώθηκε ἐνώπιόν σας αὐτή ἡ προφητεία, ὁμιλώντας σαφῶς περί τῆς παρουσίας Του ὡς Μεσσία, Θεοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτῆ, μέ τά ἀνωτέρω χαρακτηριστικά.
Ἀντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πώς ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀποκαλύπτει τόν ἑαυτό Του σέ καθε καλοπροαίρετο πιστό, πού ἀναζητεῖ τήν ἀλήθεια γιά τήν σωτηρία Του. Ἀποκαλύπτει τόν μεσσιανικό Του ρόλο καί ἐμφανίζεται ὡς ὁ μόνος Σωτῆρας καί Λυτρωτής Θεός, ὅπως ἀκριβῶς ἀναγγέλθηκε μέσα ἀπό τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί μέ προσδοκία τό περίμεναν τά ἔθνη γιά τήν σωτηρία τους, ἀλλά καί ὅπως μέχρι λεπτομερείας ἐπαλήθευσε μέ τήν ἐνανθρώπηση καί τό σωτήριο ἔργο Του.
Μᾶς ἐντυπωσιάζει ὅμως τό γεγονός, ὅτι ἐνῶ ὁ Χριστός αὐτοαποκαλύπτεται, τήν ἴδια στιγμή τό ἀκροατήριο τῆς Συναγωγῆς διερωτᾶται: «Αὐτός δέν εἶναι ὁ υἱός τοῦ Ἰωσήφ;» (δ΄22), σημειώνει ὁ Λουκᾶς. «Ἀπό ποῦ ὑπάρχει σ’αὐτόν αὐτή ἡ σοφία και αὐτά τα θαυμαστά; αὐτός δέν εἶναι ὁ ξυλουργός, ὁ υἱός τῆς Μαρίας, ὁ ἀδελφός τοῦ Ἰακώβου, τοῦ Ἰωσῆ καί τοῦ Ἰούδα καί τοῦ Σίμωνος; Καί δέν εἶναι μαζί μας ἐδῶ οἱ ἀδελφές του;» ἐπισημαίνουν ὁ Ματθαῖος (ιγ΄ 54-55) καί ὁ Μᾶρκος (στ΄2-3) ἤ «πώς αὐτός ξέρει γράμματα χωρίς ποτέ νά ἔχει μάθει;» ἀναφέρει ὁ Ἰωάννης (ζ΄15 ).
Ἡ ἀπορία τῶν ἀνθρώπων δηλώνει τήν ἄγνοια ἤ καλύτερα τήν ἡμιμάθειά τους. Ναί μέν ἦσαν πιστοί καί πήγαιναν στήν συναγωγή, ἀλλά δέν γνώριζαν ἐπαρκῶς τήν Ἁγία Γραφή, ὥστε νά μποροῦν νά ἀναγνωρίσουν στό θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τόν ἀληθινό Θεό, Σωτῆρα καί Λυτρωτή καί νά ταυτίσουν τή γνώση τους μέ τήν αὐτοπρόσωπη παρουσία τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου.
Ἄς κάνουμε λοιπόν δύο σημαντικές καί χρήσιμες διαπιστώσεις.
Α. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ στήν πνευματική μας συγκρότηση καί στήν ἀπό μέρους μας μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καθώς ἐδῶ ἀκριβῶς ἑστιάζεται καί τό πρόβλημα τῶν ἀνθρώπων στή σχέση τους μέ τόν Χριστό. Ἀρκετοί δυσκολεύονται νά ἀναγνωρίσουν τόν Χριστό καί νά ζήσουν τή ζωή Του, διότι ἀγνοοῦν τόν λόγο Του, δέν γνωρίζουν ἐπαρκῶς τό θέλημά Του, ἀλλ’ οὔτε καί τόν τρόπο τῆς ζωῆς, πού Ἐκεῖνος διδάσκει. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς ποτέ τους δέν διάβασαν τήν Ἁγία Γραφή. Μέ ἀποτέλεσμα νά ἀρκοῦνται σέ ἕνα Χριστό, ὅπως τόν ἔμαθαν, συνήθως ἐλλιπῆ καί ἐκκοσμικευμένο, πού ὄχι μόνον δέν σώζει, ἀλλά διατηρεῖ χλιαρή τήν πίστη καί ἐπιφανειακή τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Β. Ἡ δεύτερη διαπίστωση εἶναι πώς μέσα ἀπό αὐτήν τήν ἔκπληξη καί τά ὅσα ἐρωτηματικά ἐπακολουθοῦν, οἱ Εὐαγγελιστές δίδουν σαφῆ ἀπάντηση γιά τήν φαινομενική σιωπή τῆς Ἁγίας Γραφῆς σχετικά μέ τό χρονικό διάστημα τῆς κατ’ ἄνθρωπον ἐνηλικίωσης τοῦ Χριστοῦ. Πολλοί ἄνθρωποι, Χριστιανοί καί μή, διερωτῶνται γιατί δέν παρέχονται πληροφορίες γιά τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ἐμφάνισή Του ὡς δωδεκαετοῦς στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος, ἕως τήν παρουσία Του τριακονταετοῦς πλέον στήν Συναγωγή. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, παρασυρόμενοι ἀπό τήν ἄγνοια καί τήν ἀμάθειά τους, ἤ ἡμιμαθεῖς ὄντες, ἔχουν τήν αἴσθηση, ὅτι γνωρίζουν τά πάντα καί μποροῦν νά διορθώσουν ἀκόμη καί τήν Ἐκκλησία, βρίσκοντας λάθη καί στήν Ἁγία Γραφή!
Ἀκόμη καί ἐξαιτίας κάποιων φαντασιωδῶν θεωριῶν, πού λένε πώς ὁ Χριστός, πρίν ξεκινήσει τή δημόσια δράση του γιά τή σωτηρία μας, ταξίδευσε ἀνά τόν κόσμο γιά νά γνωρίσει ἄλλες φιλοσοφίες καί πολιτισμούς, φθάνουν σέ σημεῖα ἀπίστευτης αὐθάδειας υἱοθετώντας δυστυχῶς βλάσφημες θεωρίες γιά τόν Χριστό. Ἡ ἀπάντηση σέ ὅλους αὐτούς βρίσκεται στήν ἔκπληξη τῶν συμπατριωτῶν τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία φανερώνει, ὅτι γνώριζαν πολύ καλά τόν Χριστό καί τήν οἰκογένεια μέσα στήν ὁποία ὡς ἄνθρωπος μεγάλωνε. Τοῦτο σημαίνει πώς ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, δέν πῆγε πουθενά ἀλλοῦ πέρα ἀπό τήν πατρίδα Του, κάτι πού ἄλλωστε δέν εἶχε ἀνάγκη, ἀφοῦ ὡς Θεός γνωρίζει τά πάντα καί εἶναι πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ἀλλά ἡσύχαζε στήν Ναζαρέτ βοηθώντας τόν θεωρούμενο ὡς πατέρα του Ἰωσήφ στό ξυλουργεῖο, ὑποτασσόμενος στή ζωή τῆς οἰκογενείας του.
Ἀξίζει ὅμως νά σημειώσουμε ἐπι τῇ εὐκαιρίᾳ, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς δίνει τόσα μόνο στοιχεῖα τῆς ἱερᾶς ἱστορίας, ὅσα μᾶς χρειάζονται γιά τή σωτηρία μας. Σέ πολλά σημεῖα ἀφήνει «κενά», χωρίς νά κάνει καμμία προσπάθεια νά τά καλύψει. Καί τοῦτο διότι δέν ἐνδιαφέρεται καθόλου γιά τήν ἱκανοποίηση τῆς περιέργειάς μας, οὔτε μᾶς δίνει ἀπάντηση σέ ἐρωτήσεις, πού πηγάζουν ἀπό αὐτήν. Ἀρκεῖ νά σκεφθοῦμε μόνον πώς ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει στό τέλος τοῦ Εὐαγγελίου Του μέ ἔμφαση, ὅτι, « ὑπάρχουν δέ καί πολλά ἄλλα, ὅσα ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς, τά ὁποῖα ἐάν γράφονταν ἕνα πρός ἕνα, νομίζω ὅτι ὁλόκληρος ὁ κόσμος δέ θά ἐχωροῦσε τά βιβλία, πού θά γράφονταν. Πράγματι”. (κα΄ 25)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί ,
Νέα ἐκκλησιαστική χρονιά ἀπό σήμερα καί εὐκαιρία γιά ὅλους μας νά τήν ἐγκαινιάσουμε μέ τή μελέτη τῆς ἁγίας Γραφῆς, ἰδίως τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὥστε στόν ἀντίποδα ἐρωτημάτων ἀμαθείας, ἡμιμαθείας ἤ βλάσφημης αἱρετικῆς διδασκαλίας, ἐμεῖς νά γνωρίζουμε τόν Χριστό τήν ζωή καί τήν διδασκαλία Του ἐπαρκῶς γιά νά μποροῦμε νά πράττουμε τό θέλημά Του γιά τή σωτηρία μας. Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 23 Αυγούστου 2024 .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ μνήμη τῆς σεπτῆς μορφῆς τοῦ ἀποστόλου Τίτου, πρώτου Ἐπισκόπου Κρήτης ἐπιβάλλει σήμερα νὰ ἀφιερώσουμε σὲ ἐκεῖνον τὸ κήρυγμα, καθὼς ἕνα ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶναι καὶ ἡ Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς ἐκεῖνον.
Ὁ ἀπόστολος Τῖτος ἦταν Ἕλληνας τὴν καταγωγή. Ἦταν εἰδωλολάτρης ἀρχικῶς καὶ πολὺ μορφωμένος. Κατὰ θεία πρόνοια, ὅταν ἦταν ἔφηβος ἐπισκέφθηκε τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἔγινε αὐτόπτης μάρτυρας τῶν Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα τὸν συγκλόνισαν καὶ γι’ αὐτὸ ζητοῦσε νὰ μάθει γιὰ τὴ νέα πίστη. Γνωρίστηκε μὲ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, ἀλλὰ συνδέθηκε μὲ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος τὸν ἐντυπωσίασε, ὅπως καὶ ὅλους τούς Ἕλληνες ἄλλωστε. Ἀφοῦ κατηχήθηκε ἐπαρκῶς, βαπτίστηκε καὶ προσκολλήθηκε στὸν ἀπόστολο Παῦλο γενόμενος γραμματέας, διερμηνέας του καὶ στενότατος συνεργάτης του στὸ ἀποστολικό του ἔργο.
Γιὰ πρώτη φορὰ ἀναφέρεται στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἀκολουθῶντας τὸν Παῦλο καὶ τὸν Βαρνάβα στὴν Ἀποστολικὴ Σύνοδο τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε τὸ 49 μ. Χ. καὶ εἶχε ὡς θέμα τὴν εἰσδοχὴ τῶν ἐθνικῶν (εἰδωλολατρῶν μὴ Ἰουδαίων) στὴν Ἐκκλησία, κατὰ τὴν ὁποία ἐπικράτησε ἡ θέση τοῦ Παύλου, ὅτι δηλαδὴ ἂν ἤθελε κάποιος εἰδωλολάτρης νὰ γίνει Χριστιανός, δὲν χρειαζόταν πρῶτα νὰ περιτμηθεῖ, σύμφωνα μὲ τὸ ἰουδαϊκὸ ἔθιμο, ἀλλὰ ἀρκοῦσε μόνο τὸ βάπτισμα.
Στὴ διάρκεια τῆς Δ΄ ἀποστολικῆς περιοδείας του, ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸν κατέστησε Ἐπίσκοπο Κρήτης, ἐνῶ ἀργότερα ἀπὸ τὴν φυλακὴ τῆς Ῥώμης ἔστειλε μία Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Τῖτο, ἡ ὁποία ὀνομάζεται Ποιμαντική, ὅπως καὶ οἱ δύο ἐπιστολὲς πρὸς τὸν Τιμόθεο, διότι ἀπευθύνονται σέ Ἐπισκόπους. Κάθε Ἐπίσκοπος θεωρεῖται Ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας, σὲ συνέχεια τοῦ Μεγάλου Ποιμένος, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μάλιστα σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ κατὰ τὴν ἀπόλυτη ἔννοια Ποιμένας ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, ὑπεράνω τόπου καὶ χρόνου. Ἀκολούθως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι Ποιμένες ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς τοπικοὺς περιορισμούς, ἀλλὰ σὲ συγκεκριμένο χρόνο. Τέλος οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι Ποιμένες, σὲ τῦπο καὶ τόπο Χριστοῦ, ἀλλὰ σὲ καθορισμένο τόπο καὶ γιὰ ὁρισμένο χρόνο.
Σὲ αὐτὴ λοιπόν τὴν ποιμαντικὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Τῖτο, ἡ ὁποία εἶναι σχετικὰ σύντομη καὶ ἐκτείνεται μόνο σὲ τρία κεφάλαια, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δίνει τὶς ἀπαραίτητες ὁδηγίες, ὥστε νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ σκοπὸς τῆς διαποίμανσης τῶν πιστῶν, δηλαδὴ ἡ σωτηρία τους. Παρέχει κυρίως πρακτικὲς συμβουλὲς γιὰ τὸ πὼς νὰ ἀσκήσει τὸ ποιμαντικό του ἔργο στὴν Κρήτη, ὅπου ἡ εἰδωλολατρία εἶχε ἀκόμη ἰσχυρὲς ρίζες στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Τοῦ παραγγέλλει νὰ χειροτονεῖ καὶ νὰ ἐγκαθιστᾶ Πρεσβυτέρους καὶ Ἐπισκόπους στὸ νησί, ὁρίζοντας τὶς προϋποθέσεις τῶν προσώπων αὐτῶν. Ἐπίσης τὸν συμβουλεύει πὼς θὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς ψευδοδιδασκάλους καὶ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ παράλληλα προτρέπει τοὺς χριστιανοὺς τῆς Κρήτης νὰ πάρουν τὸ λογισμό τους ἀπὸ τὴν πλούσια μυθολογία τῆς εἰδωλολατρίας καὶ νὰ ἀφοσιωθοῦν πλέον στὸ λόγο καί τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται καί βιώνεται μέσα στήν Ἐκκλησία.
Τονίζει ἐπίσης τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο ἔφερε μιὰ νέα ἐποχὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, διότι «Ἐπὲφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὼτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις». Με αὐτή τη φράση ξεκινᾶ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῶν Θεοφανείων, ὥστε νά ἐνθυμούμαστε τήν ἀναγέννησή μας ἀπό τό Ἅγιο Βάπτισμα καί νὰ κατανοήσουμε, ὅτι ζῶντας τὴν πνευματική ἀλλαγή, πραγματώνουμε τὴ σωτηρία μας.
Γι’ αὐτό σὲ τόνο αὐστηρὸ ἐπισημαίνει καὶ τὰ προσόντα ποῦ πρέπει νὰ κοσμοῦν τόσο τοὺς Κληρικούς, ὅσο καὶ τοὺς πιστοὺς Λαϊκούς, γιὰ νὰ εἶναι ζωντανὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τοῦτο διότι καὶ τότε, ὅπως καὶ σήμερα, οἱ περισσότεροι, μᾶλλον εἴμαστε ἀπείθαρχοι καὶ ἀνυπάκουοι, ἐπιθυμώντας νὰ «κάνουμε τὸ δικό μας θέλημα» κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο καὶ ἀπαιτώντας ἡ Ἐκκλησία νὰ εὐθυγραμμίζεται μὲ τὴν ἐπιθυμία μας, ἐνῶ πρέπει ἐμεῖς νὰ ταυτιζόμαστε μὲ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὶς πνευματικὲς Τῆς ὁδηγίες, ἂν θέλουμε νά προοδεύσουμε πνευματικῶς!
Ἄς προσέξουμε λοιπόν κάποιες ἀπό τίς ἐνδιαφέρουσες αὐτές ἐπισημάνσεις, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν ἄμεσα καί σὲ ἐμᾶς: «Παιδί μου Τίτε, δίδασκε τοὺς γέροντες νὰ εἶναι προσεκτικοὶ καὶ ἄγρυπνοι, σεμνοί, φρόνιμοι καὶ συνετοί, ὑγιεῖς καὶ ρωμαλέοι στὴν ὀρθὴ πίστη, στὴν ἀγάπη, στὴν ὑπομονή. ᾿Ἐπίσης τὶς ἡλικιωμένες γυναῖκες νὰ εἶναι στὴν ἐμφάνιση καὶ ἐνδυμασία ἱεροπρεπεῖς,· νὰ μὴ παρασύρονται σὲ διαβολὲς καὶ συκοφαντίες, νὰ μὴν εἶναι ὑποδουλωμένες στὸ κράσί, νὰ διδάσκουν τὰ κὰλὰ καὶ ἀληθινά, γιὰ νὰ νουθετοῦν καὶ σωφρονίζουν τὶς νέες, ὥστε αὐτὲς νὰ ἀγαποῦν τοὺς ἄνδρες τους καὶ τὰ παιδιά τους, νὰ εἶναι ἁγνές, νὰ ἔχουν σωφροσύνη, νὰ φροντίζουν γιὰ τὰ σπίτια τους, ἀγαθές, νὰ ὑποτάσσονται στὸὺς ἄνδρες τους, γιὰ νὰ μὴ βλασφημεῖται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. ᾿Ἐπίσης τοὺς νεώτερους νὰ τοὺς προτρέπεις νὰ εἶναι σώφρονες,... Νὰ μὴ κακολογοῦν κανένα· νὰ εἶναι εἰρηνικοὶ καὶ ἀνεξίκακοι, ἐπιεικεῖς καὶ νὰ δείχνουν σὲ κάθε περίσταση πραότητα πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους...θέλω νὰ πείθεις τὸὺς Χριστιανούς, γιὰ νὰ φρόντίζουν, ὅσοι ἔχουν πιστεύσει στὸν Θεόν, νὰ μὴ μένουν στὴν ἁπλὴ πίστη, ἀλλὰ νὰ πρωτοστατοῦν μὲ ζῆλο σὲ καλὰ ἔργα...καὶ μάλιστα στὶς ἐπείγουσες ἀνάγκες τῶν ἀδελφῶν, γιὰ νὰ μὴ μένουν ἄκαρποι.»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ Ἀπόστολος Τῖτος ἀνάμεσα στά ἄλλα ἀντιμετώπισε μὲ σθένος τὴν εἰδωλολατρία. Ἔχοντας βαθιὰ φιλοσοφικὴ κατάρτιση καὶ λιπαρὴ γνώση τῆς ἀρχαιοελληνικῆς γραμματείας, κατόρθωσε μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νά καταρρίψει τὶς θεωρεῖες γιὰ τὴν δῆθεν σύνδεση τῆς φιλοσοφίας καὶ τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ μὲ τὴν εἰδωλολατρικὴ θρησκεία. Ἀπέδειξε ὅτι ἡ ἀληθινὴ σοφία προέρχεται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ πὼς ἡ κατὰ κόσμον σοφία ἔχει σχετικὴ ἀξία, διότι εἶναι προϊὸν τοῦ νοῦ, τοῦ πεπερασμένου ἀνθρώπου. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἐκχριστιάνισε τὴν Κρήτη, θέτοντας γερὰ πνευματικὰ θεμέλια τῆς πίστης στον Χριστό.
Στις μέρες μας ἐπιχειρεῖται ἡ ἀναβίωση τῆς εἰδωλολατρίας. Ὄχι μόνο με τό πρόσχημα τῶν πολιτιστικῶν ἐκδηλώσεων ἤ κάποιων ἐνθνικιστικῶν ἐξάρσεων, ἀλλά καί μέσα ἀπό προκαταλήψεις καί πολλές δεισιδαιμονίες. Ἀρκετοί σύγχρονοι Χριστιανοί τοποθετοῦν δίπλα-δίπλα τόν Τίμιο Σταυρό καί τό μπλέ μάτι, τήν ἱερά Εἰκόνα καί τόν Ἁγιασμό, δίπλα στά σκόρδα, τά ρόδια καί τά πέταλα. Ἀκόμη-ἀκόμη, μιᾶς καί πλησιάζει ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, ἐνῶ δέν ἔχουν ζυμώσει ποτέ πρόσφορο, δέν ἐκκλησιάζονται τακτικά, οὔτε συμμετέχουν στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἐντούτοις με ἰδιαίτερο ζῆλο φτιάχνουν φανουρόπιτες, κάνοντας τήν θρησκευτική τους ἔκφραση, νά μοιάζει εἰδωλολατρική, καθώς ποτέ μέσα στην Ἐκκλησία δέν ἐπινοήθηκαν τέτοιες πρακτικές, κι ἄν κάποτε, κάπου ἐμφανίσθηκαν, καταδικάστηκαν ἀμέσως κι ἀνυπερθέτως.
Ἄς κρατήσουμε ἀποστάσεις ἀσφαλείας ἀπό κάθε εἴδους εἰδωλολατρίας καί θρησκοληψίας καί ἄς ἀκολουθήσωμε τόν ἐγγυημένο δρόμο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, μένοντας ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό. Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 20 Αυγούστου 2024 .
Ακτοπλοϊκά Εισιτήρια για 2 άτομα με δίκλινη καμπίνα από Β.Αιγαίο για Πειραιά μετ’ επιστροφής{Χορηγία: Πρακτορείο Διακογεωργίου - HellenicSeaways}à Λαχνός 482
Ακτοπλοϊκά Εισιτήρια για 2 άτομα σε οποιονδήποτε προορισμό μετ’ επιστροφής με πλοίο της DodekanisosSeaways{Χορηγία: DodekanisosSeaways}à Λαχνός 114
Διαμονή 2 νύχτες στο Ξενοδοχείο Glicorisaà Λαχνός 635
Διαμονή 2 νύχτες στο Ξενοδοχείο Glicorisaà Λαχνός 898
Karcher Πλυστικό Μηχάνημα{Χορηγία: Μαργαρώνης Γ.}à Λαχνός 294
Φριτέζα αέρος Singer{Χορηγία: ElectronetΧατζηαντωνιάδης}à Λαχνός 49
Φριτέζα αέρος Taurus{Χορηγία: WelcomeStores Λυμπέρη}à Λαχνός 992
Επιταγή έκπτωσης 50€ στο RestaurantBleστο Ξενοδοχείο Glicorisa à Λαχνός 762
Γεύμα για 4 άτομα στον μπουφέ του SamianMareHotel Suites & Spa à Λαχνός 457
Γεύμα για 4 άτομα στον μπουφέ του SamianMareHotel Suites & Spa à Λαχνός753
Γεύμα για 2 άτομα στην Ταβέρνα «Ακρογυάλι» στον Κάμπο Μαραθοκάμπουà Λαχνός 1947
Κρασιά 6τμχ{Χορηγία: Ένωση Αμπελουργών Πλατάνου}à Λαχνός 198
Κρασιά 2τμχ{Χορηγία: ΕΟΣΣ}à Λαχνός 439
Κρασιά 2τμχ{Χορηγία: ΕΟΣΣ}à Λαχνός 1928
Κρασιά 2τμχ{Χορηγία: ΕΟΣΣ}à Λαχνός 736
Κρασί και Ούζο{Χορηγία: Ζαρμπάνης}à Λαχνός 1000
Κρασί και Ούζο{Χορηγία: Ζαρμπάνης}à Λαχνός 600
5ltΕξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο {Χορηγία: Ελαιοτριβείο Σ.Κλουκιώτης }à Λαχνός 330
5ltΕξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο {Χορηγία: Ελαιοτριβείο Σ.Κλουκιώτης }à Λαχνός 342
Φωτιστικό Επαναφορτιζόμενο Led{Χορηγία: Χατζηιακώβου Ν.}à Λαχνός 341
Φωτιστικό Επαναφορτιζόμενο Led{Χορηγία: Χατζηιακώβου Ν.}à Λαχνός 879
Τσάντα εργαλειοθήκη {Χορηγία:«Prisma» Ι.Σταύρου}à Λαχνός 982
Σετ περιποίησης προσώπου{Χορηγία: Φαρμακείο Α.Δημητρίου}à Λαχνός 133
Σετ περιποίησης προσώπου{Χορηγία: Φαρμακείο Α.Δημητρίου}à Λαχνός 44
Σετ περιποίησης προσώπου{Χορηγία: Φαρμακείο Α.Φωτίου}à Λαχνός 170
Σετ περιποίησης προσώπου{Χορηγία: Φαρμακείο Κ.Ξενάκης}à Λαχνός 989
Σετ περιποίησης προσώπου{Χορηγία: Φαρμακείο Μ.Κελεσίδου}à Λαχνός 813
Σετ περιποίησης προσώπου{Χορηγία: Φαρμακείο Α.Τσακουμάγκου}à Λαχνός 814
Δωροεπιταγή SuperMarketαξίας 100,00€ {Χορηγία: Σκλαβενίτης}à Λαχνός 947
Δωροεπιταγή SuperMarketαξίας 30€ {Χορηγία: ΑΒ Βασιλόπουλος Αναγνώστου Γ.} à Λαχνός 2062
Δωροεπιταγή SuperMarketαξίας 25€ {Χορηγία: Βαγιανός Market}à Λαχνός 341
Δωροεπιταγή SuperMarketαξίας 25€ {Χορηγία: Βαγιανός Market }à Λαχνός 4465
Δωροεπιταγή κρεατικών αξίας 20€ {Χορηγία: Κρεοπωλείο Μαρκουλής}à Λαχνός 2371
Δωροεπιταγή κρεατικών αξίας 20€ {Χορηγία: Κρεοπωλείο Μαρκουλής}à Λαχνός 2219
Δωροεπιταγή οπτικών αξίας 50€ {Χορηγία: Οπτικά Καπώλης}à Λαχνός 716
Δωροεπιταγή οπτικών αξίας 50€ {Χορηγία: Οπτικά Καββάδας}à Λαχνός 2663
Γεύμα για 4 άτομα στον μπουφέ του SamianMareHotel Suites & Spa à Λαχνός 173
Επιταγή έκπτωσης 50€ στο RestaurantBleστο Ξενοδοχείο Glicorisa à Λαχνός 4148
Επιταγή έκπτωσης 50€ στο RestaurantBleστο Ξενοδοχείο Glicorisa à Λαχνός 3370
Απορρυπαντικά – Χαρτικά είδη{Χορηγία: Μένεγας ΙΚΕ}à Λαχνός 2537
