«Καί σέ μεσίτριαν ἔχω πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν...» Κυριακή 11 Αὐγούστου 2024
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Καθώς προετοιμαζόμαστε νά ἑορτάσουμε τήν ἀθάνατη Κοίμηση Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας καί τήν μετά ἀπ’ αὐτήν μετάστασή Της στούς Οὐρανούς, ἐπιβάλλεται σήμερα νά ὁμιλήσουμε γιά τό πάντιμο Πρόσωπο τῆς Θεομήτορος καί κυρίως γιά τόν ρόλο Της στή σωτηρία μας.
Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ὑπολογίζουμε πάρα πολύ στήν μεσιτεία τῆς Παναγίας μας. Γιά τόν λόγο αὐτό εορτάζουμε τήν Κοίμηση καί τήν Μετάστασή Της ὡς το «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ».
Ἡ Παναγία μας ξεχρέωσε τό κοινό ἀνθρώπινο χρέος τοῦ θανάτου, ἀλλά δέν παρέμεινε στόν τάφο γιά πάντα. Τρεῖς ἡμέρες μετά τήν ταφή της, ὅταν οἱ Μαθητές ἦλθαν καί ἄνοιξαν τόν τάφο στή Γεθσημανῆ γιά νά προσκυνήσει ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, βρῆκαν τόν τάφο ἄδειο. Ἔμελλε στόν Θωμᾶ, πού πιστοποίησε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μετά ἀπό ὀκτώ ἡμέρες, νά πιστοποιήσει την ἀνάσταση καί τήν μετάσταση τῆς Παναγίας μας στόν Οὐρανό. Σύμφωνα μάλιστα μέ τήν παράδοση ἔλαβε ἀπό τήν Ἴδια καί τήν τιμία Της Ζώνη, ὡς ἀπόδειξη τῆς ἐν ζωῇ μετά σώματος καί ψυχῆς μεταστάσεώς Της στούς Οὐρανούς.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός δέν ἐπέτρεψε νά γνωρίσει ἡ Μητέρα Του τήν διαφθορά τοῦ θανάτου καί νά ἀποσυντεθεῖ τό πάναγνο σῶμα Της, ἀφοῦ τό σῶμα αὐτό φιλοξένησε τόν Θεάνθρωπο, κυοφορώντας Τον γιά ἐννέα μῆνες. Τήν τρίτη ἡμέρα ὁ Χριστός ἀνέστησε τήν Παναγία καί τήν μετέστησε ζωντανή στόν Οὐρανό μαζί Του. Ἡ Παναγία μας δηλαδή δέν περιμένει τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν στήν Δευτέρα Παρουσία, ὅπως ὅλο τό ἀνθρώπινο Γένος, ἀλλά βρίσκεται μέ τό σῶμα καί τήν ψυχή Της στόν Οὐρανό. Αὐτό τήν καθιστᾶ αὐτομάτως πρέσβειρα καί μεσίτρια τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους. Τό δε ἀνθρώπινο γένος τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καταφεύγει στήν πρεσβεία καί τήν προστασία Της καί ἀπευθύνεται μέ θέρμη καρδίας στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πού ταυτοχρόνως ὑπάρχει καί Μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ προστασία μας ἀπό τήν Παναγία καί ἡ μεσιτεία Της γιά ἐμᾶς στηρίζεται τόσο στήν Ἁγία Γραφή, ὅσο καί στή δισχιλιετῆ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.
Α) Στήν συνάντησή της μέ τήν Ἐλισάβετ, ἀμέσως μετά τόν Εὐαγγελισμό, ἡ Παναγία μας ἄρχισε νά ὑμνεῖ τόν Κύριο πού ἐπέβλεψε στήν ταπείνωσή Της καί ἐκεῖ σέ κάποιο σημεῖο λέει: «ἀπό τώρα θά μέ μακαρίζουν ὅλες οι γενιές τῶν ἀνθρώπων». Ὁμιλεῖ προφητικά γιά τόν ἴδιο Της τόν ἑαυτό καί περιγράφει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά Τήν προσεγγίζουμε ζητώντας τήν προστασία καί τήν μεσολάβησή Της στόν Κύριο γιά τή σωτηρία μας.
Β) Καί τοῦτο ἀμέσως τό βλέπουμε νά γίνεται πραγματικότητα ἤδη ἀπό τόν Γάμο στήν Κανά, ὅπου ὁ Κύριος καί ἡ Παναγία μας ἦταν προσκεκλημένοι. Ὅταν λοιπόν τελείωσε τό κρασί, οἱ οἰκοδεσπότες, ὅπως μᾶς ἀφήνει ὁ Ἰωάννης νά ἐννοήσουμε, ἀπευθύνθηκαν στήν Παναγία καί Ἐκείνη ἀνταποκρινόμενη στήν παράκλησή τους ζήτησε ἀπό τόν Υἱό της καί Θεό μας τήν θαυματουργική Του παρέμβαση καί κατά τήν διήγηση τοῦ Ἰωάννου, ἐκεῖ ὁ Χριστός ἐπετέλεσε τό πρῶτο του θαῦμα.
Γ) Ἀκολούθως στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου καί πάλι, διαβάζουμε πώς ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶδε ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ τήν Μητέρα Του καί τόν Μαθητή ποῦ ἀγαποῦσε, δηλαδή τόν Ἰωάννη, προτοῦ ἐκπνεύσῃ, παρέδωσε τήν μητέρα Του στήν προστασία τοῦ Ἰωάννη καί τόν Ἰωάννη τόν κατέστησε υἱό της Παναγίας. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πώς ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός στόν πρόσωπο τοῦ Ἰωάννη ἐμπιστεύεται στήν προστασία τῆς Παναγίας μας καί ὅλους ἐμᾶς, πού πιστεύουμε σέ Αὐτόν ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας. Υἱοθετηθήκαμε ὡς παιδιά τῆς Παναγίας καί ἀπολαμβάνουμε τήν στοργή καί τήν φροντίδα τῆς μεγάλης μας Μητέρας, κάθε φορά πού προστρέχουμε σ’Αὐτήν.
Δ) Στήν καθολική ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου στόν στίχο 16 τοῦ 5ου κεφαλαίου διαβάζουμε: «πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη». Εἶναι πολύ δυνατή δηλαδή ἡ δέηση, ἡ ἱκεσία, ἡ προσευχή ἑνός δικαίου ἀνθρώπου πρός τόν Θεό. Ἡ Ἐκκλησία μας μάλιστα διασκεύασε τόν παρόντα στίχο καί τό ἔβαλε στήν ὑμνολογία, ἐξειδικεύοντας τήν σημασία του γιά τήν Παναγία μας, λέγοντας: «Πολλά γαρ ἰσχύει δεήσις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου». Ἄς σκεφθοῦμε ἐπίσης, πώς ἡ Παναγία μας δέν συμπεριλαμβάνεται ἁπλῶς μεταξύ τῶν δικαίων, ἀλλά εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί παρίσταται στά δεξιά τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ «ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη πεποικιλμένη», ὅπως προφητεύει ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ (Ψαλμός ΜΔ, 14)
Πράγματι, μέσα ἀπό τήν πλούσια λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἀντιλαμβανόμαστε τήν ἀποδεδειγμένη καί ἐγγυημένη προστασία Της, ὅπως ὑμνεῖται καθημερινά στά τροπάρια καί τούς ὕμνους, ἀνάμεσα στούς ὁποίους ξεχωριστή θέση ἔχουν ὁ μικρός καί ὁ μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας καί οἱ Χαιρετισμοί τῆς Θεοτόκου. Κοντά σ’αὐτά ἄς προσμετρήσουμε τά ἀναρίθμητα ὀνόματα, μέ τά ὁποῖα ὁ εὐσεβής ὀρθόδοξος Λαός μας ἀποκαλεῖ τήν Παναγία μας καί τά ὁποῖα ἀπηχοῦν στά πάμπολλα θαύματα καί τίς ἐπεμβάσεις Της, ὡς καί στήν ἀκοίμητη πρεσβεία καί μεσιτεία Της πρός τόν Δεσπότη Χριστό, ἀποδεικνύοντας τήν φροντίδα καί τήν ἀγάπη Της γιά ἐμᾶς.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὅταν ἡ Παναγία μας στό Γάμο τῆς Κανά ἐπενέβη γιά νά γίνει τό θαῦμα, ἔθεσε στούς ἀνθρώπους μιά βασική προϋπόθεση, ἡ ὁποία δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει. Τούς συμβούλευσε νά κάνουν ὅ,τι θά τούς ἔλεγε ὁ Χριστός. Και σ’ ὅλους ἐμᾶς τό ἴδιο λέει μέχρι σήμερα. Ἄν θέλετε νά μεσιτεύσω γιά ἐσᾶς, ἐάν θέλετε νά ἐπιτύχετε μιά θαυμαστή λύση, τότε νά κάνετε πράξη ὅ,τι λέει ὁ Χριστός. Καί ὁ Χριστός ὁμιλεῖ σ’ ἐμᾶς τόσο μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ὅσο καί μέσα ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Παναγία μας βοηθεῖ καί συντρέχει τούς ἀνθρώπους, ὅταν κι ἐκεῖνοι ὑπακούουν στόν Χριστό καί βαδίζουν σύμφωνα μέ τά ὅσα ἡ Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει.
Ἄν ἔχουμε τήν ἀξίωση νά μᾶς βοηθεῖ ἡ Παναγία καί νά πρεσβεύει γιά ἐμᾶς, πρέπει κι ἐμεῖς νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νά προσευχόμαστε, νά ἐκκλησιαζόμαστε, νά νηστεύουμε, νά ἐξομολογούμαστε, νά εἴμαστε ἐλεήμονες καί φιλάνθρωποι, νά προσερχώμαστε συχνά γιά νά κοινωνήσουμε τά ἄχραντα Μυστήρια μέ τήν καρδιά μας καθαρή καί κατά τό θέλημα πάντα τοῦ Θεοῦ θά λαμβάνουμε τό δώρημα.
Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς στοργική Μητέρα φρόντισε σέ κάθε Ἀκολουθία νά ἀκοῦμε πολλές φορές τό ὄνομα τῆς Παναγίας καί τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ, ὥστε τό ὄνομά Τους ποτέ νά μή λείπει ἀπό τά χείλη μας καί τήν καρδιά μας: «Τῆς Παναγίας ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τῶν Ἁγίων μνημονεύσαντες ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῶ παραθώμεθα.» Κάθε φορά πού ἀκοῦμε αὐτήν τήν ἐπίκληση, ἄς κάνουμε με εὐλάβεια τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ και ἄς λέμε «Ὓπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς» κι ἄς εἴμαστε βέβαιοι, πώς ἡ Παναγία βοηθεῖ στή σωτηρία μας καί ὁ Χριστός μᾶς σώζει. Ἀμήν.