Συντάχθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2025 .
Κατόπιν προτροπῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Εὐσεβίου, αὒριο Παρασκευή 28η Φεβρουαρίου 2025 καί ὥρα 11.00΄ στόν Ἱ. Μ. Ναό Ἁγίου Νικολάου Βαθέος θα τελεστεῖ εἰδική ἐπιμνημόσυνη δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν βιαίως κοιμηθέντων Ἀδελφῶν, κατά τό σιδηροδρομικό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν, ἐξ ἀφορμῆς τῆς συπληρώσεως δύο ἐτῶν ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα.
Ἐν ὄψει δὲ τῆς ἐπί θύραις Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς παρακαλοῦμε ὅλους νά ἀξιοιποιήσουν τὰ ὅπλα τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας, ὥστε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ εἰρηνεύσουν οἱ καρδιές καί νά εὑρεθεῖ διέξοδος στήν παρούσα κρίση.
Συντάχθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2025 .
«Μάθε νά συγχωρεῖς γιά νά μοιάζεις στόν Θεό»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Μία ἡμέρα πρίν ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσαρακοστῆς, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία σκόπιμα ἔχει θέσει τήν εὐαγγελική περικοπή, στήν ὁποία ἀναφέρει ὁ Κύριος τρεῖς ἀρετές: τή συγχωρητικότητα, τή νηστεία καί τήν ἀφιλοχρηματία, καθώς αὐτές εἶναι ἀπαραίτητα ἐφόδια γιά τό πνευματικό αὐτό στάδιο, μέ πρώτη τη συγχωρητικότητα, ὡς ἔμπρακτη ἀπόδειξη ἀγάπης.
Ὅταν οἱ προπάτορές μας Ἀδάμ καί Εὔα ἐξέπεσαν ἀπό τόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς λόγω τῆς παρακοῆς τους, γεγονός πού ἐνθυμούμαστε κατά τή σημερινή Κυριακή, μπῆκε ἡ διαίρεση καί ἡ διχόνοια στή ζωή του ἀνθρώπου. Θεοποιώντας τό ὑπέρμετρο ἐγώ του ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά δεῖ τήν κοινωνία μέ τούς ἄλλους ὡς δῶρο Θεοῦ, ἀντιμετωπίζοντας τόν ἀλλον ὡς ἀνταγωνιστή του. Ἐνώ ἡ ἀληθινή ἀγαπητική κοινωνία μέ τούς ἀδελφούς ἀποτελεῖ προεικόνιση τῆς καταστάσεως τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἕνας γνωστός ἄθεος φιλόσοφος τῶν ἡμερῶν μας, ὁ Σάρτρ, ζῶντας αὐτήν τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τό Θεό, δήλωσε ὅτι «ὁ ἄλλος εἶναι ἡ κόλασή μου». Γιά ἕναν Χριστιανό ὅμως ἰσχύει, καί πρέπει νά ἰσχύει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο: «ὅτι ὁ ἄλλος, ὅποιος κι αν εἶναι αὐτός, εἶναι ὁ Παράδεισός μου». Ὅπως ἀναφέρει δε στό Γεροντικό ὁ ἀββᾶς Ἀπολλῶ: «εἶδες γάρ φησί τόν ἀδελφόν σου, εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου».
Πόσο λυπηρό εἶναι νά βλέπουμε πολλές φορές ἡ διάσπαση, ἡ διχόνοια καί ἡ ἀσπλαχνία νά ἔχει εἰσέλθει ἀπειλητικά στίς ζωές μας; Συχνά ἀκόμα καί ἀδέλφια εἶναι ψυχραμένα καί δέν μιλοῦν μεταξύ τους συνήθως γιά παντελῶς ἀσήμαντες ἀφορμές. Πόσο δηλητηριάζονται ὅμως οἱ ζωές τῶν ἀνθρώπων ἀπό αὐτές τίς καταστάσεις! Και ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι περισσότερο ἀπό ξεκάθαρος: ἀκόμα καί ἄν μᾶς ἔβλαψε κάποιος, ἄν δέν τόν συγχωρέσουμε, δέν θά συγχωρεθοῦμε ἀπό τόν Θεό.
Ἡ συγχωρητικότητα δέν ἔχει νά κάνει μέ τό πόσο ἔβλαψε κάποιος κάποιον ἤ πόσο τόν ἀδίκησε. Σημασία ἔχει ὁ ἀδικημένος νά βρεῖ τή δύναμη νά συγχωρέσει. Ἀς θυμηθοῦμε τό γνωστό περιστατικό ἀπό τόν βίο τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ὁ ὁποῖος συγχώρεσε καί ἔκρυψε τόν φονιά τοῦ ἀγαπημένου του ἀδελφοῦ, γιά νά μήν παραδοθεῖ στίς ἀρχές. Ἡ συγχωρητικότητα εἶναι τό «ἐκ τῶν ὦν οὐκ ἄνευ» γιά νά ἀντικρύσουμε πρόσωπο Θεοῦ. Ὅπως ἀκούσαμε πρό ὀλίγου: «ἐάν δέν ἀφήσετε, ἐάν δέν συγχωρήσετε δηλαδή, στούς ἀνθρώπους τά παραπτώματά τους, οὔτε ὁ Θεός Πατέρας θά ἀφήσει, θά συγχωρήσει δηλαδή τά δικά σας.» Ἐάν γατζωθοῦμε ἀπό μικρότητες καί διάφορες φθηνές δικαιολογίες καί δέν συγχωρέσουμε τούς ἀδελφούς μας, τότε δυστυχῶς θέτουμε «ἐν ἀμφιβόλῳ» τήν προσωπική μας σωτηρία.
Πολλές φορές μπορεῖ νά ξεχνᾶμε τό κακό τό ὁποῖο μας προξένησε κάποιος, μπορεῖ ὅπως λέμε νά μήν κρατᾶμε κακίες, δέν εἶναι ὅμως αὐτή ἡ τέλεια συγχώρηση. Συγχωρῶ ἐτυμολογικά σημαίνει, ὅτι ὄχι ἁπλά ξεχνάω τό κακό πού μου ἔκανε κάποιος, ἀλλά αὐτόν τον ἄνθρωπο πού μέ ἔβλαψε τόν συν + χωρῶ, δηλαδή χωρῶ μαζί του, τόν καθιστῶ κομμάτι τῆς ὑπάρξεώς μου. Πραγματικά εἶναι δύσκολη ἡ πραγματική συγχώρηση. Ὁ Χριστός εὑρισκόμενος ἐπί τοῦ Σταυροῦ συγχώρεσε τούς σταυρωτές του. Ἀλλά καί οἱ Ἁγιοι Μάρτυρες, μέ πρῶτο τόν πρωτομάρτυρα Στέφανο, ἀκολουθώντας το παράδειγμα αὐτό, προτοῦ ἀπέλθουν διά τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου γιά τήν «ὄντως ζωήν» συγχωροῦσαν τούς δημίους τους γενόμενοι μέ τόν τρόπο αὐτό πολλές φορές ἡ αἰτία τῆς μεταστροφῆς τους ἀπό την εἰδωλολατρία στήν ἀληθινή πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλά καί στήν Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε τό συγκλονιστικό παράδειγμα τῆς συγχωρητικότητας τοῦ Ἰωσήφ ἀπέναντι στά ἀδέλφια του. Ὁ Ἰωσήφ, τόν ὁποῖον οἱ Ἀδελφοί του τόν πούλησαν ὡς σκλάβο ἀπό τόν φθόνο τους, ἐπειδή τόν ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα ὁ πατέρας τους ὁ Ἰακώβ, ὁ Θεός τόν κατέστησε ἄρχοντα τῆς Αἰγύπτου. Καί ὅταν οἱ ἀδελφοί του ἦρθαν γονυπετεῖς γιά νά ζητήσουν σιτηρά τά ὅποῖα εἶχαν ἐκλείψει λόγω τοῦ φοβεροῦ λιμοῦ, φοβήθηκαν, ὅτι θά τούς ἐκδικηθεῖ. Ὁ Ἰωσήφ ὅμως ἀντί αὐτοῦ τούς συγχώρησε πλήρως λέγοντας: «Μη φοβᾶσθε, ἐγώ εἶμαι τοῦ Θεοῦ» (βλ. Γεν. Ν΄19). Γιατί ἡ συγχωρητικότητα δέν εἶναι ἁπλά μία πράξη ἠθικῆς ἀνωτερότητας, ἀλλά αὐτό τό ὁποῖο μᾶς ἑνώνει μέ τόν Θεό. Ἀνοίγοντας τήν θύρα τῆς συγχώρεσης στούς ἀδελφούς μας, ὁμοιάζουμε μέ τόν Θεό καί κατόπιν ὁ Θεός μᾶς ἀνοίγει τήν θύρα τοῦ ἀμετρήτου ἐλέους Αὐτοῦ, διότι μᾶς ἀναγνωρίζει ὡς αὐθεντικά Του παιδιά.
Αὐτή ἡ μεγάλη ἀλήθεια εἶναι τό δίδαγμα τοῦ σημερινοῦ κηρύγματος, τό ὁποῖο ὅμως συνάγεται καί ἀπό τόν βίο καί τήν πολιτεία τοῦ σήμερα ἑορταζομένου Ἁγίου Ἱερέως Νικολάου τοῦ Πλανᾶ, ἑνός σύγχρονου Ἁγίου ὁ ὁποῖος ἔζησε τό δεύτερο ἤμισυ τοῦ 19ου αἰῶνος και τίς ἀρχές τοῦ 20ου . Ὁ Θεός τόν εἶχε κοσμήσει μέ πολλές θεοειδεῖς ἀρετές, ἀνάμεσα στίς ὁποῖες αὐτές τῆς συγχωρητικότητας, τῆς νηστείας και τῆς ἀφιλοχρηματίας.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανᾶς, ζῶντας ὡς ἀσκητής τῆς ἑρήμου μέσα στό κλεινόν ἄστυ τῶν Ἀθηνῶν μέ νηστεία καί ἀδιάλειπτη προσευχή, λειτουργοῦσε συνεχῶς μνημονεύοντας ὄρθιος ἐπί ὧρες πολλές, χιλιάδες ὀνόματα, τά ὁποῖα χαρακτήριζε ὡς τά συμβόλαιά του και γι’ αὐτό πάντοτε τά μετέφερε μαζί μέ τά ἱερά του Ἄμφια, ὥστε σέ κάθε ἱερουργία, νά μνημονεύει τίς ψυχές ὀνομαστικά στήν Ἁγία Προσκομιδή. Κυριολεκτικά ζοῦσε καί τρεφόταν ἀπό τή λειτουργική ζωή. Ξεκινοῦσε τίς Ἀκολουθίες του νωρίς το πρωί, για να ὁλοκληρώσει τή θεία Λειτουργία περίπου το μεσημέρι! Ἐπίσης πολύ συχνά τελοῦσε ὁλονύχτιες ἀγρυπνίες κατά τήν τάξη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἔχοντας μάλιστα ὡς ψάλτες τόν ἅγιο τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων, κυρ Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη καί τόν ἐξάδελφό του Ἀλέξανδρο Μωραϊτίδη.
Παράλληλα μέ ἀπόλυτη ἀνεξικακία ἀντιμετώπιζε αὐτούς πού τόν χλεύαζαν λόγω τῆς περιορισμένης μορφώσεώς του ἤ καί τόν συκοφαντοῦσαν, ἀδυνατώντας νά κατανοήσουν τό πρᾶον τοῦ χαρακτῆρος του, τό ἄδολο, ἀνεπίβουλο καί ἀνεπίφθονο τῆς ψυχῆς του.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἀπό σήμερα τό ἀπόγευμα καί ὅλα τά ἀπογεύματα τῶν Κυριακῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιτελεῖ τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, τόν ὁποῖο καί ὀνομάζει «Κατανυκτικό», ἐπειδή μέ τούς ψαλλόμενους ὕμνους ἐπιχειρεῖ νά μᾶς προκαλέσει κατάνυξη, δηλαδή φιλότιμη ἐγρήγορση πρός μετάνοια καί ἐπιστροφή στή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ὁ σημερινός πρῶτος Κατανυκτικός Ἑσπερινός, ὀνομάζεται «Ἑσπερινός τῆς Συγγνώμης ἤ τῆς Συγχωρήσεως», ἀφοῦ μέ τρόπο δυναμικό, ἐπί τῇ βάσει τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ἡ συγχώρηση προβάλλεται ὡς ὑποχρέωση γιά τήν πρόοδο τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνα καί τήν πνευματική μας ἀναβάθμιση.
Γι’ αὐτό καί καλούμαστε, ἐκφράζοντας ἀπό σήμερα τό βράδυ τήν μετάνοιά μας, νά ζητήσουμε καί νά παράσχουμε συγχώρηση ἀπό καί πρός ὅλους τούς Ἀδελφούς, ἀκόμη κι ἄν δέν φταῖμε ἐμεῖς! Δηλαδή καλούμαστε ὄχι τυπικά καί ἐξωτερικά, ἀλλά οὐσιαστικά κι ὠφέλιμα, νά εἰσέλθουμε θεαρέστως στό πνευματικό στάδιο τῶν ἀρετῶν, ἀποθέτοντας κατά μέρος κάθε βάρος, τό ὁποῖο ἐγωϊστικά συντηρούσαμε στή καρδιά μας, ἐπειδή ἔχουμε δίκιο, χωρίς νά ἀντιλαμβανόμαστε, ὅτι ἀπό ἐκεῖ μᾶς κρατάει ὁ πονηρός.
Εἴθε ἡ συσταύρωσή μας αὐτή μέ τόν Κύριο, νά μᾶς ὁδηγήσει «ἀκατακρίτως προκυνῆσαι καί τήν Ἁγίαν Ἀνάστασιν», ὅπως συχνά θά ἀκοῦμε στήν ὀπισθάμβωνο εὐχή τῆς θείας Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων Δώρων, κατά τήν περίοδο αὐτή. Ἀμήν.
Καλή κι εὐλογημένη ἡ ἐπί θύραις Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή
Συντάχθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2025 .
«Χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ σημερινή Κυριακή, ὀνομάζεται Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω.
Εἶναι ἡ Κυριακή κατά τήν ὁποία ἀποκρεύουμε, δηλαδή τρ ῶ με γιά τελευταία φορά κρέας πρίν τό Πάσχα. Στὴ διάρκεια τῆς ἑβδομάδας ποὺ ἀκολουθεῖ μέ μιὰ περιορισμένη νηστεία ἀποχῆς κρέατος, ἡ Ἐκκλησία ἀρχίζει νὰ μᾶς «προσαρμόζει» σιγά-σιγά στὴ μεγάλη προσπάθεια ποὺ θὰ ζητήσει ἀπὸ ἐμᾶς ἑπτὰ μέρες ἀργότερα, ὅταν θά ξεκινᾶ ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ σταδιακή ἀποχή ἀπό τίς τροφές σκοπό ἔχει νά μᾶς ὠθήσει στήν ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν πρόσκτηση τῶν ἀρετῶν.
Τήν ἴδια ἡμέρα ἀκοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά μᾶς ὁμιλεῖ γιά τήν Δευτέρα Παρουσία Του καί τήν κρίση, πού θά διενεργήσει κατ’ αὐτήν.
Ο Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός τήν πρώτη φορά ἦλθε ταπεινά και φτωχά· τη δεύτερη θα ἔλθει με ὅλη τη θεϊκή του δόξα, ὅπως ὁ Ἴδιος διδάσκει. Την πρώτη φορά ἦλθε για να σώσει τον κόσμο· τη δεύτερη θα ἔλθει για να τον κρίνει. Και θα τον κρίνει με τα λιγότερα, για να σωθοῦν περισσότεροι, γιατί ὁ Θεός θέλει να σωθεῖ ο κόσμος. Δέν θά ζητήσει μεγάλα λόγια και θεωρίες, ἀλλά μικρά και καθημερινά πράγματα. Ὄχι ἰδιαίτερες θυσίες και θεαματικές πράξεις, ἀλλά ψωμί για τόν νηστικό, ρούχο για τόν γυμνό, ἕνα ποτήρι νερό για τόν διψασμένο, μία συμπαράσταση στόν ἐμπερίστατο, μιά ἐπίσκεψη στόν ἄρρωστο ἤ τόν φυλακισμένο. Το ἐλάχιστο κριτήριο τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης, αὐτό που μπορεί να δώσει ο καθένας, ὥστε κανείς νά μήν ἔχει δικαιολογία!
Τοῦτο σημαίνει ὅτι δεν θα σωθούν μόνον, ὅσοι δεν θα θελήσουν νά σωθοῦν.
Ὅσοι παραμένουν ἀμετανόητοι. Ὅσοι ἀδιαφοροῦν γιά τίς εὐκαιρίες, νά ἀξιοποιήσουν γιά τήν αἰώνια ὠφέλειά τους τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀφειδῶς προσφέρεται μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Ὑπάρχουν καί σήμερα πολλοί ἄνθρωποι, πού δυστυχῶς βρίσκουν συνεχῶς προφάσεις καί δικαιολογίες, γιά νά μήν προσευχηθοῦν, νά μήν ἐκκλησιασθοῦν, νά μήν λειτουργηθοῦν, νά μήν κάνουν φιλανθρωπία, νά μήν ἐξομολογηθοῦν, νά μήν κοινωνήσουν, στερώντας ἀπό τούς ἑαυτούς τους τήν σωτηρία. Αὐτοί και τώρα το ἴδιο λένε και τότε, κατά τήν Δευτέρα Παρουσία το ἴδιο θα πουν «Κύριε, πότε σε εἴδαμε νά ἔχεις ἀνάγκη καί δέν σέ διακονήσαμε;» . Ἀλήθεια διερωτηθήκαμε ποτέ ἐμεῖς πού και πότε εἴδαμε τον Χριστό; Ἀναλογισθήκαμε ἄν Τόν διακονήσαμε στά πρόσωπα τῶν ἐμπερίστατων Ἀδελφῶν μας; Μήπως καναμε μιά τυπική φιλανθρωπία στοχεύοντας στήν διαφήμιση ἤ στό ἴδιον ὄφελος; Μήπως ἐνδιαφερθήκαμε περισσότερο γιά τήν ἄλογη κτίση, παρά γιά τίς ἔμψυχες εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ; Φεύγοντας ἄραγε ἀπό αὐτήν τήν ζωή διά τοῦ θανάτου, σε ποιά θέση ἀπό τίς δύο κατατάσσουμε τόν ἑαυτό μας; Διότι δέν μᾶς κατατάσσει ὀ Χριστός στή μία ἤ τήν ἄλλη πλευρά, ἀλλά οἱ ἐπιλογές μας μᾶς ἀναδεικνύουν πρόβατα ἤ ἐρίφια!
Ἡ σύγχρονη κοινωνική ἀντίληψη τῆς ἐποχῆς μας ἀρκεῖται σέ μιά μορφή τυπικῆς θρησκευτικότητας καί ἄνευρης φιλανθρωπίας, πού δίνει τήν ψευδαίσθηση τῆς αὐτάρκειας καί τῆς τελειότητας καί τό χειρότερο ἀπό ὅλα πείθει τόν ἄνθρωπο, πώς ἡ ζωή εἶναι μόνον ὁ ἐπί γῆς βίος, ἀποκρύπτοντας τήν προοπτική τῆς αἰωνιότητας.
Τήν ἴδια στιγμή ἡ Ἐκκλησία μας μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση τονίζει τήν πίστη της «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν». Ἐπισφραγίζει το Σύμβολο της Πίστεως με την προσδοκία της ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν και της κρίσεως, πού θά λάβουν χώρα κατά τήν Δευτέρα Παρουσία, ἀλλά καί τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ἄν καί ἡ πληροφορία της ὀρθόδοξης συνείδησης μας και ὁ λόγος Κυρίου μας ὅπως σήμερα τόν ἀκούσαμε ἀρκοῦν για να μας πείσουν, δυστυχῶς πολλοί ἀπό ἐμᾶς ἀδυνατοῦμε νά συνειδητοποιήσουμε, πώς κάποια στιγμή θα πεθάνουμε καί θά κριθοῦμε ἀπό τόν Θεό γιά τά ἔργα μας. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος διώξει ἀπό μέσα του τη μνήμη του θανάτου και τον φόβο της κρίσεως κάνει τό χειρότερο κακό στόν ἑαυτό του καί κυρίως ὅταν εἶναι νέος. Εἶναι πολύ εὐεργετικό για ὅλους μας, ὅσο μεγαλώνουμε νά ἔχουμε τήν μνήμη τοῦ θανάτου .
Ὅλη η ζωή των σοφῶν ἀνθρώπων και των Ἁγίων του Θεοῦ χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἐνθύμηση τοῦ θανάτου. Ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, ἅγιος ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος τοῦ 20οῦ αἰῶνος, στή διάρκεια μιᾶς ἐναγώνιας προσευχῆς του, ἔλαβε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Χριστό τήν ἐντολή: «Κράτησε το νοῦ σου στον ᾍ δη, και να μην ἀπελπίζεσαι. ».
Μπορεῖ νά φαντάζει πικρό, ὅπως ἄλλωστε κάθε φάρμακο, ἀλλά εἶναι πολύ ὠφέλιμο καί σωτήριο θά λέγαμε, να θυμᾶται ὁ καθένας μας τήν ἔξοδό του ἀπό αὐτήν τήν ζωή κι ἄν εἶναι ἔτοιμος γιά τήν καλή του ἀπολογία μπροστά στόν Χριστό. Τοῦτο ἐξάλλου εἶναι καθημερινή ὑπόμνηση τῆς Ἐκκλησίας μας νά ζητοῦμε μέσα ἀπό τίς ἱερές Ἀκολουθίες νά ἔχουμε: «Χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν...καί καλήν ἀπολογίαν τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ...».
Αὐτή ἡ μύχια πνευματική αἴτηση κυριαρχοῦσε καί στή ζωή τοῦ σήμερα ἑορταζομένου Ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, καθώς ζοῦσε τήν αἰωνιότητα ἀπό αὐτήν τήν ζωή καί δέν δειλίασε μπροστά στόν βιολογικό θάνατο τοῦ μαρτυρίου του. Εἶχε πρό τῶν ὀφθαλμῶν του πάντοτε τη θεωρία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὡς Κυρίου, Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ του καί φρόντισε πάνω ἀπ’ ὅλα αὐτή τήν αἰώνια σχέση ζωῆς. Ὄντας Ἐπίσκοπος στήν Σμύρνη διακονοῦσε μέ θυσιαστική ἀγάπη τη ζωή τῆς Ἐκκλησίας, συσταυρούμενος καθημερινά μέ τόν Χριστό. Συγκακουχούμενος καί κακοπαθώντας μαζί μέ τούς διωκόμενους Χριστιανούς τῆς Σμύρνης, δέν ὑπέστειλε ποτέ τη σημαία τῆς Ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης καί ζωῆς. Γι’ αὐτό καί δέν ἀρνήθηκε τόν Χριστό, οὔτε Τόν βλασφήμησε, ὅταν τοῦ ζητήθηκε ἀπό τόν τύραννο στόν ὁποῖο ἀπάντησε μέ περισσό θάρρος καί παρρησία: «86 χρόνια δουλεύω στόν Κύριό μου καί σέ τίποτε δέν μέ ἔβλαψε. Πῶς μπορῶ τώρα νά τόν ἀρνηθῶ καί νά Τόν ὑβρίσω;». Κι ἔτσι ὁδηγήθηκε στήν πυρά γιά νά καεῖ, ἀλλά ἐπειδή ἡ φωτιά δέν τόν ἄγγιζε στό τέλος τόν ἀπεκεφάλισαν.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ Χριστός ἀναγνώρισε καί ἐπαίνεσε τήν αὐθεντική πίστη καί τίς ἐπιλογές τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε ἀπό την Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, πού γράφτηκε τήν ἴδια χρονική περίοδο. Ἐκεῖ στό 2ο κεφάλαιο ὁ Κύριος ἀναφερόμενος στόν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης, λέει χαρακτηριστικά στόν Ἰωάννη: «Εἰς τὸν ἄγγελον τῆς ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης γράψε:… Ξέρω τὰ ἔργα σου καὶ τὴν θλῖψιν σου καὶ τὴν πτωχείαν σου, καὶ ὅμως εἶσαι πλούσιος. Ξέρω καὶ ὅτι συκοφαντεῖσαι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ λέγουν ὅτι εἶναι Ἰουδαῖοι ἐνῷ δὲν εἶναι, ἀλλ’ εἶναι συναγωγὴ τοῦ Σατανᾶ. Μὴ φοβᾶσαι τίποτε ἀπὸ ὅσα μέλλεις νὰ πάθῃς. Ὁ διάβολος θὰ βάλῃ μερικοὺς ἀπὸ σᾶς εἰς τὴν φυλακὴν διὰ νὰ δοκιμασθῆτε καὶ θὰ ὑποφέρετε δέκα ἡμέρες . Νὰ εἶσαι πιστὸς μέχρι θανάτου καὶ θὰ σοῦ δώσω τὸ στεφάνι τῆς ζωῆς. Ὅποιος ἔχει αὐτιά, ἂς ἀκούσῃ τί λέγει τὸ Πνεῦμα στίς Ἐκκλησίες. Ὅποιος νικᾶ δὲν ἔχει τίποτε νὰ φοβηθῇ ἀπὸ τὸν δεύτερον θάνατον.» Δεύτερος θάνατος εἶναι ὁ χωρισμός μας ἀπό τόν Θεό μέ βάση τίς ἐπιλογές τῆς ζωῆς μας.
Γι’ αὐτό ἄς προσέξουμε καλά, διότι οἱ Ἀπόκριες, ὅπως συνηθίζουμε νά καλοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες, δέν εἶναι εὐκαιρία γιά ξεφαντώματα καί χορούς, πού ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια, ἀλλά καιρός ἀπολογισμοῦ τῶν ἔργων μας, καιρός μετανοίας, καιρός ἐπίγνωσης τῆς ζωῆς γιά τέλη χριστιανικά. Ὥστε ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα νά φύγουμε ἀπό αὐτήν τήν ἐφήμερη ἐπίγεια βιοτή, νά ἔχουμε ἔτοιμη τήν καλή ἀπολογία μας στό φοβερό βῆμα τοῦ Χριστοῦ καί ἔτσι νά χαροῦμε τήν αἰωνιότητα μαζί Του! Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2025 .
Ἐρχόμαστε σήμερα, ἀγαπητά μου παιδιά, νά βραβεύσουμε τούς κόπους καί τούς μόχθους πού καταβάλλετε νυχθημερόν στό μαθητικό σας αὐτό ταξίδι. Οἱ κόποι σας αὐτοί ἔρχονται νά ἀνταμειφθοῦν δικαίως μέ τήν ἀριστεία στούς βαθμούς σας, οἱ ὁποῖοι ἀποτυπώνουν κατά τό ἐφικτό τήν ἀπόδοσή σας στά μαθήματα. Ἡ ἀριστεία βεβαίως δέν πρέπει νά ἀποτελεῖ ἀπλῶς μία διάκριση, ἀλλά εἶναι περισσότερο ἕνας τρόπος ζωῆς πού ἀπαιτεῖ κόπο, ὑπομονή καί ἐπιμονή καί πάνω ἀπ’ ὅλα ἦθος. Εἶναι κάτι τό ὁποῖο ἔρχεται νά ἀνταμείψει πολλές φορές ἀτέλειωτες ὥρες διαβάσματος. Γιατί ὅταν κάποιος μαθητής κοπιάζει μελετῶντας, κάποτε ἔρχεται ἡ στιγμή κατά τήν ὁποία ἀνταμείβεται, καί φυσικά ἡ ἀνταμοιβή αὐτή εἶναι κάτι παραπάνω ἀπό ἕναν ἀπλό βαθμό καθῶς ἡ γνώση εἶναι κάτι πού τόν συνοδεύει σέ ὅλη του τή ζωή καί τόν καθιστᾶ χρήσιμο μέλος τῆς κοινωνίας. Παρόλο πού ἡ προσπάθεια και ὁ κόπος εἶναι πάντοτε δικός σας, ὅμως πολλές φορές οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις εἶναι περιορισμένες, καί κατά ἕναν παράδοξο τρόπο πάνω στήν ἄνθρώπινη αὐτή ἀδυναμία ἔρχεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία δίδει φώτιση καί εὐλογία στόν μαθητή ἐκεῖνο πού κοπιᾶ μέ φιλότιμο καί ἐργατικότητα. Βλέπουμε γιά παράδειγμα στό βιβλίο τῶν Βασιλειῶν Γ΄ στήν Παλαιά Διαθήκη ὅπου ὁ Θεός εἶχε ἐμφανιστεῖ σέ ὄνειρο στόν Βασιλέα Σολομώντα, ὁ ὁποῖος ἄν καί νεώτατος, μόλις εἶχε καταστεῖ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ διαδεχόμενος τόν πατέρα του τόν Δαυΐδ, καί τοῦ εἶπε ὁ Θεός «ζήτησέ μου ὅτι θέλεις καί ἐγώ θά σού τό δώσω» καί τότε ζητᾶ ἀπό τον Θεό οὔτε πλοῦτο καί δόξα ἤ μακροημέρευση, ἀλλά νά του δώσει σοφία καί σύνεση γιά νά κυβερνᾶ τόν λαό του ὅπως ἔπρεπε. Καί πραγματικά μέ τή Σοφία του ὁ Σολομῶν μᾶς ἄφησε τά βιβλία τῶν Παροιμιῶν καί τῆς Σοφίας Σολομῶντος αὐτά τά μνημεῖα παγκοσμίου λογοτεχνικῆς ἀξίας. Ἑπομένως ὅταν ἀνθρωπίνως κάποιες φορές δυσκολεύεστε νά κατανοήσετε κάτι τό ὁποῖο διαβάζετε, νά μήν διστάζετε νά ζητεῖτε τήν φώτιση ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος πλουσιοπάροχα θά σᾶς τήν δίδει.
Ὁ Χριστός ὅμως καλεῖ διαρκῶς τόν κάθε ἄνθρωπο νά ἐπιδιώκει τήν ἀριστεία ὄχι μόνο στά γράμματα, ἀλλά καί στήν πνευματική του ζωή. Τόν καλεῖ νά διαπρέψει ὄχι μόνο στήν κοσμική σοφία ἀλλά νά ἐπιτύχει καί τήν «κατά Θεόν σοφία». Ἔτσι λοιπόν ὅπως εἴστε ἄριστοι καί στά μαθήματά σας, ἐπειδή μελετᾶτε καί ἀγωνίζεσθε ἔτσι κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ἡ πνευματική ζωή θέλει ἐπιμονή, κόπο καί συνεχή ἀγώνα. Ὁ Χριστός διαρκῶς μᾶς καλεῖ νά εἴμαστε τέλειοι, ὄχι πάντα μέ τήν ἔννοια τῶν κοσμικῶν ἐπιτευγμάτων, ἀλλά προσπαθῶντας διαρκῶς γιά τήν ἀληθινή ἀριστεία, δηλαδή τήν βιοτή μας σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι οἱ Ἅγιοί μας οἱ ὁποῖοι δέν ἀρίστευσαν μόνο στήν ἀνθρώπινη γνώση, ἀλλά καί στήν πνευματική ζωή.
Οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, οἱ προστάτες τῆς παιδείας καί τῶν γραμμάτων, γιά παράδειγμα συνδύαζαν μέ ἄριστο τρόπο τήν κοσμική σοφία μέ τήν κατά Θεόν σοφία. Εἶχαν σπουδάσει οἱ μέν Βασίλειος καί Γρηγόριος στήν Ἀθήνα, τή γενέτειρα τῆς Φιλοσοφίας ἐνῶ ὁ Χρυσόστομος εἶχε διδαχθεῖ τήν τέχνη τῆς ρητορικῆς στήν Ἀντιόχεια. Εἶχαν ὅλα τά ἐφόδια γιά μία λαμπρή σταδιοδρομία. Κι ὅμως δέν ἔμειναν μόνο στά ἐπιτεύγματά τους αὐτά, ἀλλά ἀγωνίστηκαν κυρίως γιά τήν κατά Θεόν πρόοδό τους. Διότι ὁ στόχος τοῦ Χριστιανοῦ δέν εἶναι μόνο οἱ κοσμικές ἐπιτυχίες, ἀλλά ἡ ἐν Χριστῷ τελείωση. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματική ἀριστεία καί ὅταν μάλιστα τή συνδυάζουμε μέ τήν ἀριστεία καί στούς ἄλλους τομεῖς τῆς ζωῆς μας τότε γινόμαστε χρήσιμα μέλη τῆς κοινωνίας διότι ἀκτινοβολεῖ καί ἡ χριστιανική βιοτή μας ἐκτός ἀπό τίς γνώσεις μας.
Ἀξίζουν πραγματικά θερμά συγχαρητήρια τόσο σέ ἐσᾶς ὅσο καί στίς οἰκογένειές σας πού σας ἀνέθρεψαν μέ ἀξίες καί ἀρχές γιά νά φτάσετε στό σημεῖο αὐτό πού βρίσκεστε σήμερα. Νά πορεύεστε πάντοτε μέ γνώμονα τό Χριστιανικό ἦθος καί νά χρησιμοποιεῖτε τίς ὅποιες γνώσεις σας γιά τήν κοινή ὡφέλεια ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί να ἐπιδιώκετε ταυτόχρονα τήν ἀριστεία καί στήν πνευματική ζωή, καί να θυμάστε ὅτι ἡ μεγαλύτερη διάκριση δεν θα εἶναι να ἀκούσουμε τούς ἐπαίνους ἀπό τούς ἀνθρώπους ἀλλά θα εἶναι νά ἀκούσουμε τό εὔγε ἀπό τον Χριστό, ὁ ὁποῖος σίγουρα χαίρεται τόσο με την ἐπιμονή σας καί τήν ἀφοσίωση στά γράμματα, κυρίως ὅμως χαίρεται μέ τήν πνευματική σας πρόοδο.
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. κ. Εὐσεβίου
Εκφωνηθείς στίς ἐκδηλώσεις
τῶν Πρωτευσάντων και Ἀριστευσάντων Μαθητῶν
Φεβρουάριος 2025
Συντάχθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025 .
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου Καρλοβάσου «ΕΥΓΗΡΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑ» αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστήσει και δια του τύπου τους δωρητές για την ευγενή προσφορά τους προς το Ίδρυμα μας για το έτος 2024!
Περιφερειακό Τμήμα Συνταξιούχων ΟΤΕ Μυτιλήνης – εις μνήμην Ακτινας Τσαμπη: 20,00€
Μουκαζή Στυλιανή – εις μνήμην συζύγου της Ιωάννου Μάρκου: 50,00€
Απόστολο κ΄ Κωνσταντίνο Καραγιάννη – εις μνήμην Πιπίτσας Μένεγα: 70,00€
Κων/νο κ΄ Καίτη Καραγιάννη – εις μνήμην Ξενοφώντα Παπαγιανόπουλου: 70,00€
Απόστολο κ΄ Κωνσταντίνο Καραγιάννη – εις μνήμην Γεωργίου Τζουάνου: 70,00€
Κων/νο κ΄ Καίτη Καραγιάννη – εις μνήμην Παράσχου Κάσδαγλη: 100,00€
Δημόπουλο Χριστόδουλο: 70,00€
Κούκουρα Παναγιώτη à50,00€
οικ. Σταύρου Καλησπέρη: 50,00€
Ψαρροπούλου Αθηνά: 100,00€
π.Εμμανουήλ Βακάκη – εις μνήμην Κωνσταντίνου Γιαννούτσου: 50,00€
Ιγγλέση Ιωάννη: 7.000,00€
Συστ. Φαρμακεία Κελεσίδου-Κουκουζέλη ΟΕ: 200,00€
Καλησπέρη Σ. Νικόλαο – εις μνήμην γονέων: 250,00€
Φαρμακείο Φωτίου Ανδρονίκης: 200,00€
Πολυζωίδου Ιωάννα – εις μνήμην συζύγου της: 50,00€
Αγαδάκη Νικόλαο – εις μνήμην μητρός του Σεβαστής Αγαδάκη: 50,00€
οικ.Θέμου Δημόπουλου – εις μνήμην Γεωργίου Αγγελινάρα, αντί στεφάνου: 100,00€
Παπακωνσταντή Μαριάνθη – εις μνήμην Γεωργίου Κ. Αγγελινάρα: 400,00€
Ιωαννίδη Ιωάννη – εις μνήμην Γεωργίου Κ. Αγγελινάρα, αντί στεφάνου: 50,00€
οικ. Νικολάου κ΄ Παναγιώτας Ζουμή – εις μνήμην Γεωργίου Κ. Αγγελινάρα, αντί στεφάνου: 50,00€
Βαρβούνη Σεβαστή κ’ Μαρία – εις μνήμην Γεωργίου Αγγελινάρα, αντί στεφάνου: 50,00€
Σουρρή Θεόδωρο – εις μνήμην Γεωργίου Κ. Αγγελινάρα, αντί στεφάνου: 20,00€
Ζημάλη Ευάγγελο – εις μνήμην γονέων και συγγενών: 200,00€
Καλησπέρη Σ.Νικόλαο – εις μνήμην γονέων: 200,00€
οικ. Αντωνίου Δημητρίου – εις μνήμην γονέων και αδερφής: 200,00€
Φαρμακείο Ξενάκη Κωνσταντίνου: 200,00€
Καλησπέρη Σ.Νικόλαο – εις μνήμην γονέων: 200,00€
Church of Archangels – Ladies Philoptochos Society: 500,00€
Σουρρή Θεόδωρο: 50,00€
Δικηγορική Εταιρεία «Constant & Constant» J.Watson & T.Burton – ειςμνήμηνΕλένης Μαυρολέων: 100,00€
Κουιμτζή Δημήτριο – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 100,00€
Ανδριανοπούλου Ευγενία – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 2.000,00€
Νικολάου Όλγα, Θώμη κ΄ Αλεξάνδρα – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 400,00€
οικ. Παντελή Κολλάκη – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 200,00€
KalamotusisKalliopi- Alloceans Ship – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 1.000,00€
Ιγγλέση Νικόλαο - AlbertaShipmanagementLTD – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 5.000,00€
Κουλουκουντή Ηλία – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 1.000,00€
Χαραλάμπους Σταμούλο – εις μνήμην υιού του Εμμανουήλ: 200,00€
Χαραλάμπους Μάρω – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 100,00€
PissiotisAristotelis– εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 2.000,00€
Γιαννούλη Ελένη – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 30,00€
Ιγγλέση Μαριλένα – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 2.000,00€
Ιγγλέση Ιωάννη – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 2.000,00€
Παντελόγλου Γραμματική – εις μνήμην μητρός της Βασιλικής Παντελόγλου: 500,00€
Διακονικολάου Νικόλαο: 500,00€
Συστ. Φαρμακεία Κελεσίδου-Κουκουζέλη ΟΕ: 200,00€
Ιγγλέση Μαριλένα: 500,00
Peter Nuijten: 325,00€
Βρότσο Γεώργιο: 50,00€
Καλησπέρη Σ.Νικόλαο – εις μνήμην γονέων: 200,00€
οικ.Σταύρου Καλησπέρη: 50,00€
Ανώνυμο: 000,00€
Μυγιάκη Σταυρούλα κ΄ Γεώργιο: 150,00€
Γκαρούτσο Χρήστο – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 50,00€
Καρελλα Νικόλαο – εις μνήμην Ελένης Μαυρολέων: 250,00€
Ανδρέου - Καπώλη Αλίκη – εις μνήμην Μιχαήλ Ανδρέου, Γεωργίου κ΄ Μαριγώς Ανδρέου, Κομνηνού κ΄ Μαρίας Καπώλη, Μάριου κ΄ Αθηνάς Κεντούρη και Ειρήνης Δανούση: 1.000,00$
οικ.Αντωνίου Δημητρίου – εις μνήμην γονέων και αδερφής: 250,00€
Φαρμακείο Α.Φωτίου: 200,00€
Ανώνυμο: 50,00€
Ανώνυμο: 500,00€
Ανώνυμο: 50,00€
Ανώνυμο: 500,00€
Καλησπέρη Σ.Νικόλαο – εις μνήμην γονέων: 200,00€
Λυμπέρη Γεώργιο κ’ Μαριάνθη – εις μνήμην Ειρήνης Κατεβαίνη: 150,00€
Ανώνυμο: 50,00€
Κουράντα Καρμέλα: 250,00€
Φαρμακείο Ξενάκη Κωνσταντίνου: 200,00€
Δροσινού Δέσποινα – εις μνήμην μητρός της Ειρήνης Σταμούλου κ’ συζύγου Ιωάννου Δροσινού: 50,00€
οικ. Στεφάνου κ΄ Μαργαρίτας Φιτανίδου – εις μνήμην γιαγιάς τους Ειρήνης Σταμούλου: 50,00€
Πολυζωίδου Ιωάννα – εις μνήμην συζύγου της: 100,00€
Σούρμπη Αικατερίνη – εξ εισπράξεων Ι.Παρεκκλησίου Ζωοδόχου Πηγής Σταυρινίδων: 300,00€
πρεσβ.Ευτέρπη Βακάκη – εις μνήμην συζύγου της Εμμανουήλ ιερέως και θυγατρός της Μαρίας: 50,00€
Βακεντή Σταύρο: 200,00€
Πετσινό Μιχαήλ – εις μνήμην Αγγελικής Ζάγκα: 50,00€
Ανώνυμο: 50,00€
Καλησπέρη Σ.Νικόλαο – εις μνήμην γονέων: 200,00€
οικ. Νιώτη – εις μνήμην Δήμητρας Νιώτη: 250,00€
Ζάννη Ελένη: 100,00€
Ανώνυμο: 50,00€
Περρή Ευάγγελο – εις μνήμην Αναστασίου Περρή: 150,00€
Το Διοικητικό Συμβούλιο
