ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Γιά τήν Παναγία, πού γιορτάζουμε τήν κοίμησή Της, ὕμνους ἐξαίσιους ψάλλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Προεξάρχουν στίς ὑμνωδίες αὐτές δύο διακεκριμένοι ὑμνωδοί, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελωδός. Καί οἱ δύο συναγωνίζονται σέ ὑψηλούς τόνους καί σέ λυρικές ἐξάρσεις, γιά νά ὑμνήσουν τήν «ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν».
Καί εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι, ἐνῶ γιορτάζουμε τήν Κοίμηση τῆς Παναγίας καί ἐνῶ, ἐκ πρώτης ὄψεως, θά ἐθεωρεῖτο εὔλογο ἡ Κοίμηση νά χαρακτηρίζεται ὡς πένθιμο γεγονός, καί , ἑπομένως, σέ πένθιμο τόνο νά ψάλλουν οἱ ὑμνωδοί τῆς Ἐκκλησίας, ἐν τούτοις ὁ τόνος τῆς ὑμνωδίας εἶναι ἑορταστικός καί ἡ γιορτή προσλαμβάνει τόν χαρακτήρα μεγάλου πανηγυριοῦ, καθώς μέ βεβαιότητα διακηρύσσουμε ὅτι «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε». Καί εἶναι βαθιά καί οὐσιαστική ἀλήθεια τῆς πίστης μας ὁ στίχος αὐτός μέ ἄμεσες μάλιστα τίς ἠθικές προεκτάσεις της στή ζωή μας. Δέν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο ἡ Παναγία μας παρ’ ὅλο πού μετέστη στούς οὐρανούς. Εἶναι κοντά μας, μᾶς παραστέκεται, μᾶς σκέπει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἀγαπᾶ ἀπεριόριστα γιατί εἶναι Μάνα ὄχι μόνο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά και δική μας. Ἀκούει τίς προσευχές μας, γνωρίζει τόν πόνο μας, ἀναδέχεται τό βάρος τῶν ἀνεπίλυτων προβλημάτων μας, καί μεσολαβεῖ γιά μᾶς στόν Υἱό καί Θεό της. Αἰσθανόμαστε νά μᾶς νιώθει, νά μᾶς συμπονεῖ.