Λόγος Κατηχητήριος επί τη ενάρξει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Συντάχθηκε στις 15 Μαρτίου 2021.

Τιμιώτατοι αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω ευλογημένα,

Εισερχόμεθα, ευδοκία και χάριτι του αγαθοδότου Θεού, εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εις τον δόλιχον των ασκητικών αγώνων. Η Εκκλησία, η οποία γνωρίζει τους λαβυρίνθους της ανθρωπίνης ψυχής και τον μίτον της Αριάδνης, την οδόν της εξόδου από αυτούς — την ταπείνωσιν, την μετάνοιαν, την δύναμιν της προσευχής και των κατανυκτικών ιερών ακολουθιών, την παθοκτόνον νηστείαν, την υπομονήν, την υπακοήν εις τον κανόνα της ευσεβείας —, μας καλεί και εφέτος εις μίαν ένθεον πορείαν, μέτρον της οποίας είναι ο Σταυρός και ορίζων η Ανάστασις του Χριστού.

Η προσκύνησις του Σταυρού, μεσούσης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αποκαλύπτει το νόημα της όλης περιόδου. Ο λόγος του Κυρίου ηχεί και συγκλονίζει: «ει τις θέλει οπίσω μου έρχεσθαι … αράτω τον σταυρόν αυτού καθ ημέραν και ακολουθήτω μοι». (Λουκ. θ’, 23). Καλούμεθα να αίρωμεν τον ιδικόν μας σταυρόν, ακολουθούντες τον Κύριον και ατενίζοντες τον ζωηφόρον Σταυρόν Αυτού, εν επιγνώσει ότι Κύριός εστιν ο σώζων και όχι η άρσις του ημετέρου σταυρού. Ο Σταυρός του Κυρίου είναι «η κρίσις της κρίσεώς μας», η «κρίσις του κόσμου», και συγχρόνως η υπόσχεσις ότι το κακόν, εις όλας τας μορφάς του, δεν έχει τον τελευταίον λόγον εις την ιστορίαν. Προσβλέποντες προς τον Χριστόν και, υπό την σκέπην Αυτού ως του αγωνοθέτου, του ευλογούντος και κρατύνοντος την ημετέραν προσπάθειαν, αγωνιζόμεθα τον καλόν αγώνα, «εν παντί θλιβόμενοι αλλ ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ ουκ εξαπορούμενοι, διωκόμενοι αλλ ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ ουκ απολλύμενοι» (Β´ Κορ. δ´, 8-9). Αυτή είναι η βιωματική πεμπτουσία και κατά την σταυροαναστάσιμον αυτήν περίοδον. Πορευόμεθα προς την Ανάστασιν δια του Σταυρού, δια του οποίου «ήλθε χαρά εν όλω τω κόσμω».

Ίσως τινές εξ υμών διερωτώνται, διατί η Εκκλησία, σοβούσης της πανδημίας, προσθέτει εις τους ήδη υπάρχοντας υγειονομικούς περιορισμούς και μίαν ακόμη «καραντίναν», αυτήν της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Πράγματι, και η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μία «καραντίνα», δηλαδή χρονική περίοδος διαρκείας τεσσαράκοντα ημερών. Ωστόσον, η Εκκλησία δεν έρχεται να μας εξουθενώση έτι περαιτέρω με νέας υποχρεώσεις και απαγορεύσεις. Αντιθέτως, μας προσκαλεί να νοηματοδοτήσωμεν την καραντίναν που βιώνομεν λόγω του κορωνοϊού, μέσω της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ως απελευθερώσεως από τον εγκλωβισμόν εις τα του «κόσμου τούτου».

Το σημερινόν Ευαγγελικόν ανάγνωσμα θέτει τους όρους δι᾽ αυτήν την απελευθέρωσιν. Πρώτος όρος είναι η νηστεία, όχι με την έννοιαν της αποχής μόνον από συγκεριμένας τροφάς, αλλά και από τας συνηθείας εκείνας, αι οποίαι μας κρατούν προσκολλημένους εις τον κόσμον. Η αποχή αυτή δεν συνιστά έκφρασιν απαξιώσεως του κόσμου, αλλά αναγκαίαν προϋπόθεσιν επαναπροσδιορισμού της σχέσεώς μας με αυτόν και βιώσεως της μοναδικής ευφροσύνης της ανακαλύψεώς του ως πεδίου χριστιανικής μαρτυρίας. Δια τον λόγον αυτόν, και εις το στάδιον της νηστείας, η θέασις και βίωσις της ζωής των πιστών έχει πασχαλινόν χαρακτήρα, γεύσιν Αναστάσεως. Το «σαρακοστιανό κλίμα» δεν είναι καταθλιπτικόν, αλλά ατμόσφαιρα χαράς. Αυτήν την «χαράν την μεγάλην» ευηγγελίσατο ο άγγελος «παντί τω λαώ» κατά την Γέννησιν του Σωτήρος (Λουκ. β , 10), αυτή είναι η αναφαίρετος και

«πεπληρωμένη χαρά» (Α´ Ιωαν. α , 4) της εν Χριστώ ζωής. Ο Χριστός είναι πάντοτε παρών εις την ζωήν μας, ευρίσκεται πλησιέστερον εις ημάς από όσον ημείς εις τον εαυτόν μας, πάσας τας ημέρας, «έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. κη´, 20). Η ζωή της Εκκλησίας είναι ακατάλυτος μαρτυρία περί της ελθούσης Χάριτος και περί της ελπίδος της Βασιλείας, της πληρότητος της αποκαλύψεως του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας.

Η πίστις είναι η απάντησις εις την φιλάνθρωπον συγκατάβασιν του Θεού προς ημάς, το «Ναι» με όλην μας την ύπαρξιν εις τον «κλίναντα ουρανούς και καταβάντα», δια να λυτρώση το ανθρώπινον γένος «εκ της δουλείας του αλλοτρίου» και να μας ανοίξη την οδόν της κατά χάριν θεώσεως. Εκ της δωρεάς της Χάριτος πηγάζει και τρέφεται η θυσιαστική αγάπη προς τον πλησίον και η «φροντίς» δια την κτίσιν όλην. Εάν απουσιάζη αυτή η φιλάδελφος αγάπη και η θεοτερπής μέριμνα δια την δημιουργίαν, τότε ο συνάνθρωπος καθίσταται η «κόλασίς μου» και η κτίσις εγκαταλείπεται εις αλόγους δυνάμεις, αι οποίαι την μεταβάλλουν εις αντικείμενον εκμεταλλεύσεως και εις περιβάλλον εχθρικόν δια τον άνθρωπον.

Ο δεύτερος όρος δια την απελευθέρωσιν, την οποίαν υπόσχεται η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, είναι η συγγνώμη. Λήθην του θείου ελέους και της αφάτου ευεργεσίας, αθέτησιν της Κυριακής εντολής, όπως καταστώμεν το «άλας της γης» και «το φως του κόσμου» (Ματθ. ε´, 13-14), και κακήν αλλοίωσιν του χριστιανικού βιώματος, αποτελεί η «κλειστή πνευματικότης», η οποία ζη από την άρνησιν και την απόρριψιν του «άλλου» και του κόσμου, νεκρώνει την αγάπην, την συγχώρησιν και την αποδοχήν του διαφορετικού. Αυτήν την άγονον και υπεροπτικήν στάσιν ζωής, αποδοκιμάζει με έμφασιν ο Ευαγγελικός λόγος κατά τας τρεις πρώτας Κυριακάς του Τριωδίου.

Είναι γνωστόν ότι τοιαύται ακρότητες παρουσιάζουν έξαρσιν ιδιαιτέρως κατά τας περιόδους, εις τας οποίας η Εκκλησία καλεί τους πιστούς εις πνευματικήν γυμνασίαν και εγρήγορσιν. Όμως, η γνησία πνευματική ζωή είναι οδός εσωτερικής αναγεννήσεως, έξοδος από τον εαυτόν μας, αγαπητική κίνησις προς τον πλησίον. Δεν στηρίζεται εις σύνδρομα καθαρότητος και αποκλεισμούς, άλλά είναι συγγνώμη και διάκρισις, δοξολογία και ευχαριστία, κατά την εμπειρικήν σοφίαν της ασκητικής παραδόσεως: «Ου τα βρώματα, αλλ η γαστριμαργία κακή…, ουδέ το λέγειν, αλλ η αργολογία…, ουδέ ο κόσμος κακός, αλλά τα πάθη».

Με αυτήν την διάθεσιν και τα αισθήματα, ενούντες τας προσευχάς μας μαζί με όλους εσάς, αγαπητοί, δια την οριστικήν υπέρβασιν της φονικής πανδημίας και ταχείαν αντιμετώπισιν των κοινωνικών και οικονομικών συνεπειών της, και εξαιτούμενοι τας ικετηρίους υμών δεήσεις, δια την, πεντηκονταετίαν όλην μετά την άνωθεν, όλως αδίκως, επιβληθείσαν σιωπήν, επαναλειτουργίαν της Ιεράς Θεολογικής Σχολής Χάλκης, υποδεχόμεθα εν Εκκλησία την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, άδοντες και ψάλλοντες ομοθυμαδόν το «Μεθ ημών ο Θεός», Ω η δόξα και το κράτος εις τους ατελευτήτους αιώνας. Αμήν!

Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, βκα´

† Ο Κωνσταντινουπόλεως Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών

Εκτύπωση Email

Α΄Κατανυκτικός Ἑσπερινός

Συντάχθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.

Φέρεται εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν μας, ὅτι τήν Κυριακή 14^ην Μαρτίου 2021 ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Εὐσέβιος, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς εἰσόδου μας εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, θά προεξάρχῃ εἰς τόν Α΄ Κατανυκτικόν Ἑσπερινόν εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βαθέος καί ὥρα 18.00΄.

Λόγῳ τῶν μέτρων ὑγιειονομικῆς προστασίας ἡ Ἀκολουθία θά μεταδοθῇ τηλεοπτικῶς ἀπό τό Radio cafe 102,4 ἀπό τήν ὁμάδα τοῦ facebook, διά νά ἔχουν τήν εὐκαιρία οἱ Χριστιανοί μας, ἔστω διά τῆς τηλοψίας νά συμμετάσχουν εἰς αὐτήν, εὐχόμενοι συντόμως νά ἔχωμε τήν δυνατότητα τῆς ἀπό κοινοῦ καί ἐπί τό αὐτό, «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» δοξολογίας καί εὐχαριστίας τοῦ Θεοῦ εἰς τούς Ἱερούς Ναούς μας.

Εκτύπωση Email

Ἡ Παναγία ὡς πρότυπο γιά κάθε γυναίκα

Συντάχθηκε στις 08 Μαρτίου 2021.

Ἐρωτηθείς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Εὐσέβιος γιά τήν παγκόσμια ἡμέρα τῆς γυναίκας, ἀπάντησε ὡς ἐξῆς: «Ἀναγνωρίζουμε τό πολυσχιδές ἔργο τῆς γυναίκας ὡς μητέρας καί συζύγου. Προσευχόμεθα στήν Παναγία μας νά τίς βοηθήσει, νά βαδίζουν ἀκολουθώντας τό παράδειγμά Της, νά προκόπτουν στήν ἀρετή, τήν ταπείνωση καί κυρίως στήν ὑπακοή Της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ»

Εκτύπωση Email

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ Κυριακή 7 Μαρτίου 2021, † Τῆς Ἀπόκρεω

Συντάχθηκε στις 08 Μαρτίου 2021.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μᾶς μίλησε γιά τήν ταπεινή ἐκφορά τῆς ζωῆς, μέσα ἀπό τήν ταπεινή προσευχή τοῦ Τελώνου κι ἀφοῦ μᾶς ἔδειξε τήν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού περιμένει τήν ἐπιστροφή μας μέσα ἀπό τήν στάση τοῦ σπλαγχνικοῦ Πατέρα τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου, σήμερα μᾶς θέτει ἐνωπιον τῶν εὐθυνῶν μας ἔναντι αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Ἀναγγέλλει μέ βεβαιότητα τήν Δεύτερη Παρουσία τοῦ Κυρίου μας πάνω στή γῆ καί τήν τελική Κρίση, κατά τήν ὁποία θά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ ἐνδόξου θρόνου Του. Τότε, ὅπως ὁμολογοῦμε καί στό Σύμβολο τῆς Πίστεως οἱ νεκροί θά ἀναστηθοῦν, καί ὅσοι ζοῦν μέχρι τότε θά ἀλλαγοῦν στήν ἴδια κατάσταση μέ τούς ἀναστημένους νεκρούς καί ὅλοι μαζί θά ἁρπαχθοῦμε μέσα σέ νεφέλες γιά νά συναντήσουμε μέ τόν Κύριο στόν ἀέρα, ὅπως χαρακτηριστικά ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό 4^ο κεφάλαιο τῆς Α΄πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολῆς του.

Τό κριτήριο τῆς Κρίσης θά εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἔμπρακτη ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης μας πρός τόν συνάνθρωπο. Ἁπλά πράγματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς, τά ὁποῖα ὁ καθένας μπορεῖ νά προσφέρει, ὅπως φαγητό στόν πεινασμένο, νερό στόν διψασμένο, ροῦχο στόν ἐνδεῆ, φροντίδα στόν ἀσθενῆ, μέριμνα στόν φυλακισμένο καί γενικῶς συμπαράσταση καί στοργή στόν ἐμπερίστατο καί κατατρεγμένο συνάνθρωπο. Ἁπλά πράγματα, τά ὁποῖα γίνονται σέ συνέχεια τῆς ἀγάπης, πού μᾶς δείχνει ὁ Θεός. Ἐκεῖνος μᾶς τρέφει, μᾶς ἐνδύει, μᾶς φροντίζει, μᾶς συμπαρίσταται μέ τήν Χάρη Του καί μᾶς χορηγεῖ τά πάντα γιά νά δίνουμε κι ἐμεῖς μέ τή σειρά μας σέ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη.

Τοῦτο σημαίνει, πώς δέν πρέπει νά εἶναι τό κίνητρο τῆς ἀγάπης μας ἄλλο, ἀπό τήν εὐγνωμοσύνη πρὸς τόν Θεό γιά ἀγάπη Του πρός ἐμᾶς. Μία κίνηση νά φανοῦμε ἀντάξιοι «δοῦλοι» τῆς ἀγάπης, πρός Ἐκεῖνον πού ἔλαβε δούλου μορφή, ἀδειάζοντας τήν θεότητά Του γιά τή δική μας σωτηρία, ὅπως γράφει γιά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Φιλιππησίους Ἐπιστολή του (β΄ 7-8). Καί τοῦτο διότι στίς ἡμέρες μας συνηθίσαμε νά βλέπουμε μιά ἀγάπη, εἴτε ἐπιδοτούμενη, εἴτε ὑποκινούμενη ἀπό ἄλλα κίνητρα. Ἡ ἀγάπη γιά νά εἶναι ἔμπρακτη καί συνέπεια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά φθάνει ὡς τήν θυσία τοῦ συμφέροντος, τῆς ἄνεσης ἤ καί αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἐλευθερίας μας. Τότε μόνο ἡ ἀγάπη εἶναι αὐθεντική καί γνήσια καί μπορεῖ νά γίνει ἡ καλή ἀπολογία μας, ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ,  ἡ «ἀπαρχή» τῆς σωτηρίας μας.

Τό βάθος αὐτῆς τῆς ἀγάπης διαζωγραφίζεται ἔντονα καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μιᾶς καί ἀπό αὔριο ἡ Ἐκκλησία, μέ τὴν ἀποχή ἀπό τὸ κρέας,  ἀρχίζει νὰ μᾶς «προσαρμόζει» σιγά-σιγά στήν ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή, σήμερα ἀκούσαμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν πρώτη πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπου γίνεται λόγος γιά τά εἰδωλόθυτα. Ὁ Παῦλος ξεκαθαρίζει στούς Κορινθίους καί πρός τούς Χριστιανούς ἀνά τούς αἰῶνες, ὅτι δέν μᾶς εὐπροσωπεῖ ἡ νηστεία ἤ τό φαγητό, ἀλλά ὁ τρόπος τῆς ἀγάπης, πού τά συνοδεύει. Πολλοί Κορίνθιοι παρά τό ὅτι εἶχαν βαπτισθεῖ Χριστιανοί δέν μποροῦσαν εὔκολα νά ἀποχωρισθοῦν τίς παλαιές συνήθειές τους, κάτι πού μέχρι καί σήμερα ταλαιπωρεῖ τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Κάποιοι λοιπόν ἀπό αὐτούς, ἐνῶ ἦταν Χριστιανοί, ἀγόραζαν καί ἔτρωγαν κρέατα, πού εἶχαν προσφερθεῖ θυσία στά εἴδωλα, τά εἰδωλόθυτα. Ὁ Παῦλος διευκρινίζει πώς, ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν οἱ ψεύτικοι Θεοί τῶν εἰδώλων, κατ΄ οὐσίαν δέν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα. Ὅμως ἐπειδή κάποιοι μέ ἀσθενῆ πίστη σκανδαλίζονταν καί ἔχαναν τόν ἑαυτό τους καί τήν σχέση τους μέ τόν Χριστό, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν σέ αὐστηρό ὕφος παραγγέλει τήν ἀποστροφή τῶν Χριστιανῶν στά εἰδωλόθυτα, κι ἄς φαίνεται αὐτό ὑπερβολικό. Λέει μάλιστα χαρακτηριστικά: «Ποτέ δέν θά ξαναφάω κρέας, γιά νά μήν σκανδαλίσω τόν ἀδελφό μου» καί χάσει ἐξαιτίας μου τήν πίστη καί τή σωτηρία του. Ἐξάλλου καί ὁ Χριστός μέ αὐστηρότητα μᾶς συνέστησε νά εἴμαστε προσεκτικοί πρός ἀποφυγήν τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν ἀνθρώπων (βλ. Λουκ, ιζ΄ 2).

Ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο καὶ ὁ ἀγῶνας γιά τήν σωτηρία του ἐκτείνεται πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς υλικῆς ἤ τῆς ἠθικῆς συμπαράστασης καί φτάνει στήν θυσία καί αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἐλευθερίας. Ὁ ἀληθινός Χριστιανός στριμώχνει τόν ἑαυτό του γιά νά χωρέσει κι ὁ ἄλλος. Γίνεται εὑρύχωρος καί ἀνεκτικός γιά νά μήν χαθεῖ ὁ Ἀδελφός. Στήν πρώτη πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει λέγοντας: «νουθετεῖτε τούς ἀτάκτους, παρηγορεῖτε τούς ὀλιγόψυχους, στηρίζετε τούς ἀδύνατους, μακροθυμεῖτε πρός ὅλους.» (βλ. ε΄ 14). Δέν ζοῦμε γιά νά ἀρέσουμε στούς ἑαυτούς μας, γράφει στούς Ρωμαίους, ἀλλά ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς πρέπει νά ἀρέσει στόν διπλανό του γιά τήν καλή κατά Θεόν συγκρότησή του, γιατί κι ὁ Χριστός δέν ἄρεσε στόν ἑαυτό Του, ἀλλά καθώς ἔχει γραφεῖ οἰκονόμησε τή σωτηρία μας μέ τά ἄχραντα Πάθη Του. (βλ. Ρωμ. ιε΄ 1-3). Γιά νά καταλήξει ξανά πρός τούς Κορινθίους: «ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἀλλά δέν μέ συμφέρουν ὅλα. Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἀλλά δέν μέ οἰκοδομοῦν ὅλα. Κανείς νά μή ζητεῖ τό δικό του συμφέρον, ἀλλά ὁ κάθένας τό συμφέρον τοῦ ἄλλου.» (βλ. Α΄Κορ. ι 23-24).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Τόν τελευταῖο καιρό, λόγῳ τῆς ἐπιδημικῆς ἀσθένειας, πού μᾶς ταλαιπωρεῖ ἀναγκαζόμαστε στή διάρκεια τῆς θείας Λατρείας νά ἐφαρμόσουμε κάποια μέτρα ὑγιεινῆς, στηριζόμενοι πάνω ἀκριβῶς σέ αὐτήν τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, πού φθάνει στά ὅρια τῆς θυσίας τῆς προσωπικῆς μας ἐλευθερίας γιά τήν σωτηρία ὅλων.

Ἡ Ἐκκλησία μας μέ ὑπευθυνότητα καί ποιμαντική ἀγωνία κρατώντας ἀδιαπραγμάτευτη τήν μετάδοση τῆς θείας Κοινωνίας, συστήνει τήν πειθαρχία μας στά διαρκῶς ἀναγγελόμενα μέτρα ὑγιεινομικῆς προστασίας, ὄχι γιατί ἀμφιβάλλει ἤ ὀλιγοπιστεῖ, ἀλλά γιατί ἀγαπᾶ ὅλους καί μεριμνᾶ γιά τή σωτηρία τους!

Σαφῶς καί ὁ Ἱερός Ναός, ὅπου ἱερουργεῖται ἡ θεία Εὐχαριστία φρουρεῖται ἀπό τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Σαφῶς καί ὁ ἁγιασμός ψυχῶν καί σωμάτων εἶναι ἀποδεδειγμένα ἀναμφισβήτητος. Σαφῶς ἡ θεία Χάρη σέ συνδυασμό μέ τήν πίστη, δίδει τό θαῦμα στόν ἄνθρωπο καί στηρίζει τήν ζωή καί τό ἔργο του.

Ὅμως δέν πιστεύουν ὅλοι τό ἴδιο. Οὔτε ἔχουν ὅλοι τό ἴδιο θάρρος. Οὔτε ὅλοι προσεγγίζουν μέ τόν ἴδιο τρόπο τήν μυστηριακή ζωή. Ἐμεῖς θά πρέπει νά γίνουμε εὑρύχωροι γιά νά χωρέσουν ὅλοι. Κι οἱ ἀσθενέστεροι στήν πίστη καί οἱ ἀδύναμοι στό φρόνημα καί οἱ ἰδιότροποι στίς συνήθειες. Ὡς καλοί καί πιστοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀδειάζουμε τόν ἑαυτό μας, ἀρνούμαστε τις ἐπιλογές μας καί ἐγκαταλείπουμε τό θέλημά μας, ὄχι τόσο ἐπειδή φοβούμαστε τήν ἀσθένεια ἤ ὀλιγοπιστοῦμε, ἀλλά ἀπό ἀγάπη στόν ἄλλον, πού πρέπει κι αὐτός νά βρεῖ τή θέση του στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν σωτηρία του. Ἴσως εἶναι ὑπερβολή, ἀλλά ἡ ὑπερβολή τῆς ἀγάπης φέρεται ὡς μίμηση Χριστοῦ! Ἀμήν.

Εκτύπωση Email

ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΥΝ.

Συντάχθηκε στις 02 Μαρτίου 2021.

Μετά πολλῆς χαρᾶς ἀνακοινώνουμε, ὅτι ὑπεγράφη παρά τῆς Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ και Ἀθλητισμοῦ κας Λίνας Μενδώνη. Η ἔγκριση Τεχνικῆς Ἔκθεσης. Η ἔγκριση τοῦ ΣΑΥ και ΦΑΥ και Η  ἔγκριση οἰκονομοτεχνικῆς μελέτης λήψης ἄμεσων μέτρων ἄρσης ἐτοιμορροπίας τῶν σεισμόπληκτων Ἱερῶν Ναῶν Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Καρλοβάσου, Ἁγίου Νικολάου Όρμου  Καρλοβάσου, Ἁγίου Νικολάου Κοκκαρίου, Ἁγίου Σπυρίδωνος Βαθέος και Μεταμορφώσεως Σωτῆρος Πυθαγορείου.

Συνεχίζουμε με την Χάρη του Θεού και την βοήθεια όλων και για τους υπόλοιπους Ιερούς Ναούς μας.

Εκτύπωση Email