ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2021
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τήν θεολογική διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας μιά κένωση, ἕνα ἄδειασμα δηλαδή. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στήν πρός Φιλιππησίους Ἐπιστολή του: «ἐκένωσε Ἑαυτόν μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος», (β 7-8), πού σημαίνει ὅτι ἐξαιτίας τῆς μεγάλης Του ἀγάπης ὁ Θεός καταδέχθηκε νά πάρει καί τήν ἀνθρώπινη μορφή παραμένοντας βεβαίως Θεός προαιώνιος μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτή θά μποροῦσε νά χαρακτηρισθεῖ, ὡς μιά ἔξοδος τοῦ Θεοῦ πρός ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως πολύ ὅμορφα λέγεται καί στά ἐγκώμια τοῦ Ἐπιταφίου: «Μέχρι γῆς κατῆλθες, ἵνα σώσης Ἀδάμ καί ἐν γῆ μή εὑρηκώς τοῦτον Δέσποτα, μέχρις Ἅιδου κατελύληθας ζητών»
Ὁ Κύριος ἦταν τό σημεῖο τῆς πνευματικῆς ἀναφορᾶς πολλῶν, ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν κοινωνική τους θέση, τήν φυλή, τό γένος τους ἤ τήν θρησκεία τους, ἀνεξάρτητα ἀκόμη καί ἀπό τήν ἁμαρτία τους. Προσέγγιζαν τόν Χριστό καί μεταβάλλονταν. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος ὄχι μόνο ποτέ δέν ἔδιωξε κάποιον, ἀλλά ἔφερνε καί πολλά παραδείγματα ἀπό τούς ἁμαρτωλούς ἤ τούς ἀλλοεθνεῖς, πού τόν προσέγγιζαν. Ἄς θυμηθοῦμε τόν τελώνη Ζακχαῖο, τήν πόρνη γυναῖκα, τόν Σαμαρείτη εὐγνώμονα λεπρό κ. ἄ.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας μέ τήν ἐνανθρώπησή του κινήθηκε πρός τήν ἀνθρωπότητα. Σήμερα ἀκούσαμε, ὅτι ἐξῆλθε τῶν ὁρίων τοῦ Ἰσραήλ καί πορεύθηκε πρός τά μέρη τῶν πόλεων Τύρου καί Σιδῶνος, ὅπου κατοικούνταν κατά κύριο λόγο ἀπό ἐθνικούς, δηλαδή ἀνθρώπους, πού δέν ἀνῆκαν στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ καί εἶχαν εἰδωλολατρικό θρήσκευμα. Ὁ Ἴδιος Εὐαγγελιστής, ὁ Ματθαῖος σημειώνει στό τέλος τοῦ Εὐαγγελίου Του, πώς ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάστασή Του δίδει σαφῆ ἐντολή στούς Ἀποστόλους νά πορευθοῦν καί νά διδάξουν ὅλα τά Ἔθνη καί πώς Ἐκεῖνος θά εἶναι μαζί τους, συμπαραστάτης τους ὅλες τίς ἡμέρες μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. (βλ. Ματθ. κη 19-20)
Σέ αὐτό τό σημεῖο ἄς θυμηθοῦμε καί τήν ἔξοδο τοῦ Χριστοῦ πρός τούς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ζήτησαν νά τόν γνωρίσουν καί τότε ὁ Χριστός εἶπε, πώς τώρα ἦλθε ἡ ὥρα γιά νά δοξασθῇ ὁ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὅπως γλαφυρά τήν παρουσιάζει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (βλ. ιβ 23)
Τήν κίνηση τοῦ Κυρίου πρός τά μέρη Τύρου καί Σιδῶνος, ὅπως μᾶς περιγράφει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, τήν ἀξιοποίησε, ὡς μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία, μιά Χαναναία γυναῖκα, ἡ ὁποία εἶχε μιά κόρη δαιμονιζομένη καί βίωνε τό προσωπικό δράμα τῆς ἀσθένείας της. Ἀπογοητευμένη ἀπό τήν κατάσταση καί ἔχοντας ἀκούσει, πώς ὁ Χριστός μέ θαυμαστό τρόπο ἐκβάλλει τά δαιμόνια, ἔκανε κι ἐκείνη μιά ἡρωϊκή ἔξοδο γιά νά συναντήσει τόν Χριστό. Ἐξῆλθε ἀπό τίς εἰδωλολατρικές δοξασίες, ἄφησε κατά μέρος τίς ἐμπάθειες, τούς κάθε εἴδους ἐθνικισμούς καί τίς συνήθεις μικρότητες καί πορεύθηκε πρός τόν Σωτῆρα Χριστό.
Ἀρχικῶς συνάντησε πολλά ἐμπόδια. Ὁ κόσμος τήν ἀποπῆρε καί οἱ Μαθητές ἀκόμη, ἐνοχλημένοι ἀπό τήν παρουσία της, ζήτησαν ἀπό τόν Χριστό νά τήν διώξει. Ὁ Χριστός, ἄν καί ἔκανε πώς δέν τήν ἄκουγε, ἐπειδή ὡς Θεός Παντογνώστης γνωρίζει τά πάντα, ἤθελε ἁπλῶς νά τήν ἀναδείξει, ἐνώπιον ὅλων. Ὅπως κι ἔγινε, μετά ἀπό ἕνα σύντομο διάλογο, στή διάρκεια τοῦ ὁποίου αὐτή ἡ Χαναναία γυναῖκα, ἡ εἰδωλολάτρισσα, ἡ ἐθνική φανέρωσε τήν μεγάλη της ταπείνωση καί ἔτσι κέρδισε τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ καί τή λύση τοῦ προβλήματος.
Τρία εἶναι τά κύρια χαρακτηριστικά τῆς Χαναναίας. Πίστη, ἐπιμονή, ταπείνωση.
Κινήθηκε μέ πίστη πρός τόν Χριστό. Ἐπέμεινε στό αἴτημά της παρά τίς προσπάθειες τοῦ ἀντιδίκου διαβόλου μέσα ἀπό τόν κόσμο νά τήν ἀποθαρρύνει. Καί ὅταν ὁ Χριστός δοκίμασε τήν πίστη της, ἐκείνη τότε μέ ταπείνωση ἀποδέχθηκε τό θέλημά Του.
Ἄν πάρουμε ὡς μέτρο τήν συμπεριφορά αὐτῆς τῆς γυναίκας καί μετρήσουμε τούς ἑαυτούς μας, φοβᾶμαι πώς θά φανεῖ ἡ ἔλλειψη τῆς πνευματικῆς μας ὠριμότητας. Καί ἴσως πεῖ κάποιος, πώς πιστεύει. Καί δέν ἔχουμε λόγο νά ἀμφιβάλλουμε. Ὑπάρχει ὅμως ἡ ἐπιμονή καί μαζί μ’ αὐτήν ὑπάρχει τό ταπεινό φρόνημα, τά ὁποῖα ἀπαραιτήτως συνοδεύουν τήν κίνησή μας πρό τόν Χριστό; Ὁ Κύριος μίλησε κι ἄλλες φορές γιά τήν ἐπίμονη προσευχή, πού γίνεται μέ ταπείνωση καί αὐξάνει τήν πίστη. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς διασώζει τήν ἱστορία μιᾶς χήρας ἡ ὁποία ζητοῦσε ἐπίμονα μιά δίκαιη ἀπόφαση ἀπό ἕνα κακό δικαστή, πού ἔλεγε πώς οὔτε τόν Θεό φοβόταν, οὔτε ὑπολόγιζε κανένα. Κάθε φορά πού ἐρχόταν ἡ χήρα ἐκείνη περιμένοντας τήν ἀπόφασή του, τήν ἔδιωχνε. Κι ἐκείνη ἐρχόταν ξανά καί ξανά κι ὁ δικαστής τήν ἔδιωχνε. Οὔτε θύμωσε ποτέ, οὔτε παρξηγήθηκε, οὔτε εἶπε ἄσχημα λόγια. Ἐπέμεινε ὅμως, ὥσπου τήν βαρέθηκε ὁ δικαστής ἐκεῖνος καί τῆς ἔδωσε τήν ἀπόφαση, πού ζητοῦσε ὄχι γιά νά τήν εὐεργετήσει, ἀλλά γιά νά τήν ξεφορτωθεῖ. Σημασία ὅμως ἔχει, ὅπως καταλήγει ὁ Κύριος, ὅτι ἔλαβε ἀπάντηση στό αἴτημά της. Κι ἄν λέει ὁ Χριστός ἕνας κακός δικαστής ἔδωσε τελικά ἀπάντηση, πόσο περισσότερο ἀπαντᾶ ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος Ἀγαθός καί φιλάνθρωπος, ὁ μόνος πού μᾶς ἀγαπᾶ εἰλικρινά, πρῶτα καί πάνω ἀπό ὅλους καί φροντίζει γιά τήν σωτηρία μας; (Βλ. Λουκ. ιη 1-8).
Τό θέμα εἶναι ἐμεῖς πού βρισκόμαστε! Αὐτή ἡ γυναῖκα πήγε κόντρα στούς πολλούς γιά νά συναντήσει τόν Χριστό. Ἐπέμεινε στήν ἔξοδό της αὐτή καί παραμένοντας ταπεινή κέρδισε τό δῶρο τῆς θεραπείας τῆς κόρης της.
Ἐμεῖς ἄραγε πόσο ἔτοιμοι εἴμαστε νά κάνουμε ἡρωϊκή ἔξοδο πρός τόν Χριστό;
Κατά πόσον εἴμαστε ἔτοιμοι νά ἀφήσουμε κατά μέρος τίς κοσμικές νοοτροπίες καί τίς ἁμαρτωλές συνήθειές μας καί νά κινηθοῦμε μέ βαθειά πίστη στόν Χριστό, ἀναγνωρίζοντας μέ ταπείνωση τό θέλημά Του; Ἐρχόμαστε νά ζητήσουμε βοήθεια καί λύτρωση καί μέ ταπείνωση νά στηρίξουμε τό αἴτημά μας; Ἡ ταπείνωση ἐκφράζεται μέ τόν τρόπο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Μέ τήν προσευχή, τήν φιλανθρωπία μας, τήν εὑρυχωρία μας, τήν ὑπομονή καί τήν ἀνοχή μας, τήν ἐξομολόγησή μας, τόν ἐκκλησιασμό καί ἰδίως μέ τή συχνή θεία Κοινωνία. Μέ ὅλα αὐτά πού μᾶς συμβαίνουν θά ἔπρεπε νά ἔχουμε ἤδη στραφεῖ στόν Χριστό, κάνοντας μιά ἡρωϊκή ἔξοδο ἀπό τόν ἑαυτό μας καί τόν κόσμο μας πρός Ἐκεῖνον. Σέ μιά παράλληλη περίπτωση ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει: «Πολύ χρόνο ζήσαμε γιά χάρη τοῦ κόσμου. Ἄς ζήσουμε καί γιά τούς ἑαυτούς μας, γιά χάρη τῆς σωτηρίας μας! Τί ὑπάρχει ἀντάξιο τῆς ψυχῆς; διερωτᾶται! Τί εἶναι ἰσοστάσιο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ; Ποιός μπορεῖ νά καταστῇ πιό ἀξιόπιστος σύμβουλος γιά σένα ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό;»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ζοῦμε σέ ἕνα Νησί, ὅπου τά προβλήματα ὄχι μόνο δέν φαίνονται νά λύνονται, ἀλλά προστίθενται κι ἄλλα. Εἶναι ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη νά ἀξιοποιήσουμε τίς εὐκαιρίες πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός γιά τήν σωτηρία μας, ἰδίως τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου, πού ξανοίγεται μπροστά μας ἀπό τήν ἑπομένη Κυριακή. Δέν εἶναι τυχαῖο, πώς τήν τελευταία Κυριακή πρίν τό Τριώδιο ἀκοῦμε πάντοτε γιά τήν Χαναναία, πού ἦταν εἰδωλολάτρισσα, ἀλλά πίστευσε στόν Χριστό, ἐπέμεινε, ταπεινώθηκε καί ἔτσι κέρδισε.
Κι ἐμεῖς εἴμαστε ἁμαρτωλοί κι ὁ Χριστός μᾶς σώζει. Γιά νά εἰσέλθουμε ἐφέτος στό Τριώδιο, ἄς ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τῆς Χαναναίας. Ἄς ἐξέλθουμε ἀπό τούς ἑαυτούς μας. Μέ πίστη στόν Χριστό ὡς Θεό, Σωτῆρα καί Λυτρωτή, μέ ἐπιμονή στήν προσέγγιση καί τήν κοινωνία Του μέσα ἀπό τή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί μέ ταπεινό φρόνημα, πού θά ὁδηγήσει σέ μετάνοια καί ἐξομολόγηση θά εἴμαστε κι ἐμεῖς κερδισμένοι. Ἀμήν.