Συντάχθηκε στις .
« Ὀρθόδοξα, ἀληθινά Χριστούγεννα; »
Κυριακή πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα σήμερα καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, τόσο μέ τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅσο καί μέ τό εὐαγγελικό, ἀπό τό πρῶτο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου, καταδεικνύει πώς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ προσδοκώμενος Σωτῆρας τοῦ κόσμου.
Ὁ μέν Παῦλος ὁμιλεῖ γιά τήν ζωντανή σχέση Θεοῦ μέ τούς πιστούς, πρίν τήν ἐνανθρώπησή Του, καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς μέχρι τότε ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ δέ Ματθαῖος, βαθύς γνώστης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς παραδόσεως τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐπιστρατεύει τίς γνώσεις του καί ἀναφέρεται στό κατά ἄνθρωπον γενεαλογικό δένδρο τοῦ Χριστοῦ, γιά νά καταλήξει στήν, ἐκ πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, σάρκωση του Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁμολογοῦμε καί στό Σύμβολο τῆς Πίστεως καί ὅπως τήν προφήτευσε ὁ Προφήτης Ἠσαΐας 800 χρόνια πρίν συμβεῖ.
Ἡ σημερινή λοιπόν ἡμέρα ἀποδεικνύει ἀνυπερθέτως τήν μεγάλη σπουδαιότητα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καθώς μέσα ἀπό τά δύο αὐτά ἀναγνώσματα ἀντιλαμβανόμαστε, πώς ὁλόκληρη ἡ Παλαιά Διαθήκη μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς μιά προφητεία γιά τόν ἐρχομό τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, εἴτε μέ τά θεῖα λόγια, εἴτε μέ τίς προτυπώσεις καί τίς προεικονίσεις της.
Καί τίς δύο Διαθῆκες, Παλαιά καί Καινή, τίς ἑνώνει τό Πρόσωπο τοῦ Μεσσία, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, τοῦ Ὁποίου τήν γέννηση θά ἑορτάσουμε μέ τήν χάρη Του τά Χριστούγεννα.
Γιά τόν λόγο αὐτό, αὐτές τίς ἡμέρες καί ἰδίως στίς Ἀκολουθίες τῶν Ὡρῶν καί τοῦ Ἑσπερινοῦ τῶν Χριστουγέννων θά ἀκούσουμε μιά σειρά ἀπό προφητικά ἀναγνώσματα, τά ὁποῖα ὁμιλοῦν γιά τά γεγονότα τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ αἰῶνες πρίν.
Πρώτη θέση σ’ αὐτά ἔχει ὁπωσδήποτε τό ἀνάγνωσμα τοῦ Προφήτη Ἠσαϊα τό ὁποῖο ἀναφέραμε καί πρίν. Ὁ Προφήτης Ἠσαϊας στό ἕβδομο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του, στούς στίχους 14 καί 15 ἀναφέρει γιά τήν ἐκ Παρθένου γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἀλλά καί γιά τό ὅτι θά εἶναι ὅμοιος κατά πάντα μέ τό ἀνθρώπινο γένος, ἀλλά θά εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος. Λέει χαρακτηριστικά 800 χρόνια πρίν: «Ἰδού, ἡ παρθένος θά συλλάβη ὑπερφυσικῶς καί θά γεννήση υἱόν καί τό ὄνομα τοῦ υἱοῦ της αὐτοῦ θά εἶναι Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Ὁ Ἐμμανουήλ θά τρώγη βούτυρον καί μέλι, ὅπως καί τά ἄλλα παιδιά, θά ἀνατραφῆ ὅπως καί ἐκεῖνα. Πρίν ὅμως ἔλθη εἰς τήν ἡλικίαν, κατά τήν ὁποίαν θά εἶναι εἰς θέσιν νά διακρίνη τό καλόν ἀπό τό κακόν, θά ἐκλέγη πάντοτε τό ἀγαθόν, διότι δέν ὑπάρχει εἰς αὐτό ἡ κακή κληρονομικότης καί κλίσις πρός τήν ἁμαρτία».
Ὁ Προφήτης Ἠσαϊας ὅμως προφητεύει καί μιά λεπτομέρεια γιά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς ἐντυπωσιάζει, ἤδη στήν ἀρχή τοῦ βιβλίου Του. Στό πρῶτο κεφάλαιο στόν στίχο 3 ἀναφέρεται στό ὅτι ἡ ἄλογη κτίση κατανόησε καί περιέθαλψε μέ τόν τρόπο της τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό σέ ἀντίθεση μέ τούς ἀνθρώπους, πού δέν κατάλαβαν τόν ἐρχομό του. «Το βόδι γνωρίζει τον ἰδιοκτήτη του και ο ὄνος την φάτνην του Κυρίου του, ο Ἰσραηλιτικός ὅμως λαός δεν μέ ἀναγνωρίζει, αὐτός ὁ λαός δεν με ἀντιλαμβάνεται», φανερώνοντας ἔτσι τά δύο ζῶα τῆς φάτνης, ὅπου γεννήθηκε ὁ Χριστός, τά ὁποία δέν λείπουν ἀπό καμμία εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ παρουσία τῶν δύο αὐτῶν ζώων στήν γέννηση τοῦ Κυρίου προφητεύεται ὅμως καί ἀπό τόν προφήτη Ἀββακούμ στό τρῖτο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του, πού ἀναφέρει σχετικά «Κύριε, κατάλαβα τα ἔργα σου και θαύμασα. Ἀνάμεσα σε δυό ζῶα θα γίνεις γνωστός στους ανθρώπους, ὅταν θα φθάσει ο καιρός, πού θα επικρατήσει το θέλημά σου. Ὅταν φθάσει ἐκεῖνος ὁ καιρός θα φανεῖ η δύναμή Σου». Ἐξ ἀφορμῆς αὐτῆς τῆς προφητείας ἄς σημειώσουμε ὅτι ἐδῶ ὁ Ἀββακούμ ἀποκαλεῖ τόν Χριστό, ὡς Κύριο δηλαδή Γιαχβέ στά ἑβραϊκά καί τοῦτο ἀποτελεῖ ἀπάντηση σέ ἐκείνους πού αὐτοαποκαλοῦνται μέν «Χριστιανοί» Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλά δέν πιστεύουν πώς ὁ Χριστός εἶναι Κύριος, Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής.
Ἡ φάτνη τώρα, στήν ὁποία γεννήθηκε ὁ Κύριος, βρισκόταν στήν μικρή πόλη τῆς Βηθλεέμ, ἡ ὁποία κι αὐτή προφητεύεται ἀπό τόν Προφήτη Μιχαία στό πέμπτο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του. «Καί σύ Βηθλεέμ, ἡ παλαιά πόλη Εὐφραθά, πού δέν ἔχεις οὔτε χίλιες οἰκογένειες ἀνάμεσα στόν Ἰουδαϊκό λαό, ἀπό σένα θά βγεῖ ἐκεῖνος, πού θά γίνει ἄρχοντας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἡ ἀρχή του θά εἶναι ἀπό τήν ἀρχή τῶν αἰώνων»·. Μέ τήν προφητεία αὐτή ἀπάντησαν οἱ Ἰουδαῖοι, ὅταν τούς ρώτησε ὁ Ἡρώδης γιά τόν νεογέννητο Βασιλιᾶ πού ἔψαχναν οἱ τρεῖς Μάγοι.
Μιά ἄλλη προφητεία ἀπό τό βιβλίο τῆς Σοφίας Σολομῶντος ὁμιλεῖ γιά τόν χρόνο τῆς γεννήσεως καί γιά τόν τρόπο μεταδόσεως τοῦ γεγονότος. Στό κεφάλαιο 18 λοιπόν καί στούς στίχους 14 καί 15 διαβάζουμε: «Στή βαθειά σιγή ποῦ σκέπαζε τό κάθε τί καί ὅταν ἡ νύκτα βρισκόταν στή μέση της, ὁ παντοδύναμός Σου Λόγος ἀπό τούς οὐρανούς, ἀπό τούς βασιλικούς θρόνους πήδησε ξαφνικά σάν πολεμιστής στή γῆ, ποῦ καταστρεφόταν». Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἐπαληθεύει πλήρως αὐτήν τήν προφητεία καθώς μαρτυρεῖ, πώς ἡ γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἔγινε στη διάρκεια τῆς νύχτας, ἐνῶ καί οἱ ποιμένες ξαφνιάσθηκαν ἀπό τήν ἀναγγελία της ἀπό τόν Ἄγγελο σ’ αὐτούς.
Στόν 71ο ψαλμό τοῦ Δαϋίδ ἐπίσης γίνεται ἀναφορά στήν προσκύνηση τῶν Μάγων καί στά δῶρα, πού προσέφεραν στόν Χριστό, χρυσάφι ὡς Βασιλιᾶ, λιβάνι, ὡς Θεό καί σμύρνα ὡς ἄνθρωπο. Στούς στίχους 10 καί 11 διαβάζουμε «Βασιλιάδες τῆς Θαρσίς καί νησιά θά προσφέρουνε σ' αὐτόν δῶρα· Βασιλιάδες τῆς Ἀραβίας καί τῆς Σαβᾶ θά φέρουν δῶρα. Θά τόν προσκυνήσουν ὅλοι οἱ βασιλιάδες τῆς γῆς καί ὅλα τα ἔθνη θά ὑποδουλωθοῦνε σ' αὐτόν».
Μέσα ἀπό αὐτές τίς λίγες προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, φαίνεται ξεκάθαρα πώς ὁ Θεάνθρωπος Κύριός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός. Μόνο Ἐκεῖνον περίμεναν τά Ἔθνη γιά νά ἔρθει καί μόνον Ἐκεῖνος μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ἐπαλήθευσε μέχρι λεπτομερείας αὐτές τίς προφητεῖες.
Ὅμως ἡ καρδιά μας θλίβεται διότι καί τά ἐφετινά Χριστούγεννα παρατηροῦμε πώς ὁ κόσμος μας ἐπιχειρεῖ νά βγάλει τόν Χριστό ἀπό τήν γιορτή Του. Ἡ κοινωνία μας, πού χειμάζεται ἀπό τήν ἐπιδημία καί τόσα ἄλλα προβλήματα, ἀγωνιᾶ καί φροντίζει μόνο γιά νά γιορταστοῦν τά Χριστούγεννα ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, πλήν τῆς Ἐκκλησίας. Κυριαρχοῦν οἱ κοσμικές μέριμνες γιά ἀγορές, τραπεζώματα καί ἐκδηλώσεις. Γιά τήν Ἁγία Τράπεζα τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τήν οὐράνια τροφή τῆς θείας Κοινωνίας δέν φαίνεται ν’ ἀγωνιᾶ κανείς! Ἡ ἐποχή μας ἀφαιρεῖ μέ αὐθάδεια ὅ,τι ὁμιλεῖ γιά τόν Χριστό καί μοιάζει στ’ ἀλήθεια μέ τήν ἐποχή πού Ἐκεῖνος γεννήθηκε. Γιατί καί τότε σύμφωνα μέ τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ (βλ. β 7), δέν ὑπῆρχε χῶρος γιά τόν Χριστό. Καί σάν νά μήν ἔφταναν τά ὅσα διεκτραγωδοῦνται στίς μέρες μας, ἡ παραδοσιακή εὐχή «Καλά Χριστούγεννα» ἀντικαθίσταται μέ τήν συνεκφορά Καλές γιορτές ἤ ἀλλιῶς ἐποχιακές εὐχές καί μάλιστα στήν ἀγγλική γλῶσσα ὡς season’s greetings (σίιζονς γκρίτινγκς). Ὅπως δυστυχῶς γίνεται καί λόγος, ὄχι γιά περίοδο Χριστουγέννων ἤ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ἀλλά γιά χειμερινές γιορτές.
Στῶμεν καλῶς. Στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ. Πρόσχωμεν!
Χριστούγεννα καί κάθε μέρα μέ τόν Χριστό στή ζωή μας. Ἐκεῖνος εἶναι «ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν» κατά τόν προφητικό λόγο τοῦ Ἰακώβ (Γεν. ΜΘ 10).
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσει ἐγκαρδίως ὅλους ὅσους ἔδειξαν ἔμπρακτα τήν ἀγάπη καί τήν ἀλληλεγγύη τους στό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας πρός τούς σεισμοπαθεῖς καί ἐμπερίστατους Ἀδελφούς, ἰδιῶτες καί φορεῖς γιά τήν εὐγενῆ ἀποστολή εἰδῶν διατροφῆς καί πρώτης ἀνάγκης.
Ἰδιαιτέρως δέ εὐχαριστοῦμε : τήν «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, τήν Ἱερά Μητρόπολη Μεσσηνίας, τήν Ἱερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας, τόν Ἱ. Μ. Ν. Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου Ἀργοστολίου, τό ΚΙΝ.ΑΛ., τήν κίνηση «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ» καί τήν Ἐταιρεία Κοινωνικῆς Προσφορᾶς Ἑλληνικοῦ Ἐφοπλισμοῦ «ΣΥΝ-ΕΝΩΣΙΣ», πού συνεχίζει νά στηρίζει ἐδῶ καί χρόνια, δεκάδες ἐντοπίων πολυτέκνων καί ἐμπεριστάτων οἰκογενειῶν καί στά τρία μας Νησιά, τήν Σάμο, τήν Ἰκαρία καί τούς Φούρνους.
Πρός ὅλους εὐχόμεθα πλουσίαν τήν χάριν τοῦ ἐν Βηθλεέμ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ εἰς τήν ζωήν καί τό ἔργο τους καί κατά τό νέο ἔτος.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Τό Σάββατον 12ην Δεκεμβρίου 2020 ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ.κ. Εὐσέβιος προεξῆρχε τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Χαραλάμπους πόλεως Σάμου, πλησιέστερον ἐις τόν τρωθέντα ὑπό τοῦ σεισμοῦ μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος. Ἡ διεζωγραφισμένη θλίψις εἰς τά πρόσωπα τόσον τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὅσον καί τῶν συλλειτουργῶν Πατέρων ὑπῆρχε διπλή.
Ἀφ’ ἑνός μέν διότι στερούμεθα ἑνός Ναοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ σημεῖον ἀναφορᾶς τῆς νεωτέρας Ἱστορίας τῆς Σάμου καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους μας, καθώς εἰς αὐτόν ἐτελέσθη ἡ Δοξολογία γιά τήν Ἕνωση τῆς Σάμου μέ τήν Ἑλλάδα καί ἐντός αὐτοῦ ὑπεγράφη ἡ σχετική Πρᾶξις ὑπό τοῦ Θεμιστοκλέους Σοφούλη καί τοῦ τότε Μητροπολίτου Σάμου Κωνσταντίνου Βοντζαλίδη.
Α’φ ἑτέρου δέ διότι ὑπεβλήθημεν εἰς τήν ψυχικήν ταλαιπωρίαν νά τελέσωμεν τήν θεία Λειτουργίαν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν κάι ἄνευ πιστῶν, τό ὁποῖον ὡς φαίνεται δέν ἐκτιμᾶ κανείς ἀπό τούς κρατοῦντες καί τό ὁποῖον ἔφερε τόν Σεβασμιώτατον νά διερωτᾶται:
«Στερηθήκαμε ἀπό τόν φονικό σεισμό τούς Ἱερούς μας Ναούς, τό κέντρο τῆς Λατρείας καί τῆς ἑνότητος, ὄχι μόνον τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τοῦ Ἔθνους. Τώρα θά μᾶς στερήσουν καί τήν θεία Λατρεία; Θά μᾶς στερήσουν τήν θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων; Καί τί μᾶς ἔμεινε; Πού θά ἀκουμπήσoυμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ χειμαζόμενοι ἀπό τά ἐθνικά θέματα, τό μεταναστευτικό πρόβλημα, τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καί ἀπό τόν καταστρεπτικό σεισμό Ἀκρῖτες τῶν Νησιῶν μας; Χωρίς σπίτια, χωρίς τούς περισσοτέρους Ναούς μας, μέ χίλια δυό προβλήματα ἄλυτα, ἐκγκαταλελειμμένοι καί ἐμπερίστατοι, θά μείνουμε καί ἀλειτούργητοι τά Χριστούγεννα καί τά Θεοφάνεια; Ἔχουν ἄραγε νόημα οἱ ἑορτές αὐτές τῆς θείας Ἐπιφανείας χωρίς Ἐκκλησιασμό καί θεία Κοινωνία; Θά μείνουμε χωρίς Χριστό; Πώς θά ἑορτάσουμε τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο χωρίς θεία Λατρεία, ἔστω καί σέ παρεκκλήσια, ὅ,που οἱ Ναοί ἔπαθαν ζημιές ἤ ἐν ἀνάγκῃ καί σέ αἴθουσες Σχολείων καί πνευματικῶν Κέντρων; Ξεχνοῦν «οἱ δοκοῦντες ἄρχειν» ὅτι μόνο ἡ Ἐκκλησία ἔμεινε γιά νά μᾶς παρηγορήσει, γιά νά μᾶς δώσει ἐλπίδα καί νά μᾶς στηρίξει ψυχικά;»
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020
ΙΑ΄Λουκᾶ (Λουκ. ιδ΄ 16-24)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἀκούσαμε σήμερα τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, νά παρομοιάζει τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέ ἕνα γιορτινό τραπέζι, ἀπεικονίζοντας συμβολικά τήν θεία Λειτουργία. Διότι ἡ κάθε θεία Λειτουργία εἶναι μιά πνευματική συνεστίαση, ἕνα Δεῖπνο, στό ὁποῖο παρατίθεται ὡς φαγητό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὡς ποτό τό Αἷμα Του καί καλούμαστε ὅλοι νά γίνουμε συνδαιτημόνες τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ Ἐκεῖνος τό προσφέρει καί προσφέρεται παράλληλα γιά τή ζωή καί τή σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ἡ Ἐκκλησία μας θέτει τήν παραβολή αὐτή λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, θέλοντας νά προετοιμάσει τήν ὅσο τό δυνατόν καλύτερη συμμετοχή μας στό ἑόρτιο πνευματικό τραπέζι τῆς θείας Λειτουργίας, κέντρο τοῦ ἑορτασμοῦ κάθε ἑορτῆς καί ἰδίως τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς ζωῆς μας, ὅταν ἑορτάζουμε «ὡς δοκεῖ τῷ Πνεύματι» κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο. (βλ. PG 36,429)
Ὅμως δυστυχῶς ἡ συμμετοχή στή θεία Εὐχαριστία εἶναι γιά τούς περισσοτέρους πιστούς ἕνα μεγάλο ζητούμενο στή ζωή τους. Ἔχει ἀτονίσει ἡ συχνή προσέλευση στή θεία Κοινωνία καί ἡ συμμετοχή στό ποτήριο τῆς Ζωῆς ἐξέπεσε σέ συμμετοχή στό ἔθιμο τῶν ἑορτῶν, λίγες φορές τό χρόνο καί συνήθως χωρίς τήν ἀπαραίτητη προετοιμασία. Τόν τελευταῖο καιρό μάλιστα, ἐξαιτίας τῆς ἐπιδημίας πού μᾶς ταλαιπωρεῖ, ἐξεγέρθηκε μιά ἰδιαίτερη πολεμική ἐναντίον τῆς θείας Κοινωνίας. Πολλοί Χριστιανοί, ἀσθενεῖς στήν πίστη, φοβοῦνται νά κοινωνήσουν, χωρίς νά σκέφτονται πολύ ἁπλά, πώς τόσους αἰῶνες ποτέ δέν μεταδόθηκε κάποια ἀσθένεια ἀπό τήν θεία Κοινωνία. Τοῦτο εἶναι καί ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένο κι ἄς τό παραθεωρεῖ αὐτό ἡ σύγχρονη διανόηση. Ἡ θεία Κοινωνία, ὡς τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μεταγγίζει τήν ὄντως Ζωή.
Στήν ἀρχή τῆς περιόδου τῆς νηστεία τῶν Χριστουγέννων ἀναφερθήκαμε ἐκτενῶς στό τί εἶναι ἡ θεία κοινωνία καί τί σημαίνει γιά τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανό. Σήμερα θά κάνουμε μιά σύντομη ἱστορική ἀναδρομή στά δύο χιλιάδες χρόνια τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας γιά νά ἀντιληθφοῦμε τήν ἀναγκαιότητα τῆς θείας Κοινωνίας, πού ἀποτελεῖ καί τό κεντρικό δίδαγμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
Στίς Πράξεις τῶν ᾿Αποστόλων (βλ. Πραξ. β' 42,46) βλέπουμε ὅτι ἡ θ. Εὐχαριστία ἦταν τό κέντρο τῆς ζωῆς τῶν πρώτων Χριστιανῶν. Τελοῦσαν καθημερινῶς τήν θ. Εὐχαριστία κατά τό πρότυπο τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, σέ ἀνάμνηση τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου καί τῆς ἀπολύτρωσης, πού ἐπιτεύχθηκε μέ τήν θυσία αὐτή καί μετελάμβαναν, ὥστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριο, νά βιώνουν τήν διαρκῆ ἀνάμνησή Του.
῾Η συχνή καί καθημερινή, ὅπως μαρτυρεῖται θεία μετάληψη ἦταν καί ἡ ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν πρώτων αἰώνων.῾Ο Μ. Βασίλειος (4ος αἰ.) στήν ἐπιστολή (93) του πρός τήν Καισαρία τήν Πατρικία, γράφει : «Καί νά κοινωνοῦμε κάθε ἡμέρα καί νά μεταλαμβάνουμε τοῦ ἁγίου σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καλόν καί ἐπωφελές. Ἐμεῖς λοιπόν βέβαια τέσσερις φορές κάθε ἑββδομάδα κοινωνοῦμε, τήν Κυριακή, τήν Τετάρτη, καί τήν Παρασκευή καί τό Σάββατο καί τίς ἄλλες ἡμέρες, ἐάν ὑπάρχει μνήμη κάποιου Ἁγίου.»
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἐπίσης τόν 9ο αἰῶνα διδάσκει: «Μεγάλη δύναμη ἔχουν τά δάκρυα, ἡ κατάνυξις καί πρό πάντων ἡ Μετάληψις τῶν ἁγιασμάτων... καί κάθε ἡμέρα εἶναι δυνατόν, σ’ αὐτόν πού θέλει νά κοινωνεῖ. Γιατί λοιπόν νά μήν κοινωνοῦμε κάθε ἡμέρα ἀπό τό ἄχραντο σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ; Καί τί ἄλλο γλυκύτερο θά μποροῦσε νά ὑπάρξει τῆς ἁγίας Κοινωνίας;»
Ὁ 8ος καί ὁ 9ος ᾿Αποστολικός κανόνας, ὅπως καί ὁ 2ος ᾿Αντιοχείας, οἱ 66ος καί 80ός τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς συνόδου ὡς ἐπίσης καί ὁ 11ος τῆς Σαρδικῆς, ἐπιβάλλουν τήν συχνή προσέλευση καί συμμετοχή στήν θεία Εὐχαριστία ἀφορίζοντας αὐτούς, πού δέν προσέρχονται χωρίς σοβαρό λόγο ἤ ὅσους παρευρίσκονται στή θεία Λειτουργία καί ἐνῶ μποροῦν, ἐντούτοις δέν μεταλαμβάνουν.
Ἡ συχνή θεία Μετάληψη, ὅπως ἐπισημαίνουν οἱ πρῶτοι τοῦ Κολλυβαδικοῦ Κινήματος τῆς φιλοκαλικῆς Ἀναγέννησης τοῦ 18ου αἰῶνα, Ἅγιος Μακάριος Κορίνθου καί Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό περισπούδαστο ἔργο τους «Περί συνεχοῦς θείας Μεταλήψεως» ἀποτελεῖ κοινή διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Καί βεβαίως ὁμιλοῦν για τήν ἐμπροϋπόθετη συμμετοχή μας στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, δηλαδή κατόπιν τῆς σχετικῆς προετοιμασίας μας.
Κατ’ ἀρχήν νά τονίσωμε, ὅτι ἡ καλύτερη προετοιμασία γιά νά μεταλάβουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων εἶναι νά ζοῦμε, ὅπως θέλει ὁ Θεός, τηρώντας ὅσα ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει θεσπίσει. Ἐπειδή ὁμως ὁ ἀγῶνας τῆς ζωῆς μας ἔχει προβλήματα, δυσκολίες καί πτώσεις στήν ἁμαρτία, ὀφείλουμε μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς Μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, ἀφ’ ἑνός μέν νά λαμβάνουμε ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἀφ’ἑτέρου νά ἐπαληθεύουμε τήν θεωρία καί τήν πράξη τῆς ζωῆς μας. Μέ τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μας Πατέρα, ὁ ὁποῖος στέκεται δίπλα μας, μέ διάκριση καί προσευχή, γιά νά συμβάλει στήν ὀρθή πορεία μας, συντάσσουμε τό πλαίσιο τῆς πνευματικῆς μας προετοιμασίας μέ ἀπαραίτητη ἀσφαλιστική δικλεῖδα, τά ὅσα ὁρίζει ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη ᾿Εκκλησία, ἰδιαίτερα πάνω στό θέμα τῆς νηστείας, καθώς πολλοί πιστοί ἔχουν λανθασμένη ἄποψη καί κρίση, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποστεροῦν χωρίς λόγο τούς ἑαυτούς τους ἀπό τήν θεία Κοινωνία.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας μέ τήν ἐξομολόγηση καί ἡ πειθαρχία μας στόν κανόνα τῆς νηστείας, ὑλικῆς καί πνευματικῆς, ἀνοίγει τόν δρόμο τήν θεία Κοινωνία. Μή νομίσει ὅμως κάποιος πώς ἐπειδή νηστεύσαμε ἤ ἐξομολογηθήκαμε γίναμε καί ἄξιοι γιά νά κοινωνήσουμε. Ποτέ δέν θά γίνουμε ἄξιοι γιά τόν Χριστό. Ὁ Χριστός μᾶς ἀξιώνει ἐπειδή ποθεῖ τή σωτηρία μας καί γι’αὐτό εἶναι ἀνάγκη κοινωνοῦμε τακτικά. Ο ἅγιος 'Αθανάσιος ὁ Πάριος τόν 18ο αἰῶνα γράφει κάτι πολύ σημαντικό : «Δέν πλησιάζουμε λοιπόν νά κοινωνήσουμε μέ τόν ἀέρα ὅτι εἴμαστε ἄξιοι καί μᾶς ἀνήκει. Μή γένοιτο! ... Καί θέλει καί διψᾶ τήν ἁγιότητά μας ὁ Θεός. Σώζει δε τόν καθένα μας ὄχι γιά τήν ἀξία του, ἀλλά μέ τήν δική του θεία δύναμη.»
Τήν παραμονή τῆς ἡμέρας πού θά κοινωνήσουμε, καλό εἶναι κάνοντας τήν βραδυνή προσευχή τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου, νά διαβάζουμε τίς εὐχές τῆς θείας Μεταλήψεως. Μᾶς προετοιμάζουν πνευματικά γιά τήν συνάντησή μας μέ τόν Χριστό, ἀλλά βλέπουμε κιόλας, πώς οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σημειώνουν τήν ἀναξιότητα τοῦ ἀνθρώπου καί πώς ὅλοι δειλιάζουν μπροστά στην θέα τοῦ θείου Σώματος καί Αἵματος. Ὅμως δέν ἀπομακρύνονται, ἀλλά προσέρχονται προσβλέποντας στό ἀμέτρητο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Αὐτούς καί ἐμεῖς νά λαμβάνουμε ὡς παράδειγμα γιά τήν ζωή μας καί νά σκεπτόμαστε, πώς ἄν τέτοια πνευματικά ἀναστήματα αἰσθάνονταν τέτοια συντριβή, πόση περισσότερη θά πρέπει νά αἰσθανόμαστε ἐμεῖς;
Καί μέ αὐτήν τήν ταπεινή ἄποψη γιά τόν ἑαυτό μας, νά προσερχώμαστε στόν Χριστό, ὅπως προσῆλθε ὁ Τελώνης καί ἡ Πόρνη, ὁ Ἑκατόνταρχος καί ἡ Χαναναία γιά νά λάβωμε κι ἐμεῖς τό δῶρο τῆς θείας Κοινωνίας. Ἡ μετάληψη τοῦ ἀχράντου σώματος καί τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἠθική ἐπιβράβευση, ἀλλά ἐπισφράγιση τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα τῆς παρούσας ζωῆς καί ἐφόδιο γιά τήν αἰώνια. Στίς ἡμέρες μας μάλιστα, ἀποτελεῖ καί ὁμολογία πίστεως!
Οἱ ἐποχές μπορεῖ νά ἄλλαξαν καί νά εἶναι ἴσως δυσκολώτερες! Ἡ ᾿Εκκλησία πάντως ὡς ταμιοῦχος τῆς θείας χάριτος, ἔχει τήν δύναμη καί τήν δυνατότητα νά τήν οἰκονομεῖ ἔτσι ὥστε, ὅταν ὑπάρχει θέληση καί ἀβίαστο φρόνημα, νά μετατρέπει τήν πόρνη σέ ἁγία καί τόν ληστή σέ πρῶτο πολίτη τοῦ Παραδείσου. Αὐτή ἡ δύναμη εἶναι ἐκείνη, πού μᾶς φορτίζει μέ γενναῖο φρόνημα, μᾶς ἀποπλύνει τά ἁμαρτήματα καί μᾶς κάνει νά ἐλπίζουμε στό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι νά γευόμαστε τόν Χριστό.
Καί τί ὡραιότερο, ἀπό τό νά εἶναι κανείς ὅσο τό δυνατόν περισσότερο καιρό σύναιμος καί σύσσωμος Χριστοῦ, ἕνα ζωντανό ἅγιο ἀρτοφόριο, ὅπου «θεοῦ τό αἷμα καί θεοῖ καί τρέφοι» καί ἀθόρυβα ἐκχύνεται στίς φλέβες τῆς ζωῆς καί τῆς ἐλπίδος μας. Ἀμήν.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Ἡ σεβάσμια μνήμη τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἑορτάσθηκε μέ λιτότητα καί στήν ἀκριτική Ἱερά Μητρόπολή μας.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἱερούργησε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βαθέος, ὅπου μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας προέστη τῆς Δοξολογίας, γιά τήν ἑορτή τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος, τῶν ὁποίων ἐξῆρε τήν σπουδαία προσφορά πρός τά ἀκριτικά μας Νησιά.
Ἀξίζει νά σημειώσουμε, πώς στήν ἀκριτική μας Ἐπαρχία καί στά τρία Νησιά τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων, τόσο ὁ Μητροπολιτικός Ναός στό Βαθύ, ὅσο καί οἱ κεντρικοί Ναοί στίς μεγάλες πόλεις καί τά παραθαλάσσια Χωριά εἶναι ἀφιερωμένοι στόν Ἅγιο Νικόλαο, 15 τόν ἀριθμόν, ὅπως στό Πυθαγόρειο, τόν Ὅρμο Καρλοβασίων, τόν Ὅρμο Μαραθοκάμπου, τό Κοκκάρι, τόν Ἅγιο Κήρυκο, τόν Εὔδηλο, τόν Ἁρμενιστή, τό Καρκινάγρι, τούς Φούρνους κλπ.
Δυστυχῶς βέβαια ἐφέτος οἱ Ναοί τοῦ Ἁγίου Νικολάου Κοκκαρίου κάι Ὅρμου Καρλοβασίων, λαβωμένοι ἀπό τόν σεισμό τῆς 30ῆς Ὀκτωβρίου, παρέμειναν κλειστοί!
Ἄς εὐχηθοῦμε ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὁ προστάτης καί πολιοῦχος μας νά πρεσβεύει στόν Κύριο, ὥστε γρήγορα νά ἀνορθώσουμε τά θυσιαστήρια τῶν Ναῶν μας καί ὡς «ὁ ἐν νόσοις ἰατρός» νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν ἀπειλή τῆς ἐπιδημίας.
Εκτύπωση
Email
