«Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς καί ὁ Ἅγιος Γεώργιος μαρτυροῦν τήν Ἀνάσταστη τοῦ Χριστοῦ» Κυριακή τοῦ Θωμᾶ - Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου (23 Ἀπριλίου 2023)

Συντάχθηκε στις 19 Απριλίου 2023.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Σήμερα συνεορτάζεται ἡ μνήμη δύο μεγάλων Ἁγίων  τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Θωμᾶ καί τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου,  οἱ ὁποῖοι μαρτυροῦν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἕνας μέ τήν ψηλάφηση καί ὁ ἄλλος μέ τό μαρτύριο.

Ὅπως μᾶς ἀφηγήθηκε ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὀκτώ ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί τήν πρώτη ἐμφάνισή Του στούς Μαθητές, πού ἦταν κλειδαμπαρωμένοι, «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», ὁ Ἀναστάς Κύριος τούς ἐπισκέφθηκε ἐκ νέου. Κατά τήν πρώτη συνάντηση μαζί τους ὁ Θωμᾶς ἀπουσίαζε κι ὅταν οἱ ἄλλοι Μαθητές τοῦ εἶπαν πώς εἶδαν τόν Κύριο Ἀναστημένο, ἐκεῖνος ἀπάντησε, πώς θά πιστέψει, μόνο ἄν δεῖ τίς πληγές ἀπό τά καρφιά τοῦ Σταυροῦ στά χέρια καί τά πόδια Του καί βάλει τό χέρι του σ’ αὐτές καί τήν λογχευθεῖσα πλευρά Του. Ὁ Χριστός λοιπόν, ἐπειδή ὡς ἀληθινός Θεός δέν φοβᾶται τήν ἔρευνα, οὔτε τήν ψηλάφηση καί κάθε πραγματογνωμοσύνη, ἐπανεμφανίσθηκε σέ ὅλους τούς Μαθητές, δίδοντας τήν εὐκαιρία καί στόν Θωμᾶ νά ὁμολογήσει πανηγυρικά τήν πίστη του σ’ Ἐκεῖνον καί νά γίνει μάρτυρας τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ἕνας τέτοιος Μάρτυς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα μεγάλος, ἐξ οὗ καί Μεγαλομάρτυς εἶναι ὁ σήμερα τιμώμενος Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη ἐφέτος ἑορτάζεται κανονικά λόγῳ τοῦ προηγηθέντος ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα στίς 16 Ἀπριλίου. Ἐάν ὅμως τύχει τό Πάσχα νά ἑορτάζεται μετά τήν 23^ην Ἀπριλίου, τότε ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Γεωργίου πάντοτε μεταφέρεται τήν Δεύτερη ἡμέρα τοῦ Πάσχα, διότι ὁ ἅγιος Γεώργιος πρῶτα καί πάνω ἀπό ὅλα πιστοποιεῖ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐπισημαίνει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅταν ἀναφέρεται στόν θρίαμβο τῆς Ἐκκλησίας, παρά τούς διωγμούς καί τά μαρτύρια, στά ὁποῖα κάθε φορά ὁ κόσμος Τήν ὑπέβαλε. 

Ἔτσι κι ὁ Ἅγιος Γεώργιος δέν λυπήθηκε, σύμφωνα μέ τήν κοσμική νοοτροπία, τήν ὑπέρ τό δέον ἐπαινετή του νεότητα τῶν 23 ἐτῶν, οὔτε τό λαμπρό μέλλον καί τήν ἀδιαμφισβήτητη λαμπρή του καριέρα, ἀλλά μέ ἱλαρή διάθεση, παρά τά φρικτά μαρτύρια στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλαν, ὅλα τά θυσίασε γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ! Γι’αὐτό καί στήν συνείδηση ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ἀκόμη καί τῶν ἀλλοθρήσκων ἔμεινε γιά πάντα νέος καί ζωντανός, κυριαρχώντας μέσα στό Ὀρθόδοξο Ἁγιολόγιο καί στηρίζοντας τόν κοινό νοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ὄχι μόνο μέ τόν βίο, τήν πολιτεία του καί τά μαρτύρια τά ὁποῖα μέ ξεχωριστή τόλμη καί γενναιότητα ὑπέμεινε, ἀλλά καί μέσα ἀπό τήν σύγχρονη μαρτυρία. Ἐμφανίζεται καί θαυματουργεῖ συνεχῶς μέ τήν δύναμη καί τήν χάρη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καί μέσα ἀπό τόν Τάφο του στή Λύδδα, ὁ ὁποιος συχνά πυκνά μυροβλύζει, ἀνανενώνοντας τήν μαρτυρία τῆς ἀναστημένης ζωῆς.

Σήμερα μάλιστα τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα εἶναι ἀφιερωμένο στόν Ἅγιο Γεώργιο. Πρόκειται γιά τούς 11 πρώτους στίχους τοῦ 12^ου κεφαλαίου τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων καί ἀφορᾶ στή θαυμαστή διάσωση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἀπό τήν φυλακή, στήν ὁποία τόν ἔκλεισε ὁ Ἡρώδης μέ σκοπό νά τόν ἐκτελέσει. Ὁ Βασιλιᾶς Ἡρώδης, ἐγγονός τοῦ Ἡρώδη, πού γνωρίζουμε ἀπό τά γεγονότα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἐπιτέθηκε μέ διωγμό κατά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὁποία τότε ἔκανε τά πρῶτα της βήματα. Εἶχε συλλάβει μάλιστα τόν ἀπόστολο Ἰάκωβο, ἕνα ἀπό τούς 12 Ἀποστόλους, τόν ἀδελφό τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί τόν ἐκτέλεσε πρόωρα. Κι ἐπειδή  εἶδε ὅτι αὐτό ἄρεσε στούς Ἰουδαίου, συνέλαβε καί τόν Πέτρο μέ σκοπό νά τόν θανατώσει κι ἐκεῖνον, σκεπτόμενος, ὅτι θά ἦταν καλό νά ἀπασχολεῖ μέ τέτοια θεάματα τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ τούς ἀρέσουν, ὥστε ἐκεῖνος νά μπορεῖ ἀνενόχλητος νά ἀσκεῖ τά βασιλικά του καθήκοντα, μέ ὅ,τι θά μποροῦσε νά σημαίνει αὐτό.

Εἶναι πολλά τά κοινά σημεῖα αὐτοῦ τοῦ ἀναγνώσματος μέ τόν βίο καί τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Κατ’ ἀρχήν ὁ διωγμός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἡ φυλάκιση ἀμφοτέρων, τοῦ ἀποστόλου Πέτρου δηλαδή καί τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ἀκολούθως ἡ θαυμαστή θεραπεία τῶν πληγῶν τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἀπό τά μαρτύρια, θυμίζει τήν θαυμαστή ἀπελευθέρωση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Ἄλλο ἕνα σημαντικό κοινό στοιχεῖο εἶναι ἡ ἐκτενής προσευχή, ἡ ὁποία γινόταν ἀπό τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν σωτηρία τοῦ Πέτρου, ἡ ὁποία συνδυάζεται μέ τήν ἐκτενῆ προσευχή τόσο ἀπό τά μέλη τῆς τότε Ἐκκλησίας, ὅσο καί ‘παό τόν Ἴδιο τόν Ἅγιο Γεώργιο κατά τήν παραμονή του στήν φυλακή. Ἀποστέλεσμα μάλιστα τῆς προσωπικῆς του ἐν μέσω μαρτυρίων καρδιακῆς προσευχῆς ἦταν νά δεχθεῖ τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος τόν ἐνθάρρυνε καί τόν ἐνίσχυσε ἀναγγέλοντάς του, ὅτι μετά ἀπό λίγο ἔμελλε νά τόν διαβιβάσει διά τοῦ μαρτυρικοῦ του θανάτου εἰς τήν ζωήν.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος πολιτεύθηκε πάνω στήν γῆ καί μαρτύρησε, ὅπως καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί μάλιστα στήν νεαρή ἡλικία τῶν 23 ἐτῶν. Κήρυξε τήν πίστη στόν Ἀναστάντα Χριστό μέ τόν λόγο του. Τήν ἐπαλήθευσε μέ τήν ζωή του. Τήν ὁμολόγησε μέ τήν ὑποδειγματική του καρτερία στά μεγάλα καί πολλά μαρτύρια. Ἐν τέλει δέ ἐπισφράγισε τήν πίστη του στόν Ἀναστάντα Χριστό μέ τήν μαρτυρική του τελείωση, ἐπαληθεύοντας πλήρως τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, «ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλ. α΄29), δηλαδή ὅτι ὁ Χριστός μᾶς χάρισε ὡς δῶρο ὄχι μόνο νά πιστεύουμε σέ Αὐτόν ἀλλά νά ὑποφέρουμε καί γιά Αὐτόν.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι γεμάτη ἀπό τίς ἀποδείξεις τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, εἶτε μέσα ἀπό τίς προτυπώσεις, εἴτε μέσα ἀπό τήν διεξοδική διήγηση τῶν γεγονότων πρίν και μετά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, εἴτε μέσα ἀπό τήν καταγραφή τῆς βιωματικῆς ἐμπειρίας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τόσο στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὅσο καί στίς διάφορες Ἐπιστολές τους.

Τό ἀναμφισβήτητο δέ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐπιτείνεται ἀπό τόν βίο καί τήν θαυμαστή πολιτεία τῶν Ἁγίων καί τῶν Μαρτύρων κάθε ἐποχῆς, ἀπό τόν Πρωτομάρτυρα Στέφανο μέχρι καί τόν τελευταῖο μάρτυρα τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Αὐτή ἡ μαρτυρία μάλιστα ἀποτελεῖ τήν σημαντική προτροπή τοῦ Θεοῦ ὅπως τήν ἐπισημαίνει ὁ Προφήτης Ἠσαϊας μέ τήν φράση: «Γίνεσθέ μοι Μάρτυρες» (ΜΓ΄10).

Πρός ἐπαλήθευσιν δέ τῶν ὅσων ἀναφέραμε γιά τόν ἔνδοξο Τροπαιοφόρο Μεγαλομάρτυρα τῆς Ἐκκλησίας μας, θά ἀναφέρουμε κάτι, ἀπό τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τό ὁποῖο δέν εἶναι πολύ γνωστό. Πέρα ἀπό τούς ἑκατοντάδες μάρτυρες πού πίστευσαν στόν Χριστό ἐξαιτίας τοῦ γενναίου ἐν μάρτυσι Γεωργίου καί μαρτύρησαν καί μάλιστα μνημονεύονται μέσα στό τελευταῖο δεκαήμερο του Ἀπριλίου, ὁ ἅγιος Γεώργιος συνήγειρε σέ πνευματική ἐγρήγορση τόν μετέπειτα Μέγα Κωνσταντῖνο, ὁ ὁποῖος τότε ἦταν νεαρός ἔφηβος στήν αὐλή τοῦ Διοκλητιανοῦ. Ὁ ἅγιος θεόστεπτος βασιλέας καί ἰσαπόστολος Μέγας Κωνσταντῖνος ἐντυπωσιάστηκε ἀπό τήν γενναιότητα καί τήν ἀνδρεία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἦταν ἕνας ἀπό τούς λόγους, ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου, ὅταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀνέλαβε τά ἡνία τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, σταμάτησε τούς διωγμούς, ἀπελευθέρωσε τήν πίστη καί τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί πάνω ἀπό τό στέμμα του, ὅπως καί πάνω στό σκῆπτρο τοῦ τοποθέτησε τόν τίμιο Σταυρό. Τόσο πολύ δυνατά δίδαξε ὁ ἅγιος Γεώργιος μέ τό μαρτύριό του. Γι'αὐτό εἶναι ἕνας ἀπό τούς πλέον ἀγαπημένους μας Μεγαλομάρτυρες καί ἀήττητος Τροπαιοφόρος. Ἄς ζητήσουμε τήν πρεσβεία του πρός τόν Ἀναστάντα Κύριό μας καί μακάρι νά ἀξιωθοῦμε στό μέτρο τῆς δυνάμεώς μας νά δίδουμε πάντοτε τήν ἀναστάσιμη μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο μέ τή ζωή μας. Ἀμήν.

Εκτύπωση Email

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Γ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΔΗΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Συντάχθηκε στις 10 Απριλίου 2023.

Εκτύπωση Email

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΘΕΙΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣΤΑΣΙΩΝ Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑ 2023

Συντάχθηκε στις 10 Απριλίου 2023.

Εκτύπωση Email

ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ ΠΑΣΧΑ 2023

Συντάχθηκε στις 09 Απριλίου 2023.

Εκτύπωση Email

Κυριακή τῶν Βαΐων, 9 Ἀπριλίου 2023 (Ἰω. ιβ΄ 1-18)

Συντάχθηκε στις 05 Απριλίου 2023.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγεν καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου΄ Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.»

Σε συνέχεια τοῦ ὄχλου τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχθηκαν μέ ἐνθουσιασμό τόν Χριστό, κρατοῦμε κι ἐμεῖς σήμερα κατά τήν παράδοσή μας τά περίτεχνα σταυρόσχημα βαΐα τῶν φοινίκων μέ τά δαφνόφυλλα καί εἰσερχόμαστε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Ὁ πλεῖστος ὄχλος τότε, παρακινημένοι ἀπό τό ἄκουσμα τῆς ἀνάστασης τοῦ Λαζάρου, ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν, δέν πολυκαταλάβαιναν τί φώναζαν. Εἶχαν κυρίως τήν αἴσθηση πώς ὑποδέχονταν τόν Βασιλιᾶ, ὁ Ὁποῖος θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τούς Ῥωμαίους κατακτητές. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο τούς ἔκανε νά πιστεύουν πώς τίποτε δέν μποροῦσε νά ἀντισταθεῖ πλέον στόν Χριστό. Τό συμπέρασμά τους αὐτό βεβαίως εἶναι ἀληθές, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Παντοδύναμος καί Παντοκράτωρ καί οἱ πάντες καί τά πάντα ὑποτάσσονται στό κράτος Του. Αὐτή ἡ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου ἐπισημαίνεται μέ τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή «Ωσαννά». Εἶναι λέξη ἑβραϊκή καί παρέμεινε ἀμετάφραστη ἀπό τούς ἱερούς Εὐαγγελιστές, ἀκριβῶς γιά νά ἐκφραστεῖ ἡ ἐνθουσιώδης ἐπίκληση καί ἀγωνιώδης παράκληση στόν Κύριο, γιά τήν σωτηρία καί διάσωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, σύμφωνα και μέ τά ὅσα εἶχαν προφητευθεῖ αἰῶνες πρίν καί ὁ Χριστός ἐπαλήθευσε μέχρι λεπτομερείας.

Ὁ προφήτης Ζαχαρίας, γιά παράδειγμα, ἀναφέρει στό ἔνατο κεφάλαιο τῶν προφητειῶν του καί στόν στίχο 9: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.» Ἐπίσης ὁ προφήτης καί Βασιλιᾶς Δαυίδ στόν 117^ο ψαλμό σημειώνει κατά λέξιν αὐτήν τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή τοῦ κραυγάζοντος πλήθους στούς στίχους 25 καί 26: «ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή, (τά ὁποῖα διασώζονται στό ἱερό εὐαγγέλιο μέ τήν λέξη Ὠσαννά)».

Ἐμεῖς λοιπόν σήμερα, σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τούς τότε Ἰουδαίους,  γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστός εἰσῆλθε στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἀνέβει μέ τήν θέλησή Του στόν Σταυρό καί νά πεθάνει ὡς ἄνθρωπος γιά τίς ἁμαρτίες μας καί ὡς Θεός νά ἀναστηθεῖ μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, ἐλευθερώνοντάς μας ἀπό τήν σκλαβιά τοῦ διαβόλου! Γιά τόν λόγο αὐτό στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Κύριος ὁμίλησε ξεκάθαρα γιά τήν πορεία Του πρός τό ἑκούσιο Πάθος καί ἀνέφερε, ὅτι θά πεθάνει ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση Του πάνω στόν Σταυρό καί μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες θά ἀναστηθεῖ.

Τήν Ὀρθόδοξη αὐτή Πίστη μας, ἡ ὁποία στηρίζει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες, ἦρθαν νά βλασφημήσουν μέ θρᾶσος μόλις τόν προηγούμενο αἰῶνα, οἱ Χιλιαστές-Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οἱ ὁποῖοι αὐτές τίς ἡμέρες προγραμμάτισαν νά θυμηθοῦν τόν κατά ἄνθρωπον θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά μέχρι ἐκεῖ. Καί τοῦτο διότι ἀρνοῦνται, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής, παρά τό ὅτι χρησιμοποιοῦν τόν ὅρο Χριστιανοί στόν τίτλο τους γιά νά παραπλανοῦν τούς ἀνθρώπους.

Τό περίεργο βέβαια εἶναι ὅτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως καί τότε οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι δέν κατάλαβαν, ὅτι οἱ προφητεῖες ταυτίζουν τόν Χριστό μέ τόν Κύριο δηλαδή με τόν Γιαχβέ, τόν Θεό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μάλιστα αὐτή ἡ ταύτιση εἶναι ὁλοφάνερη, διότι οἱ ἱεροί συγγραφεῖς τῶν 27 βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης, σέ πολλά σημεῖα ἀναφέρουν τίς προφητεῖες, τίς ὁποῖες ἐπαλήθευσε ὁ Χριστός, ταυτίζοντας τόν προφητευόμενο Κύριο μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Γιά νά τό διαπιστώσουμε αὐτό θά ἀναφέρουμε στά πλαίσια αὐτῆς τῆς σύντομης ὁμιλίας, δύο περιστατικά.

Πρῶτον: τήν ἐκ μέρους τῆς Ἐλισάβετ ὑποδοχή τῆς Παναγίας μας ἀμέσως μετά τόν Εὐαγγελισμό Της ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Ὅπως μᾶς διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἡ Ἐλισάβετ καλωσόρισε τήν Παναγία μας διερωτώμενη μέ τά λόγια: «Καί πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;» (Λουκ. α, 43) Δηλαδή: Πώς ἦταν αὐτό νά ἔλθει σέ ἐμένα ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μου; Κύριος τῆς Ἐλισάβετ εἶναι ὁ Ἕνας ἀληθινός Θεός, ὁ Γιαχβέ ἤ ἔστω ὁ Ἰεχωβᾶ κατ’  αὐτούς, ἄν καί ἡ λέξη Ἰεχωβᾶ δέν ἔχει ἱστορική βάση πουθενά στήν Ἁγία Γραφή. Ἐν πᾶσῃ περιπτώσει ὅμως, ἡ ἴδια ἡ Ἐλισάβετ σύμφωνα μέ τό ἱερό κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου ταυτίζει μέ τόν κυοφορούμενο μέσα στήν παρθενική μήτρα τῆς Παναγίας μας Χριστό, μέ τόν Κύριο καί Θεό της ἀφοῦ προσφωνεῖ τήν Παναγία, ὡς Μητέρα τοῦ Κυρίου της. Ἡ λέξη Γιαχβέ καί ὄχι Ἰεχωβᾶ, εἶναι τό ὄνομα μέ τό ὁποῑο ἀποκαλύφθηκε ὁ Κύριος στό Μωϋσή, στήν φλεγόμενη βᾶτο (βλ. Ἐξόδ. Γ, 14) σημαίνει: Αὐτός ὁ Ὁποῖος εἶναι, ὁ Ὤν καί γι’ αὐτό πάντοτε στό φωτοστέφανο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν αὐτά τά τρία γράμματα  Ο Ω Ν.

Δεύτερον: Ὁ Ἐυαγγελιστής Ἰωάννης στό 12^ο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του, ἀναφέρει πώς ὁ Ἠσαϊας εἶχε προφητεύσει τήν ἀπόρριψη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Ἰουδαίους καί μετά τήν προφητική ρήση, λέει: αὐτά τά εἶπε ὁ Ἠσαίας, ὅταν εἶδε τήν δόξα τοῦ Κυρίου, παραπέμποντας στό ὅραμα τῆς προφητικῆς κλήσης τοῦ Ἠσαϊου στό 6^ο κεφάλαιο τῶν Προφητειῶν του, ἐκεῖ ὅπου βλέπει τόν Θεό νά κάθεται στόν θρόνο του καί νά ὑμνεῖται ἀπό τά ἐξαπτέρυγα σεραφείμ μέ τόν ἐπινίκιον ὕμνο: «ΑΓΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΒΑΩΘ, ΠΛΗΡΗΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΑΥΤΟΥ». Ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε δηλαδή καί ἐδῶ ὁ ἴδιος ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ταυτίζει τόν Κύριο καί Θεό, τόν Γιαχβέ ἤ ἔστω Ἰεχωβᾶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τόν ΧΡΙΣΤΟ!

Πῶς γίνεται οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὡς συγγραφεῖς τῆς Καιανῆς Διαθήκης, νά χρησιμοποιοῦν τήν λέξη Κύριος γιά νά ὀνομάσουν τόν Χριστό καί μάλιστα στά ἑλληνικά και ὄχι στά ἑβραϊκά καί οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, μετά ἀπό 19 αἰῶνες, νά ἔρχονται νά παίρνουν καί νά χρησιμοποιοῦν τήν ἴδια αὐτή Καινή Διαθήκη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί νά θεωροῦν πώς αὐτό εἶναι λάθος κι πῶς ἐκεῖνοι λένε τό σωστό; Αὐτό δέν ἀνταποκρίνεται οὔτε κάν στήν ἁπλή λογική σκέψη, οὔτε φυσικά στήν πργματικότητα.

Γιατί ἄν ἤθελαν νά εἶναι Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως λένε, τότε θά ἔπρεπε νά διακηρύσσουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός, ὅπως ὁ Θωμᾶς  διακήρυξε, ὅταν τόν εἶδε Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν (βλ. Ἰω. κ΄28). Διότι ὁ Ἰεχωβᾶ, ὅπως λένε, εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τόν Ὁποῖον ἐκεῖνοι δυστυχῶς Τόν ἀρνοῦνται καί τόν θεωροῦν ἁπλό ἄνθρωπο, χωρίς νά πιστεύουν οὔτε στήν σταυρική Του θυσία, οὔτε στήν Ἀνάστασή Του.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί

Εἰσερχόμενοι στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ἄς κρατήσουμε βαθιά στήν καρδιά καί στό μυαλό μας αὐτήν τήν μεγάλη ἀλήθεια καί βάση τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἀκριβῶς τήν ἐπισημαίνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στό τέλος τοῦ Εὐαγγελίου του, λέγοντας: «Αὐτά ἔχουν γραφτεῖ γιά νά πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός, Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί πιστεύοντας νά ἔχετε ζωή στό ὄνομά Του» (βλ. Ἰω. κ΄31). Ἀμήν.

Καλήν Ἀνάστασιν!

Εκτύπωση Email