Κυριακή τῶν Βαΐων, 9 Ἀπριλίου 2023 (Ἰω. ιβ΄ 1-18)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγεν καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου΄ Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.»
Σε συνέχεια τοῦ ὄχλου τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχθηκαν μέ ἐνθουσιασμό τόν Χριστό, κρατοῦμε κι ἐμεῖς σήμερα κατά τήν παράδοσή μας τά περίτεχνα σταυρόσχημα βαΐα τῶν φοινίκων μέ τά δαφνόφυλλα καί εἰσερχόμαστε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα.
Ὁ πλεῖστος ὄχλος τότε, παρακινημένοι ἀπό τό ἄκουσμα τῆς ἀνάστασης τοῦ Λαζάρου, ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν, δέν πολυκαταλάβαιναν τί φώναζαν. Εἶχαν κυρίως τήν αἴσθηση πώς ὑποδέχονταν τόν Βασιλιᾶ, ὁ Ὁποῖος θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τούς Ῥωμαίους κατακτητές. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο τούς ἔκανε νά πιστεύουν πώς τίποτε δέν μποροῦσε νά ἀντισταθεῖ πλέον στόν Χριστό. Τό συμπέρασμά τους αὐτό βεβαίως εἶναι ἀληθές, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Παντοδύναμος καί Παντοκράτωρ καί οἱ πάντες καί τά πάντα ὑποτάσσονται στό κράτος Του. Αὐτή ἡ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου ἐπισημαίνεται μέ τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή «Ωσαννά». Εἶναι λέξη ἑβραϊκή καί παρέμεινε ἀμετάφραστη ἀπό τούς ἱερούς Εὐαγγελιστές, ἀκριβῶς γιά νά ἐκφραστεῖ ἡ ἐνθουσιώδης ἐπίκληση καί ἀγωνιώδης παράκληση στόν Κύριο, γιά τήν σωτηρία καί διάσωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, σύμφωνα και μέ τά ὅσα εἶχαν προφητευθεῖ αἰῶνες πρίν καί ὁ Χριστός ἐπαλήθευσε μέχρι λεπτομερείας.
Ὁ προφήτης Ζαχαρίας, γιά παράδειγμα, ἀναφέρει στό ἔνατο κεφάλαιο τῶν προφητειῶν του καί στόν στίχο 9: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.» Ἐπίσης ὁ προφήτης καί Βασιλιᾶς Δαυίδ στόν 117ο ψαλμό σημειώνει κατά λέξιν αὐτήν τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή τοῦ κραυγάζοντος πλήθους στούς στίχους 25 καί 26: «ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή, (τά ὁποῖα διασώζονται στό ἱερό εὐαγγέλιο μέ τήν λέξη Ὠσαννά)».
Ἐμεῖς λοιπόν σήμερα, σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τούς τότε Ἰουδαίους, γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστός εἰσῆλθε στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἀνέβει μέ τήν θέλησή Του στόν Σταυρό καί νά πεθάνει ὡς ἄνθρωπος γιά τίς ἁμαρτίες μας καί ὡς Θεός νά ἀναστηθεῖ μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, ἐλευθερώνοντάς μας ἀπό τήν σκλαβιά τοῦ διαβόλου! Γιά τόν λόγο αὐτό στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Κύριος ὁμίλησε ξεκάθαρα γιά τήν πορεία Του πρός τό ἑκούσιο Πάθος καί ἀνέφερε, ὅτι θά πεθάνει ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση Του πάνω στόν Σταυρό καί μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες θά ἀναστηθεῖ.
Τήν Ὀρθόδοξη αὐτή Πίστη μας, ἡ ὁποία στηρίζει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες, ἦρθαν νά βλασφημήσουν μέ θρᾶσος μόλις τόν προηγούμενο αἰῶνα, οἱ Χιλιαστές-Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οἱ ὁποῖοι αὐτές τίς ἡμέρες προγραμμάτισαν νά θυμηθοῦν τόν κατά ἄνθρωπον θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά μέχρι ἐκεῖ. Καί τοῦτο διότι ἀρνοῦνται, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής, παρά τό ὅτι χρησιμοποιοῦν τόν ὅρο Χριστιανοί στόν τίτλο τους γιά νά παραπλανοῦν τούς ἀνθρώπους.
Τό περίεργο βέβαια εἶναι ὅτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως καί τότε οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι δέν κατάλαβαν, ὅτι οἱ προφητεῖες ταυτίζουν τόν Χριστό μέ τόν Κύριο δηλαδή με τόν Γιαχβέ, τόν Θεό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μάλιστα αὐτή ἡ ταύτιση εἶναι ὁλοφάνερη, διότι οἱ ἱεροί συγγραφεῖς τῶν 27 βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης, σέ πολλά σημεῖα ἀναφέρουν τίς προφητεῖες, τίς ὁποῖες ἐπαλήθευσε ὁ Χριστός, ταυτίζοντας τόν προφητευόμενο Κύριο μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό.
Γιά νά τό διαπιστώσουμε αὐτό θά ἀναφέρουμε στά πλαίσια αὐτῆς τῆς σύντομης ὁμιλίας, δύο περιστατικά.
Πρῶτον: τήν ἐκ μέρους τῆς Ἐλισάβετ ὑποδοχή τῆς Παναγίας μας ἀμέσως μετά τόν Εὐαγγελισμό Της ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Ὅπως μᾶς διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἡ Ἐλισάβετ καλωσόρισε τήν Παναγία μας διερωτώμενη μέ τά λόγια: «Καί πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;» (Λουκ. α, 43) Δηλαδή: Πώς ἦταν αὐτό νά ἔλθει σέ ἐμένα ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μου; Κύριος τῆς Ἐλισάβετ εἶναι ὁ Ἕνας ἀληθινός Θεός, ὁ Γιαχβέ ἤ ἔστω ὁ Ἰεχωβᾶ κατ’ αὐτούς, ἄν καί ἡ λέξη Ἰεχωβᾶ δέν ἔχει ἱστορική βάση πουθενά στήν Ἁγία Γραφή. Ἐν πᾶσῃ περιπτώσει ὅμως, ἡ ἴδια ἡ Ἐλισάβετ σύμφωνα μέ τό ἱερό κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου ταυτίζει μέ τόν κυοφορούμενο μέσα στήν παρθενική μήτρα τῆς Παναγίας μας Χριστό, μέ τόν Κύριο καί Θεό της ἀφοῦ προσφωνεῖ τήν Παναγία, ὡς Μητέρα τοῦ Κυρίου της. Ἡ λέξη Γιαχβέ καί ὄχι Ἰεχωβᾶ, εἶναι τό ὄνομα μέ τό ὁποῑο ἀποκαλύφθηκε ὁ Κύριος στό Μωϋσή, στήν φλεγόμενη βᾶτο (βλ. Ἐξόδ. Γ, 14) σημαίνει: Αὐτός ὁ Ὁποῖος εἶναι, ὁ Ὤν καί γι’ αὐτό πάντοτε στό φωτοστέφανο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν αὐτά τά τρία γράμματα Ο Ω Ν.
Δεύτερον: Ὁ Ἐυαγγελιστής Ἰωάννης στό 12ο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του, ἀναφέρει πώς ὁ Ἠσαϊας εἶχε προφητεύσει τήν ἀπόρριψη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Ἰουδαίους καί μετά τήν προφητική ρήση, λέει: αὐτά τά εἶπε ὁ Ἠσαίας, ὅταν εἶδε τήν δόξα τοῦ Κυρίου, παραπέμποντας στό ὅραμα τῆς προφητικῆς κλήσης τοῦ Ἠσαϊου στό 6ο κεφάλαιο τῶν Προφητειῶν του, ἐκεῖ ὅπου βλέπει τόν Θεό νά κάθεται στόν θρόνο του καί νά ὑμνεῖται ἀπό τά ἐξαπτέρυγα σεραφείμ μέ τόν ἐπινίκιον ὕμνο: «ΑΓΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΒΑΩΘ, ΠΛΗΡΗΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΑΥΤΟΥ». Ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε δηλαδή καί ἐδῶ ὁ ἴδιος ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ταυτίζει τόν Κύριο καί Θεό, τόν Γιαχβέ ἤ ἔστω Ἰεχωβᾶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τόν ΧΡΙΣΤΟ!
Πῶς γίνεται οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὡς συγγραφεῖς τῆς Καιανῆς Διαθήκης, νά χρησιμοποιοῦν τήν λέξη Κύριος γιά νά ὀνομάσουν τόν Χριστό καί μάλιστα στά ἑλληνικά και ὄχι στά ἑβραϊκά καί οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, μετά ἀπό 19 αἰῶνες, νά ἔρχονται νά παίρνουν καί νά χρησιμοποιοῦν τήν ἴδια αὐτή Καινή Διαθήκη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί νά θεωροῦν πώς αὐτό εἶναι λάθος κι πῶς ἐκεῖνοι λένε τό σωστό; Αὐτό δέν ἀνταποκρίνεται οὔτε κάν στήν ἁπλή λογική σκέψη, οὔτε φυσικά στήν πργματικότητα.
Γιατί ἄν ἤθελαν νά εἶναι Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως λένε, τότε θά ἔπρεπε νά διακηρύσσουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός, ὅπως ὁ Θωμᾶς διακήρυξε, ὅταν τόν εἶδε Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν (βλ. Ἰω. κ΄28). Διότι ὁ Ἰεχωβᾶ, ὅπως λένε, εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τόν Ὁποῖον ἐκεῖνοι δυστυχῶς Τόν ἀρνοῦνται καί τόν θεωροῦν ἁπλό ἄνθρωπο, χωρίς νά πιστεύουν οὔτε στήν σταυρική Του θυσία, οὔτε στήν Ἀνάστασή Του.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί
Εἰσερχόμενοι στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ἄς κρατήσουμε βαθιά στήν καρδιά καί στό μυαλό μας αὐτήν τήν μεγάλη ἀλήθεια καί βάση τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἀκριβῶς τήν ἐπισημαίνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στό τέλος τοῦ Εὐαγγελίου του, λέγοντας: «Αὐτά ἔχουν γραφτεῖ γιά νά πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός, Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί πιστεύοντας νά ἔχετε ζωή στό ὄνομά Του» (βλ. Ἰω. κ΄31). Ἀμήν.
Καλήν Ἀνάστασιν!