«Ὁ Χριστός Ἀληθῶς Ἀνέστη» Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, 12 Μαΐου 2024

Συντάχθηκε στις 09 Μαϊος 2024.

 Ἀγαπητοί Ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη!

Στό κλείσιμο τῆς Διακαινησίμου Ἑβδομάδος ἀκούσαμε σήμερα τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη νά μᾶς ἀφηγεῖται ὅτι ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ἀπουσίαζε κατά τήν πρώτη ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ στούς Μαθητές καί παρά τήν διαβεβαίωση ἐκείνων, δυσπίστησε. Μετά ἀπό ὀκτώ ἡμέρες ὅμως, ὅταν ὁ Ἀναστάς Κύριος ἐπανεμφανίσθηκε σέ ὅλους τούς Μαθητές, παρόντος και τοῦ Θωμᾶ, τότε ἐκεῖνος ὁμολόγησε πανηγυρικά τήν πίστη του σ’ Ἐκεῖνον.

Στό διάβα τῶν αἰώνων μέχρι καί σήμερα, πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον ἀμφισβητοῦν, ἀλλά καί ἀρνοῦνται τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, χωρίς βέβαια νά μποροῦν νά στηρίξουν, οὔτε ἐπ’ ἐλάχιστον τίς θεωρίες τους.

Οἱ Ἱεροί Εὐαγγελιστές περιγράφουν πολλές ἀπό τίς ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας τόσο στούς Μαθητές Του, ὅσο καί σέ ἄλλους ἀνθρώπους, ὥστε νά λαμβάνουμε μία-μία τίς ἀποδείξεις γιά τό ὅτι ὁ Χριστός πραγματικά ἀναστήθηκε, ἀφοῦ ἐμφανίσθηκε σέ ἀνθρώπους, Τον ψηλάφισαν, Τον προσκύνησαν, ἐνῶ Ἐκεῖνος συνομίλησε καί συνέφαγε μαζί τους. Τά ὅσα περιγράφονται στά Ἱερά Εὐαγγέλια, στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καί στίς Ἐπιστολές τους ἀποδεικνύουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ διά τῆς καταφατικῆς καί τῆς ἀποφατικῆς ὁδοῦ.

Ἡ καταφατική ὁδός στοιχειοθετεῖται ἀπό τό γεγονός, ὅτι ἀπό ὅλες τίς εὐαγγελικές περιγραφές τῆς Ἀναστάσεως διαφαίνεται ἕνας φυσικός, ἀνεπιτήδευτος καί συγχρόνως ἁρμονικός χαρακτήρας τῶν ἐμφανίσεων τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Μετά τήν ἐκ νεκρῶν τριήμερη ἀνάστασή Του ὁ Χριστός στίς πρῶτες ἐμφανίσεις Του στίς Μυροφόρες, στον Λουκᾶ και τον Κλεόπα, ἐκ τῶν 70 Μαθητῶν, πού πήγαιναν στούς Ἐμμαούς, στόν Πέτρο καί στούς δέκα Μαθητές, πού ἦταν κλεισμένοι σέ ἀσφαλῆ χῶρο γιά τόν φόβο τῶν Ἰουδαίων, τούς παρηγορεῖ, τούς χαροποιεῖ καί τούς ἐνθαρρύνει.

Στίς ἀμέσως ἑπόμενες ἐμφανίσεις Του στόν Θωμᾶ, την ὁποία σήμερα ἑορτάζουμε, στήν Τιβεριάδα, στόν Ἰάκωβο καί στό ὄρος τῆς Γαλιλαίας στηρίζει τούς Μαθητές στήν πίστη τῆς Ἀναστάσεως. Τούς ἐπιτιμᾶ γιά τήν δυσπιστία τους, ἀλλά τούς ἀναθέτει τήν ἀποστολική διακονία τους.

Στίς τελευταῖες χρονικῶς ἐμφανίσεις Του στό Ὄρος πάλι τῆς Γαλιλαίας καί στήν Βηθανία, προτοῦ νά ἀναληφθεῖ χαρίζει τίς εὐλογίες Του στούς Ἀποστόλους καί σέ ὁλόκληρη τῆν πρώτη Ἐκκλησία, πού ἦταν συναθροισμένη ἐκεῖ καί μάλιστα προσελκύει τά βλέμματα τῶν Μαθητῶν καί τήν διάνοιά τους πρός τό μέλλον προετοιμάζοντάς τους γιά τό μεγάλο τους ἔργο.

Ἄν τά ἔγραφε αὐτά ἕνας μόνον Εὐαγγελιστής θά μποροῦσε κάποιος νά σκεφθεῖ, ὅτι γράφει σύμφωνα μέ κάποιο σχέδιο, πού ἔχει στό μυαλό του. Ἐπειδή ὅμως αὐτά γράφτηκαν ἀπό τέσσερις Εὐαγγελιστές, οἱ ὁποῖοι βρίσκονταν σέ διαφορετικούς τόπους καί οἱ συγγραφές τους ἀπέχουν χρονικά μεταξύ τους, ὁποιαδήποτε ἀμφισβήτηση ἀποκλείεται.

Ἡ ἀποφατική ἀνάγνωση τώρα τῶν εὐαγγελικῶν διηγήσεων ἔχει κι ἐκείνη τίς δικές της ἀποδείξεις γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μέ πρώτη καί κύρια τήν μεταβολή τοῦ χαρακτῆρος τῶν Μαθητῶν.

Πολλοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ πρῶτον τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο διακηρύττουν, ὅτι ἡ ψυχική μεταστροφή τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἀπό φοβισμένοι Μαθητές ἔγιναν διαπρύσιοι κήρυκες τῆς Ἀναστάντος Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου Του, ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς ἰσχυρότερες ἀποδείξεις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἔναντι ὅλων ἐκείνων, πού τήν ἀρνοῦνται ἤ τήν ἀμφισβητοῦν!

Πώς οἱ κλειδαμπαρωμένοι ἀπό τό φόβο τους Μαθητές, διά μιᾶς γίνονται γενναῖοι καί ἀτρόμητοι, ἐνώπιον τοῦ φανατισμένου ἐκείνου ὄχλου τῶν Ἰουδαίων;

Πῶς ἀψηφοῦν κάθε κίνδυνο καί εἶναι ἔτοιμοι νά ὑπομείνουν τά πάντα γιά Ἐκεῖνον, τόν ὁποῖον πρό ἡμερῶν εἶχαν ἀρνηθεῖ;

Πῶς ὁ Ἰούδας (ὄχι ὁ Ἰσκαριώτης) καί ὁ Ἰάκωβος, πού θεωροῦνταν Ἀδελφοί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς παιδιά τοῦ Ἰωσήφ ἀπό τόν γάμο του πρίν λάβῃ τήν Παναγία ὑπό τήν προστασία του, ἐνῶ δυσπιστοῦσαν στόν Χριστό σύμφωνα μέ τόν 5^ο στίχο τοῦ 7^ου κεφ. τοῦ Ἰωάννου, τώρα μεταβάλλονται σέ ἐνθουσιώδεις κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως καί μάλιστα ἔχουμε καί δύο Ἐπιστολές ἀπό ἐκείνους στήν Καινή Διαθήκη;

Ἀναμφιβόλως ἡ αἰφνίδια καί ἀπροσδόκητη γιά τά ἀνθρώπινα δεδομένα μεταβολή τῶν Μαθητῶν προκλήθηκε ἀπό τήν βεβαία πίστη τους στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκτός τούτων ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος, Ἐπίσκοπος Ἱππῶνος (5^ος αἰών. ) ἐλέγχει καί καταρρίπτει τήν ἀξιοπιστία τῶν στρατιωτῶν ὡς μαρτύρων τῆς κλοπῆς τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Μαθητές, ὅπως ὑποστήριξαν τότε οἱ Ἑβραῖοι καί ἴσως ἀκόμη κάποιοι πιστεύουν. Λέει χαρακτηριστικά: «Ἄν κοιμώνταν τί εἶδαν; καί ἐάν δέν εἶδαν τίνος μάρτυρες εἶναι; Τί εἴδους μαρτυρία μπορεῖ νά προσκομίσει αὐτός πού κοιμᾶται...Εἶναι σάν νά λένε: Μαρτυροῦμε τήν ἀλήθεια τῆς κλοπῆς καί ἡ μαρτυρία μας εἶναι ἀδιαμφισβήτητη διότι, ὅταν ἔγινε, ἐμεῖς κοιμώμασταν καί οὔτε εἴδαμε, οὔτε ἀκούσαμε τίποτε».

Μᾶς ἐκπλήσει ἐπίσης ἡ στάση τῶν Ἀρχόντων οἱ ὁποῖοι, παρά τήν σκληρότητα καί τήν αὐστηρότητα τοῦ ῥωμαϊκοῦ δικαίου, οὔτε τούς στρατιῶτες τιμώρησαν γιά τήν ἀμέλειά τους, πού δέν ἐμπόδισαν τήν ἐπιχειρούμενη κλοπή, οὔτε στήθηκε ποτέ ἐπίσημη κατηγορία ἤ δίκη ἐναντίον τῶν Μαθητῶν, ὅτι διέρρηξαν τόν τάφο καί ἔκλεψαν τό σῶμα.

Τά μέλη τοῦ Ἑβραϊκοῦ Συνεδρίου πάλι, πού μέ τόση εὐκολία ψευδομαρτύρησαν κατά τοῦ Κυρίου καί τόν ἀνέβασαν στόν σταυρό, τώρα μένουν σιωπηλοί καί ἀδρανεῖς. Ἄν εἶχαν ἀπόδειξη ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἦταν ψευδής ἤ ἐφεύρημα τῶν Μαθητῶν θά τήν εἶχαν ἀντιτάξει, ἀλλά ὅπως ἀποδεικνύεται, δέν ἦταν σέ θέση νά τήν παράσχουν. Γι’ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνωδός τούς προκαλεῖ μέ τόν αἶνο τοῦ β΄ἤχου : «εἰ τόν ταφέντα δώτωσαν ἤ ἀναστάντα προσκυνήτωσαν».

Ἀλήθεια τί θά κέρδιζαν οἱ Μαθητές πλάθοντας ἕνα μῦθο γιά τήν Ἀνάσταση καί κηρύττοντάς τον; Σέ τί θά τούς ὠφελοῦσε ἐκείνους, πού μόλις καί μετά βίας καί πάντοτε κατόπιν θεϊκῆς ἐπεμβάσεως γλύτωναν τήν ζωή τους καί συνέχιζαν τό ἔργο τους; Ἀδίστακτα πιστεύουμε ὅτι τό θάρρος, ἡ αὐτοθυσία καί ἡ αὐταπάρνηση τῶν Ἀποστόλων, τά σημεῖα-θαύματα, πού ἐπιτελοῦσαν στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, (βλ. Πράξ. ε΄ 12) καθώς καί ἡ αὔξηση τῆς Ἐκκλησίας παρά τούς συνεχεῖς διωγμούς ἀποτελεῖ τήν ἀδιάσειστη πίστη μας ὅτι ὁ Χριστός Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, ὁ Ὁποῖος ἀπό τήν ἄπειρη ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο, καταδέχθηκε νά σταυρωθεῖ και να ταφεῖ γιά τήν σωτηρία μας. Μετά τήν Ἀνάστασή Του, καταδέχθηκε νά ἐμφανισθεῖ καί νά ψηλαφηθεῖ, ὅπως καταδέχεται νά ἐμφανίζεται καί νά ψηλαφεῖται μέχρι σήμερα ἀπό ὅποιον ζητεῖ ἀξιόπιστη μαρτυρία τῆς ἀληθινῆς παρουσία Του. Ὄχι μόνο μέσα ἀπό τά θαυμαστά τῆς ζωῆς μας, ἀλλά προσφέροντας σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τό σῶμα Του καί τό αἷμα Του ὡς ἀναγκαῖα πνευματική τροφή γιά νά ἔχουμε ζωή καί σωτηρία. Ὁ Χριστός δέν εἶναι ἀπρόσιτος, οὔτε ἀποτελεῖ ἰδεολογία, οὔτε κἄν θεωρία θρησκευτική. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ μόνη πολύτιμη ἐμπειρία τῆς ζωῆς μας. Σέ ἐμᾶς ἀπομένει νά προσμένουμε τήν συνάντηση μαζί Του. Ἀκόμη κι ὁ πιό δύσπιστος, ἄν ἔχει τήν καλή προαίρεση τοῦ Θωμᾶ, μπροστά στόν Χριστό θά ἀναφωνήσει: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου δόξα σοι» βιώνοντας τήν θεοειδῆ ἐμπειρία τοῦ χαιρετισμοῦ μας αὐτῶν τῶν ἡμερῶν: Χριστός Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Εκτύπωση Email

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Συντάχθηκε στις 30 Απριλίου 2024.

Τήν Μεγάλη Τετάρτη 1ῃ Μαΐου  καί ὥρα 17.00μ.μ., στήν Ἱερά Μονή Τιμίου Σταυροῦ, θά τελεσθεῖ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἱεροῦ Νιπτῆρος, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ.Εὐσεβίου.

Ἡ Ἀκολουθία τοῦ ἱεροῦ Νιπτῆρος τελεῖται δραματοποιημένη καί μέ κατανυκτικό ὕφος στά Ἱεροσόλυμα, στήν Πάτμο καί ἀπό πολλῶν χρόνων στό νησί μας στή Σάμο καί συγκεκριμένα στήν παλαίφατον Ἱερά Μονή Τιμίου Σταυροῦ.

Συνιστοῦμε τήν συμμετοχή ὅλων τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν μας στήν κατανυκτική αὐτή ἀκολουθία, ἀπό τήν ὁποία λαμβάνουμε πολλά μηνύματα γιά τήν κατά Χριστόν πνευματική προκοπή μας, μεταφερόμενοι νοερῶς στό μέγα ἐκεῖνο ἐστρωμένο ἀνώγεον, ὅπου ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, πρό τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ἐζώσθηκε λέντιον καί ἔνιψε τούς πόδας τῶν μαθητῶν του, παραδίδοντας σέ ὅλους μας παράδειγμα ταπεινοῦ φρονήματος καί θυσιαστικῆς ἀγάπης καί προσφορᾶς πρός τόν πλησίον.

Εκτύπωση Email

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΥ «Η ΑΓΑΠΗ»

Συντάχθηκε στις 30 Απριλίου 2024.

«Τίποτε ἄλλο δέν εὐχαριστεῖ τόσο πολύ τόν Θεό καί τίποτε ἄλλο δέν Τοῦ εἶναι τόσο ἀγαπητό, ὅσο ἡ εὐσπλαγχνία. Αὐτή μαζί μέ τήν ἀλήθεια πηγαίνει μπροστά Του καί αὐτή πρέπει νά Τοῦ προσφερθεῖ πρίν τήν κρίση...Γιατί ὅλοι βλέπουν τά χέρια μας, ὅπως ἐμεῖς βλέπουμε τά χέρια τοῦ Θεοῦ.» (Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Περί φιλοπτωχείας).

Στοιχοῦσα καί ἡ τοπική μας Ἐκκλησία μέ εὐλάβεια στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ νά εἴμαστε σπλαχνικοί στούς συνανθρώπους μας, λειτούργησε καί τό Κοινωνικό της Παντοπωλεῖο «Η ΑΓΑΠΗ», τό ὁποῖο στηρίζει σέ μηνιαῖα βάση πολλές πτωχές οἰκογένειες καί ἑκατοντάδες ἐμπερίστατους Ἀδελφούς μας, καθ΄ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ ἔτους καί ἰδίως κατά τήν περίοδο τῶν Ἑορτῶν τοῦ Πάσχα καί τῶν Χριστουγέννων.

Γιά τόν λόγο αὐτό ἐπιθυμοῦμε διά τοῦ παρόντος νά εὐχαριστήσωμε ἐγκαρδίως ὅλους ὅσους ἀνωνύμως ἤ ἐπωνύμως ἀνταποκρίθηκαν στήν  πρόσκλησή μας καί ἒγιναν ἀρωγοί αὐτῆς τῆς συνεχιζομένης προσπαθείας μας, ὥστε  νά μήν ἐλλείπουν τά ἀναγκαῖα πρός τό ζῆν στούς κατοίκους τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν. 

Ἰδιαιτέρως ὅμως λαμβάνουμε τήν ἀφορμή νά εὐχαριστήσωμε τόσο τήν Ἕνωση Ἑλλήνων Ἐφοπλιστῶν γιά τήν συνεχιζόμενη συνεργασία τους μαζί μας, ὅσο καί τούς μεγάλους χορηγούς τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, πού διενεμήθησαν ἐν ὂψει τῶν Ἑορτῶν τοῦ Πάσχα καί συγκεκριμένα: 1. Περφέρεια Βορείου Αἰγαίου 2. Τήν Διοίκηση τῆς 79 ΑΔΤΕ, 3. Τήν Ἑλληνική Ἀστυνομία, 4. Τήν Πυροσβεστική Ὑπηρεσία, 5. 1ο Δημοτικό Σχολεῖο Σάμου, 6. 2ο Δημοτικό Σχολεῖο Σάμου, 7. Δημοτικό Σχολεῖο Παγώνδα, 8. Παιδικός Σταθμός “Τό Χαμόγελο”, 9. Λύκειο Ἑλληνίδων, 10. Ἓνωση Μικρασιατῶν Σάμου, 11. Ὀμάδα “Ἀγκαλιάζω τήν Σάμο” καί 12. «Magic Mission» ἀπό τό Montreal.

Εὐχαριστοῦντες γιά μιά ἀκόμη φορά ὃλους, τούς ἐπωνύμους, ἀλλά καί τούς ἀνωνύμους, γιά τήν συπαράστασή τους, ἠθική καί ὑλική καί τήν ὁλόθυμη ἔκφραση τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης τους, εὐχόμαστε τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας στήν ζωή, τήν οἰκογένεια καί τό ἔργο ἑνός ἑκάστου, εἰς ἔτη πολλά καί εὐλογημένα.

Εκτύπωση Email

Πρόγραμμα τῶν Ἀρχιερατικῶν Χοροστασιῶν καί Θ. Λειτουργιῶν, κατά τήν περίοδον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τῆς Ἑβδομάδος τῆς Διακαινησίμου.

Συντάχθηκε στις 25 Απριλίου 2024.

Εκτύπωση Email

«Μη βλασφημεῖτε!» Κυριακή τῶν Βαΐων 28 Ἀπριλίου 2024

Συντάχθηκε στις 24 Απριλίου 2024.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

 «Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγεν καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου΄ Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.»

Μέ αὐτόν τόν ὄμορφο ὕμνο ἡ Ἐκκλησία μας σηματοδοτεῖ τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων καί παράλληλα τήν εἴσοδό μας στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ὁ συγκεκριμένος ὑμνος ψάλλεται πολλές φορές στή διάρκεια τοῦ ἑσπερινοῦ κυρίως,  ἀφοῦ σύμφωνα μέ τήν παράδοση στούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες ψαλλόταν ξανά καί ξανά, μέχρις ὅτου συγκεντρωθοῦν ὅλοι οἱ ἀσκητές καί οἱ ἐρημῖτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν περάσει προσευχόμενοι καί ἀπομονωμένοι στήν ἔρημο τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ἐπέστρεφαν πλέον στό Μοναστῆρι τους γιά νά ἑορτάσουν τό Πάσχα.

Ἡ χάρη λοιπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συγκέντρωσε σήμερα, γιά νά ὑποδεχθοῦμε κι ἐφέτος τόν Χριστό, σε συνέχεια ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, μικρῶν καί μεγάλων, πού ἔστρωσαν τά κλαδιά τῶν δένδρων καί τά βαΐα τῶν φοινίκων, μαζί μέ τά ἐνδύματά τους γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὡς τόν Νικητή τοῦ θανάτου.

Οἱ Ἰουδαῖοι, παρακινημένοι ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν, εἶχαν κυρίως τήν αἴσθηση πώς ὑποδέχονταν τόν Βασιλιᾶ, πού θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τούς Ῥωμαίους κατακτητές. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο τούς ἔκανε νά πιστεύουν πώς τίποτε δέν μποροῦσε νά ἀντισταθεῖ πλέον στόν Χριστό, οὔτε αὐτοί οἱ Ῥωμαίοι. Ἐπανειλημμένα ἄλλωστε ὁ Χριστός νίκησε τόν ἀήτητο μέχρι τότε θάνατο, ἀφοῦ ἀνέστησε τόν γιό τῆς χήρας τῆς Ναϊν καί τήν κόρη τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου. Ἐκεῖνες οἱ ἀναστάσεις ὅμως ἔγιναν αὐθημερόν και θά μποροῦσαν κάποιοι νά ἀμφιβάλλουν, θεωρώντας πώς ἐπρόκειτο γιά νεκροφάνειες. Δέν θά μποροῦσαν ὅμως ἐπ’ οὐδενί νά ἀμφισβητήσουν τήν ἀνάσταση ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν. Τό συμπέρασμά τους εἶναι βεβαίως ἀληθές, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Παντοδύναμος καί Παντοκράτωρ καί οἱ πάντες καί τά πάντα ὑποτάσσονται στό κράτος Του, ἀλλά δυστυχῶς γιά ἐκείνους τούς ἀνθρώπους, παρερμήνευσαν τήν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα καί τόν σκοπό της! 

Ὄφειλαν νά γνωρίζουν καί νά ἔχουν διδαχθεῖ ἀπό τούς ἀρχιερεῖς καί τούς διδασκάλους τους, ὅτι αὐτή ἡ ὑποδοχή τοῦ Κυρίου στά Ἰεροσόλυμα καί ὁ σκοπός της εἶχαν προφητευθεῖ αἰῶνες πρίν. Ὁ προφήτης Ζαχαρίας ἀναφέρει στό ἔνατο κεφάλαιο τῶν προφητειῶν του καί στόν στίχο 9: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.» Ἐπίσης ὁ προφήτης καί Βασιλιᾶς Δαυίδ ἀναφέρεται σέ αὐτήν τήν ὑποδοχή τοῦ Κυρίου στά Ἱεροσόλυμα τόσο στόν στίχο 3 τοῦ 8^ου ψαλμοῦ του, ὅπου λέει: «ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον»,  ὅσο καί στόν 117^ο ψαλμό, ὅπου σημειώνει κατά λέξιν αὐτήν τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή τοῦ κραυγάζοντος πλήθους στούς στίχους 25 καί 26: «ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή, (τά ὁποῖα διασώζονται στό ἱερό εὐαγγέλιο μέ τήν λέξη Ὠσαννά) εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου·».

Γνωρίζουμε βέβαια, ὅτι αὐτοί οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχθηκαν με ἐνθουσιασμό τον Χριστό, μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ἀπαιτοῦσαν την σταύρωσή Του. Ὁ ἄκρατος ἐνθουσιασμός του πλείστου ὄχλου κατά την εὐαγγελική διήγηση, μετετράπη σέ ἄσβεστο μίσος. Ἐκεῖνον, τον Ὁποῖον ὑποδέχθηκαν ὡς Βασιλιᾶ, Ἐκεῖνον βλασφημοῦσαν ὡς κακοῦργο, παίρνοντας πάνω τους ὅλη την εὐθύνη τῆς βλασφήμου θανατώσεως τοῦ Κυρίου ἐπί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀφοῦ, ὅταν ὁ Πιλᾶτος διακήρυξε την ἀθωότητά του ἀπό αὐτό το ἔγκλημα, πλένοντας ὑποκριτικά τά χέρια του, ὁ ὄχλος ἀπάντησε: «το αἷμα Του ἄς πέσει πάνω μας και πάνω στά παιδιά μας».

Ἐμεῖς σήμερα κρατοῦμε κατά τήν παράδοσή μας τά περίτεχνα σταυρόσχημα βαΐα τῶν φοινίκων μέ τά δαφνόφυλλα καί εἰσερχόμαστε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποδεχόμενοι τόν Χριστό, μέ τά ἴδια ἐνθουσιώδη λόγια: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, Ὠσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις».

Ἐμεῖς βέβαια γνωρίζουμε ποιός εἶναι ὁ Χριστός. Γνωρίζουμε ὅτι ἔρχεται στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἀνέβει μέ τήν θέλησή Του στόν Σταυρό καί νά πεθάνει ὡς ἄνθρωπος γιά τίς ἁμαρτίες μας. Γνωρίζουμε ὅτι ὡς Θεός θά ἀναστηθεῖ τρεῖς ἡμέρες μετά ἐλευθερώνοντάς μας ἀπό τήν σκλαβιά τοῦ διαβόλου και τοῦ θανάτου.

Ἀλλά τότε, γιατί συνεχίζουμε να σταυρώνουμε τον Χριστό με τίς ἐπιλογές τῆς ζωῆς μας; Γιατί  συνεχίζουμε να διαφοροποιούμαστε ἀπό το θέλημα και τη διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, ὅπως ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τά προβάλλει και τά τηρεῖ;

Γιατί Τον βλασφημοῦμε με λόγια και ἔργα; Ἀλήθεια πώς μποροῦν κάποιοι, βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, νά καταδέχονται να βλασφημοῦν με οἰκτρούς λόγους το πανάγιο Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας και τοῦ Τιμίου Σταυροῦ; Ἡ βλασφημία, λέει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, εἶναι ἔκφραση μίσους κατά τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀποτέλεσμα βρώμικης καρδιᾶς και χαρακτηρίζει πονηρή κι ἀχάριστη ψυχή.

Ὅσοι βαπτισμένοι Χριστιανοί βλασφημοῦν, ἐνῶ θα ἔπρεπε να εἶναι το στόμα τοῦ Θεοῦ γίνονται το στόμα τοῦ διαβόλου, ἐκστομίζοντας βλάσφημες κουβέντες. Ὁ διάβολος δεν μπορεῖ να βλασφημήσει, γιατί φοβᾶται τον Θεό, φρίττει και τρέμει ἐνώπιόν Του, ἀλλ’ ὅμως πείθει δυστυχῶς τούς ἀνόητους ἀνθρώπους να το πράττουν. Ἴσως πῆραν θάρρος ἐπειδή προσφάτως ἡ βλασφημία τῶν θείων, με νόμο τοῦ κράτους, δεν ἐπισύρει πλέον ποινικές εὐθύνες.

Ἄν ὅσοι βλασφημοῦν τά θεῖα, μποροῦσαν να δοῦν την ψυχή τους, θα παρατηροῦσαν, ὅτι δεν διαφέρουν καί πολύ ἀπό τον διάβολο κι ἄν δεν ἐξομολογηθοῦν, μετανοώντας για την τεράστια αὐτή πτώση τους, ἐτοιμάζονται για την αἰώνια κόλαση.  

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε σχετικά: Ἐάν ἕνας ἄνθρωπος ὑβρίσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου ἤ τον ἀδελφό μου ἔχω χρέος ὡς Χριστιανός να τον συγχωρήσω. Ἐάν ὅμως ὑβρίσει τον Χριστό και την Παναγία μου δεν θέλω να τον βλέπω.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Εἰσερχόμαστε στην Ἁγία και Μεγάλη Ἑβδομάδα, στη διάρκεια τῆς ὁποίας ἀναζωγραφοῦνται ἐνώπιόν μας ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα τῆς θείας Οἰκονομίας για τη σωτηρία μας, με κορυφαῖα την Σταύρωση και τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος καταπάτησε τον διάβολο και κατήργησε τον θάνατο, χαρίζοντας ζωή στους ἀνθρώπους.

Ἐμεῖς τώρα, ἐπειδή ὡς ἄνθρωποι «σάρκα φοροῦντες και τον κόσμον οἰκοῦντες» ἁμαρτάνουμε συνεχῶς, ἄς προσέξουμε να μην γίνεται ἡ ζωή μας καρφί στον Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά με την μετάνοιά μας, ἄς εἶναι το μῦρο τῆς ἀποκαθήλωσής Του και ἡ ζῶσα κι ἁπτή μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ὁ Κύριος ἀπό το ὕψος τοῦ Σταυροῦ συγχώρησε τούς βλάσφημους σταυρωτές Του ἀναγνωρίζοντάς τους το ἐλαφρυντικό, ὅτι δεν γνώριζαν τί ἔπρατταν. Ἐμεῖς ὅμως γνωρίζουμε και ἄν ἐμμένουμε στην ἁμαρτία, δεν ἔχουμε ἐλαφρυντικό. Γι’ αὐτό ἄς ἀξιοποιήσουμε τίς εὐκαιρίες, ὅσο εἶναι καιρός, ὥστε και το βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μας να ἀποθέσουμε με την ἐξομολόγηση, ἀλλά και να ζήσουμε το μεγαλεῖο τῆς Ἀνάστασης μέσα ἀπό τη λειτουργική ζωή ὅλης τῆς Ἁγίας και Μεγάλης Ἑβδομάδος και κυρίως με τη συνεχῆ θεία Κοινωνία.

 Καλή Ἀνάσταση!

Εκτύπωση Email