Συντάχθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2022 .
Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως 18 Δεκεμβρίου 2022
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Στό πρῶτο μέρος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος παρουσιάζεται ἡ γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τόν Ἀβραάμ μέχρι τόν Δαβίδ καί τέλος μέχρι τόν Ἰωσήφ, τόν μνήστορα τῆς Παναγίας μας, ὥστε νά φανῇ, ὅτι ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν κατάληξη τοῦ μακραίωνου σχεδίου τοῦ Θεοῦ καί τῆς προετοιμασίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους μέ σκοπό τή σωτηρία καί τή λύτρωση τοῦ κόσμου.
Αὐτός ὁ μακρύς κατάλογος τῶν ὀνομάτων διαβάζεται σήμερα γιά δύο κυρίως λόγους.
Πρῶτον , ἡ ἀναφορά στήν κατά ἄνθρωπον γενιά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, θεμελιώνει τήν σάρκωσή Του μέσα στήν ἱστορία, σέ ἕνα ἔθνος, σέ μιά συνέχεια, ἀνάμεσα σε συγγενεῖς, μέσα στόν κόσμο μας. Μέσα ἀπό αὐτή τήν ἀπαρίθμηση τῶν κατά ἄνθρωπον προπατόρων τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος θέλει νά μᾶς δείξει ὅτι ὁ Χριστός, ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση Του εἶναι ὄντως ἕνα ὑπαρκτό πρόσωπο τῆς ἱστορίας, ὅτι εἶναι ὄντως Υἱός τοῦ Δαβίδ, σύμφωνα μέ τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ καί ὅπως αὐτές ἐκφράστηκαν στίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Ὁ δεύτερος λόγος , ἀφορᾶ στά ἴδια τά πρόσωπα πού προβάλλονται.
Ἡ ἀξία τους, πέρα ἀπό τή συγγένεια μέ τόν Χριστό, ἔγκειται στήν πληροφόρηση πού μᾶς παρέχει ἡ Ἁγία Γραφή γιά τή ζωή τους. Ὅλοι τους ὑπῆρξαν ἄνθρωποι σάν καί ἐμᾶς ἁμαρτωλοί, μέ πάθη, ἀδυναμίες, λάθη καί ἐλαττώματα. Ἄνθρωποι πού κουβαλοῦσαν μέσα τους τήν προπατορική κλίση πρός τήν ἁμαρτία. Καί θά ἀναρωτηθεῖ κάποιος καλόπιστα: τότε γιατί μᾶς τούς προβάλλουν; Γιά νά φανεῖ ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἄκρα συγκατάβαση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, παρόλη τήν ἀναξιότητά μας, ἦρθε καί ἔζησε ἀνάμεσά μας. Μάλιστα ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σχολιάζει λέγοντας: ὅτι οἱ ἄνθρωποι σέ καμμία ἀπό τίς τρεῖς δεκατετράδες γενεῶν δέν βελτιώθηκαν μέ τίς ἀλλαγές τῆς πολιτειακῆς τους καταστάσεως, ἀλλά διετήρησαν τά ἴδια ἐλαττώματα καί μέ τό ἀριστοκρατικό πολίτευμα καί μέ τήν βασιλεία καί μέ τήν ὀλιγαρχία. Καί ὅτι δέν ἔγιναν περισσότερον ἐνάρετοι, οὔτε κάτω ἀπό τήν ἡγεσίαν μεγάλων ἀρχηγῶν, οὔτε ἱερέων, οὔτε βασιλέων, τό ὁποῖο φανερώνει, πώς δέν φταίει πάντα τό πολίτευμα γιά τήν κατάσταση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί τά πάθη πού ἐξαίρονται ἀπό τόν ἐγωϊσμό καί μέ τήν συνέργεια τοῦ διαβόλου διαστρέφουν τόν ἄνθρωπο καί τήν ζωή του.
Γιά νά ἀκριβολογήσουμε ὡστόσο, πρέπει σέ ὅλες αὐτές τίς γενιές νά ἀναγνωρίσουμε μιά βασική κοινή ἀρχή: ὅλοι ὅσοι ἀναφέρονται εἶχαν τήν πίστη στόν Θεό καί τήν ἀναμονή τοῦ Μεσσία, τοῦ Σωτήρα δηλαδή, ὁ ὁποῖος θά λύτρωνε τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τή δυναστεία τοῦ διαβόλου, ὅπως τούς τό εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Ἴδιος ὁ Θεός στό λεγόμενο Πρωτευαγγέλιο τῆς Γενέσεως, γιά τό ὁποῖο θα ὁμιλήσουμε παρακάτω (βλ. Γεν. Γ΄ 15) καί ὅπως μέσα ἀπό τήν ὑπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη προφητεύεται καί μαρτυρεῖται.
Κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο, λοιπόν, ἔχουμε μιά μεγάλη ἀνθρώπινη ἁλυσίδα μέ ὅλα τα πάθη πού κουβαλᾶ ἡ ἀνθρωπότητα, ἀλλά καί μέ τόν καημό τῆς προσμονῆς τῆς λύτρωσης ἀπό αὐτά. Αὐτή τήν ἴδια λύτρωση ἀποζητοῦσε καί ἡ φιλοσοφία τῶν προγόνων μας, ὅπως φαίνεται μέσα ἀπό τήν Ἀπολογία τοῦ Σωκράτη, πού κατέγραψε ὁ φιλόσοφος μαθητής του Πλάτωνας, μέσα ἀπό τήν τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης» καί ἀλλοῦ. Αὐτή ἡ προφητική ἀναφορά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ, πού ὑπάρχει στούς ἀρχαίους Ἕλληνες φιλοσόφους καί τραγικούς Ποιητές, ἐπαληθεύεται καί μέσα ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλος, ὅταν λαμβάνει ἀφορμή νά μιλήσει στούς Ἀθηναίους γιά τόν Σωτῆρα Χριστό παρακινούμενος ἀπό τήν ὕπαρξη ἑνός βωμοῦ τους στόν ἄγνωστο Θεό. (Βλ. Πράξ. ιζ 23)
Τό δεύτερο μέρος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος ἀφορᾶ στήν ὑπερφυσική γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ τονίζεται ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας λαμβάνεται μόνον ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ Ὁποία εἶναι κι Ἐκείνη εἶναι ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, ὅπως λέει κι ὁ σχετικός ὕμνος τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου: «Ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί καί ἐξ ὀσφύος τοῦ Δαβίδ, ἡ θεόπαις Μαριάμ σήμερον τίκτεται ἡμῖν...» .
Ἡ γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ γίνεται χωρίς τήν διαμεσολάβηση ἄνδρα, ἀλλά ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, ὅπως ὁμολογοῦμε καί στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Εἶναι δηλαδή ἕνα φαινόμενο, πραγματικό, μοναδικό καί ὅπως καταλαβαίνουμε ὑπερφυσικό. Ἀποτελεῖ δέ τήν ὑπόσχεση του Θεοῦ στούς Πρωτοπλάστους, γι’ αὐτό ὀνομάζεται Πρωτευαγγέλιο, πού σημαίνει τό πρῶτο χαρούμενο ἄγγελμα, πού ἄκουσε ὁ ἄνθρωπος γιά τήν σωτηρία του, μετά τήν πτώση τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Ἀποτελεῖ καί τήν πρώτη προφητεία γιά τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί εὑρίσκεται στό στίχο 15 τοῦ τρίτου κεφαλαίου τῆς Γενέσεως, τοῦ πρώτου βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού πῆρε τήν ὀνομασία του ἀπό τήν γένεση/δημιουργία τοῦ κόσμου ἐκ τοῦ μηδενός.
Ἐκεῖ λοιπόν διαβάζουμε, ὅτι ὁ Θεός ὡς ἄσαρκος Λόγος ἐπιτιμᾶ τόν διάβολο, ἐπειδή παρέσυρε τούς Πρωτοπλάστους Ἀδάμ καί Εὔα στήν ἁμαρτία. Ἀνάμεσα στά ἄλλα τοῦ λέει, πώς θά ὑπάρξει ἔχθρα μεταξύ τοῦ ἀπογόνου του καί τοῦ ἀπογόνου της γυναίκας. Ἐκεῖνος πού θά προέλθει ἀπό τήν γυναίκα θά τοῦ συντρίψει τό κεφάλι καί τό φίδι ἁπλά θά δαγκώσει τήν φτέρνα ἐκείνου.
Εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικό, τό ὅτι ὁ Θεός δέν μιλάει γιά ἀπόγονό του ἀνθρώπου ἤ τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας, ἀλλά ἀναφέρεται μόνο σέ ἀπόγονο της γυναίκας. Μάλιστα χρησιμοποιεῖ τήν λέξη σπέρμα τῆς γυναίκας γιά νά δηλώσει μέν τήν ἀνθρώπινη γέννηση, ἀλλά νά ἐπισημάνει κιόλας τόν ὑπερφυσικό της χαρακτήρα, ἀφοῦ δέν ὁμιλεῖ γιά συμμετοχή ἄνδρα. Πρόκειται λοιπόν γιά μία ξεκάθαρη προφητική ἐξαγγελία τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Θεοῦ μόνο ἀπό γυναίκα, χωρίς τήν συμμετοχή τοῦ ἄνδρα, ἡ ὁποία ἐκπληρώθηκε, ὅταν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ εἶπε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο κατά τόν Εὐαγγελισμό Της: «Πνεῦμα Ἅγιο θά ἔρθει πάνω σου καί δύναμη Ὑψίστου θά σέ ἐπισκιάσει, γι’ αὐτό καί τό ἅγιο πού θά γεννηθεῖ θά κληθεῖ Υἱός Θεοῦ» (βλ. Λουκ. α' 35).
Ἀγαπητοί μου Ἀ δελφοί ,
Ὅλοι οἱ ἅγιοι Προπάτορες τῶν 42 αὐτῶν γενεῶν πού ἀκούσαμε σήμερα ἀπέθαναν χωρίς νά ἀντικρύσουν τήν σωτηρία. Ἔζησαν, πίστεψαν καί ἀγωνίστηκαν γιά δικαιοσύνη προκειμένου νά κρατήσουν ζωντανή τήν ἐλπίδα, ὅτι ὁ Θεός θά ἔστελνε τόν Μεσσία γιά νά καταργήσει τήν ἀδικία καί μετέδωσαν ἀπό γενιά σέ γενιά τή λαχτάρα γιά τόν προσδοκώμενο Σωτῆρα τοῦ κόσμου (βλ. Γεν. ΜΘ 10).
Καί ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα: « ὅ λοι, παρά τήν καλή μαρτυρία τ ῆ ς πίστεώς τους, δέν π ῆ ραν ὅ ,τι τούς ὑ ποσχέθηκε ὁ Θεός, ὁ ὁ πο ῖ ος ε ἶ χε προβλέψει κάτι καλύτερο γιά ἐ μ ᾶ ς, ἔ τσι ὥ στε νά μή φτάσουν ἐ κε ῖ νοι στήν τελειότητα χωρ ίς ἐ μ ᾶ ς».( Βλ.Ἑβρ. ια,39)
Ἄς βροῦμε λοιπόν λίγο χρόνο τά ἐφετινά Χριστούγεννα γιά νά ἀναλογιστοῦμε τί ἔκανε καί τί κάνει γιά ἐμᾶς ὁ Θεός. Ἀτενίζοντας στήν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἄς ‘δοῦμε ποιοί καί γιατί ἀξιώθηκαν νά παρίστανται καί νά Τόν προσκυνήσουν ὡς θεῖο Βρέφος. Κι ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριό μας στήν προσευχή μας, νά μᾶς ἀξιώνει κι ἐμᾶς, νά Τόν προσκυνοῦμε καί νά Τόν γιορτάζουμε μέ τόν ὕμνο τῶν Ἀγγέλων, τήν ἁπλότητα τῶν Ποιμένων, τήν προσμονή τῶν Μάγων, τήν ταπείνωση τοῦ Ἰωσήφ καί κυρίως μέ τή στοργή καί τόν θαυμασμό τῆς Παναγίας μας. Ἀμήν.
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Συντάχθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022 .
Τό γεγονός τῆς ‘Ενανθρωπήσεως τοῦ Σωτῆρος πού ἐπαναλαμβάνεται στήν Ἐκκλησία σέ κάθε Θεία Λειτουργία, Θά ἑορτασθεῖ καί φέτος μέσα στήν ἀτμόσφαιρα τῶν πανηγυρικῶν ὓμνων καί τῶν ὑπέροχων τροπαρίων τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας. Ὡστόσο ἡ πραγματικότητα αὐτή μπορεῖ νά βιωθεῖ ἀπό ὃλους μας ὣστε τό μήνυμα τῶν ἑορτῶν νά μείνει ζωντανό καί μετά τό τέλος τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Μέ μερικούς τρόπους πού προτείνει ἡ‘Εκκλησία μας θά μπορούσαμε καλύτερα νά ζήσουμε τό «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε, Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε»:
Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι μία ἂσκηση πειθαρχίας καί ἐγκράτειας ἀλλά καί ἓνας μικρός δείκτης τῆς ἀγάπης μας στόν Θεό. Στή νηστεία πρό τῶν Χριστουγέννων νηστεύουμε τό κρέας καί τά γαλακτοκομικά προϊόντα, ἐνῶ καταλύουμε ψάρι ἓως τίς 16 Δεκεμβρίου.
Μπορούμε νά ἑτοιμασθοῦμε τακτοποιώντας τήν ψυχική μας ἀταξία, πηγαίνοντας ἐγκαίρως στόν πνευματικό μας γιά ἐξομολόγηση , χωρίς νά ἀφήνουμε τήν κατάστασή μας νά ἐπιδεινώνεται ἀπό τά πάθη καί τήν ἁμαρτία.
Ὀργανῶστε ἐξορμήσεις ἀγάπης σέ Κοινωφελή Ἱδρύματα (Γηροκομεία, Νοσοκομεῖα κ.λπ.), σέ ἀνθρώπους μοναχικούς καί γέροντες, δίνοντας καί παίρνοντας ἀγάπη.
Ἀναζητῆστε τόν Θεό καί τόν ἑαυτό σας στήν προσευχή. Μείνετε μόνοι μέ τήν ψυχή σας. Ἐπιδιῶξτε νά μιλήσετε στόν Θεό μέ ὃλη τή δύναμη τῆς καρδιᾶς σας.
Τακτοποιῆστε παλαιότερες ἀφειλές μέ ἀνθρώπους πού ἒχετε ἀλλάξει λόγια βαριά καί ἒχετε ψυχρανθεῖ. Ζητῆστε πρῶτοι συγγνώμη καί ἀφῆστε κατά μέρος τούς ἐγωισμούς καί τά πείσματα.
Διαβάστε τά πρῶτα κεφάλαοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκά ἀπό τήν Καινή Διαθήκη πού μιλοῦν γιά τά γεγονότα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Μελετῆστε τό πρωτότυπο καί μετά τή μετάφραση. Χωρίς βιασύνη, λέξη-λέξη καί προσευχόμενοι.
Τακτοποιῆστε ἐγκαίρως τίς ἑτοιμασίες τοῦ σπιτιοῦ ὣστε νά μπορεῖτε νά παρακολουθεῖτε τίς Ἀκολουθίες καί νά ζεῖτε τά τελούμενα στήν ἐκκλησία. Φροντίστε μετά τόν ἐκκλησιασμό τῶν Χριστουγέννων νά μαζευτεῖτε γύρω ἀπό τό τραπέζι σάν πραγματική οἰκογένεια, κάτι πού τόν ὑπόλοιπο χρόνο εἶναι δύσκολο ἂν ὂχι ἀδύνατο.
Μαζέψτε τά μικρότερα παιδιά καί τά ἐγγόνια σας καί μιλῆστε τους γιά τά Χριστούγεννα. Φροντίστε ἐσεῖς νά άναπληρώσετε τά κενά πού ἒχουν τά παιδιά.
Ἂν ἒχετε γέροντες στό σπίτι τῶν ὁποίων ἡ μετακίνηση εἶναι ἀδύνατη, φροντίστε νά συνεννοηθεῖτε μέ τόν πνευματικό, ὣστε νά ἒλθει στό σπίτι νά ἐξομολογήσει καί νά κοινωνήσει τόν δικό σας ἂνθρωπο.
Ἡ προετοιμασία καί μετοχή μας στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος νά ζήσουμε τά Χριστούγεννα στήν καρδιά μας. Ὁτιδήποτε ἂλλο, φέρνει παροδική χαρά πού χάνεται νωρίς καί μᾶς ἀφήνει περισσότερο μοναχικούς. Ὃταν λοιπόν τό πρωί τῶν Χριστουγέννων χτυπήσουν οἱ καμπάνες ἂς ξεκινήσουμε γιά τίς ἐκκλησίες μας ζώνμτας στήν ἐποχή μας αὐτό πού σάν μικρά παιδιά βιώναμε μέ τούς γονεῖς μας.
Ἂς προετοιμασθοῦμε γιά τά Χριστούγεννα δίνοντας αὐτή τή φορά προσοχή στήν ψυχική προετοιμασία μας. Ἲσως αὐτή τή φορά ζήσουμε πραγματικά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Συντάχθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022 .
Με λαμπρότητα και Εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια εορτάσθηκε στη πόλη της Σάμου η Μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού. Δυστυχώς όχι στον ομώνυμο Καθεδρικό Μεγαλοπρεπή Ναό Του, ο οποίος είναι πληγωμένος από το σεισμό της 30ης Οκτωβρίου 2020.
Την παραμονή της Εορτής τελέστηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός Χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας. Την κυριώνυμο ημέρα της Εορτής τελέσθηκε ο Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία Ιερουργούντος του Μητροπολίτου μας.
Να σημειωθεί ότι οι Ιερές Ακολουθίες πραγματοποιήθηκαν στο Ιερό Μετόχιο των Παμμεγίστων Ταξιαρχών της Ιεράς Μονής Αγίας Ζώνης στο Μαλαγάρι, όπου εκεί φιλοξενείται η Ενορία του Καθεδρικού Ναού.
Το απόγευμα της κυριωνύμου ημέρας τελέσθηκε η Ιερά Παράκλησις του Αγίου στον ελάχιστο χώρο από τις υποστυλώσεις ετοιμορροπίας του Μεγαλοπρεπούς Ναού.
Σε όλες τις Ιερές Ακολουθίες ομίλησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας και τέθηκε προς ευλογία και αγιασμό των πιστών, Εμβάδα του Αγίου Σπυρίδωνος.
Συντάχθηκε στις 08 Δεκεμβρίου 2022 .
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022
ΙΑ΄Λουκᾶ (Λουκ. ιδ΄ 16-24)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἀκούσαμε σήμερα τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, νά παρομοιάζει τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέ ἕνα γιορτινό τραπέζι, προεικονίζοντας ἔτσι τήν θεία Λειτουργία. Διότι ἡ κάθε θεία Λειτουργία εἶναι μιά πνευματική συνεστίαση, ἕνα τραπέζι, τό ὁποῖο στρώνει γιά χάρη μας ὁ Χριστός καί παραθέτει σέ αὐτό τό Σῶμα Του γιά φαγητό καί γιά ποτό τό Αἷμα Του. Καί μᾶς ἀπευθύνει πρόσκληση ὁ Χριστός μέσα ἀπό τούς ὑπηρέτες Του, τούς Ἱερεῖς, καλώντας μας νά γίνουμε ὅλοι συνδαιτημόνες Του, γιά νά ἔχουμε ζωή καί σωτηρία.
Ἡ Ἐκκλησία θέτει τήν παραβολή αὐτή λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, θέλοντας νά προετοιμάσει τήν ὅσο τό δυνατόν καλύτερη συμμετοχή μας στό ἑόρτιο πνευματικό τραπέζι τῆς Χριστουγεννιάτικης θείας Λειτουργίας, ἡ ὁποία εἶναι τό κέντρο τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Χριστουγέννων, ὅπως καί κάθε ἑορτῆς, ἄν βέβαια θέλουμε νά ἑορτάζουμε «ὡς δοκεῖ τῷ Πνεύματι» κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο. (βλ. PG 36,429)
Ὅμως δυστυχῶς ἡ συμμετοχή στή θεία Εὐχαριστία, γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ Χριστός σήμερα καί μᾶς καλεῖ μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γιά τούς περισσοτέρους πιστούς ἕνα μεγάλο ζητούμενο στή ζωή τους. Ἔχει ἀτονίσει ἡ συχνή προσέλευση στή θεία Κοινωνία καί ἡ συμμετοχή στό ποτήριο τῆς Ζωῆς ἐξέπεσε σέ συμμετοχή στό ἔθιμο τῶν ἑορτῶν, λίγες φορές τό χρόνο καί συνήθως χωρίς τήν ἀπαραίτητη προετοιμασία. Τόν τελευταῖο καιρό μάλιστα, ἐξαιτίας τῆς ἐπιδημίας, πού μᾶς ταλαιπωρεῖ ἀκόμη, ἐξεγέρθηκε μιά ἰδιαίτερη πολεμική ἐναντίον τῆς θείας Κοινωνίας. Πολλοί Χριστιανοί, ἀσθενεῖς στήν πίστη, φοβοῦνται νά κοινωνήσουν, χωρίς νά σκέφτονται πολύ ἁπλά, πώς τόσους αἰῶνες ποτέ δέν μεταδόθηκε κάποια ἀσθένεια ἀπό τήν θεία Κοινωνία, οὔτε στούς λειτουργούς Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι καταλύουν τό περίσσευμα τῆς θείας Κοινωνίας στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Τοῦτο εἶναι καί ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένο κι ἄς τό παραθεωρεῖ αὐτό ἡ σύγχρονη διανόηση.
Ἡ πρώτη θεία Κοινωνία μεταδόθηκε ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό στούς Ἁγίους Ἀποστόλους, κατά τήν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ βράδυ τῆς πρώτης στήν ἱστορία Μεγάλης Πέμπτης. Ἐκεῖ ὁ Χριστός, μέ τό ψωμί καί τό κρασί, ὡς τά ἀντίτυπα τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματός Του, ὅπως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος στήν Ἁγία Ἀναφορά τῆς θείας Λειτουργίας του, προτύπωσε τήν μετ’ ὀλίγον σταυρική Του αἱματηρή θυσία «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας». Μᾶς παρέδωσε δέ τήν θεία Λειτουργία, λέγοντας «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν» (Λουκ. κβ 19), ὥστε κι ἐμεῖς νά ἐπιτελοῦμε τήν ἴδια αὐτή θυσία Του ἀναίμακτα γιά νά βιώνουμε τήν θεϊκή Του Παρουσία.
Ὡς Μυστήριο ἡ θεία Εὐχαριστία ἔχει τὴν ἔννοια, ὅτι τὰ στοιχεῖα τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, τὰ ὁποῖα ἁγιάζονται μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γίνονται πραγματικὰ τὸ ἄχραντο Σῶμα καὶ τὸ τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶναι τὸ Σῶμα ποὺ γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία μας, πέθανε στὸ Σταυρό, ἀναστήθηκε ἀπὸ τὸν τάφο καὶ θεωμένο ἀναλήφθηκε ἐν δόξῃ στοὺς οὐρανούς, ὅπου κάθεται «ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς». Προσοχή ὅμως ἐδῶ! Ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος τῆς Θείας Εὐχαριστίας δέν συμβολίζουν τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως κακόδοξα φρονοῦν οἱ Προτεστάντες καί ἄλλοι αἱρετικοί, ἀλλά εἶναι τό πραγματικό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τό Μυστήριο, πού μᾶς κάνει θεούς κατά χάριν.
Ἐνῶ στὰ ἄλλα Μυστήρια παρέχεται ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῶν πιστῶν, στὴ θεία Εὐχαριστία παρέχεται ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του, τὰ ὁποῖα μεταλαμβάνοντας οἱ πιστοὶ ἑνωνόμαστε μὲ τὸ Χριστὸ, γινόμαστε «θείας φύσεως κοινωνοί» (βλ. Β΄ Πέτρ. α΄4). Μεταλαμβάνουμε τόν Ἴδιο τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, καθότι, στό πρόσωπό Του, ἡ ἀνθρώπινη φύση Του, ἡ σάρκα Του καί τό αἷμα Του εἶναι ἑνωμένη ὑποστατικά μέ τήν θεότητά Του.
Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία τονίζει ὅτι, λόγω τῆς ἑνώσεως τῆς Θείας μέ τήν ἀνθρώπινη φύση στό ἕνα πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ θεία Φύση τοῦ Κυρίου προσδίδει ἤ κοινοποιεῖ στήν ἀνθρώπινη φύση Του τά χαρακτηριστικά της, δηλαδή τήν ἀπάθεια, τήν ἀθανασία, τήν μακαριότητα καί ὅλες τίς θεϊκές της Ἰδιότητες.
Κατά τόν ἴδιο τρόπο, ὅταν ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὁλόκληρος ὁ Χριστός εἰσέρχεται μέσα μας, ἀφοῦ καί στήν πιό μικρή κι ἐλάχιστη μερίδα τῆς θείας Κοινωνίας, ὑπάρχει ὁλόκληρος ὁ Χριστός. Ἔτσι θεωνόμαστε κατά χάριν πραγματικά. Δηλαδή μετέχουμε στίς θεϊκές Ἰδιότητες, καθώς κοινωνοῦμε ταυτόχρονα καί τήν Θεία φύση τοῦ Κυρίου μας καί γινόμαστε στ' ἀλήθεια κατά χάριν θεοί, χωρίς βέβαια ὅμως ἐπ' οὐδενί νά παύουμε νά εἴμαστε ἄνθρωποι. Ταυτόχρονα ὅμως ἑνωνόμαστε καί μεταξύ μας σέ μιά ἑνότητα, στό Πανάγιο Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου, τήν Ἐκκλησία καί ὁλοκληρωνόμαστε ὡς ἀληθινοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. Γι᾿ αὐτὸ ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τὸ κατεξοχὴν Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. (βλ. Μάρκ. ιδ, 22-24, Ματθ. κστ, 26-28, Ἰωάν. στ, 53-56, Α΄ Κορινθ. ια, 27) καί χωρίς αὐτό Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει. Νά λοιπόν, γιατί ὑπάρχει τόση πολεμική γιά τή θεία Κοινωνία!
Ἄραγε, πῶς εἶναι λοιπόν δυνατόν το ὑπέρτατο αὐτό Μυστήριο, πού μᾶς κάνει κατά χάριν θεούς, μᾶς ζωοποιεῖ καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἀφθαρτίζει, αὐτό τό ἴδιο νά μᾶς μεταδίδει ἰούς θανατηφόρους; Μόνον ὅσοι εἶναι ἄπιστοι ἤ αἱρετικοί καί ἀρνοῦνται τήν πραγματική μεταβολή τῶν Εὐχαριστιακῶν Δώρων σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, μόνον αὐτοί ἀφήνουν νά ἐμφιλοχωρήσει στό μυαλό τους ἡ ἄτοπη αὐτή καί βλάσφημη σκέψη, πού ἐμπίπτει μάλιστα στην ἀσυγχώρητη βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (βλ. Λουκ. ιβ΄10)!
Ἡ Θεία Κοινωνία μπορεῖ νά βλάψει μόνο τούς ἀμετανόητα ἁμαρτωλούς! Σέ αὐτούς, ὅπως λέει ἡ ἀκολουθίας τῆς θείας Μεταλήψεως, ἡ Θεία Κοινωνία γίνεται «ἄνθραξ τούς ἀναξίους φλέγων», κάρβουνο ἀναμμένο δηλαδή πού καίει τούς ἀνάξιους. Ἡ βλάβη ὅμως αὐτή, δέν προξενεῖται ἀπό μικρόβια καί ἰούς, ἀλλά ἀπό τό ὅτι κάποιος ἔρχεται νά κοινωνήσει, χωρίς νά ἔχει προετοιμασθεῖ καταλλήλως (μέ ἐξομολόγηση, μέ νηστεία, μέ θεοφιλῆ τρόπο ζωῆς) ἤ καί χωρίς νά πιστεύει, ὅτι κοινωνεῖ τόν Χριστό, ὅπως τονίζει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Α΄ Κορινθ. 11, 27-30).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἄς ἔχουμε ἐπίγνωση, ὅτι ποτέ δέν θά γίνουμε ἄξιοι γιά νά παρακαθίσουμε στήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως Ἐκεῖνος ἀπευθύνει σέ ὅλους μας σήμερα μιά πρόσκληση ὑπογεγραμμένη μάλιστα μέ τό τίμιο Αἷμα Του καί περιμένει νά τήν ἀποδεχθοῦμε καί νά προσέλθουμε. Ἡ πρόσκλησή Του μᾶς ἀξιώνει κι ἄν τήν ἀποδεχθοῦμε σημαίνει πώς παραδεχόμαστε, ὅτι ἔχουμε τήν ἀδήριτη ἀνάγκη τῆς θείας Κοινωνίας Του γιά τήν σωτηρία μας καί αὐτό ἀκριβῶς θέλει ὁ Κύριος ἀπό ὅλους ἐμᾶς. Ὁ Χριστός λοιπόν μᾶς καλεῖ ὅλους, γιά νά μᾶς σώσει ὅλους. Ἀλλά σώζονται, μόνον ὅσοι ἀνταποκρίνονται. Ἡ ἀπόφαση τῆς σωτηρίας εἶναι δική μας. Κρίμα γιά ὅσους φοβοῦνται, ὅτι θά ἀρρωστήσουν ἤ θά πεθάνουν ἀπό τήν θεία μετάληψη τοῦ Ποτηρίου τῆς Ζωῆς. Εἶναι ἤδη ἀσθενεῖς καί πνευματικά ἔχουν πεθάνει. Ὑπονομεύουν δέ τήν πνευματική τους ζωή καί τό αἰώνιο μέλλον τους. Κλείνουν τήν πόρτα, τήν ὁποία ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἄνοιξε στούς ἀνθρώπους γιά νά εἰσέλθουν στήν αἰώνια ζωή.
Ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι, ἄς φροντίσουμε, καθώς πλησιάζουμε ὅλο καί πιό κοντά στά Χριστούγεννα νά μήν στενοχωρήσουμε τόν Χριστό, ἀπορρίπτοντας τήν πρόσκλησή Του καί ἀδιαφορώντας γιά τήν θυσία Του. Τό Μυστικό Δεῖπνο στρώνεται σέ κάθε Θεία Λειτουργία, κι ὅσο πιό συχνά συμμετέχουμε, τόσο πιό κοντά ἐρχόμαστε στή σωτηρία μας Ἀμήν.
