MHNYMA ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗιΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ μεγάλη μητέρα, ἡ Παναγία μητέρα, ἐκοιμήθη. Τοῦτες τίς μέρες ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς τοποθετεῖ στό τέρμα τῆς γήινης τροχιᾶς της καί μᾶς δίνει τό σῆμα: Σταματῆστε μπροστά στή μεγάλη μητέρα! Ὄχι ἐπιπόλαια. Προσηλῶστε τό βλέμμα στή μορφή της μέ σεβασμό, μέ προσοχή, μέ ἁπλότητα. Μελετῆστε τό βάθος. Ἐμπνευσθεῖτε ἀπό τό παράδειγμα. Ἡ Παναγία μητέρα δέν σκεπάζει μόνο μέ τήν ἀγάπη της. Ἀνοίγει καί δρόμους μέ τά βήματά της.

Τό πέρασμά της στή γῆ μας, ἦταν μιά μοναδική τιμή καί μιά ἀφάνταστη εὐλογία. Ἡ φυσιογνωμία τῆς ἅπλωσε φῶς. Ἡ ἀγκαλιά τῆς ἔγινε θρόνος. Τά χέρια της, χερουβικά φτερά. Ἡ καρδιά τῆς ἱερό θυμιατήρι. Ἦταν καί εἶναι ἡ μορφή μέ τήν προνομιακή θέση. Ἡ ἁγία των ἁγίων.

Ὁ ἐπιπόλαιος παρατηρητής, πού θά κοιτάξει στά πεταχτά τή ζωή της, δέν θά βρεῖ τίποτα τό ἐντυπωσιακό. Ἄν, μάλιστα, ξεχωρίσει τό μεγάλο γεγονός, πού ἦταν Θεοῦ δωρεά καί Θεοῦ εὐδοκία, θά βιασθεῖ νά πεῖ πώς ἡ Θεοτόκος ἔζησε μιά συνηθισμένη ζωή. Πώς τά χρόνια της τά γέμισε μέ τά ἔργα, μέ τά ὁποῖα συνήθως γεμίζουν τά χρόνια τους οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως αὐτό, πού μέ τήν πρώτη ματιά φαίνεται ἀδυναμία, ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη δύναμη καί τό μεγαλύτερο μαργαριτάρι στό στεφάνι τῆς Θεοτόκου.

Ἁγιότητα δέν σημαίνει ἔργα φανταχτερά. Ἁγιότητα σημαίνει τό νά ζεῖ κανείς τῆς κάθε στιγμή, τίς περιστάσεις καί τά ἔργα, πού παρουσιάζονται κάθε μέρα, μέ ἐξαγιασμένη καρδιά, μέ ἁγνές προθέσεις, μέ καθαρό τρόπο.

Αὐτό ἔκανε ἡ Παναγία! Δέν ἔζησε μαζί μέ τούς ἀγγέλους. Οὔτε σέ καμιά ἔρημο. Κυκλοφόρησε ἀνάμεσά σε κακότροπους Ναζαρηνούς καί ἀνάμεσα στούς ἄλλους ἀνθρώπους τῆς Παλαιστίνης. Πάλεψε μέ τίς δουλειές τοῦ σπιτιοῦ. Ζώσθηκε τήν ποδιά. Καθάρισε. Ἔπλυνε.Κουβάλησε ἀπό τή βρύση νερό. Ἀντιμετώπισε τούς θυμούς τῶν Ναζαρηνῶν. Τά πικρά λόγια. Μά αὐτή σέ ὅλα αὐτά ἀπάντησε μέ ἅγιο τρόπο. Ποτισμένη μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἁγιασμένη στήν καρδιά, σκόρπιζε τήν εὐωδία τῆς ἁγιότητας σέ κάθε στιγμή. Αὐτό ἦταν πού τήν ἀνέβασε. Γι’ αὐτό τή διάλεξε ὁ Κύριος νά τήν κάνει μητέρα του.

Ὅταν ψηλά ἀπό τόν Σταυρό ὁ Ἰησοῦς ἀπευθυνόταν στόν ἀγαπημένο του μαθητῆ καί Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, μέ τό «Ἰδού ἡ μήτηρ σου», ἐκείνη τήν ὥρα ἐπικύρωνε τήν ἱερή καί ἄρρηκτη σχέση τῆς Παναγίας μας μέ τό ἀνθρώπινο γένος. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἔγινε ἡ Παναγία μας Μάνα ὅλου του κόσμου. Ζεῖ ἀνάμεσά μας, περπατάει στούς δρόμους μας, μπαίνει στά σπίτια μας. Γνωρίζει τούς πόνους καί βλέπει τῆς ψυχῆς μας τό βάθος. Ὅταν ὅλοι μας πληγώνουν καί μᾶς ἀποπέμπουν, Ἐκείνη μᾶς σκεπάζει μέ τήν ἀγάπη της, χρεώνεται ὅλα τά βάρη μας καί μᾶς ἀνοίγει δρόμους μέ τόν βηματισμό της.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ δημιουργία καί ἡ ἁγιότητα, στή γῆ μας γεννιῶνται καί στή γῆ ξεδιπλώνονται. Σ’ αὐτή τή γῆ, πού ὑπάρχουν ὁμαλοί δρόμοι, μά πού ὑπάρχουν καί ἐμπόδια καί χαντάκια καί μυτεροί βράχοι κι ἀγκάθια. Ἄν ἔχουμε τή δύναμη νά ἀντιμετωπίζουμε τήν κάθε περίσταση μέ ἅγιο τρόπο, τότε μποροῦμε νά ἔχουμε τή συνείδηση ἤρεμη, πώς εἴμαστε οἱ ἀγωνιστές τῆς ἁγιότητας.

Ἡ Παναγία μας κρατοῦσε διαρκῶς ζωηρά στή μνήμη τῆς τά λόγια τοῦ Θεοῦ καί τά ἔνοιωθε δυνατά νά ἀναμοχλεύουν τήν καρδιά της: «Συνετήρει τά ρήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδία αὐτῆς». Κι ἐμεῖς καλούμαστε σήμερα νά ἀκολουθήσουμε πιστά τό φωτεινό της παράδειγμα: Νά συντηροῦμε καί νά διατηροῦμε ζωντανό τό μήνυμα τοῦ οὐρανοῦ γιά τή σωτηρία μας.

Καί ἡ προσπάθεια αὐτή ἴσως εἶναι ὁ ὡραιότερος ὕμνος καί ἡ πιό γνήσια εὐγνωμοσύνη στήν Παναγία μας καθώς θά τήν νοιώθουμε ἀκατάπαυστα νά χαμηλώνει ἀπό τά οὐράνια δώματά της καί νά μᾶς ἀγγίζει μέ τή χάρη Της.

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου ἐπί τῆ ἑορτῆ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἄν ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας ἐκφράζει τή θεία κένωσή Του· ἄν ἡ Σταύρωση φανερώνει τήν ἄκρα ταπείνωσή Του· ἄν ἡ Ἀνάσταση διακηρύσσει τή θεότητά Του· ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύπτει τήν ἄρρητη δόξα τοῦ θεανδρικοῦ Του προσώπου. Ἐπιτρέπει στούς τρεῖς μαθητές πού Τόν συνοδεύουν κατά τήν ἀνάβασή Του στό Θαβώρ, νά γίνουν «ἐπόπται τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος». Τούς ἀξιώνει νά λάβουν πείρα τῆς «μεγαλοπρεποῦς δόξης» Του.

Ὅλα τά γεγονότα τῆς ἐπίγειας δραστηριότητος τοῦ Κυρίου μας ἐντάσσονται στό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας καί ὅλα συντείνουν στήν πληρέστερη ἀποκάλυψή Του, ὡς μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος μέ σκοπό τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀσφαλῶς καί ἡ ἔνδοξη Μεταμόρφωσή Του.

Ἡ Μεταμόρφωση, ὅπως καί ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση, εἶναι ἕνα κορυφαῖο θαῦμα πού πραγματοποίησε ὁ Κύριος στό ἴδιο τό θεανδρικό σῶμα Του. Μπροστά στούς τρεῖς μαθητές Του, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, ὁ Χριστός ἀφήνει νά φανεῖ μέρος τῆς ἄκτιστης θεϊκῆς Του δόξας, ἀποκαλύπτοντας τό ἄρρητο μεγαλεῖο της θεότητάς Του.

Ἡ δόξα τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐξηγεῖ θεολογικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «καί δόξα τοῦ σώματος λέγεται». Οὐδέποτε τό ἅγιο σῶμα Του ὑπῆρξε ἀμέτοχο τῆς θείας δόξας. Ἀπό τή στιγμή τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης, στή μία ὑπόσταση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ «τήν δόξαν τῆς ἀοράτου θεότητος πεπλούτηκε». Ὅμως ἐνῶ τό σῶμα Του ἦταν ὁρατό, ἡ δόξα τοῦ σώματός Του ἦταν ἀφανής· «τοῖς μή χωρούσι τά καί ἀγγέλοις ἀθέατα, ἀόρατος ἐχρημάτιζε». Τώρα, λοιπόν, πού μεταμορφώνεται, δέν προσλαμβάνει κάτι πού δέν εἶχε, ἀλλά φανερώνει στούς μαθητές Του αὐτό ἀκριβῶς πού ἦταν, διανοίγοντας τά μάτια τους καί δίνοντάς τους τή δυνατότητα νά βλέπουν τήν ἄκτιστη δόξα Του, «καθώς ἠδύναντο», ὅσο μποροῦσαν δηλαδή.

Ὁ Χριστός μέ τή μεταμόρφωση φανέρωσε στόν κόσμο τό ἀληθινό Του πρόσωπο καί τό μυστήριο τῆς παρουσίας Του. Δέν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, εἶναι καί Θεός. Προσέλαβε τήν κτιστή ἀνθρώπινη φύση. Ὅμως στή Μεταμόρφωση φάνηκε καί ἡ ἄκτιστη θεία λαμπρότητα καί δόξα Του. Μέ τήν ἐνανθρώπηση Του, τό ἄκτιστο προσλαμβάνει τό κτιστό, ἑνώνεται τό θεῖο μέ τό ἀνθρώπινο, ὁ κατ’ εἰκόνα δημιουργημένος ἄνθρωπος πορεύεται ἀσφαλῶς πλέον στό καθ’ ὁμοίωσιν, τή θέωσή του.

Ἡ Μεταμόρφωση, πέρα ἀπό ἱστορικό γεγονός μέ βαθύτατη θεολογική σημασία, προβάλλεται καί ὡς πρόταση γιά ἐμπειρία ζωῆς γιά ὅλους μας. Ἡ θεία ἐμπειρία ἀποτελεῖ τόν τύπο καί τό σταθερό σημεῖο ἀναφορᾶς γιά ἐμᾶς. Ἀκριβῶς, ὅπως ἡ ἐμπειρία αὐτή, καθαρά πνευματικῆς φύσεως, χαρακτήρισε ἀρχικά τούς μαθητές τοῦ Κυρίου, πού ἔζησαν τό γεγονός τῆς Μεταμόρφωσης.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ Μεταμόρφωση εἶναι ἕνα γεγονός καθολικῆς σημασίας. Ἀρχικά ξεκινάει ἀπό τόν Κύριο, συνεπαίρνει στή συνέχεια τούς τρεῖς μαθητές, προεκτείνεται πρός τούς Δώδεκα καί δί’ αὐτῶν φτάνει σέ ὅλο τόν κόσμο καί σέ ὅλη τήν κτίση. Ἔτσι, κατά συνέπεια, δικαιούμαστε νά ὁμιλοῦμε γιά τή μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, τῆς φύσης καί τῆς κτίσης, γιά τή μεταμόρφωση ὅλης της δημιουργίας, εἴτε ὑλικῆς εἴτε πνευματικῆς.

Εἶναι ἡ δόξα πού καρτεροῦν ὅλα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ Ἐκεῖνος μᾶς ἔχει καλέσει «εἰς τήν ἐαυτοῦ βασιλείαν καί δόξαν» (Ρωμ. η΄18· Α’ Θέσ. Β΄12).

Ἡ σωτηρία μας δέν εἶναι κάτι λίγο, κάτι φτωχό. Εἶναι ἡ ἀπόλαυση τῆς πληρότητας τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ἀγκυροβολεῖ ἡ χριστιανική μας ἐλπίδα. Καί τό θαβώριο φῶς τῆς Μεταμορφώσεως ἀποτελεῖ τό προοίμιο καί τό ἐχέγγυο τῆς μέλλουσας λαμπρότητας στήν ὁποία θά ζήσουν οἱ ἐκλεκτοί του Θεοῦ. Τό μέγα θέαμα τοῦ φωτός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου – γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς- εἶναι τό μυστήριο τῆς ὀγδόης ἡμέρας, δηλαδή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Εἶναι λάθος νά κατανοεῖται ἡ Μεταμόρφωση μόνο ὡς γεγονός ὑπερφυσικό καί κατ’ ἐπέκταση ὡς ἀνέφικτο γιά τήν παροῦσα ἱστορική μας ζωή. Ἡ μεταμόρφωση εἶναι κατ’ οὐσίαν λειτουργία ζωῆς καί πραγματώνεται διαρκῶς στό παρόν καί στή ζωή, ὅπως ἀκριβῶς φανερώθηκε μέ τή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου στό ὄρος Θαβώρ.

Οἱ Χριστιανοί μέ τό βάπτισμά μας λάβαμε τόν ἀρραβώνα τοῦ Πνεύματος. Ἀποκτήσαμε τό δικαίωμα κληρονομίας στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Καί καλούμαστε ἀπό τώρα νά μεταμορφωνόμαστε ὁλοένα καί περισσότερο μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου (Β’ Κορ. γ΄18). Νά ζοῦμε τή μεταμορφωτική ἐμπειρία τῶν τριῶν μαθητῶν μέ τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά προσβλέπουμε σταθερά στήν ὁλοκληρωτική μεταμόρφωση πού θά μᾶς χαρίσει ὁ Κύριος κατά τή Δευτέρα Παρουσία Του. (Φίλ. γ΄21), ὁπότε καί θά ζήσουμε μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ, θά γίνουμε κοινωνοί τῆς δόξας Του. Θά μποροῦμε νά βλέπουμε τό δοξασμένο πρόσωπό Του (Ἀποκ. κβ΄4).

Ἡ πρόσκτηση μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν, σημαίνουν τήν πνευματική ἀναβάθμιση, δηλαδή τήν μεταμόρφωσή μας κατά τήν Παύλεια ἐπιταγή «μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν» (Ρωμ. ιβ 2) Τοῦτο συνεπάγεται τήν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, τήν ὁποία προγευόμαστε ἐμπειρικά μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων σφραγίζει τήν ἀνακαίνισή μας, τήν μεταμόρφωσή μας καί ἐγγυᾶται τήν αἰωνιότητα στήν ἄκτιστη φωτοχυσία τοῦ Μεταμορφωθέντος Χριστοῦ.

Ἄς προσεγγίσουμε λοιπόν τό ὑπερφυές γεγονός τῆς θείας Μεταμορφώσεως καί ἅς ἐμβαθύνουμε λίγο στή σημασία πού ἔχει γιά μᾶς τούς πιστούς.

Χρόνια Πολλά

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπισκοπός σας

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ Γιά τίς Προαγωγικές καί Πανελλήνιες ἐξετάσεις τῶν Μαθητῶν

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, τό ὁποῖο προέρχεται ἀπό τό 16^ο κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ἀκούσαμε, πώς οἱ Ἀπόστολοι Παύλος καί Σίλας, ἐνῶ ἀπελευθέρωσαν τήν νεαρή γυναῖκα ἀπό τό δαιμονικό πνεῦμα, πού τήν εἶχε καταλάβει, ἐντούτοις ἐκεῖνοι πού τήν ἐκμεταλλεύονταν τούς ὁδήγησαν στό δικαστήριο. Ἐκεῖ ἀποφασίσθηκε, ἀφού τούς δείρουν νά τούς κλείσουν στήν φυλακή, ὅπου τούς ἔδεσαν τά πόδια σέ ἕνα ξύλο γιά νά μήν μποροῦν νά κινηθοῦν καί νά ξεφύγουν. Κατά τό μεσονύκτιο ὅμως, ὁ Παῦλος καί ὁ Σίλας ἄρχισαν νά προσεύχονται θερμά καί νά ψάλουν ὕμνους στόν Θεό, εἰς ἐπήκοον μάλιστα καί τῶν ὑπολοίπων φυλακισμένων. Καί ξαφνικά ἐνῶ ἐκεῑνοι προσεύχονταν στόν Θεό ἔγινε μεγάλος σεισμός, ὥστε κλονίσθηκαν τά θεμέλια τῆς φυλακῆς, ἄνοιξαν οἱ πόρτες της καί ἀπελευθερώθηκαν οἱ φυλακισμένοι ἀπό τά δεσμά τους. Ἔτσι οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος καί Σίλας ἀπελευθερώθηκαν μέ θαυμαστό τρόπο ἐξαιτίας τῆς προσευχῆς τους καί συνέχισαν τό ἀποστολικό τους ἔργο, βαπτίζοντας ἐν συνεχείᾳ καί ὅλη τήν οἰκογένεια τοῦ δεσμοφύλακα τῆς φυλακῆς, πού πίστευσε στόν Χριστό, ἐξαιτίας τῆς θαυμαστῆς ἀπελευθέρωσής τους.

Αὐτή ἡ θαυμαστή ἀπελευθέρωση τῶν δύο Ἀποστόλων εἶναι ἕνα ὑπερφυσικό σημεῖο, ἕνα θαῦμα, τό ὁποῖο ἔρχεται ὡς ἀποτέλεσμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ σέ συνεργασία μέ τήν πίστη καί τήν προσευχή τῶν Ἀποστόλων Παύλου καί Σίλα. Ὁ Θεός ἐπιβραβεύει τήν πίστη τους καί κινεῖ τό ἔλεός Του ἐξαιτίας τῆς προσευχῆς.

Ἡ προσευχή πάντοτε φέρνει ἀγαθά ἀποτελέσματα, ὅταν βοηθεῖται ἀπό τήν πίστη τοῦ προσευχομένου. Γι’ αὐτό καί ἐμεῖς σήμερα στά πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς μέριμνας τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί τοῦ ἐνδιαφέροντός μας γιά τήν νεότητα τῆς Πατρίδος μας, ἀφιερώνουμε τήν κοινή μας προσευχή στή σημερινή θεία λειτουργία στούς μαθητές καί μαθήτριες τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν, τούς νέους καί καί τίς νέες τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πού διαγωνίζονται καί ἐφέτος στίς Προαγωγικές καί Πανελλήνιες ἐξετάσεις, πού ξεκινοῦν αὐτήν τήν ἑβδομάδα.

Μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀναστάντι ἀγάπης καί εὐχῶν

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ἐπί τῇ θλιβερᾷ ἐπετείῳ τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι Ἐκκλησία Μαρτύρων.

Τά μέλη της ἀνά τούς αἰῶνες δίδουν τήν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καί σέ πολλές περιπτώσεις τήν ἐπισφραγίζουν μέ τό ἴδιο τους τό αἷμα. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς διαβεβαίωσε: «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰωαν. ιε ΄ 20). Ὁ διωγμός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας δέν σταμάτησε ποτέ. Ἄλλοτε ἐμφανής καί τίς πιό πολλές φορές ἀφανής ἀποτελεῖ μιά πραγματικότητα, πού ὅμως ἀναδεικνύει τήν γενναιότητα καί τό θάρρος τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὡς συνέπεια τῆς πίστης στόν Χριστό, καθώς Ἐκεῖνος μᾶς διαβεβαιώνει «ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε, ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον.» (Ἰωαν. ιστ΄ 33)

Ἡ σημερινή ἡμέρα, 19η Μαϊου, εἶναι ἀφιερωμένη στούς μάρτυρες τῆς Ὀρθόδοξης Πίστεως καί τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος, πού κατοικοῦσαν στόν Πόντο, διότι σήμερα συμπληρώνονται ἑκατόν ἔτη ἀπό τήν Γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων, μόλις το 1994, ἀναγνώρισε τη γενοκτονία τῶν Ποντίων και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ἡμέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Γιά τήν ἱστορία ἄς ἀναφερθεῖ, ὅτι ἡ γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ἀφορᾶ σε σφαγές και ἐκτοπισμούς εναντίον Ἑλληνικῶν πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου, που πραγματοποιήθηκαν από το Κίνημα των Νεοτούρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ἦταν ἡ ἐκτόπιση τῶν Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν, η εξάντλησή τους στις κακουχίες, τήν πείνα και τή δίψα, οἱ πορεῖες θανάτου στην ἔρημο, τα βασανιστήρια, οἱ ἐκτελέσεις καί οἱ ἀνηλεεῖς σφαγές τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ Ἀτατούρκ, ἐπικεφαλής τοῦ κινήματος τῶν Νεοτούρκων, αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέσα ἀπό συγκλονιστικές ἱστορικές μαρτυρίες, ὑπολογίζεται, ὅτι τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας, των Νεότουρκων του Κεμάλ ὑπερβαίνουν τίς 350.000 Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Ἀδελφῶν μας, κατοίκων τοῦ Πόντου. Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ὡς πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ἦλθαν στην Ελλάδα, ὅπου με τις γνώσεις και το ἔργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου ἐκείνη την εποχή Ἑλληνικού Κράτους και ἄλλαξαν τις πληθυσμιακές ἰσορροπίες κυρίως στη Βόρειο Ἑλλάδα.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας σήμερα ἀναπέμπει εἰδική ἐπιμνημόσυνη δέηση γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν πάνω ἀπό 350.000 σφαγιασθέντων Ποντίων Ἀδελφῶν μας. Καί τοῦτο τό πράττει συνεπής στό καθῆκον της ὡς μαρτυρική Μητέρα, πού δέεται ὑπέρ τῶν βασανισμένων παιδιῶν της κάθε ἐποχῆς.

Ἐξάλλου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀποτελεῖ τήν Μητέρα καί τροφό τοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Ἄς μήν ξεχνᾶμε, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας διεφύλαξε καί διέσωσε τό Ἑλληνικό Ἔθνος στα 400 χρόνια τουρκικῆς σκλαβιᾶς, γιά νά στηθεῖ τό πρῶτο μετά τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἑλληνικό κράτος τό 1831, κι ἄν σήμερα εἴμαστε ἐλεύθεροι, τό ὀφείλουμε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐκείνη μέ θυσίες καί ἀγῶνες τρέφει τά παιδιά της μέ τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί παράλληλα κοκκινίζει μέ τό αἷμα τῶν παιδιῶν της σ’ αὐτήν τήν πορεία πρός τήν αἰωνιότητα, γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Θυμηθεῖτε τούς μάρτυρες κάθε ἐποχῆς καί ἰδίως τούς Νεομάρτυρες τῆς Τουρκοκρατίας, τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, μέχρι καί σήμερα, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος τό περιγράφει στήν σκηνή τῶν ψυχῶν τῶν μαρτύρων κάτω ἀπό τό οὐράνιο θυσιαστήριο στό 7ο κεφάλαιο τῆς Ἀποκάλυψης καί εὔχεσθε πάντοτε γιά τήν καλήν ἀπολογίαν ὅλων, τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

Μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀναστάντι ἀγάπης καί εὐχῶν

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email