ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ συμπόρευση μέ τόν Χριστό καί ἡ μαθητεία κοντά Του ἔχουν σέ κάποιο βαθμό καί τήν ἔννοια τῆς μιμήσεως.

Στήν Ἐκκλησία ἡ μίμηση τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται κυρίως ὡς μίμηση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μίμηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός εἶναι μιμητής τοῦ Πατέρα, εἶναι τέλειος Θεός, ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα. Ἀκόμα ὁ Χριστός εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στόν Πατέρα. Γί αὐτό καί ὁ χριστιανός καλεῖται νά ἐπαναλάβει στή ζωή του ὅ,τι ἔγινε στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί νά μιμηθεῖ τίς ἐπίγειες ἐνέργειες Ἐκείνου, γιά νά ἐξομοιωθεῖ μαζί Του καί στό θεῖο ἐπίπεδο.

Ἔτσι, τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ ἕνα ἁπλό ἐπεισόδιο, πού ἀρκεῖ κάποιος νά τό δεχθεῖ γιά νά σωθεῖ ἀλλά ἀποτελεῖ ἕνα κεφαλαιῶδες ἀνθρωπολογικό γεγονός, πού καλεῖται νά τό βιώσει καί νά τό οἰκειωθεῖ. Προϋπόθεση γιά τή μίμηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἔνταξη τοῦ ἀνθρώπου στήν προοπτική της ζωῆς τοῦ Χριστοῦ’ εἶναι ἡ συμπόρευση πρός τόν Σταυρό καί τόν Θάνατο πού σημαίνει ἀπάρνηση τοῦ κόσμου, δηλαδή τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς ἁμαρτίας. Μέ λίγα λόγια ἡ σκέψη τοῦ κάθε χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι στραμμένη στόν Σταυρό καί στό Πάθος τοῦ Κυρίου, ἄν θέλει νά εἶναι πραγματικός μαθητής Του. Ἡ μίμηση τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν σταθερό δείκτη τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι γί αὐτούς πού πιστεύουν τό κριτήριο καί τό ἐχέγγυο συνάμα τῆς πνευματικῆς τους πορείας.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του ἔδωσε τή σωτηρία στόν ἄνθρωπο. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν σώζεται, ἅμα καί ὁ ἴδιος δέν σηκώσει τόν σταυρό του καί δέν βιώσει πτυχές τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου, ἄν δέν σταυρώσει ἑκούσια καί γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τόν ἑαυτό του.

Ἡ ζωή τῶν πιστῶν στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τόν Σταυρό καί τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ. Τό βάπτισμα εἶναι ὁ δείκτης τῆς νέας ζωῆς. Γιά τήν ζωή αὐτή ὁπλίζεται ὁ πιστός μέ τό χρίσμα καί τρέφεται μέ τή Θεία Εὐχαριστία. Τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν ἐξαρχῆς στόν πιστό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τόν εἰσάγουν σέ κοινωνία καί μίμηση τῆς θείας ζωῆς.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοί». Ὁ Ἰησοῦς καλεῖ ὅλους γενικά, γιατί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα εἶναι νά μή χαθεῖ κανένας. Ἀπεναντίας ὅσοι θά πιστέψουν στόν Υἱό νά ἀποκτήσουν αἰώνια ζωή καί νά ἀναστηθοῦν μαζί Του. Ὅμως σ’ αὐτό τό «θέλω» τοῦ Θεοῦ, τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ἀπαντᾶ ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο.

Ἀκολουθεῖ, «ὅποιος θέλει». Αὐτό σημαίνει πώς ἡ κλήση αὐτή ἐκ μέρους τοῦ Θεανθρώπου καί ἡ ἐκλογή ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου ὅσο εἶναι ἐλεύθερη καί ἀβίαστη, τόσο εἶναι γί αὐτό καί πράξη ἠθικῆς ἀξίας καί εὐθύνης!

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ζητάει σταυρό, ζητάει αὐταπάρνηση καί ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά πάρει θέση ἤ μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό ἤ χωρίς Ἐκεῖνον καί μακριά Του.

Ἄλλη ἀξία μεγαλύτερη σέ τοῦτο τόν κόσμο ἀπό τήν ψυχή δέν ὑπάρχει! Καί ὁ πιστός πρέπει νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα στή σάρκα καί στήν ψυχή’ καί σάρκα σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή δέν εἶναι τό σῶμα, ἀλλά ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας. Σ’ αὐτή τήν ἐπιλογή ἔγκειται κυρίως τό «ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν».

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ ἁγία Ἑλένη, μητέρα τοῦ ἁγίου αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, πῆγε στά Ἱεροσόλυμα μέ σκοπό νά βρεῖ τόν Τίμιο Σταυρό. Ἡ εἴδηση τῆς εὕρεσης τοῦ Τιμίου Ξύλου (Μάιος τοῦ 325) περιέτρεξε ὅλη τήν ἐπικράτεια καί ἀπό παντοῦ οἱ πιστοί κατέφθαναν γιά νά προσκυνήσουν καί νά λάβουν τήν εὐλογία Του.

Στό σημεῖο τοῦ φρικτοῦ Γολγοθά κτίστηκε μετά ἀπό διαταγή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πανέμορφος ὁ ναός τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου ὁ πατριάρχης Μακάριος ὕψωσε τόν Τίμιο Σταυρό στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 335, ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ. Αὐτή τήν Ὕψωση ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα.

Τό 614 πάλι, οἱ Πέρσες μπῆκαν στά Ἱεροσόλυμα καί ἔκαναν μεγάλες καταστροφές. Πῆραν τή μεγάλη λειψανοθήκη, μέσα στήν ὁποία ἡ ἁγία Ἑλένη εἶχε τοποθετήσει τόν Τίμιο Σταυρό, καί ἔσυραν αἰχμαλώτους τόν πατριάρχη Ζαχαρία καί πολλούς πιστούς. Ὕστερα ἀπό 14 χρόνια ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος ἐκστράτευσε ἐναντίον τῶν Περσῶν, τούς κατανίκησε, πῆρε πίσω τόν Τίμιο Σταυρό καί ἐλευθέρωσε τόν πατριάρχη Ζαχαρία καί ὅσους πιστούς ὑπῆρχαν τότε καί ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη. Κατέβηκε μετά στά Ἱεροσόλυμα κι ἐκεῖ ὁ πατριάρχης Ζαχαρίας ὕψωσε τόν Τίμιο Σταυρό πάλι στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 628.

Προβάλλεται, λοιπόν, ὁ Τίμιος Σταυρός γιά νά ἐνισχύσει τούς πιστούς καί νά θυμίσει ὅτι, στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἄρα καί τοῦ Σταυροῦ Του, ὅλα τα γόνατα θά καμφθοῦν, ἐπουρανίων, ἐπιγείων καί καταχθονίων.

Κανένας δέν συμφιλιώθηκε μέ τόν Θεό χωρίς τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Τό νά σηκώσει κανείς τόν σταυρό του σημαίνει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά εἶναι ἕτοιμος γιά τό θάνατο ὑπέρ τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀλήθειας.

Καί ἀφοῦ ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους νά ποῦμε ὅτι ἀφιερώνοντας ὁ πιστός τόν χρόνο τῆς ζωῆς του στό Θεό, γεμίζει μέ τήν παρουσία Του. Ἅς μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός δέν μετράει τά χρόνια της ζωῆς μας, ἀλλά τά ζυγίζει!

Χρόνια πολλά!

Εὐλογημένο καί καρποφόρο το Νέο Ἐκκλησιαστικό Ἔτος!

Μέ πατρική ἀγάπη καί εὐχές

Ὁ Ἐπίσκοπος σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ σημερινή μέρα εἶναι ἀφιερωμένη σέ ἐσᾶς τούς μαθητές. Μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ, ζητήσαμε ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά εὐλογήσει καί τήν φετινή χρονιά καί τήν προσπάθεια πού θά καταβάλετε γιά τήν ἀπόκτηση τῆς γνώσεως. Ἡ μόρφωση εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἀγαθά γιά τόν ἄνθρωπο. Γιά νά καρποφορήσει, ὅμως πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό συστηματική μελέτη, σοβαρή ἐργασία, ἀλλά καί καλλιέργεια τῆς ψυχῆς σας. Σ’ αὐτή τήν ἡλικία διαμορφώνετε τήν προσωπικότητά σας. Καί δυστυχῶς τά ἀρνητικά παραδείγματα πού ὑπάρχουν στήν κοινωνία μας, εἰσβάλλουν μέ διάφορους τρόπους καί στή ζωή σας, ἀκόμα καί στά σχολεῖα σας καί ἀπειλοῦν νά καταστρέψουν ὅ,τι ὄμορφο καί ὡραῖο ὑπάρχει στήν παιδική σας ψυχή.

Ἐσεῖς, παιδιά μου, μήν ἐπιτρέπετε νά συλήσουν αὐτούς τούς πολύτιμους θησαυρούς τῆς καρδιᾶς σας. Στήν μικρή κοινωνία τοῦ Σχολείου σας, νά ἀγωνίζεσθε, νά διακρίνεσθε γιά τήν φιλομάθεια, τήν εὐγένεια, τήν καλοσύνη, τόν ζῆλο γιά τήν ἀναζήτηση τῶν ἀληθειῶν, πού ἀφοροῦν στήν πνευματική πρόοδο τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία πάντοτε θά εἶναι συμπαραστάτης σας καί πάντοτε θά ἀγωνίζεται νά σᾶς προστατεύει ἀπό τίς κακές καί ἐπικίνδυνες ἐπιρροές. Κι αὐτόν τόν χειμώνα θά σᾶς περιμένει στίς Κατηχητικές Συνάξεις τῆς Ἐνορίας σας, γιά νά γνωρίσετε καλύτερα τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί βέβαια θά σᾶς περιμένει στίς Κυριακάτικες θεῖες Λειτουργίες, ὅπου μπορεῖτε νά ζήσετε στιγμές παραδείσου.

Ὡς πνευματικός σας Πατέρας θά παρακολουθῶ τήν πρόοδό σας καί θά χαίρομαι μέ τίς ἐπιτυχίες σας. Εὔχομαι ὁ Κύριος μας νά σᾶς εὐλογεῖ στό ξεκίνημα κι αὐτῆς τῆς σχολικῆς χρονιᾶς, νά σᾶς φωτίζει καί νά σᾶς χαρίζει κάθε ἐπιτυχία στούς εὐγενεῖς ἀγῶνες σας. Στούς ἐκπαιδευτικούς της Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας εὔχομαι πολλή δύναμη στό λειτούργημα τό ὁποῖο ἀσκοῦν καί τούς διαβεβαιώνουμε ὅτι πάντοτε θά μᾶς ἔχουν ἀρωγούς στήν μέριμνά τους, νά καλλιεργήσουν στίς παιδικές ψυχές ἦθος, κριτική σκέψη, ἀγάπη καί ἀνθρωπιά.

Εὔχομαι σέ ὅλους καλή, εὐλογημένη καί δημιουργική χρονιά!

                                                              Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη              

                                               Ὁ Ἐπίσκοπός σας

                                                    +Ὁ Σάμου και Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ Κ.Κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Λαμπρή θεομητορική ἑορτή ἐπιτελεῖ κάθε χρόνο στίς 15 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας. Παντοῦ σέ κάθε γωνιά τῆς πατρίδας μας, σέ πόλεις καί χωριά, σέ βουνά καί σέ παραλίες, σέ σεβάσμια καί ἱστορικά προσκηνύματα, σέ ναούς μεγαλοπρεπεῖς, ταπεινά καί μυροβόλα ἐξωκκλήσια καί στά ἀκριτικά νησιά μας ἰδιαίτερα, παντοῦ σπεύδουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί παιδιά, νέοι καί γέροντες γιά νά τιμήσουν τήν Παναγία Μητέρα καί ἔμπρακτα νά ἐπιβεβαιώσουν τό λόγο τοῦ ὑμνωδοῦ: «Αἱ γενεαί πᾶσαι μακαρίζομεν σε τήν μόνην Θεοτόκον».

Μιά ταπεινή κόρη τῆς Ναζαρέτ ἦταν ἡ Παναγία μας. Ἄσημη καί ἄγνωστη σέ κύκλους εὐρύτερους ἀπό τό περιβάλλον τοῦ χωριοῦ της. Δέν εἶχε τίποτα ἀπό τά ἐξωτερικά ἐκεῖνα στοιχεῖα, πού προβάλλουν τούς ἀνθρώπους στή ματαιόδοξη κοινωνία τῆς ἐποχῆς τους. Καί ὅμως ἀναδείχθηκε ἡ πρώτη μεταξύ ὅλων τῶν γυναικῶν κάθε ἐποχῆς, γιατί ὅπως ἀπέδειξε ἡ πραγματικότητα, διέθετε καταπληκτικό πνευματικό πλοῦτο. «Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρός τοῦ βασιλέως ἔσωθεν», εἶχε πεῖ ὁ προφήτης. Καί σ’ αὐτόν τόν πνευματικό πλοῦτο της ἔγκειται τό μεγαλεῖο της. Ἡ πνευματική της καλλονή τήν ἀνεβάζει σέ οὐράνια ὕψη καί την καθιστᾶ «ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καί καθαροτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν». Καί ὁ οὐράνιος ἀπεσταλμένος, πού τῆς φέρνει τό καταπληκτικό μήνυμα, πώς θά «δανείσει σάρκα τῷ παντεχνήμονι Λόγῳ» τήν προσαγορεύει «Κεχαριτωμένην καί εὐλογημένην ἐν γυναιξί».

Τό πρῶτο εὐαγγέλιο δόθηκε στόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό, γιά νά περιμένει, ὅταν θά ἔρθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, τόν Σωτήρα του καί τήν Πρώτη μετά ἀπ’ Ἐκεῖνον, πού θά γίνει ἡ αἰτία τῆς χαρᾶς τοῦ ἀνθρώπου τῆς πτώσεως.

Κι Ἐκείνη ἦρθε! Ὁ οὐρανός ἄνοιξε! Ὁ Θεός μίλησε!

Αὐτό πού μέ τήν στάση της ἀρνήθηκε ἡ Εὔα, τό πραγματοποίησε ἡ Παναγία. Ἐκείνη εἶναι τό ἐργαστήριο τῆς χαρᾶς τοῦ κόσμου, γιατί ἡ ὑπακοή της καί ἡ πληρότητα τῆς ἀρετῆς της προσείλκυσαν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε να γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ Του κατά σάρκα καί Μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων κατά πνεῦμα. Νά γίνει ἡ Νέα Εὔα, ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί ἡ Εὐαγγελίστρια τῆς ἐλπίδας τῶν χριστιανῶν.

Ἡ Παναγία ἔγινε τό ὄργανο τῆς «ἐν Χριστῷ» σωτηρίας μας. Εἶναι τό θεοδόχο χωρίο, δηλαδή τό χωράφι στό ὁποῖο ὁ Θεός Πατέρας μέ τή θελησή Της, ἔγινε γεωργός, σπόρος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καί φυτουργός τό Πανάγιο Πνεῦμα. Ἡ ἀγαθότητα καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε σέ μᾶς, διά τῆς Θεοτόκου. Ἡ Παναγία εἶναι ὁ μακάριος οἰκονόμος, πού οἰκονόμησε καί τακτοποίησε ὅλα τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Ἔπρεπε νά βρεθεῖ ἡ Παναμώμητη Κόρη ἀπό τή Ναζαρέτ, ἡ ὁποία θά ἔνωνε τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο στό πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ της, καί θά πραγματοποιοῦσε τό σκοπό τῆς δημιουργίας.

Γι’ αὐτό, ἐνῶ γιορτάζουμε τήν Κοίμηση τῆς Παναγίας, ὁ τόνος τῆς ὑμνωδίας εἶναι ἑορταστικός καί ἡ ἑορτή προσλαμβάνει χαρακτήρα μεγάλου πανηγυριοῦ.

Ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας δέν εἶναι κοίμηση ἑνός κοινοῦ θνητοῦ, γιατί Ἐκείνη, εἶναι ἡ γεννήσασα τόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς καί ἑπομένως ἦταν πολύ φυσικό, ὅτι Αὐτήν «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον».

Ἀγαπητοί μου,

Στή χάρη της, λοιπόν, προσπίπτουμε. Καί γίνεται ἡ Παναγία Παρθένος καί Μητέρα, ὁδηγός ὅλων τῶν ὀρθοδόξων εἰς Χριστόν. Τό παράδειγμά της, ἡ ἀπέραντη πίστη της, ὁ οὐράνιος χαρακτήρας της καί ἡ ἁγιοσύνη της, μᾶς ἐμπνέουν, μᾶς καθοδηγοῦν καί κατευθύνουν τα βήματα μας πιό πολύ πρός τόν Κύριο καί Λυτρωτή μας Ἰησοῦ. Ἐκείνη εἶναι τό καταφύγιό μας στόν καιρό τῶν ἀδυναμιῶν ἤ δυσκολιῶν μας, ὅταν δέν βρίσκουμε διέξοδο. Ἐκείνη δίνει δύναμη στόν ἄρρωστο καί πονεμένο. Ἐκείνη εἶναι ἡ αἰτία τῆς χαρᾶς ὅλου τοῦ κόσμου, γιατί ἡ πικρή ἀπόφαση τῆς καταδίκης τοῦ ἀνθρώπινου γένους ἐξαλείφθηκε μέ τήν χαρμόσυνη ἀγγελία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ Της.

Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς οἱ πιστοί ἄς σκύψουμε εὐλαβικά στήν «εὐκλεῆ καί ἱερά μνήμη» Της καί ἄς μή μείνουμε μόνο σέ μιά παθητική κατάσταση τιμῆς καί εὐλάβειας, ἀλλά μέ λαχτάρα νά ἀκολουθήσουμε πιστά τά ἴχνη της, τήν ζωή Της, τόν ἁγιασμό Της τήν ἀγάπη Της, τήν ἁγνότητά Της, τήν πίστη Της καί τήν ὁλόψυχη ἀφοσίωσή Της στό Θεό καί τήν κλήση Της. Γιά νά εἴμαστε ἀληθινά παιδιά Της. Γιά νά εἶναι πραγματικά ἡ Μητέρα μας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μέσα στήν Ἐκκλησία Του.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» δηλαδή γίνε ἡ (πάντοτε εἰσακουόμενη) Μεσίτριά μας πρός τόν Υἱό καί Θεό σου.

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου ἐπί τῆ ἑορτῆ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος

Γιορτάζουμε καί φέτος πανηγυρικά τά γεγονότα τῆς 6ης Αὐγούστου 1824, τότε που οἱ Σάμιοι, ἑνωμένοι καί μέ τήν ἐξ ὕψους δύναμη καί βοήθεια τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ κατάφεραν νά ἀποκρούσουν τόν ὀθωμανικό στόλο καί νά διατηρήσουν τήν ἐλευθερία τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας μας, τῆς πολυαγαπημένης μας Σάμου. Καί γιορτάζουμε τήν τοπική ἐθνική ἑορτή μας τήν ἡμέρα τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, συνδυάζοντας, ὅπως εἴθισται νά συμβαίνει στό λαό μας, τήν θρησκευτική καί τήν ἐθνική γιορτή.

           Τά ἱστορικά γεγονότα τῆς ἐποχῆς εἶναι γνωστά σέ ὅλους μας, καί ἀπό τούς ἐτήσιους ἑορτασμούς τῆς ἐπετείου, καί ἀπό τήν μελέτη τῆς ἱστορίας. Ἐκεῖνο ὅμως πού σπανιότερα σημειώνεται εἶναι τά ἠθικά καί ἐθνικά διδάγματα πού μποροῦμε νά ἀντλήσουμε ἀπό τήν ἠρωϊκή ἐκείνη ἐποχή. Διδάγματα ἑρμηνευτικά της ἱστορικῆς ἐκείνης συγκυρίας, ἀλλά καί χρήσιμα γιά τήν ὁριακή καί κρίσιμη περίσταση τήν ὁποία βιώνουμε.

     Τό πρῶτο μήνυμα τῶν γεγονότων τῆς 6ης Αὐγούστου 1824 εἶναι ἡ ἑνότητα τοῦ λαοῦ. Τό θαῦμα ἐκεῖνο τῆς ἐπιβολῆς τοῦ θελήματος καί τῆς ἱκανοποίησης τῶν δικαίων τοῦ λαοῦ ἑνός μικροῦ νησιοῦ ἀπέναντι στίς ἀντίθετες προβλέψεις τῶν Μεγάλων Δυνάμεων τῆς ἐποχῆς ὀφείλεται στό ὅτι οἱ συμπατριῶτες μᾶς ἦταν ἑνωμένοι καί ἀποφασισμένοι, γι’ αὐτό καί δικαιώθηκαν. Αὐτό ἐπίσης δείχνει καί τήν δύναμη πού ἀντλοῦν οἱ λαοί, ὅταν ὑποστηρίζουν τά δίκαια αἰτήματά τους, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη καί κατά τή σαμιακή ἐπανάσταση τοῦ 1821, ὅπου οἱ Σάμιοι ἑνωμένοι, ἀντλώντας δύναμη ἀπό τό δίκαιο αἴτημά τους, κατάφεραν πράγματα φαινομενικά ἀκατόρθωτα, ἀκριβῶς ἐπειδή ἦταν ἑνωμένοι καί πίστευαν στήν ἐπιτυχία τοῦ κοινοῦ στόχου τους.

     Ἕνα δεύτερο μήνυμα εἶναι ἡ ἐμμονή τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 στήν παράδοση τοῦ Γένους. Στόν ἀγώνα ἐκεῖνο πρωτοστατοῦσε ἡ Ἐκκλησία, καί ἀκολουθοῦσε ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ. Τόσο σέ ἐθνικό ὅσο καί σέ πνευματικό ἐπίπεδο, οἱ πρωταγωνιστές τῆς ἐπανάστασης, μέ πρῶτο τόν ἀρχηγό τῆς Λογοθέτη Λυκοῦργο, πίστευαν στό Θεό καί ἀκολουθοῦσαν τά κελεύσματα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀνέλαβε σέ μεγάλο βαθμό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ ἀγώνα καί τῶν ἀγωνιστῶν. Στό ἐπίπεδο αὐτό μάλιστα μέγιστη ὑπῆρξε ἡ συμβολή τόσο τοῦ κλήρου τῆς Σάμου στό σύνολό του, ὅσο καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σάμου καί Ἰκαρίας Κυρίλλου Β΄ τοῦ Ἀγραφιώτη, ὁ ὁποῖος δέν δίστασε νά πολεμήσει στήν πρώτη γραμμή, διεκδικώντας τά ἐθνικά δίκαια.

     Τό τρίτο χρήσιμο μήνυμα τῶν ἱστορικῶν ἐκείνων γεγονότων, εἶναι ἡ ὑπομονή καί ἡ ἐπιμονή τῶν Σαμίων στήν διεκδίκηση τῶν προαιωνίων πόθων τους. Παρά τίς δυσμενεῖς ἐσωτερικές καί ἐξωτερικές συνθῆκες, παρά τήν ἀπείρως μεγαλύτερη ὑπεροπλία τῶν ἀντιπάλων, παρά τά κελεύσματα τῆς λογικῆς, οἱ πρόγονοί μας δέν ὀλιγοψύχησαν, οὔτε ὀλιγώρησαν. Προσηλωμένοι στό καθῆκον ἔμειναν σταθεροί ἐπί γενεές ὁλόκληρες στήν ἐθνική, θρησκευτική καί πολιτισμική τους ταυτότητα, ἀγωνίστηκαν γιά τήν ἐλευθερία τους καί τήν διατήρησή της, ἀγωνίστηκαν γιά τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ἑλληνορθόδοξη πίστη τους. Καί ὁ Σωτήρας Χριστός, βλέποντας τήν ἐπιμονή καί τήν πίστη τούς ἐπευλόγησε τόν ἀγώνα καί τούς ἐπιδαψίλευσε τήν τελική σωτήρια νίκη, τήν ὁποία σήμερα πανηγυρίζουμε.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

      Στίς κρίσιμες περιστάσεις πού βιώνει τό ἔθνος μας, τά συμπεράσματα αὐτά μποροῦν νά φανοῦν πολλαπλῶς χρήσιμα. Ἡ ἑνότητα. Ἡ πίστη στίς παραδόσεις. Ἡ ὑπομονή καί ἡ ἐπιμονή. Ἡ ἀπαντοχή στήν πίστη τῶν προγόνων μας. Ἡ ἐμμονή στήν παράδοση καί ἡ παραμονή μᾶς κοντά στήν Ἐκκλησία μποροῦν νά ἀποτελέσουν σωτήρια καί ἀποτελεσματικά μέσα γιά τήν ὑπέρβαση τῆς κρίσης, πέρα ἀπό οἰκονομικά μεγέθη καί τεχνοκρατικές ἀναλύσεις. Καί τοῦτο ἐπειδή, ὅπως πολλές φορές καί μέ διάφορες εὐκαιρίες ἔχουμε τονίσει, ἡ κρίση αὐτή εἶναι πρωτίστως πνευματική καί κρίση ταυτότητας καί τρόπου ζωῆς, καί δευτερευόντως κρίση οἰκονομική, δεδομένου ὅτι ὁ τρόπος ζωῆς καί ἡ νεόκοπη κοσμοπολίτικη νοοτροπία μᾶς ὁδήγησε καί στόν ἐκτροχιασμό τῶν οἰκονομικῶν μεγεθῶν.

      Ἄν λοιπόν σέ κάτι μπορεῖ νά μᾶς φανεῖ πραγματικά λυσιτελῆς ὁ σημερινός ἑορτασμός τῆς ἐπετείου τῆς νικηφόρας καί σωτήριας ναυμαχίας τῆς Μυκάλης, στίς 5 καί 6 Αὐγούστου 1824, αὐτό εἶναι ὁ φρονηματισμός μᾶς κατά τό παράδειγμα τῶν προγόνων μας πού ἀγωνίστηκαν γιά νά ἐπιτύχουν τήν ἀπελευθέρωση καί τήν διατήρηση τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς ταυτότητάς τους, ἡ συμμόρφωσή μας πρός τό παράδειγμά τους καί πρός τίς ἐσώτερες προϋποθέσεις τοῦ τιτάνιου ἔργου τους, καί ἡ σύμπλευση τῆς πορείας μας μέ τό δικό τους ἐπίτευγμα.

      Μόνον ἔτσι ὁ ἑορτασμός τῆς ἱστορικῆς ἐπετείου θά ἔχει οὐσιαστικό νόημα, θά ἐπιδράσει θετικά στό παρόν καί στό μέλλον μας, θά δικαιώσει τούς πανηγυρικούς λόγους καί τίς σχετικές τελετές καί θά δώσει ὅραμα καί προοπτική στήν ὕπαρξή μας, ἀλλά καί στήν πορεία τῶν παιδιῶν καί τῶν ἀπογόνων μας. Τώρα, πού περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά ἡ σωτηρία τῆς πατρίδος ἔγκειται στή δική μας προσπάθεια, τό παράδειγμα τῶν προγόνων μας Σαμίων ἀγωνιστῶν τοῦ 1824 εἶναι ὄχι μόνο ἐπίκαιρο, ἀλλά καί οὐσιαστικά καί δραστικά ζωντανό μπροστά μας. Στό χέρι μᾶς εἶναι νά τό ἀξιοποιήσουμε, δικαιώνοντας τούς κόπους, τούς μόχθους καί τίς θυσίες τους. Μακάρι ἡ ἐφετινή ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ νά μᾶς κάνει νά προβληματισθοῦμε καί νά ἀλλάξουμε πορεία ζωῆς μἐ μόνιμο καθοδηγητή καί συνοδοιπόρο τόν Μεταμορφωθέντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὅπως ἐκεῖνοι.

«Χριστός Σάμον ἔσωσεν 6ῃ Αὐγούστου 1824»

Χρόνια Πολλά

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email