ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
«Ὤ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, σύ τή ἀληθεία εἶσαι πολλῶν μακαρισμῶν ἄξιον· διότι ἐπάνω εἰς ἐσέ ἐτανύσθη κατά τάς χείρας καί (τούς) πόδας καί καθ’ ὅλον το σῶμα ὁ γλυκύς Ἰησοῦς Χριστός, ὁ τῶν αἰώνων ὑπάρχων Βασιλεύς, καί πάντων τῶν ὄντων Κύριος, καί διά μέσου σου ἔπεσε πτῶμα ἐλεεινόν καί ἀξιοδάκριτον ὁ διάβολος», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Καί ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Συνίστησι τήν ἐαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἠμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἠμῶν Χριστός ὑπέρ ἠμῶν ἀπέθανε».
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Μποροῦμε νά μετρήσουμε τούς κόκκους τῆς ἄμμου στή γῆ; τίς σταγόνες τῆς βροχῆς; Τ’ ἀστέρια στό ἀπέραντο σύμπαν; Ἀδύνατο. Ἀλλά ὅσο κι ἄν ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τό πλῆθος τους, πάντως ἔχει ὅρια καί μέτρα. Ὑπάρχει ὡστόσο ἕνα μέγεθος ἀσυγκρίτως ἀνώτερο, μή μετρήσιμο, μεγαλειῶδες στήν ἀπεραντοσύνη του, θαυμαστό στήν ὡραιότητά του, ἕνας ὠκεανός χωρίς ἀκτές καί πυθμένα· εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Φανέρωσε ὁ Θεός τήν ἀγάπη πού ἔχει πρός ἐμᾶς μέ τό ἑξῆς: μέ τό ὅτι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός Του, πέθανε γιά χάρη μας, γιά τή σωτηρία μας.
Ὁ Σταυρός μέχρι τή σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μᾶς, ἦταν ὄργανο τοῦ πιό ἀτιμωτικοῦ θανάτου. Ἦταν «ξύλον τῆς αἰσχύνης». Ἀλλά ἀπό τότε πού ἔγινε θυσιαστήριο, ἐπάνω στό ὁποῖο ὁ Χριστός προσέφερε τόν Ἑαυτό Του θυσία γιά ὅλο τόν κόσμο, ἁγιάσθηκε καί ὀνομάζεται «τρισμακάριστον ξύλον»! Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ «ἔγινε θεμέλιο μεγάλης εὐλογίας γιά τήν ἀνθρωπότητα, κτύπημα θανατηφόρο κατά τοῦ διαβόλου, χαλινάρι τῶν δαιμόνων, φίμωτρο τῆς δυνάμεως τῶν ἐχθρῶν... Κατήργησε τόν θάνατο, συνέτριψε τίς χάλκινες πύλες τοῦ Ἅδη, τσάκισε τίς σιδερένιες ἀμπάρες του, ἔκοψε τά νεῦρα τῆς ἁμαρτίας, κατέπαυσε τή μάστιγα πού βασάνιζε τήν ἀνθρώπινη φύση, ἄνοιξε τίς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ, «τούς μισουμένους φίλους ἐποίησεν, εἰς τόν οὐρανόν ἐπανήγαγεν, ἐν δεξιά τοῦ θρόνου ἐκάθισε τήν ἠμετέραν φύσιν».
Καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει μεταπτώσεις. Πάντοτε ὁ Θεός ἀγαπᾶ μέ τέλεια καί ἄπειρη ἀγάπη ὅλα τα πλάσματά Του καί φροντίζει γι’ αὐτά. «Κατά καιρόν» ὅμως, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δηλαδή σέ συγκεκριμένη στιγμή τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ἐκδήλωσε τήν ἀγάπη Του πρός τόν ἄνθρωπο μέ ἕναν ἐξαιρετικό τρόπο. Αὐτός ἦταν ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου. Ὤ ἡ θεία ἀγάπη! Πότε θά τήν αἰσθανθοῦμε, ὥστε ν’ ἀλλάξει ριζικά τή ζωή μας. Στήν ἀτελεύτητη δέ αἰωνιότητα, αὐτή ἡ ἀγάπη θά εἶναι ἡ διαρκής μελέτη καί τό ἐντρύφημά μας· αὐτή ἡ Ἀγάπη θά μᾶς πλουτίζει, θά μᾶς πληροῖ, κι ἐμεῖς θά ξεσπᾶμε σέ ὁλοκάρδια πανευφρόσυνη δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία συνεχῶς θά ἀνανεώνεται ἀπό νέα κύματα ἀποκαλύψεων καί Χαρίτων, στήν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!
Ἅς φιλοτιμηθοῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε στή Θεία ἀγάπη, ἅς ἀγαπήσουμε Αὐτόν πού τόσο μᾶς ἀγάπησε. Αὐτό στήν πράξη σημαίνει νά ἐφαρμόζουμε τό θέλημά Του. «Ὁ ἔχων τάς ἐντολᾶς μου καί τηρῶν αὐτᾶς, ἐκεῖνος ἔστιν ὁ ἀγαπῶν μέ», διεκήρυξε ὁ Κύριος πρίν ἀπό τό Πάθος Του· ἐκεῖνος πού ἐγκολπώθηκε τίς ἐντολές μου καί τίς τηρεῖ, ἐκεῖνος καί μόνο μέ ἀγαπᾶ (Ἰω.Ἰδ’[14] 21).
«Σταυρέ ἁγιώτατε, τῆς Ἐκκλησίας μᾶς τό στήριγμα, τῆς πίστεώς μας τό καύχημα, μία φορά ξύλο ἀτιμίας καί θανάτου, τώρα ξύλο δόξας καί ζωῆς, ὄργανο τρισόλβιο τῆς σωτηρίας μᾶς βοήθησε, ὥστε ἡ καρδιά μας νά προσηλωθεῖ στόν Ἰησοῦ, ὅπως ὁ Ἰησοῦς προσηλώθηκε σέ Σένα».
Χρόνια πολλά!
Εὐλογημένο καί καρποφόρο το Νέο Ἐκκλησιαστικό Ἔτος!
Μέ ὅλη τήν πατρική μου ἀγάπη
Ὁ Ἐπίσκοπος σας
+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος