Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Σήμερα, 25η Μαρτίου, σύσσωμος ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνισμός, ἀπ’ ἄκρου ἕως ἄκρου, πανηγυρίζει τίς δύο μεγάλες ἐπετείους τῆς Ἱστορίας του:
Α) Τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, ὡς ἀπαρχή τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, πού κομίζει ὁ ἐρχομός τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ
καί Β) τήν ἔναρξη τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὡς τήν ἀπαρχή τῆς λυτρώσεως τοῦ Ἔθνους μας ἀπό τήν σκλαβιά τῆς Τουρκοκρατίας.
Σήμερα λοιπόν, ἀκολουθώντας μία ἰδιαίτερη τυπική διάταξη ψάλλουμε τήν Β΄Στάση τῶν Χαιρετισμῶν, μαζί μέ τόν μεθέορτο ἑσπερινό τῆς Ἑορτῆς, ἀντί τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου. Ἀκούσαμε νά γίνεται λόγος γιά τήν ἔκπληξη, πού ἔνιωσαν οἱ Ποιμένες, οἱ Μάγοι καί ὅσοι ἀξιώθηκαν νά ἀναγνωρίσουν στό θεῖο βρέφος Αὐτόν τόν Θεάνθρωπο Κύριο, Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας.
Ὁ Θεός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ξεκινᾶ δυναμικά τήν ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου θέτοντας ὡς κέντρο του τόν νέο Ἀδάμ, τόν Χριστό. Ὁ Χριστός ἐνσαρκώνει τήν πραγματική ἐλευθερία, καθώς νικᾶ καί αὐτόν τόν θάνατο ἀκόμη, γιατί εἶναι καί προσφέρεται ὡς ἡ ὄντως Ζωή.
Γίνεται ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ὁ Εὐ-αγγελισμός τῶν ἀνθρώπων. Τό χαρούμενο δηλαδή ἄγγελμα γιά τόν ἄνθρωπο, πού ἀγωνίζεται νά ἀποτινάξει τή σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας καί ἡ μεγάλη του ἐλπίδα μαζί. Μιά ἐλπίδα, που ἀνανεώνεται εἰς τό διηνεκές, ἀφοῦ ταυτίζεται μέ τόν Χριστόν.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἔρχεται δυναμικά μέσα ἀπό τή σημερινή ἑορτή γιά νά καταργήσει τήν δύναμη τῆς ἁμαρτίας καί τήν ἰσχύ τοῦ θανάτου καί νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στήν ἐλευθερία καί τή σωτηρία του.
Ὁ ἄνθρωπος πλέον, μέσα ἀπό τόν πνευματικό του ἀγῶνα ζεῖ τήν ἐλευθερία τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ νά ἀποτινάξει κάθε ζυγό ἀπό τον τράχηλό του, βρίσκει τό σθένος νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἀνεξαρτησία του ἀπό τήν ὁποιαδήποτε σκλαβιά.
Αὐτή ἦταν καί ἡ κεντρική ἰδέα τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ Φιλοκαλικοῦ κινήματος τῶν Κολλυβάδων Πατέρων τόν 18ο αἰῶνα, πού πέρασαν καί ἀπό τά Νησιά μας καί ἵδρυσαν Ἱερές Μονές ἀφιερωμένες στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου.
