ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΛΑΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ συνοψίζει ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου καί εἶναι μία συνεχής ὑπόμνηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τό πλάσμα Του. Πάνω στό Σταυρό ἔχυσε τό αἷμα Του ὁ Μεγάλος Ἀπεσταλμένος, γιά νά συμφιλιώσει τόν ἀποστάτη ἄνθρωπο μέ τόν Δημιουργό του. Ἀπό τότε ἔγινε τοῦτος ὁ αἱματωμένος Σταυρός τό κλειδί πού ἀνοίγει τήν πόρτα τῆς θεϊκῆς συγνώμης, γιά ὅσους θέλουν νά τήν περάσουν. Ὅσο μεγάλα καί ἄν εἶναι τά λάθη, τά παραπτώματα, οἱ ἁμαρτίες μας, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τά ξεπερνᾶ. Ὅπως τήν μεγάλη στιγμή τοῦ Πάθους Του ὁ Χριστός συγχώρεσε τούς σταυρωτές Του, ἔτσι στό πέρασμα τῶν αἰώνων συγχωρεῖ ὅσους Τόν πληγώνουν καί Τόν σταυρώνουν μέ τά ἔργα τους, ὅσους Τόν ἀρνοῦνται, ὅσους Τόν προδίδουν, ὅσους Τόν πολεμοῦν. «Οἰκτίρμων καί ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καί πολυέλεος», λέει ὁ ψαλμός. Ἀρκεῖ νά μετανιώσει κανείς, μέ ἐξομολόγηση, γιά τό κακό πού ἔκανε καί νά ἐπαναλάβει μέ ταπείνωση τό «ἥμαρτον» τοῦ Ἀσώτου, τό «ἱλάσθητί μοι» τοῦ Τελώνη, τό «μνήσθητί μου» τοῦ Ληστῆ, γιά νά ἀνοίξει ὁ Θεός τήν πατρική ἀγκαλιά Του καί νά τόν δεχθεῖ.
