Ἡ σημερινή Κυριακή κοσμεῖται ἀπό την μνήμη τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς. Ἡ Ἁγία Κυριακή γεννήθηκε στη Νικομήδεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, τον Δωρόθεο και την Εὐσεβία, οἱ ὁποῖοι ἐπειδή την ἀπέκτησαν κατόπιν ἐκτενοῦς προσευχῆς, την θεώρησαν ὡς δῶρο Θεοῦ καί γι’ αὐτό ἀφοῦ γεννήθηκε ἡμέρα Κυριακή, την ὀνόμασαν Κυριακή προς τιμήν τοῦ Κυρίου και Θεοῦ και Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κατά τον φοβερό διωγμό τοῦ Διοκλητιανοῦ οἱ γονεῖς της πρῶτοι και ἀκολούθως κι ἡ Ἁγία Κυριακή ἔστεψαν την ἁγία βιοτή τους με μαρτυρική τελείωση. Πλήρωσαν με το αἷμα τους το ἀντίτιμο τῆς ἐπιμονῆς τους στη χριστιανική πίστη μέσα σε μια ἀντίχριστη εἰδωλολατρική κοινωνία. Ἔτσι δόξασαν τον Χριστό, ὁ Ὁποῖος τούς ἀντιδόξασε με την αἰωνιότητα στο φῶς τοῦ Προσώπου Του, καθιστώντας τους παράλληλα πρότυπα χριστιανικοῦ βίου και πολιτείας, για να παραδειγματιζόμαστε κι ἐμεῖς οἱ νεώτεροι.
Εὐθύς ἐξ ἀρχῆς μᾶς ἐντυπωσιάζει ἡ εὐσέβεια τῶν Μαρτύρων γονέων τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, οἱ ὁποῖοι με ὑποδειγματική πίστη ἀνέμεναν ὑπομονετικά την ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στο αἴτημά τους, για να ἀποκτήσουν παιδί. Ἀναγνώριζαν, πώς ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπό το θέλημα τοῦ Θεοῦ, πεποίθηση ἡ ὁποία, ἄν και εἶναι θεμελιώδης, για την πνευματική μας προαγωγή, ἐντούτοις στους συγχρόνους Χριστιανούς, παρουσιάζεται συνήθως ἐλλιπής κι ἀδύναμη.
Συνυφασμένη με τη δυνατή πίστη τους εἶναι και ἡ γενναία ἀπόφασή τους να δώσουν το ὄνομα τοῦ Κυρίου, στο παιδί πού ἀπέκτησαν, ἀντί οἱουδήποτε ἄλλου ὀνόματος συγγενοῦς. Ὡς ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ θεώρησαν οὐρανόσταλτο σημεῖο το ὅτι ἡ θυγατέρα τους γεννήθηκε την κατ’ ἐξοχήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, κατά την ὁποία ἐνθυμούμαστε την Ἀνάστασή Του και ἑορτάζουμε το ἑβδομαδιαῖο Πάσχα. Ἄλλωστε κι ἡ ἡμέρα ὀνομάσθηκε Κυριακή, διότι κατ’ αὐτήν ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς.
Ἡ ὀνομασία Κυριακή δόθηκε γιά πρώτη φορά ἀπό τόν ἅγιο εὐαγγελιστή Ἰωάννη τόν Θεολόγο, ὁ ὁποῖος εὑρισκόμενος στήν Πάτμο συνέγραψε τήν «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ» και στο πρῶτο κεφάλαιο σημειώνει ὅτι ἦρθε σέ πνευματική ἔκσταση τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς (βλ. Ἀποκ. α΄ 10). Μέχρι τότε ἡ Κυριακή λεγόταν ἡ μία τῶν Σαββάτων, δηλαδή «πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας μετά τό Σάββατο», ὅπως καί πάλι ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέει στό Εὐαγγέλιό Του, περιγράφοντας τήν συνάντηση τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μέ τούς κλειδαμπαρωμένους ἀπό τον φόβο Μαθητές, στό ὑπερῶο τῆς Ἰερουσαλήμ (βλ. Ἰω. κ΄ 19).
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πάντοτε ξεχώριζαν και ὀφείλουν να ξεχωρίζουν την Κυριακή ἀπό τίς ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος. Ὁ τρόπος με τον ὁποῖον πολιτευόμαστε κατ’ αὐτήν την ἡμέρα, μᾶς διακρίνει ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, γιατί δείχνει κατά πόσον εἴμαστε ἐνσυνείδητοι Χριστιανοί και κυρίως ἄν χαιρόμαστε, να ὑπάρχουμε ὡς φορεῖς τῆς θείας Χάρης ἤ ἄν ἀχθοφορικῶς κουβαλᾶμε το ὄνομα και τη ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἀρκούμενοι σέ τυπικά χαρακτηριστικά και σε ἐξωτερικά θρησκευτικά γνωρίσματα.
Ἡ ἀξία και ἡ τιμή τῆς Κυριακῆς φανερώνει την διαφοροποίηση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπό τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου. Για τον λόγο αὐτό και οἱ Ἅγιοι Κολλυβᾶδες, οἱ Πατέρες τῆς φιλοκαλικῆς Ἀναγέννησης τοῦ 18ου αἰῶνα ἔθεσαν ὡς βάση τῆς ἱεραποστολικῆς τους δραστηριότητας για την πνευματική ἀφύπνιση τῦ ὑπόδουλου Γένους μας, την τιμή τῆς ἡμέρας τῆς Κυριακῆς. Ἀγωνίσθηκαν μέ ὅλες τους τίς δυνάμεις για να διδάξουν και να πείσουν τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς νά ἐκκλησιασιάζωνται ἀνυπερθέτως τίς Κυριακές και να κοινωνοῦν στην Κυριακάτικη θεία Λειτουργία, ἀφοῦ ἡ Κυριακή ὡς ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχήν ἡμέρα τῆς θείας Κοινωνίας. Μάλιστα συχνά ἀφιέρωναν Μονύδρια κι ἐκκλησάκια στην Ἁγία Κυριακή, ὥστε μέσα ἀπό την Μεγαλομάρτυρα να ὑπενθυμίζουν στους Χριστιανούς την διακεκριμένη ἀξία καί τιμή τῆς Κυριακῆς ἡμέρας.
Παράλληλα συμβούλευαν τούς πιστούς να ἀποφεύγουν να τελοῦν τά μνημόσυνα τῶν κεκοιμημένων τους τίς Κυριακές. Εἶναι θλιβερή ἀγένεια προς τόν Δεσπότη Χριστό, να περιθωριοποιοῦμε τόν ἑορτασμό τῆς Ἀναστάσεώς Του, με την ὁποία μᾶς ἔσωσε και να προκρίνουμε τά μνημόσυνα και τά κόλλυβα, κλαίγοντας και λυπούμενοι για τούς πεθαμένους μας, ἐνῶ μόνο ἡ χαρά για την ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ θα ἔπρεπε να γεμίζει την καρδιά μας την ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Ἐξάλλου για την τέλεση τῶν Μνημοσύνων ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὁρίσει την ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ἡ ὁποία καί εἶναι ἀφιερωμένη στους κεκοιμημένους.
Ὅλα αὐτά ἴσως δεν ἀκούγωνται εὐχάριστα, ἀλλά εἶναι ἡ ἀλήθεια. Και δεν ἀποτελοῦν τον τῦπο, ἀλλά την οὐσία τῆς χριστιανικῆς βιοτῆς. Ἀκοῦμε συχνά πολλούς να ἐκφέρουν ἀπερίσκεπτες δικαιολογίες, ὅπως «ἀρκεῖ να εἶσαι καλός ἄνθρωπος», ἤ «δέν ἀσχολεῖται ὁ Θεός με αὐτά», πού φανερώνουν πώς οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δεν ζοῦν τον Χριστό, ἀλλά θρησκεύουν κι αὐτό, ὅταν το θυμηθοῦν.
Ὁ ποιητής Ἀνδρέας Κάλβος στο ἔργο του «ὠδή εἰς την Σάμον», γράφει: «Θέλει ἀρετή και τόλμη ἡ ἐλευθερία». Ἀπό την σήμερα ἑορταζομένη Ἁγία Κυριακή κι ἀπό τά ὅσα με συντομία ἀναφέραμε για την τιμή τῆς Κυριακῆς, καταλαβαίνουμε την ἔννοια τῆς ἀρετῆς και τῆς τόλμης, πού χρειαζόμαστε για να ζοῦμε την ἐλευθερία τῶν παιδιῶν τοῦ Χριστοῦ, ἑνωμένοι μαζί Του, με ὁποιοδήποτε τίμημα, ζῶντας με τον πόθο τῆς ἑπομένης θείας Κοινωνίας Του. Ἀμήν.
Σε έναν γνώριμο χώρο, για τα παιδιά μας, στην φιλόξενη αγκαλιά της « Παναγίας του Κότσικα» για δύο διήμερα το Γραφείο Νεότητος θα δεχθεί παιδιά ηλικίας από 10- 16 ετών δίνοντας τους την δυνατότητα να γευθούν την πλούσια φιλοξενία της Ιεράς Μητροπόλεως μας αλλά και προσφέροντας τους μία χαρούμενη και δημιουργική πνευματική νότα δροσιάς στο καλοκαίρι τους.
Από τις 9:00 το πρωί μέχρι τις 6:00 το απόγευμα, παιδιά απο 10 έως 16 ετών, αγόρια και κορίτσια, συναντιούνται καθημερινά στους χώρους των κατασκηνώσεων της «Παναγίας του Κότσικα» ,για να απολαύσουν ένα προσεγμένο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης.
Οι μικροί «κατασκηνωτές» έχουν τη δυνατότητα μέσα σε ένα περιβάλλον ευχάριστο , να συμμετέχουν σε μια πληθώρα δραστηριοτήτων, να καλλιεργήσουν τη δημιουργικότητά τους, να παρακολουθήσουν πολιτιστικά και αθλητικά προγράμματα και να ψυχαγωγηθούν αναπτύσσοντας την ομαδικότητα, την αλληλεγγύη, τη φιλία ,να γνωρίσουν τις αξίες και τα ιδανικά της πίστεως μας με ολοήμερες εκπαιδευτικές, πολιτιστικές, κατηχητικές και αθλητικές δράσεις με θεματικό άξονα το Πανάγιο πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού και τα 200 χρόνια από την νικηφόρα ναυμαχία της Μυκάλης (1824-2024 ).
Σάββατο 20 Ιουλίου και Κυριακή 21 Ιουλίου ( από 9:00π.μ έως 18:00 μ.μ)
– Κορίτσια από 10- 16 ετών.
Σάββατο 27 Ιουλίου και Κυριακή 28 Ιουλίου ( από 9:00π.μ έως 18:00 μ.μ)
– Αγόρια από 10-16 ετών.
Ημερομηνία λήξης Δηλώσεων συμμετοχής έως Παρασκευή 12 Ιουλίου.
Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Ἡ σημερινή, πρώτη Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή, εἶναι ἀφιερωμένη σέ ὅλους τούς Ἁγίους, γνωστούς καί ἀγνώστους. Ἀρχικῶς ὁ ἑορτασμός ἀφοροῦσε στους Ἁγίους Ἀποστόλους και σέ ὅλους τούς Ἁγίους Mάρτυρες, ἀλλά προϊόντος τοῦ χρόνου συμπεριέλαβε καὶ ὅλους τούς Ἁγίους, διότι ὅλοι οἱ Ἅγιοι μέ τήν ζωή, τήν διδασκαλία ἤ τό μαρτύριο τους δόξασαν τόν Θεό. Ἀνάμεσα σέ αὐτούς σήμερα τιμῶνται και ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἀφανεῖς Ἅγιοι, τῶν ὁποίων οὔτε τά ὀνόματα γνωρίζουμε, οὔτε ἔχουμε στοιχεῖα γιά τήν ζωή τους, ἀλλ’ ὅμως κι ἐκεῖνοι ἀγωνίσθηκαν καί ἄθλησαν «διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἀποκ. α΄9). Γιά τόν λόγο αὐτό σήμερα ἑορτάζουν καί ὅλοι ἐκεῖνοι, πού φέρουν ὀνόματα, πού δέν ἔχουν κάποιον γνωστό ἑορταζόμενο Ἅγιο.
Ἡ σημερινή ἑορτὴ ἔρχεται ἀμέσως μετά τήν Πεντηκοστή, διότι ἡ ἀνάδειξη τῶν Ἁγίων σηματοδοτεῖ τήν πνευματική καρποφορία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς αἰῶνες. Οἱ Ἅγιοι κάθε ἐποχῆς φανερώνουν τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο τό Ἅγιο Πνεῦμα διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων συγκροτεῖ τήν Ἐκκλησία, ὡς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ καθιστοῦν ὀφθαλμοφανῆ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, πάνω στόν κόσμο καί ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Αὐτοί ποὺ εὐεργετικὰ παρατείνουν μὲ τήν ἄσκηση ἤ τό μαρτύριό τους τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν ἱστορία. Ἄς θυμηθοῦμε τήν προφητεία τοῦ Ἠσαΐα, πού διαβάζεται στίς μνῆμες τῶν μαρτύρων (βλ. Ἠσ. ΜΓ 10-14). Σέ αὐτήν ξεκάθαρα ἐπισημαίνεται, ὅτι ὁ Θεός δίδει τήν μαρτυρία του μέσα ἀπό τούς Ἁγίους Μάρτυρες κι ἐκεῖνοι μέ τή σειρά τους καθιστοῦν ζῶσα τήν παρουσία Του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στήν Ἀποκάλυψη περιγράφει μέ γλαφυρότητα τό πλῆθος τῶν ψυχῶν τῶν Μαρτύρων, πού βρίσκονται κάτω ἀπό τό οὐράνιο θυσιαστήριο καί περιμένουν τήν δικαίωσή τους, γιά τήν μαρτυρία πού ἔδωσαν, ὁμολογώντας μέ τήν θυσία τους τήν πίστη τους στόν Χριστό. (βλ. Ἀποκ. ς΄ 9-10)
Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως σήμερα τιμᾶ ἰδιαιτέρως καί την σύναξη τῶν Ἁγίων 12 Ἀποστόλων. Κάθε ἕνας ἀπό τούς Ἁγίους Δώδεκα Ἀποστόλους τιμᾶται ξεχωριστά μέσα στο χρόνο, ὅμως ἡ σημερινή ἑορτή ὀνομάζεται σύναξη, διότι ἀφορᾶ στον κοινό ἑορτασμό τους καί ἔρχεται σέ συνέχεια τοῦ χθεσινοῦ ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης τῶν δύο Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦταν ὁ πιὸ μορφωμένος ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, διότι εἶχε σπουδάσει στὸν φημισμένο διδάσκαλο Γαμαλιὴλ καὶ γνώριζε ὅλη τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἐξαιρέτως δὲ τὰ βιβλία τῶν Προφητῶν καὶ τοὺς Ψαλμούς του Δαβίδ. Ὁ Χριστὸς ἀξιοποίησε τὴ μόρφωσή του καὶ ἔστρεψε τὸ δυναμισμό του στὴ σωστὴ κατεύθυνση, ἀναδεικνύοντάς τον διαπρύσιο κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου Του στὰ Ἔθνη. Τὸ ἴδιο ἔκανε κατόπιν κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν κατηχοῦσε τοὺς ἀνθρώπους στὴ χριστιανικὴ πίστη. Ἀξιοποιοῦσε ὅ,τι καλὸ εἶχαν, χτίζοντας πάνω σὲ αὐτὸ τὴν πνευματική οἰκοδομή. Αὐτὸ φαίνεται ξεκάθαρα στὸ 17ο κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, ὅταν εἶπε στοὺς Ἀθηναίους: αὐτὸν τὸν ὁποῖον σέβεστε ὡς Θεό, χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζετε, γι αὐτὸν ἐγώ σας ὁμιλῶ. Ἀξιοποίησε τὴν ὕπαρξη ἑνὸς βωμοῦ στὸν ἄγνωστο θεὸ καὶ τοὺς ὁδήγησε στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ, κληροδοτώντας ἕνα χρήσιμο δίδαγμα σέ ὅλους ὅσους ἀναπτύσσουν ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα, στὴν Ἐκκλησία, τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν κοινωνία, μὲ σκοπό την κατὰ Χριστὸν προκοπὴ καὶ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τά δικά τους χαρίσματα ἀπό τον Θεό, τά ὁποῖα πρέπει να γίνονται σεβαστά και με βάση αὐτά να ἐπιτελεῖται ὁ πνευματικός ἀγῶνας.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἀκρογωνιαῖο βέβαια λίθο τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ (βλ. Ἐφ. β΄ 20). Αὐτό ἐπισημαίνεται και στην Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, ὅταν γράφει: «...Καὶ μοῦ ἔδειξε τὴν ἁγία πόλη, τὴν Ἱερουσαλήμ, νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἀπὸ τὸν Θεό... Τὸ τεῖχος τῆς πόλης εἶχε δώδεκα θεμέλια καὶ πάνω τους δώδεκα ὀνόματα, τῶν δώδεκα Ἀποστόλων τοῦ Ἀρνίου…» (βλ. κα΄10,14)
Ὁ σημερινός συνεορτασμός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων και τῶν Ἁγίων Πάντων μᾶς φέρνει στον νοῦ ἐκεῖνο το ὡραῖο κατανυκτικό τροπάριο τῆς Ἁγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς: «Ἱκετεύσατε ὑπέρ ἡμῶν Ἅγιοι Ἀπόστολοι και Ἅγιοι Πάντες,ἵνα ρυσθῶμεν κινδύνων καὶ θλίψεων· ὑμᾶς γὰρ θερμοὺς προστάτας, πρὸς τὸν Σωτῆρα κεκτήμεθα». Καλό εἶναι αὐτό το τροπάριοα να γίνει διαρκής προσευχή μας και ὄχι μόνο κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γιατί πραγματικά ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη ἀπό την συναντίληψη και προστασία τῶν Ἁγίων Πάντων, ἐξαιρέτως δε τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἀμήν.
