«Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! » Κυριακή 20 Αὐγούστου 2023 – Α΄ Κορ. θ΄ 2-12

Συντάχθηκε στις 17 Αυγούστου 2023.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὅπως ἡ σφραγίδα καθιστᾶ γνήσιο ἕνα ἔγγραφο καί ἐπικυρώνει τό περιεχόμενό του, κατά τόν ἴδιο τρόπο ὁ ἀπόστολος Παῦλος θεωρεῖ, πώς καί οἱ Χριστιανοί τῆς Κορίνθου, ὡς ἄλλη σφραγίδα ἐπικυρώνουν τήν ἰδιότητά του ὡς Ἀποστόλου τοῦ Χριστοῦ καί ἀποτελοῦν τήν αὐθεντική μαρτυρία γιά τό ἀποστολικό του ἔργο.

Χωρίς ἀμφιβολία ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιχειρεῖ ἀπό τή μιά μεριά νά ἐνισχύσει τήν θέση του ἔναντι ὅσων τόν ἀμφισβητοῦσαν, ἐπειδή δέν συγκατελέγετο ἐξ ἀρχῆς μετά τῶν Ἁγίων 12 Ἀποστόλων. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά φαίνεται, πῶς ἐπιθυμεῖ νά φιλοτιμήσει τούς Κορινθίους, ὥστε μέ τή σειρά τους νά οἰκειοποιηθοῦν τό ὑψηλό πρότυπο τοῦ ἀγωνιζομένου Χριστιανοῦ, πού παλεύει ἐνάντια στή νοοτροπία τοῦ κόσμου, γιά νά ἀρέσει στόν Χριστό. Μνημειώδης ἐξάλλου ὑπάρχει ὁ παύλειος λόγος: «Ἐάν ἐπεδίωκα νά ἀρέσω στούς ἀνθρώπους, δέν θά ἤμουν δοῦλος τοῦ Χριστοῦ» (Βλ. Γαλ. α΄10)

Προτρέπει λοιπόν τούς Κορινθίους καί ὅλους ἐμᾶς νά ἀκολουθήσουμε τό δικό του παράδειγμα, ὥστε καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή νά ζοῦμε, ἀλλά καί νά μήν δίνουμε ἀφορμές σκανδαλισμοῦ, κυρίως σέ ὅσους τὶς ἀναζητοῦν γιά νά ἐπικρίνουν τούς Χριστιανούς καί στό πρόσωπό τους τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί αὐτόν ἀκόμη τόν Ἴδιο τόν Χριστό.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος φανέρωνε μέ τό λόγο του τήν σωτηρία, πού προσφέρει ὁ Χριστός^. καί ἐπαλήθευε αὐτόν τὸν λόγο μέ τήν πράξη τῆς ζωῆς του, παραιτούμενος ἀπό τά δικαιώματά του ὡς Ἀποστόλου, δικαιώματα πού ἀφοροῦσαν στήν κάλυψη τῶν ὑλικῶν του ἀναγκῶν. Κι ἐνῶ κανείς δέν θά τόν παρεξηγοῦσε, ἐάν ἔκανε χρήση αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων, ἐντούτοις ἐκεῖνος παραιτήθηκε ἀπό αὐτά, μόνον καί μόνον γιά νά μήν δώσει ἀφορμή σκανδαλισμοῦ καί ἔτσι ἀπαξιωθεῖ τό μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Ἀπόδειξη τῶν λόγων του εἶναι ὅσα ὁμολόγησε στή Μίλητο ἐνώπιον τῶν  Πρεσβυτέρων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου: «Ἐσεῖς οἱ ἴδιοι γνωρίζετε, ὅτι στίς ἀνάγκες μου καί στίς ἀνάγκες ἐκείνων πού ἦταν μαζί μου, ὑπηρέτησαν τά χέρια αὐτά» (Βλ. Πραξ. κ΄ 34) 

Ἀντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πώς εἶναι μεγάλη χριστιανική ἀρετή νά μπορεῖς νά ἐκχωρεῖς τά δικαιώματά σου μέ θυσιαστικό τρόπο, γιά τήν εἰρήνευση τῶν καρδιῶν τῶν ἀνθρώπων καί γιά ἐντιμώτερη πνευματική ζωή. Καί κυρίως γιά νά μήν ἀπαξιώνεται τό εὐαγγελικό κήρυγμα καί ὁ τρόπος τῆς ἀληθινῆς χριστιανικῆς βιοτῆς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Διότι σήμερα πολλοί ἀπό ἐμᾶς γινόμαστε ἀνακόλουθοι, καθώς ἄλλα πιστεύουμε καί λέμε, κι ἄλλα δυστυχῶς κάνουμε!

Ἀρκετοί ὅμως καὶ γενναῖοι στό διάβα τῶν εἴκοσι αἰώνων τῆς ἱστορικῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο οἰκειοποιήθηκαν τό ἀποστολικό χρέος, ποὺ δίδαξε ὁ ἀπόστολος Παύλος. Ἐνσυνείδητοι Χριστιανοί, ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι, ἐκχώρησαν τά δικαιώματά τους χάριν τῶν ἀδελφῶν τους! Προτίμησαν ἐν γνώσει τους νά διέλθουν ἀπό τήν στενή πύλη καί νά ἀκολουθήσουν τήν τεθλιμμένη ὁδό, ἡ ὁποία ὅμως ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν κατά τήν ἀψευδῆ ἐπαγγελία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. (βλ. Ματθ. ζ΄ 14).

Πρῶτο λαμπρό παράδειγμα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ὁποῖος ὡς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, εἶχε προσφέρει τά μέγιστα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τῆς θέσεως τοῦ Προέδρου τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἐντούτοις, ὅταν ἀμφισβητήθηκε ἀπό μερίδα Ἐπισκόπων τῆς Αἰγύπτου, παραιτήθηκε ἀμέσως ἀπό τόν θρόνο καί τήν προεδρία τῆς συνόδου, ἡ ὁποία ἐν τῷ μεταξύ εἶχε ὁλοκληρώσει τίς ἐργασίες της.

Παρά τήν ἀντίθετη ἄποψη τῶν περισσοτέρων Πατέρων, πού συγκρότησαν τήν Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, οἱ ὁποῖοι ὁμοθυμαδόν τόν παρακαλοῦσαν νά παραμείνει, δέν ἐπανέκαμψε.

Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διεφύλαξε τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας στήν Κωνσταντινούπολη, ἐνῶ εὑρισκόταν στά χέρια τῶν αἱρετικῶν, πνευματομάχων καί ἀρειανῶν. Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔσωσε στήν κυριολεξία τήν ὀρθόδοξη πίστη μέ τούς πέντε θεολογικούς του Λόγους, μεταστρέφοντας στήν ὀρθόδοξη πίστη τό πλανεμένο πλήρωμα τῆς Πρωτεύσουσας πόλης.  Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δέν διεκδίκησε τίποτε προσωπικό, ἐκεῖνος προτίμησε νά ἀδικήσει τόν ἑαυτό του γιά νά μήν ἀδικηθεῖ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. «Ἀφίημι ὑμίν τήν πόλιν καί τά βασίλεια» εἶπε ἀνάμεσα στά ἄλλα στόν συντακτήριο, τόν τελευταῖο λόγο του στήν Κωνσταντινούπολη, ἐκδηλώνοντας μέσα αὐτή την λιτή φράση τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του καί το ἀγωνιστικό φρόνημά του μέσα σέ ἄκρα ταπείνωση, γνωρίζοντας πώς ὁ Χριστός ἐπιβραβεύει αὐτήν τήν ἀξιοπρέπεια.

Πολλούς αἰῶνες μετά ὁ ἅγιος Νεκτάριος, θῦμα συκοφαντικῆς δυσφήμισης, δυστυχῶς ἀπό μέρους κυρίως ἐκκλησιαστικῶν ἀνθρώπων, ὑπέμεινε καρτερικά μέ ὑποδειγματική ταπείνωση καί γενναιότητα. Σήκωσε τόν σταυρό του, ἀποποιούμενος τῶν δικαιωμάτων του γιά νά μήν δοθῇ ἡ παραμικρή ἀφορμή νά σπιλωθῇ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀφήνοντας παράλληλα τή ζωή του στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, ὄχι μόνο τόν δικαίωσε, ἀλλά τόν ἀνέδειξε ὅσο λίγους.

Ἀλλά καί στά Νησιά μας, στά μέσα τοῦ 18^ου αἰῶνα, οἱ Ἅγιοι Κολλυβᾶδες Πατέρες, πού ἀναγέννησαν πνευματικά τό ὑπόδουλο Γένος μας, προτίμησαν τήν φυγή ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, γιά χάρη τῆς εἰρήνης καί τῆς ὁμαλῆς συνέχισης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Δέν ὑπερμάχησαν τοῦ δικαίου, οὔτε τῶν δικαιωμάτων τους, παρά τό ὅτι εἶχαν ὅλο τό δίκαιο μέ τό μέρος τους. Καί ὁ Χριστός εὐλόγησε τήν ἐπιλογή τους. Τούς κατέστησε πνευματικούς ὁδηγούς τῶν ἀνθρώπων, ὁδοδεῖκτες τῆς Βασιλείας Του, συνεργούς στή σωτηρία τῶν πιστῶν. Γιά ἐμᾶς δέ τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, τούς κατέστησε πνευματικούς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μέ διακεκριμένη παρρησία προετοίμασαν μυστικά, μέσα ἀπό τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας τήν ἐθνική μας παλιγγενεσία καί ἔτσι ἐπετεύχθη ἐν τέλει ἡ ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

«Πολλοί Χριστιανοί, λέει ἕνας σύγρονος Ἅγιος, θέλουν νά εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό δοξασμένοι, ἀλλά δέν θέλουν νά εἶναι μαζί Του στήν ἀτίμωση καί τόν Σταυρό. Προσεύχονται νά κληρονομήσουν τήν Βασιλεία Του, ἀλλά δέν θέλουν νά ὑποφέρουν μαζί Του. Ἔτσι ὅμως φανερώνουν, ὅτι δέν εἶναι εἰλικρινεῖς κι ὅτι δέν ἀγαποῦν τόν Χριστό ἀληθινά. Μᾶλλον δέ τόν ἑαυτό τους ἀγαποῦν περισσότερο κι ὄχι τόν Χριστό.» (ἅγιος Τύχων Ἐπίσκοπος Ζαντόσκ)

Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του, τό ἐκφράζει μέσα ἀπό τή ζωή του. Ὁμιλεῖ εὐκαίρως ἀκαίρως(βλ. Β΄Τιμ. δ 2) μέ λόγια καί ἔργα, γιά τήν ἐν Χριστῷ βιοτή, ἀλλά γνωρίζει κιόλας νά ἀποσύρεται διακριτικά ἀπό τό κέντρο, ὥστε μέ εὐχέρεια νά διακρίνεται ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του πίσω ἀπό αὐτόν. Προσβλέπει στόν Χριστό ὡς τό μοναδικό πρότυπο ζωῆς καί παράδειγμα πρός μίμηση (Βλ. Ἑβρ. ιβ 2). Ὅταν ἀδικεῖται, γνωρίζει πώς, ὁ Χριστός, εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος καί ὁ μόνος Δίκαιος, ὁ Ὁποῖος ἄδικα καταδικάσθηκε σέ μία ἄδικη δίκη (βλ. Δοξαστικό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ). Καί τότε ἔχοντας γνώση τῆς ἁμαρτωλότητός του, ὄχι μόνο ὑπομένει μέ ταπείνωση, ἀλλά, ὅπως ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀκολουθεῖ τήν μαρτυρική ὁδό τῆς παραιτήσεως ἀπό τό δίκαιό του, χωρίς νά δίνει στόν διάβολο ἀφορμή νά τόν ἐξαρτᾶ ἀπό αὐτό καί νά τόν σύρει στήν ἀπώλεια.

Ἡ ἐκχώρηση τῶν δικαιωμάτων γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί συνεκδοχικῶς γιά τήν ἀγάπη τῶν Ἀδελφῶν, εἶναι εὐαγγελική ἀρετή καί μᾶς ὁδηγεῖ ἀνυπερθέτως στή σωτηρία. Ἀμήν. 

Εκτύπωση Email

«ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΩΝ, Ο ΜΟΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ» Κυριακή 13 Αὐγούστου 2023 – Ἀπόδοση τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

Συντάχθηκε στις 10 Αυγούστου 2023.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὅπως ὅλες οἱ Δεσποτικές καί Θεομητορικές ἑορτές, (μέ ἐξαίρεση μόνον τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἡ ὁποία συμπίπτει νά ἑορτάζεται στή διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς) ἔτσι κι ἡ ἑορτή τῆς θείας Μεταμορφώσεως ἀκολουθεῖται ἀπό μία μεθέορτη περίοδο ὀκτώ ἡμερῶν, ἡ ὁποία ὁλοκληρώνεται σήμερα, γι’ αὐτό καί ἀποδίδεται ἡ ἑορτή, δηλαδή ψάλλονται γιά τελευταία φορά οἱ ὕμνοι τῆς ἑορτῆς.

Καί τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὅμως μᾶς μεταφέρει ἀκριβῶς στήν μετά τήν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου χρονική περίοδο.

Ὁ Κόσμος, ὅπως μᾶς διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, στό πρόσωπο τοῦ τραγικοῦ πατέρα τοῦ ἀρρώστου παιδιοῦ, περιμένει τόν Μεσσία γιὰ νά τόν λυτρώσει ἀπό τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ θάνατο, τὴν πολύμορφη ἀσθένεια καὶ τίς σατανικές μεθοδεῖες. Ἡ ἐλλιπής ὅμως πίστη στόν Χριστό ὡς Σωτῆρα και Λυτρωτή ταλαιπωρεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Αὐτή τὴν ἔλλειψη θὰ ἀναγνωρίσουν καί οἱ Μαθητές  ζητώντας ἀπό τὸν Κύριο νά τούς προσθέσει ρωμαλέα πίστη (βλ. Λουκ. ιζ,5). 

Ἡ ἐνίσχυση τῆς πίστης τους ἦταν καί ὁ λόγος, γιά τόν ὁποῖον ὁ Χριστός ἔδωσε τήν δυνατότητα στούς τρεῖς Μαθητές, τόν Πέτρο τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη νά Τόν δοῦν ὅπως εἶναι στή φυσική Του κατάσταση, ἀφοῦ τό ἄκτιστο Φῶς, πού τούς περιάστραψε ἀποτελεῖ φυσική Ἰδιότητα καί φυσικό γνώρισμα τῆς ὑπάρξεως τοῦ Κυρίου. Τοῦτο σημαίνει, ὅπως ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες, ὅτι κατ’ οὐσίαν δέν μεταμορφώθηκε ὁ Χριστός, ἀλλά τά μάτια τῶν Μαθητῶν. Ἔδωσε δηλαδή τή δυνατότητα στούς Μαθητές ἔστω γιά λίγο νά Τόν δοῦν ὅπως εἶναι στή φυσική Του κατάσταση καί ἐκεῖνοι δέν ἄντεξαν τήν θέα τῆς ἄκτιστης φωτοχυσίας.

Αὐτό ἔγινε γιά νά συνειδητοποιήσουν οἱ Μαθητές, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὅπως ὁ Πέτρος εἶχε ὁμολογήσει μέ αὐθόρμητη ἀγάπη ἕξι ἡμέρες πρίν. Ἀξίζει νά θυμηθοῦμε, ὅτι ἕξι ἡμέρες πρίν τήν Μεταμόρφωσή Του ὁ Κύριος κι ἐνῶ εὑρισκόταν στά μέρη τῆς πόλης Καισαρείας τοῦ Φιλίππου, καθ' ὁδόν πρός τό ὄρος Θαβώρ, ὑπέβαλε ἕνα ἐρώτημα στούς Μαθητές: «Ποιός λένε οἱ ἄνθρωποι, ὅτι εἶμαι ἐγώ, ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου;» Καί ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν: «Ἄλλοι λένε πῶς εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἄλλοι ὁ Ἠλίας, ἄλλοι ὁ Ἱερεμίας ἤ ἕνας ἀπό τούς Προφῆτες».  Καί τούς ξαναρωτᾶ: «Ἐσεῖς ποιός λέτε ὅτι εἶμαι;» Τότε ὁ Πέτρος ἀναφώνησε αὐθόρμητα: «Ἐσύ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Ὁ Χριστός ἀκολούθως τούς διαβεβαίωσε, πώς ἡ ὁμολογία ὅτι εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός ἀποτελεῖ τήν πέτρα πάνω στήν ὁποία θεμελιώνεται τήν Ἐκκλησία, καί οὔτε ὁ θάνατος μπορεῖ πλέον νά τήν ὑπερνικήσει. (Βλ. Ματθ. ιστ΄ 13-19).

Γιά νά τούς βοηθήσει ὅμως νά συνειδητοποιήσουν ἀπόλυτα αὐτήν τήν μεγάλη ἀλήθεια, ἔχει μαζί Του συνομιλοῦντας κατά τή θεία Μεταμόρφωση ἕνα ἀπό αἰώνων κεκοιμημένο νεκρό, τόν θεόπτη Μωϋσῆ καί ἕνα ζωντανό Προφήτη, τόν Ἠλία.

 Ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος κι ὁ Ἰωάννης, οἱ ὁποῖοι ἀνδρώθηκαν ὡς παιδιά τοῦ Μωϋσῆ καί ἀνέμεναν τόν Μεσσία μέ τόν δυναμισμό τοῦ Ἠλία, τώρα ἀντιλαμβάνονται πλέον καί συνειδητοποιοῦν, πώς ἔχουν ἐνώπιόν τους τόν Θεό τῶν Πατέρων τους, νά συνομιλεῖ μέ τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλία γιά τά περί τῆς σταυρικῆς θυσίας Του καί τῆς ἀναστάσεώς Του κι ἐκεῖνοι ν'’ἀκοῦν.

Ὁ Μωϋσῆς ἐμφανίσθηκε, διότι ἔπρεπε νά συνειδητοποιήσουν, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας καί δέν ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τόν Μωϋσῆ, ὅπως ὑποστήριζε τό θρησκευτικό κατεστημένο τῆς ἐποχῆς. Ἐξάλλου ὁ Κύριος ἔδωσε τόν νόμο στόν Μωυσῆ. Καί μάλιστα τότε στό ὄρος Σινᾶ ὁ Μωϋσῆς ἀξιώθηκε νά δεῖ τό πίσω μέρος τῆς δόξας τοῦ Κυρίου, ὅπως περιγράφεται στό 24^ο κεφάλαιο τοῦ Βιβλίου τῆς Ἐξόδου, ἐνῶ τώρα, ἐάν καί κεκοιμημένος,  ὁ ὁποῖος ὅμως ζεῖ μέ τήν ψυχή του σέ μιά ἄλλη διάσταση ζωῆς, ὅπως ὅλοι οἱ κεκοιμημένοι, θεᾶται αὐτοψεί τήν ἄκτιστη δόξα τῆς θείας Μεταμορφώσεως.

Ὁ προφήτης Ἠλίας ἐμφανίσθηκε διότι ἔπρεπε νά ἐξαλειφθεῖ ἀπό τό μυαλό τους ἡ ταύτισή του μέ τόν Χριστό, ὅπως πολλοί πίστευαν τότε, γνωρίζοντας ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας δέν εἶχε πεθάνει καί ἦταν ζωντανός.

Ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ διακηρύσσει μέ ἔμφαση, πώς ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, Θεός τῶν ζώντων (βλ. Ματθ. κβ 32). Ὁ Κύριος τῆς Ἱστορίας καί τοῦ κόσμου. «Ὁ Ὤν» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως ἀποκαλυπτόμενος αὐτοσυστήθηκε στόν Μωϋσῆ ἐνώπιον τῆς καιομένης βάτου (βλ. Ἔξοδ. Γ 14). Γι’ αὐτό πάντοτε στό φωτοστέφανο τοῦ Χριστοῦ ἁγιογραφεῖται ἡ συνεκφορά «Ὁ Ὤν», δηλαδή αὐτός ὁ Ὁποῖος εἶναι. Ἐκεῖνος ὡς ἄσαρκος Λόγος ὁμιλεῖ στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τώρα ὡς ἔνσαρκος Λόγος, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, συνομιλεῖ μέ τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλία. Μάταια οἱ αὐτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἐπιχειροῦν νά ἀποδείξουν, πώς ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός.

Ἡ Μεταμόρφωση ὅμως, πέρα ἀπό ἱστορικό γεγονός μέ βαθύτατη θεολογική σημασία, προβάλλεται καί ὡς πρόταση γιά ἐμπειρία ζωῆς.  Ὡς ἕνα ἀποφασιστικό βῆμα στήν πνευματική μας ἀνέλιξη. Ὡς ἀπάντηση στα ὑπαρξιακά μας ἑρωτήματα.

Μεταμορφούμενος ὁ Χριστός ἀπεκάλυψε τό ἀληθινό Του Πρόσωπο, τό μυστήριο τῆς παρουσίας Του. Δέν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, εἶναι καί Θεός, Θεανδρικό Πρόσωπο. Προσέλαβε τήν κτιστή ἀνθρώπινη φύση^. στή Μεταμόρφωση ὅμως φανερώνει τήν ἄκτιστη θεία λαμπρότητα καί δόξα Του. Τό ἄκτιστο συναντᾶ καί προσλαμβάνει τόν κτιστό ἄνθρωπο καί τόν θεώνει.

Ὁ θαβώρειος, ἀστραφτερός Χριστός θέλγει τίς ψυχές τῶν Μαθητῶν, ὥστε  ἐκφράζουν τη σφοδρή ἐπιθυμία τους νά μείνουν γιά πάντα ἐκεῖ, μαζί Του! Νὰ μεταμορφωθεῖ ἡ ἐμπειρία καί ὁ χρόνος σέ αἰωνιότητα. Αὐτό ἀκριβῶς ἐκφράζει ἡ πρότασή τους νά φτιάξουν σκηνές καί νά παραμείνουν στό Θαβώρ, βιώνοντας ἀδιάκοπα τήν ἐμπειρία τῆς Μεταμόρφωσης. Ἐκεῖνος ὅμως τούς ἐπιστρέφει στόν κόσμο, θέλοντας νά κοινοποιήσουν στούς ἀνθρώπους αὐτήν τήν θεοειδῆ ἐμπειρία καί νά μήν τήν κρατήσουν ἐγωϊστικά γιά τόν ἑαυτό τους.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Αὐτό εἶναι καί τό πνευματικό ἔργο τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς, καθώς ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τό σπουδαιότερο ἔργο πού ἔχουμε νά κάνουμε εἶναι νά ὁδηγοῦμε τά βήματά  μας στόν Ἱερό Ναό, τουλάχιστον κάθε Κυριακή καί μεγάλη γιορτή. Διότι κάθε Ἱερός Ναός γίνεται γιά ἐμᾶς τό ὄρος Θαβώρ. Καθώς ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, κατά τήν ὁποία ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός προσφέρεται σέ ὅλους, ἡ πορεία μας πρός τόν Ναό, εἶναι πορεία ἀνάβασης στό Θαβώρ τῆς ζωῆς μας μέ σκοπό τήν προσωπική συνάντηση μέ τόν Χριστό. Μιά συνάντηση ἡ ὁποία δέν περιορίζεται στήν θέα μόνο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά στήν στήν βρώση τοῦ Χριστοῦ, ὡς τοῦ Οὐράνιου Ἄρτου, γιά νά ἔχουμε ζωή καί σωτηρία.

Ἄς πάρουμε ἀπό τόν Πέτρο τό θάρρος καί τόν ὑγιῆ αὐθορμητισμό του.

Ἀπό τόν Ἰάκωβο τή σταθερή καί γενναία πίστη.

Ἀπό τόν Ἰωάννη τήν προσμονή καί τήν καρδιακή του ἀγάπη.

Κι ἄς ἀνεβαίνουμε στό Ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, πού ὑψώνει ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μέσα στήν μεγαλειώδη Λατρεία Της, μέ τὴ λυτρωτική Μετάνοια καί τὴ σώζουσα Ἀγάπη. Ἀμήν.

Εκτύπωση Email

Πρόγραμμα τῶν Ἀρχιερατικῶν Χοροστασιῶν καί Θ. Λειτουργιῶν κατά τήν περίοδον ἀπό 29ης Ἰουλίου ἕως καί 31ης Αὐγούστου ἐἔ.

Συντάχθηκε στις 01 Αυγούστου 2023.

Εκτύπωση Email

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συντάχθηκε στις 01 Αυγούστου 2023.

ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΑ ΑΠΟ 02 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΩΣ ΚΑΙ 01 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΓΑΜΩΝ ΘΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΗΜΕΡΕΣ:

* ΠΕΜΠΤΗ 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2023

* ΠΕΜΠΤΗ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2023

* ΠΕΜΠΤΗ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2023

ΩΡΑ  11:00 – 14:00

Εκτύπωση Email

«Οἱ Ἅγιοι τῆς Σάμου, τότε καί σήμερα» Κυριακή 30 Ἰουλίου 2023, Σύναξις τῶν Σαμίων Ἁγίων

Συντάχθηκε στις 25 Ιουλίου 2023.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ σύναξη τῶν Σαμίων Ἁγίων κομίζει σήμερα ἐνώπιόν μας πρῶτον τίς μεγάλες Ἀποστολικές μορφές τοῦ ἠγαπημένου Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, στούς ὁποίους ὀφείλουμε τόν εὐαγγελισμό τῆς χριστιανικῆς μας πίστεως.

Στή συνέχεια διακρίνουμε τούς τρεῖς Ἐπισκόπους Σάμου: τόν ἱερομάρτυρα Ἑρμογένη, ὁ ὁποῖος ἔζησε καί μαρτύρησε τόν 4^ο αἰῶνα, τόν Ἡράκλειο, ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν 8^ο αἰῶνα καί συμμετεῖχε στήν Ζ Οἰκουμενική Σύνοδο καί τόν Λέοντα ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν 9^ο αἰῶνα.

Τήν χορεία τῶν Σαμίων Ἁγίων συμπληρώνουν οἱ τρεῖς στρατιωτικοί Ἅγιοι Μάρτυρες Γρηγόριος, Θεόδωρος καί Λέων, ὁμολογητές τῆς χριστιανικῆς πίστεως στά δύσκολα χρόνια τῶν διωγμῶν.

Ἀκολουθεῖ ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Λατρινός, ὁ ὁποῖος ἀσκήθηκε ἀρχικῶς στό κατέναντι τῆς Σάμου ὅρος Λάτρος (γνωστό ὡς Καμῆλα σήμερα) καί ἐν συνεχείᾳ στίς σπηλιές τοῦ Κέρκη.

Τόν 18^ο αἰῶνα ὁ χορός τῶν Ἁγίων Κολλυβάδων Πατέρων ἁγίασε τά χώματα τῶν Νησιῶν μας, ἀνάμεσα στούς ὁποίους ξεχωρίζουμε, τόν Ἅγιο Μακάριο Κορίνθου καί τόν ὅσιο Νήφωνα τόν Κοινοβιάρχη.

Καί τέλος ἡ μαρτυρική μορφή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τήν Χώρα τῆς Σάμου καί ἄθλησε στήν Ἔφεσο στίς 5 Ἀπριλίου 1801, ξυλοκοπούμενος ἕως θανάτου ἀπό τούς Τούρκους, ἐξαιτίας τῆς ἐμμονῆς του στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Πίστη, παρά τό ὅτι στό παρελθόν, εὑρισκόμενος σέ κατάσταση μέθης τήν εἶχε ἀρνηθεῖ.

Ὅλους αὐτούς τούς Ἁγίους, τούς ἑνώνει ἡ κοινή πίστη στόν Σωτῆρα Χριστό, ἡ μέχρι θυσίας τῆς ζωῆς τους ἀγάπη τους γι’ Αὐτόν καί ἡ μαρτυρία, πού ἔδωσαν στήν κοινωνία τῆς ἐποχῆς τους γιά τήν δόξα Του. Ἀλλά καί τούς διῶκτες τους, τούς ἕνωνε ἀκριβῶς ἡ ἐμπάθεια καί ἡ ἔχθρα τους πρός τόν Χριστό. Οἱ διῶκτες κάθε ἐποχῆς, μέ ἀφορμή τήν ψεύτικη θρησκεία τους ἤ τήν ἀντίχριστη πίστη τους, διώκουν ὅλους ὅσους μέ τή ζωή καί τό ἔργο τους κηρύττουν τόν Χριστό, τόν μόνο ἀληθινό Θεό Σωτῆρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου.

Αὐτό βέβαια, πού πρέπει νά γνωρίζουμε καλά εἶναι ὅτι ὁ διωγμός τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του δέν σταμάτησε ποτέ. Ἁπλῶς ἄλλοτε εἶναι φανερός καί ἄλλοτε κρυφός, πού εἶναι κι ὁ πιό ἐπικίνδυνος. Οἱ Χριστιανοί κάθε ἐποχῆς ἀντιλαμβάνονται μέ τά πνευματικά τους αἰσθητήρια τόν διωγμό καί ἀναλόγως τοῦ θάρρους τους πράττουν, ὥστε κάποιοι διαλάμπουν μέ τήν μαρτυρία τους, τήν ὁποία σφραγίζουν ἄλλοτε μέ τήν ὁμολογία τους, ἄλλοτε μέ τήν ἄσκησή τους καί ἄλλοτε μέ τήν θυσία τῆς ἴδιας τους τῆς ζωῆς, καθώς ἔρχονται ἀντιμέτωποι μέ διάφορες μορφές εἰδωλολατρίας καί ἀντιχριστιανικοῦ μένους.

Ὁ Ἅγιος Ἑρμογένης, Ἐπίσκοπος Σάμου καί οἱ τρεῖς στρατιωτικοί Ἅγιοι Μάρτυρες Γρηγόριος, Θεόδωρος καί Λέων, ἔζησαν στά δύσκολα χρόνια τῶν διωγμῶν στή Σάμο καί ὑφιστάμενοι φρικτά βασανιστήρια ἀπό τούς εἰδωλολάτρες, ὁδηγήθηκαν στήν μαρτυρική τους τελείωση, ἁγιάζοντας μέ τό αἷμα τους τό ἀκριτικό μας Νησί.

17 αἰῶνες μετά στή Σάμο, μέ πρόφαση διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες, πρός ἀνάδειξιν δῆθεν τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ καί τήν προσέλκυση τουριστῶν, ἐπιχειρεῖται ἡ ἐνθύμιση τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας, μέσα ἀπό κάποια δρώμενα.

Ταυτόχρονα περιθωριοποιεῖται ἡ ἱστορικά ἐπαληθευμένη χριστιανική ζωή καί παράδοση εἴκοσι αἰώνων στά Νησιά μας καί προβάλλονται εἰδωλολατρικά ἔθιμα, τῶν ὁποίων ἡ ἀναβίωση ἀκόμη κι ἄν δέν ὑποκινεῖται ἀπό ἐμπάθεια πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, σίγουρα ἐκφράζει μισαλλοδοξία καί φανατισμό, διότι ὅλα αὐτά τά εἰδωλολατρικά δρώμενα εἶναι ἱστορικά ἀνεπιβεβαίωτα καί χωρίς βάση στήν ἀρχαία ἑλληνική παράδοση.

Σύμφωνα μέ εἰδικούς μελετητές τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ: «... κανείς δέν μπορεῖ πλέον σήμερα νά μιλᾶ γιά ἐπιστροφή σέ μιά αὐθεντική, γνήσια καί ἁγνή Ἑλλάδα τῶν ἀρχαίων. Αὐτό δέν εἶναι παρά ἕνα ἰδεατό ὄνειρο. Ἡ εἰκόνα πού ἔχουμε γιά τήν Ἀρχαιότητα εἶναι σέ μεγάλο βαθμό μιά ὡραιοποιημένη ὄψη, ἡ ὁποία ἐξαγνίστηκε καί θεοποιήθηκε ἀπό τή δυτική τέχνη καί φιλοσοφία, στή δική της ἀνάγκη να στηριχτεῖ κάπου γιά μιά ψυχική καί κοινωνική ἀναγέννηση! Δέν εἶναι δυνατόν νά ἐπιστρέψουμε σέ κάτι πού δέν ὑπάρχει ἀλλά καί δέν ὑπῆρξε ποτέ μέ τή μορφή πού φανταζόμαστε» (Γ. Ἰωαννίδη, Ὁ Πόλεμος Ἑλληνοκεντρισμοῦ καί Χριστιανῶν, Ἄβατον, τ.42)

Οἱ μεγάλοι Ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι, ἀνάμεσα στούς ὁποίους ἀναμφιβόλως συγκαταλέγονται οἱ Σάμιοι: Πυθαγόρας καί Ἐπίκουρος, ἀντιτάχθηκαν ἐξ ἀρχῆς στήν εἰδωλολατρική πολυθεΐα, ἀπορρίπτοντας ἀναφανδόν ὅλα τά εἰδωλολατρικά δρώμενα. Μαζί μέ τούς ἀρχαόυς Ἕλληνες Φιλοσόφους καί ὅλοι οἱ νοήμονες πρόγονοί μας, οὔτε ἀποδέχθηκαν ποτέ το δωδεκάθεο, οὔτε συμβιβάσθηκαν μέ αὐτό.  Ὁ Σωκράτης, ὁ Πλάτων κι ὁ Ἀριστοτέλης, ἀκόμη κι ὁ Πυθαγόρας ὁ Σάμιος, ὁ ὁποῖος ἐξόριστος στή Βαβυλώνα γνωρίστηκε μέ τόν προφήτη Δανιήλ καί ἐπέστρεψε Μονοθεϊστής, ὑπέδειξαν τον Ἕνα Θεό.

Τό δωδεκάθεο ἀποτελεῖ τήν θεοποίηση τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν καί ἀδυναμιῶν καί τό μόνο πού προσφέρει, εἶναι τό ἄλλοθι στήν ἁμαρτία καί τήν δικαιολογία γιά νά παραμένουν οἱ ἄνθρωποι σέ ἠθική σήψη καί παρακμή χωρίς μετάνοια καί σωτηρία, βασικά σημεῖα τῆς χριστιανικῆς βιοτῆς καί πολιτείας! Ὁ Δίας, ἡ Ἥρα καί οἱ ὑπόλοιποι ἀνύπαρκτοι «θεοί» εἶναι δημιουργήματα τῆς ἀνθρώπινης φαντασίας, φτιαγμένοι κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωση τοῦ ἀνθρώπου και ἐπιρρεπεῖς σέ ἀποκλειστικά ἀνθρώπινα πάθη. Ἄς προσέξουμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἐπισημαίνει, ὅτι τά εἴδωλα ἀπεικονίζουν ἀνύπαρκτα πρόσωπα, εἶναι «νεκρά καί ἄφωνα», (Α΄ Κορ. ιβ, 2) καί μᾶς προτρέπει «Φεύγετε ἀπό τῆς εἰδωλολατρίας» (Α΄Κορ. ι 14) διότι μέσα ἀπό αὐτά λατρεύεται ὁ διάβολος.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στῶμεν καλῶς. Στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ. Πρόσχωμεν!

Ἄς μείνουμε μακρυά ἀπό τήν εἰδωλολατρία καί κάθε τί, πού ἔχει σχέση μ’ αὐτήν, ἀκόμη κι ἄν γίνεται γιά πολιτιστικούς λόγους. Οἱ σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά εἴμαστε ἰδιαιτέρως προσεκτικοί ὡς πρός τήν τάση ἑνός τέτοιου εἰδωλολατρικοῦ ἀναχρονισμοῦ. Ἡ Νεοειδωλολατρία δέν εἶναι πρόοδος καί ὁ συγχρωτισμός τῶν κατά τά ἄλλα εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν μέ τέτοιου εἴδους «πολιτισμικά» δρώμενα, δέν τούς ὠφελεῖ καθόλου καί μᾶλλον τούς ἀποκόπτει ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφοῦ οἱ κάθε εἴδους παγανιστικές τελετές ἔχουν ἀναφορά στόν διάβολο. 

Ἄς ἀκούσουμε καί πάλι τόν ἀπόστολο Παῦλο νά συμβουλεύει γιά παρόμοια θέματα τούς Κορινθίους: «Μή συνδέεσθε στενά καί μή συνοδοιπορεῖτε μέ ἐκείνους ποῦ δέν πιστεύουν...Διότι ποία συνάφεια καί ἀνάμιξη μπορεῖ νά ὑπάρχη μεταξύ της δικαιοσύνης καί τῆς παρανομίας; Ποία ἐπικοινωνία μεταξύ φωτός καί σκότους; Ποία συννενόηση καί συμφωνία μεταξύ Χριστοῦ καί διαβόλου;» (Β΄ Κορ. στ΄ 15)

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ Ὁδός,  ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή (βλ. Ἰω. ιδ΄6).

Ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν, τό Ὁποῖο φωτίζει καί ἁγιάζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο. (βλ. Ἰω. α 9). Ἦλθε ὁ Χριστός γιά νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων, πληρώνοντας μέ τό Τίμιο Αἷμα Του τό ἀντίτιμο τῆς ἁμαρτίας μας.

Ἀς λυπηθοῦμε τούς ἑαυτούς μας κι ἀς μείνουμε ἑδραῖοι στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ σκοπό τή σωτηρία μας, θεωρώντας ντροπή νά προσβάλουμε τήν θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμη δέ καί τή θυσία τόσων Ἁγίων Μαρτύρων, πού ὑπῆρξαν θύματα τῆς εἰδωλολατρικῆς μανίας καί πορφύρωσαν μέ τό αἷμα τους τό οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας στούς αἰῶνες γιά τήν ἀγάπη καί τή δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

Εκτύπωση Email