Συντάχθηκε στις 06 Φεβρουαρίου 2021 .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Στόν ἀπόηχο τῆς μεγάλης δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μᾶς ἐντυπωσιάζει ἀκόμη ἡ μεγάλη μορφή τοῦ πρεσβύτη Συμεών τοῦ Θεοδόχου, καθώς ἔχει πολλά νά μᾶς πεῖ γιά τή σύγχρονη κατάσταση πού βιώνουμε.
Ὁ Συμεών στό μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του μέ πίστη μεγάλη καί ἰδιαίτερη προσμονή περίμενε νά δοῦν οἱ ὀφθαλμοί του τόν Σωτῆρα Θεό, καθώς βίωσε μέ πολύ ὄμορφο καί αὐθόρμητο τρόπο τή σχέση μαζί Του. Δέν δίστασε μέ καλή διάθεση νά ἀμφισβητήσει αὐτό πού ἀνθρωπίνως δέν κατανοοῦσε στήν Ἁγία Γραφή, ὄχι γιά νά κάνει τόν σπουδαῖο, ἀλλά γιά νά μάθει. Διότι γνώριζε, πώς ὁ Θεός ἐπιθυμεῖ τήν ἔρευνα ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων καί ἀποκαλύπτεται σέ ὅσους τόν προσεγγίζουν μέ διάθεση νά μάθουν καί νά πιστεύσουν ἐπί τῇ βάσει χειροπιαστῶν ἀποδείξεων. Γι’ αὐτό ἄλλωσε καί ἕνα ἀπό τά δοξαστικά τροπάρια τῆς ἑορτῆς, λέει: «Ἐρευνᾶτε τάς γραφάς, καθώς ἐν εὐαγγελίοις εἶπεν Χριστός ὁ Θεός...» (βλ. Ἰω. ε 39)
Ἡ ἱστορία τοῦ Συμεών μᾶς λέει λοιπόν, ὅτι ἦταν ἕνας ἀπό τούς 72 Ἑβραίους σοφούς ἄνδρες, τούς ὁποίους κάλεσε ὁ Πτολεμαῖος στήν Ἀλεξάνδρεια γιά νά μεταφράσουν τήν Παλαιά Διαθήκη, ἀπό τήν ἑβραϊκή γλῶσσα στήν ἑλληνική. Καί τοῦτο διότι στά ἑλληνιστικά χρόνια, ἡ ἑλληνική γλῶσσα ἦταν ἡ πλέον ἐπίσημη καί ὁμιλουμένη γλῶσσα στόν γνωστό τότε κόσμο. Καθώς λοιπόν μετέφραζε τό βιβλίο τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα δίστασε νά πιστεύσει κατ’ εὐθείαν τήν προφητική ἐξαγγελία του γιά τήν ἐκ Παρθένου γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τό γράφει στόν στίχο 14 τοῦ 7ου κεφαλαίου: «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν...». Δέν χωροῦσε στήν ἀνθρώπινη λογική του ἡ ἐκ Παρθένου γέννηση καί γι’αὐτό ζήτησε ἀπό τόν Θεό, ἄν ἀληθεύει αὐτό πού μετέφραζε, τότε νά ἀξιωθεῖ νά δεῖ Αὐτόν, πού θά γεννηθεῖ ἀπό τήν Παρθένο. Ἔλαβε τότε τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, ὅτι δέν θά πεθάνει, ὅπως μᾶς λέει ὁ Λουκᾶς, πρίν δεῖ τόν Χριστό. Γι’ αὐτό ἔζησε πάνω ἀπό 200 χρόνια καί ἀξιώθηκε ὄχι μόνο νά δεῖ, ἀλλά καί νά δεχθεῖ στήν ἀγκαλιά του τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, ἐξ οὗ ὀνομάζεται καί Θεοδόχος. Κι ἔτσι ἀφοῦ ἔγινε ἡ ἐπιθυμία του πραγματικότητα, ἀπευθύνθηκε πρόσωπον πρός πρόσωπον στόν Κύριο καί Δεσπότη Του, τόν Ὁποῖον κρατοῦσε ὡς βρέφος στά χέρια του, νά τοῦ ἐπιτρέψει πλέον νά ἀποθάνει ἐκπληρώνοντας τό κοινό ἀνθρώπινο χρέος.
Στή συνέχεια ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Θεοδόχος στράφηκε πρός τήν Παναγία μας καί εἶπε δυό πολύ σημαντικές φράσεις, οἱ ὁποῖες αἴρονται στό ὕψος τῆς Προφητείας. «Ἰδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον καί σοῦ δέ αὐτῆς τήν ψυχήν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἄν ἀποκαλυφθῶσιν πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί».
Ἡ πρώτη προφητεία ἀφορᾶ, ὅπως καταλαβαίνουμε, στό θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθώς, ὅπως λέει, πολλοί θά τόν ἀποδεχθοῦν, θά τόν πιστεύσουν καί θά σωθοῦν, ἀλλά καί ἄλλοι πολλοί θά τόν μισήσουν, θά τόν πολεμήσουν καί θά πέσουν καί θά χαθοῦν. Ἡ δεύτερη ἀφορᾶ στήν Παναγία μας, καθώς ἡ θέα τοῦ σταυρωθέντος Υἱοῦ της, σάν δίκοπο σπαθί τρύπησε τήν ψυχή της καί Τήν πόνεσε πολύ.
Αὐτές οἱ δύο προφητεῖες ἔχουν μιά θαυμαστή διάρκεια μέσα στούς αἰῶνες. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, δηλαδή ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί βιώνουμε πολύ συχνά, ἰδιαίτερα τόν τελευταῖο καιρό αὐτήν τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία, ἐξαιτίας τῆς ἐπιδημικῆς ἀσθένειας, πούμᾶς ταλαιπωρεῖ. Ἀπό τή μιά νά βλέπουμε καί νά ἀκοῦμε ἀνθρώπους νά βλασφημοῦν τόν Χριστό καί νά ἐπιδεικνύουν τήν ἀπιστία καί τό μίσος τους πρός Αὐτόν καί ἀπό τήν ἄλλη νά πονοῦμε ἰδιαιτέρως καθώς ὅλη αὐτή ἡ πολεμική ἀποτελεῖ μιά ἀκόμη σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, πού σάν δίκοπο σπαθί σχίζει τήν καρδιά μας.
Πόσο ἐπίκαιρος λοιπόν εἶναι ὁ λόγος αὐτός τοῦ Συμεών στίς ἡμέρες μας; Πόσο μᾶς πονά, ὅταν βλέπουμε καί ἀκοῦμε νά βλασφημεῖται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά θεωρεῖται ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὑπεύθυνη γιά τήν ὑψηλή μεταδοτικότητα μιᾶς ἀσθένειας; Τοῦτο μάλιστα πού μᾶς ξενίζει εἶναι ὅτι καθ’ ἥν στιγμήν συναθροίζονται πολύ πολλαπλάσιοι τῶν ἐκκλησιαζομένων ἀνθρώπων σέ ἄλλες ἐκδηλώσεις, πορεῖες, διαμαρτυρίες καί ἰδιότυπους κοινωνικούς ἑορτασμούς, ἐντούτοις μόνο ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας παραμένει στό στόχαστρο, ὥστε νά ἐπιστρατεύονται ἀκόμη καί ψευδῆ στοιχεῖα καί ἀνυπόστατες ἀνακρίβειες γιά νά στοιχειοθετηθεῖ ἕνα κατηγορητήριο κατά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Κατηγορήθηκε ἡ Ἐκκλησία μας μέ ἄσχημο τρόπο, ὅτι λόγῳ τῶν μεγάλων δεσποτικῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων, θά ἐξαπλωθεῖ ἡ ἀσθένεια καί ἡ κατάσταση θά ξεφύγει ἀπό κάθε ἔλεγχο. Βέβαια τίποτε από αὐτά δέ ἔγινε, ὥστε νά ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ εὐαγγελιστή Ματθαίου γιά τό πάθος τοῦ Χριστοῦ: «... ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως θανατώσωσιν αὐτόν καί οὔχ εὗρον . καί πολλῶν ψευδομαρτύρων προσελθόντων οὐχ εὗρον » (Ματθ. κστ 59-60)
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας βέβαια, οὔτε θυμώνει, οὔτε καταφέρεται ἐναντίον κανενός διότι δέν εἶναι αὐτή ἡ ἀποστολή της. Ἐξάλλου ὁ Χριστός μᾶς ξεκαθάρισε: «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰω. ιε 20). Ἡ Ἐκκλησία μας ἀείποτε τηρεῖ μέ εὐλάβεια τόν ἀπολογητικό χαρακτῆρα τῆς ἱερᾶς ἀποστολῆς της, μέ ἔργα καί μέ λόγια καί μέ μόνο σκοπό τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὄχι μόνο δέν φοβᾶται τήν ἔρευνα, ἀλλά τήν προκαλεῖ κιόλας. Ἡ καλοπροαίρετη ἀμφισβήτηση εἶναι δεῖγμα πνευματικῆς ὑγείας. Ἡ πρόθεση τοῦ ἀνθρώπου νά μάθει καί νά καταλάβει τί ζεῖ καί τί πιστεύει εἶναι ἀπαραίτητο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν μελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Ἡ ρήση «Πίστευε καί μή ἐρεύνα», εἶναι ἀλλότριο ἐφεύρημα σκοταδισμοῦ καί ὁλοκληρωτισμοῦ καί δέν σχετίζεται μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καί σαφῶς στόν παρονομαστή τοῦ σκοταδισμοῦ καί τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ βρίσκονται καί ὅλοι ὅσοι ἐνῶ δέν γνωρίζουν, ἐντούτοις κατακρίνουν καί καταδικάζουν τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ψευδομαρτυροῦν, κατηγορώντας τους πιστούς Χριστιανούς γιά σκοταδισμό καί μεσαίωνα.
Ἄς ἔρθουν νά μετρήσουν τήν ἀλήθεια τους μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, γιά νά δοῦνε ποιός ἔχει μεσαίωνα! Γιά νά ἀντιληφθοῦν πῶς, ὅ,τι ἐκεῖνοι θεωροῦν φῶς, εἶναι τό σκοτάδι μέσα στό ὁποῖο ζοῦν! 800 χρόνια πρίν τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ ὁ Προφήτης Ἠσαΐας καλεῖ σέ μιά τέτοια ἀναμέτρηση. (βλ. Ἠσαΐα ΜΓ 9) Οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ ὅμως πάντα θά φοβοῦνται τήν ἀναμέτρηση καί γι’ αὐτό θά φροντίζουν νά φοβίζουν καί τούς ἄλλους νά μήν τολμήσουν, κομπάζοντας γιά τά πιστεύματά τους καί ἀρνούμενοι τήν ὅποια ἀντίρρηση ἤ καί τόν διάλογο ἀκόμη. Τοῦτο δέν εἶναι μόνο σκοταδισμός, ἀλλά μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἀκόμη καί φασισμός ἤ καί ρατσισμός, λέξεις πού κατά κόρον χρησιμοποιοῦν γιά τούς Χριστιανούς, χωρίς νά καταλαβαίνουν δυστυχῶς, ὅτι τούς ταιριάζουν ἀπόλυτα.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ Συμεών ὑποδέχθηκε στήν ἀγκαλιά του τόν Χριστό καί μᾶς καλεῖ ὅλους, ἐγγύς καί μακράν, νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά του. Μακρυά ἀπό μισαλλοδοξίες καί φανατικές ἐμμονές, πού χαρακτηρίζουν χώρους ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, ἐμεῖς νά μήν ντραποῦμε νά ἐπαληθεύουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Ὅποιος ἀμφιβάλλει γιά κάτι ἤ τό ἀμφισβητεῖ, ἄς ἔλθει νά ἐρευνήσει καί θά λάβει τήν ἀπάντηση, πού ἀναζητεῖ. Ὁ Χριστός περιμένει νά ζητήσουμε τόν φωτισμό Του, γιά νά ἀντιληφθοῦμε μέ τό φτωχό καί πεπερασμένο μυαλό μας τήν εὐδιάκριτη παρουσία Του. Λείπει σήμερα ἀπό τήν κοινωνία μας ἡ γεμάτη πίστη καί πόθο ἀγκαλιά τοῦ Συμεών! Κι ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ἀπό μέρους μας ὑποδοχή τοῦ Χριστοῦ, θά σημάνει τήν ὑποδοχή μας στήν Βασιλεία Του. Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021 .
13 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα ἀπό τήν πρός Κύριον ἐκδημίαν τοῦ Μακαριστοῦ Πρωθιεράρχου τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας κυροῦ Χριστοδούλου καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Εὐσέβιος ἐτέλεσε τρισάγιον στήν μνήμην τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου, στό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο παρουσίᾳ τῶν συνεργατῶν του, πρός τούς ὁποίους ἀπευθυνόμενος μέ ἔκδηλη τήν συγκίνηση εἶπε:
« Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δέν ἔλειψε οὔτε μιά στιγμή ἀπό τό μυαλό ἤ τήν καρδιά μας. Συνεχῶς ἀναλογιζόμαστε τά ὅσα προφητικά πολλές φορές εἶπε, θέλοντας στά πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς του εὐθύνης νά μᾶς προετοιμάσει γιά τά μέλλοντα συμβαίνειν. Καθ’ ὅλη τήν ἐκκλησιαστική ποιμαντορία του ὁ Χριστόδουλος στάθηκε ὑπεύθυνος καί ἔντιμος, ἀπόλυτα συνεπής καί τίμιος μέ τό ἀρχιερατικό του ἀξίωμα καί τήν ὑψηλότατη ἀποστολή του. Μέ τά μοναδικά του χαρίσματα, τήν ἐπιστημονική του γνώση, τήν πολύχρονη ἀποκτηθεῖσα πείρα του καί τή στιβαρότητα τοῦ χαρακτῆρος του συνιστοῦσε ἀναντιλέκτως ἕνα «κεφάλαιο » γιά τήν Ὀρθοδοξία μας, πού ὄχι ὀλίγοι τό ἀξιοποίησαν καί στηρίχτηκαν ἐπάνω του. Ἡ μνήμη τῆς μορφῆς του θά μᾶς συνοδεύει πάντοτε. Ἐξ ἄλλου, ὁ ἴδιος ἐτόνιζε ὅτι «οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, κι ὅταν φεύγουν ἀπ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή, δέν παύουν νά ζοῦν καί νά κινοῦνται ἀνάμεσά μας καί πολλές φορές ἔχουμε ζωντανή τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας τους».
Εὐχή καί προσευχή τῆς κατά Σάμον, Ἰκαρίαν καί Κορσεούς Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν ἐπισκέφθηκε πρώτην ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος τόν Ἰούνιον τοῦ 1998, νά ἀναπαύει ὁ Θεός τήν μακαρίαν Του ψυχήν ἐν χώρᾳ Ζώντων καί ἐν σκηναῖς Δικαίων καί νά ἀνταποδίδῃ Αὐτῷ πολλαπλασίως, ἀνθ’ ᾧν προσήνεγκεν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἡμῶν καί τῇ Πατρίδι.
Εἴη αὐτοῦ ἡ μνήμη ἀγήρως καί αἰωνία! Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2021 .
Αγαπητοί μας μαθητές καί αγαπητές μας μαθήτριες,
Ή σημερινή κοινή έορτή τών τριών μεγάλων φωστήρων τής ’Εκκλησίας μας καί τής Οικουμένης, τών Τριών Ιεραρχών, πού οί πατέρες μας καθιέρωσαν αμέσως μετά τόν ηρωικό αγώνα γιά τήν ανεξαρτησία καί τήν ίδρυση τοΰ Ελληνικού κράτους ως έορτή τής Ελληνικής Παιδείας καί τών Γραμμάτων, καί τούς Τρεις Ιεράρχες ώς προστάτες του, έορτάζεται φέτος ύπό διαφορετικές συνθήκες. Τίς συνθήκες αυτές διαμορφώνει ή πανδημία, ή όποία άλλαξε τή σχολική καθημερινότητά σας καί σάς στέρησε γιά μεγάλο διάστημα τή φυσική παρουσία στούς χώρους τής Παιδείας. Τίς διαμορφώνει όμως καί ή σημαντική επέτειος τήν όποία έορτάζει φέτος ή πατρίδα μας, ή έπέτειος τών 200 ετών άπό τήν έναρξη τής Ελληνικής Έπαναστάσεως.
Οί Τρεις Ιεράρχες δέν υπήρξαν μόνο οί ίδιοι σοφοί καί πανεπι- στήμονες, άλλά άγωνίσθηκαν καί γιά νά κάνουν τήν Ελληνική καί τή Χριστιανική Παιδεία κτήμα όλων τών νέων. Δέν υπήρξαν μόνον οί Ιδιοι κοινωνικά ευαίσθητοι καί ενεργοί, άλλά δίδαξαν καί διδάσκουν τήν αξία τής αγάπης, τής αλληλεγγύης, τής άνιδίοτελοΰς προσφοράς στόν συνάνθρωπο μέ τούς λόγους καί τό παράδειγμα τής ζωής τους. Δίδαξαν καί διδάσκουν, όχι μόνο στούς συγχρόνους τους, άλλά καί σέ όλους τούς ανθρώπους καί κυρίως στά παιδιά καί τούς νέους όλων τών εποχών.
Ή ζωή καί ή διδασκαλία τους στηρίχθηκε στόν καθαρό λόγο τοΰ Εύαγγελίου, στόν όποιον ένετρύφησαν καί τόν όποιον έκαναν πράξη, χωρίς νά παραβλέπουν ό,τι καλό ύπήρχε καί στά έργα τών σοφών τής άρχαιότητος. Συστήνουν μάλιστα τή μελέτη καί τήν άξιοποίηση καί τών δύο γιά τήν παιδεία καί τή μόρφωση τών νέων. Έτσι άναδείχθηκαν όχι μόνο δημιουργικοί παιδαγωγοί, άλλά καί εμπνευσμένοι διδάσκαλοι καί γνήσιοι φορείς τής άληθείας πού έλευθερώνει τόν άνθρωπο από κάθε είδους δεσμά. Έτσι φώτισαν καί φωτίζουν μέχρι τίς μέρες μας όσους επιθυμούν νά μορφώσουν καί τόν νοΰ καί την ψυχή τους, όσους επιθυμούν νά κατακτήσουν τή γνώση καί συγχρόνως νά καλλιεργήσουν μέσα τους τήν άρετή.
Τιμώντας σήμερα τούς τρεις μεγάλους Ιεράρχες καί φωστήρες, τούς προστάτες αγίους της Ελληνικής καί Χριστιανικής παιδείας, τόν Μέγα Βασίλειο, τόν Γρηγόριο τόν Θεολόγο καί τόν Ιωάννη τόν Χρυσόστομο, οί όποιοι μέ τό φώς πού σκόρπισαν μέ τή ζωή καί τά έργα τους φώτισαν τήν άνθρωπότητα σέ μία δύσκολη καί μεταβατική εποχή, δέν μπορούμε παρά νά στρέψουμε τό βλέμμα μας καί στούς διδασκάλους τού Γένους μας, οί όποιοι στά δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς, έμπνεόμενοι από τό παράδειγμα των Τριών Ιεραρχών, μεταλαμπάδευσαν τίς άρχές καί τίς αξίες τής Ελληνικής καί τής Χριστιανικής Παιδείας στούς μαθητές τους, φώτισαν μέ αύτές τίς ψυχές τους καί τίς προετοίμασαν γιά τόν μεγάλο ξεσηκωμό τού Γένους μας τό 1821.
Αγαπητά μας παιδιά,
Σέ μία εποχή στήν όποια τά πάντα έξελίσσονται μέ ταχύτατους ρυθμούς, άς μήν ξεχνούμε τά μηνύματα τών Τριών Ιεραρχών καί άς μήν ξεχνούμε νά συνδυάζουμε τή γνώση μέ τήν άρετή, τήν πρόοδο στήν επιστήμη καί τήν τεχνολογία μέ τήν άγάπη καί τή φροντίδα γιά τόν συνάνθρωπο, μέ τήν αλληλεγγύη καί τή συμπαράσταση σέ κάθε άνθρωπο πού έχει ανάγκη ή χρειάζεται βοήθεια. Για- τί ή αληθινή γνώση είναι αυτή πού μεταλαμπαδεύει τό φώς τού Χριστού, αυτή πού συμπορεύεται μέ τήν άρετή.Είναι αυτή πού χρειάζεται σήμερα καί ή Πατρίδα μας καί ό κόσμος.Έχοντας λοιπόν τή βεβαιότητα ότι αυτή τήν άληθινή γνώση ποθείτε καί όνειρεύεστε καί εσείς νά κατακτήσετε στή ζωή σας, εύ- χόμεθα καί προσευχόμεθα νά σάς εμπνέει πάντοτε τό παράδειγμα τών Τριών μεγίστων φωστήρων καί προστατών τής παιδείας μας καί ή Χάρη τους νά σάς συνοδεύει στή ζωή σας καί τόν αγώνα σας.
Μέ πατρική άγάπη καί θερμές ευχές
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Συντάχθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2021 .
Ὡς γνωστόν, ὁ Ἱερός Ναός Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Καρλοβασίων, ἐξαιτίας τῶν μεγάλων ζημιῶν, πού ὑπέστη ἀπό τόν καταστρεπτικό σεισμό τῆς 30ῆς Ὀκτωβρίου 2020, παραμένει κλειστός.
Φέρεται λοιπόν εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν μας, ὅτι ἡ ἱερά πανήγυρις ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, θά λάβῃ χώραν στόν Ἱερόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου Κοιμητηρίου Καρλοβασίων, ὅπου καί θά τελεσθῇ ὁ ἑόρτιος Ὄρθρος καί ἡ πανηγυρική θεία Λειτουργία ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Εὐσεβίου τήν Τετάρτην 27ην Ἰανουαρίου 2021 καί ὥρα 08.00΄-10.30΄, συμφώνως καί πρός τά μέτρα ὑγιειονομικῆς προστασίας.
Συντάχθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2021 .
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΝΕΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
Τήν Δευτέρα 18η Ἰανουαρίου ἐ.ἔ., ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν δύο μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου καί Κυρίλλου, Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, τελέσθηκε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Σάμου, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου, ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Διακόνου π. Πορφυρίου, Μοναχοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Σταυροῦ Σάμου.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπευθυνόμενος πρός τόν π. Πορφύριο, ἐπεσήμανε τήν σπουδαιότητα τοῦ οὐρανίου δώρου τῆς Ἱερωσύνης πρός αὐτόν καί τόν κάλεσε συνεχίζοντας τήν τήρηση τῶν ἰδεωδῶν τοῦ Μοναχισμοῦ, νά ἐπιδοθεῖ μέ ζῆλο στήν διακονία τῶν λατρευτικῶν ἀναγκῶν τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, στήν ἰδιαίτερα δύσκολη ἐποχή μας. Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἰδιαιτέρας συγκινήσεως, πού κατέκλυσε τήν ψυχή τοῦ νέου Πρεσβυτέρου ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε αὐτή ἡ συγκίνηση νά τόν συνοδεύει σέ κάθε ἱερουργία καί ἕως τέλους τῆς ζωῆς του.
Εὐχή καί προσευχή ὅλων μας ὁ νέος Πρεσβύτερος τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας νά εὐαρεστήσει τόν Θεό καί νά ἐπαληθεύσει τίς προσδοκίες τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας καί ἐν γένει τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος συγχαίροντας ἀναφώνησε τό «ΑΞΙΟΣ».
