Μέ θάρρος καί πίστη μπροστά στόν Τίμιο Σταυρό

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Μέσα σέ αὐτές τίς δύσκολες στιγμές, πού ἐξ ἀνάγκης καλούμαστε νά βιώσουμε, στερούμενοι τῆς θείας Λατρείας, δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε, ὅτι ὁ Τίμιος Σταυρός ἀποκαλύπτει τό μέτρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι πρέπει νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου, συνεχίζοντας τόν πνευματικό μας ἀγῶνα, τήν ἐπαφή καί τήν ἐπικοινωνία μαζί Του, διά τῆς ἀτομικῆς μας προσευχῆς. Καλῶ ὅλους, Κληρικούς καί Λαϊκούς Ἀδελφούς νά ἀνταμώνουμε σέ κοινή προσευχή κάθε βράδυ 10.00΄-10.15΄κατά τήν προτροπή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Νά ἀκολουθήσουμε μέ ὑπομονή, σηκώνοντας τόν σταυρό καί αὐτῆς τῆς δοκιμασίας, ὡς τό ὀρθόδοξο χριστιανικό χρέος, μέ βέβαιη τήν ἐλπίδα, ὅτι ὁ Κύριος θά ἐπιβλέψει «ἱλέῳ ὄμματι ἐπί τήν ταπείνωσιν ἡμῶν». Τοῦτο μᾶς τό ἐγγυᾶται ὁ Προφητάναξ Δαϋίδ μέ ὅλο τόν 24^ο ψαλμό του καί ἰδίως ἐκεῖ πού λέει: «ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.»

Ἄς ὑπομείνουμε μέ θάρρος καί προσωπική πίστη.

Ὁ Χριστός μᾶς συμπονεῖ καί μαζί μέ τήν ἐλπίδα, θά μᾶς χαρίζει παρηγοριά, αἰσιοδοξία καί τήν ἴαση καί ἐν τέλει τήν κατάπαυση τοῦ κακοῦ.

Δέν εἴμαστε στό περιθώριο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Βρισκόμαστε ἐν μέσῳ μιᾶς δοκιμασίας. Τώρα μᾶς δίδεται καί μιά εὐκαιρία νά δοῦμε τήν ζωή καί τούς ἑαυτούς μας. Ἴσως νά πρέπει νά ἀναθεωρήσουμε πολλά πράγματα καί καταστάσεις. Ἀντιλαμβανόμαστε πλέον, πώς τίποτε δέν πρέπει νά θεωροῦμε δεδομένο στήν ζωή μας. Χρειάζεται νά ἐπανεύρουμε ἴσως τήν οἰκειότητα πρός τόν Χριστό καί ὄχι τήν ἐξοικείωση μαζί Του. Ἄς γίνουμε ἱεραπόστολοι τῆς ἀγάπης Του καί ὄχι ἀχθοφόροι τοῦ μηνύματός Του. Τούτες τίς ἡμέρες, ἄς πλησιάζουμε μέσῳ τοῦ διαδικτύου τούς συνανθρώπους μας μέ διάκριση καί ἀγάπη. Ἕνα μήνυμα, μιά καλή κουβέντα, ἕνας λόγος ἀγαπητικός ἐνεργεῖ ὡς βάλσαμο στήν ψυχή καί ὡς θεία παρηγορία, πού στηρίζει τήν ψυχολογία ἑνός ἑκάστου.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καθημερινά ἀνιχνεύομε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί προσπαθοῦμε νά τό ἑρμηνεύσουμε. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται πάντοτε σέ αὐτούς, πού Τόν ἀναζητοῦν, ὅταν ὅμως θέλει καί ὅπως θέλει! Τοῦτο σημαίνει, πώς οἱ ἄνθρωποι ἀντιλαμβανόμαστε τόν Θεό μετά τό πέρασμά Του ἀπό τήν ζωή μας, ὅπως συνέβη μέ τόν θεόπτη Μωϋσῆ καί μέ τόν Προφήτη Ἠλία καί πολλούς ἀκόμη στό διάβα τῶν αἰώνων.

Γι’ αὐτό νά μήν ἀπελπιζόμαστε, νά μήν χάνουμε τήν πίστη καί τήν δύναμή μας. Ὁ Θεός γνωρίζει γιατί μᾶς ἐπέτρεψε αὐτήν τήν δοκιμασία. Θά τό μάθουμε κι ἐμεῖς, ὅταν και ἄν Ἐκεῖνος θελήσει. Τό βέβαιο πάντως εἶναι πώς τήν ἐπέτρεψε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Καί αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη βαρύτητα σήμερα καθώς γιά τίς ἁμαρτίες μας ἀνέβηκε στόν Σταυρό καί θυσιάστηκε γιά τή σωτηρία μας. Τό ἴδιο βέβαιο ὅμως εἶναι, ὅτι, ὅπως ὁ ἀνυψούμενος καί προσκυνούμενος κατά τήν σημερινή ἡμέρα Τίμιος Σταυρός προμηνύει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι και αὐτή ἡ ἰδιότυπη σταύρωση τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καί Λαοῦ, σύντομα θά ὁδηγήσει στήν Ἀνάστασή του. Καί τότε: «Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.» (Ψαλμ. ριζ΄ 24)

Μέ πόνο ψυχῆς καί εὐχές πατρικές

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

Ἐγκύκλιος Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν Κ.κ. Εὐσεβίου ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἡ σημερινή Κυριακή τῆς Τυρινῆς μᾶς φέρνει στό κατώφλι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας παρομοιάζει μέ ἕνα ὄμορφο θαλασσινό ταξίδι.

Ἕνα ταξίδι πνευματικό ξεκινᾶ ἀπό αὔριο, Καθαρά Δευτέρα ἕως καί τήν Παρασκευή πρό τοῦ Λαζάρου, μέ κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα τήν προσευχή, τήν ἔντονη λατρευτική ζωή καί τή νηστεία καί σκοπό τήν πνευματική προετοιμασία μας, γιά νά προσκυνήσουμε τά ἄχραντα Πάθη καί τήν ζωοποιό Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά ἑορτάσουμε τό ἐτήσιο Πάσχα καί νά λάβουμε ἀφορμή νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα καί κάθε Κυριακή τοῦ χρόνου.

Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους μας γιά 40 ἡμέρες νά μιμηθοῦμε τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος, γιά νά μᾶς διδάξει, πώς ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή εἶναι ἀπαραίτητα στοιχεῖα στή ζωή καί τό ἔργο μας, ἄν καί ὡς Θεάνθρωπος δέν εἶχε ἀνάγκη, ἐντούτοις πρίν ξεκινήσει τήν ἐπί γῆς δημόσια δράση Του γιά τή σωτηρία μας νήστευσε στήν ἔρημο 40 ἡμερονύκτια. Κατόπιν ἀντιμετώπισε τούς γνωστούς τρεῖς πειρασμούς τοῦ διαβόλου (Βλ. Ματθ. δ, 1-11), ὁ πρῶτος ἀπό τούς ὁποίους σχετίζεται μέ τήν τροφή. Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ὁ Ἀδάμ νικήθηκε ἀπό τόν πειρασμό τῆς τροφῆς καί ἔχασε τήν ὡραιότητα τοῦ Παραδείσου. Ὅμως ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστός, ὡς ἀπόγονος καί ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θά λέγαμε, ἐνίκησε τόν διάβολο καί θριάμβευσε ἐπί τοῦ πειρασμοῦ στόν ὁποῖον καταδέχθηκε νά ὑποβληθεῖ γιά νά μᾶς ἀποδείξει τήν ἄμετρη συμπάθειά Του, στόν ἀγῶνα μας ἐναντίον τῶν πειρασμῶν καί πώς ὁ διάβολος δέν εἶναι ἀνίκητος.

Ὡς πιστοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, λοιπόν κι ἐμεῖς, καθώς προετοιμαζόμαστε νά ἑορτάσουμε τήν ἀπόλυτη νίκη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ ἐπί τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου, ἀποδυόμαστε μέ τή σειρά μας σέ ἕνα ἀνάλογο πνευματικόἀγώνα, μέ κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τήν νηστεία. Ἄλλωστε στή γλῶσσα μας ἡ λέξη Τεσσαρακοστή εἶναι ταυτόσημη μέ τή λέξη νηστεία.

Ἡ νηστεία, λέει ὁ Μ. Βασίλειος, εἶναι συνομήλικη μέ τόν ἄνθρωπο, γιατί ἀποτελεῖ τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ σ’αὐτόν, ὅπως περιγράφεται στό βιβλίο τῆς Γενέσεως (Β,17) τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Ἀπὸ τὸ δένδρον ὅμως τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ κακοῦ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ φάγετε...». Ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή, μαζί μέ τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή ἀποτελοῦν ἐπίσης τίς ἀρχαιότερες νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας, καθορισμένες ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Κύριός μας διδάσκει, ὅτι ἡ ἔννοια τῆς νηστείας προεκτείνεται πέρα ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά καί στά πνευματικά ζητήματα τῆς ζωῆς μας. Ὅπως ἀκοῦμε καί στά τροπάρια αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, ἡ νηστεία δέν εἶναι ἀποχή μόνο ἀπό ὁρισμένες τροφές, ἀλλά ἀποχή καί ἀπό τίς κακίες, πού δύο ἀπό τίς πιό συνηθισμένες μεταξύ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ μνησικακία: νά θυμᾶσαι δηλαδή τό κακό, πού σοῦ ἔκανε κάποιος καί νά μήν τόν συγχωρεῖς καί ἡ πλεονεξία: δηλαδή νά θέλεις ὅλο καί περισσότερα, πολλές φορές εἰς βάρος τῶν ἄλλων καί νά μήν εἶσαι ποτέ εὐχαριστημένος καί μέ τίποτε.

Ὁ Μ. Βασίλειος ἐπίσης τονίζει: «Δέν φτάνει ἡἀποχή καί μόνο ἀπό τίς τροφές γιά νά εἶναι ἄξια ἐπαίνου ἡ νηστεία μας. Ἄς νηστέψουμε νηστεία εὐπρόσδεκτη καί εὐάρεστη στόν Θεό. Ἀληθινή νηστεία εἶναι ἡἀπομάκρυνση ἀπό ὁ,τιδήποτε τό κακό καί ἐφάμαρτο. Ἡἐγκράτεια τῆς γλώσσας, ἡἀποχή ἀπό τόν θυμό, ὁ χωρισμός ἀπό τίς αἰσχρές ἐπιθυμίες, τήν καταλαλιά, τό ψέμμα καί τήν ἐπιορκία. Ἡἀπουσία καί ἡ στέρηση ἀπό αὐτά εἶναι ἀληθινή νηστεία. Ὅταν ἀγωνιζόμαστε γιά ὅλα αὐτά τότε ἡ νηστεία μας εἶναι καλή καί ὠφέλιμη». Τόσο σημαντική εἶναι αὐτή ἡ διευκρίνηση, ὥστε αὐτά τά ἴδια λόγια ἔλαβε ἡ Ἐκκλησία καί τά ἔκανε ὕμνο, μέ τόν ὁποῖον μᾶς εἰσάγει στήν ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή.

«Νά ἀποξενωθεῖς ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες» συμβουλεύει σέ ἄλλο σημεῖο καί πάλι ὁ Μ. Βασίλειος. «Νά μήν ἀδικήσεις κανένα. Νά συγχωρήσεις τόν ἀδελφό σου γιά τή λύπη, πού σοῦ προξένησε, γιά τό κακό, πού σοῦ ἔκανε, γιά τά λεφτά, πού σοῦ χρωστάει. Διαφορετικά μολονότι δέν τρῶς κρέας, τρῶς τόν ἴδιο τόν ἀδελφό σου. Μολονότι ἐγκρατεύεσαι στό κρασί, δέν κρατᾶς τό στόμα σου στίς ἄσχημες κουβέντες. Μολονότι νηστεύεις ὡς τό βράδυ, ΄ξοδεύεις τή μέρα σου στά δικαστήρια.»

Εὔκολα ἀντιλαμβανόμαστε, πώς ἡ νηστεία ὡς ἄσκηση δέν σημαίνει μόνο ἀποχή ἀπό ὁρισμένες τροφές, πού ἴσως εἶναι καί τό εὐκολώτερο. Βέβαια και σ’ αὐτό τό σημεῖο πρέπει νά προσέξουμε τήν βουλιμία γιά τίς νηστήσιμες τροφές, ἡ ὁποία καταλύει τήν οὐσία τῆς σωστῆς νηστείας καί θέτει ἐν ἀμφιβόλῳ τήν σωτηριολογική της ἔκβαση.

Ἐάν ἡ νηστεία μας δέν σημαίνει καί νηστεία ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, τότε ἐκπίπτει σέ δίαιτα. Ἡ νηστεία εἶναι ἡ αὐθεντική ἔκφραση τῆς ψυχῆς πού ἀγωνίζεται νά ἀρέσει στόν Θεό. Ἐκεῖνος πού νηστεύει, ὡς ἄλλος Μωϋσῆς βρίσκεται «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» μέ τόν Θεό καί ἀπεκδέχεται τήν μυστική χαρά τῆς οὐράνιας εὐλογίας.

Ἡ νηστεία δέν πρέπει νά γίνεται καταναγκαστικά, ἀλλά ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἀναμάρτητος Ὤν καταδέχθηκε νά πεθάνει πάνω στόν Σταυρό γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τό κράτος τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεινάει ἀπό τή νηστεία, πού ἐπέβαλε στόν ἑαυτό του γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἐπιμερίζει και στούς ἐμπερίστατους ἀπό τά ἀγαθά του καί θυσιάζει τό θέλημα τῆς ἄνεσης καί τό συμφέρον του ἀκόμη γιά χάρη τῆς Νηστείας, τοῦτο εἶναι λατρεία, πού τήν δέχεται ὁ Θεός.

Σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἔχουμε ἀνάγκη νά νηστεύσωμε.

Ὄχι ἐπειδή πρέπει, ἀλλά ἐπειδή ἀγαπᾶμε τόν Χριστό. Ἄς μήν ξεχνᾶμε δέ, ὅτι ἡ νηστεία πάντοτε ἦταν ὁ τρόπος τοῦ ἀνθρώπου νά ἑλκύει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά ζητεῖ τήν συγγνώμη Του. Καί σήμερα μπορεῖ νά ἀποτελέσει τό μέσο γιά νά ἑλκύσουμε τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τίς δύσκολες στιγμές, πού περνᾶμε καί ὡς πρόσωπα, ἀλλά καί ὡς Ἀκρῖτες καί ὡς Ἔθνος. Βλέποντας τή νηστεία μας ὁ Θεός, ἴσως ἀποτρέψει χειρότερες καταστάσεις, ἀσκώντας τήν πατρική του παιδαγωγία.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

«Τό στάδιο τῶν ἀρετῶν ἔχει ἀνοίξει, ὅσοι θέλετε νά ἀθληθεῖται ἐλάτε μέσα σ’ αὐτό...» Μέ αὐτά τά λόγια ἡ Ἐκκλησία, μᾶς καλωσορίζει στά πνευματικά ἀγωνίσματα τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας, τά ὁποῖα εἶναι ἀλληλένδετα καί μαζί μέ τήν φιλανθρωπία προάγουν τήν πνευματική μας ἀναβάθμιση. Ἄς ἀγωνισθοῦμε μέ ταπεινό φρόνημα, διακριτικά καί θεάρεστα, μέ τή βεβαιότητα, ὅτι Θεός θά ἀποδώσει στόν καθένα τό ὀφειλόμενον. Ἄς μή δειλιάσουμε ἐξαιτίας τοῦ μεγέθους ἤ τοῦ ὄγκου τῶν ἀγωνισμάτων. Ὁ καθένας μέ τή δύναμή του ἄς ἀγωνισθεῖ κι ὁ Θεός θά σκεπάσει μέ τή χάρη Του τόν ἀγῶνα μας, ἀφοῦ γιά τήν ἀγάπη του γίνεται. Διότι εὐτυχῶς «ἡ μεγαλύτερη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, εἶναι πώς ὄχι ἀνάλογα μέ τό ἀποτέλεσμα, ἀλλά ἀνάλογα μέ τή διάθεση καί τήν προαίρεση μετράει ὁ Θεός τήν ἐπίδοσή μας καί παρέχει τήν εὐλογία Του.»

Καλή καί εὐλογημένη ἡ ἐπί θύραις Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Μετά πολλῶν εὐχῶν καί ἀγάπης Χριστοῦ

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Κατά τή βάπτιση τοῦ Κυρίου συνέβη κάτι μοναδικό: «Ἡ Τριάς, ὁ Θεός ἡμῶν, ἑαυτήν ἡμῖν σήμερον, ἀδιαιρέτως πεφανέρωκεν», ὅπως ἀκοῦμε στήν Ἀκολουθία τῶν Ὡρῶν. Ἡ Ἁγία Τριάδα, ὁ Θεός μας, γιά πρώτη φορά φανέρωσε τόν Ἑαυτό της «ἀδιαιρέτως»· τά τρία θεία πρόσωπα φανερώθηκαν στούς ἀνθρώπους ὄχι ὡς τρεῖς Θεοί, ἀλλ’ ὡς ὁ Ἕνας μόνος ἀληθινός ἐν Τριάδι Θεός: ὁ Πατήρ μέ τόν λόγο πού εἶπε· ὁ Υἱός ὡς Θεάνθρωπος, τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τήν ἐξωτερική μορφή περιστεριοῦ. Γι’ αὐτό ἡ ἑορτή τῆς Βάπτισης τοῦ Κυρίου ὀνομάζεται Θεοφάνεια γιατί πανηγυρίζουμε τή φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Εὐδόκησε ὁ Θεός νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ μέ τρόπο σαφῆ, νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἄγνοιας σχετικά μέ τό ποιός εἶναι καί νά μᾶς διδάξει τήν ἀλήθεια!

Ὁ Κύριός μας ἔρχεται στόν Ἰορδάνη ποταμό καί πλημμυρίζουν ὅλα ἀπό τό φῶς τῆς θεότητας. Σκιρτοῦν τά βουνά, τά ὕδατα ἁγιάζονται, ἡ φύση ὅλη πανηγυρίζει, οἱ ἄγγελοι διακονοῦν, ὁ κόσμος ἀγάλλεται. Φανερώθηκε ὁ Μεσσίας, ἀποκαλύφθηκε ἡ Ἁγία Τριάδα· ἀρχίζει ἡ ἐποχή τῆς Χάρης. Γλυκοχαράζει ἡ ἡμέρα τῆς ἐλευθερίας, τῆς σωτηρίας, τῆς θείας εὐδοκίας - τρέμουν οἱ τύραννοι τῶν ἀνθρώπων-, οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους!

Καί ἦρθε τό γλυκό, τό ἀνέσπερο καί ζωογόνο φῶς. Πρωτοέλαμψε στήν Καπερναούμ, στή Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὥστε ὁ Ἠσαΐας βλέποντας τή Θεοφάνεια τοῦ Χριστοῦ «τήν πρός ἠμᾶς συμπαθῶς γενομένην» ν’ ἀναφωνήσει αἰῶνες πρίν: «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα…»

Εἶδε τό φῶς ὁ λαός καί βγῆκε ἀπό τό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας καί τῆς πλάνης. Συνέτριψε τά εἴδωλα καί ὕψωσε μέσα στήν καρδιά του τήν ἀχειροποίητη εἰκόνα τοῦ θείου Λυτρωτῆ καί ἐκεῖ μέσα Τόν λάτρεψε μέ πάθος καί δύναμη.

Εἶδε τό φῶς καί ξέφυγε ἀπό τήν ὁμίχλη τῶν παθῶν, βγαίνοντας στό ξέφωτο τοῦ πιό ἁγνοῦ ἠθικοῦ βίου. Δυστυχῶς, ὅμως, ὅλοι δέν ἔτρεξαν στό φῶς. Μερικοί «ἠγάπησαν μᾶλλον τό σκότος». Μέχρι σήμερα!

Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐγκαινίασε τό «βάπτισμα ὕδατος», πού ἦταν εἰσαγωγικό καί προτύπωση γιά τό «βάπτισμα πνεύματος» τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία. Μέ τόν Μεσσία Χριστό ἀρχίζει ἡ νέα ἐποχή καί ὁ καινούργιος κόσμος τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἕνα νέο «εὐαγγέλιο» θά κηρυχθεῖ στόν κόσμο. Μιά νέα ἐλπίδα, ἀληθινή αὐτή τή φορά, ἔρχεται νά θεραπεύσει τίς ἀλλεπάλληλες διαψεύσεις τοῦ παρελθόντος.

Εἶναι, λοιπόν, σαφής ἡ ἐντολή τοῦ ἄπ. Παύλου καί ἄξιες πολλῆς προσοχῆς οἱ παρατηρήσεις καί οἱ συμβουλές του στό ε’ κεφάλαιο τῆς πρός Ἐφεσίους ἐπιστολῆς του. «Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε», παραγγέλλει στούς πιστούς της Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου, ἀλλά ταυτόχρονα καί στούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας κάθε ἐποχῆς. Ἡ ἐντολή πού ἔχουμε εἶναι νά εἴμαστε παιδιά τοῦ Φωτός, τοῦ νέου «εὐαγγελίου» πού σημαίνει παιδιά τοῦ Θεοῦ.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Σέ ζωή μετάνοιας καί ἁγιασμοῦ μᾶς καλεῖ ὅλους ὁ Θεός, ἰδιαίτερα ἐμᾶς σήμερα, πού ζοῦμε σέ μιά νεοειδωλολατρική ἐποχή, ἐποχή πνευματικοῦ σκότους, πυκνοῦ ὅσο καί τότε! Ἐκεῖνος μέσα στήν ἄπειρη ἀγάπη Του, μᾶς ἔσωσε ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σκότους καί μᾶς τοποθέτησε στήν Βασιλεία τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης Του.

Ἅς πανηγυρίσουμε θεοπρεπῶς προσκυνώντας τόν Λυτρωτή καί μιμούμενοι τῆς Ὑπακοή Του, δοξάζοντας τῆς Ἁγία Τριάδα, κρατώντας ἀκέραιη τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί ζώντας ἀντάξια τς θείας ἀποκάλυψης τῆς ὁποίας ἀξιωθήκαμε.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

Εὐχέτης πρός τόν Κύριο γιά ὅλους σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

Ἐγκύκλιον Μήνυμα Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν κ.κ. Εὐσεβίου ἐπί τῇ ἀνατολῇ τοῦ νέου ἔτους 2020

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,

Μέσα σέ αὐτήν τήν ἐξέλιξη τῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας μας, παραλάβαμε ἀπό τούς Πατέρες μας νά ἑορτάζουμε τήν ἀνάμνηση ἱστορικῶν στιγμῶν καί ἐπετείων. Κάθε τέτοια ἐπέτειος ἀποτελεῖ ἀφορμή χαρᾶς καί εὐχαριστίας τοῦ Θεοῦ, γιά τήν εὐλογία καί τήν χάρη Του, τήν ὁποία ἀπολαμβάνουμε στήν κοινωνίᾳ μας μαζί Του, ὅπως ἐκφράζεται μέσα ἀπό τήν ποικίλη δραστηριότητα καί τό πνευματικό ἔργο μας.

Σέ αὐτό τό πνεῦμα γιορτάζουμε ἀκόμη καί τίς προσωπικές μας ἐπετείους, ὡς ἀφορμή χαρᾶς καί δοξολογίας τοῦ Θεοῦ καί ἐκζήτησης τοῦ θείου ἐλέους του.

Σέ αὐτό τό πνεῦμα κινεῖται καί ὁ σημερινός ἑορτασμός τῆς Πρωτοχρονιᾶς.

Πέρα ἀπό τά κοσμικά δεδομένα, ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ ἔτους γίνεται γιά ἐμᾶς πρῶτα ἀπ’ὅλα μιά ἀφορμή δοξολογίας τοῦ Θεοῦ, διότι μᾶς ἐπιτρέπει τήν εἴσοδο σέ ἕνα ἀκόμη νέο ἔτος.

Ἡ σημερινή Πρωτοχρονιά ὅμως μπορεῖ καί πρέπει νά ἀποτελέσει τήν ἀφορμή ἑνός γόνιμου προβληματισμοῦ, στά πλαίσια τῆς αὐτοσυνειδησίας μας ὡς Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.

Ἡ σημερινή Πρωτοχρονιά μᾶς εἰσάγει στό ἔτος 2020.

2020 χρόνια ἀπό τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

1987 χρόνια ἀπό τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή Του.

1950 χρόνια περίπου ἀπό τήν διέλευση τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀπό τήν Σάμο καί ἀργότερα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί ἄρα 1950 χρόνια περίπου ἀπό τόν ἐκχριστιανισμό τῶν κατοίκων τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν.

Ἔκτοτε μιά λαμπρή ἱστορική διαδρομή φτάνει μέχρι τίς μέρες μας μέσα ἀπό μία ἐκκλησιαστική διαδοχή, ἡ ὁποία σάν πνευματική ἁλυσίδα συνδέει τήν σύγχρονη ἐκκλησιαστική δραστηριότητα μέ τά πρῶτα βήματα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στήν Σάμο. Ἀνάμεσά τους ὁ ἔνδοξος ἱερομάρτυρας Ἑρμογένης τόν 4^ο αἰῶνα, οἱ Ἐπίσκοποι Λέων τόν 7^ο καί Ἡράκλειος τόν 8^ο, συμμετέσχον στήν Στ΄καί Ζ΄Οἰκουμενική Σύνοδο ἀντιστοίχως, ὁ Δανιήλ Κομνηνός τόν 17^ο αἰῶνα, ἐποχή τῆς λειτουργικῆς ἀναγέννησης τῶν Ἀκριτῶν μας, μέ τό εὐεργετικό πέρασμα τῶν Ἁγιων ἐνδόξων Κολλυβάδων Πατέρων, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου, Ἀρχιεπισκόπου Κορίνθου, τοῦ ὁσίου Νήφωνος καί τῶν ἄλλων. Μετέπειτα ὁ Κύριλλος στήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Καί ἀπό τόν καλλίφωνο Ἀθανάσιο τόν Καπουράλη ἀπό τόν Πύργο στήν ἀρχή τοῦ 20^οῦ αἰῶνα, στόν Κωνσταντῖνο τόν Βοντζαλίδη ἀπό τό Καρλόβασι, πρωτεργάτη τῆς Ἑνώσεως τῆς Σάμου μέ τήν Ἑλλάδα καί ἀκολούθως μέ τόν φημισμένο Εἰρηναῖο, τόν δυναμικό Παντελεήμονα, τόν μετέπειτα Θεσσαλονίκης καί ἐν συνεχείᾳ τόν Παντελεήμονα τόν ἁπλό καί ταπεινό.

Ἀπό δέ τοῦ 1995 καί μέχρι σήμερα ἔχουμε τήν μεγάλη εὐλογία νά κρατοῦμε τό πηδάλιο τοῦ νοητοῦ πλοίου τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν, τόν ὁποῖο ὁ Χριστός κυβερνᾶ καί τό ὁδηγεῖ 21 αἰῶνες τώρα στή θάλασσα τοῦ κόσμου.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,

Ἡ εἴσοδός μας στό 2020 εἶναι «ἕνα σημεῖο στήν αἰωνιότητα», ὅπως λέει ὁ Πλάτωνας γιά τόν χρόνο, ἀλλά ἀποτελεῖ γιά ὅλους μας μιά ἀκόμη εὐκαιρία ἐκζήτησης τοῦ θείου ἐλέους, καθώς πορευόμαστε στόν εὐπρόσδεκτο καιρό τῆς σωτηρίας μας.

Γιά τήν Ταπεινότητά μου ὅμως ἡ εἴσοδος στό νέο ἔτος ἀποτελεῖ καί τήν ἐπέτειο συμπληρώσεως 25 ἐτῶν Ἀρχιερατείας καί διαποιμάνσεως τοῦ εὐσεβοῦς ἀκριτικοῦ μας Λαοῦ. Τό ἀργυροῦν τοῦτο ἱωβηλαῖον, ὅπως τό ὀνομάζει ἡ ἐκκλησιαστική μας γλῶσσα, ἀποτελεῖ γιά τήν τοπική μας Ἐκκλησία μιά ἱστορική περίοδο καί γιά τόν Ἐπίσκοπό σας ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς στόν χρόνο τῆς ἐπίγειας βιοτῆς του.

25 ἔτη διακονίας τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

25 ἔτη γιά τήν φροντίδα τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ κάθε ἀνθρώπου δηλαδή, πού ζεῖ, ἐργάζεται καί φυλάσσει τόν παράδεισο, ὅπως εἰκονίζεται στήν ἐπί γῆς στρατευομένη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στα ἀκριτικά μας Νησιά, τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων.

Μαζί μέ τίς πατρικές μου εὐχές καί τήν ἐγκάρδια εὐλογία μου για τό νέο ἔτος, πού ἀνέτειλε σήμερα καί ἐξ ἀφορμῆς τῆς συμπληρώσεως ἤδη 25 ἐτῶν τῆς ποιμαντικῆς μου μερίμνης, παρακαλῶ ὅλους νά εὔχεσθε γιά τήν ἀπρόσκοπτη συνέχιση τῆς ποιμαντορίας, πού μοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός, μέχρις ὅτου εἶναι τό θέλημά Του.

Νά εὔχεσθε ἐπίσης γιά τήν Πατρίδα καί τά Νησιά μας, πού δοκιμάζονται ἀπό πολλά, μεγάλα καί δυσεπίλυτα προβλήματα, ὅπως τα ἐθνικά μας θέματα, τό μεταναστευτικό, ἡ φτώχεια, ἡ ἀνεργία καί ἄλλα.

Κυρίως ὅμως νά εὔχεσθε καί νά ἐργάζεσθε γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί σωτηρία μας.

Καλή κι εὐλογημένη Χρονιά. Αἴσιο καί εἰρηνικό τό νέον ἔτος.

Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

†Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email