3 islands

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

«Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου...»

unnamed_1.jpg

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὅταν τό ἔτος 626, ὁ Αὐτοκράτορας Ἡράκλειος, βρισκόταν σέ ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν, μέ σκοπό νά πάρει πίσω τόν Τίμιο Σταυρό, τόν Ὁποῖον ἐκεῖνοι εἶχαν κλέψει ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, τότε ἡ Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε ἀπό τούς Ἀβάρους, πού πίστευσαν, πώς εἶχαν τήν εὐκαιρία νά τήν καταλάβουν, λόγῳ τῆς ἀπουσίας τοῦ Αὐτοκράτορος καί τοῦ μεγαλύτερου μέρους τοῦ στρατοῦ. Ὅμως δέν ὑπολόγισαν στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ τότε Πατριάρχης Σέργιος μέ τήν στήριξη τοῦ Φρούραρχου Βώνου ἀνέλαβε τήν ὑπεράσπιση τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί συνεπῶς τῆς αὐτοκρατορίας. Ὁ Πατριάρχης λιτάνευε ἀνά τήν Πόλη τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καί ἐνεθάρρυνε τά πλήθη καί τούς μαχητές.

Ξαφνικά ἔγινε φοβερός ἀνεμοστρόβιλος, πού δημιούργησε τρικυμία καί κατέστρεψε τόν ἐχθρικό στόλο καί τή νύκτα τῆς 7ης πρός τήν 8η Αὐγούστου καί οἱ πολιορκητές ἀναγκάσθηκαν νά φύγουν ἄπρακτοι. Ὁ λαός πανηγυρίζοντας τή σωτηρία του, συγκεντρώθηκε στό Ναό τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καί ὅλοι  ὄρθιοι ἔψαλαν τόν ἀπό τότε λεγόμενο «Ἀκάθιστο Ὕμνο» στήν Παναγία, ἀποδίδοντας τά «νικητήρια» καί τήν εὐγνωμοσύνη τους στήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό.

Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος εἶναι μᾶλλον ἔργο τοῦ Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ μελωδοῦ, πού ἔζησε τόν 6ο αἰῶνα καί τότε πρέπει νά ἐφάλη γιά πρώτη φορά «ὀρθοστάδην», ἐξαιτίας τῆς εὐγνωμοσύνης πρός τήν Θεοτόκο καί μέ  ἀφοσίωση, γι’ αὐτό καί ὀνομάσθηκε Ἀκάθιστος.

Ὁ Ὕμνος συνδυάζοντας τίς προτυπώσεις καί τίς προφητικές ρήσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιά τήν θεία Ἐνανθρώπηση, ἀλλά καί τά γεγονότα, μέ τά ὁποία ἐπαληθεύθηκαν, ἀναφέρεται σέ ὅλο το μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἐρχομό τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, στό ὁποῖο βασικός παράγοντας εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Μέ τρόπο διηγηματικό ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος παρέχει τήν Ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία μέ ἁπλό καί κατανοητό λόγο, ἐγκωμιάζοντας τήν Παναγία μας καί δοξολογώντας τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος εἶναι πρόσφορος γιά κάθε περίσταση, πού ἡ εὐσεβής ψυχή θέλει νά ζητήσει τό θαῦμα τῆς σωτηρίας της, μέσα ἀπό τήν προσευχή.  Δέν εἶναι λοιπόν τυχαῖο, πού  οἱ Χαιρετισμοί τῆς Θεοτόκου συνοδεύουν ἤ γιά νά τό ποῦμε καλύτερα πρέπει νά συνοδεύουν τήν βραδυνή μας προσευχή. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ὅμως, ἔχουμε ἕνα λόγο παραπάνω νά διαβάζουμε τούς Χαιρετισμούς, καθώς ἀπό τότε μέχρι καί τήν σύγχρονη καί νεότερη ἱστορία μας ἡ Παναγίας μας εἶναι ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός τοῦ Ἔθνους μας. Ἀς μήν ξεχνᾶμε, πώς καί οἱ δύο μεγάλες Ἐθνικές μας Ἐπέτειοι εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένες μέ τήν Παναγία μας. Ἡ Ἐπανάσταση τῆς 25ης Μαρτίου 1821 μέ τόν Εὐαγγελισμό Της καί ἡ 28η Ὀκτωβρίου μέ τήν Ἁγία Σκέπη Της.

Καί σήμερα βρισκόμαστε ἐν μέσῳ μιᾶς ἰδιότυπης πολιορκίας καί ἔχουμε ἀνάγκη τῆς στρατηγείας τῆς Παναγίας μας.

Καί σήμερα ὅπως τότε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή στηρίζει καί ἐνισχύει ὅλους μας στόν κοινό ἀγῶνα μέ ἕνα τρόπο μυστικό, προευχόμενη στήν «ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον».

Ἄς μήν μᾶς ξενίζει τό γεγονός, ὅτι προσωρινά δέν ἔχουμε τήν δυνατότητα νά προσερχόμαστε στούς Ἱερούς μας Ναούς.

Ἄς σκεφθοῦμε πώς καί τότε στά χρόνια τῆς πολιορκίας τῆς Βασιλεύουσας, οἱ πρόγονοί μας δέν ἦταν στούς Ναούς καί τά Μοναστήρια, ἀλλά στά ὀχυρά τῶν τειχῶν καί τά κάστρα. Καί ὅταν πέρασε πιά τό κακό, τότε συγκεντρώθηκαν στόν Ναό τῆς Παναγίας καί προσευχήθηκαν καί δόξασαν τόν Θεό καί εὐχαρίστησαν τήν Παναγία καί λειτουργήθηκαν καί κοινώνησαν καί χάρηκαν τήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτό τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν συνέβαινε κάθε φορά, πού ὡς Ἔθνος βρισκόμασταν σέ τέτοιου εἴδους συγκυρίες ἀντιμετωπίζοντας ἀγῶνες πολεμικούς.

Σήμερα τά ὀχυρά εἶναι τά Νοσοκομεῖα καί οἱ κλίνες τῶν ἀσθενῶν καί τά κάστρα εἶναι τά σπίτια μας, οἱ «κατ’ οἶκον Ἐκκλησίες» μας, ὅπως τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Ρωμ. ιστ 4), ἀπ’ ὅπου μέ τήν δύναμή του ὁ καθένας πολεμάει τό κακό μέ τήν προσευχή του, μέ τήν ὑπακοή του καί μέ τήν παντοειδῆ ἐθελοντική του προσφορά. Ἕκαστος ἐξ ἡμῶν κατά τά χαρίσματά μας καί τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ, ἄς σταθοῦμες τό ὕψος τῶν περιστάσεων, ἐκφράζοντας τό γνήσιο ὀρθόδοξο χριστιανικό φρόνημα.

Συν τούτοις ἄς σκεφθοῦμε πόσοι καί πόσοι συνάνθρωποί μας τέτοιες μέρες δέν μποροῦν νά ἔλθουν στούς Ἱερούς Ναούς, εἴτε διότι βρίσκονται στό κρεβάτι τοῦ πόνου, εἴτε διότι βρίσκονται στήν ξενιτεία, εἴτε διότι διαπλέουν μῆνες ὁλόκληρους τίς θάλασσες, εἴτε διότι μέ τήν ἐργασία τους διακονοῦν τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς μας. Γιά ὅλους αὐτούς εὔχεται ἡ Ἐκκλησία μας σέ κάθε ἱερουργία, ὡς τούς «δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντας». Καί ὅλοι αὐτοί, πού ἐννοεῖται πώς ἀπουσιάζουν δικαιολογημένα,  κατ’ οὐδένα τρόπο δέν χάνουν τήν χριστιανική τους πίστη, ὅταν γνωρίζουν πώς ἀκολουθοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὑποτάσσονται σ’ αὐτό ταπεινά.

Καί ἀπό τήν ἄλλη ἄς σκεφθοῦμε πόσοι καί πόσοι συνάνθρωποί μας, Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πέρυσι τέτοιες μέρες ἐπέλεξαν νά καθίσουν στόν σπίτι τους καί νά ἀσχοληθοῦν μέ ἐπουσιωδέστερα πράγματα καί ὄχι νά ἔλθουν στήν Ἐκκλησία νά προσευχηθοῦν, νά λειτουργηθοῦν καί νά μεταλάβουν! Κι αὐτό ἄς εἶναι μάθημα σέ ὅλους, ὥστε νά μάθουμε νά ὑπογίζουμε διαφορετικά τήν σχέση μας μέ τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, ὄχι ὡς κάτι δεδομένο, ἀλλά ὡς χάρισμα ἀπό τόν Θεό γιά τήν σωτηρία μας καί γι’ αὐτό πολύτιμο καί ἀναντικατάστατο δικαίωμα, πού ὀφείλουμε νά διαχειριζόμαστε μέ σοφία καί σύνεση.

Ἔχοντας ὅλα αὐτά κατά νοῦ σᾶς παρακαλῶ νά μήν μεγαλοποιοῦμε τά πράγματα καί νά πειθαρχήσουμε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό ἐκφράζει καί ἡ συλλογική ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ Παναγία μας συνεχίζει καί σήμερα νά εἶναι γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ἡ ἀκαταίσχυντη Προστασία μας καί ἡ ἀμετάθετη πρός τόν Θεό μεσιτεία μας, στούς παντοειδεῖς ἀγῶνες τῆς ζωῆς, πού ἔχουν θεοφιλῆς χαρακτῆρα καί ἀποσκοποῦν στή σωτηρία μας. Ὡς Ὀρθοδόξοι Ἕλληνες, μάθαμε νά τιμᾶμε καί νά γεραίρουμε τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό μας, ζητώντας τήν χάρη καί τήν πρεσβεία Της πρός τόν Σωτῆρα Χριστό καί γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, ἀλλά καί γιά τη σωτηρία τῆς Πατρίδος μας. Ἡ Παναγία μας ποτέ δέν μᾶς ἄφησε καί ποτέ δέν παρέβλεψε τήν δέησή μας. Ἡ Παναγία μας προασπίζει τήν ἐλευθερία μας καί χαρίζει τήν μεσιτεία Της πάντοτε, ἀρκεῖ κι ἐμεῖς νά προσέχουμε νά ζοῦμε μέ πίστη στόν Χριστό καί ταπεινό φρόνημα, κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀμήν.

 

Μετ’ εὐχῶν καί ἀγάπης Χριστοῦ

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

 

Εκτύπωση Email

Μέ προσευχή καί νηστεία!

agiwklimakos2.jpg

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Μᾶς συγκινεῖ ἰδιαιτέρως ὁ τρόπος τοῦ πατέρα τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος τῆς Δ΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν. Διότι μετά ἀπό ἀπεγνωσμένες προσπάθειες γιά τήν θεραπεία τοῦ σεληνιαζομένου υἱοῦ του, προστρέχει πλέον στόν Χριστό καί λαμβάνει τήν ἐλπιζομένη θεραπεία. Μᾶς συγκινεῖ ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀναγνωρίζει τήν ἐλλιπῆ πίστη του καί ζητεῖ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου πρός τοῦτο. Ὁ Κύριος βέβαια φροντίζει νά μᾶς διαβεβαιώσει πώς ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου καταστέλλεται, ὅταν τήν γενναία πίστη μας, τήν συνοδεύουν ἀπαραιτήτως ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία.

Ἡ Ὀρθόδοξη  Ἐκκλησία μας σήμερα μέ αὐτήν τήν εὐαγγελική περικοπή ἀπό τό κατά Μᾶρκον Εὐαγγέλιο (θ, 17-31) ἐπιχειρεῖ, καθώς περάσαμε ἤδη τό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, νά μᾶς ὠθήσει σέ ἕνα πιό φιλότιμο πνευματικό ἀγῶνα, πού θά διακρίνεται ἀπό τήν πίστη μας στόν Χριστό καί θά χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἄσκηση τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας.

Αὐτή ἡ ἀπό μέρους τῆς Ἐκκλησίας μας σύσταση ἔχει ἰδιαίτερη σημασία τήν συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Διότι ἀντιμετωπίζουμε μιά δύσκολη κατάσταση ἐν εἴδει πειρασμοῦ καί γιά νά ἐξέλθουμε νικητές, πρέπει ὁπωσδήποτε καί τήν πίστη μας νά δυναμώσουμε, ἀλλά καί στά ἀγωνίσματα τῆς προσευχῆς καί κυρίως τῆς νηστείας νά διακριθοῦμε. Ἐπισημαίνουμε τήν νηστεία, διότι τά τελευταία χρόνια, ὅλο καί λιγότεροι Χριστιανοί ἐπέλεγαν νά τηρήσουν τόν κανόνα τῆς νηστείας. Καί τοῦτο διότι πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐσφαλμένως θεωροῦν, πώς δέν χρειάζεται ἡ νηστεία στήν τροφή, ἀλλά νά εἶσαι καλός ἄνθρωπος, μέ ἀποτέλεσμα βέβαια οὔτε νά νηστεύουν, ἀλλά οὔτε καί νά γίνονται καλυτεροι. Διότι ἀδιαφορώντας γιά τό ὑλικό μέρος τῆς νηστείας, πού εἶναι καί τό εὐκολότερο, ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά κινηθεῖ σέ πνευματικούς ἀγῶνες. Δηλαδή μέ ἁπλά λόγια, ὅποιος δέν πειθαρχεῖ στόν κανόνα τῆς ὑλικῆς νηστείας, δέν θά καταφέρει ποτέ, οὔτε τό θυμό του νά συγκρατήσει, οὔτε τό στόμα του νά περιορίσει, οὔτε τό νοῦ καί τά μάτια του νά διαφυλάξει, οὔτε τόν λογισμό του νά συμμαζέψει, πολύ δέ περισσότερο, δέν θά μπορέσει ποτέ νά χαλιναγωγήσει τά πάθη του.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Στήν σύγχρονη δύσκολη συγκυρία ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τήν νηστεία, ὑλική καί πνευματική, ὅσο ποτέ ἄλλοτε. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό προσευχή καί ἀπό νηστεία, γιά νά ὁδηγηθοῦμε σέ ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἀκολούθως στήν μετάνοια. Στήν πνευματική γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ὅλο αὐτό πού ζοῦμε μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἕνας πειρασμός, που μᾶς τόν ἐπέτρεψε ὁ Θεός καί ἐμεῖς πρέπει μέ τόν τρόπο τῆς Ἐκκλησίας νά τόν ἀντιμετωπίσουμε.

Στήν «Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», μιά συλλογή Πατερικῶν Κειμένων Ὀρθόδοξης Πνευματικότητας, πού ἐπιμελήθηκε ὁ γνωστός σέ ὅλους μας ἅγιος Μακάριος Ἀρχιεπίσκοπος Κορίνθου μαζί μέ τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη ἀναφέρεται μία ρήση τοῦ Ὁσίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ, (τ. Α΄, σ. 128) πού λέει: «Ὅταν ἔλθει ἐναντίον σου ὁ πειρασμός, μή ζητᾶς τό γιατί ἦλθε ἤ μέσα ἀπό ποιόν ἤλθε, ἀλλά προσπάθησε νά τόν ὑπομείνης, ὅσο καλλίτερα γίνεται καί κυρίως χωρίς νά σοῦ μείνει λύπη ἤ μνησικακία».

Κατ’ αὐτήν τήν περίοδο λοιπόν καί ἐν ἀναμονῆ μιᾶς ἐπιεικέστερης λύσης σχετικά μέ τήν τέλεση τῆς θείας λατρείας κατά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα, παρακαλῶ ὅλους νά ἐντείνουμε τήν προσευχή μας στόν Θεό νά μᾶς προσθέσει πίστη. Νά μᾶς χαρίσει ἐπίσης τό σθένος, γιά νά ἀγωνισθοῦμε μέ ὑπομονή, τηρώντας ἀπαρεγκλίτως τόν κανόνα τῆς Νηστείας τῶν ἡμερῶν. Ὅσοι ἀντιμετωπίζουν προβλήματα ὑγιείας, ἄς νηστέψουν κατά τήν δύναμή τους. Οἱ ὑγιεῖς ἄς κάνουν κάτι περισσότερο καί γιά τούς μή δυναμένους. Ἡ νηστεία τῆς τροφῆς εἶναι ἄσκηση πνευματική. Εἶναι θυσία καί πόθος τοῦ πιστοῦ γιά νά χορτάσει ἀπό τόν Θεό, κατά τούς Μακαρισμούς. Εἶναι ζωηρή ἔκφραση τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεόν. Ἐξαιτίας δέ αὐτῆς τῆς ἀγάπης ἀποτελεῖ καί ἔνδειξη πένθους γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ἄς θυμηθοῦμε, πώς οἱ Νινευίτες ἔτσι σώθηκαν. Ὅπως θά ἀκούσουμε στό ἀνάγνωσμα τοῦ Ἰωνᾶ τό πρωϊ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, νήστεψαν καί πένθησαν για τίς ἁμαρτίες τους κι ὁ Θεός ἄλλαξε γνώμη!

Μέ αἰσιόδοξη προοπτική λοιπόν ἄς  μάθουμε τί μᾶς λέει καί ὁ σήμερα ἑορταζόμενος Ἅγιος Ἰωάννης στήν «Κλίμακα τῶν ἀρετῶν»: «Δέν θά κατηγορηθοῦμε ἀγαπητοί μου τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας, διότι δέν θαυματουργήσαμε ἤ διότι δέν θεολογήσαμε. Ὁπωσδήποτε ὅμως θά δώσουμε λόγο στόν Θεό, διότι δέν πενθήσαμε γιά τά ἁμαρτήματά μας καί τήν κατάστασή μας».

 

Μέ  πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ 

Ὁ Σάμου καί Ἰκaρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

«Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην...» Ἔν ἔτει 2020!

 unnamed.jpg

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἐνθουσίαζε πάντοτε τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, διότι χαίρονταν διπλά.

Ἀπό τή μιά μεριά γιά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους ἀπό τόν σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου, καθώς ἡ Παρθένος Μαριάμ δέχεται ταπεινά νά γίνει Μητέρα τοῦ Λυτρωτή! «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον»! Ἔρχεται ὁ Χριστός γιά νά ἐλευθερώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν διάβολο, ἔργο πού συνεχίζει ἡ Ἐκκλησία Του στούς αἰῶνες.

Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ σ’ ἐκεῖνα τὰ 400 χρόνια τῆς μαύρης σκλαβιᾶς ἐνσάρκωνε τήν ἄσβεστη ἐλπίδα τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ Ἔθνους. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ μακαριστοί Πρόγονοί μας, ἄνδρες μὲ ρωμαλέα πίστη στόν Χριστό καί τήν βαθεία ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα, κίνησαν πρίν 199 χρόνια τόν μεγάλο ξεσηκωμό ἀνήμερα τῆς  ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἐντάσσοντας τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἔθνους μας στό πνευματικό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς. Ἔτσι λοιπόν μέ ἀφετηρία τήν παλιγγενεσία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀπό τόν Χριστό, φθάσαμε στήν ἐθνική μας παλλιγενεσία. Μέ τήν Ἐκκλησία νά ἐμψυχώνει καί νά τροφοδοτεῖ παντοιοτρόπως τόν ἀπελευθερωτικό Ἀγῶνα, ἀφυπνίζοντας τόν Ὀρθόδοξο Ἑλληνισμό καί ἀρδεύοντάς Τον μέ τά ἀθάνατα νάματα τῆς μυστηριακῆς Της Ζωῆς. Ὅλα αὐτά βέβαια ἐν πολλοῖς εἶναι γνωστά καί ὅποιος ἀμφιβάλλει ἀρκεῖ μόνον νά διαβάσει τά ἀπομνημονεύματα τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821.

Σκοπός ὅμως τῆς ἐπικοινωνίας μας σήμερα δέν εἶναι νά ὁμιλήσουμε ἱστορικά, ἀλλά νά ὁμολογήσουμε πώς μιά τέτοια ὑπέροχη ἡμέρα μᾶς λείπει ἡ κοινή λατρευτική μας Σύναξη, ἡ συνάντησή μας γύρω ἀπό τον Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.  Δέν χάνουμε ὅμως τήν ἐλπίδα μας! Ὅ,τι μᾶς ἐπιτρέπει ὁ Χριστός εἶναι γιά τό καλό καί τήν σωτηρία μας. Ἔτσι πάντοτε διερμηνεύουμε τό θέλημά Του, καθώς μέσα ἀπό τίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς, ὁ εὐσεβής Ὀρθόδοξος Χριστιανός μπορεῖ καί πρέπει νά ἀνανεώνει τήν πνευματική του ζωή. Χρειάζεται μόνο νά θελήσει ὁ Χριστιανός νά ἀγωνισθεῖ. Κι ἄν θελήσει, τότε ὁ Χριστός θά τοῦ δώσει τόν σταυραναστάσιμο τρόπο νά ὑπερβεῖ ὅλα τά ἐμπόδια καὶ τὶς δυσκολίες, ἀκόμη κι αὐτόν τόν ἔσχατο ἐχθρό, τὸν θάνατο! Ἀρκεῖ νὰ θελήσει!

Σήμερα ἴσως εἶναι ἡ πρώτη φορά μετά ἀπό τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἤ τά χρόνια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς τοῦ 1940, πού ὑποδεχόμαστε τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὄχι τόσο μέ ἐνθουσιασμό, ἀλλά μέ σφιγμένη τήν καρδιά, χωρίς νά μποροῦμε νά τό κατανοήσουμε ἐπαρκῶς. Σίγουρα τούς περισσοτέρους, μᾶς ἐκφράζουν οἱ λόγοι τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ, ὅπως τούς ἀκοῦμε στόν Ἐξάψαλμο: «ἡ καρδία μου ἐταράχθη, ἐγκατέλιπέ με ἡ ἰσχύς μου, καὶ τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου, καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστι μετ᾿ ἐμοῦ.» (Ψαλμ. ΛΖ, 11).

Μᾶς ἔμεινε μιά κατ’ ἰδίαν προσευχή στό σπίτι. Τίποτε περισσότερο!

Καί σίγουρα αὐτή δέν ἔχει οὔτε τήν ὀμορφιά τῆς θείας Λειτουργίας, οὔτε τήν πληρότητα τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ, οὔτε τήν θαλπωρή τῆς μεταξύ μας κοινωνίας καί ἀναστροφῆς σέ μιά τέτοια δοξολογική, μεγάλη μέρα. Δέν μπορεῖ οὔτε ἐπ’ ἐλάχιστον νά συγκριθεῖ μέ τήν ὁλόθυμη παρουσία μας μιά τέτοια μέρα, μέσα στούς Ἱερούς μας Ναούς.

Εἶναι ὅμως κι αὐτό κάτι. Κάτι λίγο, κάτι μικρό, ἀλλά εὐλογημένο καί γι’ αὐτό ἀξιόλογο. Αὐτή ἡ προσευχή στό σπίτι, μπορεῖ νά εἶναι τό προζύμι γιά νά ζυμώσουμε ξανά τήν πνευματική μας ζωή. «Ἡ μικρά ζύμη ὅλο τό φύραμα ζυμοῖ» λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Γαλ. ε΄ 9). Σκεφθεῖτε πόσοι καί πόσοι πρόγονοί μας ἔζησαν καί πέθαναν μέ τό ὅραμα τῆς ἐλεύθερης Πατρίδας; Πόσοι ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή προσμένοντας μιά θεία Λειτουργία; Πόσοι ἀκόμη καί σήμερα σέ διάφορα μήκη καί πλάτη τῆς γῆς χειμάζονται, ἐπειδή εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί ἀδημονοῦν; Γιά ὅλους αὐτούς ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου ξεπερνᾶ τά ὅρια μιᾶς λατρευτικῆς σύναξης καί λαμβάνει πλέον διαστάσεις προσμονῆς τῆς αἰωνιότητας.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἄς μελετήσουμε λοιπόν μέ ταπείνωση «τό ἀνάγνωσμα», πού μᾶς δίδει ὁ Θεός αὐτές τίς ὧρες. Μήν ἀποκάμουμε και μήν ἀποκαρδιωθοῦμε ἐπειδή εἶναι πρωτόγνωρη ἡ ἐμπειρία γιά τά ὅσα βιώνουμε. Μπροστά «στό κεφάλαιο τῆς σωτηρίας μας καί στή φανέρωση τοῦ ἀπ’αἰῶνος ἀποκρύφου μυστηρίου», τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἄς μιμηθοῦμε σήμερα τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Ἐκεῖνος στάθηκε μπροστά στήν Παναγία μας καί Τῆς εἶπε: «χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.» (Λουκ. α΄ 28). Ἐμεῖς σήμερα στή συνέχεια τοῦ Γαβριήλ  ἄς διαβάσουμε τούς Χαιρετισμούς Της, μπροστά στήν ἱερή της εἰκόνα, στό προσκυνητάρι τοῦ σπιτιοῦ μας, μέ ἀναμμένο τό καντήλι καί τό θυμιατό. Μέ τήν προσευχή μας αὐτή θά ὁμοιάσουμε μέ τίς ἀναμμένες λαμπάδες μπροστά στό εἰκόνισμα τῆς Μεγαλόχαρης. Ἐκεῖνες,  ὅπου ἑορτασθεῖ ὁ Εὐαγγελισμός Της, θά φωτίζουν τήν πάνσεπτη μορφή Της. Ἐμεῖς ἄς φωτίσουμε τά σκοτάδια τοῦ κόσμου μας, τοῦ ἔσω καί τοῦ ἔξω, ἐκλιπαρώντας τόν Βασιλέα τῆς Δόξης, τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο, τόν Ἐλευθερωτή τῆς ζωῆς μας γιά τό μέγα Του ἔλεος, πού θά φέρει καί πάλι μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Πανάγνου Μητέρας Του, τήν ἐλευθερία καί τήν ἀνάσταση.

Χρόνια πολλά κι εὐλογημένα. Ὅλα νά ἔλθουν κατά Θεόν!

Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ

 †Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

Μέ θάρρος καί πίστη μπροστά στόν Τίμιο Σταυρό

Stayros-2.jpg

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Μέσα σέ αὐτές τίς δύσκολες στιγμές, πού ἐξ ἀνάγκης καλούμαστε νά βιώσουμε, στερούμενοι τῆς θείας Λατρείας, δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε, ὅτι ὁ Τίμιος Σταυρός ἀποκαλύπτει τό μέτρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι πρέπει νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου, συνεχίζοντας τόν πνευματικό μας ἀγῶνα, τήν ἐπαφή καί τήν ἐπικοινωνία μαζί Του, διά τῆς ἀτομικῆς μας προσευχῆς. Καλῶ ὅλους, Κληρικούς καί Λαϊκούς Ἀδελφούς νά ἀνταμώνουμε σέ κοινή προσευχή κάθε βράδυ 10.00΄-10.15΄κατά τήν προτροπή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Νά ἀκολουθήσουμε μέ ὑπομονή, σηκώνοντας τόν σταυρό καί αὐτῆς τῆς δοκιμασίας, ὡς τό ὀρθόδοξο χριστιανικό χρέος, μέ βέβαιη τήν ἐλπίδα, ὅτι ὁ Κύριος θά ἐπιβλέψει «ἱλέῳ ὄμματι ἐπί τήν ταπείνωσιν ἡμῶν». Τοῦτο μᾶς τό ἐγγυᾶται ὁ Προφητάναξ Δαϋίδ μέ ὅλο τόν 24ο ψαλμό του καί ἰδίως ἐκεῖ πού λέει: «ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.»

Ἄς ὑπομείνουμε μέ θάρρος καί προσωπική πίστη.

Ὁ Χριστός μᾶς συμπονεῖ καί μαζί μέ τήν ἐλπίδα, θά μᾶς χαρίζει παρηγοριά, αἰσιοδοξία καί τήν ἴαση καί ἐν τέλει τήν κατάπαυση τοῦ κακοῦ.

Δέν εἴμαστε στό περιθώριο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Βρισκόμαστε ἐν μέσῳ μιᾶς δοκιμασίας. Τώρα μᾶς δίδεται καί μιά εὐκαιρία νά δοῦμε τήν ζωή καί τούς ἑαυτούς μας. Ἴσως νά πρέπει νά ἀναθεωρήσουμε πολλά πράγματα καί καταστάσεις. Ἀντιλαμβανόμαστε πλέον, πώς τίποτε δέν πρέπει νά θεωροῦμε δεδομένο στήν ζωή μας. Χρειάζεται νά ἐπανεύρουμε ἴσως τήν οἰκειότητα πρός τόν Χριστό καί ὄχι τήν ἐξοικείωση μαζί Του. Ἄς γίνουμε ἱεραπόστολοι τῆς ἀγάπης Του καί ὄχι ἀχθοφόροι τοῦ μηνύματός Του. Τούτες τίς ἡμέρες, ἄς πλησιάζουμε μέσῳ τοῦ διαδικτύου τούς συνανθρώπους μας μέ διάκριση καί ἀγάπη. Ἕνα μήνυμα, μιά καλή κουβέντα, ἕνας λόγος ἀγαπητικός ἐνεργεῖ ὡς βάλσαμο στήν ψυχή καί ὡς θεία παρηγορία, πού στηρίζει τήν ψυχολογία ἑνός ἑκάστου.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καθημερινά ἀνιχνεύομε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί προσπαθοῦμε νά τό ἑρμηνεύσουμε. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται πάντοτε σέ αὐτούς, πού Τόν ἀναζητοῦν, ὅταν ὅμως θέλει καί ὅπως θέλει! Τοῦτο σημαίνει, πώς οἱ ἄνθρωποι ἀντιλαμβανόμαστε τόν Θεό μετά τό πέρασμά Του ἀπό τήν ζωή μας, ὅπως συνέβη μέ τόν θεόπτη Μωϋσῆ καί μέ τόν Προφήτη Ἠλία καί πολλούς ἀκόμη στό διάβα τῶν αἰώνων.

Γι’ αὐτό νά μήν ἀπελπιζόμαστε, νά μήν χάνουμε τήν πίστη καί τήν δύναμή μας. Ὁ Θεός γνωρίζει γιατί μᾶς ἐπέτρεψε αὐτήν τήν δοκιμασία. Θά τό μάθουμε κι ἐμεῖς, ὅταν και ἄν Ἐκεῖνος θελήσει. Τό βέβαιο πάντως εἶναι πώς τήν ἐπέτρεψε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Καί αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη βαρύτητα σήμερα καθώς γιά τίς ἁμαρτίες μας ἀνέβηκε στόν Σταυρό καί θυσιάστηκε γιά τή σωτηρία μας. Τό ἴδιο βέβαιο ὅμως εἶναι, ὅτι, ὅπως ὁ ἀνυψούμενος καί προσκυνούμενος κατά τήν σημερινή ἡμέρα Τίμιος Σταυρός προμηνύει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι και αὐτή ἡ ἰδιότυπη σταύρωση τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καί Λαοῦ, σύντομα θά ὁδηγήσει στήν Ἀνάστασή του. Καί τότε: «Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.» (Ψαλμ. ριζ΄ 24)

 

Μέ πόνο ψυχῆς καί εὐχές πατρικές

 

Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

 

Εκτύπωση Email

Ἐγκύκλιος Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν Κ.κ. Εὐσεβίου ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

ekklisia-geniko-44.jpg

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἡ σημερινή Κυριακή τῆς Τυρινῆς μᾶς φέρνει στό κατώφλι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας παρομοιάζει μέ ἕνα ὄμορφο θαλασσινό ταξίδι.

Ἕνα ταξίδι πνευματικό ξεκινᾶ ἀπό αὔριο, Καθαρά Δευτέρα ἕως καί τήν Παρασκευή πρό τοῦ Λαζάρου, μέ κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα τήν προσευχή, τήν ἔντονη λατρευτική ζωή καί τή νηστεία καί σκοπό τήν πνευματική προετοιμασία μας, γιά νά προσκυνήσουμε τά ἄχραντα Πάθη καί τήν ζωοποιό Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά ἑορτάσουμε τό ἐτήσιο Πάσχα καί νά λάβουμε ἀφορμή νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα καί κάθε Κυριακή τοῦ χρόνου.

Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους μας γιά 40 ἡμέρες νά μιμηθοῦμε τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος, γιά νά μᾶς διδάξει, πώς ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή εἶναι ἀπαραίτητα στοιχεῖα στή ζωή καί τό ἔργο μας, ἄν καί ὡς Θεάνθρωπος δέν εἶχε ἀνάγκη, ἐντούτοις πρίν ξεκινήσει τήν ἐπί γῆς δημόσια δράση Του γιά τή σωτηρία μας νήστευσε στν ρημο 40 ἡμερονύκτια. Κατόπιν ἀντιμετώπισε τος γνωστος τρες πειρασμος το διαβλου (Βλ. Ματθ. δ, 1-11), ὁ πρῶτος ἀπό τούς ὁποίους σχετίζεται μέ τήν τροφή. Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ὁ Ἀδάμ νικήθηκε ἀπό τόν πειρασμό τῆς τροφῆς καί ἔχασε τήν ὡραιότητα τοῦ Παραδείσου. Ὅμως ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστός, ὡς ἀπόγονος καί ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θά λέγαμε, ἐνίκησε τόν διάβολο καί θριάμβευσε ἐπί τοῦ πειρασμοῦ στόν ὁποῖον καταδέχθηκε νά ὑποβληθεῖ γιά νά μᾶς ἀποδείξει τήν ἄμετρη συμπάθειά Του, στόν ἀγῶνα μας ἐναντίον τῶν πειρασμῶν καί πώς ὁ διάβολος δέν εἶναι ἀνίκητος.

Ὡς πιστοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, λοιπόν κι ἐμεῖς, καθώς προετοιμαζόμαστε νά ἑορτάσουμε τήν ἀπόλυτη νίκη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ ἐπί τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου, ἀποδυόμαστε μέ τή σειρά μας σέ ἕνα ἀνλογο πνευματικγνα, μέ κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τήν νηστεα. Ἄλλωστε στή γλῶσσα μας ἡ λέξη Τεσσαρακοστή εἶναι ταυτόσημη μέ τή λέξη νηστεία.

Ἡ νηστεία, λέει ὁ Μ. Βασίλειος, εἶναι συνομήλικη μέ τόν ἄνθρωπο, γιατί ἀποτελεῖ τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ σ’αὐτόν, ὅπως περιγράφεται στό βιβλίο τῆς Γενέσεως (Β,17) τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «π τ δένδρον μως τς γνώσεως το καλο κα κακο δν πρέπει ποτ ν φάγετε...». Ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή, μαζί μέ τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή ἀποτελοῦν ἐπίσης τίς ἀρχαιότερες νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας, καθορισμένες ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Κύριός μας διδάσκει, ὅτι ἡ ἔννοια τῆς νηστείας προεκτείνεται πέρα ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά καί στά πνευματικά ζητήματα τῆς ζωῆς μας. Ὅπως ἀκοῦμε καί στά τροπάρια αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, ἡ νηστεία δέν εἶναι ἀποχή μόνο ἀπό ὁρισμένες τροφές, ἀλλά ἀποχή καί ἀπό τίς κακίες, πού δύο ἀπό τίς πιό συνηθισμένες μεταξύ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ μνησικακία: νά θυμᾶσαι δηλαδή τό κακό, πού σοῦ ἔκανε κάποιος καί νά μήν τόν συγχωρεῖς καί ἡ πλεονεξία: δηλαδή νά θέλεις ὅλο καί περισσότερα, πολλές φορές εἰς βάρος τῶν ἄλλων καί νά μήν εἶσαι ποτέ εὐχαριστημένος καί μέ τίποτε.

Ὁ Μ. Βασίλειος ἐπίσης τονίζει: «Δέν φτάνει ποχή καί μόνο πό τίς τροφές γιά νά εναι ξια παίνου νηστεία μας. ς νηστέψουμε νηστεία επρόσδεκτη καί εάρεστη στόν Θεό. ληθινή νηστεία εναι πομάκρυνση πό ὁ,τιδήποτε τό κακό καί φάμαρτο. γκράτεια τς γλώσσας, ποχή πό τόν θυμό, χωρισμός πό τίς ασχρές πιθυμίες, τήν καταλαλιά, τό ψέμμα καί τήν πιορκία. πουσία καί στέρηση πό ατά εναι ληθινή νηστεία. ταν γωνιζόμαστε γιά λα ατά τότε νηστεία μας εναι καλή καί φέλιμη». Τόσο σημαντική εἶναι αὐτή ἡ διευκρίνηση, ὥστε αὐτά τά ἴδια λόγια ἔλαβε ἡ Ἐκκλησία καί τά ἔκανε ὕμνο, μέ τόν ὁποῖον μᾶς εἰσάγει στήν ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή.

«Νά ἀποξενωθεῖς ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες» συμβουλεύει σέ ἄλλο σημεῖο καί πάλι ὁ Μ. Βασίλειος. «Νά μήν ἀδικήσεις κανένα. Νά συγχωρήσεις τόν ἀδελφό σου γιά τή λύπη, πού σοῦ προξένησε, γιά τό κακό, πού σοῦ ἔκανε, γιά τά λεφτά, πού σοῦ χρωστάει. Διαφορετικά μολονότι δέν τρῶς κρέας, τρῶς τόν ἴδιο τόν ἀδελφό σου. Μολονότι ἐγκρατεύεσαι στό κρασί, δέν κρατᾶς τό στόμα σου στίς ἄσχημες κουβέντες. Μολονότι νηστεύεις ὡς τό βράδυ, ΄ξοδεύεις τή μέρα σου στά δικαστήρια.»

Εὔκολα ἀντιλαμβανόμαστε, πώς ἡ νηστεία ὡς ἄσκηση δέν σημαίνει μόνο ἀποχή ἀπό ὁρισμένες τροφές, πού ἴσως εἶναι καί τό εὐκολώτερο. Βέβαια και σ’ αὐτό τό σημεῖο πρέπει νά προσέξουμε τήν βουλιμία γιά τίς νηστήσιμες τροφές, ἡ ὁποία καταλύει τήν οὐσία τῆς σωστῆς νηστείας καί θέτει ἐν ἀμφιβόλῳ τήν σωτηριολογική της ἔκβαση.

Ἐάν ἡ νηστεία μας δέν σημαίνει καί νηστεία ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, τότε ἐκπίπτει σέ δίαιτα. Ἡ νηστεία εἶναι ἡ αὐθεντική ἔκφραση τῆς ψυχῆς πού ἀγωνίζεται νά ἀρέσει στόν Θεό. Ἐκεῖνος πού νηστεύει, ὡς ἄλλος Μωϋσῆς βρίσκεται «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» μέ τόν Θεό καί ἀπεκδέχεται τήν μυστική χαρά τῆς οὐράνιας εὐλογίας.

Ἡ νηστεία δέν πρέπει νά γίνεται καταναγκαστικά, ἀλλά ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἀναμάρτητος Ὤν καταδέχθηκε νά πεθάνει πάνω στόν Σταυρό γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τό κράτος τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεινάει ἀπό τή νηστεία, πού ἐπέβαλε στόν ἑαυτό του γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἐπιμερίζει και στούς ἐμπερίστατους ἀπό τά ἀγαθά του καί θυσιάζει τό θέλημα τῆς ἄνεσης καί τό συμφέρον του ἀκόμη γιά χάρη τῆς Νηστείας, τοῦτο εἶναι λατρεία, πού τήν δέχεται ὁ Θεός.

Σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἔχουμε ἀνάγκη νά νηστεύσωμε.

Ὄχι ἐπειδή πρέπει, ἀλλά ἐπειδή ἀγαπᾶμε τόν Χριστό. Ἄς μήν ξεχνᾶμε δέ, ὅτι ἡ νηστεία πάντοτε ἦταν ὁ τρόπος τοῦ ἀνθρώπου νά ἑλκύει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά ζητεῖ τήν συγγνώμη Του. Καί σήμερα μπορεῖ νά ἀποτελέσει τό μέσο γιά νά ἑλκύσουμε τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τίς δύσκολες στιγμές, πού περνᾶμε καί ὡς πρόσωπα, ἀλλά καί ὡς Ἀκρῖτες καί ὡς Ἔθνος. Βλέποντας τή νηστεία μας ὁ Θεός, ἴσως ἀποτρέψει χειρότερες καταστάσεις, ἀσκώντας τήν πατρική του παιδαγωγία.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

«Τό στάδιο τῶν ἀρετῶν ἔχει ἀνοίξει, ὅσοι θέλετε νά ἀθληθεῖται ἐλάτε μέσα σ’ αὐτό...» Μέ αὐτά τά λόγια ἡ Ἐκκλησία, μᾶς καλωσορίζει στά πνευματικά ἀγωνίσματα τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας, τά ὁποῖα εἶναι ἀλληλένδετα καί μαζί μέ τήν φιλανθρωπία προάγουν τήν πνευματική μας ἀναβάθμιση. Ἄς ἀγωνισθοῦμε μέ ταπεινό φρόνημα, διακριτικά καί θεάρεστα, μέ τή βεβαιότητα, ὅτι Θεός θά ἀποδώσει στόν καθένα τό ὀφειλόμενον. Ἄς μή δειλιάσουμε ἐξαιτίας τοῦ μεγέθους ἤ τοῦ ὄγκου τῶν ἀγωνισμάτων. Ὁ καθένας μέ τή δύναμή του ἄς ἀγωνισθεῖ κι ὁ Θεός θά σκεπάσει μέ τή χάρη Του τόν ἀγῶνα μας, ἀφοῦ γιά τήν ἀγάπη του γίνεται. Διότι εὐτυχῶς «ἡ μεγαλύτερη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, εἶναι πώς ὄχι ἀνάλογα μέ τό ἀποτέλεσμα, ἀλλά ἀνάλογα μέ τή διάθεση καί τήν προαίρεση μετράει ὁ Θεός τήν ἐπίδοσή μας καί παρέχει τήν εὐλογία Του.»


Καλή καί εὐλογημένη ἡ ἐπί θύραις Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Μετά πολλῶν εὐχῶν καί ἀγάπης Χριστοῦ

Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ

η ημέρα, η εβδομάδα του έτους

Άυριο
γιορτάζουν:

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Σήμερα:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Δευ Τρι Τετ Πεμ Παρ Σαβ Κυρ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28