ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗιΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ ἱστορία τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι γνωστή καί δεδομένη. Ζεῖ στή γῆ τόν χρόνο πού τοῦ πιστώνεται ἀπό τόν Κύριο, προσπαθεῖ νά τόν γεμίσει μέ τά ἔργα του καί ἡ ὥρα γιά τόν βιολογικό θάνατο ἔρχεται ἄγνωστο τό ποῦ, τό πῶς καί τό πότε. Αὐτή ἦταν καί ἡ θεομητορική ἐπίγειος πορεία. Μέ ἀγωνίες καί προβλήματα, μέ πίκρες καί χαρές. Ἡ ὥρα τῆς δικαίωσης ἦρθε. Παραλαμβάνει, κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν ψυχή Της τό μονάκριβο παιδί Της καί μετά τρεῖς ἡμέρες, βρίσκεται ἄδειο τό μνήμα Της. Λείπει ἀπ’ ἐκεῖ γιά νά ὑπάρχει ὁλοζώντανη κοντά Του καί νά δείχνει τό ἐνδιαφέρον Της, μέρα καί νύχτα γιά ὅλους μας.
Φεύγει ἀπό τή γῆ καί «ἐπάξια Την ὑποδέχονται τά θεία οὐράνια σκηνώματα» κατά τόν ὑμνολογικό κάλαμο καί μαζί ὑποδέχονται τήν προσωποποίηση τῆς ἁγνότητας, τῆς ἀφοσίωσης, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ὑπακοῆς. Ὑποδέχεται «ὁ πρᾶος καί ταπεινός» Χριστός, τήν ταπεινή καί ἤρεμη σέ λόγια καί ἔργα Μητέρα Του. Ἡ μεγάλη μητέρα, ἡ Παναγία μητέρα ἐκοιμήθη. Τό πέρασμά Της στη γῆ μας, ἦταν μιά μοναδική τιμή καί ἀφάνταστη εὐλογία. Ἡ φυσιογνωμία Της ἅπλωσε φῶς. Ἡ ἀγκαλιά Της, ἔγινε θρόνος. Τά χέρια Της, χερουβικά φτερά. Ἡ καρδιά Της ἱερό θυμιατήρι. Ἦταν καί εἶναι ἡ μορφή μέ τήν προνομιακή θέση. Ἡ ἁγία τῶν ἁγίων.
