|
«Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό...Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.» (Λουκ. β΄ 40, 52)
|
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Μέ τήν ἀνατολή τοῦ νέου ἔτους 2018, τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς μεταφέρει στά παιδικά χρόνια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ τρόπο γλαφυρό μᾶς διηγεῖται τά γεγονότα, ἐπαναλαμβάνοντας δύο φορές μέσα σέ λίγους στίχους, τήν διακεκριμένη πρόοδο καί προκοπή τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβαση τῆς ἐνανθρωπήσεώς του ἦταν τό μικρό παιδί, πού μεγάλωνε καί δυνάμωνε σύν τῷ χρόνῳ, σύμφωνα μέ τά δεδομένα τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ἡ ἀνθρώπινη φύση Του, ἐπειδή εἶναι ἑνωμένη μέ τήν θεία φύση Του, διακρινόταν ἀπό σοφία καί φανέρωνε εὐκρινῶς πάνω του τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ὅσο περνούσαν τά χρόνια καί μεγάλωνε ὁ Ἰησοῦ Χριστός τόσο περισσότερο προέκοπτε καί προόδευε στήν σοφία, τήν σωματική ἀνάπτυξη καί τήν χάρη μπροστά στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους.
Στό ξεκίνημα τοῦ νέου ἔτους, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ μεγάλη Μητέρα ὅλων μας, μᾶς προτρέπει μέσα ἀπό τόν εὐαγγελικό λόγο νά ἀκολουθήσουμε τό τρόπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας.
Σήμερα νά δοξάσουμε τόν Θεό γιά τήν εἴσοδό μας στόν νέο ἐνιαυτό τῆς χρηστότητός Του καί νά Τόν εὐχαριστήσουμε γιά τήν μακροθυμία Του, πού ἐγκαινιάζει γιά χάρη μας τό νέο ἔτος.
Σήμερα ἀφοῦ προσευχηθοῦμε πάλιν καί πολλάκις γιά τά αἰτήματά μας, προσδιορίζοντας ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του τά σχέδιά του γιά τό μέλλον καί ἀφοῦ, παρά τίς δυσοίωνες προβλέψεις, ἐμεῖς λόγῳ τῆς Ὀρθόδοξης προοπτικῆς τῆς ζωῆς μας, ἐπιβάλλεται καί σήμερα νά ἀτενίζουμε μέ αἰσιοδοξία στό μέλλον καί νά ἀνανεώσουμε τήν ἐλπίδα μας γιά τήν πραγμάτωση τῶν ὀνείρων μας, ἔχοντας τά μάτια μας προσηλωμένα στόν Θεάνθρωπο Κύριό μας, (Βλ. Ἑβρ. ιβ 2)
Τότε νά ἀκούσουμε καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία μᾶς παρακαλεῖ νά πολιτευόμαστε, ὄχι ἁπλά ζητώντας τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ζώντας μέσα στή χάρη καί τό ἔλεός Του, γιά νά ζοῦμε ἀληθινά, ἀφοῦ «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται», καθώς κηρύττει στούς αἰῶνες ὁ ἄμβωνας τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι ἐκκεντρισμένος στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί γι’ αὐτό δέν πρέπει νά εἶναι στάσιμος. Ἡ προκοπή του πρέπει νά εἶναι ἐμφανής στή ζωή του. Ἡ ἀναβάθμιση καί ἡ πρόοδος ἔρχονται ὡς συνέχεια τῆς κοινωνίας μέ τόν Χριστό.
Ἡ ἕνωσή του μέ τόν Χριστό, ἐπαληθεύεται μέ τήν συχνή θεία Κοινωνία καί τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά φανερώνεται στή ζωή του, ὄχι μόνον ἡ σωματική καί νοητική αὔξηση, ἀλλά καί ἡ κατά Χριστόν πρόοδος καί προκοπή.
Εἶναι γεγονός, πώς ἰδιαιτέρως τά τελευταῖα χρόνια, οἱ ἄνθρωποι ἔμαθαν νά προοδεύουν μόνο σέ μάθηση καί ἡλικία. Δηλαδή ἔμαθαν νά ἀσχολοῦνται μονομερῶς μέ σε συλλογή πληροφοριῶν, σπουδάζοντας μέν τήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά ἀγνοώντας τή Σοφία τοῦ Θεοῦ. Ἀσχολοῦνται μονομερῶς μέ τήν αὔξηση καί τήν ὑγεία τοῦ σώματος, ἀδιαφορώντας γιά τήν πρόοδο καί τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς.
Εἶναι δεῖγμα τοῦ ὑλιστικοῦ φρονήματος τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἐπιθυμεῖ πρόσωπα ἐλεύθερα καί μορφωμένα κατά Χριστόν, ἀλλά ἀνθρώπους ὑπόδουλους στά πάθη τους καί τίς ὑλικές ἐπιθυμίες. Μιά ὑποδούλωση, πού ὁ σύγχρονος πολιτισμένος ἄνθρωπος μάλιστα, θεωρεῖ ὡς τήν κατ ἐξοχήν ἐλευθερία.
Λείπει στίς μέρες μας τό ὀρθόδοξο ἦθος, πού ὡς τρόπο ζωῆς ἀναπολοῦμε μέ νοσταλγία στίς γεννιές, πού ἀπέρχονται σιγά-σιγά ἀπό τή σκηνή τοῦ παρόντος κόσμου. Γεννιές ἀνθρώπων, πού μπορεῖ νά μήν εἶχαν ὅλοι τους σπουδάσει τήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά ἦταν ὅλοι τους μορφωμένοι. Ἰδίως κάποιοι, πού πολλά γράμματα δέν γνώριζαν, ἀλλά εἶχαν διαπαιδαγωγηθεῖ «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. στ 4) Καί γι’ αὐτό εἶχαν ἦθος, εὐγένεια, ἀρχοντιά, καλούς τρόπους, εὐρυχωρία στήν καρδιά τους και μιά ὄμορφη καί παραλληλα στιβαρή ἀντίληψη γιά τη ζωή, φανερώνοντας ἔτσι, πώς ἦταν μορφωμένοι, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, «κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». (Ἐφες. δ΄ 7)
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα στήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἀρχῆς τοῦ νέου ἔτους, στό ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς ἄς προσευχηθοῦμε γιά αὐτή τήν κατά Χριστόν μορφωση καί προκοπή. Δέν εἶναι δύσκολο νά ζοῦμε, ὅπως θέλει ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά τό θέλουμε. Ὁ προαιώνιος ἐχθρός μας μέ τούς τρόπους καί τά μέσα, πού διαθέτει μπορεῖ νά μᾶς δυσκολεύει, ἀλλά ὁ Χριστός εἶναι Παντοκράτωρ καί Παντοδύναμος. Εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής μας. Κι ἐμεῖς ἔχουμε τήν χάρη ἀπό Ἐκεῖνον νά ζοῦμε καί νά ὑπάρχουμε ὡς μέλη τοῦ Σώματός Του, δηλαδή τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς ὁποίας ζοῦμε τήν Θεανθρώπινη παρουσία Του. Βιώνουμε τόν Χριστό, παρόντα καί μένοντα στήν ζωή μας, ὡς ἰσχυρή καί ζωντανή πραγματικότητα στήν καρδιά μας καί ὄχι ὡς ἰδέα στό μυαλό μας. Κι ὅταν ἔχουμε τόν Χριστό στή ζωή μας τότε ἔχουμε τά πάντα. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας, (Βλ. Κολ. γ 4), ἡ ὡραιότητα καί ἡ αἰώνια προοπτική μας.
Διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ σήμερα ἑορταζομένου Μ.Βασιλείου, ὁ ὁποῖος μᾶς προτρέπει ὅτι «πάντων τῶν ὄντων τήν πρός Θεόν προκρίνας συμβίωσιν»(ὕμνος ἑορτῆς) σᾶς εὔχομαι εὐλογημένη καί εἰρηνική τήν νέα χρονιά μέ ὑγεία, εὐτυχία καί προοδο πνευματική καί ὑλική στή ζωή σας.
Καλή κι εὐλογημένη Χρονιά
Ὁ Ἐπίσκοπός Σας
^ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος
Εκτύπωση
Email
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΣΑΜΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΣΕΩΝ
83100-ΣΑΜΟΣ
ΤΗΛ. 2273087640 FAX:2273087646
Ἀριθμ.Πρωτ. ....515........
Ἐν Σάμῳ τῇ 15ῃ Νοεμβρίου 2017
ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ
κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὀκτακόσια χρόνια πρίν νά γεννηθεῖ ὁ Χριστός, ὁ προφήτης Ἠσαΐας εἶδε μέ τά ἰσχυρά προφητικά του μάτια, τόν «μεγάλης βουλῆς ἄγγελον» τόν «ἰσχυρόν Θεόν» ὡς ἕνα μικρό βρέφος. Καί ὅταν «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», γεννήθηκε ὁ Κύριός μας στή Βηθλεέμ.
Ὁ ἐρχομός τοῦ Μεσσία εἶναι μιά πραγματικότητα. Δέν εἶναι πιά προσδοκία. Ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου γίνεται ἄνθρωπος, πού ἔρχεται ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους ὡς «Βρέφος ἐσπαργανωμένον», «κείμενον ἐν φάτνῃ».
Ὁ διάβολος γιά νά πολεμήσει τό Θεό, χρησιμοποίησε τόν ἄνθρωπο. Τό ἴδιο ὅπλο ἐναντίον τοῦ πονηροῦ χρησιμοποιεῖ καί ὁ Ἰησοῦς. Γίνεται «παρομοιοπρόσωπος» (Κύριλλος Ἱεροσολύμων) μέ τόν ἄνθρωπο καί ἀναλαμβάνει τό «ὁμοιοπαθές» σέ ὅλα, πλήν τῆς ἁμαρτίας, «ἵν ‘ εὐμαρέστερον παιδευθῶσιν οἱ ἄνθρωποι», δηλαδή γιά νά ἐξοικειωθοῦν μέ τήν σωτηρία τους οἱ ἄνθρωποι, ὁ Θεός γίνεται ὅπως ἐμεῖς. Ἐπί πλέον μᾶς ἄφησε πολύτιμη παρακαταθήκη τό σῶμα καί τό αἷμα Του μέσα στό Μυστήριο τῆς ζωῆς, γιά νά ζήσουμε αἰώνια ἀπαλλαγμένοι ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτωλῆς δουλείας.
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ χαρακτηρίζεται σάν «σεισμός γῆς» (Γρηγόριος Θεολόγος) καί βιώνεται σάν συνέχεια καί νέα φάση τῆς δημιουργίας, σάν νέα δημιουργία, σάν ἀνακαίνιση καί θέωση ὅλης τῆς κτίσεως, σάν ζωοποίηση καί κατά Χριστόν θεοποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱός ἀνθρώπου, γιά νά μεταβάλει τούς υἱούς τοῦ Ἀδάμ, τῶν ἀνθρώπων, σέ υἱούς τοῦ Θεοῦ, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο «Θεό, ὅσο δυνατό στήν ἀνθρώπινη δύναμη» (ἱερός Χρυσόστομος), γιά νά γίνει πραγματικότητα «ὁ ἀνακαινισμός τῆς φύσεώς μας, στήν ὑπόσταση καί μέ τήν ὑπόσταση τοῦ Χριστοῦ (Ἰσαάκ ὁ Σύρος).
Τά Χριστούγεννα ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀνακαινίζεται καθώς ἕνα καινούργιο ρεῦμα ζωῆς περνάει μέσα στό σῶμα τῆς φθορᾶς. Ὁ Θεός μέ τήν σάρκωσή Του δέν παραβιάζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἀνακαινίζει τήν ἀνθρώπινη φύση του γιά νά μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματοςνά ἀποκτήσει τήν ἀρχική του ἀκεραιότητα.
Γι’ αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες καί γενικά οἱ ἅγιοι δέν ἐνδιαφέρονται τόσο γιά τήν σωματική καί βιολογική κατασκευή καί προέλευση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἐκπλήσονται μπροστά στό μεγάλο θαῦμα, τό ὅτι μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε μέλος τοῦ Σωματός Του.
Ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀξία γιατί ἁπλῶς γεννιέται βιολογικά, ἀλλά γιατί με τό μυστήριο τῆς Θεογενεσίας (τό ἅγιο βάπτισμα) γίνεται μέλος τοῦ ἀναστημένου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, γιατί ὅλη ἡ φύση του προσελήφθη ἀπό τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος αἰσθανόταν πώς μόνο μέ τήν πίστη πλησιάζει κανείς τό μυστήριο τῆς Γεννήσεως, γι’ αὐτό καί ἔλεγε γιά τόν ἑαυτό του «ὁ διώκων ἡμᾶς ποτε, νῦν εὐαγγελίζεται τήν πίστην ἥν ποτε ἐπόρθει» (Γαλ.1.23). Ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς τοῦ Μεσσία γιά τούς δικαίους τῆς Π. Διαθήκης ἦταν μιά περίοδος πίστεως. Οἱ πρό Χριστοῦ ἅγιοι ἔζησαν «διά πίστεως», τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τά μάτια τους δέ σταματοῦσαν στόν κόσμο αὐτό. Μέ τήν δύναμη τῆς πίστεως διέσχιζαν τούς αἰῶνες καί ἔβλεπαν καθαρά τό πρόσωπο τοῦ ἐρχομένου Μεσσία.
Ὅμως ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς τοῦ Μεσσία γιά τούς πιστούς τῆς Π. Διαθήκης ἦταν μιά περίοδος δοκιμασιῶν καί πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό ὅλων τῶν πρό Χριστοῦ δικαίων καί πιστῶν ἀνθρώπων ἦταν ὁ πόνος, ὁ διωγμός, τό μαρτύριο. Ὁ Μεσσίας ἦρθε, ἀφοῦ προηγουμένως πόνεσε πολύ ἡ ἀνθρωπότητα. Ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκαλεῖτο ἀπό τόν ἄγγελο νά χαρεῖ «χαράν μεγάλην» γιά τήν γέννηση τοῦ Σωτήρα ἦταν ἕνας πονεμένος καί πολυβασανισμένος λαός. Καί ἡ χαρά αὐτή ἦταν ἀκριβῶς ὁ καρπός τῆς ἀναμονῆς του ἐν πόνῳ.
Ἡ ζωή μας ἐξακολουθεῖ νά εἶναι μιά ἀναμονή τοῦ Χριστοῦ καί μετά τήν γέννησή Του. Μιά ἐτήσια ἀναμονή τῆς ἐπετείου τῆς γεννήσεώς Του καί μιά ἰσόβια ἀναμονή τοῦ ἐρχόμενου Κυρίου. Ἡ περίοδος αὐτή καί τῆς δικῆς μας προσμονῆς εἶναι περίοδος πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό τῆς ζωῆς μας ὡς πιστῶν εἶναι ὁ πόνος. Τό μῖσος, πού τρέφουν καί ἐκδηλώνουν οἱ κακοί ἐναντίων τῶν δικαίων, εἶναι παλαιό καί συνεχίζεται. Ὅμως, τό μήνυμα τῶν Χριστουγένων, εἶναι ὅτι ὁ πόνος κάθε ἀνθρώπου, τῆς ἀνθρωπότητας ὁλόκληρης, θά φέρει τήν χαρά. Τόν θρῆνο θά τόν διαδεχθεῖ ἡ εὐφροσύνη.
Κάποιος ἄγγελος ἀργά ἤ γρήγορα θά σταλεῖ νά μηνύσει στούς ἀναμένοντας ἐν πόνῳ πιστούς: «Ἱδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην». Ὁ Χριστός ἦρθε καί ἔρχεται καί θά ἔρθει Σωτήρας καί Λυτρωτής.
Ἔρχεται μετά τήν πλάση γιά νά ἀναπλάσει τώρα τόν ἄνθρωπο, γιά νά γίνει ὁ «καινός», ὁ νέος ἄνθρωπος τῆς χάριτος, ὁ «κατά Χριστόν κτισθείς». Κι ἄν ὑπάρχει κάτι πού κάνει τόν χρόνο καινούργιο δέν εἶναι ἡ ἐναλλαγή κάποιων ἀριθμῶν, ἀλλά ἡ εἴσοδος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα στό χρόνο τῆς ἱστορίας.
Ἡ πίστη εἶναι χειραγωγός μέσα στόν κόσμο. Παίρνει τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τό ζοφερό δειλινό τῆς πτώσης τοῦ Ἀδάμ καί τό ὁδηγεῖ στό φωτεινό ὄρθρο τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Παραλαμβάνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τή φάτνη τῆς Γεννήσεως καί τόν ὁδηγεῖ στόν παράδεισο τῆς αἰώνιας ζωῆς. «Οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν».
Ἄς εἴμαστε σἐ ἀναμονή τοῦ Χριστοῦ μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας.
Τά Χριστούγεννα πού θα γιορτάσουμε ἄς τονώσουν καί τή δική μας πίστη καί ἐλπίδα στόν ἐρχόμενο Κύριο Ἰησοῦ.
Ὁ Κύριος μᾶς τό βεβαίωσε: «Ναί, ἔρχομαι ταχύ».
Χρόνια Πολλά! Εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Εὐχέτης πρός τόν Νηπιάσαντα Χριστό
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+ Ὁ Σάμου και Ἰκαρίας Εὐσέβιος
Εκτύπωση
Email
