Στη χορεία των Νεομαρτύρων, οι οποίοι προτίμησαν για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού να θυσιάσουν τη ζωή τους παρά την πίστη τους σ’ Αυτόν τον μόνο αληθινό Θεό, ξεχωριστή θέση κατέχει ο άγιος Γεώργιος, τουπίκλην Διζλάλογλου εκ Χώρας Σάμου και εν Εφέσω αθλήσας. Γεννήθηκε το 1756. Μεγάλωσε και δημιούργησε οικογένεια, αλλ’ εξαιτίας του πάθους της μέθης, κινήθηκε προς την ασωτεία και οδηγήθηκε στην προδοσία με αποτέλεσμα να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό αυτόκλητα. Βεβαίως ο συνειδησιακός έλεγχος τον επανέφερε και αντιλαμβανόμενος το ολίσθημά του μεταμελήθηκε και διέφυγε στη γενέτειρά του, την Χώρα της Σάμου. Όταν τον κατεζήτησαν οι Τούρκοι, κάποιοι δια να τον γλιτώσουν ψευδολόγησαν ότι απέθανε. Όμως η αλήθεια δεν άργησε να φανή και μετά τη σύλληψη του απ’ τους Τούρκους φυλακίστηκε και αναγκάστηκε να περιτμηθή και να υπηρετή στο τζαμί. Έκτοτε η πορεία του διαγράφεται έντονη, γεμάτη αγώνα και αγωνία ψυχής.
Από την Έφεσο δραπέτευσε προς την Σάμο και από τη Σάμο μάλλον κατευθύνθηκε στη Χίο όπου εξομολογήθηκε στον Άγιο Μακάριο Αρχ. Κορίνθου, γνωστό πνευματικό πατέρα πολλών νεομαρτύρων. Κατόπιν επέστρεψε στη Σάμο όπου ωμολόγησε στον Βοεβόδα και φυλακίστηκε υφιστάμενος μαρτυρικούς ραβδισμούς. Η αγάπη και η συμπόνοια των συμπατριωτών του τον απελευθέρωσαν. Ο πόθος του μαρτυρίου όμως, που φαινόταν ως η αναγκαία λύση για την επανόρθωση της τραγικής πτώσεώς του, τον οδήγησε αυτή τη φορά στη μετά παρρησίας δημόσια ομολογία της χριστιανικής πίστεως και ιδιότητός του, ενώπιον του Τούρκου κριτή. Ως ανεμένετο, ακολούθησαν βασανισμοί και η οδός του ενδόξου μαρτυρίου του κατέληξε μετά από ανελέητο βασανισμό, στον αποκεφαλισμό του, στις 5 Απριλίου 1801 ημέρα Παρασκευή.
<<Έδοξε εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτού και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα>>, όμως, <<ούτος εστιν εν ειρήνη και εν Κυρίω η ψυχή αυτού>>. Οι χριστιανοί παρέλαβαν το Ιερό του λείψανο και το ενταφίασαν με ευλάβεια στον τάφο του Αγίου Νεομάρτυρος Πολυδώρου.
Ο πρώην εξωμότης Γεώργιος έγινε ο άγιος Γεώργιος, που μαρτύρησε στα νεότερα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, για την πίστη του στον Χριστό και κατέστη οδηγός για τη μετάνοια του και για το θάρρος της χριστιανικής ομολογίας του.
Η Σάμος δικαίως καυχάται. Ο πρώτος εορτασμός της μνήμης του Αγίου νεομάρτυρος Γεωργίου στη Σάμο, μετά την εύρεση της αγίας κάρας του κατά θαυματουργικό τρόπο όπισθεν του ξυλόγλυπτου τέμπλου του Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίας Ζώνης, έλαβε χώρα την Κυριακή 7 Μαΐου 1967 προεξάρχοντος του αοιδίμου Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας Παντελεήμονος Χρυσοφάκη (του και μετέπειτα Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης). Στις 17 Μαΐου 1970 ετέθη ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση του ομωνύμου Ιερού Ναού του Αγίου στη Χώρα της Σάμου και σε οικόπεδο, το οποίο δωρήθηκε από τον Εμμανουήλ Λ. Χατζηνικολάου στην Ιερά Μητρόπολη μας, εις μνήμην της μητρός του Καλλιόπης. Τα θυρανοίξια τελέσθηκαν με την πρέπουσα εκκλησιαστική τάξη από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Σάμου και Ικαρίας Παντελεήμονα Μπαρδάκο την Κυριακή του Παραλύτου 25 Μαΐου 1975. Από το 1996 και με απόφαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσεβίου ορίστηκε να εορτάζεται κατ’ έτος πανηγυρικά η μνήμη του την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Έ Κυριακή από του Πάσχα). Την Κυριακή της Σαμαρείτιδος 13 Μαΐου 2001, τελέσθηκαν με κάθε επισημότητα τα εγκαίνια του ομώνυμου Ιερού Ναού επ’ ευκαιρία της επετειακής συμπληρώσεως των 200 ετών από το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου (1801-2001).
Η Ιερά μορφή του συμπατριώτου μας αγίου νεομάρτυρος Γεωργίου και η μαρτυρική τελευτή του και ιδιαιτέρως η συντριπτική μετάνοιά του προβάλλεται προς πνευματική οικοδομή και ωφέλεια όλων μας. Είναι δικός μας συγγενής. << Συγγενούς οικειότητος μη επιλάθου Γεώργιε Νεομάρτυς>>.
