ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Γ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΔΗΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Συντάχθηκε στις 10 Απριλίου 2023.

Εκτύπωση Email

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΘΕΙΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣΤΑΣΙΩΝ Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑ 2023

Συντάχθηκε στις 10 Απριλίου 2023.

Εκτύπωση Email

ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ ΠΑΣΧΑ 2023

Συντάχθηκε στις 09 Απριλίου 2023.

Εκτύπωση Email

Κυριακή τῶν Βαΐων, 9 Ἀπριλίου 2023 (Ἰω. ιβ΄ 1-18)

Συντάχθηκε στις 05 Απριλίου 2023.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγεν καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου΄ Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.»

Σε συνέχεια τοῦ ὄχλου τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχθηκαν μέ ἐνθουσιασμό τόν Χριστό, κρατοῦμε κι ἐμεῖς σήμερα κατά τήν παράδοσή μας τά περίτεχνα σταυρόσχημα βαΐα τῶν φοινίκων μέ τά δαφνόφυλλα καί εἰσερχόμαστε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Ὁ πλεῖστος ὄχλος τότε, παρακινημένοι ἀπό τό ἄκουσμα τῆς ἀνάστασης τοῦ Λαζάρου, ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν, δέν πολυκαταλάβαιναν τί φώναζαν. Εἶχαν κυρίως τήν αἴσθηση πώς ὑποδέχονταν τόν Βασιλιᾶ, ὁ Ὁποῖος θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τούς Ῥωμαίους κατακτητές. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο τούς ἔκανε νά πιστεύουν πώς τίποτε δέν μποροῦσε νά ἀντισταθεῖ πλέον στόν Χριστό. Τό συμπέρασμά τους αὐτό βεβαίως εἶναι ἀληθές, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Παντοδύναμος καί Παντοκράτωρ καί οἱ πάντες καί τά πάντα ὑποτάσσονται στό κράτος Του. Αὐτή ἡ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου ἐπισημαίνεται μέ τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή «Ωσαννά». Εἶναι λέξη ἑβραϊκή καί παρέμεινε ἀμετάφραστη ἀπό τούς ἱερούς Εὐαγγελιστές, ἀκριβῶς γιά νά ἐκφραστεῖ ἡ ἐνθουσιώδης ἐπίκληση καί ἀγωνιώδης παράκληση στόν Κύριο, γιά τήν σωτηρία καί διάσωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, σύμφωνα και μέ τά ὅσα εἶχαν προφητευθεῖ αἰῶνες πρίν καί ὁ Χριστός ἐπαλήθευσε μέχρι λεπτομερείας.

Ὁ προφήτης Ζαχαρίας, γιά παράδειγμα, ἀναφέρει στό ἔνατο κεφάλαιο τῶν προφητειῶν του καί στόν στίχο 9: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.» Ἐπίσης ὁ προφήτης καί Βασιλιᾶς Δαυίδ στόν 117^ο ψαλμό σημειώνει κατά λέξιν αὐτήν τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή τοῦ κραυγάζοντος πλήθους στούς στίχους 25 καί 26: «ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή, (τά ὁποῖα διασώζονται στό ἱερό εὐαγγέλιο μέ τήν λέξη Ὠσαννά)».

Ἐμεῖς λοιπόν σήμερα, σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τούς τότε Ἰουδαίους,  γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστός εἰσῆλθε στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἀνέβει μέ τήν θέλησή Του στόν Σταυρό καί νά πεθάνει ὡς ἄνθρωπος γιά τίς ἁμαρτίες μας καί ὡς Θεός νά ἀναστηθεῖ μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, ἐλευθερώνοντάς μας ἀπό τήν σκλαβιά τοῦ διαβόλου! Γιά τόν λόγο αὐτό στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Κύριος ὁμίλησε ξεκάθαρα γιά τήν πορεία Του πρός τό ἑκούσιο Πάθος καί ἀνέφερε, ὅτι θά πεθάνει ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση Του πάνω στόν Σταυρό καί μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες θά ἀναστηθεῖ.

Τήν Ὀρθόδοξη αὐτή Πίστη μας, ἡ ὁποία στηρίζει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες, ἦρθαν νά βλασφημήσουν μέ θρᾶσος μόλις τόν προηγούμενο αἰῶνα, οἱ Χιλιαστές-Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οἱ ὁποῖοι αὐτές τίς ἡμέρες προγραμμάτισαν νά θυμηθοῦν τόν κατά ἄνθρωπον θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά μέχρι ἐκεῖ. Καί τοῦτο διότι ἀρνοῦνται, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής, παρά τό ὅτι χρησιμοποιοῦν τόν ὅρο Χριστιανοί στόν τίτλο τους γιά νά παραπλανοῦν τούς ἀνθρώπους.

Τό περίεργο βέβαια εἶναι ὅτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως καί τότε οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι δέν κατάλαβαν, ὅτι οἱ προφητεῖες ταυτίζουν τόν Χριστό μέ τόν Κύριο δηλαδή με τόν Γιαχβέ, τόν Θεό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μάλιστα αὐτή ἡ ταύτιση εἶναι ὁλοφάνερη, διότι οἱ ἱεροί συγγραφεῖς τῶν 27 βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης, σέ πολλά σημεῖα ἀναφέρουν τίς προφητεῖες, τίς ὁποῖες ἐπαλήθευσε ὁ Χριστός, ταυτίζοντας τόν προφητευόμενο Κύριο μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Γιά νά τό διαπιστώσουμε αὐτό θά ἀναφέρουμε στά πλαίσια αὐτῆς τῆς σύντομης ὁμιλίας, δύο περιστατικά.

Πρῶτον: τήν ἐκ μέρους τῆς Ἐλισάβετ ὑποδοχή τῆς Παναγίας μας ἀμέσως μετά τόν Εὐαγγελισμό Της ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Ὅπως μᾶς διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἡ Ἐλισάβετ καλωσόρισε τήν Παναγία μας διερωτώμενη μέ τά λόγια: «Καί πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;» (Λουκ. α, 43) Δηλαδή: Πώς ἦταν αὐτό νά ἔλθει σέ ἐμένα ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μου; Κύριος τῆς Ἐλισάβετ εἶναι ὁ Ἕνας ἀληθινός Θεός, ὁ Γιαχβέ ἤ ἔστω ὁ Ἰεχωβᾶ κατ’  αὐτούς, ἄν καί ἡ λέξη Ἰεχωβᾶ δέν ἔχει ἱστορική βάση πουθενά στήν Ἁγία Γραφή. Ἐν πᾶσῃ περιπτώσει ὅμως, ἡ ἴδια ἡ Ἐλισάβετ σύμφωνα μέ τό ἱερό κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου ταυτίζει μέ τόν κυοφορούμενο μέσα στήν παρθενική μήτρα τῆς Παναγίας μας Χριστό, μέ τόν Κύριο καί Θεό της ἀφοῦ προσφωνεῖ τήν Παναγία, ὡς Μητέρα τοῦ Κυρίου της. Ἡ λέξη Γιαχβέ καί ὄχι Ἰεχωβᾶ, εἶναι τό ὄνομα μέ τό ὁποῑο ἀποκαλύφθηκε ὁ Κύριος στό Μωϋσή, στήν φλεγόμενη βᾶτο (βλ. Ἐξόδ. Γ, 14) σημαίνει: Αὐτός ὁ Ὁποῖος εἶναι, ὁ Ὤν καί γι’ αὐτό πάντοτε στό φωτοστέφανο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν αὐτά τά τρία γράμματα  Ο Ω Ν.

Δεύτερον: Ὁ Ἐυαγγελιστής Ἰωάννης στό 12^ο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του, ἀναφέρει πώς ὁ Ἠσαϊας εἶχε προφητεύσει τήν ἀπόρριψη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Ἰουδαίους καί μετά τήν προφητική ρήση, λέει: αὐτά τά εἶπε ὁ Ἠσαίας, ὅταν εἶδε τήν δόξα τοῦ Κυρίου, παραπέμποντας στό ὅραμα τῆς προφητικῆς κλήσης τοῦ Ἠσαϊου στό 6^ο κεφάλαιο τῶν Προφητειῶν του, ἐκεῖ ὅπου βλέπει τόν Θεό νά κάθεται στόν θρόνο του καί νά ὑμνεῖται ἀπό τά ἐξαπτέρυγα σεραφείμ μέ τόν ἐπινίκιον ὕμνο: «ΑΓΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΒΑΩΘ, ΠΛΗΡΗΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΑΥΤΟΥ». Ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε δηλαδή καί ἐδῶ ὁ ἴδιος ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ταυτίζει τόν Κύριο καί Θεό, τόν Γιαχβέ ἤ ἔστω Ἰεχωβᾶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τόν ΧΡΙΣΤΟ!

Πῶς γίνεται οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὡς συγγραφεῖς τῆς Καιανῆς Διαθήκης, νά χρησιμοποιοῦν τήν λέξη Κύριος γιά νά ὀνομάσουν τόν Χριστό καί μάλιστα στά ἑλληνικά και ὄχι στά ἑβραϊκά καί οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, μετά ἀπό 19 αἰῶνες, νά ἔρχονται νά παίρνουν καί νά χρησιμοποιοῦν τήν ἴδια αὐτή Καινή Διαθήκη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί νά θεωροῦν πώς αὐτό εἶναι λάθος κι πῶς ἐκεῖνοι λένε τό σωστό; Αὐτό δέν ἀνταποκρίνεται οὔτε κάν στήν ἁπλή λογική σκέψη, οὔτε φυσικά στήν πργματικότητα.

Γιατί ἄν ἤθελαν νά εἶναι Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως λένε, τότε θά ἔπρεπε νά διακηρύσσουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός, ὅπως ὁ Θωμᾶς  διακήρυξε, ὅταν τόν εἶδε Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν (βλ. Ἰω. κ΄28). Διότι ὁ Ἰεχωβᾶ, ὅπως λένε, εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τόν Ὁποῖον ἐκεῖνοι δυστυχῶς Τόν ἀρνοῦνται καί τόν θεωροῦν ἁπλό ἄνθρωπο, χωρίς νά πιστεύουν οὔτε στήν σταυρική Του θυσία, οὔτε στήν Ἀνάστασή Του.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί

Εἰσερχόμενοι στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ἄς κρατήσουμε βαθιά στήν καρδιά καί στό μυαλό μας αὐτήν τήν μεγάλη ἀλήθεια καί βάση τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἀκριβῶς τήν ἐπισημαίνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στό τέλος τοῦ Εὐαγγελίου του, λέγοντας: «Αὐτά ἔχουν γραφτεῖ γιά νά πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός, Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί πιστεύοντας νά ἔχετε ζωή στό ὄνομά Του» (βλ. Ἰω. κ΄31). Ἀμήν.

Καλήν Ἀνάστασιν!

Εκτύπωση Email

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ Ε΄ Κυριακή Νηστειῶν, 2 Ἀπριλίου 2023

Συντάχθηκε στις 29 Μαρτίου 2023.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀπό τό ἕνατο κεφάλαιο τῆς Πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς, ἀκούσαμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο, νά ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Χριστός, ὡς Μέγας Ἀρχιερέας, σέ ἀντίθεση μέ τούς μέχρι τότε Ἀρχιερεῖς τοῦ Νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, δέν χρησιμοποίησε αἷμα θυσιασθέντων ζώων, γιά τήν κάθαρση τῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλά θυσιάσθηκε ὁ Ἴδιος πάνω στόν Σταυρό μιά γιά πάντα καί μέ τό τίμιο Αἷμα Του μᾶς λύτρωσε ἀπό τήν ἁμαρτία καί ὄχι προσωρινά, ἀλλά αἰώνια.  Ἀκόμη τονίζει, πώς μόνον τό Αἷμα τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ ἔχει τή δύναμη νά ἀφαιρεῖ ὅλων των εἰδῶν τίς ἁμαρτίες. Ὅπως ἀκριβῶς διαβεβαιώνει κι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στήν Α΄ Καθολική ἐπιστολή του (α΄ 7), λέγοντας : «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ ... καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.»

Τοῦτο συμβαίνει γιά τούς ἑξῆς λόγους. Ἡ θυσία τῶν ζώων ἦταν θυσία ζώντων ὀργανισμῶν, πού ὅμως δέν εἶχαν συνείδηση τῆς ὑπάρξεώς τους καί θυσιάζονταν χωρίς νά γνωρίζουν, ὅτι θυσιάζονται καί χωρίς νά θέλουν, ἀφοῦ οὔτε τά ζῶα οὔτε συνείδηση ἔχουν, ἀλλά οὔτε θέληση. Ὅμως ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας ἔχει καί αὐτοσυνειδησία καί θέληση καί θυσιάσθηκε μέ τή συνείδηση, ὅτι θυσιάζεται γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, μέ τή θέλησή Του, ἐκπληρώνοντας τόν σκοπό τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεώς Του.

Πέρα ἀπό τήν θέληση, ἕνα ἄλλο κύριο χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ εἶναι θυσία προσώπου Ἀναμαρτήτου. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Τό αἷμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀκάθαρτο, ἔχει τό μικρόβιο τῆς ἁμαρτίας. Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τελείως καθαρό. Ὁ Χριστός εἶναι ἀπολύτως Ἀναμάρτητος, ὅπως τό διακηρύσσει καί ὁ Ἴδιος, ἐρωτώντας τούς Ἰουδαίους: «Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας;» (Ἰω. η΄ 46)

Ἡ ἀναμαρτησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἴδιον τῆς θεϊκῆς φύσεως καί ἆρα διακηρύσσει τήν Θεότητα Τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἀρνοῦνται οἱ Χιλιαστές Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Τήν ἀναμαρτησία τοῦ Χριστοῦ διακήρυξαν οἱ Προφῆτες, προτοῦ ἀκόμη ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ἔλθη στόν κόσμο καί πρίν οἱ ἄνθρωποι ἰδοῦν τή διαγωγή Του. Ὀκτώ αἰῶνες πρό Χριστοῦ ὁ Ἠσαΐας στή προφητεία, ἡ ὁποία διαβάζεται τήν Μεγάλη Παρασκευή, διακήρυξε γιά τό Χριστό: «Ὁ Χριστός οὔτε μέ ἔργα οὔτε μέ λόγια ἁμάρτησε». (Βλ. Ἡσ. ΝΓ΄ 9), κάτι πού καί ὁ διάβολος ἀναγνωρίζει. Ἄλλωστε ὁ Χριστός ὡς ἀναμάρτητος αἴρει, σηκώνει πάνω του δηλαδή τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. (βλ. Ἰω. α΄ 29).

Τό αἷμα τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ ἔχει τή δύναμη νά ἐξαλείφη ἁμαρτίες, προπάντων καί κυρίως διότι εἶναι τό Αἷμα τοῦ Θεοῦ. Ὅπως διαβάζουμε στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (κ΄ 28) «Ὁ Κύριος καί Θεός ἀπέκτησε τήν Ἐκκλησία μέ τό ἰδικό Του αἷμα.» Ὁ Θεός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ἔλαβε τό σῶμα καί τό αἷμα τῆς ἀνθρώπινης φύσης ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο Μητέρα Του. Αὐτό δέ τό αἷμα, ὡς αἷμα Θεανθρώπου ἔχει ἄπειρη δύναμη καί ἀξία, διότι καθαρίζει οὐσιαστικῶς τόν ἄνθρωπο καί ἀφαιρεῖ τίς ἁμαρτίες, ἐπισφραγίζοντας τόν πνευματικό του ἀγῶνα. Αὐτό ἐπιτυγχάνεται ἐπειδή εἶναι τό τίμιο Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, ὁ Ὁποῖος θυσιάστηκε ἅπαξ διάπαντός πάνω στόν Σταυρό γιά τή σωτηρία μας. Καί ὡς αἷμα θεϊκό δέν εἶναι δυνατόν νά μεταφέρει μικρόβια ἤ νά ἐπιφέρει βλάβη καί ἀσθένεια στόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό!

Ὅλα ὅσα εἴπαμε μέχρι στιγμῆς ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, τά συμπεριέλαβε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στήν τελευταία φράση τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, λέγοντας, ὅπως μᾶς διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος, ὅτι ἔδωσε τήν ζωή Του «λύτρον ἀντί πολλῶν». Κι ἐπειδή ἡ βάση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς εἶναι τό αἷμα, χωρίς τό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ζήσει, εὔκολα ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι αὐτό τό τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό «λύτρον», τό ἀντίδοτο δηλαδή τῆς ἁμαρτίας καί συνεκδοχικά τοῦ θανάτου καί δόθηκε, ὥστε νά μᾶς λυτρώνει ἀπό αὐτά καί νά μᾶς χαρίζει αἰώνια ζωή, καθώς μεταγγίζεται σ’ ἐμᾶς μέσα ἀπό τήν θεία Κοινωνία.

Ἔτσι ὅρισε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν τό βράδυ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τέλεσε τήν πρώτη θεία Λειτουργία πάνω στή γῆ, προτυπώνοντας μέ ἀναίμακτο τρόπο καί μυστικά (γι’ αὐτό λέγεται καί Μυστικός Δεῖπνος), τήν σταυρική Του θυσία, μέσα ἀπό τό κόψιμο τοῦ ἄρτου καί τήν ροή τοῦ οἴνου. Διότι πάνω στόν Τίμιο Σταυρό τό ἄχραντο Σῶμα Του κόπηκε ἀπό τά καρφιά καί τήν λόγχη καί τό τίμιο Αἷμα Του ἐκχύθηκε γιά τήν σωτηρία μας.

Μάλιστα τό κεντρικό σημεῖο τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἐκφορά τῶν ἱδρυτικῶν λόγων τοῦ Κυρίου μας κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο, μέ τά ὁποῖα συστήνεται τό ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπως ἀκριβῶς διαζώζονται μέσα στήν Καινή Διαθήκη: «Λάβετε φάγετε τοῦτο μοῦ ἐστι τό Σῶμα, τό ὑπέρ ὑμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καί «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτο ἐστί τό Αἷμα μου, τό τῆς Καινῆς Διαθήκης, τό ὑπέρ ὑμῶν καί πολλῶν ἐκχυνόμενον, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν».

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Αὐτές τίς ἡμέρες οἱ Χιλιαστές ἤ ὅπως αὐτοαποκαλοῦνται «Μάρτυρες τοῦ Ἱεχωβᾶ» ἔχουν προγραμματίσει νά ἑορτάσουν τήν ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, τόν Ὁποῖον βέβαια δέν πιστεύουν ὡς Θεό, Σωτῆρα καί Λυτρωτή. Ἀναβιώνοντας τήν αἱρεση τοῦ Ἀρείου, τόν ὁποῖον μαζί μέ τήν διδασκαλία του καταδίκασε ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος (325 μ.Χ.), θεωροῦν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μόνο ἄνθρωπος, κτίσμα καί δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ἀρνούμενοι τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ δέν κάνουν καμμία ἀναφορά στήν Ἀνάστασή Του, ἀφοῦ ὅπως γνωρίζουμε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μεγάλη ἀπόδειξη τῆς Θεότητάς Του, καθώς κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει μέ ἔμφαση στήν πρός Κορινθίους ἐπιστολή του: «Ἐάν ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀναστηθεῖ, ἄρα εἶναι κενό (ἄδειο) τό κήρυγμά μας, κενή (ἄδεια) καί ἡ πίστη μας» (βλ. Α΄Κορ. ιε΄14).

Ἐπίσης οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ δέν προσδιορίζουν τό εἶδος του θανάτου, γιατί τίς τελευταῖες δεκαετίες ἀρνοῦνται καί τόν Σταυρό, ἱστάμενοι ἀπέναντι ὄχι μόνο στήν Ἁγία Γραφή καί τήν δισχιλιετῆ Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά ἀκόμη και σέ αὐτήν τήν πραγματικότητα, ἀφοῦ καί ὁ Τίμιος Σταυρός καί τά τέσσερα καρφιά μέ τά ὁποία προσηλώθηκε ὁ Χριστός στόν Σταυρό ὑπάρχουν μέχρι καί σήμερα!

Σέ ἀπάντηση λοιπόν ὅλης αὐτῆς τῆς αἱρετικῆς ἐξόρμησης, ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία, πέρα ἀπό τά κηρύγματα, τίς κατά τόπους ὁμιλίες καί τίς δημοσιεύσεις θεολογικῶν ἄρθρων προγραμματίζει τήν περιφορά τοῦ Τιμίου Ξύλου, τό ὁποῖον φυλάσσεται στήν Ἱερά Μονή Τιμίου Σταυροῦ Σάμου, ἀνά τήν Σάμον.

Κι ἐπειδή οἱ Χιλιαστές Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀρνοῦνται τήν μετάγγιση αἵματος παρερμηνεύοντας σχετικά χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τά ὁποῖα ὅμως ἀπαγορεύουν τήν βρώση τοῦ αἵματος καί ὄχι τήν μετάγγιση, ἡ ὁποία εἶναι σύγχρονη ἐπιστημονική ἀνακάλυψη καί δέν ἦταν γνωστή, ὅταν γράφτηκε ἡ Ἁγία Γραφή, γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία προγραμματίζει ἐπίσης νά πραγματοποιηθοῦν καί δύο αἱμοδοσίες σέ συνέχεια τοῦ Μεγάλου καί πρώτου Αἱμοδότη, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ σκοπό τήν βοήθεια τῶν ἀσθενῶν, ὅπως κάνει ἐδῶ καί πολλά χρόνια συστήνοντας δική της Τράπεζα Αἷματος.

Οἱ αἱμοδοσίες θά λάβουν χώρα τήν Τρίτη 4^η Ἀπριλίου 2023 στό Ἐκκλησιαστικό Πνευματικό Κέντρο Βαθέος  πλησίον τοῦ Ἱ. Μ. Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου (10.00΄-14.00΄) καί τήν Παρασκευή 7^η Ἀπριλίου 2023 στό Ἐκκλησιαστικό Πνευματικό Κέντρο Καρλοβάσου ἔναντι Δημοτικοῦ Μεγάρου (10.00΄-14.00΄).

Εκτύπωση Email