3 islands

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου διά τόν ἑορτασμόν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Μέ θλίψη καί ἔντονο προβληματισμό πληροφορηθήκαμε τήν ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων νά θεσπίσει τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς «ἀργία», ἡ ὁποία ὅμως δέν θά περιέχει οὔτε ἐκκλησιασμό τῶν Μαθητῶν, ἀλλά οὔτε καί τήν πραγματοποίηση, ἔστω κάποιας, τιμητικῆς ἐκδήλωσης μέ ἀναφορά στή ζωή καί τό ἔργο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καί τῆς Παιδείας μας.

Καί διερωτώμεθα; Ποιά εἶναι ἄραγε ἡ σκοπιμότητα μιᾶς τέτοιας ἀπόφασης;

Σέ τί ὠφελεῖ ἡ θέσπιση μιᾶς «ἀργίας» μέ θρησκευτική ἀφορμή, ὅταν αὐτή δέν γίνεται γιά νά διευκολυνθεῖ ὁ ἐκκλησιασμός διδασκόντων καί διδασκομένων ἤ τῆς συμμετοχῆς τους σέ μιά ἐκδήλωση πνευματικοῦ περιεχομένου, γιά τόν ρόλο πού διαδραμάτισαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες στήν παιδεία καί τόν πολιτισμό τοῦ Ἔθνους μας;

Ἤ ἀκόμη σέ τί θά ἔβλαπτε ὁ Ἐκκλησιασμός καί ἡ συμπροσευχή ὅλων, ἀφ’ ᾗς στιγμῆς μάλιστα ἔχει ὁρισθεῖ νά ἀναπέμπεται καί εἰδική δέηση γιά τόν θεῖο φωτισμό καί τήν ἄνωθεν ἐνίσχυση τῶν Μαθητῶν, τῶν Καθηγητῶν τους, τῶν Γονέων καί Κηδεμόνων τους καί ὅλων ὅσων συντελοῦν στήν πνευματική συγκρότηση τῶν Νεοελλήνων;

Εἰλικρινά λυπούμαστε, διότι ἀδυνατοῦμε νά ἑρμηνεύσουμε μιά τέτοια ἀπόφαση καί νά κατανοήσουμε ἀκόμη τά κίνητρά της! Μᾶς στενοχωρεῖ δέ, ἡ θλιβερή διαπίστωση, ὅτι μετά ἀπό τήν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πού, παρά τίς ἀντιδράσεις μας, ἐπέφερε στά Σχολεῖα μας τό Ὑπουργεῖο Παιδείας μέ τά νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, τώρα ἐπιχειρεῖ ἐκ νέου νά ἀποκόψει τούς Νέους μας ἀπό τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἐπισημοποιώντας τόν ἤδη κατά τά τελευταῖα χρόνια ἀποδυναμωμένο σύνδεσμο τῶν Σχολείων μέ τήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας κατ΄ ἀρχήν ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό μόλις περυσινό προεδρικό διάταγμα ΠΔ 79/2017, πού ἀναφέρει, ὅτι «ἡ εορτή των Τριῶν Ἱεραρχῶν περιλαμβάνεται στίς ἡμέρες, πού πραγματοποιούνται Ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στά σχολεῖα καί κατά τήν κρίση τους ἐκκλησιασμός».

Ὅμως πέρα ἀπό τήν πνευματική βλάβη, πού προκαλεῖται καί εἶναι ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς σημασίας, ἡ ἀπόφαση αὐτή τοῦ Ἀξιοτίμου κ. Ὑπουργοῦ Παιδείας, ἀποτελεῖ καί κατάφωρη παραβίαση τοῦ Συντάγματος τῆς Πατρίδος μας, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο, στό ἄρθρο 16 παράγραφος 2, ὡς σκοπός τῆς Παιδείας στήν Ἑλλάδα ἀναφέρεται ρητά μετάξύ ἄλλων ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης, σέ συνδυασμό μάλιστα καί μέ τό 201 Προεδρικό Διάταγμα τοῦ 1998 (παρ. 8 του άρθρου 13 του Π.Δ. 201/1998) (ΦΕΚ 161 Α΄/13-7-1998), περί «Ἐκκλησιασμοῦ Μαθητῶν», ὅπου ὁ ἐκκλησιασμός ἀναφέρεται ὡς ἀναφαίρετο δικαίωμά τους.

Γιά τήν ἱστορία ἐπιθυμοῦμε νά ἀναφέρουμε, ὅτι ὁ κοινός ἑορτασμός τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στίς 30 Ἰανουαρίου θεσπίσθηκε ἤδη στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν 11ο αἰῶνα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τιμώντας ἀπό κοινοῦ τίς μεγάλες καί ἐξέχουσες φυσιογνωμίες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού λάμπρυναν μέ τό πνευματικό τους ἀνάστημα τό στερέωμα τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς Παιδείας, ἀναδεικνύει τόν θαυμαστό καί ἀπαράμιλλο συνδυασμό τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καί πολιτισμοῦ μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί ζωή. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ὑπῆρξαν ἡ ἁπτή ἀπόδειξη τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος, ὅταν ζήτησαν νά τόν συναντήσουν οἱ Ἕλληνες, εἶπε: «Νῦν ἐδοξάσθη ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰω. ιγ 31)

Ἔκτοτε, ἀκόμη καί μέσα στά ζοφερά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθεωρεῖτο ὡς ἡ γιορτή τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ συλλογισμός ἀποδεικνύεται εὐχερῶς, ἄν σκεφθοῦμε, ὅτι τόσο στή Σάμο καί κυρίως στήν Ἰκαρία, στή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας χτίσθηκαν Ἐνοριακοί Ναοί πρός τιμήν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, μεμονωμένα ἤ ἀπό κοινοῦ. Ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ο Χρυσόστομος στό Καρλόβασι, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στό ὁμώνυμο χωριό τῆς Ἰκαρίας καί στό Μαυρικάτο Ἰκαρίας, ἤ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος Γλαρέδου Ἰκαρίας καί ἀνάμεσά τους ὁ πρῶτος Ἐνοριακό Ναός στόν Ξυλοσύρτη Ἰκαρίας πρός τιμήν καί τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἕνας ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων Ναῶν τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας.

Σύμφωνα λοιπόν μέ αὐτή τήν μεγάλη ἀλήθεια καί τήν πραγματική τιμή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀπό μέρους τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἡ Σύγκλητος τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐπαλήθευσε τόν ἑορτασμό καί μέ ἀπόφασή της το 1841 θέσπισε, νά θεωρεῖται ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στίς 30 Ἰανουαρίου ὡς ἡ ἑορτή τῶν ἑλληνικῶν Γραμμάτων, ἀπόφαση τήν ὁποία περιέβαλε μέ σχετική Νομοθεσία καί ἡ Πολιτεία ἀργότερα.

Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι τό σκεπτικό τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων, παράλληλα πρός τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἑδράζεται στό γεγονός ὅτι οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, μέ τόν τρόπο του ὁ καθένας, συνέζευξαν ἄριστα τήν Ἑλληνική μόρφωση καί παιδεία μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη καί ζωή.

Ἡ ἀξία καί ἡ σπουδαιότητα τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Ἐφόρων καί Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καί κατ’ ἐπέκτασιν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑλλήνων μαθητῶν καί διδασκάλων, κάθε ἐκπαιδευτικῆς βαθμίδος, ἐμφαίνεται καί ἀπό ἕνα ἀπόσπασμα τοῦ λόγου τοῦ καθηγητοῦ καί συγγραφέως τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Κωνσταντίνου Παπαρηγόπουλου, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τοῦ ἔτους 1881 στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ὅπου ὑπογραμμίζει: «Ὁ νεώτερος Ἑλληνισμός ταυτίσας τήν ἑορτήν τῶν Γραμμάτων μετά τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἀπέδειξε πόσο εὐκρινῆ εἶχε τήν συνείδησιν τοῦ χαρακτῆρος, δι’οὗ ἠθέλησε νά περιβάλῃ τήν ἐθνικήν ἡμῶν ἐκπαίδευσιν, καθ’ ὅτι παιδεία καί πίστις, πίστις καί παιδεία, ὑπῆρξαν οἱ δύο πόλοι περί οὕς ἔδει νά στρέφεται ἡ πνευματική καί ἐθνική ἡμῶν διάπλασις».

Ἀγαπητοί μου,

Γιά τούς λόγους αὐτούς καί πολλούς ἀκόμη, πού δέν χωροῦν σέ μία ἐγκύκλια ἀνακοίνωση, παρακαλοῦμε καί προτρέπουμε τούς Μαθητές, τούς Γονεῖς καί Κηδεμόνες τους, ἀλλά καί τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν Βαθμίδων νά ἀξιοποιήσουν τήν «ἀργία», πού θέσπισε γιά χάρη τους ὁ Ὑπουργός Παιδείας μέ ἐκκλησιασμό στούς κατά τόπους Ἱερούς Ναούς, ὥστε νά προσευχηθοῦμε ὅλοι ζητώντας τήν χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, μέ τίς πρεσβεῖες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί νά ἀκούσουμε καί ἕνα λόγο γιά τό λαμπρό βίο, τήν ξακουστή πολιτεία καί τήν ἀδιαμφισβήτητη προσφορά τους στόν ἑλληνορθόδοξο Πολιτισμό μας καί μάλιστα φέτος διά τῆς ὑπ ἀριθμ. 5565/2705/21-12-2017 Ἐγκυκλίου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς μας, ἰδίως ὅπου ὑπάρχουν σχολικά συγκροτήματα, θά τελεσθεῖ πανηγυρική θεία Λειτουργία, στό τέλος τῆς ὁποίας θά γίνει, ὅπως κάθε χρόνο καί εἰδική προσευχή γιά τόν ἄνωθεν φωτισμό τῶν διδασκόντων καί διδασκομένων στά Σχολεῖα τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν.

Ὁ τιμητικός ἑορτασμός τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀπό μέρους ὅλων καί ἰδίως τῶν Μαθητῶν δέν εἶναι μόνο ἐποφειλομένη τιμή γιά τήν ἐπίτευξη τῆς ἀπό αἰώνων ἁρμονικῆς συνύπαρξης Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί χρέος ἱερό πρός τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα μας, ὡς Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί πρός ἐπίτευξιν συγκροτημένης καί ἄρτιας ἐγκυκλοπαιδείας.

Μετά τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης καί εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

^ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2018

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Τό Βάπτισμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν Ἰορδάνη σηματοδοτεῖ τήν ἐπίσημη ἔναρξη τοῦ ἔργου Του πάνω στή γῆ γιά τήν σωτηρία μας. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὑποδεικνύει τόν ἐρχόμενο πρός τό Βάπτισμα Θεάνθρωπο Κύριο λέγοντας: «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου»( Ἰω. α, 29), ἐννοώντας ἐπακριβῶς τήν λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας.

Μέ τήν εἴσοδο μάλιστα τοῦ Κυρίου μας στόν ποταμό Ἰορδάνη, ἁγιάσθηκαν τά ὕδατα καί διώχθηκαν τά δαιμόνια, πού φώλιαζαν μέσα σ αὐτά, ὅπως θά ἀκούσουμε καί στήν εὐχή τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός με τό Βάπτισμά Του ξεκινᾶ δυναμικά τήν κατατρόπωση τοῦ Διαβόλου, πού θά συνεχισθεῖ μέ τήν ἐπιτυχῆ ἀντιμετώπιση τῶν τριῶν πειρασμῶν στήν ἔρημο, ἀμέσως μετά τό βάπτισμα καί θά κορυφωθεῖ μέ τήν σταυρική Του θυσία καί τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασή Του.

Σήμερα, καθώς λιτανεύουμε τόν Τίμιο Σταυρό πρός τήν ἐξέδρα τοῦ Ἁγιασμοῦ, ἀπεικονίζουμε συμβολικά τήν πορεία τοῦ Χριστοῦ πρός τόν Ἰορδάνη ποταμό καί μέ τήν κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στό Ἁγιασμένο νερό, ἐνθυμούμαστε λειτουργικῶς τό Βάπτισμα τοῦ Κυρίου μας στόν Ἰορδάνη καί τήν νικηφόρα προέλασή Του κατά τοῦ διαβόλου.

Ὁ Τίμιος Σταυρός ταυτίζεται μέ τόν Χριστό καί ἀποτελεῖ τό ἱερότερο κειμήλιο τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ ἀναφορά καί τό σύμβολο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ δέν ἀπολείπει ἀπό καμμία ἱερά Ἀκολουθία, οὔτε ἀπό τήν πιό μικρή προσευχή μας. Ἡ συνήθειά μας νά σφραγίζουμε τό σῶμα μας μέ τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί νά φέρουμε ἐπί τοῦ στήθους μας τό Τίμιο Σταυρό, ἀποτελεῖ τήν πρώτη καί μεγάλη ὁμολογία τῆς πίστεώς μας στόν Χριστό, ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτῆ καί τήν περιφρούρησή μας ἀπό τίς μεθοδείες τοῦ διαβόλου καί τούς πειρασμούς.

Γιά τόν λόγο αὐτό πάντοτε ἀμέσως μετά τό Βάπτισμά μας περικοσμοῦμε τούς ἑαυτούς μας μέ τόν Τίμιο Σταυρό, ὥστε νά φέρουμε πάντοτε ἐπάνω μας τήν ἀήτητη καί ἀκατάλυτη Χάρη Του. Καί καλό εἶναι, ὁ Τίμιος Σταυρός νά εἶναι τό κόσμημά μας ἐφ ὅρου ζωῆς.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στό πέρασμα τῶν αἰώνων στέκεται μέ μεγάλη εὐλάβεια στή σημερινή ἡμέρα τῶν Θεοφανείων. Τοῦτο γιά ἐμᾶς τούς Νησιῶτες ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, μιά πού περιβαλλόμαστε ἀπό τά θαλάσσια νερά, τά ὁποῖα και αὐτά ἁγιάζονται σήμερα, μαζί μέ ὁλόκληρη τήν φύση, τό δῶρο τοῦ Θεοῦ καί τήν κοινή κληρονομιά ὅλων μας, πού δέν πρέπει νά διαταραχθεῖ.

Μέ τήν κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει τήν εὐκαιρία νά βυθίσουμε στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου τόν παλαιό ἄνθρωπο «συν τοῖς παθήμασιν καί ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. ε 24) καί νά ἐξέλθουμε καινούργιοι, ἀναγεννημένοι καί καθαροί, ἀποκτώντας διά τῆς μετανοίας «πνεῦμα σοφίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα φόβου Θεοῦ, τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ» (ὕμνος ἑορτῆς).

Καθώς λιτανεύουμε τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στίς πόλεις καί τά χωριά μας, κηρύσσουμε, πώς ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής μας.

Καθώς ὁ Τίμιος Σταυρός εἰσέρχεται στή ζωή καί τό σπιτικό ἐκείνου, πού ἐπιθυμεῖ νά ἁγιασθεῖ ἀπό τόν Χριστό, ὄχι ἐθιμικά, ἀλλά οὐσιαστικά, παρέχουμε τήν εὐλογία καί τόν Ἁγιασμό τοῦ Χριστοῦ, τήν ζωντανή παρουσία δηλαδή του Κυρίου μας, γιά νά ἔχει ὁ πιστός Χριστιανός τήν δύναμη καί τήν χάρη τοῦ Κυρίου του, στήν πάλη μέ τόν πονηρό καί ἔτσι νά νικήσει.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Τά τελευταῖα χρόνια, πολλά πράγματα στή ζωή μας ἄλλαξαν.

Ἡ σχέση μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του δέν εἶναι πλέον δυστυχῶς στίς προτεραιότητες τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων. Ἄλλα πράγματα μονοπωλοῦν τό ἐνδιαφέρον τῆς σύγχρονης ζωῆς, πολλά ἀπό τά ὁποῖα ἀποτελοῦν εὐθεία ἐπίθεση τοῦ διαβόλου ἐναντίον μας. Τό φρόνημά μας ἐκκοσμικεύθηκε, ἡ πίστη μας καθυβρίζεται, τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Ἔθνους μας μαζί μέ τίς ζείδωρες παραδόσεις μας περιθωριοποιοῦνται. Ἀντ αὐτῶν κυριαρχεῖ ἔντονα ὁ ὑλισμός, σέ ἕνα κόσμο, πού μοιάζει πνευματικά ἀδιάφορος καί γι αὐτό καί ἀδύναμος νά ἀντισταθεῖ.

Βέβαια ἐποχές καί ἤθη μπορεῖ νά ἄλλαξαν, ἀλλά ὅμως δέν ἄλλαξε ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου ἐναντίον μας, ὁρατός ἤ ἀόρατος. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ μεγάλη Μητέρα μας ἐπιμένει σήμερα νά λιτανεύει τόν Τίμιο Σταυρό, πού ἐμφαίνει τή Ζωή, τή Θυσία καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, Τήν νίκη Του δηλαδή ἐναντίον τοῦ διαβόλου.

Ἄς δοξάσουμε τόν Κύριό μας διότι εἴμαστε βαπτισμένοι, φωτισμένοι, χαριτωμένοι καί υἱοθετημένοι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του.

Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτά τά μεγάλα δῶρα τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου μας.

Ἀς ἀγωνιζόμαστε ἐν τέλει, γιά τήν διατήρηση αὐτῆς τῆς πραγματικῆς υἱοθεσίας καί ἀς μήν ξεχνᾶμε, ὅτι «πάντα ἰσχύομεν ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι ἡμᾶς Χριστῷ» (βλ. Φιλ. δ 13). Μόνο μέ τόν Ἁγιασμό, τή δύναμη καί τήν χάρη τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε νά νικήσουμε τόν διάβολο καί τίς μεθοδεῖες του.

Ὁ Ἐπιφανείς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀσφαλής ὁδηγός στή ζωή μας.

Χρόνια Πολλά κι εὐλογημένα

Μέ πατρική ἀγάπη τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ

Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΑΝΑΤΟΛΗι ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2018

«Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό...Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.» (Λουκ. β΄ 40, 52)

 

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Μέ τήν ἀνατολή τοῦ νέου ἔτους 2018, τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς μεταφέρει στά παιδικά χρόνια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ τρόπο γλαφυρό μᾶς διηγεῖται τά γεγονότα, ἐπαναλαμβάνοντας δύο φορές μέσα σέ λίγους στίχους, τήν διακεκριμένη πρόοδο καί προκοπή τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβαση τῆς ἐνανθρωπήσεώς του ἦταν τό μικρό παιδί, πού μεγάλωνε καί δυνάμωνε σύν τῷ χρόνῳ, σύμφωνα μέ τά δεδομένα τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ἡ ἀνθρώπινη φύση Του, ἐπειδή εἶναι ἑνωμένη μέ τήν θεία φύση Του, διακρινόταν ἀπό σοφία καί φανέρωνε εὐκρινῶς πάνω του τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ὅσο περνούσαν τά χρόνια καί μεγάλωνε ὁ Ἰησοῦ Χριστός τόσο περισσότερο προέκοπτε καί προόδευε στήν σοφία, τήν σωματική ἀνάπτυξη  καί τήν χάρη μπροστά στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους.

Στό ξεκίνημα τοῦ νέου ἔτους, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ μεγάλη Μητέρα ὅλων μας, μᾶς προτρέπει μέσα ἀπό τόν εὐαγγελικό λόγο νά ἀκολουθήσουμε τό τρόπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας.

Σήμερα νά δοξάσουμε τόν Θεό γιά τήν εἴσοδό μας στόν νέο ἐνιαυτό τῆς χρηστότητός Του καί νά Τόν εὐχαριστήσουμε γιά τήν μακροθυμία Του, πού ἐγκαινιάζει γιά χάρη μας τό νέο ἔτος.

Σήμερα ἀφοῦ προσευχηθοῦμε πάλιν καί πολλάκις γιά τά αἰτήματά μας, προσδιορίζοντας ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του τά σχέδιά του γιά τό μέλλον καί ἀφοῦ, παρά τίς δυσοίωνες προβλέψεις, ἐμεῖς λόγῳ τῆς Ὀρθόδοξης προοπτικῆς τῆς ζωῆς μας, ἐπιβάλλεται καί σήμερα νά ἀτενίζουμε μέ αἰσιοδοξία στό μέλλον καί νά ἀνανεώσουμε τήν ἐλπίδα μας γιά τήν πραγμάτωση τῶν ὀνείρων μας, ἔχοντας τά μάτια μας προσηλωμένα στόν Θεάνθρωπο Κύριό μας, (Βλ. Ἑβρ. ιβ 2)

Τότε νά ἀκούσουμε καί τήν Ὀρθόδοξη  Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία μᾶς παρακαλεῖ νά πολιτευόμαστε, ὄχι ἁπλά ζητώντας τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ζώντας μέσα στή χάρη καί τό ἔλεός Του, γιά νά ζοῦμε ἀληθινά, ἀφοῦ «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται», καθώς κηρύττει στούς αἰῶνες ὁ ἄμβωνας τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι ἐκκεντρισμένος στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί γι’ αὐτό δέν πρέπει νά εἶναι στάσιμος. Ἡ προκοπή του πρέπει νά εἶναι ἐμφανής στή ζωή του. Ἡ ἀναβάθμιση καί ἡ πρόοδος ἔρχονται ὡς συνέχεια τῆς κοινωνίας μέ τόν Χριστό.

Ἡ ἕνωσή του μέ τόν Χριστό, ἐπαληθεύεται μέ τήν συχνή θεία Κοινωνία καί τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά φανερώνεται στή ζωή του, ὄχι μόνον ἡ σωματική καί νοητική αὔξηση, ἀλλά καί ἡ κατά Χριστόν πρόοδος καί προκοπή.

Εἶναι γεγονός, πώς ἰδιαιτέρως τά τελευταῖα χρόνια, οἱ ἄνθρωποι ἔμαθαν νά προοδεύουν μόνο σέ μάθηση καί ἡλικία. Δηλαδή ἔμαθαν νά ἀσχολοῦνται μονομερῶς μέ σε συλλογή πληροφοριῶν, σπουδάζοντας μέν τήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά ἀγνοώντας τή Σοφία τοῦ Θεοῦ. Ἀσχολοῦνται μονομερῶς μέ τήν αὔξηση καί τήν ὑγεία τοῦ σώματος, ἀδιαφορώντας γιά τήν πρόοδο καί τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς.

Εἶναι δεῖγμα τοῦ ὑλιστικοῦ φρονήματος τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἐπιθυμεῖ πρόσωπα ἐλεύθερα καί μορφωμένα κατά Χριστόν, ἀλλά  ἀνθρώπους ὑπόδουλους στά πάθη τους καί τίς ὑλικές ἐπιθυμίες. Μιά ὑποδούλωση, πού ὁ σύγχρονος πολιτισμένος ἄνθρωπος μάλιστα, θεωρεῖ ὡς τήν κατ ἐξοχήν ἐλευθερία.

Λείπει στίς μέρες μας τό ὀρθόδοξο ἦθος, πού ὡς τρόπο ζωῆς ἀναπολοῦμε μέ νοσταλγία στίς γεννιές, πού ἀπέρχονται σιγά-σιγά ἀπό τή σκηνή τοῦ παρόντος κόσμου. Γεννιές ἀνθρώπων, πού μπορεῖ νά μήν εἶχαν ὅλοι τους σπουδάσει τήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά ἦταν ὅλοι τους μορφωμένοι. Ἰδίως κάποιοι, πού πολλά γράμματα δέν γνώριζαν, ἀλλά εἶχαν διαπαιδαγωγηθεῖ «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. στ 4) Καί γι’ αὐτό εἶχαν ἦθος, εὐγένεια, ἀρχοντιά, καλούς τρόπους, εὐρυχωρία στήν καρδιά τους και μιά ὄμορφη καί παραλληλα στιβαρή ἀντίληψη γιά τη ζωή, φανερώνοντας ἔτσι, πώς ἦταν μορφωμένοι, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, «κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». (Ἐφες. δ΄ 7)

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα στήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἀρχῆς τοῦ νέου ἔτους, στό ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς ἄς προσευχηθοῦμε γιά αὐτή τήν κατά Χριστόν μορφωση καί προκοπή. Δέν εἶναι δύσκολο νά ζοῦμε, ὅπως θέλει ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά τό θέλουμε. Ὁ προαιώνιος ἐχθρός μας μέ τούς τρόπους καί τά μέσα, πού διαθέτει μπορεῖ νά μᾶς δυσκολεύει, ἀλλά ὁ Χριστός εἶναι Παντοκράτωρ καί Παντοδύναμος. Εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής μας. Κι ἐμεῖς ἔχουμε τήν χάρη ἀπό Ἐκεῖνον νά ζοῦμε καί νά ὑπάρχουμε ὡς μέλη τοῦ Σώματός Του, δηλαδή τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς ὁποίας ζοῦμε τήν Θεανθρώπινη παρουσία Του. Βιώνουμε τόν Χριστό, παρόντα καί μένοντα στήν ζωή μας, ὡς ἰσχυρή καί ζωντανή πραγματικότητα στήν καρδιά μας καί ὄχι ὡς ἰδέα στό μυαλό μας. Κι ὅταν ἔχουμε τόν Χριστό στή ζωή μας τότε ἔχουμε τά πάντα. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας, (Βλ. Κολ. γ 4), ἡ ὡραιότητα καί ἡ αἰώνια προοπτική μας.

Διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ σήμερα ἑορταζομένου Μ.Βασιλείου, ὁ ὁποῖος μᾶς προτρέπει ὅτι «πάντων τῶν ὄντων τήν πρός Θεόν προκρίνας συμβίωσιν»(ὕμνος ἑορτῆς) σᾶς εὔχομαι εὐλογημένη καί εἰρηνική τήν νέα χρονιά μέ ὑγεία, εὐτυχία καί προοδο πνευματική καί ὑλική στή ζωή σας.

Καλή κι εὐλογημένη Χρονιά

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

^ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

    ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

          ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΣΑΜΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΣΕΩΝ

                83100-ΣΑΜΟΣ

ΤΗΛ. 2273087640 FAX:2273087646

Ἀριθμ.Πρωτ. ....515........

Ἐν Σάμῳ τῇ  15ῃ Νοεμβρίου  2017

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ

κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ

 ΕΠΙ ΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὀκτακόσια χρόνια πρίν νά γεννηθεῖ ὁ Χριστός, ὁ προφήτης Ἠσαΐας εἶδε μέ τά ἰσχυρά προφητικά του μάτια, τόν «μεγάλης βουλῆς ἄγγελον» τόν  «ἰσχυρόν Θεόν» ὡς ἕνα μικρό βρέφος. Καί ὅταν «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», γεννήθηκε ὁ Κύριός μας στή Βηθλεέμ.

Ὁ ἐρχομός τοῦ Μεσσία εἶναι μιά πραγματικότητα. Δέν εἶναι πιά προσδοκία. Ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου γίνεται ἄνθρωπος, πού ἔρχεται ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους ὡς «Βρέφος ἐσπαργανωμένον», «κείμενον ἐν φάτνῃ».

Ὁ διάβολος γιά νά πολεμήσει τό Θεό, χρησιμοποίησε τόν ἄνθρωπο. Τό ἴδιο ὅπλο ἐναντίον τοῦ πονηροῦ χρησιμοποιεῖ καί ὁ Ἰησοῦς. Γίνεται «παρομοιοπρόσωπος» (Κύριλλος Ἱεροσολύμων) μέ τόν ἄνθρωπο καί ἀναλαμβάνει τό «ὁμοιοπαθές» σέ ὅλα, πλήν τῆς ἁμαρτίας, «ἵν ‘ εὐμαρέστερον παιδευθῶσιν οἱ ἄνθρωποι», δηλαδή γιά νά ἐξοικειωθοῦν μέ τήν σωτηρία τους οἱ ἄνθρωποι, ὁ Θεός γίνεται ὅπως ἐμεῖς. Ἐπί πλέον μᾶς ἄφησε πολύτιμη παρακαταθήκη τό σῶμα καί τό αἷμα Του μέσα στό Μυστήριο τῆς ζωῆς, γιά νά ζήσουμε αἰώνια ἀπαλλαγμένοι ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτωλῆς δουλείας.

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ χαρακτηρίζεται  σάν «σεισμός γῆς» (Γρηγόριος Θεολόγος)  καί βιώνεται σάν συνέχεια καί νέα φάση τῆς δημιουργίας, σάν νέα δημιουργία, σάν ἀνακαίνιση καί θέωση ὅλης τῆς κτίσεως, σάν ζωοποίηση καί κατά Χριστόν θεοποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱός ἀνθρώπου, γιά νά μεταβάλει τούς υἱούς τοῦ Ἀδάμ, τῶν ἀνθρώπων, σέ υἱούς τοῦ Θεοῦ, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο «Θεό, ὅσο δυνατό στήν ἀνθρώπινη δύναμη» (ἱερός Χρυσόστομος),  γιά νά γίνει πραγματικότητα «ὁ ἀνακαινισμός τῆς φύσεώς μας, στήν ὑπόσταση καί μέ τήν ὑπόσταση τοῦ Χριστοῦ  (Ἰσαάκ ὁ Σύρος).

Τά Χριστούγεννα ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀνακαινίζεται καθώς ἕνα καινούργιο ρεῦμα ζωῆς περνάει μέσα στό σῶμα τῆς φθορᾶς. Ὁ Θεός μέ τήν σάρκωσή Του δέν παραβιάζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἀνακαινίζει τήν ἀνθρώπινη φύση του γιά νά μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματοςνά ἀποκτήσει τήν ἀρχική του ἀκεραιότητα.

Γι’ αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες καί γενικά οἱ ἅγιοι δέν ἐνδιαφέρονται τόσο γιά τήν σωματική καί βιολογική κατασκευή καί προέλευση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἐκπλήσονται μπροστά στό μεγάλο θαῦμα, τό ὅτι μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε μέλος τοῦ Σωματός Του.

Ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀξία γιατί ἁπλῶς γεννιέται βιολογικά, ἀλλά γιατί με τό μυστήριο τῆς Θεογενεσίας (τό ἅγιο βάπτισμα) γίνεται μέλος τοῦ ἀναστημένου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, γιατί ὅλη ἡ φύση του προσελήφθη ἀπό τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος αἰσθανόταν πώς μόνο μέ τήν πίστη πλησιάζει κανείς τό μυστήριο τῆς Γεννήσεως, γι’ αὐτό καί ἔλεγε γιά τόν ἑαυτό του «ὁ διώκων ἡμᾶς ποτε, νῦν εὐαγγελίζεται τήν πίστην ἥν ποτε ἐπόρθει» (Γαλ.1.23). Ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς τοῦ Μεσσία γιά τούς δικαίους τῆς Π. Διαθήκης ἦταν μιά περίοδος πίστεως. Οἱ πρό Χριστοῦ ἅγιοι ἔζησαν «διά πίστεως», τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τά μάτια τους δέ σταματοῦσαν στόν κόσμο αὐτό. Μέ τήν δύναμη τῆς πίστεως διέσχιζαν τούς αἰῶνες καί ἔβλεπαν καθαρά τό πρόσωπο τοῦ ἐρχομένου Μεσσία.

Ὅμως ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς τοῦ Μεσσία γιά τούς πιστούς τῆς Π. Διαθήκης ἦταν μιά περίοδος δοκιμασιῶν καί πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό ὅλων τῶν πρό Χριστοῦ δικαίων καί πιστῶν ἀνθρώπων ἦταν ὁ πόνος, ὁ διωγμός, τό μαρτύριο. Ὁ Μεσσίας ἦρθε, ἀφοῦ προηγουμένως πόνεσε πολύ ἡ ἀνθρωπότητα. Ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκαλεῖτο ἀπό τόν ἄγγελο νά χαρεῖ «χαράν μεγάλην» γιά τήν γέννηση τοῦ Σωτήρα ἦταν ἕνας πονεμένος καί πολυβασανισμένος λαός. Καί ἡ χαρά αὐτή ἦταν ἀκριβῶς ὁ καρπός τῆς ἀναμονῆς του ἐν πόνῳ.

Ἡ ζωή μας ἐξακολουθεῖ νά εἶναι μιά ἀναμονή τοῦ Χριστοῦ καί μετά τήν γέννησή Του. Μιά ἐτήσια ἀναμονή τῆς ἐπετείου τῆς γεννήσεώς Του καί μιά ἰσόβια ἀναμονή τοῦ ἐρχόμενου Κυρίου. Ἡ περίοδος αὐτή καί τῆς δικῆς μας προσμονῆς εἶναι περίοδος πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό τῆς ζωῆς μας ὡς πιστῶν εἶναι ὁ πόνος. Τό μῖσος, πού τρέφουν καί ἐκδηλώνουν οἱ κακοί ἐναντίων τῶν δικαίων, εἶναι παλαιό καί συνεχίζεται. Ὅμως, τό μήνυμα τῶν Χριστουγένων, εἶναι ὅτι ὁ πόνος κάθε ἀνθρώπου, τῆς ἀνθρωπότητας ὁλόκληρης, θά φέρει τήν χαρά. Τόν θρῆνο θά τόν διαδεχθεῖ ἡ εὐφροσύνη.

Κάποιος ἄγγελος ἀργά ἤ γρήγορα θά σταλεῖ νά μηνύσει στούς ἀναμένοντας ἐν πόνῳ πιστούς: «Ἱδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην». Ὁ Χριστός ἦρθε καί ἔρχεται καί θά ἔρθει Σωτήρας καί Λυτρωτής.

Ἔρχεται μετά τήν πλάση γιά νά ἀναπλάσει τώρα τόν ἄνθρωπο, γιά νά γίνει ὁ «καινός», ὁ νέος ἄνθρωπος τῆς χάριτος, ὁ «κατά Χριστόν κτισθείς». Κι  ἄν ὑπάρχει κάτι πού κάνει τόν χρόνο καινούργιο δέν εἶναι ἡ ἐναλλαγή κάποιων ἀριθμῶν, ἀλλά ἡ εἴσοδος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα στό χρόνο τῆς ἱστορίας.

Ἡ πίστη εἶναι χειραγωγός μέσα στόν κόσμο. Παίρνει τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τό ζοφερό δειλινό τῆς πτώσης τοῦ Ἀδάμ καί τό ὁδηγεῖ στό φωτεινό ὄρθρο τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Παραλαμβάνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τή φάτνη τῆς Γεννήσεως καί τόν ὁδηγεῖ στόν παράδεισο τῆς αἰώνιας ζωῆς. «Οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν».

Ἄς εἴμαστε σἐ ἀναμονή τοῦ Χριστοῦ μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας.

Τά Χριστούγεννα πού θα γιορτάσουμε ἄς τονώσουν καί τή δική μας πίστη καί ἐλπίδα στόν ἐρχόμενο Κύριο Ἰησοῦ.

Ὁ Κύριος μᾶς τό βεβαίωσε: «Ναί, ἔρχομαι ταχύ».

Χρόνια Πολλά! Εὐλογημένα Χριστούγεννα!

Εὐχέτης πρός τόν Νηπιάσαντα Χριστό

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

 

 

+ Ὁ Σάμου και Ἰκαρίας Εὐσέβιος

 

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι 105η ΕΠΕΤΕΙΩι ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί,

    Εορτάζουμε και φέτος την επέτειο της ενώσεως της Σάμου με την μητέρα Ελλάδα, μέσα σε ένα περιβάλλον που μόνο σκέψεις και προβληματισμούς μπορεί να προκαλέσει. Σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα αβεβαιοτήτων, που επιτείνονται από την κορύφωση του μεταναστευτικού ρεύματος, τα αποτελέσματα του οποίου γίνονται αφορμή σκέψεων και αγωνιών για το μέλλον της κοινωνίας μας. Και ακριβώς μέσα σε μια τέτοια συγκυρία είναι που η επέτειος αυτή έχει ξεχωριστή σημασία και πρέπει να εορταστεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα, διότι αποτελεί την αφετηρία του ελεύθερου πολιτικού βίου του νησιού μας, μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας που η ένωση εξασφάλισε για τους Σαμίους. Διότι η πλημμυρίδα των προσφύγων μας κάνει να σκεφτούμε για μια ακόμη φορά τι θα είχε απογίνει το νησί μας αν δεν είχε ενωθεί τότε με την μητέρα πατρίδα: είναι πλέον ή βέβαιον ότι θα είχε ακολουθήσει την πικρή μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, και θα είχε καταποντιστεί στα κύματα των γεωπολιτικών κλυδωνισμών που συντάραξαν, και συνεχίζουν να συνταράζουν, την ευρύτερη περιοχή μας.

         Οι σκέψεις αυτές παρουσιάζουν ανάγλυφο μπροστά μας το μέγεθος του κατορθώματος των προγόνων μας. Ενός επιτεύγματος στηριγμένου στον ηρωισμό των κατοίκων του νησιού μας, που βρήκε άξιο και ικανό καθοδηγητή στο πρόσωπο του πολιτικού αρχηγού του νησιού Θεμιστοκλή Σοφούλη, που έγινε πραγματικότητα επειδή οι Σάμιοι ήρθησαν στο ύψος των περιστάσεων, και ενωμένοι και αποφασισμένοι διεκδίκησαν την πραγματοποίηση του προαιώνιου πόθου της ενώσεως με το ελεύθερο ελληνικό κράτος, και με την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα και το αίμα τους όταν χρειάστηκε το πέτυχαν. Ενός πόθου που φλόγιζε τις καρδιές των συμπατριωτών μας ήδη από το 1830, όταν η Σάμος άδικα αποκλείστηκε από τα όρια του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους, και από το 1834, όταν επιβλήθηκε στο νησί με τη βία των όπλων το καθεστώς της Ηγεμονίας. Μιας προσδοκίας ιερής, που πτέρωνε όλες τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις των Σαμίων εναντίον πολλών Ηγεμόνων, και που περνούσε ως όνειρο πολύτιμο και ως όραμα σεπτό από γενιά σε γενιά, για να πραγματωθεί τελικά το Νοέμβριο του 1912, μετά από την εξέγερση και την αντίσταση των  προγόνων μας στη βία του οθωμανικού κράτους και στην έντεχνη αδιαφορία των μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.

         Η 11η Νοεμβρίου του 1912 χάρισε στη Σάμο την ελευθερία, εξασφάλισε την εθνική, θρησκευτική και πολιτισμική ταυτότητα των κατοίκων της και σήμανε την αρχή της νεώτερης και σύγχρονης ιστορικής της πορείας. Προσδιόρισε το μέλλον και τη φυσιογνωμία του νησιού και έγινε απαρχή πολλών ιστορικών, αλλά και οικονομικών, και κοινωνικών και πολιτισμικών εξελίξεων. Και να σήμερα που οι συνθήκες τείνουν να υπονομεύσουν αυτό που κέρδισαν οι αγωνιστές με αίμα και αυτοθυσιαστική προσφορά. Σήμερα, την επίσημη αυτή ημέρα της τοπικής μας εορτής, οφείλουμε να διατρανώσουμε την θέλησή μας για να συνεχίσει η Σάμος να διατηρεί την ελληνορθόδοξη ταυτότητα που με τόσους αγώνες κατάφεραν να κρατήσουν οι πρόγονοί μας. Οφείλουμε να επισημάνουμε στις αρχές του κράτους μας ότι τα χώματα του νησιού μας έχουν ποτιστεί από το αίμα εκατοντάδων Σαμίων που πέθαναν για να κρατηθεί η Σάμος ελεύθερη, και ότι γι’ αυτό είναι χώματα ιερά, που αξίζουν σεβασμό, τιμή αλλά και υποστήριξη και ότι είναι και δική μας απαράγραπτη απόφαση να τα υπερασπιστούμε όποτε και όπως αν χρειαστεί. Ότι, σε τελική ανάλυση, ελληνική και ορθόδοξη κράτησαν και μας παρέδωσαν οι προπάτορές μας τη Σάμο, και ελληνική και ορθόδοξη θα την διατηρήσουμε και θα την κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν γι’ αυτό.

          Αγαπητά μου παιδιά

          Μόνον έτσι, μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις και με αυτές τις συνθήκες και τις προοπτικές έχει πραγματικό νόημα ο σημερινός εορτασμός, έχει αξία και σημασία να εορτάζουμε την ένωση της Σάμου με το ελεύθερη Ελλάδα. Κι αν στα χρόνια αυτά που πέρασαν οι κρατικές πολιτικές και πρακτικές έφεραν κάποτε το νησί μας και τους κατοίκους του σε θέση δυσχερή, είναι πάντα η ακλόνητη πίστη στην ιερή έννοια της πατρίδας που θερμαίνει τις ψυχές μας και διώχνει μακριά το σκοτάδι της πικρίας και της απογοήτευσης.

          Εορτάζουμε λοιπόν την επέτειο της ένωσης με την Ελλάδα και φέτος με υψηλό φρόνημα, με εθνικό παλμό, με ορθόδοξη πνευματικότητα και με τη βεβαιότητα ότι παρά τις δυσκολίες και τις ενίοτε δεινές περιστάσεις σύντομα θα ανατείλει ημέρα ευοίωνη και χαρμόσυνη, κατά την οποία τα προβλήματα θα έχουν επιλυθεί και οι περιστάσεις θα έχουν βελτιωθεί, ακριβώς όπως ήλπιζαν οι πρωταγωνιστές της ενώσεως, όταν εγκατέλειπαν εργασίες, οικογένειες και συγγενείς για να ριχτούν ολόψυχα στον ιερό αγώνα τους.

Χρόνια Πολλά

Μετ’ εὐχῶν καί πατρικῆς ἀγάπης

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+ Ο Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος    

Εκτύπωση Email

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ

η ημέρα, η εβδομάδα του έτους

Άυριο
γιορτάζουν:

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Σήμερα:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Δευ Τρι Τετ Πεμ Παρ Σαβ Κυρ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31