ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

«Ου φέρει το μυστήριον έρευναν»

Αγαπητά μου παιδιά,

Αν ο αρχικός άνθρωπος πλάστηκε «κατ’ εικόνα» Θεού, ο γεννηθείς μέσα στο Σπήλαιο είναι ο ίδιος ο Θεός μέσα στον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος δεν έχει αξία για τι απλώς γεννιέται βιολογικά, αλλά γιατί με το μυστήριο της Θεογενεσίας (το άγιο Βάπτισμα) γίνεται μέλος του αναστημένου Σώματος του Χριστού, γιατί όλη η φύση του προσελήφθη, από το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.

Γι αυτό οι άγιοι Πατέρες και γενικά οι άγιοι δεν ενδιαφέρονται τόσο για την σωματική και βιολογική κατασκευή και προέλευση του ανθρώπου, αλλά εκπλήσσονται μπροστά στο μεγάλο θαύμα, το ότι με την ενανθρώπηση του Χριστού έγινε μέλος του Σώματός Του.

Ο Χριστός έγινε άνθρωπος όχι για να διδάξει μερικές ξεχασμένες αλήθειες, ούτε για να ευεργετήσει απλώς τον άνθρωπο, αλλά για να τον ενώσει με τον Θεό, δηλαδή να ενώσει στο Πρόσωπό Του υποστατικά την ανθρώπινη φύση και την θεία φύση (δια του Προσώπου Του να ενώσει τους ανθρώπους με όλη την Αγία Τριάδα). Επομένως η Ενανθρώπηση του Χριστού δεν αποβλέπει σε μια αφηρημένη λύτρωση, σε μια βελτίωση της ηθικής ζωής του ανθρώπου, αλλά είναι μυστήριο «ευρύτερον της λυτρωτικής ευσπλαχνίας». Ένωσε τον Θεό με τον άνθρωπο.

Τα Χριστούγεννα η ανθρώπινη φύση ανακαινίζεται καθώς ένα καινούργιο ρεύμα ζωής περνάει μέσα στο σώμα της φθοράς.

Η Ενανθρώπηση του Χριστού χαρακτηρίζεταισαν «σεισμός γης» (Γρηγόριος ο Θεολόγος) και βιώνεται σαν συνέχεια και νέα φάση της δημιουργίας, σαν νέα δημιουργία, σαν ανακαίνιση και θέωση όλης της κτίσεως, σαν ζωοποίηση και κατά Χριστόν θεοποίηση του ανθρώπου. Ο Υιός του Θεού έγινε Υιός ανθρώπου, για να μεταβάλλει τους υιούς του Αδάμ, των ανθρώπων, σε υιούς του Θεού, για να κάνει τον άνθρωπο «Θεό, όσο το μπορετό στην ανθρώπινη δύναμη» (ιερός Χρυσόστομος), για να γίνει πραγματικότητα «ο ανακαινισμός της φύσεώς μας, στην υπόσταση και με την υπόσταση του Χριστού» (Ισαάκ ο Σύρος).

«Η αγάπη του Θεού τον ουρανό συνένωσε με τη γη· η αγάπη του Θεού τον άνθρωπο κάθισε στο βασιλικό θρόνο· η αγάπη του Θεού έκανε δούλο τον Δεσπότη· η αγάπη του Θεού έφθασε στο σημείο να προσφερθεί υπέρ των δούλων ο Αγαπητός, υπέρ των μισούντων ο Υιός, υπέρ των ανθρώπων ο Θεός, υπέρ των ικετών ο Ελεύθερος» (ιερός Χρυσόστομος).

Ο Θεός με τη σάρκωσή Του δεν παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου, αλλά ανακαινίζει την ανθρώπινη φύση του για να μπορεί ο άνθρωπος δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να αποκτήσει την αρχική του ακεραιότητα.

Αγαπητά μου παιδιά, όλη η εν Χριστώ ζωή, η πνευματική ζωή, είναι ζωή αναγεννήσεως, δηλαδή ζωή γεννήσεως του Χριστού μέσα μας και αναγεννήσεώς μας εν Αυτώ· Γι αυτό οι άγιοι της Εκκλησίας νιώθουν πάντοτε τον Χριστό στην καρδιά τους και γιορτάζουν παντοτινά Χριστούγεννα. Άλλωστε, κατά τον άγιο Μάξιμο, ο Χριστός ενανθρωπήσας έγινε πρόδρομος της πνευματικής αυτού παρουσίας, για να παιδαγωγήσει τις ψυχές μας για την εμφανή αυτού θεϊκή παρουσία. Στο τέλος δε των αιώνων θα αποκαλύψει εμφανώς «τα τέως πάσιναπόρρητα».

Τέλος, να πούμε ότι ο Χριστός γεννιέται μέσα στους πιστούς με την πίστη και σαρκώνεται με τις αρετές. Κι αν υπάρχει κάτι που κάνει τον χρόνο καινούργιο – μια και σε λίγες μέρες θα μπούμε σε μια καινούργια χρονιά- δεν είναι η εναλλαγή κάποιων αριθμών αλλά η είσοδος του Υιού του Θεού μέσα στο χρόνο της ιστορίας του ανθρώπου. Γιατί «ο ίδιος ο Χριστός γίνεται όχι μόνο Δώρο του Θεού στον άνθρωπο, αλλά και του ανθρώπου στο Θεό και του ανθρώπου προς τον άνθρωπο».

Παίρνει το ανθρώπινο γένος από το ζοφερό δειλινό της πτώσης του Αδάμ και το οδηγεί στον φωτεινό όρθρο της γεννήσεως του Χριστού. Παραλαμβάνει τον άνθρωπο από τη φάτνη της Γεννήσεως και τον οδηγεί στο Παράδεισο της αιώνιας ζωής· «Ου φέρει το μυστήριονέρευναν· πίστει μόνη τούτο πάντες δοξάζομεν».

Χρόνια Πολλά! Ευλογημένα Χριστούγεννα!

Μετά της εν Χριστώ τεχθέντι αγάπης και ενθέρμων ευχών

Ο Επίσκοπός σας

+ ο Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΛΑΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Μπήκαμε σ’ ἕνα νέο ἐκκλησιαστικό χρόνο καί σέ μιά νέα σχολική χρονιά. Ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς εὐλογεῖ ἰδιαίτερα καί μᾶς ὑπενθυμίζει τά λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου γιά τήν «καινήν κτίσιν», τή νέα δημιουργία, πού ἀπεργάζεται ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ μας μέσα στόν κόσμο. Ἡ καινή κτίση ὅμως, δέν μπορεῖ νά ἐγκατασταθεῖ καί νά ἐπεκταθεῖ στόν κόσμο μας μέ φοβισμένους καί δειλούς «χριστιανούς». Ἡ καινή κτίση θέλει ἀγωνιστές θαρραλέους μέ καύχηση ἐν Χριστῷ, μέ τό κεφάλι ψηλά. Καί ὅσοι θά σχηματίσουν τήν ἀγωνιστική παράταξη τῆς καινῆς κτίσης καί θά βαδίζουν καί θά μάχονται κάτω ἀπό τή σημαία τοῦ Σταυροῦ, «εἰρήνη ἐπ’ αὐτούς καί ἔλεος…».

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Τό αἷμα τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ δέν μᾶς δίνει ἁπλά τή δυνατότητα νά σωθοῦμε, ἀλλά εἶναι ὁ τρόπος γιά νά ζήσουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό. Ὁ πονηρός μας ἔφερε τό θάνατο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἐνῶ ὁ Χριστός μέ τό Σταυρό του, μᾶς ἔφερε τήν Ἀνάσταση. Ἀπάλλαξε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν πνευματικό θάνατο καί τοῦ ἔδωσε σαφῆ ὑπόσχεση, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἀναστήθηκε, πώς θά ἀναστηθεῖ κι ἐκεῖνος κατά τή Δευτέρα Παρουσία.

Ἄν ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό, θά περάσουμε σέ διαφορετικό κόσμο, στόν κόσμο τῆς ἁγιότητας καί τῆς χάριτος στόν ὁποῖο ἡ ἀναστάσιμη ἐλπίδα δίνει νέο νόημα. Ἡ προσφορά τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου.

Κυριαρχούμενοι ἀπό τήν ὑλιστική ἀντίληψη καί τήν σύμφυτη ἀπληστία, λησμονοῦμε τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Τό νόημα τῆς ζωῆς. Τίς προτεραιότητες πού ὁ Θεός ἔχει τάξει στή ζωή μας. Λησμονοῦμε τήν ἀσύγκριτη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου ἐν σχέσει μέ τα ὑλικά ἀγαθά, τά πλούτη καί τίς ἀπολαύσεις τοῦ παρόντος κόσμου. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τέτοια ἡ ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, ὥστε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος νά ἀνέβει πάνω στό Σταυρό γιά τή σωτηρία της!

Τήν ἀνυπολόγιστη αὐτή ἀξία τῆς ψυχῆς καλούμαστε νά συνειδητοποιήσουμε.

Τό μυστικό του ἀποστόλου Παύλου καί ὅλων των ἁγίων εἶναι ὅτι ἔλαβαν πείρα τῆς δυνάμεως τοῦ Δεσποτικοῦ Σταυροῦ.

Μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ ὅλοι γινόμαστε ἰσχυροί καί χαρούμενοι, δίνουμε περιεχόμενο στή ζωή μας, λύση στά προβλήματά μας, ἀσφάλεια στήν πορεία μας πρός τόν οὐρανό.

Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Παιδεία χαιρετίζουν μαζί τή νέα ἐκκλησιαστική καί σχολική χρονιά καί συνεχίζουν τήν προσπάθειά τους βοηθώντας τόν ἄνθρωπο στήν εὐγενική προσπάθεια νά καλλιεργήσει τό πνεῦμα καί τήν ψυχή του καί νά βγάλει στήν ἐπιφάνεια ὅ,τι καλό ἔχει στήν καρδιά του.

Γιά τούς μαθητές ἡ Ἐκκλησία ἔχει νά προσφέρει τίς δικές της προτάσεις παιδείας καί προσεύχεται ὁ Κύριός μας νά ἐνισχύει τόν ὄμορφο ἀγώνα μαθητῶν, δασκάλων καί καθηγητῶν γιά νά φέρουν τόν ἄνθρωπο στά σωστά του μέτρα. Ἄνθρωπο μέ γνώσεις, ἀλλά καί μέ ἦθος καί ἀρετή.

Ἡ προσφορά τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου.

Καλή καί εὐλογημένη ἐκκλησιαστική καί σχολική χρονιά!

Μέ πατρικές εὐχές

Ὁ Ἐπίσκοπος σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

MHNYMA ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗιΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ μεγάλη μητέρα, ἡ Παναγία μητέρα, ἐκοιμήθη. Τοῦτες τίς μέρες ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς τοποθετεῖ στό τέρμα τῆς γήινης τροχιᾶς της καί μᾶς δίνει τό σῆμα: Σταματῆστε μπροστά στή μεγάλη μητέρα! Ὄχι ἐπιπόλαια. Προσηλῶστε τό βλέμμα στή μορφή της μέ σεβασμό, μέ προσοχή, μέ ἁπλότητα. Μελετῆστε τό βάθος. Ἐμπνευσθεῖτε ἀπό τό παράδειγμα. Ἡ Παναγία μητέρα δέν σκεπάζει μόνο μέ τήν ἀγάπη της. Ἀνοίγει καί δρόμους μέ τά βήματά της.

Τό πέρασμά της στή γῆ μας, ἦταν μιά μοναδική τιμή καί μιά ἀφάνταστη εὐλογία. Ἡ φυσιογνωμία τῆς ἅπλωσε φῶς. Ἡ ἀγκαλιά τῆς ἔγινε θρόνος. Τά χέρια της, χερουβικά φτερά. Ἡ καρδιά τῆς ἱερό θυμιατήρι. Ἦταν καί εἶναι ἡ μορφή μέ τήν προνομιακή θέση. Ἡ ἁγία των ἁγίων.

Ὁ ἐπιπόλαιος παρατηρητής, πού θά κοιτάξει στά πεταχτά τή ζωή της, δέν θά βρεῖ τίποτα τό ἐντυπωσιακό. Ἄν, μάλιστα, ξεχωρίσει τό μεγάλο γεγονός, πού ἦταν Θεοῦ δωρεά καί Θεοῦ εὐδοκία, θά βιασθεῖ νά πεῖ πώς ἡ Θεοτόκος ἔζησε μιά συνηθισμένη ζωή. Πώς τά χρόνια της τά γέμισε μέ τά ἔργα, μέ τά ὁποῖα συνήθως γεμίζουν τά χρόνια τους οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως αὐτό, πού μέ τήν πρώτη ματιά φαίνεται ἀδυναμία, ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη δύναμη καί τό μεγαλύτερο μαργαριτάρι στό στεφάνι τῆς Θεοτόκου.

Ἁγιότητα δέν σημαίνει ἔργα φανταχτερά. Ἁγιότητα σημαίνει τό νά ζεῖ κανείς τῆς κάθε στιγμή, τίς περιστάσεις καί τά ἔργα, πού παρουσιάζονται κάθε μέρα, μέ ἐξαγιασμένη καρδιά, μέ ἁγνές προθέσεις, μέ καθαρό τρόπο.

Αὐτό ἔκανε ἡ Παναγία! Δέν ἔζησε μαζί μέ τούς ἀγγέλους. Οὔτε σέ καμιά ἔρημο. Κυκλοφόρησε ἀνάμεσά σε κακότροπους Ναζαρηνούς καί ἀνάμεσα στούς ἄλλους ἀνθρώπους τῆς Παλαιστίνης. Πάλεψε μέ τίς δουλειές τοῦ σπιτιοῦ. Ζώσθηκε τήν ποδιά. Καθάρισε. Ἔπλυνε.Κουβάλησε ἀπό τή βρύση νερό. Ἀντιμετώπισε τούς θυμούς τῶν Ναζαρηνῶν. Τά πικρά λόγια. Μά αὐτή σέ ὅλα αὐτά ἀπάντησε μέ ἅγιο τρόπο. Ποτισμένη μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἁγιασμένη στήν καρδιά, σκόρπιζε τήν εὐωδία τῆς ἁγιότητας σέ κάθε στιγμή. Αὐτό ἦταν πού τήν ἀνέβασε. Γι’ αὐτό τή διάλεξε ὁ Κύριος νά τήν κάνει μητέρα του.

Ὅταν ψηλά ἀπό τόν Σταυρό ὁ Ἰησοῦς ἀπευθυνόταν στόν ἀγαπημένο του μαθητῆ καί Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, μέ τό «Ἰδού ἡ μήτηρ σου», ἐκείνη τήν ὥρα ἐπικύρωνε τήν ἱερή καί ἄρρηκτη σχέση τῆς Παναγίας μας μέ τό ἀνθρώπινο γένος. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἔγινε ἡ Παναγία μας Μάνα ὅλου του κόσμου. Ζεῖ ἀνάμεσά μας, περπατάει στούς δρόμους μας, μπαίνει στά σπίτια μας. Γνωρίζει τούς πόνους καί βλέπει τῆς ψυχῆς μας τό βάθος. Ὅταν ὅλοι μας πληγώνουν καί μᾶς ἀποπέμπουν, Ἐκείνη μᾶς σκεπάζει μέ τήν ἀγάπη της, χρεώνεται ὅλα τά βάρη μας καί μᾶς ἀνοίγει δρόμους μέ τόν βηματισμό της.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ δημιουργία καί ἡ ἁγιότητα, στή γῆ μας γεννιῶνται καί στή γῆ ξεδιπλώνονται. Σ’ αὐτή τή γῆ, πού ὑπάρχουν ὁμαλοί δρόμοι, μά πού ὑπάρχουν καί ἐμπόδια καί χαντάκια καί μυτεροί βράχοι κι ἀγκάθια. Ἄν ἔχουμε τή δύναμη νά ἀντιμετωπίζουμε τήν κάθε περίσταση μέ ἅγιο τρόπο, τότε μποροῦμε νά ἔχουμε τή συνείδηση ἤρεμη, πώς εἴμαστε οἱ ἀγωνιστές τῆς ἁγιότητας.

Ἡ Παναγία μας κρατοῦσε διαρκῶς ζωηρά στή μνήμη τῆς τά λόγια τοῦ Θεοῦ καί τά ἔνοιωθε δυνατά νά ἀναμοχλεύουν τήν καρδιά της: «Συνετήρει τά ρήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδία αὐτῆς». Κι ἐμεῖς καλούμαστε σήμερα νά ἀκολουθήσουμε πιστά τό φωτεινό της παράδειγμα: Νά συντηροῦμε καί νά διατηροῦμε ζωντανό τό μήνυμα τοῦ οὐρανοῦ γιά τή σωτηρία μας.

Καί ἡ προσπάθεια αὐτή ἴσως εἶναι ὁ ὡραιότερος ὕμνος καί ἡ πιό γνήσια εὐγνωμοσύνη στήν Παναγία μας καθώς θά τήν νοιώθουμε ἀκατάπαυστα νά χαμηλώνει ἀπό τά οὐράνια δώματά της καί νά μᾶς ἀγγίζει μέ τή χάρη Της.

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου ἐπί τῆ ἑορτῆ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἄν ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας ἐκφράζει τή θεία κένωσή Του· ἄν ἡ Σταύρωση φανερώνει τήν ἄκρα ταπείνωσή Του· ἄν ἡ Ἀνάσταση διακηρύσσει τή θεότητά Του· ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύπτει τήν ἄρρητη δόξα τοῦ θεανδρικοῦ Του προσώπου. Ἐπιτρέπει στούς τρεῖς μαθητές πού Τόν συνοδεύουν κατά τήν ἀνάβασή Του στό Θαβώρ, νά γίνουν «ἐπόπται τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος». Τούς ἀξιώνει νά λάβουν πείρα τῆς «μεγαλοπρεποῦς δόξης» Του.

Ὅλα τά γεγονότα τῆς ἐπίγειας δραστηριότητος τοῦ Κυρίου μας ἐντάσσονται στό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας καί ὅλα συντείνουν στήν πληρέστερη ἀποκάλυψή Του, ὡς μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος μέ σκοπό τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀσφαλῶς καί ἡ ἔνδοξη Μεταμόρφωσή Του.

Ἡ Μεταμόρφωση, ὅπως καί ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση, εἶναι ἕνα κορυφαῖο θαῦμα πού πραγματοποίησε ὁ Κύριος στό ἴδιο τό θεανδρικό σῶμα Του. Μπροστά στούς τρεῖς μαθητές Του, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, ὁ Χριστός ἀφήνει νά φανεῖ μέρος τῆς ἄκτιστης θεϊκῆς Του δόξας, ἀποκαλύπτοντας τό ἄρρητο μεγαλεῖο της θεότητάς Του.

Ἡ δόξα τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐξηγεῖ θεολογικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «καί δόξα τοῦ σώματος λέγεται». Οὐδέποτε τό ἅγιο σῶμα Του ὑπῆρξε ἀμέτοχο τῆς θείας δόξας. Ἀπό τή στιγμή τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης, στή μία ὑπόσταση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ «τήν δόξαν τῆς ἀοράτου θεότητος πεπλούτηκε». Ὅμως ἐνῶ τό σῶμα Του ἦταν ὁρατό, ἡ δόξα τοῦ σώματός Του ἦταν ἀφανής· «τοῖς μή χωρούσι τά καί ἀγγέλοις ἀθέατα, ἀόρατος ἐχρημάτιζε». Τώρα, λοιπόν, πού μεταμορφώνεται, δέν προσλαμβάνει κάτι πού δέν εἶχε, ἀλλά φανερώνει στούς μαθητές Του αὐτό ἀκριβῶς πού ἦταν, διανοίγοντας τά μάτια τους καί δίνοντάς τους τή δυνατότητα νά βλέπουν τήν ἄκτιστη δόξα Του, «καθώς ἠδύναντο», ὅσο μποροῦσαν δηλαδή.

Ὁ Χριστός μέ τή μεταμόρφωση φανέρωσε στόν κόσμο τό ἀληθινό Του πρόσωπο καί τό μυστήριο τῆς παρουσίας Του. Δέν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, εἶναι καί Θεός. Προσέλαβε τήν κτιστή ἀνθρώπινη φύση. Ὅμως στή Μεταμόρφωση φάνηκε καί ἡ ἄκτιστη θεία λαμπρότητα καί δόξα Του. Μέ τήν ἐνανθρώπηση Του, τό ἄκτιστο προσλαμβάνει τό κτιστό, ἑνώνεται τό θεῖο μέ τό ἀνθρώπινο, ὁ κατ’ εἰκόνα δημιουργημένος ἄνθρωπος πορεύεται ἀσφαλῶς πλέον στό καθ’ ὁμοίωσιν, τή θέωσή του.

Ἡ Μεταμόρφωση, πέρα ἀπό ἱστορικό γεγονός μέ βαθύτατη θεολογική σημασία, προβάλλεται καί ὡς πρόταση γιά ἐμπειρία ζωῆς γιά ὅλους μας. Ἡ θεία ἐμπειρία ἀποτελεῖ τόν τύπο καί τό σταθερό σημεῖο ἀναφορᾶς γιά ἐμᾶς. Ἀκριβῶς, ὅπως ἡ ἐμπειρία αὐτή, καθαρά πνευματικῆς φύσεως, χαρακτήρισε ἀρχικά τούς μαθητές τοῦ Κυρίου, πού ἔζησαν τό γεγονός τῆς Μεταμόρφωσης.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ Μεταμόρφωση εἶναι ἕνα γεγονός καθολικῆς σημασίας. Ἀρχικά ξεκινάει ἀπό τόν Κύριο, συνεπαίρνει στή συνέχεια τούς τρεῖς μαθητές, προεκτείνεται πρός τούς Δώδεκα καί δί’ αὐτῶν φτάνει σέ ὅλο τόν κόσμο καί σέ ὅλη τήν κτίση. Ἔτσι, κατά συνέπεια, δικαιούμαστε νά ὁμιλοῦμε γιά τή μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, τῆς φύσης καί τῆς κτίσης, γιά τή μεταμόρφωση ὅλης της δημιουργίας, εἴτε ὑλικῆς εἴτε πνευματικῆς.

Εἶναι ἡ δόξα πού καρτεροῦν ὅλα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ Ἐκεῖνος μᾶς ἔχει καλέσει «εἰς τήν ἐαυτοῦ βασιλείαν καί δόξαν» (Ρωμ. η΄18· Α’ Θέσ. Β΄12).

Ἡ σωτηρία μας δέν εἶναι κάτι λίγο, κάτι φτωχό. Εἶναι ἡ ἀπόλαυση τῆς πληρότητας τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ἀγκυροβολεῖ ἡ χριστιανική μας ἐλπίδα. Καί τό θαβώριο φῶς τῆς Μεταμορφώσεως ἀποτελεῖ τό προοίμιο καί τό ἐχέγγυο τῆς μέλλουσας λαμπρότητας στήν ὁποία θά ζήσουν οἱ ἐκλεκτοί του Θεοῦ. Τό μέγα θέαμα τοῦ φωτός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου – γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς- εἶναι τό μυστήριο τῆς ὀγδόης ἡμέρας, δηλαδή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Εἶναι λάθος νά κατανοεῖται ἡ Μεταμόρφωση μόνο ὡς γεγονός ὑπερφυσικό καί κατ’ ἐπέκταση ὡς ἀνέφικτο γιά τήν παροῦσα ἱστορική μας ζωή. Ἡ μεταμόρφωση εἶναι κατ’ οὐσίαν λειτουργία ζωῆς καί πραγματώνεται διαρκῶς στό παρόν καί στή ζωή, ὅπως ἀκριβῶς φανερώθηκε μέ τή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου στό ὄρος Θαβώρ.

Οἱ Χριστιανοί μέ τό βάπτισμά μας λάβαμε τόν ἀρραβώνα τοῦ Πνεύματος. Ἀποκτήσαμε τό δικαίωμα κληρονομίας στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Καί καλούμαστε ἀπό τώρα νά μεταμορφωνόμαστε ὁλοένα καί περισσότερο μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου (Β’ Κορ. γ΄18). Νά ζοῦμε τή μεταμορφωτική ἐμπειρία τῶν τριῶν μαθητῶν μέ τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά προσβλέπουμε σταθερά στήν ὁλοκληρωτική μεταμόρφωση πού θά μᾶς χαρίσει ὁ Κύριος κατά τή Δευτέρα Παρουσία Του. (Φίλ. γ΄21), ὁπότε καί θά ζήσουμε μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ, θά γίνουμε κοινωνοί τῆς δόξας Του. Θά μποροῦμε νά βλέπουμε τό δοξασμένο πρόσωπό Του (Ἀποκ. κβ΄4).

Ἡ πρόσκτηση μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν, σημαίνουν τήν πνευματική ἀναβάθμιση, δηλαδή τήν μεταμόρφωσή μας κατά τήν Παύλεια ἐπιταγή «μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν» (Ρωμ. ιβ 2) Τοῦτο συνεπάγεται τήν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, τήν ὁποία προγευόμαστε ἐμπειρικά μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων σφραγίζει τήν ἀνακαίνισή μας, τήν μεταμόρφωσή μας καί ἐγγυᾶται τήν αἰωνιότητα στήν ἄκτιστη φωτοχυσία τοῦ Μεταμορφωθέντος Χριστοῦ.

Ἄς προσεγγίσουμε λοιπόν τό ὑπερφυές γεγονός τῆς θείας Μεταμορφώσεως καί ἅς ἐμβαθύνουμε λίγο στή σημασία πού ἔχει γιά μᾶς τούς πιστούς.

Χρόνια Πολλά

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπισκοπός σας

Εκτύπωση Email