ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2023

Ποιό εἶναι τό καθῆκον μας. 

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὁ Θεός ἀπό ἄπειρη ἀγάπη δημιούργησε τόν ἄνθρωπο καί τόν ἔβαλε μέσα στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς. Δέν ἦταν μόνο οἱ ἐξωτερικές συνθῆκες ἐξαίσιες, οἱ ποικιλίες καί εὐωδίες τῶν λουλουδιῶν. Τά δένδρα μέ τούς εὔχυμους καί πλούσιους καρπούς. Οἱ μελωδίες τῶν πουλιῶν . Ἡ χαριτωμένη παρουσία τῶν ζώων. Ὁ οὐρανός μέ τόν ἥλιο, τή σελήνη καί τά ἀστέρια νά τόν φωτίζουν. Τό μεγαλύτερο θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἦταν ὅτι δημιούργησε τόν ἄνθρωπο «κατ’  εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσίν» Του. Δηλαδή μέ λογικό καί αὐτεξούσιο. Μέ χάρισμα δημιουργικό καί ἐξουσιαστικό. Μέ δυνατότητα κοινωνίας μέ τόν Θεό. Ἐάν ἀξιοποιοῦσε αὐτά τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, θά μποροῦσε νά βαδίσει στό «καθ’ ὁμοίωσιν». Νά γίνει θεός κατά χάριν, ἄφθαρτος καί ἀθάνατος. Καί νά ἀπολαμβάνει τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ζώντας σέ ἀδιάσπαστη κοινωνία μαζί Του.

Ὁ σατανᾶς ὅμως φθόνησε τήν εὐτυχία τῶν πρωτοπλάστων καί θέλησε νά ἀνατρέψει τόν ὑψηλό σκοπό τῆς δημιουργίας τους. Νά ἐμποδίσει τήν κατά χάριν θέωσή τους, δηλαδή τό «καθ’ ὁμοίωσιν». Καί τό πέτυχε αὐτό μέ τήν παρακίνηση στό προπατορικό ἁμάρτημα, στήν ἀθέτηση τῆς θεῖας ἐντολῆς πού δόθηκε στούς Πρωτοπλάστους, στήν ἐπανάσταση οὐσιαστικά κατά τοῦ Θεοῦ. Ἡ τραγική συνέπεια ἦταν νά ἀμαυρωθεῖ ἡ θεία εἰκόνα μέσα τους. Νά σκοτισθεῖ ὁ νοῦς τους. Ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καί ἡ κλίση πρός τό καλό νά δώσει τή θέση της στή ροπή πρός τήν κακία. «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς», ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἱερός Ψαλμωδός.

Δέν μποροῦσε ὅμως ὁ Θεός νά ἀφήσει τόν διάβολο στό καταστροφικό του ἔργο καί τόν ἄνθρωπο, τή δική Του εἰκόνα σ’ αὐτή τήν ἐξαχρείωση, βυθισμένο στό σκοτάδι. Γίνεται, λοιπόν, ὁ Θεός ἄνθρωπος, προκειμένου νά ἀνυψώσει τήν πεσμένη μας φύση. Μέ τήν ἔνσαρκή Του οἰκονομία μᾶς κάνει καί πάλι παιδιά τοῦ Θεοῦ κατά χάριν ἀδελφούς καί συγκληρονόμους Του. «Τήν Ἐδέμ Βηθλεέμ ἤνοιξε», λέει ὁ ἱερός Ὑμνωδός. Καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λακωνικά τό διατυπώνει:  «Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους κατά χάριν θεούς. Ἔτσι κερδίζουμε τόν οὐράνιο Παράδεισο.

Ποιό εἶναι τό καθῆκον μας μετά τήν ἀσύλληπτη αύτή κίνηση τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου μέ τή θεία Του Γέννηση; Μᾶς τό ὑποδεικνύει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Γενώμεθα ὡν Χριστός, ἐπεί καί ὁ Χριστός ὡς ἡμεῖς· γενώμεθα θεοί δι’ αὐτόν, ἐπειδή κακεῖνος δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος».

Θά γίνεις ὅμοιός Του, ἄν εἶσαι στραμμένος ἐξ  ὁλοκλήρου πρός τόν Θεό. Ἡ καρδιά σου ἄν ἀγαπάει τόν Θεό καί τοῦς ἀνθρώπους. Ἄν τό σῶμα σου γίνεται δικός Του Ναός καί κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Στά λίγα χρόνια τῆς ἐπίγειας πορείας σου, μήν ξεχάσεις ποτέ ὅτι εἶσαι ὑποψήφιος βασιλιάς, «ἐπί γῆς περιπολῶν θεός. (Κλήμεντος Ἀλεξανδρέως).

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Νά θαυμάσουμε τό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας καί νά Τόν δοξάσουμε, ὅπως τονίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «μή διά ρημάτων μόνον, ἀλλά πολλῷ μᾶλλον διά τῶν πραγμάτων», ὄχι μόνο μέ τά λόγια μας, ἀλλά πολύ περισσότερο μέ τίς πράξεις μας, μέ τήν κατά τό ἅγιο θελημά Του ζωή μας, γιά νά ἀπολαύσουμε ὅσα μᾶς ἐξασφάλισε στήν παρούσα ζωή καί ὅσα μᾶς ἐτοιμάζει στή μέλλουσα βασιλεία Του, μέ τήν ταπεινή ἔλευσή Του στόν σκοτισμένο κόσμο μας.

Βλέπουμε τόν ἄναρχο Λόγο τοῦ Θεοῦ νά γεννιέται σ’ ἕνα παγερό σπήλαιο πάμφτωχος, ἄγνωστος στούς πολλούς γιά νά ἐγκαθιδρύσει τή Βασιλεία Του στή γῆ· στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού δέν ἱκανοποιοῦνται ἀπό τή ματαιότητα τοῦ παρόντος κόσμου, ἀλλά ἀναζητοῦν τήν ἀληθινή πατρίδα. Ἄς Τον προσκυνήσουμε κι ἐμεῖς τά φετινά Χριστούγεννα μέ πόθο νά ἐλευθερώσει τίς καρδιές μας ἀπό τά δεσμᾶ τῆς γῆς καί νά τίς στρέψει πρός τήν ἀληθινή μας πατρίδα τόν οὐρανό.

Χριστούγεννα!  Οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται καί ἡ γῆ μέ τούς ἀνθρώπους εὐφραίνεται. Ἄς ἑνώσουμε αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες καί τή δική μας εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία καί δοξολογία μέ τόν ἀγγελικό ὕμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»                                 

            Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα!     

Μετά τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης καί ἐνθέρμων πατρικῶν εὐχῶν

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«’Εν τῇ κοιμήσει τον κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε…»

Ἀγαπητοί μου,

Δέν εἶναι λόγια κενά ὁ στίχος αὐτός‧ δέν εἶναι ἔκφραση ἑνός φορτισμένου θρησκευτικά συναισθήματος, πού δεν ἀνταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εἶναι βαθιά καί οὐσιαστική ἀλήθεια τῆς πίστης μας μέ ἄμεσες μάλιστα τίς ἠθικές προεκτάσεις της στή ζωή μας. Δεν ἐγκατέλειψε τον κόσμο ἡ Παναγία μας παρ’ ὅλο πού μετέστη στούς οὐρανούς. Εἶναι κοντά μας‧ μᾶς παραστέκεται, μᾶς σκέπει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἀγαπᾶ ἀπεριόριστα‧ γιατί εἶναι Μάνα ὄχι μόνο τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί δική μας. Ἀκούει τις προσευχές μας, γνωρίζει τόν πόνο μας, ἀναδέχεται τό βάρος τῶν άνεπίλυτων προβλημάτων μας, καί μεσολαβεῖ γιά μᾶς στόν Υἱό καί Θεό της.

 Εἶναι διαρκῶς κοντά μας. Τό ἐπιβεβαιώνουν αἰῶνες τώρα καί ἡ Ἱστορία καί ἡ καθημερινή πραγματικότητα. Οἱ σελίδες τῆς βυζαντινῆς καί νεότερης Ἱστορίας μας, ἔχουν ἐξαγιασθεῖ ἀπό τήν καταγραφή ἀναρίθμητων θαυμαστῶν ἐμφανίσεών της στή μαρτυρική πορεία τοῦ Ἔθνους μας. Ὅταν τις μελετοῦμε, βλέπουμε μπροστά μας τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τή γλυκιά μάνα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, τό καταφύγιο τοῦ Γένους μας. Βλέπουμε Ἐκείνη, «δι’ ἧς ἐγείρονται τρόπαια καί ἐχθροί καταπίπτουσι».

 Ἀλλά καί τά πολλά καί συχνά καί ἀδιαμφισβήτητα θαύματα πού ἐπιτελοῦνται καί σήμερα μέ τις πρεσβεῖες της, τί ἄλλο βεβαιώνουν παρά τήν παρουσία της στή ζωή μας; Αἰσθανόμαστε νά μᾶς νιώθει, νά μᾶς συμπονεῖ. Τὰ προβλήματά μας καί οἱ πίκρες μας δεν τῆς εἶναι ξένα καί ἄγνωστα. Καί αὐτό γιατί ἡ Παναγία ὑπῆρξε ἄνθρωπος, ὅπως εἴμαστε κι ἑμεῖς. Ἔζησε μέσα σ’ ἕναν κόσμο γεμᾶτο ἁμαρτία καί κακότητα ὅπως ζοῦμε κι ἐμεῖς. Δοκίμασε μέ ἀφθονία τήν ὀδύνη καί τή θλίψη, τά βάσανα καί τά δάκρυα. Καί ἀναδείχθηκε βασίλισσα καί ἡρωΐδα τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἀντοχῆς, τῆς καρτερίας. Γι’ αὐτό καταλαβαίνει τόν πόνο μας. Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς στήν Παναγία μας καταφεύγουμε μέ ἐμπιστοσύνη. Τήν αἰσθανόμαστε δίπλα μας. Γευόμαστε τή γλυκύτητα τῆς ἐπικοινωνίας μαζί της. Ἀκοῦμε τις μητρικές συμβουλές της. Καί νιώθουμε αἰσιοδοξία γιά τό μέλλον.

 Ἀγαπητά μου παιδιά,

Τήν Δέσποινα καί μητέρα τοῦ Λυτρωτοῦ μας εἶναι βέβαιο ὅτι τήν ἔχουμε «ἐλπίδα καί στήριγμα καί τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον». Ἀς τήν παρακαλέσουμε νά πρεσβεύει γιά ὅλους μας καί ἰδιαίτερα γιά τά νησιά μας, τήν Πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα μας, νά ἀντιμετωπίζουμε μέ τήν βοήθειά Της νικηφόρα κάθε δυσκολία καί δοκιμασία τῆς ζωῆς.

Χρόνια πολλά!

Με ὅλη μου την ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+ Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου ἐπί τῆ ἑορτῆ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Φέτος, γιά μιά ἀκόμη χρονιά ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε τήν δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, καί μαζί τήν ἀπόκρουση τῆς ὀθωμανικῆς ἐπιβουλῆς ἐναντίον τοῦ νησιοῦ μας, τόν Αὔγουστο τοῦ 1824. Ἡ ἐπιγραφή ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΑΜΟΝ ΕΣΩΣΕΝ ΤΗ ΕΚΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1824 ἀπετέλεσε τήν ἐμβληματική ἀπόδοση τόῦ γεγονότος καί χρησιμοποιήθηκε σέ διάφορες στιγμές τῆς Σαμιακῆς Ἱστορίας.

Τά μηνύματα τῆς εὔσημης ἡμέρας αὐτῆς, ἄν ἀναλυθοῦν, περικλείουν ὅλα ἐκεῖνα πού προσδιορίζονται ὡς «ἑλληνορθόδοξο ἦθος» τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης τῆς Σάμου. Περιλαμβάνουν τίς ἀρετές τῆς φιλοπατρίας, τῆς ἀγωνιστικότητας, τῆς πίστης, τῆς ἐθελοθυσίας, τοῦ ἀλτρουισμοῦ, τῆς διάθεσης προσφορᾶς στό κοινωνικό σύνολο, τοῦ πατριωτισμοῦ, τῆς κοινωνικῆς καί ἐθνικῆς ὑπευθυνότητας, τῆς συλλογικότητας. Καί ἐνσωματώνουν ἐπίσης τήν ἀδάμαστη βούληση γιά ἀπελευθέρωση καί ἀποκατάσταση τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, γιά μαχητικότητα καί ἐθελοθυσία, γιά ὑπέρβαση τοῦ «ἐγώ» καί ἐγκόλπωση τοῦ «ἐμεῖς», ὅπως τά διδάχθηκαν καί τά ὑλοποίησαν οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1824 στά πλαίσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί τοῦ ἐθνικοῦ φρονηματισμοῦ τους. Καί βέβαια ὅλα αὐτά εἶχαν διαμορφωθεῖ αἰῶνες πρίν τά πραγματοποιήσουν οἱ Ἕλληνες στήν κοινοτική καί ἐνοριακή ζωή τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων, μέσα στήν καθημερινότητά τους καί στήν ἐκκλησιαστική ζωή καί πράξῃ, ἀλλά καί διά τῆς προσπάθειάς τους νά διατηρήσουν τήν ἐθνική, πολιτισμική καί θρησκευτική τους ταυτότητα ἀπέναντι σέ ἐπικυρίαρχο πού σχεδίαζε συστηματικά τήν ἀλλοτρίωση καί τήν ἀφομοίωσή τους.

Στήν διαδικασία αὐτή, πρίν τούς ἀγωνιστές τοῦ Αὐγούστου 1824, εἶχαν θητεύσει οἱ νεομάρτυρες καί οἱ ἐθνομάρτυρες, ἀλλά καί οἱ λαϊκοί ἱεροκήρυκες, ἀκόμη καί οἱ ἔμποροι καί οἱ καπεταναῖοι, πού εἶχαν ἐξασφαλίσει τήν ἀπαραίτητη ὑλική βάση γιά τόν ἀγῶνα πού ἐρχόταν. Εἶχαν θητεύσει οἱ κληρικοί καί οἱ δάσκαλοι, πού συχνά μέχρις αὐτοθυσίας πάσχιζαν ὥστε οἱ ὑπόδουλοι νά μήν λησμονήσουν τήν ἱστορία, τήν θρησκεία καί τήν καταγωγή τους, νά μήν χάσουν τήν ἰδιοπροσωπία τους. Εἶχε συμβάλει καί εἶχε μαθητεύσει σέ αὐτήν ὅλος ὁ λαός, ὅλοι οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι πού ἀποτέλεσαν τόν κύριο κορμό τοῦ ἀγωνιζόμενου ἔθνους, κρατῶντας μέ θυσίες τίς παραδόσεις καί τήν πίστη τους, ἐπαναλαμβάνοντας τήν ἱστορία καί διατηρῶντας τη γλῶσσα τους. Καί ἔτσι ἐξασφαλίστηκε ἡ ἀρετή πού στήριξε τήν τόλμη, ὥστε τό ἐπαναστατικό ἐγχείρημα νά ὁδηγηθεῖ στήν ἐπιτυχία.

Ἀγαπητοί μου,

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς διπλῆς, θρησκευτικῆς καί ἐθνικῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως καλούμαστε νά δοῦμε κριτικά καί μέ προβολή στό μέλλον, ὃτι ἀνοίγεται μπροστά μας ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς καί τοῦ καθήκοντος, πού μπορεῖ νά στερεωθεῖ στήν μίμηση τοῦ ὑποδείγματος ζωῆς καί δράσῃς τῶν προγόνων μας, καί στήν προσαρμογή τῶν μηνυμάτων τοῦ ἀγῶνα τους στή σημερινή περίσταση, μετά τίς τόσες κρίσεις, ὑλικές, πρωτίστως  δέ πνευματικές καί ἠθικές, τίς ὁποῖες πέρασε καί συνεχίζει νά περνάει ὁ λαός μας.

Μόνο ἔτσι, μόνο ἄν διδαχθοῦμε ἀπό τό παρελθόν καί προβάλουμε τά διδάγματά του στό παρόν καί τό μέλλον, ἡ σημερινή μεγάλη διφυής ἑορτή μας θά ἔχει σκοπό, νόημα καί περιεχόμενο. Κι ἔτσι, θά εἶναι ὠφέλιμη γιά τό λαό μας, ἀφοῦ θά διασαλπίζει τήν ἀνάγκη ἐπανόδου στίς παραδοσιακές ἀξίες καί ἀρετές, στήν πίστη στόν Ἅγιο Θεό καί στήν συμμόρφωση πρός τόν λόγο Του καί στήν ἀγάπη πρός τήν πατρίδα. Μέ μιά λέξῃ, στήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, πού μπορεῖ νά ταλαιπωρεῖται, ἐνίοτε καί νά συκοφαντεῖται, πού ὃμως παραμένει ἄσβεστη πάντοτε στίς καρδιές τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, στό νοῦ καί τήν καρδιά τῶν Σαμίων, ὅπου γῆς, πού ἐξακολουθοῦν, ἀκόμη καί ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς, νά διατηροῦν φλεγόμενη φιλοπατρία καί ἄσβεστα τά ἤθη καί τά ἔθιμά μας, στίς οἰκογένειές τους.

Χρόνια Πολλά

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπισκοπός σας

† Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ὅπου λάμπει τό φῶς, ἐκεῖ διαλύεται τό σκότάδι. Ὅπου θριαμβεύει ἡ ζωή, ἐκεῖ καταργεῖται ὁ θάνατος. Ὁ Χριστός, ὁ ζωοδότης, κατεβαίνει στόν Ἅδη καί διαλύεται τό σκοτάδι! Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τό σκοτάδι τοῦ Ἅδη γεμίζει ἀπό Φῶς. Πῶς ὅμως ἔγινε ἡ Ἀνάσταση; Ποιός μπορεῖ νά περιγράψει τήν μεγαλειώδη στιγμή;

Γιά τήν Ὀρθοδοξία ἡ στιγμή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ παραμένει ἀνεικόνιστη. Τόσο τά Εὐαγγέλια, ὅσο καί ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας σιγοῦν γιά τή στιγμή αὐτή. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε θεοπρεπῶς μέ τρόπο ἀπρόσιτο γιά τά ἀνθρώπινα μάτια. Τόν ἀναστημένο Κύριο πολλοί Τόν εἶδαν, μίλησαν μαζί Του, κλήθηκαν νά Τόν ἐγγίσουν καί νά Τόν ψηλαφήσουν. Κανένας ὅμως δέν εἶδε πώς ἔγινε ἡ Ἀνάστασή Του. Γι’ αὐτό καί ἡ Ὀρθόδοξη εἰκονογραφία δέ περιγράφει τήν Ἀνάσταση, ἀλλά ἱστορεῖ τήν νίκη τοῦ Κυρίου κατά τοῦ θανάτου μέ τήν κάθοδό Του στο Ἅδη.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας εἶναι τό μεγαλύτερο γεγονός στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Εἶναι ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τοῦ θανάτου. Τό θεμέλιο πάνω στό ὁποῖο στηρίζεται ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι ἱστορικό γεγονός πού διαδραματίστηκε σέ συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο, κι αὐτό ἰδιαίτερα τονίζεται ἀπό τούς ἱερούς Εὐαγγελιστές. Ὁλόκληρη ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μία μαρτυρία πού προσφέρεται δυναμικά ἀπό τούς Ἀποστόλους καί τίς Μυροφόρες, πού ἦταν αὐτόπτες καί αὐτήκοοι μάρτυρες καί φθάνει μέχρι τούς σημερινούς πιστούς.

Μέ πολλές ἀποδείξεις βεβαίωσε ὁ Κύριος τούς μαθητές καί Ἀποστόλους Του, γιά τήν Ἀνάστασή Του. Φανερώθηκε πολλές φορές σέ διάστημα σαράντα ἡμερῶν καί μίλησε καί ἔφαγε μαζί τους. Ἔτσι οἱ Ἁγιοι Ἀπόστολοι  τοῦ Κυρίου μας, ὅταν ξεκίνησαν νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο σέ ὅλο τόν κόσμο, εἶχαν ἀπόλυτη βεβαιότητα γι’ αὐτό πού ἐκήρυτταν. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος δέν διστάζει νά κηρύξει τήν Ἀνάσταση μπροστά σέ χιλιάδες Ἑβραίους, πού ἀνάμεσά τους ἦταν καί οἱ σταυρωτές τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως εἶναι γνωστό, δέν εἶχε δεῖ  μέ τά μάτια του τόν Χριστό. Και ὅμως ἦταν τόση ἡ βεβαιότητα του γιά τήν Ἀνάστασή Του, πού μιλούσε γι’ αὐτήν σά νά τά εἶχε ὁ ἴδιος ζήσει. Μιλοῦσε χρησιμοποιώντας ὄχι τά σχήματα τῆς ἀνθρώπινης σοφίας, ἀλλά χρησιμοποιώντας πνευματικές ἐμπειρίες. Μιλοῦσε δηλαδή μέ τή σοφία τοῦ Θεοῦ. Γιά τόν Ἀπόστολό μας δέν ἦταν λιγότερο ἀληθινή ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή δέν εἶχε ζήσει ὁ ἴδιος τά γεγονότα. Εἶχε ὅμως δοκιμάσει τήν δύναμη τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ, ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς Δαμασκοῦ. Μιλοῦσε «ἐν ἀποδείξει πνεύματος και δυνάμεως» με τη σοφία τοῦ Θεοῦ «ἐν μυστηρίῳ» (Α΄ Κορινθ. Β΄4-8). Εἶχε ἀναγεννηθεῖ θαυματουργικά ἀπό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως . Εἶχε γίνει νέος ἄνθρωπος γεμάτος ἀπό τή χάρη Του.

Ἀλλά καί γιά μᾶς πού πιστεύουμε στήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καί ζοῦμε εἶκοσι αἰῶνες μετά τόν ἀπόστολο Παῦλο, ἡ Ἀνάσταση εἶναι ζωντανή. Εἶναι καθημερινή παρουσία στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί στήν προσωπική μας ζωή. Τήν βλέπουμε, τήν ζοῦμε μέσα σέ κάθε Λειτουργία. Δεν ἔχει σημασία τό ὅτι δέν ζήσαμε τό 33 μ.Χ. Σημασία ἔχει τό ὅτι ζοῦμε «ἐν Χριστῷ» καί ὅτι ὁ Ἀναστημένος Χριστός, κάνει ψηλαφητή τήν παρουσία Του μέσα μας. Ἔτσι μποροῦμε καί μεῖς νά δίνουμε μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ παντοῦ καί πάντοτε.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἀνάσταση μποροῦμε νά ζοῦμε κάθε μέρα.

Κάθε φορά πού ἀφήνω τόν ἀδύναμο ἑαυτό μου στά παντοδύναμα χέρια Του νά τόν ἀνορθώσει καί νά τόν βγάλει ἀπό τό χῶμα καί τήν λάσπη πού συχνά κατρακυλά, τότε κι ἐγώ ζῶ τήν Ἀνάσταση.

Κάθε φορά πού ἐκλιπαρῶ γιά ἔλεος καί συμπόνια καί μετανιωμένος ἔρχομαι κοντά Του, τότε κι ἐγώ ζῶ τήν Ἀνάσταση.

Κάθε φορά πού σηκώνω τόν σταυρό μου ἀγόγγυστα, μέ ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη Του καί μέ τήν ἐλπίδα ὅτι καί γιά μένα αὐτός ὁ σταυρός εἶναι σύμβολο δόξας καί τιμῆς, τότε καί ἐγώ ζῶ τήν Ἀνάσταση.

Κάθε φορά πού δέν ἀφήνω τά μαύρα σύννεφα τῆς μελαγχολίας νά καλύπτουν τόν οὐρανό τῆς ψυχῆς μου, ἀλλά ἀκούω τό «Χαίρετε» πού εἶπε στίς Μυροφόρες καί αὐτή ἡ χαρά, ἡ δική Του χαρά, πλημμυρίζει τό εἶναι μου, τότε κι ἐγώ ζῶ τήν Ἀνάσταση

Κάθε φορά πού αφήνω τά ὄνειρά μου στήν ἄκρη κι ἀφήνομαι μέ ἐμπιστοσύνη στά Πανάγια χέρια Του, νά κατευθύνει  Ἐκεῖνος τή ζωή μου, τότε κι ἐγώ ζῶ τήν Ἀνάσταση.

Κάθε φορά πού παίρνω τό βλέμμα μου ἀπό τά μάτια αὐτῆς τῆς γῆς καί τά «καρφώνω» ἐκεῖ ψηλά, πού εἶναι Ἐκεῖνος, καί θυμᾶμαι τόν αἰώνιο προορισμό μου, τότε κι ἐγώ ζῶ τήν Ἀνάσταση.

Ἔτσι μποροῦμε νά καταλάβουμε γιατί «Ἀνάσταση μποροῦμε νά ζοῦμε κάθε μέρα...». Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τρόπος ζωῆς.  Εἶναι ὑπόθεση κάθε στιγμῆς. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς «Χριστός ἐστί ἡ ζωή ἡμῶν (Κολ. Γ΄3).

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email