ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρός τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τής Εκκλησίας τής Ελλάδος
Θέμα: "Περί προστασίας τής ανθρώπινης ζωής"
Αγαπητοί μας χριστιανοί,
τέκνα τού Θεού αγαπημένα,
Ή εορτή τού Γενεσίου τής Θεοτόκου, ή πρώτη μεγάλη έορτή τού εκκλησιαστικού έτους, σηματοδοτεί τήν άπαρχή τής θείας οικονομίας, δηλαδή τού θεϊκού σχεδίου τής σωτηρίας μας. Οί πιστοί τιμούμε τή γέννηση τής Παναγίας Μητέρας τού Κυρίου μας, ύστερα άπό τή θαυμαστή σύλληψή Της άπό τή θε- οπρομήτορα Άννα, τή γηραιά μητέρα της. Ή Εκκλησία μας, ενώ τιμά τή μνήμη των Αγίων μας κατά τήν ήμέρα τής Κοιμήσεως ή τού μαρτυρίου τους, στόν Κύριο καί Σωτήρα μας Χριστό, στήν Ύπεραγία Θεοτόκο καί στόν Τίμιο Πρόδρομο τιμά καί έορτάζει καί τίς ήμερες τής γεννήσεως, αλλά καί τής συλλήψεώς τους, θεωρώντας τά γεγονότα αυτά ώς ιδιαιτέρως σημαντικά γιά τή σωτηρία μας, έχοντας άμεση σχέση μέ τήν ενανθρώπηση τού Θεού. Μεταξύ λοιπόν τών άλλων θεολογικών αληθειών, ή έορτή αύτή φέρνει στήν επιφάνεια καί μεγάλες αλήθειες γιά τήν ανθρώπινη ταυτότητα καί ύπαρξη* ή ζωή τού άνθρώπου ώς ψυχοσωματικής όντότητος άρχίζει μέ τό θαύμα τής γονιμοποίησης, μέ τή σύλληψη — «έξ άκρας συλλήψεως», όπως λέμε στή θεολογική γλώσσα—, δηλαδή από τη στιγμή που αρχίζει καί ή ανάπτυξη τοΰ ύλικοΰ σώματος. Τό έμβρυο είναι τέλειος άνθρωπος κατά τήν ταυτότητα, ό οποίος εξελίσσεται καί άναπτόσσεται κατά τή διάρκεια τής εγκυμοσύνης στά μητρικά σπλάγχνα, προσδοκώντας τή γέννηση, γιά νά συνεχίσει τήν άνάπτυξη κατά τή βιολογική πορεία του, μετά δέ καί τόν βιολογικό θάνατο, νά μεταβεί στήν αιώνια Όντως Ζωή, άναμένοντας τήν κοινή Ανάσταση. Ό άνθρωπος δέν πεθαίνει όταν σταματά ή άναπνοή του ούτε όταν παύει νά χτυπά ή καρδιά του. Ό άνθρωπος συνεχίζει. Ούτε πάλι γεννιέται όταν άρχίζει ή πρώτη του άναπνοή μέ τόν τοκετό. Έχει ήδη ξεκινήσει τό ταξίδι του άπό τή στιγμή τής σύλληψής του. Ή άρχή τής ύπαρξής του, ή άπόκτηση τής ιερής ταυτότητάς του, ή δημιουργία τοΰ προσώπου του, μάλιστα «κατ' εικόνα Θεού», ταυτίζεται μέ αυτήν τή μοναδική στιγμή* τότε δημιουργεΐται «ύπό τοΰ Κυρίου έκ τοΰ μή όντος είς τό είναι», τότε μεταβαίνει άπό τήν άνυπαρξία στήν ύπαρξη, τότε άποκτά τήν ούσία τής άξίας του. Καί άπό τότε τού οφείλουμε τόν σεβασμό καί τήν προστασία μας. Ιδίως τότε πού δέν φαίνεται, πού δέν έχει φωνή ούτε δύναμη, έχει όμως ζωή, ύπαρξη καί, άρα, άξια. Πρός έπίρρωση τούτων άρκεΐ νά άναλογισθοϋμε ότι σύμφωνα μέ τήν πίστη τής Εκκλησίας, ό Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός καί τέλειος άνθρωπος· καί στό Θαβώρ μετα- μορφούμενος εν δόξη, καί ώς βρέφος κενούμενος στή Βηθλεέμ, άλλά καί ώς έμβρυο σαρκούμενος στή Ναζαρέτ! Δυστυχώς, όμως, στίς μέρες μας υπάρχουν επιστημονικές δήθεν θεωρήσεις πού άμφισβητούν αύτήν τήν άξια τού εμβρύου, ύπάρχουν κοινωνικές άντιλήψεις πού τό εγκαταλείπουν άπροστάτευτο, στερώντας του τό προνόμιο τής ζωής, υπάρχει νομολογία πού θωρακίζει νομικά τίς εκτρώσεις, άλλά όχι καί τό δικαίωμα τού εμβρύου στή ζωή, δικαιολογώντας έτσι τήν άνθρώπινη άγριότητα. Καί φθάσαμε στό σημείο ό ετήσιος άριθμός τών δηλωμένων έκτρώσεων παγκοσμίως νά ξεπερνά τά 50 εκατομμύρια, νά πλησιάζει αυτόν τών θανάτων άπό όλες τίς υπόλοιπες αίτιες, νά είναι σχεδόν πενταπλάσιος άπό τόν άριθμό τών θανάτων άπό τήν άσθένεια τού καρκίνου. Μάλιστα καί στήν πατρίδα μας, πού πληθυσμιακά φθίνει μέ γοργούς ρυθμούς, ύπερβαίνει κατά πολύ, σύμφωνα μέ τά υπάρχοντα στοιχεία, τόν αριθμό τών γεννήσεων. Κάτι άντίστοιχο ισχύει γιά όλες τίς Λεγάμενες άνεπτυγμένες περιοχές τού πλανήτη, στίς όποιες πα- ρατηρείται διαρκώς αύξανόμενη γήρανση τού πληθυσμού. Ή Εκκλησία μας ως μητέρα τής πνευματικής ζωής, πού μέ θέρμη προσεύχεται γιά τήν υγεία, τή μακροζωία καί τήν αναγέννηση τών γεννημένων, δέν μπορεί νά θεωρήσει τήν επιλογή τής άμβλωσης άπλώς καί μονομερώς σάν ένα νομικό ζήτημα ή άπόλυτο άνθρώπινο δικαίωμα τής κυοφορούσας ή κε- κτημένο τής σύγχρονης κοινωνίας. ΓΥ αυτό καί ύψώνει τή φωνή της γιά τήν προστασία τής ζωής καί τής γέννησης τών άγέννητων καί, άντικρίζοντας τήν ιερότητα τής άνθρώπινης ύπαρξης καί ζωής, ζητεί άπό τίς ευλογημένες μέ τή δυνατότητα τής μητρότητος γυναίκες νά προστατεύσουν μέ κάθε τρόπο τόν θησαυρό τής ζωής πού κρατούν στά σπλάγχνα τους καί, παρά τίς συχνά άντίξοες συνθήκες ή τήν πιεστική γνώμη τών άλλων, νά δεχθούν μέ εμπιστοσύνη καί πίστη τό δώρο τού Θεού. ’Επιπλέον, άπευθύνεται στό σύνολο τού πολιτικού κόσμου καί κάνει έκκληση γιά τή θωράκιση τού ιερού θεσμού τής οικογένειας καί ιδίως τή στήριξη τής πολύτεκνης οικογένειας. Παράλληλα, άναλαμβάνει καί ή ’Ίδια τίς ευθύνες Της γιά νά άναδείξει τήν πνευματική σημασία αυτού τού θεσμού, νά ενημερώσει συστηματικά τόν πιστό λαό μας γιά τό δημογρα- φικό πρόβλημα καί τήν προστασία τού αγέννητου παιδιού, καθώς καί νά άναλάβει πρωτοβουλίες γιά τήν έμπρακτη στήριξη τής άγαμης μητέρας καί τήν ουσιαστική μέριμνα γιά τίς μονο- γονεϊκές οικογένειες.
Τέκνα έν Κυρίω ευλογημένα,
Ή Ιερά Σύνοδος τής ’Εκκλησίας τής Έλλαδος απευθύνει πρός όλους έκκληση γιά διαρκή προσευχή καί μετάνοια, ώστε ή ζωή νά μή νικηθεί άπό τίς θανάσιμες επιλογές τών ανθρώπων. Ή έσκεμμένη καί άκριτη άφαίρεση μιας ζωής είναι άντίθετη πρός τόν όφειλόμενο σεβασμό μας στήν ιερότητα τής θείας δημιουργίας καί μάλιστα στήν κορωνίδα αυτής, τόν άνθρωπο, ά- πομακρύνει τήν ενέργεια τού Θεού άπό τή ζωή μας καί φυγαδεύει τή χάρη Του.
Άς αγωνιζόμαστε νά δεχόμαστε με χαρά καί ελπίδα τή γέννηση κάθε παιδιού ώς μέρος τής οικονομίας τού Θεού γιά τή σωτηρία τού κόσμου καί τήν απαλλαγή από τή φθορά τού θανάτου, όπως ολοφάνερα φαίνεται τούτο καί στήν ύμνογρα- φία τής εορτής τού Γενεθλίου τής Θεοτόκου: «Ή γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν έμήνυσε πάση τή οικουμένη, έκ σοϋ γάρ άνέτειλεν ό Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ό Θεός ημών, καί λύσας τήν κατάραν, έδωκε τήν ευλογίαν, καί καταργή- σας τόν Θάνατον, έδωρήσατο ήμϊν ζωήν τήν αιώνιον».
Μετά πατρικών ευχών καί αγάπης
+ Ό Αθηνών ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος
+ Ό Σάμου καί Ικαρίας Ευσέβιος
+ Ό Φλωρίνης, Πρεσπών καί Έορδαίας Θεόκλητος
+ Ό Κασσανδρείας Νικόδημος
+ Ό Σερρών καί Νιγρίτης Θεολόγος
+ Ό Σιδηροκάστρου Μακάριος
+ Ό Εδέσσης, Πέλλης καί Άλμωπίας Ίωήλ
+Ό Αργολίδος Νεκτάριος
+ Ό Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων Τιμόθεος
+ Ό Μεγάρων καί Σαλαμΐνος Κωνσταντίνος
+ Ό Κεφαλληνίας Δημήτριος
+ Ό Τρίκκης, Γαρδικίου καί Πύλης Χρυσόστομος
+ Ό Καρπενησιού Γεώργιος
Ό Αρχιγραμματεύς
+ Ό Ώρεών Φιλόθεος
Εκτύπωση
Email
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στήν τακτική συνεδρίασή της, τῆς 4ης Νοεμβρίου τοῦ 1992 υἱοθέτησε τό αἲτημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί κατέταξε μεταξύ τῶν Νεομαρτύρων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας τούς ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδρος μαρτυρήσαντας Ἐπισκόπους καί τούς μετ’ αὐτῶν σφαγιασθέντας κληρικοῦς καί λαϊκοῦς καί ἃπαντας τούς «ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης ἐκείνης ἀποκαρτερήσαντας», κατά τήν Μικρασιατική καταστροφή τοῦ 1922.
Ἡ Σάμος εἶχε ἀνέκαθεν στενότατους δεσμούς μέ τόν Ἑλληνισμό τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀφοῦ κατά τήν ἀρχαιότητα ἀνῆκε στήν περίφημη Ἰωνική Δωδεκάπολη, ἀργότερα κατά τούς Βυζαντινούς χρόνους ἀποτελοῦσε τήν ἒδρα τοῦ θέματος τῆς Σάμου πού περιλάμβανε καί τά Μικρασιατικά παράλια ἀπό τόν κόλπο τοῦ Ἀδραμυττίου μέχρι τήν περιοχή τῆς Ἐφέσου. Κατά τούς νεότερους χρόνους ἡ ἐπικοινωνία καί οἱ δεσμοί τῶν Σαμίων καί Ἰκαρίων μέ τούς κατοίκους τῶν Ἑλληνικῶν πόλεων καί Κοινοτήτων τῆς Ἰωνίας, τῆς Καρίας καί τῆς περί τόν Μαίανδρον Μαγνησίας, ἦταν πάντοτε στενότατοι, ἀδελφικοί ἐξ αἳματος καί ἐξ ἀγχιστείας, ἀλλά συγχρόνως καί πνευματικοί καί ἐκκλησιαστικοί, λόγω τῆς ἠθικῆς ἐπιδράσεως τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Σάμου καί τῆς ἀκτινοβολίας τοῦ Πυθαγορείου Γυμνασίου, ἀπό τό ὁποῖο ἀπεφοίτησαν σπουδαίοι Μικρασιάτες Ἓλληνες, ὃπως ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Χρυσόστομος Β΄ ὁ Χατζησταύρου (+ 1967).
Στίς πολεμικές ἐπιχειρήσεις τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας ἀπό τό 1919 μέχρι τό 1922 ἒπεσαν μαχόμενοι διακόσιοι περίπου Σάμιοι καί Ἰκάριοι ἀξιωματικοί καί ὁπλῖτες. Πολύ περισσότεροι ὑπῆρξαν οἱ ἀγνοούμενοι καί οἱ ἂλλοι, πού ἀπέθαναν ἀπό τίς ταλαιπωρίες τῆς αἰχμαλωσίας.
Ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία θεώρησε καθῆκον καί ὑποχρέωσή της νά ἀνεγείρει μικρόν, ἀλλά εὐπρεπή ναΐσκον στήν περιοχή τῆς Ψιλῆς Ἂμμου ἀπέναντι ἀπό τά Μικρασιατικά παράλια, ἐπ΄ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου τοῦ νέου, Ἐπισκόπου Σμύρνης καί τῶν ἐν Μικρᾷ Ἀσία μαρτυρησάντων Ἁγίων Ἱεραρχῶν Γρηγορίου Ἐπισκόπου Κυδωνιῶν, Ἀμβροσίου Ἐπισκόπου Μοσχονησίων, Προκοπίου Ἐπισκόπου Ἰκονίου καί Εὐθυμίου Ἐπισκόπου Ζήλων καί τούς μετ΄αὐτῶν σφαγιασθένταςκληρικούς καί λαϊκούς, ποῦ ὃπως ψάλλει ὁ Ἱερός ὑμνογράφος «ὑπέμειναν ὑπέρ Πατρίδος καί Πίστεως θάνατον». Καθώς προσέφεραν στόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα τούς ἑαυτούς τους «Ἱερεία ἒμψυχα ὁλοκαυτώματα λογικά».
Ὁ Ἱερός Ναός ἐθεμελιώθη τό 1999 καί ἀνηγέρθη δαπᾶναις τοῦ κ. Βασιλείου Λοϊζου εἰς μνήμην τοῦ πατρός του Ἀντωνίου Λοϊζου. Τά θυρανοίξια τελέσθηκαν τό 2002. Μέ ἀφορμή λοιπόν τήν συμπλήρωση ἐκατό χρόνων ἀπό τήν Μικρασιατική Καταστροφή (1922 -2022) καί στό πλαίσιο τῶν ἀνάλογων ἐκδηλώσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποῦ διοργανώνονται ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ Ἱερᾶ Μητρόπολις Σάμου καί Ικαρίας τίμησε τήν ἐπέτειο καί τήν μνήμη τῶν σφαγιασθέντων ἀδελφῶν μας μέ σειρά λατρευτικῶν και πολιτιστικῶν ἐκδηλώσεων ἀπεφάσισε να τελεσθοῦν μέ πανηγυρική ἒξαρση και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τά ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Ἐπισκόπου Σμύρνης καί τῶν σύν αὐτῷ Νεομαρτύρων Ἁγίων στήν περιοχή τῆς Ψιλῆς Ἀμμου ἀπέναντι ἀπό τά Μικρασιατικά Παράλια τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ 11 Σεπτεμβρίου ὥρα: 7.30 τό πρωί Πανηγυρικός Ὂρθρος τῆς ἑορτῆς και τῶν Ἐγκαινίων, κατάθεσις τῶν Ἱερῶν Λειψάνων, Έγκαίνια Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου καί ἐν συνεχεία Ἀρχιερατική Θ. Λειτουργία Ἱερουργούντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. κ. Εὐσεβίου καί στή συνέχεια ἐπιμνημόσυνη δέηση ἓμπροσθεν τοῦ μνημείου πεσόντων Σαμίων Μ. Ἀσίας.
Ἀγαπητοί μου,
Σᾶς εὐχομαι ὁλοψύχως, ὁ Ἃγιος Ἐθνοϊερομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης καί οἱ ἂλλοι Καλλίνικοι Μάρτυρες κληρικοί καί λαϊκοί νά μᾶς σκεπάζουν μέ τίς πρεσβείες τους. Νά μᾶς ἐμπνέουν μέ τό φωτεινό παράδειγμά τους καί νά αὐξάνουν τήν ἀφοσίωσή μας πρός τόν Σωτήρα Χριστό καί τήν ἀγάπη μας πρός τό Ἐνδοξο Νησί μας καί ὁλόκληρη τήν Πατρίδα μας.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἐν Κυρίω ἀγάπης
ὁ Ἐπίσκοπός σας
+ Ὁ Σάμου καί Ἱκαρίας Εὐσέβιος
Εκτύπωση
Email
