Συντάχθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2018 .
Ο Εσπερινός της Συγγνώμης τελέσθηκε στη Σάμο ( Βαθύ , Καρλόβασι , Μαραθόκαμπο) στην Ικαρία( στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αγίου Κηρύκου) και στους Φούρνους ( στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου ).
Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Σάμου τελέσθηκε ο Κατανυκτικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ Ευσεβίου ο οποίος στο τέλος ομίλησε καταλλήλως . Μετά το πέρας του Α’ Κατανυκτικού εσπερινού ως είθισται κληρικοί και πιστοί έδωσαν τον ασπασμό της συγγνώμης.
Συντάχθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2018 .
Ο Σεβασμιώτατος προέβη στην χειροτονία Διακόνου το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Άνω Βαθέως . Ο νέος Διάκονος Ευτύχιος Λάνδρου είναι πτυχιούχος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής , έγγαμος και υιός του πολυτέκνου Ιερέως π. Δημητρίου Λάνδρου.
Ο Σεβασμιώτατος στην προσφώνηση του απήυθηνε πατρικές νουθεσίες ,και του ευχήθηκε να αναδειχθεί άξιος της κλήσεως και της αποστολής του.
Συντάχθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2018 .
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ Ευσεβιος μετά απο πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου κ.κ Δωροθέου του Β' συμμετείχε στους εορτασμούς της 195ης επετείου ἀπό τῆς εὑρέσεως τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου κατα την διάρκεια του εσπερινού ο Σεβασμιώτατος ομίλησε ως εξής.
Ὁμιλία
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου
ἐπί τῆ 195ῃ ἐπετείῳ ἀπό τῆς εὑρέσεως
τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου
(30 Ἰανουαρίου 2018)
«Παρθενικὴ πανήγυρις σήμερον, ἀδελφοί·», ὅπως ἀναγγέλλει καί τό δογματικό δοξαστικό θεοτοκίο τροπάριο τοῦ Α΄ ἤχου. «Σκιρτάτω ἡ κτίσις, χορευέτω ἡ ἀνθρωπότης· διότι μᾶς συνεκάλεσε ἡ ἁγία Θεοτόκος, τὸ ἀμόλυντον κειμήλιον τῆς παρθενίας»
Σεβασμιώτατε Ἅγιε Σύρου καί Τήνου καί ἀγαπητέ Ἀδελφέ κ.κ. Δωρόθεε, Ἀξιότιμες πολιτικές καί στρατιωτικές ἀρχές, Πατέρες καί Ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνητές.
Ὄντως ἡ πάμφωτος καί πάνσεπτος ἱερά μορφή τῆς Θεομήτορος μᾶς συνεκάλεσε σήμερα διά τῆς εὐγενοῦς προσκλήσεώς Σας, συμπανηγυριστές καί μάλιστα ἐπί τῇ 195ῃ ἐπετείῳ ἀπό τῆς εὑρέσεως τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος Αὐτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ.
Ἐάν κάθε Ὀρθόδοξος Χριστιανός αἰσθάνεται δέος καί βαθεία συγκίνηση καθώς εἰσέρχεται στόν ἱερό αὐτό χῶρο τοῦ Πανελληνίου Ἱεροῦ Προσκυνήματος τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου, γιά τήν ταπεινότητά μου ἡ εἴσοδος καί μάλιστα ὡς Ἀρχιερέως ἀφορᾶ στό πλήρωμα αὐτῆς τῆς ἴδιας μου τῆς ζωῆς. Οἱ μακαριστοί γονεῖς μου Κωνσταντῖνος καί Μαρουδιώ καί κυρίως ἡ εὐσεβέστατη Μητέρα μου, ἀγωνιῶντες γιά τήν ἀπόκτηση τέκνου, ἄφησαν τά δάκρυα καί τήν προσευχή τους ἐνώπιον τῆς κρινοσταλάκτου εἰκόνος της Θεομήτορος καί ὅταν ἔλαβαν στό πρόσωπό μου τήν θεϊκή ἀπάντηση στούς μύχιους πόθους τους, ἔσπευσαν νά τελέσουν σέ αὐτόν τόν ἱερό χῶρο τό βάπτισμά μου δίδοντες καί τό ὄνομα Εὐάγγελος, πρός τιμήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἀνταποδίδοντες κατά τό ἀνθρώπινον τήν χαρά τῆς θεϊκῆς δωρεᾶς, πού εὐαγγελίσθηκε σ’ αὐτούς ἡ Παναγία μας, ἐπιβραβεύοντας τήν πίστη καί τήν εὐσέβειά τους, ἀκούγοντας τήν προσευχή τῆς καρδιᾶς τους.
Οἱ κάτοικοι τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων, ὅπως βέβαια καί ὅλοι οἱ Νησιῶτες, ἀλλά καί ὅλοι οἱ Ἕλληνες εὐλαβοῦνται ἰδιαιτέρως τήν Παναγία μας καί τιμοῦν τόν Εὐαγγελισμό της προστρέχοντες μάλιστα στήν θεία καταφυγή τῆς Εὐγγελιστρίας Θεοτόκου, ὅπως καί οἱ μακαριστοί γονεῖς μου.
Μάλιστα στό τέμπλο, τό εἰκονοστάσι δηλαδή πολλῶν Ἱερῶν Ναῶν καί Παρεκκλησίων τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν ὁ προσκυνητής βλέπει στή θέση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Παναγίας, ὄχι τήν συνήθη ἀπεικόνιση τῆς Παναγίας μέ τό Χριστό στήν παρθενική της ἀγκάλη, ἀλλά τήν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της.
Τά περισσότερα μοναστήρια ἐπίσης τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας εἶναι ἀφιερωμένα στήν Παναγία μας καί ἕξι ἀπό αὐτά στόν Εὐαγγελισμό της.
Αὐτή ἡ ἀπό αἰώνων ἀγάπη τῶν ἀκριτῶν Νησιωτῶν μας γιά τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου προσαυξήθηκε καί μέ τήν δυναμική παρουσία τῶν Κολλυβάδων Πατέρων στά Νησιά μας στά τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος.
Μέ τό ὄνομα Κολλυβᾶδες ἀποκαλοῦμε ὅλους ἐκείνους τούς Ἁγιορείτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἐξαιτίας τῆς ἐμμονῆς τους στήν παραδεδομένη τάξη τῆς τελέσεως τῶν Μνημοσύνων, διά τῆς παραθέσεως κολλύβων, μόνον κατά τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ἀποχώρησαν ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος καί ἐγκαταβίωσαν σέ διάφορα Νησιά τοῦ Ἀρχιπελάγους μεταξύ τῶν ὁποίων ἡ Σάμος, ἡ Ἰκαρία καί οἱ Φούρνοι, στά ὁποῖα ὁ Θεός διά τῆς Ἐκκλησίας Του, μέ ἐγκατέστησε ποιμένα τά τελευταία 23 χρόνια.
Ὅλοι οἱ Κολλυβᾶδες ἦταν ρασοφόροι. Οἱ περισσότεροι Κληρικοί καί κάποιοι Μοναχοί. Ὅλοι τους εἶχαν εὑρύτατη θεολογική παιδεία καί μόρφωση καί κυρίως ἄριστη γνώση τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Ἀπ’ ὅπου κι ἄν πέρασαν φρόντισαν νά ἀνεγείρουν Ἱερούς Ναούς καί Ἱερές Μονές πρός τιμήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.
Τρανό παράδειγμα ἡ Ἰκαρία , ὅπου παρά τό ὅτι προϋπῆρχαν ἀπό τά τέλη τοῦ 15ου αἰῶνος ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Μοντέ Ῥαχῶν καί ἀκόμη ἡ παραθαλάσσια Ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Μαυριάνου, ἡ ὁποία ἀγναντεύει τήν Τῆνο καί τίς λοιπές Κυκλάδες, ἐντούτοις κι Ἐκεῖνοι τό Μοναστῆρι, πού ἀνήγειραν ἐκ βάθρων τό 1775, γιά νά στεγάζουν τήν ἄσκηση καί τήν προσευχή τους στήν περιοχή Λευκάδος τοῦ Ἁγίου Κηρύκου, τό ἀφιέρωσαν πάλι στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου.
Ἀλλά καί στόν Μαραθόκαμπο τῆς Σάμου καί στούς Φούρνους, ἀνήγειραν Μονστήρια πρός τιμήν τοῦ Εὐαγγελισμοῡ καί ἐγκαταβίωσαν σ’ αὐτά. Καί ὅταν ἀργότερα μετακινήθηκαν στήν Σκίαθο, καί ἐκεῖ πρός τιμήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἀνήγειραν τήν Ἱερά Μονή τους.
Κάτι τό ἰδιαίτερο λοιπόν ἔθελγε τίς ψυχές τῶν ἁγίων αὐτῶν Κολλυβάδων Πατέρων σχετικῶς μέ τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τοῦτο μᾶς προξενεῖ μεγάλη ἐντύπωση.
Ἐπιχειρώντας νά ἑρμηνεύσουμε τήν καρδιακή αὐτή ἐπιμονή τους, «βυθιζόμαστε» ἐξ ἀνάγκης στό θεολογικό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, καί στόν «ἀπελευθερωτικό» χαρακτήρα της, καθώς σηματοδοτεῖ τήν πνευματική ἀναγέννηση, τήν νέα εὐκαιρία.
Ὁ Θεός μέ τό «ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφο καί Ἀγγέλοις ἄγνωστον μυστήριον» ξεκινᾶ δυναμικά τήν ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου θέτοντας ὡς κέντρο του τόν νέο Ἀδάμ, τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἐνσαρκώνει τήν πραγματική ἐλευθερία, πού νικᾶ καί αὐτόν τόν θάνατο, ἀφοῦ εἶναι καί προσφέρεται ὡς ἡ ὄντως Ζωή.
Γίνεται ὁ ἴδιος Εὐ-αγγελισμός, χαρούμενο ἄγγελμα δηλαδή, γιά τόν ἄνθρωπο, πού ἀγωνίζεται νά ἀποτινάξει τή σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας. Γίνεται ὁ Χριστός ἡ μεγάλη καί μόνη ἐλπίδα τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου.
Μιά ἐλπίδα, που δέν πεθαίνει ποτέ ἀφοῦ ταυτίζεται μέ τόν Χριστόν, ἀλλά ἀνανεώνεται εἰς τό διηνεκές.
Ἐρχόμενος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος μέσα ἀπό τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, καταργεῖ τήν δύναμη τῆς ἁμαρτίας καί τήν ἰσχῦν τοῦ θανάτου, ὁδηγῶντας τόν ἄνθρωπο στήν ἐλευθερία καί τή σωτηρία του. Στην οὐσιαστική αὐτοπραγμάτωσή του.
Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἄλλη, ἀγωνιζόμενος ἐναντίον τῆς εὐπερίστατης ἁμαρτίας, ἀποκτᾶ τήν ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας. Ζῶντας τήν ἐλευθερία τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ νά ἀποτινάξει κάθε ζυγό ἀπό τον τράχηλό του, βρίσκει τό σθένος νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἀνεξαρτησία του ἀπό τήν ὁποιαδήποτε σκλαβιά.
Αὐτή ἦταν καί ἡ κεντρική ἰδέα τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ Φιλοκαλικοῦ κινήματος τῶν Κολλυβάδων, πού ἀναπτύχθηκε τόν 18ο αἰῶνα. Μέ ἀφετηρία τό πνευματικό περιεχόμενο τῆς Ἑορτῆς προώθησαν ἕνα εἶδος ἐπανευαγγελισμοῦ τοῦ ὑπόδουλου Ὀρθοδόξου Γένους. Θέλησαν να ἐμψυχώσουν τό ὑπόδουλο γένος χρησιμοποιώντας τίς ἀνεξάντλητες καί σωστικές δυνάμεις τῆς ὀρθό
