Συντάχθηκε στις .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μᾶς μίλησε γιά τήν ταπεινή ἐκφορά τῆς ζωῆς, μέσα ἀπό τήν ταπεινή προσευχή τοῦ Τελώνου κι ἀφοῦ μᾶς ἔδειξε τήν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού περιμένει τήν ἐπιστροφή μας μέσα ἀπό τήν στάση τοῦ σπλαγχνικοῦ Πατέρα τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου, σήμερα μᾶς θέτει ἐνωπιον τῶν εὐθυνῶν μας ἔναντι αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Ἀναγγέλλει μέ βεβαιότητα τήν Δεύτερη Παρουσία τοῦ Κυρίου μας πάνω στή γῆ καί τήν τελική Κρίση, κατά τήν ὁποία θά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ ἐνδόξου θρόνου Του. Τότε, ὅπως ὁμολογοῦμε καί στό Σύμβολο τῆς Πίστεως οἱ νεκροί θά ἀναστηθοῦν, καί ὅσοι ζοῦν μέχρι τότε θά ἀλλαγοῦν στήν ἴδια κατάσταση μέ τούς ἀναστημένους νεκρούς καί ὅλοι μαζί θά ἁρπαχθοῦμε μέσα σέ νεφέλες γιά νά συναντήσουμε μέ τόν Κύριο στόν ἀέρα, ὅπως χαρακτηριστικά ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό 4ο κεφάλαιο τῆς Α΄πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολῆς του.
Τό κριτήριο τῆς Κρίσης θά εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἔμπρακτη ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης μας πρός τόν συνάνθρωπο. Ἁπλά πράγματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς, τά ὁποῖα ὁ καθένας μπορεῖ νά προσφέρει, ὅπως φαγητό στόν πεινασμένο, νερό στόν διψασμένο, ροῦχο στόν ἐνδεῆ, φροντίδα στόν ἀσθενῆ, μέριμνα στόν φυλακισμένο καί γενικῶς συμπαράσταση καί στοργή στόν ἐμπερίστατο καί κατατρεγμένο συνάνθρωπο. Ἁπλά πράγματα, τά ὁποῖα γίνονται σέ συνέχεια τῆς ἀγάπης, πού μᾶς δείχνει ὁ Θεός. Ἐκεῖνος μᾶς τρέφει, μᾶς ἐνδύει, μᾶς φροντίζει, μᾶς συμπαρίσταται μέ τήν Χάρη Του καί μᾶς χορηγεῖ τά πάντα γιά νά δίνουμε κι ἐμεῖς μέ τή σειρά μας σέ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη.
Τοῦτο σημαίνει, πώς δέν πρέπει νά εἶναι τό κίνητρο τῆς ἀγάπης μας ἄλλο, ἀπό τήν εὐγνωμοσύνη πρὸς τόν Θεό γιά ἀγάπη Του πρός ἐμᾶς. Μία κίνηση νά φανοῦμε ἀντάξιοι «δοῦλοι» τῆς ἀγάπης, πρός Ἐκεῖνον πού ἔλαβε δούλου μορφή, ἀδειάζοντας τήν θεότητά Του γιά τή δική μας σωτηρία, ὅπως γράφει γιά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Φιλιππησίους Ἐπιστολή του (β΄ 7-8). Καί τοῦτο διότι στίς ἡμέρες μας συνηθίσαμε νά βλέπουμε μιά ἀγάπη, εἴτε ἐπιδοτούμενη, εἴτε ὑποκινούμενη ἀπό ἄλλα κίνητρα. Ἡ ἀγάπη γιά νά εἶναι ἔμπρακτη καί συνέπεια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά φθάνει ὡς τήν θυσία τοῦ συμφέροντος, τῆς ἄνεσης ἤ καί αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἐλευθερίας μας. Τότε μόνο ἡ ἀγάπη εἶναι αὐθεντική καί γνήσια καί μπορεῖ νά γίνει ἡ καλή ἀπολογία μας, ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἡ «ἀπαρχή» τῆς σωτηρίας μας.
Τό βάθος αὐτῆς τῆς ἀγάπης διαζωγραφίζεται ἔντονα καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μιᾶς καί ἀπό αὔριο ἡ Ἐκκλησία, μέ τὴν ἀποχή ἀπό τὸ κρέας, ἀρχίζει νὰ μᾶς «προσαρμόζει» σιγά-σιγά στήν ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή, σήμερα ἀκούσαμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν πρώτη πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπου γίνεται λόγος γιά τά εἰδωλόθυτα. Ὁ Παῦλος ξεκαθαρίζει στούς Κορινθίους καί πρός τούς Χριστιανούς ἀνά τούς αἰῶνες, ὅτι δέν μᾶς εὐπροσωπεῖ ἡ νηστεία ἤ τό φαγητό, ἀλλά ὁ τρόπος τῆς ἀγάπης, πού τά συνοδεύει. Πολλοί Κορίνθιοι παρά τό ὅτι εἶχαν βαπτισθεῖ Χριστιανοί δέν μποροῦσαν εὔκολα νά ἀποχωρισθοῦν τίς παλαιές συνήθειές τους, κάτι πού μέχρι καί σήμερα ταλαιπωρεῖ τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Κάποιοι λοιπόν ἀπό αὐτούς, ἐνῶ ἦταν Χριστιανοί, ἀγόραζαν καί ἔτρωγαν κρέατα, πού εἶχαν προσφερθεῖ θυσία στά εἴδωλα, τά εἰδωλόθυτα. Ὁ Παῦλος διευκρινίζει πώς, ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν οἱ ψεύτικοι Θεοί τῶν εἰδώλων, κατ΄ οὐσίαν δέν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα. Ὅμως ἐπειδή κάποιοι μέ ἀσθενῆ πίστη σκανδαλίζονταν καί ἔχαναν τόν ἑαυτό τους καί τήν σχέση τους μέ τόν Χριστό, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν σέ αὐστηρό ὕφος παραγγέλει τήν ἀποστροφή τῶν Χριστιανῶν στά εἰδωλόθυτα, κι ἄς φαίνεται αὐτό ὑπερβολικό. Λέει μάλιστα χαρακτηριστικά: «Ποτέ δέν θά ξαναφάω κρέας, γιά νά μήν σκανδαλίσω τόν ἀδελφό μου» καί χάσει ἐξαιτίας μου τήν πίστη καί τή σωτηρία του. Ἐξάλλου καί ὁ Χριστός μέ αὐστηρότητα μᾶς συνέστησε νά εἴμαστε προσεκτικοί πρός ἀποφυγήν τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν ἀνθρώπων (βλ. Λουκ, ιζ΄ 2).
Ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο καὶ ὁ ἀγῶνας γιά τήν σωτηρία του ἐκτείνεται πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς υλικῆς ἤ τῆς ἠθικῆς συμπαράστασης καί φτάνει στήν θυσία καί αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἐλευθερίας. Ὁ ἀληθινός Χριστιανός στριμώχνει τόν ἑαυτό του γιά νά χωρέσει κι ὁ ἄλλος. Γίνεται εὑρύχωρος καί ἀνεκτικός γιά νά μήν χαθεῖ ὁ Ἀδελφός. Στήν πρώτη πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει λέγοντας: «νουθετεῖτε τούς ἀτάκτους, παρηγορεῖτε τούς ὀλιγόψυχους, στηρίζετε τούς ἀδύνατους, μακροθυμεῖτε πρός ὅλους.» (βλ. ε΄ 14). Δέν ζοῦμε γιά νά ἀρέσουμε στούς ἑαυτούς μας, γράφει στούς Ρωμαίους, ἀλλά ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς πρέπει νά ἀρέσει στόν διπλανό του γιά τήν καλή κατά Θεόν συγκρότησή του, γιατί κι ὁ Χριστός δέν ἄρεσε στόν ἑαυτό Του, ἀλλά καθώς ἔχει γραφεῖ οἰκονόμησε τή σωτηρία μας μέ τά ἄχραντα Πάθη Του. (βλ. Ρωμ. ιε΄ 1-3). Γιά νά καταλήξει ξανά πρός τούς Κορινθίους: «ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἀλλά δέν μέ συμφέρουν ὅλα. Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἀλλά δέν μέ οἰκοδομοῦν ὅλα. Κανείς νά μή ζητεῖ τό δικό του συμφέρον, ἀλλά ὁ κάθένας τό συμφέρον τοῦ ἄλλου.» (βλ. Α΄Κορ. ι 23-24).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τόν τελευταῖο καιρό, λόγῳ τῆς ἐπιδημικῆς ἀσθένειας, πού μᾶς ταλαιπωρεῖ ἀναγκαζόμαστε στή διάρκεια τῆς θείας Λατρείας νά ἐφαρμόσουμε κάποια μέτρα ὑγιεινῆς, στηριζόμενοι πάνω ἀκριβῶς σέ αὐτήν τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, πού φθάνει στά ὅρια τῆς θυσίας τῆς προσωπικῆς μας ἐλευθερίας γιά τήν σωτηρία ὅλων.
Ἡ Ἐκκλησία μας μέ ὑπευθυνότητα καί ποιμαντική ἀγωνία κρατώντας ἀδιαπραγμάτευτη τήν μετάδοση τῆς θείας Κοινωνίας, συστήνει τήν πειθαρχία μας στά διαρκῶς ἀναγγελόμενα μέτρα ὑγιεινομικῆς προστασίας, ὄχι γιατί ἀμφιβάλλει ἤ ὀλιγοπιστεῖ, ἀλλά γιατί ἀγαπᾶ ὅλους καί μεριμνᾶ γιά τή σωτηρία τους!
Σαφῶς καί ὁ Ἱερός Ναός, ὅπου ἱερουργεῖται ἡ θεία Εὐχαριστία φρουρεῖται ἀπό τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Σαφῶς καί ὁ ἁγιασμός ψυχῶν καί σωμάτων εἶναι ἀποδεδειγμένα ἀναμφισβήτητος. Σαφῶς ἡ θεία Χάρη σέ συνδυασμό μέ τήν πίστη, δίδει τό θαῦμα στόν ἄνθρωπο καί στηρίζει τήν ζωή καί τό ἔργο του.
Ὅμως δέν πιστεύουν ὅλοι τό ἴδιο. Οὔτε ἔχουν ὅλοι τό ἴδιο θάρρος. Οὔτε ὅλοι προσεγγίζουν μέ τόν ἴδιο τρόπο τήν μυστηριακή ζωή. Ἐμεῖς θά πρέπει νά γίνουμε εὑρύχωροι γιά νά χωρέσουν ὅλοι. Κι οἱ ἀσθενέστεροι στήν πίστη καί οἱ ἀδύναμοι στό φρόνημα καί οἱ ἰδιότροποι στίς συνήθειες. Ὡς καλοί καί πιστοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀδειάζουμε τόν ἑαυτό μας, ἀρνούμαστε τις ἐπιλογές μας καί ἐγκαταλείπουμε τό θέλημά μας, ὄχι τόσο ἐπειδή φοβούμαστε τήν ἀσθένεια ἤ ὀλιγοπιστοῦμε, ἀλλά ἀπό ἀγάπη στόν ἄλλον, πού πρέπει κι αὐτός νά βρεῖ τή θέση του στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν σωτηρία του. Ἴσως εἶναι ὑπερβολή, ἀλλά ἡ ὑπερβολή τῆς ἀγάπης φέρεται ὡς μίμηση Χριστοῦ! Ἀμήν.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Μετά πολλῆς χαρᾶς ἀνακοινώνουμε, ὅτι ὑπεγράφη παρά τῆς Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ και Ἀθλητισμοῦ κας Λίνας Μενδώνη. Η ἔγκριση Τεχνικῆς Ἔκθεσης. Η ἔγκριση τοῦ ΣΑΥ και ΦΑΥ και Η ἔγκριση οἰκονομοτεχνικῆς μελέτης λήψης ἄμεσων μέτρων ἄρσης ἐτοιμορροπίας τῶν σεισμόπληκτων Ἱερῶν Ναῶν Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Καρλοβάσου, Ἁγίου Νικολάου Όρμου Καρλοβάσου, Ἁγίου Νικολάου Κοκκαρίου, Ἁγίου Σπυρίδωνος Βαθέος και Μεταμορφώσεως Σωτῆρος Πυθαγορείου.
Συνεχίζουμε με την Χάρη του Θεού και την βοήθεια όλων και για τους υπόλοιπους Ιερούς Ναούς μας.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Διά τήν ἐποφειλομένη τιμή πρός τόν πνευματικό του Πατέρα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Εὐσέβιος προέστη τοῦ ἐτησίου Μνημοσύνου ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου πρ. Πειραιῶς Καλλινίκου τό Σάββατον 27ην Φεβρουαρίου 2021, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς Σάμου.
Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας προσεκλήθη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ, ὅπως προστῇ τοῦ ἐν Πειραιεῖ τελεσθέντος ἱεροῦ Μνημοσύνου, ἀλλά λόγῳ τῶν κατ’αὐτάς αὐστηρῶν μέτρων ὑγιειονομικῆς προστασίας καί εἰς τήν Σάμον, δέν ἠδυνήθη νά παραστῇ. Διά τοῦτο καί ἐπετέλεσε τά δέοντα εἰς τήν ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος Μητροπολίτου Καλλινίκου ἠγαπημένην Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς, τήν ὁποίαν πάντοτε ἐπεσκέπτετο, ὅταν ἐρχόταν εἰς τήν Σάμον, χαίρων διά τήν πνευματικήν αὐτῆς ἀκμήν καί διά τίς ἐν αὐτῇ ἀσκούμενες Μοναχές, ὡς ἐτόνισεν καί εἰς τήν σύντομον προσλαλιάν του, δεόμενος τοῦ Κυρίου, ὅπως ἀναπαύῃ τήν μακαρίαν αὐτοῦ ψυχήν ἐν χώρᾳ Ζώντων καί φυλάττῃ τήν μνήμην αὐτοῦ ἀγήρων καί αἰωνίαν.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Μέσα σέ κλίμα ἰδιαίτερης συγκίνησης τελέσθηκε τήν Κυριακή 28η Φεβρουαρίου 2021 ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου, ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Παν/του Ἱερομονάχου π. Ἀναστασίου Πορώνη στόν Ἱερό Ναό Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ Παλαιοῦ Καρλοβασίου Σάμου, ὅπου καί θά ὑπηρετεῖ ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἐξῆς ὡς Ἐφημέριος.
Ὁ νέος Ἱερομόναχος τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, γεννήθηκε καί μεγάλωσε στό Καρλόβασι τῆς Σάμου, ὅπου ἔλαβε τήν ἐγκύκλιο μόρφωση καί ἀποκατεστάθη ἐπαγγελματικά. Ποθώντας ὅμως τό λειτούργημα τῆς Ἱερωσύνης, ἀφιέρωσε πλέον τόν ἑαυτό του στήν Ἐκκλησία, ὅπως χαρακτηριστικά τόνισε καί στόν χειροτονητήριο λόγο του: «Ἔχω τήν συναίσθηση πλέον, ὅτι καλοῦμαι νά γίνω Θεοῦ συνεργός, ὄχι γιά τήν ἀρετή μου καί τήν δικαιοσύνη μου, ἀλλά γιά τήν ἄπειρη ἀγάπη Του καί τήν ἀσύλληπτη συγκατάβασή Του πρός ἐμέ.»
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ἀντιφώνησή του ἐπέστησε τήν προσοχή τοῦ νέου Πρεσβυτέρου στά ἱερατικά του καθήκοντα, παρέχοντας συμβουλές μέσα ἀπό κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τόν προέτρεψε πατρικῶς νά ἐργασθεῖ ἀόκνως καί ἐνδελεχῶς γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν «ὑπέρ ᾧν Χριστός ἀπέθανεν κάι ἀνέστη».
Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος ἀπευθυνόμενος στό ἐλάχιστο, λόγῳ τῶν μέτρων ὑγιειονομικῆς προστασίας ἐκκλησίασμα, ζήτησε τήν ἀπό μέρους τους τιμή καί ἀγάπη πρός τόν νέο Πρεσβύτερο, ἐνῶ δέ παρέλειψε νά ἐκφράσει τόν προβληματισμό του γιά τήν ἀνάγκη ἀναζωπύρωσης τῶν ἱερατικῶν κλίσεων μέσα ἀπό τίς οἰκογένειες τῶν Νησιῶν μας, γιά νά συνεχίσει ὁ κόσμος νά ἔχει «ζωή καί σωτηρία», ὅπως τονίζει καί ὁ Μ. Βασίλειος στήν ἁγία Ἀναφορά του.
Εὐχή καί προσευχή ὅλων μας ὁ νέος Πρεσβύτερος, Ἱερομόναχος π. Ἀναστάσιος Πορώνης, νά εὐαρεστήσει τόν Θεό καί νά ἐπαληθεύσει τίς προσδοκίες τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, ἐπ’ ὠφελείᾳ τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν μας καί πρός δόξαν Θεοῦ.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Σήμερα, δεύτερη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, Κυριακή τοῦ Ἀσώτου, θά ἀναφερθοῦμε ἀρχικῶς στό δεύτερο κατανυκτικό τροπάριο, πού ψάλλεται μετά τήν ἀνάγνωση καί τήν προσκύνηση τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου. Τό πρῶτο, πού ἀναλύσαμε τήν προηγούμενη Κυριακή, ἀναφερόταν στόν Ζωοδότη Χριστό καί Τόν παρακαλοῦσε νά ἀνοίξει τίς πύλες τῆς μετανοίας καί νά δεχθεῖ τόν μετανοοῦντα ἁμαρτωλό παρέχοντας τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, μέ τό σπλαγχνικό Του θεῖο ἔλεος.
Τό δεύτερο τροπάριο ἀπευθύνεται πρός τό πάναγνο Πρόσωπο τῆς Παναγίας μας. Ἀναγνωρίζει τήν ἁμαρτωλότητα τοῦ ἀνθρώπου καί παρακαλεῖ τήν Παναγία μέ τίς πρεσβεῖες Της νά διευθετήσει τόν δρόμο τῆς σωτηρίας, δηλαδή νά συμβάλλει, ὥστε νά γίνει δεκτή ἀπό τόν Υἱό Της καί Θεό μας ἡ ἔμπρακτη μετάνοιά μας καί νά οἰκονομηθεῖ καί γιά ἐμᾶς ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί ἡ κάθαρση τῆς ψυχῆς.
Τό τροπάριο λέει: «Τῆς σωτηρίας εὔθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε· αἰσχραῖς γὰρ κατερρύπωσα, τὴν ψυχὴν ἁμαρτίαις, ὡς ῥαθύμως τὸν βίον μου, ὅλον ἐκδαπανήσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ῥῦσαί με, πάσης ἀκαθαρσίας.» Δηλαδή Παναγία μου, ἄνοιξέ μου τόν δρόμο γιά νά σωθῶ. Δυστυχῶς καταβρώμισα τήν ψυχή μου μέ αἰσχρές ἁμαρτίες, ἀφοῦ ὁλόκληρη τήν ζωή μου τήν ἔζησα μέ ἀδιαφορία καί ὀκνηρία πνευματική. Σέ παρακαλῶ μέ τίς προσευχές σου γλίτωσέ με ἀπό κάθε ἀκάθαρτη σκέψη καί πράξη.
Αὐτήν τήν ἴδια ἀνάγκη μετανοίας τόνισε καί στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Κύριός μας, ὁμιλώντας γιά τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀσώπου, ὥστε καταλαβαίνουμε πλέον, ὅτι τόσο τά δύο αὐτά τροπάρια, ὅσο καί ἡ σημερινή παραβολή εἶναι τά μέσα μέ τά ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας, προτρέπει σέ ἔμπρακτη καί ἀληθινή μετάνοια.
Στή σημερινή εὐαγγελική διήγηση κυριαρχεῖ ἡ μορφή τοῦ ἀγαθοῦ καί εὔσπλαγχνου πατέρα γιά νά ἀντιληφθοῦμε πώς ἡ μετάνοια εἶναι ἡ δική μας κίνηση πρός τόν Θεό. Διότι ὁ εὔσπλαχνος Πατέρας περίμενε τόν ἄσωτο υἱό του, ὅπως μᾶς περιμένει ὅλους ὁ Θεός μας! Εἶναι τόσο στοργικός ἀπέναντί μας καί μέ μεγάλη ὑπομονή. Ὅποιος ἀγαπᾶ κάνει ὑπομονή. Κι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς περιμένει.
Ἄς δοῦμε ὅμως τά στοιχεῖα πού μαρτυροῦν αὐτήν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους μας.
α. Ἤδη στήν ἀρχή τῆς διηγήσεως ὁ πατέρας, σεβόμενος τήν ἐλεύθερη ἀπόφαση τοῦ νεώτερου παιδιοῦ του, ἱκανοποιεῖ τό αἴτημά του καί τοῦ δίνει τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού τοῦ ἀνήκει.
β. Περιμένει τήν ἐπιστροφή τοῦ παιδιοῦ του. Κι ὅταν πρῶτος αὐτός τό ἀντικρύζει νά ἐπιστρέφει, τρέχει νά τό προϋπαντήσει, τό ἀγκαλιάζει καί τό «καταφιλεῖ».
γ. Δέν συζητεῖ κἄν τό αἴτημα τοῦ παιδιοῦ του νά γίνει δοῦλος στό πατρικό σπίτι, ἀλλά τό ἀποκαθιστᾶ στήν προηγούμενή του θέση, τόν ντύνει, τοῦ βάζει δακτυλίδι στό χέρι καί πανηγυρίζει χαρούμενος γιά τήν ἐπιστροφή του, δίνοντας τό σύνθημα ἑνός γενικοῦ ἑορτασμοῦ γιά τό χαρούμενο γεγονός.
δ. Τήν ἴδια στοργή δείχνει στή συνέχεια καί ἔναντι τοῦ μεγαλυτέρου παιδιοῦ του πού δυσανασχετεῖ γιά τόν ἑορτασμό· τό παρακαλεῖ μέ ἀγάπη νά πάρει μέρος στή χαρά γιά τήν ἐπιστροφή τοῦ χαμένου ἀδελφοῦ του.
ε. Τέλος, καί στό μέρος ἀκόμη τῆς διηγήσεως, ὅπου περιγράφεται ἡ ἀσωτεία καί ἡ ἀπόφαση μετάνοιας τοῦ νεώτερου παιδιοῦ, στό ὑπόβαθρο βρίσκεται ἡ μορφή τοῦ πατέρα. Θά σκεπτόταν ποτέ νά ἐπιστρέψει στό πατρικό σπίτι ὁ ἄσωτος, ἐάν μέσα στή μνήμη του δέν διατηρόταν ζωηρή ἡ γλυκιά ἀνάμνηση ἑνός πατέρα γεμάτου στοργή καί καλοσύνη;
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τό κίνητρο γιά τή μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἐπιστροφή του στήν πατρική οἰκία, στήν κοινωνία μέ τόν Πατέρα.
Ἡ ἐκκοσμικευμένη διανόηση, πού παριστᾶ τόν Θεό σάν ὀργισμένο τιμωρό, φοβίζει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἀπομακρύνει περισσότερο ἀπό τόν Θεό. Ὁ διάβολος ἐκμεταλλεύεται καί αὐξάνει τόν φόβο μέ τούς λογισμούς πού μᾶς βάζει, γιά νά ἀποφύγουμε τήν ἐξομολόγηση, ὥστε νά μήν τιμωρηθοῦμε. Στήν σημερινή παραβολή ὅμως φαίνεται ξεκάθαρα, πώς ὁ Θεός δέν τιμωρεῖ κανένα καί πώς ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό γίνεται αὐτοτιμωρία!
Ὁ τονισμός τῆς θείας ἀγαθότητας ἀνταποκρίνεται στή χριστιανική ἀντίληψη περί Θεοῦ καί ἐνθαρρύνει τόν ἄνθρωπο νά τόν πλησιάσει καί νά ζήσει τό μεγαλεῖο μετανοίας, ὡς ἐπιστροφή στό πατρικό σπίτι τῆς Ἐκκλησίας!
Ὁ πιστός Χριστιανός δέν πρέπει νά στηρίζεται στόν ἑαυτό του καί νά ἀναβάλει τήν μετάνοιά του, οὔτε νά περιμένει νά ἀρρωστήσει ἤ νά γηράσει γιά νά μετανοήσει καί νά ἐξομολογηθεῖ. Ὅπως δέν πρέπει καί ποτέ νά ἀπελπίζεται ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν του! Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει χαρακτηριστικά, ὅτι ὅσο μεγάλη κι ἄν εἶναι ἡ ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου, πάντως εἶναι μικρότερη ἀπό τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καί χάνεται μέσα σ’αὐτήν, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει μέ τή σπίθα τῆς φωτιᾶς, πού χάνεται μέσα στό πέλαγος τῆς θάλασσας. Καί σκεφθεῖτε συνεχίζει, πώς τό πέλαγος ὅσο μεγάλο κι ἄν εἶναι μετριέται, ἐνῶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπεριόριστη! (βλ.PG 49.337.40). Γι’ αὐτό, ὅσο ζοῦμε πάνω στή γῆ, πάντοτε ὑπάρχει ἡ δυνατότητα τῆς μετανοίας.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέ τή σταυρική Του θυσία, ἡ ὁποία ἔχει ἰσχύ στό διηνεκές, μᾶς ξεχρέωσε ἅπαξ καί διά παντός ἀπό τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἄνοιξε τόν Παράδεισο, ὅπου πρῶτος εἰσῆλθε ἕνας Ληστής, ὁ ὁποῖος ὅμως φάνηκε εὐγνώμων, ἐξομολογήθηκε πάνω στό σταυρό του, ζήτησε καί ἔλαβε τό θεῖο ἔλεος.
Ἄς προβληματισθοῦμε λοιπόν, ποιός εἶναι ἀλήθεια αὐτός, πού ἄν τοῦ χάριζαν τό χρέος ἤ τήν ὀφειλή του, δέν θά ἔτρεχε νά ἀποδεχθεῖ τήν δωρεά καί νά εὐχαριστήσει τόν δωρητή;
Ἄς σκεφθοῦμε πώς σήμερα ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής χρησιμοποίησε τήν ἔκφραση «ἀναστάς πορεύσομαι», γιά νά δείξει πώς ἡ μετάνοια δέν εἶναι μιά ἁπλή πορεία ἐπιστροφῆς, ἀλλά ἀνάσταση, κίνηση πρός τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος νίκησε μέ τήν ἀνάστασή Του τόν θάνατο καί δώρισε πρός ὅλους μας, τήν ἀληθινή, τήν ὄντως ζωή, δῶρο πολύτιμο καί ἀνεκτίμητο!
Ἡ ἀληθινή μετάνοια ἀνοίγει τόν Παράδεισο. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας γίνεται αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Παράδεισος! Ἄς ζήσουμε αὐτή τήν ἐμπειρία! Ἀμήν
Εκτύπωση
Email
