Συντάχθηκε στις .
Ἀγαπητοί Ἀδελφοί,
Σήμερα, στό μέσον χρονικά τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, δεσπόζει στούς Ναούς μας ὁ Τίμιος Σταυρός. Ὑψώνεται καί προσκυνεῖται γιά λόγους ἱστορικούς, ἀλλά κυρίως πνευματικούς.
Σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία στίς 6 Μαρτίου 326 ἡ Ἁγία Ἑλένη, μητέρα τοῦ πρώτου Χριστιανοῦ Αὐτοκράτορος Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀνεύρε τόν Τίμιο Σταυρό, μετά ἀπό πολύμηνες καί κοπιώδεις προσπάθειες. Ἐπειδή ὅμως ὁ Μάρτιος συμπίπτει πάντοτε μέσα στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, καί λόγῳ τοῦ πένθιμου χαρακτῆρος τῶν ἡμερῶν δέν θά μποροῦσε νά τελεσθεῖ πανηγυρικά ἡ ἀνάμνηση αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε τήν σημερινή ἑορτή μέ σκοπό νά θυμηθοῦμε τήν εὕρεση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀλλά καί γιά νά τόν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τήν χάρη καί τήν δύναμή Του γιά τό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Γιά νά ἀναθαρρήσουμε, ὅπως σημειώνουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, βλέποντας τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μετά τήν σταύρωση τοῦ Κυρίου μας ἔπαυσε νά εἶναι ὄργανο θανατικῆς καταδίκης καί ἔγινε τρόπαιο τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ ἐπί του διαβόλου καί τοῦ θανάτου καί ὄργανο σωτηρίας γιά τούς πιστούς Χριστιανούς. Μάλιστα ἀπό τήν σταύρωση τοῦ Κυρίου μας ἐπ’ αὐτοῦ ἔπαυσε νά εἶναι ἕνα ἄψυχο ξύλο. Ἔλαβε ζωή ἀπό τό τίμιο καί ζωοποιό αἷμα τοῦ Κυρίου μας πού ἔρρευσε πάνω Tου καί τόν κατέστησε Πρόσωπο καί ταυτόχρονα καί θρόνο τοῦ Χριστοῦ. Γιά τόν λόγο αὐτό τόν προσφωνοῦμε καί ἐπικαλούμαστε τήν χάρη καί τήν δύναμή Του λέγοντας: «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου» καί «Ἡ ἀήτηττος καί ἀκατάλυτος καί θεία δύναμις τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ μή ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς», ὅπως ἀκοῦμε αὐτήν τήν περίοδο στήν ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου.
Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό καύχημα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Τοῦτο δηλώνεται ἀπό τό γεγονός, ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί φέρουμε ἐπί τοῦ στήθους μας τόν Τίμιο Σταυρό. Δέν εἶναι κόσμημα, ἀλλά ὁμολογία πίστεως. Τόν τίμιο Σταυρό τόν λαμβάνουμε κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα καί ἔκτοτε περικοσμοῦμε τούς ἑαυτούς μας μέ τήν χάρη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐνεργοποιώντας μέ τήν πίστη μας τήν θεϊκή Του δύναμη γιά τή σωτηρία μας. Γιά τόν λόγο αὐτό ὅταν πρόκειται νά ἀγοράσουμε ἤ νά φορέσουμε ἕνα σταυρό, θά πρέπει νά εἴμαστε προσεκτικοί νά ἐπιλέγουμε ἕνα σωστό στό σχῆμα σταυρό καί ὄχι κάτι πού μπορεῖ νά θυμίζει σταυρό, διότι δέν πρόκειται γιά κόσμημα, ἀλλά ἐπαναλαμβάνουμε γιά ὁμολογία πίστεως καί φυλακτήριο τῆς ζωῆς μας. Γιά τόν ἴδιο λόγο πρέπει νά εἴμαστε καί προσεκτικοί ὅταν κάνουμε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ στό σῶμα μας. Ἀρκεῖ νά κάνουμε μία φορά τόν σταυρό μας, ἀλλά σωστά καί ὄχι σάν νά παίζουμε κιθάρα ἤ σάν νά κάνουμε ξόρκια.
Ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Σταυρός ταυτίζεται μέ τόν Χριστό. Εἶναι ὁ θρόνος τῆς χάρης Του, πρός τόν ὁποῖον προσερχόμαστε μέ παρρησία γιά νά λάβουμε ἔλεος καί νά βροῦμε χάρη γιά βοήθεια στόν κατάλληλο καιρό, ὅπως ἀκούσαμε νά λέει σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Πρός Ἑβραίους ἐπιστολή Του (δ 16). Γι’ αὐτό καί ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στίς 14 Σεπτεμβρίου εἶναι δεσποτική ἑορτή καί μάλιστα ἔχει καί δύο Κυριακές, πρίν καί μετά τήν Ὕψωση, ὅπως ἔχουν καί τά Χριστούγεννα καί τά Θεοφάνεια, πού εἶναι μεγάλες δεσποτικές ἑορτές. Αὐτό καί μόνον ἀρκεῖ γιά νά ἐννοήσουμε τό μέγεθος καί τή σπουδαιότητα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, μέ τήν ἀπό μέρους μας προσκύνηση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.
Ὁ Τίμιος Σταυρός κυριαρχεῖ στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὡς σύμβολο, ἀλλά καί ὡς ἦθος. Βιώνεται βέβαια πάντοτε ὑπό τό πρίσμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Σταυρός λαμβάνει τίς ἄπειρες διαστάσεις Του λουσμένος στό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὁ διάβολος πίστευε, πώς ὅσο εὔκολα νίκησε τούς Πρωτοπλάστους, θά νικοῦσε καί τόν Χριστό. Ἐπεχείρισε μέ τούς τρεῖς πειρασμούς στήν ἔρημο, ἀλλά δέν τά κατάφερε (βλ. Ματθ. δ, 1-11). Ἔστρεψε τότε ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ τούς ἀνθρώπους καί νόμιζε, πώς μέ τόν ἀτιμωτικό σταυρικό θάνατο θά ἔκλεινε τό κεφάλαιο «ΧΡΙΣΤΟΣ». Ὅμως σύμφωνα μέ τόν Μέγα Βασίλειο ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας τόν νίκησε μέ τά ἴδια του τα ὅπλα. Διότι ὁ διάβολος χρησιμοποίησε τό δένδρο τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, πού βρισκόταν στό κέντρο τοῦ Παραδείσου ὡς ἀγκίστρι καί μέ δόλωμα τήν θέωση ἔβγαλε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Παράδεισο. Ὁ Χριστός τώρα μέ τή σειρά Του χρησιμοποίησε τόν Σταυρό, κατά τόν ἴδιο τρόπο. Ἔβαλε γιά δόλωμα τήν ἀνθρώπινη φύση Του καί ἀγκίστρευσε τόν διάβολο. Καί ὅπως οἱ Πρωτόπλαστοι δέν εἶδαν τήν δολιότητα τοῦ διαβόλου, ἔτσι τώρα ὁ διάβολος δέν ἀντιλήφθηκε τήν θεϊκή φύση τοῦ Χριστοῦ. Ἔτρεξε νά καταπιεῖ καί νά ἐξαφανίσει τόν Χριστό, στήν οὐσία ὅμως καταπόθηκε ἀπό τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας, ὅπως λένε χαρακτηριστικά καί οἱ ὕμνοι τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Πάσχα, πού ψάλλουμε τό Μεγάλο Σάββατο τό πρωϊ. Διότι ἐξαιτίας τῆς θεϊκῆς φύσης, ἡ ὁποία εἶναι ἑνωμένη μέ τήν ἀνθρώπινη φύση στό θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου, ἀνέστη ἀπό τούς νεκρούς καί ἔτσι ψάλλουμε «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τόν θάνατον...» στό ἀναστάσιμο ἀπολυτίκιο τοῦ βαρέος ἤχου.
Σέ ἕνα τροπάριο τῆς ε΄ ὠδῆς τοῦ α΄ κανόνος τῆς σημερινῆς ὑμνολογίας, λέει πώς ἡ Ἐκκλησία ἐννοεῖται ὡς ὁ Παράδεισος πάνω στή γῆ, γιατί ἔχει στό κέντρο της τόν ζωηφόρο Σταυρό τοῦ Κυρίου, ἀπό τόν ὁποῖον καθώς τόν ἀγγίζουμε μετέχουμε στήν ἀθανασία. Ἡ μετάληψη τοῦ καρποῦ τοῦ δένδρου τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ ἔβγαλε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Παράδεισο. Ἡ μετάληψη τοῦ καρποῦ τοῦ Σταυροῦ, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ διατηρεῖ τόν ἄνθρωπο στόν Παράδεισο καί μάλιστα ἐγγυᾶται τήν αἰώνια παρουσία του στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μάθαμε νά ζοῦμε κάτω ἀπό τήν προστασία καί τήν χάρη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Μάθαμε πώς ὁ τίμιος Σταυρός εἶναι ὁ φύλακας τῆς Οἰκουμένης καί ὁ δικός μας. Μάθαμε, πώς εἶναι ἡ ὡραιότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ κραταιός προστάτης τῶν Ὀρθοδόξων Ἡγετῶν μας, ἡ δόξα τῶν Ἀγγέλων καί τό ἀγιάτρευτο τραῦμα τῶν δαιμόνων. Μάθαμε πώς ἔχουμε τόν Σταυρό ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου, ἀναγνωρίζοντας τόν διάβολο ὡς τόν μόνο ἐχθρό μας καί τόν πόλεμο ἐναντίον Του ὡς τόν μόνο πόλεμο τῆς ζωῆς μας. Ὅλα αὐτά ὅμως γιά νά ἀπηχοῦν στήν πραγματικότητα τῆς ζωῆς μας πρέπει ὄχι μόνο νά πιστεύουμε στόν Χριστό καί νά ἐπικαλούμαστε τή χάρη τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀλλά καί νά ἀποδεικνύουμε τήν πίστη μας, προετοιμαζόμενοι νά κοινωνουμε συνεχῶς ἀπό τά ἄχραντα Μυστήρια.
Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτήν τήν μεγάλη δωρεά, νά ζοῦμε στόν Παράδεισο τῆς Ἐκκλησίας τρεφόμενοι μέ τούς καρπούς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ γιά νά ἔχουμε τήν ζωντανή, πραγματική ἀνάμνηση τοῦ Χριστοῦ καί συνεπῶς ζωή καί σωτηρία. Ἀμήν.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Μέ ἐκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια καί ἐθνική ὑπερηφάνεια ἑορτάσθηκε στήν Ἱερά Μητρόπολη Σάμου καί Ἰκαρίας ἡ ἐπέτειος τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τῆς Ἐνάρξεως τῆς Ἐπαναστάσεως τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας τοῦ 1821, μέ κέντρο τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βαθέος Σάμου.
Τό πρωϊ τῆς κυριωνύμου ἡμέρα τῆς διπλῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τῆς Ἐθνικῆς μας ἐπετείου, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ.κ. Εὐσέβιος τέλεσε τήν θεία Λειτουργία, στό τέλος τῆς ὁποίας ἀνεγνώσθη τό Ἐγκύκλιο Μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου περί τῆς ἀναμφισβητήτου προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας μας στόν ἀγῶνα τοῦ 1821 ἐπί τῇ βάσει τῶν ἀπομνημονευμάτων τῶν Ἀγωνιστῶν.
Ἀκολούθως προέστη τῆς ἐπισήμου Δοξολογίας γιά τήν Ἐθνική Ἑορτή, παρουσίᾳ τῶν πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν Ἀρχῶν καί τῶν σημαιοφόρων μόνον τῶν Σχολείων μας, λόγῳ τῶν μέτρων ὑγιειονομικῆς προστασίας.
Μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος, εὐχόμενος πρός τούς παρόντας, ὁμίλησε ἐπ ὀλίγον ἐπικαίρως, καταλήγοντας ὡς ἐξῆς: «Στούς δύσκολους Ἐθνικούς καιρούς, πού διανύουμε σήμερα καί κινδυνεύουμε νά χάσουμε τήν ἐθνικοθρησκευτική μας ἐλευθερία καί ὑπόσταση, χρειάζεται νά ἀναβαπτισθοῦμε στήν πνευματική κολυμβήθρα τῶν Μαρτύρων, τῶν Ἡρῴων καί Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821. Τό Ἔθνος μας μεγαλούργησε καί οἱ Ἕλληνες πρόγονοί μας νίκησαν, γιατί πίστευαν στόν Θεό, στηρίζονταν στήν Ἐκκλησία καί ἦταν ἑνωμένοι καί ὁμονοοῦντες. Μόνο μέ τόν Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Μόνο μέ τήν ἐθνική καί ψυχική ἑνότητα καί ὁμόνοια. Μόνο ὅταν ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθοδοξία γίνει πάλι τό κέντρο τῆς Ἐθνικῆς μας συσπείρωσης, κιβωτός καί σκέπη τοῦ Ἔθνους, θά μπορέσουμε νά ξεπεράσουμε τίς σημερινές δυσκολίες καί νά σώσουμε τήν ἰδιοπροσωπεία μας.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀκολούθως χοροστάτησε στήν Ἐπιμνημόσυνη Δέηση καί παρέστη στήν κατάθεση στεφάνων στό Ἡρῷον τῆς Πλατείας Πυθαγόρα, ἐνῶ ἀνήγγειλε τούς ἑορτασμούς τῆς Ἐθνικῆς μας Ἐπετείου τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, πού διοργανώνει γιά τό προσεχές θέρος ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί προσελεύσει τῶν Μελῶν Αὐτῆς.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τήν μεταμόρφωση τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθόδοξης πίστης σὲ βίωμα ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς προέκταση τῆς προηγούμενης Κυριακῆς. Μνημονεύει τήν πολύτιμη προσφορά τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος ὡς μεγάλος δογματικός διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑπερασπίστηκε σθεναρά τό ὀρθόδοξο βίωμα. Τιμᾶ τούς ἀγῶνες του, ἀρχικῶς ὡς ἀσκητή καί μοναχοῦ στό Ἅγιον Ὄρος καί μετέπειτα ὡς Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, γιά τήν κατάπαυση τῶν λεγόμενων ἡσυχαστικῶν ἐρίδων τοῦ 14ου αἰῶνα. Τήν ἐποχή ἐκείνη κάποιοι Ρωμαιοκαθολικοί θεολόγοι ἀπό τη Δύση ἀμφισβήτησαν τήν δυνατότητα πού ἔχουμε ὡς Χριστιανοί, νά ἐρχόμαστε σέ κοινωνία μέ τόν Θεό. Σέ συνέχεια τῶν αἱρετικῶν τῶν προηγούμενων αἰώνων, ἐπιχείρησαν νά ἐμφανίσουν τή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τήν πνευματική προσπάθεια τῶν πιστῶν, κυρίως ὡς μιά συναισθηματική καί λογική διεργασία, παρά ὡς μιά ἐμπειρία σχέσης Θεοῦ καί ἀνθρώπου.
Σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία, ἡ ἄκτιστη οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπρόσιτη γιά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος μετέχει στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Μᾶς τό λέει πολύ καθαρά ὁ Μέγας Βασίλειος: «ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, διά τόν ἄνθρωπον εἶναι παντελῶς ἀπερινόητος καί ἄρρητος, ὅμως αἱ ἐνέργειαι αὐτοῦ πρός ἡμᾶς καταβαίνουσι». Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, στηριζόμενος στήν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν πρό αὐτοῦ Ἁγίων Πατέρων, κάνει διάκριση μεταξύ τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐνεργειῶν Του καί μᾶς τονίζει, ὅτι ὅπως ὁ ἥλιος στέλνει τίς ἀκτῖνες του, πού μᾶς φωτίζουν καί μᾶς θερμαίνουν ἔτσι πρέπει νά κατανοήσουμε τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Συνεπῶς ὅλοι οἱ πιστοί μποροῦν νά μετέχουν τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, τῆς Χάριτος δηλαδή τοῦ Θεοῦ, μέσα ἀπό τά Ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί κυρίως ὅταν μεταλαμβάνουν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό φαίνεται ξεκάθαρα καί μέσα ἀπό τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλύτου τῆς Καπερναούμ, γιά τό ὁποῖο ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Μᾶρκο. Ἡ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ πρός ἐκεῖνον. Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος θεραπεύει τόν παράλυτο καί ἡ θεραπεία του εἶναι ἄμεση λόγῳ τοῦ ὅτι ἐνεργεῖ ὁ Θεός. Δέν χρειάστηκε δηλαδή χρόνος ἀνάρρωσης ἤ ἐν καιρῷ ἀποκατάσταση. Διότι γνωρίζουμε, πώς ἄν κάποιος θεραπευθεῖ ἀπό κάποιον ἰατρό, χρειάζεται πολύ χρόνο γιά νά ἐπανέλθει καί συνήθως ὄχι ὅπως ἦταν πρίν τήν ἀσθένεια. Ἐνῶ ἐδώ ἔχουμε αὐθορεί καί παραχρῆμα ἀπόλυτη θεραπεία.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος λαμβάνει τήν ἀφορμή νά μιλήσει γιά τήν μετοχή τοῦ Παραλύτου στήν θεῖα ἐνέργεια, πού τόν θεραπεύει, ἀλλά καί τήν εὐκαιρία νά μᾶς πεῖ, τί ἦταν ἐκεῖνο, πού προξένησε τήν ἐπενέργεια τῆς θείας Χάρης καί ἔδωσε τήν θεραπεία στόν παράλυτο.
Ὁ παραλυτικός λέει «αἰρόμενος ὑπό τεσσάρων» ἔφθασε στήν οἰκία, ὅπου δίδασκε ὁ Χριστός. Ἐπειδή ὁ κόσμος ἦταν πολύς τόν ἀνέβασαν στήν ὀροφή, «ἀπεστέγασαν τήν στέγην» καί κατέβασαν τόν παραλυτικό μαζί μέ τό κρεββάτι μπροστά στόν Χριστό, πού τοῦ χάρισε τήν ἴαση καί θεραπεία τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος προσαρμόζει αὐτήν τήν πράξη στήν θεραπεία τῆς παράλυτης ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχῆς καί κάνει τόν ἐξῆς παραλληλισμό. Κάθε ἕνας πού πρόσκειται στίς ἡδονές εἶναι παράλυτος στήν ψυχή κείμενος ἐπάνω στό κρεββάτι τῆς ἡδυπαθείας καί τῆς σαρκικῆς ἀνέσεως. Ἡ ψυχή εἶναι παράλυτη, καθηλωμένη σέ ἕνα σῶμα πού ὑπηρετεῖ τίς ἡδονές. Χρειάζεται ἡ παράλυτη ψυχή νά ἐπιστρέψει στόν Χριστό γιά νά θεραπευθεῖ.
Τήν βοηθοῦν τέσσερις παράγοντες, τέσσερις φίλοι της ψυχῆς δηλαδή:
Πρῶτος φίλος εἶναι «ἡ οἰκεία κατάγνωσις». Δηλαδή ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας καί ἡ διάθεση, ὄχι νά δικαιολογήσουμε τόν ἑαυτός μας, ὅπως συμβαίνει συνήθως, ἀλλά νά τόν διορθώσουμε.
Δεύτερος φίλος εἶναι «ἡ τῶν προημαρτημένων ἐξαγόρευσις». Δηλαδή, ἡ ἐνώπιον Πνευματικοῦ Ἱερέως ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτημάτων μας.
Τρίτος φίλος εἶναι «ἡ εἰς τό ἑξῆς πρός ἀποχήν τῶν κακῶν ὑπόσχεσις», ἡ ὑπόσχεση δηλαδή νά μήν ὑποπέσει ὁ ἄνθρωπος στά ἴδια ἁμαρτήματα.
Τέταρτος φίλος εἶναι «ἡ πρός τόν Θεόν δέησις», δηλαδή, ἡ προσευχή.
Ἀπαιτεῖται ὅμως νά ἀποστεγάσουν τήν στέγη, τήν ὀροφή. Ὀροφή εἶναι τό λογιστικό μέρος τῆς ψυχῆς, πού εἶναι φορτωμένο ἀπό ὑλικά, πού προέρχονται ἀπό τήν σχέση πρός τά γήϊνα καί τά πάθη, πού χωρίζουν τήν ψυχή ἀπό τόν Χριστό.
Ὅταν καθαρισθεῖ ὁ λογισμός μας, ἀπό τά πάθη τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ὅπως εἶναι οἱ μικρότητες, τά μίση, οἱ ζήλιες, ὁ φθόνος, ἡ κακότητα, οἱ σαρκικές ἁμαρτίες, τότε μποροῦμε νά ταπεινωθοῦμε, νά προσπέσουμε καί νά προσεγγίσουμε τόν Χριστό. Ἀμέσως τότε ὁ παράλυτος νοῦς ἀκούει τήν γλυκυτάτη λέξη «τέκνον» καί λαμβάνει ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλά καί δύναμη γιά νά σηκώσει τό κρεββάτι του. Δηλαδή ὁ φωτισμένος νοῦς ὁδηγεῖ καί διευθύνει τό σῶμα στά ἔργα τῆς μετανοίας καί δέν διευθύνεται ἀπό αὐτό, ὅπως γινόταν προηγουμένως. Ζεῖ τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τήν καλή συνήθεια νά μή θεωρεῖ τόν ἑαυτό του τέλειο καί ἀναμάρτητο, ὅταν μαθαίνει νά ἀναγνωρίζει τά σφάλματά του, ὅταν δηλαδή ἀποκτᾶ τή συνεχῆ μετάνοια, τότε δέν ἀπολαμβάνει μόνο τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γίνεται καί φορέας αὐτῆς τῆς χάριτος στό ἐκκλησιαστικό σῶμα. Γίνεται χρήσιμος στό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου, γιατί ἀνακαινίζει τή χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα του μέ τά μυστήρια τῆς μετάνοιας καί τῆς ἐξομολόγησης. Μιμεῖται οὐσιαστικά τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος ὑποτάχθηκε στό θέλημα τοῦ Πατέρα γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, ὅπως πολύ εὔστοχα σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό ἀνάγνωσμα: «εἶναι φανερό ὅτι δέν ἔρχεται (ὁ Χριστός) νά βοηθήσει ἀγγέλους, ἀλλά τούς ἀπογόνους του Ἀβραάμ. Ἔπρεπε λοιπόν νά γίνει σ’ ὅλα ὅμοιος μέ τά ἀδέλφια του, ὥστε νά γίνει σπλαχνικός καί πιστός ἀρχιερέας στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ, γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ» (βλ.Ἑβρ. β, 16-17)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἄς μήν μᾶς ἀπογοητεύουν οἱ δυσκολίες καί οἱ ἐνίοτε ἀντίξοες συνθῆκες στήν κίνηση τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἑαυτοῦ μας, πρός μετάνοια καί πνευματική ἀνακαίνιση. Ἀς κάνουμε φίλους μας τήν αὐτομεμψία, τήν ἐξομολόγηση, τήν προσευχή καί κυρίως τήν προσπάθεια νά μήν ἐπιστρέφουμε στά ἴδια ἁμαρτήματα. Καί οἱ νέοι αὐτοί πνευματικοί φίλοι μας, θά μᾶς ὁδηγήσουν στήν ταπείνωση καί τήν θεοφιλῆ ζωή καί τότε στήν θεραπευμένη ψυχή μας θά ἔλθει νά ἀναπαυθεῖ ἡ ζωοποιός χάρις τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ στόχος τῆς ἄσκησης στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἰδίως κατά τήν περίοδο τῆς ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, πού διανύουμε. Αὐτή εἶναι καί ἡ καλύτερη προετοιμασία μας γιά νά συμμετάσχουμε συχνά καί στήν θεία μετάληψη, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον», ἐσχάτως δέ καί εἰς ὁμολογίαν πίστεως. Ἀμήν.
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
(ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙΤΕ ΣΤΟ VIDEO ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ).
Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821
Εκτύπωση
Email
Συντάχθηκε στις .
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Εὐαγγελίζου γῆ, χαράν μεγάλην» ψάλλουμε σήμερα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί στούς Ναούς μας, γιά νά τιμήσουμε τόν Εὐαγγελισμό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καί ταυτοχρόνως, σέ κοινή ἑορτή, ὁ Ἑλληνισμός πανηγυρίζει τήν Ἐπέτειο τοῦ 1821. Τήν ἔναρξη τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Τοῦ ἱεροῦ Ἀγώνα τῆς ἀπροσμέτρητης ἀποφασιστικότητας, τόλμης, θάρρους καί θυσίας γιά τήν ἐλευθερία.
Οἱ πρόγονοί μας, οἱ γενναῖοι Φιλικοί, οἱ πρωταγωνιστές τοῦ Ἀγώνα, οἱ μαχητές τῆς ἀπελευθερώσεως, εἶχαν ἀπό τήν προηγούμενη χρονιά, ἤδη ἀπό τό 1820, ὁρίσει τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὡς ἡμέρα τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ξεσηκωμοῦ. Ἤθελαν ἔτσι νά ἐκφράσουν μέ τόν πιό δυνατό καί συμβολικό τρόπο τούς ἄρρηκτους δεσμούς μεταξύ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους. Οἱ Ἕλληνες πολέμησαν γιά τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα.
Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν μοιάζει μέ καμμία ἄλλη ἐπανάσταση τῆς ἐποχῆς. Ἀξιοποιεῖ μέν ἰδέες ἀπό ἄλλα ἐπαναστατικά κινήματα τῶν χρόνων ἐκείνων, ἀλλά δέν εἶναι ἀντίγραφο καμμιᾶς. Εἶναι ἐπανάσταση μέ ἐθνικό καί θρησκευτικό χαρακτήρα. Ἔχει ὡς κίνητρο τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τούς Ὀθωμανούς. Ἔχει ὡς πνευματικό στήριγμα τήν πίστη στήν θεία Πρόνοια καί τόν σεβασμό πρός τούς πολυάριθμους Νεομάρτυρες, πού βρῆκαν θάνατο ὁμολογώντας τήν πίστη τους στόν Χριστό.
«Μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος», ἔγραφε στήν Προκήρυξη τῆς 24ης Φεβρουαρίου τοῦ 1821 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης. Τό φρόνημα καί ἡ πίστη τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ ‘21 ὑπάρχει μέσα στόν λόγο καί στίς πράξεις τους. Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἔβαλε τόν Σταυρό στήν πρώτη σημαία πού πρόχειρα κατασκεύασε. Χαρακτηριστικά ὁ ἴδιος εἶπε, μετά τήν ἀπελευθέρωση, στούς μαθητές τοῦ πρώτου Γυμνασίου τῆς Ἀθήνας: «Ὅταν πήραμε τά ὅπλα, πρῶτα εἴπαμε ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος». Καί ὁ Σαμιώτης λόγιος Γεώργιος Κλεάνθης, κατέγραψε μέ στίχους τά ἰδανικά τῶν Ἀγωνιστῶν: «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερία». Στά Συντάγματα τῶν Ἐθνικῶν Συνελεύσεων τοῦ Ἀγώνα, ὑπάρχει στό Προοίμιο ἡ φράση ἡ ὁποία καί σήμερα διατηρεῖται στό Σύνταγμά μας: «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος!».
«Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση εἶναι ἡ πιό πνευματική ἐπανάσταση πού ἔγινε στόν κόσμο. Εἶναι ἁγιασμένη», ἐπισημαίνει ὁ Φώτης Κόντογλου. Καί συνεχίζει: «Στήν Πόλη κρεμάστηκε ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος, ἀνοίγοντας πρῶτος τό μαρτυρολόγιο τῆς Ἐπανάστασης. Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος πολέμησε σάν νέος Λεωνίδας καί σουβλίστηκε γιά τήν πίστη του. Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, ὁ Ἠσαΐας Σαλώνων, ὁ Ρωγῶν Ἰωσήφ, ὁ Παπαφλέσσας… καί ἄλλοι πολλοί πολεμήσανε γιά τήν ἁγιασμένη πατρίδα τους. Στήν Τριπολιτσά κλειστήκανε στή φυλακή κατά τήν Ἐπανάσταση οἱ δεσποτάδες τοῦ Μοριά καί οἱ περισσότεροι πεθάνανε μέ ἀβάσταχτα μαρτύρια. Τό ἴδιο καί στήν Πόλη, φυλακωθήκανε καί κρεμαστήκανε πολλοί δεσποτάδες».
Οἱ πρωτεργάτες τοῦ 1821, ἦσαν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Εἶχαν συνείδηση τῆς διαχρονικῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό ὁμολογοῦν ἀπερίφραστα οἱ ἴδιοι. Τό λόγο τους ἀκοῦμε καί σήμερα νά ἀντηχεῖ. «Γι’ αὐτά πολεμήσαμε», ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης, δείχνοντας σπασμένες ἀρχαῖες κολῶνες. Καί ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τῆς ἐλεύθερης Ἑλλάδος, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ἤθελε τά ἑλληνόπουλα νά λαμβάνουν παιδεία ἑλληνορθόδοξη μέ κείμενα Χριστιανικά καί Ἀρχαῖα Ἑλληνικά.
Τιμοῦμε σήμερα ὅλους αὐτούς, γνωστούς καί ἀγνώστους ἥρωες πού μέ αὐτοθυσία ἀγωνίσθηκαν καί ἔπεσαν γιά τήν Ἐλευθερία μας. Κληρικούς καί λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, ὁπλαρχηγούς στήν στεριά, ναυτικούς στήν θάλασσα. Τιμοῦμε σήμερα, Ἕλληνες καί Φιλέλληνες.
Στούς πρωτεργάτες καί τούς ὁραματιστές, σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι σχεδίασαν καί σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πραγματοποίησαν τό ἔπος τοῦ 1821, δέν ὀφείλουμε μόνο πολλά, ὀφείλουμε τά πάντα· τήν μετέπειτα ἱστορική καί ἐθνική ὕπαρξή μας.
Σέ ἕνα χρόνο συμπληρώνονται 200 ἔτη ἀπό τήν Ἐπανάσταση. Ἐν ὄψει τοῦ 2021, ἡ Ἐκκλησία μας προετοιμάζεται γιά νά τιμήσει μέ τόν τρόπο πού ἁρμόζει τήν μεγάλη αὐτή Ἐπέτειο. Γιά νά ξαναφέρουμε στήν μνήμη τά γεγονότα. Γιά νά συναντηθοῦμε μέ τίς ἀξίες πού τροφοδότησαν τό ἐπαναστατικό φρόνημα, τήν μαχητικότητα, τόν πατριωτισμό καί τά δημοκρατικά ἰδανικά τῶν Ἀγωνιστῶν.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπό τό 2012, ἔχει ξεκινήσει τήν διοργάνωση δέκα ἐπιστημονικῶν συνεδρίων γιά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας καί τό 1821. Στό τέλος τοῦ 2021 θά κυκλοφορηθοῦν οἱ δέκα τόμοι τῶν Πρακτικῶν μέ ὅλες τίς εἰσηγήσεις καί θά εἶναι στήν διάθεση κάθε ἀναγνώστη.
Σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, ἔχει προγραμματισθεῖ, καί ἤδη ὑλοποιεῖται, ἡ διοργάνωση μαθητικῶν διαγωνισμῶν γιά τήν προετοιμασία βίντεο μικρῆς διαρκείας ἀπό μαθητές καί μαθήτριες Γυμνασίων. Τά θέματα ἀφοροῦν στήν ζωή καί στήν δράση μεγάλων μορφῶν τῆς προεπαναστατικῆς, τῆς ἐπαναστατικῆς καί τῆς μετεπαναστατικῆς περιόδου. Προσφέρονται δέ νέα κατηχητικά βοηθήματα σέ γονεῖς καί κατηχητές, ὥστε νά μαθαίνουν τά παιδιά μας μέ κατανοητό καί εὐχάριστο μαζί τρόπο, τήν Ἑλληνική Ἱστορία ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Ἡ Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Πολιτιστικῆς Ταυτότητος σέ συνεργασία μέ τίς κατά τόπους Ἱερές Μητροπόλεις ἔχει προγραμματίσει σειρά λατρευτικῶν, ἐπιστημονικῶν, πολιτιστικῶν καί καλλιτεχνικῶν ἐκδηλώσεων γιά τό ἔτος 2021, ὥστε νά διαδοθεῖ στίς τοπικές κοινωνίες τό Χριστιανικό καί πατριωτικό μήνυμα τοῦ 1821, μέσα στήν πληρότητά του.
Ὁ κόσμος ἐξελίσσεται. Ἀλλάζει. Οἱ κοινωνίες μεταβάλλονται. Ἡ Ἑλλάδα προχωράει. Ἐμεῖς, ὡς ἀπόγονοι τῶν Ἑλλήνων πού ἀπελευθέρωσαν «μιά χώρα μικρή· ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στήν Μεσόγειο» (Γ. Σεφέρης), ἔχουμε πάντα τήν ἀνάγκη νά κοινωνοῦμε τό «ἀθάνατο κρασί τοῦ ‘21».
Προχωροῦμε μέ ἐπίγνωση τῶν ἐξελίξεων, τῶν ἀπαιτήσεων καί τῶν ἀναγκῶν τῆς ἐποχῆς μας. Στήν πορεία αὐτή, κρατοῦμε στήν ψυχή μας ζωντανό τόν σεβασμό τῶν προγόνων μας πρός τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα.
Σήμερα ἡ πατρίδα μας καί ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη ἀντιμετωπίζει τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Στούς Ἱερούς Ναούς μας πρός ἀποφυγή τῶν συναθροίσεων καί τῆς μεταδόσεως τῆς νόσου δέν τελοῦνται τά Ἱερά καί Ζωηφόρα Μυστήρια. Ἡ ἑνότητά μας ἀποκτᾶ τήν χάρη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων μέσα ἀπό τήν θερμουργό πίστη μας, τήν προσευχή μας, τήν μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου, τήν ὑπομονή καί τήν ἀγάπη μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες στεκόμαστε ὄρθιοι μέ ὑπευθυνότητα, ἔχοντας τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό. Ὅπως τό Γένος μας ἄντεξε τήν καταπίεση τῆς μακρᾶς δουλείας μέ πίστη καί μέ προσευχή καί ἀνέστη, ἔτσι καί σήμερα θά ἀντιμετωπίσουμε τόν κίνδυνο γιά τήν ὑγεία μας μέ σταθερή τήν πίστη μας, εὐαγγελιζόμενοι τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Τό 1821 μᾶς ἐμπνέει. Ὡς ἀνεξάντλητη πηγή καί πρόσκληση ἐγρηγόρσεως. Ἔχουμε χρέος ποτέ νά μή λησμονοῦμε…
Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἡρωικῶς πεσόντων!
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Τίτος
† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος
† Ὁ Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος
† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος
† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θεόφιλος
† Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος
† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος
† Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος
† Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος
† Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος
Εκτύπωση
Email
