Ο Αναστάς Ιησούς δίδει τις τελευταίες Του υποθήκες προς τους Μαθητές Του επάνω στο όρος των Ελαιών και τους υπόσχεται ότι μετά από λίγες ημέρες θα τους στείλει τον Παράκλητον, « το Πνεύμα της αληθείας» και θα τους οδηγήσει εις « πάσαν την αλήθειαν». Και μέσα σε πλήρη πνευματική έξαρση της ιεράς εκείνης ατμόσφαιρας, ο Ιησούς « επάρας τας χείρας αυτού, ευλόγησεν αυτούς» και ενώ τους ευλογούσε « διέστη απ αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν».
Οι μαθητές έκθαμβοι τον παρακολουθούν να αναλαμβάνεται στον ουρανόν. Οι άγγελοι ανοίγουν τις πύλες του ουρανού για να εισέλθει στη Δόξα Του Νικητής του θανάτου. « Άρατε », λέγουν οι μεν προς τους δε, « άρατε πύλας οι άρχοντες ημών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της Δόξης». Ω, πόσον ωραία είναι η δόξα . Η ανθρώπινη ψυχή είναι πλασμένη γι’ αυτήν. « Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς». Αλλά δόξα , δόξης διαφέρει. Η μία είναι επίγεια , ανθρώπινη και η άλλη ουράνια, θεϊκή. Η επίγεια είναι δόξα μάταια και ανωφελής , καπνός και όνειρο που διαλύεται αμέσως. « Επελθών γαρ ο θάνατος , ταύτα πάντα εξηφάνισται». Που είναι οι θρόνοι του Αλέξανδρου, των Καισάρων, η δόξα των Πατριαρχών και η μεγαλοπρέπεια ; « Πάντα κόνις , πάντα τέφρα, πάντα σκιά ». Ιδού πως παρομοιάζει αυτή την δόξα ο προφήτης Ησαΐας : « πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου. Εξηράνθη ο χόρτος και το άνθος αυτού εξέπεσε».
Το ακόμη σπουδαιότερον είναι , ότι εκτός των άλλων είναι επικίνδυνη και επιβλαβής. Διότι η δόξα των ανθρώπων απαιτεί αβαρίες . Αβαρίες στην πίστη, αβαρίες και στην ηθική . Τι κάνουν οι άνθρωποι για ν’ ακουστεί το όνομα τους και να θαυμάζονται από τους συνανθρώπους τους ; Παραδίδονται σε όλες τις αξιώσεις του συρμού , ακολουθούν μια ζωή « ελεύθερη». Δεν διστάσουν ν ‘ αδικήσουν και να παραγκωνίσουν , χρησιμοποιώντας ως μέσω το ψεύδος , τη διαβολή, την απάτη και αυτό ακόμη το έγκλημα. Έπειτα , για να τα έχουν με όλους καλά, γίνονται και πιστοί και άπιστοι και ηθικοί και ανήθικοι και θρήσκοι και άθρησκοι, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Και γιατί όλα αυτά; « διότι ηγάπησαν την δόξα των ανθρώπων μάλλον, υπέρ την δόξαν του Θεού». Αυτή είναι η δόξα των ανθρώπων , η οποία αποτελεί ένα κίβδηλο ομοίωμα της πραγματικής δόξης.
Αλλά ας έρθουμε τώρα στη δόξα του Θεού. Αυτή είναι αληθείς και αιώνια. Δεν απογοητεύει , δεν δημιουργεί πικρίες , φόβους και ανησυχίες . δεν προκαλεί φθόνους , έριδες και αντιζηλίες. Η δόξα του Θεού ικανοποιεί και αναπαύει πλήρως τον άνθρωπο. Γεμίζει δε την ψυχή του από διαρκή και μόνιμη χαρά. Αυτή δεν σβήνει ποτέ . Μόνος αρχή έχει, όταν θα την λάβει ο άνθρωπος. Ουδέποτε όμως τέλος. Διότι οι πιστοί « βασιλεύουσιν εις τους αιώνας των αιώνων», κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη. Όταν θα την λάβεις δεν θα την χάσεις ποτέ. Δεν υπάρχουν προσωποληψίες και αδικίες παρά τω Θεώ. Στον ουρανό, μόνον η δικαιοσύνη επικρατεί. Η ουράνια δόξα είναι συγχρόνως και μεγαλειώδης. Διότι εκείνων που θα την λάβουν θα λάμψει « το μεν πρόσωπον αυτών ως ο ήλιος , τα δε ιμάτια αυτών θα γίνουν λευκά ως το φώς».
Ανελήφθης εν δόξη Χριστέ ο Θεός ημών…..
Ένα μέρος της αθανάτου δόξης Του μας παρουσίασε με την Ανάληψη Του ο Ιησούς, με μοναδικό σκοπό να μας δείξει τι μας αναμένει υψηλά ΄ στο θρόνο της Χάριτος Του.
Ο δρόμος δύσκολος, ανηφορικός ΄ χρειάζεται αγώνας, όπως Εκείνος ,είπε ΄ « όστις νικά, θα δώσω εις αυτόν να καθίσει μετ’ εμού εις τον θρόνον μου καθώς και Εγώ ενίκησα και εκάθισα μετά του Πατρός μου εις τον θρόνον Του». Το τέρμα ασφαλές ΄ εκεί ο μέγας Αθλοθέτης θα προσφέρει τον αμαράντινο της δόξης στέφανο στους εκλεκτούς Του, κατά την υπέροχη ομολογία του αποστόλου Παύλου : « τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα ΄ λοιπόν απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος».
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας κ.κ Ευσεβίου.
Με την καθιερωμένη λαμπρότητα τιμήθηκε η μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εκ Χώρας Σάμου στον ομώνυμο Ιερό ναό του έξωθεν της Χώρας που υπήρξε και η γενέτειρα του. Οι Αρχιερατικές ακολουθίες τελεστικών παρά του Σεβασμιωτάτου ποιμενάρχου μας κ.κ Ευσεβίου , παρουσία πλήθους χριστιανών.
