Επιμνημόσυνη Δέηση για τους ήρωες των Ιμίων

Συντάχθηκε στις 15 Μαρτίου 2017.

Επιμνημόσυνη δέηση τελέσθηκε για τους ήρωες που έπεσαν στα Ίμια το 1996 το μεσημέρι της Κυριακής στο παλιό Λιμάνι του Καρλοβάσου.

Στο μνημείο που έχει κατασκευαστεί προς τιμήν των τριών ηρώων, του Σαμιώτη υποπλοιάρχου Χριστοδούλου Καραθανάση, του υποπλοιάρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού, από τον σύλλογο Ριμινιτών Ελλάδος με πρόεδρο τον Σάμιο Νικόλαο Ξανθό και κυρίως με την χρηματοδότηση του αειμνήστου Νικήτα Αδριανόπουλου.

Την επιμνημόσυνη δέηση τέλεσε ο Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του νομού ενώ μετά κατατέθηκαν στεφάνια στο μνημείο. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στην ομιλία του τόνισε:

Πρίν ἀπό λίγο στήν κεντρική πλατεία τῆς πόλεώς μας διατρανώσαμε μέ ἐνθουσιαμό τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Λιτανεύσαμε τίς ἱερές Εἰκόνες μας, γιά νά θυμηθοῦμε τήν ἀναστήλωσή τους, μετά ἀπό μία ὑπερεκατονταετῆ περίοδο εἰκονομαχίας, πρό 10 αἰώνων περίπου.

Πανηγυρίσαμε τήν νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας πάνω στόν διάβολο καί κάθε αἵρεση καί ἐχθρό, πού ἐκεῖνος ξεσηκώνει ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

Μέ συγκίνηση ψάλλαμε τό «Αἰωνία ἡ μνήμη», γιά νά μακαρίσουμε ὅλους ἐκείνους, τούς ἀνά τούς αἰῶνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, πού μέ τή ζωή, τόν λόγο καί τό ἔργο τους ὁμολόγησαν τήν ὀρθόδοξη πίστη τους καί ὑπερασπίσθηκαν τήν ἐν Χριστῷ ζωή τους, καθώς πολλοί ἀπό αὐτούς ἀξιώθηκαν νά τήν πορφυρώσουν μέ τό μαρτυρικό τους αἷμα.

Καί σκέφτομαι πώς μέ τήν ἐπιμνημόσυνη δέηση γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν ἡρώων μας, πού μόλις τελέσαμε προεκτείναμε τόν Ὀρθόδοξο αὐτό μακαρισμό, ὡς αὐτόν ἐδῶ τόν τύμβο.

Μέ τό «Αἰωνία ἡ μνήμη», πού μόλις ψάλλαμε μακαρίσαμε τούς ἥρωές μας, τόν δικό μας Σάμιο Χριστόδουλο Καραθανάση, τόν Ἕκτορα Γιαλοψό καί τόν Παναγιώτη Βλαχάκη.

Ἐπειδή στάθηκαν στίς ἐπάλξεις, ὄχι μόνο τῆς Πατρίδος, ἀλλά καί τῆς πίστεως.

Ἐπειδή φάνηκαν ὡς ἡ αὐθεντική συνέχεια τῆς ἡρώων τῆς Πατρίδος μας. Ὅλων ἐκείνων, πού ἐλεύθεροι ὄντες ἐν Χριστῷ, ἀγωνίσθηκαν γιά νά μᾶς ἐλευθερώσουν ἀπό τούς κατά καιρούς ζυγούς τῆς σκλαβιᾶς, μαχόμενοι ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, ὅσο κι ἄν ἡ σύγχρονη διανόηση περιφρονεῖ αὐτήν τήν ἱστορική πραγματικότητα.

Οἱ τρεῖς ἥρωές μας συμμετέχουν στό μακαρισμό τῆς ἡμέρας ὡς Ὀρθόδοξοι καί Ἕλληνες, ἀφοῦ μέ τό ἴδιο τους τό αἷμα ὑπέγραψαν τήν ἀγάπη τους γιά τήν Πατρίδα καί τήν Ἐκκλησία μας.

Καί φυσικά κανείς δέν χάνεται.

Τό δένδρο τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς ἀνδρειώνεται μέ τίς θυσίες τέτοιων ἡρώων, πού ἁγιάζουν τό χῶμα τῆς Πατρίδος μας.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καυχάται ἐν Κυρίῳ γιά τά παιδιά της, τά ὁποῖα ζοῦν ἐν Κυρίῳ, σέ μιάν ἄλλη διάσταση ζωῆς καί γιά τά ὁποία εὔχεται γιά τήν αἰώνια παραμονή τους στήν μνήμη τοῦ Θεοῦ, δηλαδή γιά τήν σωτηρία τους.

Καί μακάρι ὁ ἡρωϊσμός αὐτῶν τῶν παιδιῶν τοῦ Χριστοῦ νά ἐμπνεύσει καί σήμερα τίς ψυχές τῶν Ἑλλήνων.

Μακάρι ἡ θυσία καί ἡ ἀνδρεία τους νά εὕρουν ἀπήχηση μέσα στίς ψυχές τῆς νέας γενεᾶς τῶν Ἑλλήνων.

Μακάρι νά ἀναζωπυρώσουμε τήν ἐθνική μας φιλοτιμία, τήν ὑπερηφάνεια τοῦ Ἕλληνα, τοῦ ὑπερασπιστοῦ τῆς θρησκείας καί τῆς Πατρίδος.

Μακάρι ἔστω καί τώρα νά ἐπιστρέψουμε στίς πνευματικές μας ρίζες, τή ὀρθόδοξη ζωή καί παράδοσή τῆς Πατρίδος μας. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιά νά διασώσουμε τόν ἡρωϊσμό μας, τήν ἀξιοπρέπειά μας, τήν πίστη μας καί αὐτήν τήν ἴδια τήν ζωή μας.

Ὁ πνευματικός ἀναβαπτισμός τῶν συγχρόνων Νεοελλήνων, ὅλων μας, στά ἱερά νάματα τῆς Ἑλληνορθοδοξίας μας, δέν ἀποτελεῖ μόνο τό ἀνάχωμα στίς ἐκ δυσμῶν καί ἀνατολῶν ἀπειλές, ἀλλά καί τήν ἀνάγκη νά μήν ἀφήσουμε τήν θρησκεία καί τήν ἐθνική μας κληρονομιά. Εἶναι ἀνάγκη νά ἐνθυμούμεθα μέ ἐθνική ὑπερηφάνεια τούς δικαίους ἀγῶνες τῆς Ἑλλάδος. Τούς ἀγῶνες ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.

Ἡ ἀνάμνησή τους εἶναι δύναμη, εἶναι θάρρος, εἶναι πρόοδος καί πνευματική τροφή, εἶναι ἐλπίδα, ἀλλά καί τιμή, πού εἴμαστε Ὀρθόδοξοι καί Ἕλληνες.

Ἀγαπητοί μου,

Δέν ὑπάρχει ὡραιότερη στιγμή γιά τόν Ὀρθόδοξο Ἕλληνα νά συμμετέχει σε αὐτόν τόν μακαρισμό.

Δέν ὑπάρχει ὡραιότερη ἀναμονή γιά τόν Ὀρθόδοξη Ἕλληνα, ὅταν μεταβῇ ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν νά συναντήσει τού ἥρωες τῆς πίστεως καί τῆς Πατρίδος του.

Ἀλήθεια, δέν ὑπάρχει ὡραιότερη εὐχή γιά τόν Ὀρθόδοξο Ἕλληνα ἀπό τόν μακαρισμό νά ὑπάρχει αἰωνίως στήν μνήμη τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, πού δέν μᾶς ἐγκαταλίπῃ ἀπροστάτευτους, ὅταν Τόν ἀκολουθοῦμε μέ πίστη.