ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ «ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΑΧΑΝΑ» ΣΤΗ ΣΑΜΟ
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας τέλεσε στις 9 Δεκεμβρίου τα Θυρανοίξια του Ιερού Ναού Αγίου Χριστοφόρου που βρίσκεται στο στρατόπεδο «Καπετάν Λαχανάς». Μίλησε με ενθουσιώδεις λόγους για τον ένδοξο Ελληνικό Στρατό μας, την πίστη και την αγάπη του προς το Θεό, την Ορθοδοξία, την εκκλησία αλλά και την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.
Απηύθυνε συγχαρητήρια προς τον Ταξίαρχο κ. Δημοσθένη Βιτατζάκη για τους λόγους του και τους συνεργάτες του και ευχήθηκε ειρήνη στις καρδιές όλων μας και το έθνος μας.
Η ομιλία του κ. Ταξιάρχου:
Σεβασμιότατε,
“Επεσκέψατο υμάς εξ ύψους” ο Βασιλεύς των ουρανών και μας χάρισε ως δώρο το ναό του Αγίου Χριστοφόρου, του οποίου σήμερα εκτελέσαμε τα θυρανοίξια.
Η ιδέα για την ανέγερση μιας εκκλησίας στο στρατόπεδο που βρισκόμαστε, γεννήθηκε το 2007 και αμέσως, υπό τον τότε Διοικητή του Τάγματος Υποστηρίξεως και νυν Ταξχο ε.α Σίμο Αντώνιο, άρχισε η συγκέντρωση χρημάτων σε εθελοντική βάση από το σύνολο του προσωπικού του Τάγματος. Η θεμελίωση της εκκλησίας, πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο μετά το 2008.
Από το 2007 μέχρι το 2011 διέθεσαν για το σκοπό αυτό χρήματα, η στρατιωτική υπηρεσία, αρκετοί ιδιώτες, ο σύλλογος Σαμίων Καναδά και η αδελφότητα Λαρισσαίων. Με τα παραπάνω, είχαν τοποθετηθεί τα θεμέλια και είχε κτιστεί περιμετρικά πέτρινος τοίχος ύψους περίπου ενάμιση μέτρου. Λόγω όμως της δημοσιονομικής κρίσης που βιώνει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, δεν κατέστη δυνατή η συνέχιση και η αποπεράτωση του έργου.
Το 2015 και ενώ τα θεμέλια του ναού περίμεναν στωικά, το μήνα Οκτώβριο μετά από μια επίσκεψη του τότε Δκτή της Ταξιαρχίας και νυν Υδκτή της ΑΣΔΕΝ, Υπτγου Μασούρα Κων/νου, στο στρατόπεδο, η ανέγερση του Ιερού Ναού μπήκε ψηλά στη λίστα προτεραιότητας των έργων της Ταξιαρχίας και άρχισε η προσπάθεια περάτωσης του Ναού.
Το κόστος του αρχικού σχεδίου του ναού, ήταν μεγάλο μια και προβλέπονταν 3 τρούλοι από μπετό και είχε ήδη αρχίσει το κτίσιμο με πέτρα. Ξεπεράσαμε το σκόπελο των 3 τρούλων με τη μετατροπή τους, στη σκεπή που βλέπετε μπροστά σας, αποκλειστικά από το προσωπικό μας. Στελέχη της Ταξιαρχίας, πολιτικό προσωπικό και οπλίτες θητείας, που πίστεψαν ότι χωρίς πολλά, ή καλλίτερα με μηδαμινά χρήματα, ημέρες σκληρής δημοσιονομικής κρίσης, μπορούμε να χτίσουμε κάτι, που ακόμη και πριν το 2008, φάνταζε τουλάχιστον δύσκολο.
Κοντά σ’ αυτούς και άλλοι πολλοί εθελοντές, ένστολοι και μη, συνέδραμαν στο κτίσιμο του ναού. Η δωρεά του Συλλόγου Σαμίων Καναδά Κοκκαρίου και τα χρήματα τα οποία είχε μαζέψει το προσωπικό του 79 ΤΥΠΕΘ μέχρι το 2011, ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσει ξανά το έργο.
Οι πέτρες μαζεμένες μια – μια από την περιοχή Μαραθοκάμπου, τα ξύλα και τα κεραμίδια της σκεπής παλιά, μαζεμένα με πολύ κόπο, από ανενεργά στρατόπεδα, χρησιμοποιήθηκαν τελικά για την ανέγερση του ημιτελούς ναού.
Η πολύτιμη προσφορά του κ. Αντιπεριφερειάρχη για την προμήθεια οικοδομικών υλικών, στάθηκε ικανή τη στιγμή της πρώτης απογοήτευσης, λόγω αδυναμίας εξεύρεσης πόρων, να δώσει την αναγκαία ώθηση και να πιστέψουμε ότι μπορούμε!
Οι δωρεές ευσεβών χριστιανών, οι οποίοι είναι σήμερα κοντά μας για να γιορτάσουμε μαζί τα θυρανοίξια του ναού μας, πρόσφεραν τα απαραίτητα υλικά, συνέβαλαν στην κατασκευή των διαφόρων τμημάτων του Ναού, ο οποίος κατασκευάστηκε αποκλειστικά από τη Διμοιρία Έργων της Ταξιαρχίας, εκτός από τα κουφώματα, τα οποία ανέλαβε εντελώς δωρεάν, να κατασκευάσει ο κ. Πέτρος Γιαμαίος από την Πάτμο, ο οποίος μας τιμά με την παρουσία του εδώ και τον ευχαριστούμε δημοσία από βάθος καρδιάς. Η ανέγερση της εκκλησίας αγκαλιάστηκε με αγάπη και ενθουσιασμό απ’ όλους σας.
Βεβαίως, το άψυχο κτίσμα, δεν θα μπορούσε ποτέ να μετατραπεί σε Ιερό Ναό, αν δεν υπήρχε Σεβασμιότατε η δική σας συμβολή και βοήθεια. Ολόκληρος σχεδόν ο εξοπλισμός, από την καμπάνα μέχρι το τελευταίο καντήλι, προσφέρθηκε απλόχερα από τους Γέροντες και τους Μοναχούς των Μοναστηριών του τόπου μας και από Ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως. Ο εφημέριος του ναού μας πατήρ Γεώργιος ήταν πάντα δίπλα μας, σύμβουλος και αρωγός στην προσπάθειά μας.
Η εκκλησία, χτίστηκε και εξοπλίστηκε σε δύσκολους καιρούς, οικονομικής κρίσης και κρίσης αξιών. Πάντοτε υπήρχαν κρίσεις σ’ αυτό τον τόπο. Οι άνθρωποι όμως με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας τις ξεπερνούσαν και μας άφησαν μνημεία και τόπους προσευχής σπουδαία και το σπουδαιότερο μας άφησαν Αγίους, μάρτυρες, νεομάρτυρες και ήρωες, που άγιασαν μέσα σ’ αυτούς τους χώρους. «Αυτά τα εκκλησάκια», όπως λέει και ο ποιητής, δείχνουν «το πείσμα του λαού που βάσταξε αιώνες».
Σεβασμιότατε, από σήμερα ο χώρος αυτός θα είναι η καταφυγή των Χριστιανών. Θα είναι πνευματικό αναψυκτήριο, των κοπιώντων στη Μονάδα τούτη.
Επιλέχθηκε εξ’ αρχής η ανέγερση του Ναού, στη χάρη του Αγίου Χριστοφόρου ως προστάτη των οδηγών γενικά και ειδικά των οδηγών της Μονάδας αυτής που λόγω αποστολής διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο. Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος.
Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας.
Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη, που διεξήγαγε το έθνος του με τα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάγηκε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες και πολέμησε κατά των Περσών, επί Γορδίου και Φιλίππου.
Όταν ήταν ακόμη κατηχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό, εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνη δίοδο ποταμού και μετέφερε δωρεάν επί των ώμων του εκείνους που επιθυμούσαν να διέλθουν τον ποταμό. Μια μέρα παρουσιάσθηκε προς αυτόν μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να το περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρεμπρόβος πρόθυμα το έθεσε επί των ώμων του και στηριζόμενος επί της ράβδου του εισήλθε στον ποταμό.
Όσο όμως προχωρούσε, τόσο το βάρος του παιδιού αυξανόταν, ώστε με μεγάλο κόπο κατόρθωσε να φθάσει στην απέναντι όχθη. Μόλις έφθασε στον προορισμό του, κατάκοπος είπε στο παιδί ότι και όλο τον κόσμο να σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και τον πλάσαντα αυτόν»….«Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του Οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και σε απόδειξη αυτού φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει», και αμέσως εξαφανίσθηκε. Ο Ρεμπρόβος φύτεψε την ράβδο και την επομένη την βρήκε πράγματι να έχει βλαστήσει. Μετά το περιστατικό αυτό βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστόφορο.
Στην Ορθόδοξη αγιογραφία ο Άγιος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό. Εξ' αφορμής ίσως του γεγονότος αυτού θεωρείται προστάτης των οδηγών και στο Μικρό Ευχολόγιο και συγκεκριμένα στην Ακολουθία «επί ευλογήσει νέου οχήματος» υπάρχει, πρώτο στη σειρά, το απολυτίκιό του.
Η Κάρα του Αγίου Χριστόφορου, βρίσκεται στη Μονή Καρακάλου του Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Χριστόφορου βρίσκονται στις Μονές Προυσού Ευρυτανίας, Γεννήσεως της Θεοτόκου Αιγίνης, Αγ. Αναργύρων Καστοριάς και Κύκκου Κύπρου.
Η εκκλησία θα εορτάζει στις 08 Μαΐου κάθε χρόνο και θα ανοίγουν οι πύλες του στρατοπέδου για όλους σας.
Σεβασμιότατε, ευχαριστούμε για την ευλογία που μας δώσατε να ανεγείρουμε την εκκλησία και για την εδώ σήμερα παρουσία σας, στα θυρανοίξια του ναού.
Τέλος, σε όσους προσέφεραν απ’ το υστέρημα ή το περίσσευμα τους, ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο συνέβαλαν στην ανέγερση της εκκλησίας, ευχόμαστε η χάρη του Αγίου Χριστοφόρου να τους επισκιάζει.
Σας ευχαριστώ.