Συμμετοχή της Ιεράς Μητροπόλεως στο συνέδριο Κ.Ε.Δ.Ε
Στο συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε., με θέμα : «η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι Προσφυγικές Ροές και το Μεταναστευτικό Ζήτημα –Επιπτώσεις στην Κοινωνία, την Οικονομία και το Τουρισμό», που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 4 Ιουνίου στην Σάμο απουσιάζοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας ο οποίος και συμμετείχε στις συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως π. Σωτήριος Κοσμόπουλος ο οποίος ανέγνωσε το κάτωθι Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας:
Ἀγαπητοί μου, Χριστός Ἀνέστη!
Εὐχαριστώνας γιά τήν τιμητική σας πρόσκληση συγχαίρουμε γιά τήν πραγματοποίηση τοῦ Συνεδρίου στή Σάμο. Δυστυχῶς ὡς τακτικόν μέλος τῆς Δ.Ι.Σ. δέν δύναμαι νά παρευρεθῶ αὐτοπροσώπως. Χαίρομαι ὅμως, διότι μᾶς δίδεται ἡ εὐκαιρία νά ἀκουσθεῖ καί ἡ δική μας φωνή. Ἡ φωνή τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Γιά τήν Τοπική μας Ἐκκλησία λοιπόν τό πρόβλημα τῆς εἰσόδου Προσφύγων-Μεταναστῶν δέν εἶναι κάτι καινούργιο, καθώς ἐδώ καί μία δεκαετία σχεδόν, ἀραιά καί κατά μικρές ὁμάδες διερχόμενοι πρόσφυγες-μετανάστες ἔρχονταν ἀπό τίς χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῆς Αφρικῆς καί ἀλλαχοῦ.
Ὅλα αὐτά τά χρόνια ἀθόρυβα, πλήν ὅμως οὐσιαστικά σταθήκαμε στό πλευρό αὐτῶν τῶν ἐμπερίστατων ἀνθρώπων προσφέροντας νερό, τρόφιμα καί εἴδη ρουχισμοῦ, ἀνταποκρινόμενοι ἀκόμα καί σέ ἔκτακτες ἀνάγκες τους μέ τήν πληρωμή τῶν φαρμάκων καί νοσηλείων τους. Πράττουμε δέ τοῦτο σέ συνέχεια τῆς μεγάλης προσπάθειας, πού καταβάλλουμε μέ σκοπό τήν στήριξη τῶν πολλῶν ἐμπεριστάτων οἰκογενειῶν καί ἀναξιοπαθούντων Ἀδελφῶν μας, ἐξαιτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως μέσα ἀπό τό Κοινωνικό Παντοπωλεῖο «Ἡ Ἀγάπη», μέσα ἀπό τήν «Ἰματιοθήκη» καί τό Κοινωνικό μας Φαρμακεῖο, τά ὁποῖα συστήσαμε ἤδη ἀπό πενταετίας. Μέγας ἀρωγός στίς προσπάθειές μας τά τελευταία χρόνια καί ἡ «ΑΠΟΣΤΟΛΗ», ἡ ὁποία ἔχει ἐπιδείξει ἀξιοζήλευτη δραστηριότητα, ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη καί στή Σάμο ἰδιαιτέρως, ἀφοῦ ἀνέλαβε ἐνεργό δράση στόν χῶρο φιλοξενίας τῶν προσφύγων.
Πιστεύουμε ὅτι μέσα ἀπό τίς πρωτοβουλίες πού ἐλάβαμε ἀξιοποιώντας τίς εὐκαιρίες, πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός νά διακονήσουμε τούς ἐλαχίστους Ἀδελφούς Του, ντόπιους ἤ μετανάστες, ἐπιτελοῦμε καί ἔργο ἐθνικό, διότι καλύπτουμε τά κενά τῆς κεντρικῆς διοίκησης, ὑποβοηθώντας καί στηρίζοντας τό Κράτος μας καί τοῦτο μόνο γιά λόγους καί μόνον θρησκευτικῆς συνειδήσεως.
Κλῆρος καί λαός χαιρόμαστε ἐάν, ἐκτός ἀπό τήν πληθωρική ὑλική συμπαράστασή μας σέ ὅλους αὐτούς τούς μετανάστες-πρόσφυγες, πού γνωρίζουν ἐκτός τῶν ἄλλων τήν βιαιότητα τοῦ πολέμου καί τοῦ Ἰσλαμισμοῦ, μποροῦμε νά δώσουμε ἕνα ὄμορφο παράδειγμα γιά τό τί σημαίνει νά εἶσαι Ὀρθόδοξος Χριστιανός καί Ἕλληνας ταυτόχρονα. Μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού ἀγωνίζεται καθημερινά μέσα ἀπό τίς πολλές δυσκολίες τῆς Πατρίδος μας, στίς ἀκρώρειες τοῦ Βορειοανατολικοῦ Αἰγαίου νά ἀναγνωρίζει τό θεῖο Του θέλημα.
Τό βέβαιο εἶναι πώς τό ἐνδιαφέρον καί ἡ φροντίδα μας γιά τούς ἐλαχίστους Ἀδελφούς ἀποδεικνύει τήν πνευματική ὠριμότητα τοῦ λαοῦ μας, τήν πίστη μας στόν Χριστό καί τήν παράθεσή μας στήν θεϊκή Του πρόνοια.
Ὅπως ἐμφαίνεται καί ἀπό τό θέμα τοῦ Συνεδρίου, πού ὁμιλεῖ γιά τίς ἐπιπτώσεις στήν οἰκονομία καί τόν τουρισμό, ὁ περισσότερος κόσμος ζητεῖ ἀπό ἐμᾶς νά ἀρκεσθοῦμε στήν φροντίδα τῆς ἰδιωτικῆς μας ζωῆς καί τήν διαφύλαξη πάσῃ θυσία τοῦ σπιτιοῦ, τῆς ὑγείας καί τῆς περιουσίας μας!
Ὁ Χριστός περιμένει ἀπό ἐμᾶς ἀκολουθώντας τούς λόγους καί τίς ἐντολές Του νά ὑπερβοῦμε αὐτές τίς κοσμικές θέσεις, ἐμπιστευόμενοι τήν θεϊκή Του πρόνοια περισσότερο ἀπό τήν κοσμική συνήθεια.
Νά δοῦμε τόν κάθε ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα Του, μέ προτεραιότητα στά ἀπροστάτευτα παιδιά, τίς ἀδύναμες γυναῖκες, ἀλλά καί τούς Χριστιανούς πρόσφυγες, πού ἱκετεύουν γιά τήν φροντίδα καί τό ἐνδιαφέρον μας. Διότι δυστυχῶς, οἱ λίγοι Χριστιανοί ὄντως πρόσφυγες καί κάποιοι πού ἐπιθυμοῦν νά κατηχηθοῦν στήν Ὀρθόδοξη πίστη, ἀκόμη κι ἐδῶ, μέσα στούς χώρους φιλοξενίας τους, στήν ἀνεξίθρησκα ἐλεύθερη Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας, δέν μποροῦν νά ἡσυχάσουν ἀπό τήν δυναστεία τοῦ ἰσλαμικοῦ φανατισμοῦ.
Περίσσευσαν τά λόγια καί οἱ μεγαλόστομες διακηρύξεις. Οἱ ὑποσχέσεις τῶν ἀνθρώπων ἀποδεικνύονται κενές μέ ἀποτέλεσμα τήν πνευματική μας δυσκινησία. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί Ἕλληνες, ἐδῶ καί σχεδόν δέκα χρόνια, πού δεχόμαστε προσφυγικές ῥοές, οὐδέποτε κάναμε διάκριση καί οὔτε πρόκειται ποτέ νά κάνουμε στήν βοήθεια πού παρέχουμε. Ὅμως ὀφείλουμε νά δραστηριοποιηθοῦμε, νά ἀναζητήσουμε δομές, νά βροῦμε λύσεις γιά νά προφυλάξουμε τήν ἐλεύθερη θρησκευτική ἔκφραση, νά φροντίσουμε τήν ἀνάγκη τους, νά περιποιηθοῦμε τήν πληγωμένη τους ζωή καί νά τούς βοηθήσουμε νά ἐπουλώσουν τά τραύματα τῆς προσφυγιᾶς. Εἶναι παράλογο ἄν ὄχι καί ἀδιανόητο σέ μία Ὀρθόδοξη καί ἀνεξίθρησκη Χώρα, ὅπως ἡ πατρίδα μας νά μήν μπορεῖ κάποιος νά φροντίσει καί τόν ὀρθόδοξο Ἀδελφό Του ἤ νά ἀδιαφορήσει γιά ἐκεῖνον, πού ἐπιθυμεῖ νά γίνει μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, νά γίνει δηλαδή Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἐάν ἐλευθέρως τό ἐπιθυμεῖ.
Κατακλείοντας δέ ἄς μήν ξεχνᾶμε, ὅτι κι ἐμεῖς εἴμαστε ἐξόριστοι σ’ αὐτήν τήν γῆ, ὅπως ὑπογραμμίζει καί ὁ Μ. Βασίλειος στήν ἁγία Ἀναφορά τῆς θείας Λειτουργίας του. «Δέν ἔχουμε ἐδῶ μόνιμη πόλη, ἀλλά τήν μέλλουσα ἐπιζητοῦμε» πού λέει κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή του (ιγ 14).
Μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὡς βρέφος ἀκόμη ἀναγκάσθηκε νά προσφύγει στήν Αἴγυπτο γιά νά γλιτώσει ἀπό τήν κακότητα τοῦ Ἡρώδη, ἐνῶ καί στή διάρκεια τῆς ἐπί γῆς παρουσίας Του ἐβίωσε τήν ξενιτεία στόν μέγιστο βαθμό. Δέν εἶχε πού τήν κεφαλήν κλίναι καί ὡς ξένος ἀντιμετωπίσθηκε ἀπό τούς κατά τήν ἀνθρώπινη φύση ὁμοεθνεῖς Του.
Πέραν αὐτῶν ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη εἶναι γεμάτη ἀπό προσφυγιά καί μετανάστευση. Τό δεύτερο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὀνομάζεται «Ἔξοδος» γιά νά τονίσει τήν περιπλάνηση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὄχι κάποιο ἔθνος ἤ κράτος, ἀλλά πώς οἱ ζῶντες στή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, μεταναστεύοντας ἀπό τόπου εἰς τόπον ἔζησαν, μεγαλούργησαν ἐπί τῆς γῆς καί ἐν τέλει ἐπαναπατρίσθηκαν στήν οὐράνια Βασιλεία Του.
Ἔχουμε πολλά νά διδαχθοῦμε ἀπό ὅσους φθάνουν μέχρις ἐδῶ μέ τήν ἐλπίδα μιᾶς καλύτερης ζωῆς. Πρῶτον τήν ξενιτεία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν πνευματική μας ἀναβάθμιση, ὅπως τονίζει στήν τρίτη βαθμίδα τῆς Κλίμακός Του καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναϊτης. Ἀκολούθως τήν ταπείνωση, πού εἶναι ἡ βάση καί μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν καί τέλος ὅλες αὐτές τίς εὐκαιρίες, πού ἔχουμε καί ἀφήνουμε ἀναξιοποίητες ἀναφορικῶς μέ τά ὅσα ἐδῶ θεωροῦνται δεδομένα κι ὅμως ὑπάρχουν στό περιθώριο τῆς ζωῆς γιά πολλούς, καί ἀναφέρομαι στή ζῶσα καί ἐνεργή σχέση μας μέ τόν Χριστό.
Ἀγαπητοί μου,
Πολλές φορές μέχρι σήμερα εἴδαμε στά πρόσωπο αὐτῶν τῶν ἐμπερίστατων ἀνθρώπων νά ζωντανεύει ἡ Χαναναία γυναίκα ἤ ὁ Ἑκατόνταρχος τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλοεθνεῖς καί εἰδωλολάτρες ἦταν, πούὅμως ἀναζήτησαντόνΧριστόκαίἔλαβανἀπάντησηστόαἴτημάτους, ἀφοῦἡπίστητουςἐνήργησετόθαῦμαπούζήτησαν. Πολλέςφορέςμέχρισήμεραψελλίσαμετάἴδιαλόγια, μέτάὁποῖατούςἐπαίνεσεὁ Χριστός. Τόσο μεγάλη πίστη δέν βρήκαμε ἀνάμεσά μας!
Μέ τήν εὐχή τό συνέδριο νά ἀποδώσει τούς προσδοκώμενους καρπούς του εὐχόμαστε πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας στίς ἐργασίες τους καί τήν χάρη Του ἄφθονη στή ζωή, τίς οἰκογένειες καί τό ἔργο Σας.
Μετά πολλῶν εὐχῶν καί τήν ἀγάπην τοῦ ἀναστάντος Κυρίου μας
† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος
Χριστός Ἀνέστη!
Επίσης το κάτωθι μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου ανέγνωσε και πάλιν ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας π. Σωτήριος Κοσμόπουλος ως εκπρόσωπός Του: ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
κου ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄
ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Κ.Ε.Δ.Ε.
ΜΕ ΘΕΜΑ: «Η τοπική αυτοδιοίκηση, οι προσφυγικές ροές και το μεταναστευτικό ζήτημα-επιπτώσεις στην κοινωνία, την οικονομία και τον τουρισμό»
(Σάμος, 2 Ιουνίου 2016)
Αγαπητοί,
Με την ευγενή πρόσκληση του κου Γεωργίου Πατούλη, Δημάρχου Αμαρουσίου και Προέδρου της Κεντρικής Ενώσεως Δήμων Ελλάδος απευθύνομαι στην εκλεκτή ομήγυρή σας, τη συνερχόμενη υπό τη σκιά του πλήθους των προσφύγων και των μεταναστών για να εκφράσω την ευαρέσκεια μου για την πρωτοβουλία και τις πατρικές μου ευχές για το φωτισμό και την ορθοπραξία όλων μας έναντι του ανθρωπιστικού αιτήματος που ζητά ανταπόκριση.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι μεταναστευτικό και προσφυγικό είναι δύο διαφορετικά ζητήματα τα οποία ένεκα των συνθηκών συμπλέκονται και συγχέονται. Ενώ ο Έλληνας και ιδιαίτερα ο χριστιανός Έλληνας έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες για τους πρόσφυγες, η δε αποδοχή του διωκόμενου, ακόμη και για ακούσια εγκληματική πράξη, και ο προσδιορισμός τόπου εγκατοίκησής του (φυγαδευτήριον) είναι εντολή την οποία ανευρίσκομε ήδη στην Παλαιά Διαθήκη (Αριθμοί 35:9-15), η θερμή αυτή αποδοχή αδυνατίζει και ψυχραίνει με την οικειοποίηση του ονόματος του πρόσφυγα από μη πρόσφυγες.
Ο ρόλος της Εκκλησίας στους ερχόμενους στα πνευματικά της λιβάδια είναι διττός. Πρωτίστως να μεταδώσει τη χάρη και την Αλήθεια που γνωρίζει και κατέχει, τ.ε. τον Χριστό, και δευτερευόντως να συνδράμει στη φυσική στήριξη και τις ανάγκες των προσερχομένων. Ατυχώς, ενώ ο δεύτερος ρόλος Της γίνεται παγκοίνως δεκτός και επαινετός, ο πρώτος και σημαντικότερος παραθεωρείται. Και όμως. Προσφάτως, 100.000 από τους προωθηθέντες πρόσφυγες/μετανάστες προς τη Γερμανία αιτήθηκαν οικειοθελώς να κατηχαθούν και να βαπτισθούν. Ας το έχομε αυτό υπόψιν στα πλαίσια της κοινωνικής ενσωμάτωσης στα αστικά μας κέντρα.
Η πατρίδα μας έχει επιδείξει στο παρελθόν μεγάλη πνευματική χωρητικότητα, εκκινώντας από το φιλόξενο της γης και καταλήγοντας στο αγαπητικό των ανθρώπων της. Σε αυτά τα πρωτογενή αγαθά στοιχεία αναμένομε και τη συνδρομή των θεσμών, αιρετών και μη, οι οποίοι καλούνται να μετασχηματίσουν το καλό υλικό σε λειτουργικό πλαίσιο. Με αυτή την πρόσκληση αλλά και συγχρόνως ευχή, χαιρετίζω το συνεδριό σας αναμένων τα βέλτιστα συμπεράσματα.