ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Συντάχθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

Ι΄Λουκᾶ (Λουκᾶ ιγ΄ 10-17)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός κάθε Σάββατο πήγαινε ἀπαραιτήτως στήν Συναγωγή γιά νά συμμετάσχει στήν κοινή λατρευτική Σύναξη, ἄν καί δέν ὑπῆρχε λόγος γιά Ἐκεῖνον. Ὡς Θεός ἦταν ὁ ἀποδέκτης αὐτῆς τῆς προσευχῆς καί τῆς θείας λατρείας. Ὡς Ἄνθρωπος ὅμως συγκαταβαίνει γιά νά μᾶς διδάξει  μέ τό παράδειγμά Του, τήν ἀναγκαιότητα καί τήν σπουδαιότητα τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, ὅπως αὐτό φανερώθηκε καί μέσα ἀπό τήν θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας. Διότι ἡ συγκύπτουσα  παρά τό μεγάλο πρόβλημα τῆς ὑγιείας της, δέν παρέλειψε νά πάει στήν συναγωγή γιά νά προσευχηθεῖ, ὑπερνικώντας ὅλα τά ἐμπόδια καί ἐκεῖ ἔλαβε καί τήν θεραπεία ὡς βραβεῖο τῆς πίστης, τῆς ὑπομονῆς καί της ἐπιμονῆς της.

Στό 20ό κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τῆς Ἐξόδου (Κ, 8-11), ἐκεῖ ὅπου ἀναφέρονται οἱ 10 ἐντολές,  τίς ὁποῖες ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὡς ἄσαρκος Λόγος ἐπέδωσε στόν Μωϋσῆ, στό Ὄρος Σινᾶ καί οἱ ὁποῖες σημειωτέον εἶναι σέ ἀπόλυτη ἰσχῦ, διαβάζουμε στήν τέταρτη ἐντολή: «Νά θυμᾶσαι τήν ἡμέρα τοῦ Σάββάτου καί νά τήν ἁγιάζεις, ξεχωρίζοντάς την ἀπό τίς ἄλλες ἡμέρες καί ἀφιερώνοντας αὐτήν στόν Κύριο. Ἕξι ἡμέρες νά ἐργάζεσαι καί νά κάνεις ὅλα τά ἔργα σου. Ἄλλά τήν ἕβδομη ἡμέρα, πού εἶναι ἡμέρα ἀνάπαυσης (Σάββατο στά ἑβραϊκά σημαίνει ἀνάπαυση), νά τήν ἀφιερώνεις στόν Κύριο καί Θεό σου. Κατ’ αὐτήν τήν ἡμέρα δέν θά κάνεις καμμία ἐργασία, οὔτε ἐσύ, οὔτε ὁ υἱός σου, οὔτε ἡ κόρη σου, οὔτε ὁ δοῦλος ἤ ἡ δούλη σου, οὔτε τό βόδι ἤ τό ὑποζύγιό σου, οὔτε κανένα ἄλλο ζῶο σου. Καί αὐτός ἀκόμη ὁ ξένος, πού φιλοξενεῖται σ’ ἐσένα. Διότι σέ ἕξι ἡμέρες δημιούργησε ὁ Θεός τόν οὐρανό, τήν γῆ, τήν θάλασσα καί ὅλα ὅσα ὑπάρχουν σέ αὐτά. Καί σταμάτησε νά ἐργάζεται τήν ἕβδομη ἡμέρα. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος εὐλόγησε τήν ἕβδομη ἡμέρα καί τήν ἔκανε γιά ἐμᾶς ἁγία καί ἀφιερωμένη ἀπό ἐμᾶς σ΄ Αὐτόν.»

Γιά τούς Χριστιανούς ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί μετά, ἡ ἀφιερωμένη στόν Θεό ἡμέρα εἶναι ἡ μία τῶν Σαββάτων, ὅπως ἀκοῦμε στά ἀνάστάσιμα Ἑωθινά Εὐαγγέλια τῶν Ὄρθρων τῶν Κυριακῶν. Δηλαδή ἡ πρώτη ἡμέρα μετά τό Σάββατο, ἡ ὁποία πρός τιμήν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ὀνομάσθηκε Κυριακή, ἀπό τή λέξη Κύριος.

Ὁ Κύριός μας λοιπόν, μᾶς διδάσκει, ὅτι πρέπει νά ἁγιάζουμε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Τίς ὑπόλοιπες ἕξι νά ἐργαζόμαστε καί τήν ἕβδομη νά τήν ἀφιερώνουμε στή λατρεία Του, ἀλλά νά τήν κρατοῦμε καί γιά τήν ἀνάπαυσή μας. Λέει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ὁ Θεὸς μοιράστηκε μαζί μας τὶς ἑφτὰ μέρες τῆς ἑβδομάδος. Καὶ σ᾿ ἐμᾶς ἔδωσε ἕξι, ἐνῷ γιὰ τὸν ἑαυτό Του κρατησε μία. Καὶ γιατί λέω γιὰ ὁλόκληρη μέρα; Μόνο δύο ὧρες ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς.»

Ἄν ρίξουμε ὅμως μιά ματιά στή ζωή τῶν συγχρόνων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, θά ἀπογοητευθοῦμε, διότι σέ μεγάλο βαθμό, δέν γνωρίζουν ὅτι ὁ ἐκκλησιασμός τῆς Κυριακῆς καί ἡ προσπάθεια νά ζήσουμε πνευματικότερα αὐτήν τήν ἡμέρα, εἶναι ἐντολή τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ καί ζῶντος Θεοῦ. Καί ὅσοι τό γνωρίζουν ἀκόμη, δύσκολα μπαίνουν στήν διαδικασία νά σταθοῦν στό ὕψος αὐτῆς τῆς ἐντολῆς καί νά περιφρουρήσουν τό χριστιανικό τους ἦθος καί τόν ὀρθόδοξο τρόπο τῆς διαβίωσής τους, ἐνῶ συνήθως καλύπτονται δυστυχῶς πίσω ἀπό ἀνόητες δικαιολογίες.

Ὅμως:

-Ξεχνᾶμε, πώς δέν ἔχει ὁ Χριστός ἀνάγκη τόν Ἐκκλησιασμό μας, ἀλλά ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη τόν Χριστό.

-Ξεχνᾶμε, πώς εἴμαστε δισυπόστατοι μέ σῶμα καί ψυχή καί πώς τό σῶμα μας ἔχει ἀνάγκες, ἀλλά καί ἡ ψυχή ὁμοίως χρειάζεται ἀνάπαυση καί θαλπωρή.

-Ξεχνᾶμε, πώς τό κέρδος ἀπό τήν ἐργασία τῆς Κυριακῆς, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶναι ζημιά πνευματική καί εὐκαιρία πρώτης τάξεως στά χέρια του διαβόλου, γιά νά μᾶς πειράξει καί νά μᾶς ἐξουθενώσει.

-Ξεχνᾶμε, ὅτι ἤρθαμε στή ζωή αὐτή, ὄχι γιά νά δημιουργήσουμε σπίτια, κτήματα καί χρήματα, ἀλλά γιά νά ζοῦμε σέ κοινωνία μέ τόν Χριστό.

-Ξεχνᾶμε, πώς, ἐνῶ εὔκολα δικαιολογούμαστε, ὅτι δέν ἔχουμε χρόνο γιά ἐκκλησιασμό ἤ κάτι πνευματικό, διότι μᾶς κυνηγοῦν οἱ δουλειές καί πρέπει νά τίς τελειώσουμε, τήν ἴδια στιγμή βρίσκουμε πολύ χρόνο γιά ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μέ πόνο ἀναλύει τήν ἀνθρώπινη συνήθεια, πού τόσο μοιάζει στήν ἐποχή μας: «Στοὺς χοροὺς, λέει καὶ στὶς διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Τὶς ἀνοησίες τῶν τραγουδιστῶν τὶς ἀκοῦμε μὲ εὐχαρίστηση. Τὶς αἰσχρολογίες τῶν ἠθοποιῶν τὶς ἀπολαμβάνουμε γιὰ ὦρες, δίχως νὰ βαριόμαστε. Καὶ μόνο ὅταν μιλάει ὁ Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε καὶ ζαλιζόμαστε. Μὰ καὶ στὰ γήπεδα, μολονότι δὲν ὑπάρχει στέγη γιὰ νὰ προστατεύει τοὺς θεατὲς ἀπὸ τὴ βροχή, τρέχουν οἱ περισσότεροι...καί δὲν λογαριάζουν, οὔτε τὴν κακοκαιρία, οὔτε τὸ κρύο οὔτε τὴν ἀπόσταση. Τίποτε δὲν τοὺς κρατάει στὰ σπίτια τους. Ὅταν, ὅμως, πρόκειται νὰ πᾶνε στὴν Ἐκκλησία, τότε καὶ τὸ ψιλόβροχο τοὺς γίνεται ἐμπόδιο.»

-Ξεχνᾶμε ἐπίσης, πώς ἐνῶ ἐμεῖς μάθαμε ἀπό τόν κόσμο, στόν ὁποῖο ζοῦμε, νά τρέχουμε ἀγχωμένοι γιά νά προλάβουμε ὅλες τίς δουλειές, πολλοί συνάνθρωποί μας φεύγουν ἀπό τήν ζωή αὐτή, ἔχοντας ἀφήσει ἀτελείωτες τίς ἐργασίες τους καί τίς δουλειές τους στή μέση. Καί ὅταν κλείσουμε τά μάτια μας σ’αὐτή τή ζωή, γιά νά ἀτενίσουμε τήν αἰωνιότητα, τότε θά εἶναι ἀργά, γιά ἐκκλησιασμό, γιά μετάνοια, γιά ἐξομολόγηση, γιά θεία κοινωνία. Ὥστε αὐτός ὁ θάνατος πλέον νά δίνει ἀφορμή γιά νά φιλοσοφήσουμε τήν ζωή καί ὅλα ὅσα πράττουμε.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὁ Κύριος, ὅπως τότε στήν Συναγωγή, ἔτσι καί σήμερα στή διάρκεια τοῦ ἐκκλησιασμοῦ μας, θεραπεύει τήν ψυχή καί τό σῶμα μας, μέσα ἀπό τά Μυστήρια τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ ὁ Ἴδιος διά τῶν Ἱερέων. Ὅμως σέ ἀντίθεση μέ τούς σήμερα ἑορταζομένους Ἁγίους, τήν Ἁγία Βαρβάρα, τόν Ὅσιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό καί τόν νέο Ἱερομάρτυρα Σεραφείμ Ἐπίσκοπο Φαναρίου, ἐμεῖς ὄχι μόνο δέν ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας, ἀλλά δέν τήν ἐκφράζουμε κιόλας, ἀφοῦ δέν ἀξιοποιοῦμε τίς εὐκαιρίες γιά νά ἐκκλησιαζόμαστε καί νά κοινωνοῦμε. Ἐπιλέγουμε νά διαφοροποιούμαστε στίς ἐπιλογές μας ἀπό ἐκείνους, πού ἄν καί ἔζησαν σέ διαφορετικές ἐποχές ἡ Ἁγία Βαρβάρα τόν 3^ο αἰῶνα, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός τόν 8^ο καί ὁ ἅγιος Σεραφείμ τόν 16^ο, ἐντούτοις τούς συνδέει τό κοινό μαρτυρικό φρόνημα καί ἡ θυσία γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ.

Σέ 21 ἡμέρες σύν Θεῷ θά ἑορτάσουμε τήν γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Θά ἀκουστοῦν πολλά λόγια καί εὐχές. Τά περισσότερα χωρίς βάθος καί χωρίς ἀντίκρυσμα...ἔτσι γιά τό καλό! Σπανίως ἀκούγεται πώς ὁ Χριστός ἦλθε πάνω στή γῆ, γιά νά ἀρραβωνιασθεῖ τήν ψυχή μας, ὥστε νά τελεσθοῦν οἱ γάμοι στήν ἐπουράνια Βασιλεία Του. Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ στήν αἰώνια κοινωνία μαζί Του! Πώς θά ἀνταποκριθοῦμε; Τί θά ἀπαντήσουμε; Ἄς προσέξουμε, γιατί ὅταν τελειώσει ὁ ἐπίγειος βίος δέν τελειώνει καί ἡ ζωή. Εἴμαστε αἰώνιοι. Μακάρι νά τό ἐννοήσουμε αὐτό καί νά μετανοήσουμε! Μακάρι πρίν κλείσουμε τά μάτια μας πάνω στή γῆ, νά ἐπιστρέψουμε στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας! Μακάρι νά μήν ἀναστενάζουμε αἰωνίως μέ πικρία γιά ὅσες φορές δέν ἐκκλησιαστήκαμε καί κυρίως δέ μεταλάβαμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μακάρι νά μάθουμε ζοῦμε αἰωνίως μέ τόν Χριστό, ὅπως οἱ Ἅγιοί μας. Ἀμήν. 

Εκτύπωση Email