ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2013.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τό λαμπρό καί ἐνθουσιῶδες ἀπολυτίκον τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε...» ἀφοῦ ἐξυμνήσει τήν φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδος κατά τό βάπτισμα τοῦ Κυρίου μας στόν Ἰορδάνη, ἀπό τόν Τίμιο Πρόδρομο Ἰωάννη τόν Βαπτιστή, στό τέλος του μᾶς καλεῖ νά δοξάσουμε τόν Κύριο καί Θεό μας Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος μέ τό βάπτισμά του ἐφώτισε τόν κόσμο, ἐκπληρώνοντας τόν λόγο τοῦ Προφήτου Ἠσαΐα «Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς».(βλ. Ματθ. δ, 16)
Μέ τό Βάπτισμά του ὁ Κύριός μας ἀπό τήν μιά μεριά ἐφώτισε τόν κόσμο, πού βρισκόταν μέσα στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας καί τῶν παθῶν καί ἀπό τήν ἄλλη συνέστησε γιά ὅλους ἐμᾶς τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, μέ σκοπό τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τήν πλάνη τοῦ διαβόλου, καί κατόπιν τή σωτηρία μας. Τό συνέστησε δέ «ἔργῳ καί λόγῳ». Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός βαπτίσθηκε, ἐάν καί εἶναι ἀναμάρτητος καί καμμία ἀνάγκη δέν εἶχε βαπτισμοῦ καί θέσπισε τό Βάπτισμα μέ τά ἐξῆς λόγια, ὅπως μᾶς τά διασώζει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων: «ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ»(α, 5) ἀναφερόμενος πρῶτον στήν πνευματική ἀναγέννηση τῶν Ἀποστόλων κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ὥστε κατά δεύτερον νά μποροῦν νά τηρήσουν τήν ἐντολή, πού τούς ἔδωσε μετά τήν Ἀνάσταση λέγοντας:«πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. κβ, 19) καί νά συντελέσουν καθοριστικά στήν πνευματική ἀναγέννηση τῶν ἀνθρώπων καί «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται» (Μαρκ. ιστ 16).
Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα γινόμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἔχει κεφαλή τόν Χριστό καί ἀποτελεῖται ἀπό τό σύνολο ὅσων μέ τό βάπτισμα στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐνδύονται τόν Χριστό καί πιστεύουν, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, πού ἔγινε καί ἄνθρωπος γιά τήν σωτηρία μας, ὁ μόνος Σωτῆρας καί Λυτρωτής μας.
Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμά μας λαμβάνει χώρα μιά ἀναγέννηση, ὅπως τήν ἀναφέρει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στό 3ο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννου στήν συνομιλία του μέ τόν νυκτερινό μαθήτή Του Νικόδημο. Ὁ ἄνθρωπος ξαναγεννιέται ἐν Χριστῷ. Γίνεται θά μποροῦσαμε νά ποῦμε, ὅπως ἀκριβῶς πρωτοπλάσθηκε ὡς ἄνθρωπος. Φεύγει ἀπό μέσα του τό προπατορικό καί κάθε ἄλλο ἁμάρτημα καί παραμένει μόνο ἡ ροπή πρός τήν ἁμαρτία, ὥστε μέ τόν προσωπικό του ἀγῶνα πλέον ὁ πιστός, ἐκτιμώτνας τό δῶρο τῆς ἀναγεννήσεώς του μέσα ἀπό τό ἁγιασμένο νερό τῆς κολυμβήθρας, πού εἶναι ἡ κοινή μήτρα τῆς Ἐκκλησίας γιά ὅλους μας, νά καταστῇ ἄξιος τῆς ἄκρας ταπείνωσης καί τῆς ἄπειρης συγκατάβασης τοῦ Κυρίου μας, πού ἔγινε καί ἄνθρωπος γιά νά μᾶς ὁδηγήσει καί πάλιν στόν Παράδεισο.
Τό Ἅγιο Βάπτισμα λοιπόν ἀποτελεῖ τό εἰσαγωγικό μυστήριο στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, γι' αὐτό καί γίνεται μόνον μία φορά! Κι ἐπειδή ὅπως προείπαμε ἐξαιτίας τῆς ροπῆς μας πρός τήν ἁμαρτία, εὔκολα ὁλισθαίνουμε πρός αὐτήν, μόνον μέ τήν βοήθεια τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ μποροῦμε νά ἀνακόψουμε τήν πορεία τῆς ἁμαρτίας καθώς μποροῦμε πλέον νά λαμβάνουμε τήν λύτρωση μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς Μετανοίας.
Τό μυστήριο τῆς Μετανοίας ἤ ἐξομολογήσεως, ὅπως εἶναι γνωστότερο, ἐπίσης τό συνέστησε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός κατά τήν πρώτη ἐμφάνισή του στούς Μαθητές μετά τήν Ἀνάσταση, ὅπως μᾶς περιγράφει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης «Σε όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα είναι συγχωρημένες και από τον Θεόν.» (κ 23). Τό μυστήριο τῆς μετανοίας ἀποτελεῖ μία ἐπαναλαμβανόμενη εὐκαιρία ἀναγέννησης, καθώς μέ τήν ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν μας στόν Ἱερέα, λαμβάνουμε κατά τήν στιγμή, πού διαβάζεται ἡ συγχωρητική εὐχή τήν ἄφεση, ὅσων ἐξομολογηθήκαμε, καί συμμορφούμενοι μέ τίς συμβουλές τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀκοῦμε ἀπό τόν Ἱερέα προάγουμε τή σωτηρία μας, σύμφωνα καί μέ τήν προτροπή τῆς ἡμέρας ἀπό τόν προφήτη Ἠσαϊα: «Λουσθήτε, λοιπόν, στο λουτρόν της μετανοίας, γίνετε εσωτερικώς καθαροί, αφαιρέσατε τίς πονηρίες και τα αμαρτωλά πάθη από τίς ψυχές σας, ώστε να είσθε καθαροί ενώπιόν μου.» (Α, 16)
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Τά Θεοφάνεια, πού λέγονται καί Φῶτα, πρέπει νά θυμίζουν στόν καθένα μας τήν ἡμέρα τοῦ θείου φωτισμοῦ, τῆς υἱοθεσίας μας ἀπό τόν Θεό καί τῆς εἰσόδου μας στήν Ἐκκλησία διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματός μας. Δέν ἀρκεῖ ὅμως ἡ ἐθιμική ὑπενθύμιση τοῦ βαπτίσματος, χρειάζεται καί ὑπαρξιακή μετοχή στή ζωή τοῦ φωτός. Τοῦτο σημαίνει τή φροντίδα μας γιά νά παραμένει ἡ στολή τοῦ Βαπτίσματος λαμπρή καί καθαρή, ὅπως τότε πού βαπτισθήκαμε. Καί αὐτό μπορεῖ νά γίνει πραγματικότητα μόνον, ἐάν συμετέχουμε στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἀναγεννημένοι μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς μετανοίας καί λυτρωμένοι μέ τή συχνή κοινωνία τοῦ Τιμίου σώματος καί αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀξιοποιώντας τήν παράκληση τοῦ μεγάλου Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὅπως τήν ἀναφέρει σέ μία ὅμιλία του εἰς τά Ἅγια Φῶτα: «Ἀκούσατε λοιπόν τῆς θεϊκῆς φωνῆς... Ἐγώ εἶμαι τό Φῶς τοῦ κόσμου (καθώς λέγει ὁ Χριστός). Καί γι' αὐτό ἐλάτε πρό τόν Χριστόν καί φωτισθῆτε καί στά πρόσωπά σας δέν θά διαψεσθεῖ ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας γιατί θά σημειωθεῖ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ πάνω σέ αὐτά. Ἔφθασε ὁ καιρός τῆς ἀναγεννήσεως, πού μᾶς ἦλθε ἀπό τόν Οὐρανό, ἀς ἀναγεννηθοῦμε. Ἔφθασε ὁ καιρός γιά τήν ἀναδημιουργία μας, ἄς ξαναγίνουμε ὅπως ὁ πρωτόπλαστος Ἀδάμ, μακρυά ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἄς μήν μείνουμε στήν ἀσχήμια τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά ἄς γίνουμε ὅπως ὅταν βαπισθήκαμε, παραμένοντας ἀναγεννημένοι μέσα ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.» (Λόγος Εἰς τά ἅγια Φῶτα 36.336.17-26)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Διάπυρος
πρός τόν δι' ἡμᾶς βαπτισθέντα Κύριον
εὐχέτης
† Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ