ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΛΑΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ συνοψίζει ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου καί εἶναι μία συνεχής ὑπόμνηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τό πλάσμα Του. Πάνω στό Σταυρό ἔχυσε τό αἷμα Του ὁ Μεγάλος Ἀπεσταλμένος, γιά νά συμφιλιώσει τόν ἀποστάτη ἄνθρωπο μέ τόν Δημιουργό του. Ἀπό τότε ἔγινε τοῦτος ὁ αἱματωμένος Σταυρός τό κλειδί πού ἀνοίγει τήν πόρτα τῆς θεϊκῆς συγνώμης, γιά ὅσους θέλουν νά τήν περάσουν. Ὅσο μεγάλα καί ἄν εἶναι τά λάθη, τά παραπτώματα, οἱ ἁμαρτίες μας, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τά ξεπερνᾶ. Ὅπως τήν μεγάλη στιγμή τοῦ Πάθους Του ὁ Χριστός συγχώρεσε τούς σταυρωτές Του, ἔτσι στό πέρασμα τῶν αἰώνων συγχωρεῖ ὅσους Τόν πληγώνουν καί Τόν σταυρώνουν μέ τά ἔργα τους, ὅσους Τόν ἀρνοῦνται, ὅσους Τόν προδίδουν, ὅσους Τόν πολεμοῦν. «Οἰκτίρμων καί ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καί πολυέλεος», λέει ὁ ψαλμός. Ἀρκεῖ νά μετανιώσει κανείς, μέ ἐξομολόγηση, γιά τό κακό πού ἔκανε καί νά ἐπαναλάβει μέ ταπείνωση τό «ἥμαρτον» τοῦ Ἀσώτου, τό «ἱλάσθητί μοι» τοῦ Τελώνη, τό «μνήσθητί μου» τοῦ Ληστῆ, γιά νά ἀνοίξει ὁ Θεός τήν πατρική ἀγκαλιά Του καί νά τόν δεχθεῖ.
Πόσο μοιάζουν ἀλήθεια οἱ ὁριζόντιες πλευρές τοῦ Σταυροῦ, πάνω στίς ὁποῖες καρφώθηκαν τά χέρια Ἐκείνου πού σκόρπισε τήν ἀγάπη, μέ ἀνοιχτούς βραχίονες, πού ἁπλώνονται σάν νά θέλουν νά ἀγκαλιάσουν ὁλόκληρο τόν κόσμο μέ τίς ἀσχήμιες του καί τίς ὀμορφιές του.
Ἀτενίζοντας τό Σταυρό, παιδί μου πληγωμένο καί ἀπελπισμένο, πάρε κουράγιο. Σκέψου πώς ὁ Θεός σ’ ἀγάπησε τόσο πολύ πού ἔχυσε τό αἷμα Του γιά σένα. Ὅποιος καί ἄν εἶσαι ὁ Θεός εἶναι κοντά σου. Περιμένει νά τοῦ ἁπλώσεις τό χέρι σου, νά τοῦ προσφέρεις τήν καρδιά σου. Ὁ Θεός βρίσκεται πιό κοντά στόν ἁμαρτωλό παρά στόν ἅγιο. Γιατί ὅσο μιά ψυχή ἀπομακρύνεται ἀπό κοντά του, τόσο πιό κοντά της βρίσκεται Ἐκεῖνος. Μή διστάσεις λοιπόν νά πάρεις τήν συγνώμη πού σοῦ προσφέρει.
Ὅμως, ἀπό τό Σταυρό τοῦ Κυρίου δέν παίρνει ὁ πληγωμένος ἀγωνιστής τῆς ζωῆς μόνο τήν συγνώμη. Παίρνει ἀκόμα τή δύναμη πού τοῦ χρειάζεται γιά νά νικήσει τίς δυσκολίες καί τίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς. Ἰδιαίτερα γιά τή νεότητα, τώρα μάλιστα μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας σχολικῆς περιόδου, ὁ σταυρός εἶναι «ὅπλον ἀκαταμάχητον» κατά τῶν πειρασμῶν, στήριγμα τῆς ἀληθινῆς πίστης ἀπό τίς ποικίλες κακοδοξίες, βοήθεια, παρηγοριά καί δύναμη μπροστά στίς μελαγχολίες, τίς ἀπογοητεύσεις, τά ἄγχη καί τίς δυσκολίες. Ὁ σταυρός καί ὁ ἁγιασμός μ’ Αὐτόν δέν εἶναι ἕνα τυπικό καθῆκον. Εἶναι ἡ φανέρωση τῆς «σοφίας καί τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ» πρός δική μας βοήθεια. Ἀπό τότε πού ὁ Χριστός ἀνέβηκε τό Γολγοθᾶ Του, ἔγινε παντοτινός συντροφός μας στόν ἀνήφορο τοῦ δικοῦ μας Γολγοθᾶ. Ὁ πόνος καί ἡ ἁμαρτία δέ θά λείψουν ποτέ ἀπό τή ζωή μας. Θά εἶναι οἱ αἰώνιοι ἀντίπαλοί μας, ὅσο θά ὑπάρχουμε στή γῆ. Ὁ Χριστός δέ μᾶς ἀποκοιμίζει μέ αὐταπάτες. Δέ μᾶς παρουσιάζει σάν ὄμορφο περίπατο τήν πορεία μας στόν κόσμο. Μᾶς τήν παρουσιάζει σάν ἀνήφορο μεγάλο, ἀτελείωτο, πού πρέπει κανείς νά βαδίσει γιά νά φτάσει στήν ἀληθινή ζωή. Δέν φοβοῦνται καί δέ πανικοβάλλονται μπροστά σέ τοῦτο τόν ἀνήφορο, ὅσοι ἀγωνίζονται κάτω ἀπό τήν παρήγορη σκιά τοῦ Σταυροῦ. Ὁ Θεός ὑπέφερε τόσο γιά τήν εὐτυχία μας. Ὁ Σταυρός σάν σύμβολο τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ θυμίζει ἀκατάπαυστα σέ ὅσους ἀγωνίζονται ἐνάντια στόν πόνο καί τήν ἁμαρτία, τήν πανηγυρική διακήρυξη τοῦ Νικητή: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψη ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ἰωαν. ιστ΄ 33). Καί τούς δίνει δύναμη νά παλεύουν καί νά νικοῦν.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἄς ἀτενίσουμε εὐλαβικά καί ἄς δεχθοῦμε τήν θεϊκή συγνώμη καί τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Κι ὕστερα ἄς συνεχίσουμε τόν ἀνήφορο τῆς ζωῆς μας. Κάποτε θά φτάσουμε στήν κορυφή καί ἡ Ἀνάστασή Του θά γίνει καί δική μας Ἀνάσταση.
Ἡ παρουσία τοῦ Σταυροῦ εἶναι παρουσία Κυρίου πού δίνει περιεχόμενο, νόημα καί προπτική στή ζωή.
Χρόνια Πολλά!
Μέ πατρικές εὐχές
Ὁ Ἐπίσκοπος σας
+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος