Ενθρονιστήριος Λόγος
Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε τής Α.Π.Θ. τοϋ Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, άγιε Πέτρας κ. Νεκτάριε, Σεβ. εκπρόσωπε τής Α.Π.Θ. τοϋ Πατριάρχου Ίεροσολΰμων, άγιε Ίεραπόλεως κ. Ειρηναίε, Σεβασμιώτατε άγιε Χίου κ. Διονύσιε, Τοποτηρητά της, Ίεράς Μητροπόλεως Σάμου καί Ικαρίας, Σεβασμιώτατοι άγιοι έν Χριστώ Πατέρες καί άδελφοί, Έξοχώτατε κ. Υπουργέ, Έξοχώτατε κ. Νομάρχα, Εντιμότατοι κύριοι Δήμαρχοι, Εντιμότατοι Πολιτικοί, Δημοτικοί, Στρατιωτικοί, Αστυνομικοί καί Λιμενικοί Άρχοντες, Αδελφοί μου Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι, Ευλογημένε καί ευγενικέ ορθόδοξε λαέ τής Μητροπόλεως Σάμου καί Ικαρίας.
Αισθήματα βαθυτάτης συγκινήσεως πληρούν τήν καρδίαν μου διά τά όσα «βουλή καί ευδοκία καί χάριτι» τοϋ Θεού τελούνται περί εμέ σήμερον.
Δόξαν άναπέμπω εις τόν Αρχιποίμενα Χριστόν, διότι με τήν συγκατάβασιν, τήν άγαθότητα καί τό άπειρον έλεος Του έπέβλεψεν επί τήν ταπεινότητά μου καί μέ άνέδειξε Ποιμενάρχην καί Επίσκοπον καί ή εύμένεια τής Αγίας καί Ίεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Ελλάδος μέ έκάλεσε διά τής τίμιας ψήφου της εις τήν διαποίμανσιν τής άγιωτάτης, ιστορικής καί άκριτικής Ίεράς Μητροπόλεως Σάμου καί Ικαρίας, μιας Μητροπόλεως, τήν οποίαν έκλέισαν καί εδόξασαν μεγάλα άναστήματα τής εκκλησιαστικής ζωής αείμνηστοι προκάτοχοί μου επίσκοποι, ζώσαι εικόνες τοϋ Κυρίου, όπως ή ηγεμονική καί αρχοντική μορφή τοϋ άειμνήστου Μητροπολίτου Ειρηναίου του φιλοσόφου.
Έχω βαθεΐαν έπίγνωσιν τον ύψους, τής τιμής καί τής ευθύνης τής κλήσεώς μου. Γνωρίζω ότι ό Επίσκοπος είναι εικόνα τής θεότητας, νους Χριστού, φως καί φωτισμός, οδηγός καί διδάσκαλος. «Φόβω μεγάλω συνέχομαι» άναλογιζόμένος τό πνευματικόν βάρος καί τήν ηθικήν ευθύνην τής ύψηλής επισκοπικής διακονίας, ή όποία είναι μόχθος καί όχι άνεσις, φροντίδα καί όχι άπόλαυσις, λειτούργημα υπεύθυνον καί οχι εξουσία ανέλεγκτη. Τό επισκοπικόν αξίωμα «έργον έστίν, ουκ άνεσις, φροντίς ου τρυφή, λειτουργία υπεύθυνος, ουκ αρχή ανεξέταστος, πατρική κηδεμονία ου τυραννική αυτονομία», κατά τόν άγιον Ισίδωρον τόν Πηλουσιώτην.
Εις εποχήν κατά τήν όποιαν ό άντιθρησκευτικός, άντιεκκλησιαστικός ξηρός λίβας σαρώνει τά πάντα, «ουκ εστιν ήμιν ή πάλη πρός αίμα καί σάρκα, αλλά πρός τάς άρχάς, πρός τάς εξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοϋ σκότους τοϋ αιώνος τούτου». Ακούω, όμως, τήν ενθαρρυντικήν φωνήν τον Θεοϋ νά με καλή: «Ίσχνε καί άνδρίζου, μή δειλιάσης μηδέ φοβηθής, ότι μετά σοϋ Κύριος ό Θεός εις πάντα ου εάν πορεύη» καί επαναλαμβάνω τό τοϋ αγίου Γρηγορίου τοϋ Ναζιανζηνού: «Ό θεός τής ειρήνης, Αυτός κρατήσειε τής χειρός μου τής δεξιάς καί εν τή βουλή Αυτοϋ οδηγήσει με».
Θέτω λοιπόν «τήν χειρα επ' άροτραν» (Λουκ. 9, 62) καί δέν βλέπω «εις τά όπίσω». 'Έρχομαι εις τήν ιδιαιτέραν μας πατρίδα όχι ώς ξένος πρός ξένους αλλά οικείος, επανερχόμενος διά νά συναντήσω πρόσωπα προσφιλών συμπατριωτών. Έρχομαι διά νά άναβαπτισθώ εις τήν κολυμβήθραν τής γενετείρας μου τής άκριτικής, «ύδρυλής» καί «ύφηλής» Σάμου. Έδώ είδον διά πρώτην φοράν τό φως τής ήμέρας. Έδώ άνετράφην εξ άπαλών ονύχων καί εδώ συνεδέθην με τούς άνθρώπους.
Έρχομαι σήμερον περιβεβλημένος τήν επισκοπικήν χάριν, ευθύνην καί εξουσίαν, όχι εν υπεροχή άξιώματος άλλα «διακονήσαι καί όχι διακονηθήναι», γινόμενος «τοίς πάσι τά πάντα» καί πατέρας στοργικός καί άδελφός καί φίλος καί πνευματικός όδηγός καί ποιμενάρχης «εν κόπω καί μόχθω, εν άγρυπνίαις πολλάκις». Δέν επιθυμώ νά κατέχω τό Αρχιερατικόν άξίωμα «ώς επί δόξαν άνθρωπίνην καί άνεσιν οίκείαν άλλ' ώς εις πόνους καί ιδρώτας καί τό των πολλών συμφέρον», κατά τόν ιερόν Χρυσόστομον, «γινόμενος τύπος των πιστώω έν λόγω, έν αναστροφή. έν άγάπη, έν πνεύματι, εν πίστει, εν άγνεία». Έρχομαι διά τόν Κύριον, ό όποιος είναι «ό ποιμήν καί επίσκοπος των ψυχών ημών». «Κάγώ, άδελφοί, έλθών πρός υμάς, ήλθον ου καθ' υπεροχήν λόγου ή σοφίας, καταγγέλλουν ύμίν τό μαρτύριον τοϋ Θεοϋ. Ου γάρ έκρινα τοϋ είδέναι τι εν ύμίν εί μή Ιησοϋν Χριστόν καί τοϋτον έσταυρωμένον».
Κέντρον μοναδικόν τών ένεργειών μου ώς Μητροπολίτου περί τό όποιον θά στραφή όλη ή ποιμαντορική δράσις μου, θά είναι ό Εσταυρωμένος Ίησοϋς. Θά άγωνισθώ οί χριστιανοί μας νά έλθουν εις στενωτέραν επαφήν καί επικοινωνίαν μέ τήν πηγήν τής ζωής, τοϋ φωτός τοϋ κόσμου, τοϋ άρτου τής ζωής. Πρέπει νά γνωρίσουν καί οίκειοποιηθουν τό άπολυτρωτικό Του εργον, νά βαδίσονν επί τά Ιχνη Αύτοϋ καί μέ προσπάθειες νά όμοιωθοϋν πρός Αυτόν. Θά καταβληθή σύντονος, εντατική καί ολόψυχος προσπάθεια διά τήν διάδοσιν καί έξάπλωσιν τοϋ λόγου τοϋ Θεοϋ. Τό Ευαγγέλιον ιδιαιτέρως θά προσπαθήσω μεν νά καταστή γνωστόν καί προσιτόν μεταξύ όλων τών χριστιανών, διότι άφ' ενός μέν είναι «ή μάχαιρα τοϋ πνεύματος» διά τήν άντιμετώπισιν τών αιρέσεων καί ιδιαιτέρους τοϋ χιλιασμού, άφ' έτέρου δέ λόγος παρακλήσεως καί οικοδομής. Τό δέ θειον κήρυγμα θά καταβληθή προσπάθεια νά είναι πυκνότερον καί συστηματικότερον εις τούς Ί. Ναούς.
Επίσης φροντίδα μας μέλλει νά είναι ή ευπρέπεια, ή εύσχημοσύνη, ή μεγαλοπρέπεια καί ή τάξις εις τήν θ. λατρείαν. Προκειμένου δε περί τών Μυστηρίων θά ένθαρρύνωμεν την όσον τό δυνατόν συχνήν Μετάληψιν τοϋ Σώματος καί Αίματος τον Ίησοϋ, προηγουμένης βαθείας, ειλικρινούς μετανοίας καί έξομολογήσεως. Πεποίθησίς μου είναι ότι ή σωτηρία τον χριστιανού διακονείται έν τοίς άγίοις Μυστηρίοις τής Εκκλησίας μας. Διά τοϋτο επιθυμία μου είναι νά συμμετέχουν οί Χριστιανοί εις τά Μυστήρια, όλως δέ ιδιαιτέρως εις τήν έξομολόγησιν καί τήν θ. Κοινωνίαν.
Πρός τοϋτο θά έπιλεγοϋν πνευματικοί, έκπαιδευμένοι μέ κοινήν γραμμήν, οί οποίοι θά επισκέπτονται καί τά πλέον απομονωμένα χωριά διά νά εξομολογούν τόν λαόν τοϋ Θεοϋ.
Κύριον μέλημά μου καί έκ τών πρώτων είναι ή άναδιοργάνωσις τής Ί. Μητροπόλεώς μας. Στηρίζομαι καί υπολογίζω εις τήν βοήθειαν καί τήν όλόψυχον συνεργασίαν τοϋ έφημεριακοϋ κλήρου τών νησιών μας. Έχω πάντα λόγον, άγαπητοί συμπρεσβύτεροι. νά πιστεύω ότι αγρυπνείτε περί τών ψυχών τών ενοριτών σας, «ώς λόγον άποδώσοντες».
Καί γνωρίζω τοϋτο, άφοϋ άπό τής παιδικής μου ηλικίας εύρίσκομαι κοντά σας καί κάτω άττό την παραδοσιακήν ιεροπρεπή έμφάνισιν καί τόν ιερόν ζήλον των παλαιοτερων εξ υμών ήνδρώθην. Ομως ή σύγχρονη έποχή. κατά τήν όποίαν τό θρησκευτικόν συναίσθημα δοκιμάζεται φοβερά, επιβάλλει νά κάνω μίαν έκκλησιν. Τά ιερά καθήκοντά σας νά τά έπιτελειτε μετά ζήλου ίεροϋ καί ενθουσιασμού άναλόγου πρός τάς συγχρόνους συνθήκας. Έχομεν άνάγκην συνεχοϋς τροφοδοσίας, πνευματικής ένισχύσεως εις τό εργον μας καί άναζωπυρώσεως τοϋ χαρίσματος μας, διά τοϋτο θά καλείσθε συχνά διά συμπνευματισμόν, καθοδήγησαν οικοδομήν καί συμπαράστασήν εις τό ένοριακόν εργον σας.
Μη λησμονείτε ότι καθήκον μας είναι ή σωτηρία των άνθρώπων. Είναι άδύνατον νά τό επιτύχωμεν, αν δέν διδάξωμεν καί δέν φρονηματίσωμεν όχι μόνον διά τοϋ λόγου καί τής διδασκαλίας, άλλά πρό πάντων καί κατ' εξοχήν διά τής άγιας ζωής καί τοϋ άγιου παραδείγματος μας. Δέν έχομεν δικαίωμα νά σκανδαλίζωμε μέ τήν ζωήν μας. Οί ένοχοι σκανδαλισμου είναι άξιοι βαρείας τιμωρίας, θά συνδυάσωμε τήν αυστηρότητα καί τήν δικαιοσύ¬νη μέ τό ενδιαφέρον διά τόν καθένα άπό σάς ξεχωριστά, άλλά καί διά τάς οίκογενείας καί τά παιδιά σας. Οί σχέσεις μας θά είναι σχέσεις συνεργών καί προπαντός συλλειτουργών. Δι' αυτό τό Γραφείον μου θά είναι πάντοτε άνοικτόν. Ελεύθερα θά έκφράζετε τά εκκλησιαστικά, τά ατομικά, τά οικογενειακά σας προβλήματα, θά έχετε πάντοτε την άγάπην μου. Αυτή ή άγάπη όμως δέν σημαίνει ότι θά ανέχομαι τό κακόν καί τήν παρεκτροπήν. Είμαι ό ίδιος αυστηρός πρώτα εις τόν εαυτόν μου. Δι' αυτό καί δέν πρόκειται νά άνεχθώ κηλιδώσεις τής υψηλής άποστολής τοϋ ί. Κλήρου καί καταρράκωσιν τοϋ κύρους του.
Θά άσκήσω τήν διαποίμανσιν «μή πτοούμενος άπειλάς άνθρωπίνας, μή ύποστελλόμένος τόν τής άληθείας λόγον...». Μαζί μέ τήν αγάπην καί τήν επιείκειαν θά ύπάρχει καί ή αυστηρότητα, «ινα οί μεν ευ βιοϋντες θαρροΐεν, οί δέ άμαρτάνοντες όκνοΐεν θάτερον γάρ θατέρου χωρίς, άναρχία μάλλον έστιν ή αρχή».
Θά προσπαθήσωμεν ή Ιερά Μητρόπολίς μας νά γίνη έκκολαπτήριον ιερατικών κλήσεων διά νά επανδρωθούν οί ενορίες μας μέ ιερείς μορφωμένους καί άξιους των κλίσεών των. Καί τά πιό άπομακρυσμένα χωριά θά έχουν τόν Ιερέα τους γιά νά εξυπηρετούνται οί πνευματικές καί λατρευτικές τους άνάγκες καί νά σημαίνουν καθημερινώς οί καμπάνες. Από τής θέσεως αύτής σαλπίζω προσκλητήριον πρός τούς Σαμίους, κατά πρώτον λόγον καί ύστερα πρός τούς εύέλπιδας νέους μας, πού ποθοϋν τήν ίερωσύνην. Είναι καιρός οί μέν πρώτοι νά έπανακάμψουν καί νά στρατευθοϋν εις τόν μέγαν άγώνα μας διά τήν έπάνδρωσιν τών κενών θέσεων, οί δέ άλλοι νά μάς γνωρίσουν έκ τοϋ πλησίον. Καί είμαι βέβαιος ότι θά εκτιμήσουν τήν άγνότητα τών προθέσεών μου καί τήν ειλικρίνειαν τών ύποσχέσεών μου.
Όλοι γνωρίζετε ότι προέρχομαι άπό μοναστικήν Αδελφότητα καί έζησα έκ νεότητάς μου τήν άσκησιν, τήν ύπακοήν, τήν άκτημοσύνην, τήν προσευχήν μέχρι αυτής τής ώρας. Ηγάπησα άπό παιδικής ήλικίας τό μοναχικόν ιδεώδες καί πιστεύω ότι ό μοναχισμός είναι ή άκτινοβολία τής πνευματικότητας τής 'Ορθοδοξίας, τά δέ μοναστήρια μας αληθινοί προμαχώνες καί αλύγιστοι κυματοθραϋστες. Δι' αυτό θά άντιμετωπίσωμεν μέ ιδιαίτερον ζήλον τό θέμα τών Ιερών Μονών τών Νησιών μας, οί όποιες αξίζουν καλυτέρας τύχης. 'Αξίζουν τόν σεβασμόν τοϋ λαοϋ μας, δι' όσα προσέφεραν καί τήν προσοχήν όλων μας διότι είναι τμήμα τής ιστορίας, τής ζωής καί τής παραδόσεώς μας. Θά τις αναστηλώσω μεν καί θά άξιοποιήσωμεν τήν όσην άπέμεινεν μοναστηριακήν περιουσίαν. Θά έπιδιώξωμε τήν έπάνδρωσίν των, ώστε νά γίνουν κέντρα πνευματικής. ιεραποστολικής καί κοινωνικής προσφοράς καί άκτινοβολίας. Προτεραιότητα θά έχει βέβαια τό ιερόν μετόχιο τής Παναγίας μας εις τόν Κατσίκα, όπως καί τά πολυάριθμα εξωκκλήσια τών Νησιών μας.
Πρώτιστον εργον μας θά είναι νά γνωρίσωμε τό ποίμνιόν μας, νά άφουγκρασθοϋμε τόν σφιγμόν τής καρδιάς του καί τις άνάγκες του. Θά κατεβοϋμε εις τήν άγοράν. Θά εισέλθω μεν εις τά μαγαζιά καί εις τά σπίτια. Θά έπισκεπτόμεθα τά χωριά, τά σχολεία, τά φυλάκια, γιά νά εύλογοϋμε καί νά στηρίζουμε. Ό ένδοξος Στρατός μας, πού άγρυπνεί διά τήν άσφάλειάν μας, ώς καί διά τήν άνεξαρτησίαν καί ελευθερίαν τής Πατρίδας, συνιστά άκριβό κομμάτι τοϋ έθνους. Έπευλογοϋμεν τά στρατευμένα νιάτα μας καί τούς απευθύνομε έγκάρδιες πατρικές ευχές. Θά συμμετέχουμε εις τις χαρές καί τις λύπες τοϋ ποιμνίου μας. Θά δίδουμε τό παρόν όπου χρειάζεται, χωρίς κανένα υλικόν συμφέρον, διά νά αισθάνεται ό λαός τόν επίσκοπον ώς πατέρα. Θά στεκώμεθα πατρικά τόσον εις τό πένθος καί τάς δοκιμασίας όσον καί εις τήν χαράν. Τό Έπισκοπείον θά είναι κέντρον ενότητας καί εξυπηρετήσεως τών πάντων. Οι πύλες του θά είναι άνοικτές διά πάντας, όσοι επιθυμούν νά επι¬κοινωνήσουν μετά τοϋ πνευματικού των Πατρός ανευ μεσολαβήσεως κανενός.
Καθήκον μας νά άπευθυνθώμεν καί νά καλέ- σωμεν εις άφύπνισιν καί εις συστράτευσιν όλαν τόν λαόν μας, ενάντια εις τούς ποικιλώνυμους αιρετικούς καί τάς αιρέσεις, πού στόχον έχουν τήν άλωσιν τοϋ λαοϋ καί τής πατρίδας μας καί κυρίως εις τήν αίρεσιν τοϋ χιλιασμού, πού είσήλασε εις τό νησί μας πριν άπό χρόνια καί διαστρέφει τήν άλήθειαν τής χριστιανικής πίστεως, ενώ παράλληλα ύπηρετεί δολίους σκοπούς εις βάρος τον λαοϋ καί τον έθνους μας. Θά Επαγρυπνώ έπί σκοπόν φρουρός άκοίμητος διά τήν φύλαξιν τοϋ ποιμνίου μου από τούς βαρείς αυτούς λύκους.
Θά πλησιάσω με τήν μαθητιώσαν καί σπουδάζουσαν νεολαίαν διά νά δώσωμε πνευματικά στηρίγματα, νά προσανατολίσωμεν πρός εύγενείς κατευθύνσεις καί ύφηλάς άναζητήσεις. Παρακαλώ τούς νέους καί τίς νέες νά μείνουν κοντά εις τόν Χριστόν καί τήν τοπικήν μας Εκκλησίαν καί νά υπολογίζουν εις τό πρόσωπόν μου ώς φιλοστόργου πνευματικοϋ πατρός καί εμπίστου φίλου. Τούς εύχομαι δέ, μέ τήν εύκαιρίαν τής αυριανής ένάρξεως τοϋ σχολικού έτους, μέ πατρικήν άγάπην, καλήν πρόοδον καί υγείαν.
Οί φοιτητές μας, τής Μαθηματικής Σχολής Αιγαίου, προσελκύουν τήν προσοχήν καί αγάπην μου. Είναι οί αύριανοί επιστήμονες, συνεχιστές τής επιστήμης τοϋ Πυθαγόρα τοϋ Σαμίου, επίλεκτα στελέχη τής κοινωνίας μας. Ή μήτηρ Εκκλησία ίσταται παρά τό πλευρόν των. Ή Σάμος τώρα τούς προσφέρει τήν φιλόξενον άγκάλην της. Αϋριον θά είναι ή γλνκυτάτη άνάμνησις τών φοιτητικών τους χρόνων. Ή Μητρόπολις θά είναι ανοικτή ιδιαιτέρως δι' έσάς τούς νέους, διά συμβουλήν καί ένίσχυσιν, δι' ό,τι χρειάζεσθε καί τό οποίον είναι εις θέσιν νά σάς προσφέρη. Πρέπει συνεργαζόμενοι νά δημιουργήσωμε ένα καλύτερον και ελπιδοφόρον μέλλον.
Θά άγρυπνήσωμε διά τήν περιφρούρησιν της οίκογενείας πού διέρχεται δεινήν καί επικινδυνον ηθικήν κρίσιν καί σείεται εκ θεμέλιων. Θά ένδιαφερθοϋμε διά τό πολιόν γήρας καί θα άναδιαρθρώσωμεν καί θά άνακαινίσωμεν τα ύπάρχοντα Γηροκομεία τής Ί. Μητροπόλεως διά μίαν αξιοπρεπή διαβίωσιν. Θά άγκαλιάσωμεν όλους σας. «Τό άπολωλός ζητήσω και τό πλανώμενον έπιστρέψω καί τό συντετριμμένον καταδήσω καί τό εκλείπον ένισχύσω καί τό ισχυρόν φυλάξω καί βοσκήσω αύτά μετά κρίματος» (Ίερ. 34, 16).
Ώς ποιμήν, Επίσκοπος καί Πατέρας σας πνευματικός επιθυμώ νά αισθανθώ τούς παλμούς σας, νά γνωρίσω τάς άνάγκας σας, να ομιλήσω εις τάς ψυχάς σας, νά είσέλθω εις την καρδίας σας. Καθήκον μου νά εύαγγελίζωμαι, νά διδάσκω τήν άλήθειαν τής πίστεώς μας και νά είμαι θεματοφύλακάς της. Νά μάχομαι δια τήν Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν Εκκλησίαν. Νά διαφωτίζω, νά νουθετώ, νά αγιάζω, νά είμαι πλησίον του χρίστεπωνυμου λαοϋ, νά συμμετέχω καί νά κατανοώ τα προβλήματά του καί νά είμαι άρωγός εις τας ποικίλας άνάγκας του. Νά γίνω τό κεντρον τής ένότητός του, τής εθνικής ομοψυχίας του, τής έλληνικότητός του καί φύλακας τών έλληνορθοδόξων εθίμων καί παραδόσεών μας πού πρέπει νά άναβιώσουν. Ή Σάμος ήταν, είναι καί θά παραμείνει πηγή παραδόσεως, ομορφιάς, έλληνικότητός καί χριστιανικής πίστεως.
Δεν ζητώ τίποτε άπό σάς δι' έμέ προσωπικώς. Αντιθέτως θέλω νά γίνω «τοίς πάσι τά πάντα, ϊνα τινάς σώσω». Καλώ όλους σας νά προσέλθετε, ό καθένας κατά τό μέτρον τών δυνάμεών του, διά νά συνεργασθοϋμε διά τό καλόν τών νησιών μας, διά τήν πνευματικήν τους άνασυγκρότησιν. Οί σημερινοί καιροί άπαιτούν, όπως ή Εκκλησία γίνη πρωτοπόρος κάθε πνευματικής κινήσεως καί κάθε κοινωνικού έργου. Υπόσχομαι, μέ τά λόγια τοϋ Άπ. Παύλου: «ου μόνον δέ ταϊς άπό γλώττας νουθεσίαις, άλλά πολλώ μάλλον ταϊς άπό τοϋ ίδίου μου βίου χιεραγωγίαις τε καί όδηγίαις τοίς πάσι τύπος τής χριστιανικής πολιτείας γινόμενος», «μή δίδων μώμόν τινα κατά τής ιερατικής καταστάσεως, άπρόσκοπτος φανήσομαι τοίς πάσι καί τή Εκκλησία τοϋ Θεοϋ, ϊνα τούς πάντας ή τούς πλείους κερδήσω καί προσάξω Χριστώ». Τήν έκκλησίν μου αύτήν άπευθύνω καί πρός τούς εκλεκτούς άρχοντας τοϋ νησιού μας μετά τών όποιων έπιθυμώ νά έγκαινιάσω περίοδον άγαστής συνεργασίας πρός όφελος τοϋ λαοϋ μας, ό όποιος επιθυμεί όμοροοϋσαν τήν ηγεσίαν του, συνεργαζομένην καί άποδίδουσαν.
Κατά τήν ίεράν αύτήν στιγμήν ή σκέψις μου στρέφεται μέ εύγνωμοσύνην πρός τούς έν Κυρίω κεκοιμημένους γονείς μου τόν πατέρα μου Κωνσταντίνον καί τήν μητέρα μου Μαρουδιώ. Είμαι βέβαιος, ότι αί ψυχαί των άγάλλονται συμπροσευχόμενοι κατά τήν ώραν ταύτην. Ειη ή μνήμη αύτών αίωνία! Έγεννήθην πτωχός καί άσημος. Δέν προέρχομαι έκ περιφανούς γένους. Καί είμαι πτωχός. Δέν λησμονώ ποτέ τήν ταπεινήν καταγωγήν μου, μέσα άπό τά σπλάγχνα τοϋ λαοϋ μας. Καυχώμαι δι' αύτήν. ώς καί διά τήν σκληράν βιοπάλην τής νεανικής μου ήλικίας πού έσμίλευσε μέσα μου τόν σεβασμόν στις ύπερούσιες άξιες τής ζωής. 'Έστω, επίσης, αίωνία ή μνήμη τών προκατόχων μου Μητροπολιτών, Σαμίων τήν καταγωγήν, Άριστάρχου, Γαβριήλ, Αθανασίου καί Κωνσταντίνου, όπως επίσης καί τών Ειρηναίου καί Παντελεήμονος, οί όποιοι άνέπτυξαν εθνικήν καί κοινωνικήν δράσιν καί άκτινοβόλησαν πνευματικώς.
Μετ' εύγνωμοσύνης στρέφω τήν σκέψιν μου πρός τόν Μακαριώτατον 'Αρχιεπίσκοπον Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ.κ. Σεραφείμ καί τά Μέλη τής Αγίας καί Ίεράς Συνόδου της Ιεραρχίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, ή τίμια ψήφος τών οποίων μέ άνέδειξε Ποιμένα καί Επίσκοπον Σάμου καί Ικαρίας. Εκφράζω τήν ευγνωμοσύνην μου καί προσφέρω τήν υπόσχεσιν ότι θά φανώ άξιος τής εμπιστοσύνης των.
"Ολως εύγνωμόνως στρέφω τήν σκέψιν μου πρός τήν Α.Π.Θ. τόν Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον, τόν κλείζοντα τήν 'Ορθοδοξίαν, τόν φιλοστόργως έκπροσωπούμενον κατά τήν ίεράν αύτήν στιγμήν καί υίικώς ομολογώ άφοσίωσιν πρός τόν δόκιμαζόμενον άλλά άκτινοβολοϋντα Θρόνον, καί πίστιν πρός τά θέσμια τής Αγίας καί Μεγάλης τοϋ Χριστού Εκκλησίας.
Μέ ένάργειαν άναλογίζομαι τούς έκ Σάμου παλαιούς καί νέους Ίεράρχας τούς άπό ετών πλαισιούντας τήν «άγιοταφιτικήν Αδελφότητα» τοϋ Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, τοϋ οποίου εκλεκτός εκπρόσωπος παρίσταται ενταύθα, ό εν Αθήναις Έξαρχος αύτοϋ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ίεραπόλεως κ. Ειρηναίος. Κρατύναι Κύριος ό Θεός τήν Σιωνίτιδα Εκκλησίαν καί μνησθείη τής ευσεβοτόκου καί Σιωνοτρόφου νήσου μας Σάμου.
Εύχαριστώ τον Σεβ. Μητροπολίτην Χίου κ. Διονύσιον, ό όποιος έκοπίασε καί έμόχθησε κατά τόν χρόνον τής τοποτηρητείας τής λαχούσης μοι θεοσώστου Επαρχίας.
Εύχαριστώ τούς Σεβ. άγιους Αρχιερείς, οι όποιοι τήν ώραν ταύτην μέ περιστοιχίζουν καί συμμερίζονται τήν χαράν μου.
Καθήκον μου θεωρώ νά διαδηλώσω ιδιαίτερη τήν εύγνωμοσύνην μου πρός τόν πνευματικόν πατέρα καί Γέροντά μου Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιώς κ. Καλλίνικον, υπό τήν πεφωτισμένην καθοδήγησιν, στοργήν καί προστασίαν τοϋ οποίου εζησα επί 25 έτη. Θά μιμνήσκομαι πάντοτε με υίικήν άγάπην καί άφοσίωσιν όσα επραξε δι' εμέ καί δέν θά παύσω δεόμενος υπέρ τής πολυτίμου υγείας του καί τής άκμαιότητος τών σωματικών καί πνευματικών του δυνάμεων.
Πάντοτε πρό οφθαλμών μου θά έχω τό φωτεινόν παράδειγμά του καί τόν άκαταπόνητον ζήλον καί τόν μόχθον του υπέρ τοϋ σωστικού έργου τής Εκκλησίας μας.
Επίσης θά μνημονεύω πάντοτε μέ άγάπην τούς κατά πνεϋμα άδελφούς καί συμμοναστάς μου τής Ίεράς Μονής Παναγίας «Χρυσοπηγής» καί θά προσεύχομαι διά τήν κατά Θεόν προκοπήν τους.
Ευχαριστώ τόν Σεβ. Μητροπολίτην Σιδηροκά στρου κ. Ίωάννην, πού τόσον ήγάπησε καί ήγαπήθη υπό τού Σαμιακού λαοϋ διά τήν πρός με πατρικήν αγάπην του καί τάς συμβουλάς του.
Ευχαριστώ τόν ευσεβή λαόν τής Ίεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, τούς άδελφούς καί σύνεργάτας τής ιεραποστολικής προσπαθείας μας εις τό Παγκράτι, τά πολυπληθή πνευματικά μου τέκνα διά τήν άγάπην των. Ούχί άνευ πόνου άποχωρίζομαι τών άνδρών καί γυναικών τής Ελληνικής Αστυνομίας, εις τήν Θρησκευτικήν Υπηρεσίαν τής όποιας έπί 19 ολόκληρα χρόνια διηκόνησα. Θά άναπέμπω δι' όλους προσευχάς καί θά ενθυμούμαι τήν άφοσίωσιν καί τήν άγάπην των πρός τήν ταπεινότητά μου.
Ευχαριστώ όλας τάς άρχάς καί εξουσίας τών νησιών μας Σάμου καί Ικαρίας καί όλους όσοι ομιλήσατε έκ τοϋ περισσεύματος τής καρδίας σας περί τής ταπεινότητός μου.
Εύχαριστώ τούς φίλους κληρικούς καί λαϊκούς οί όποιοι προσήλθαν είδικώς διά νά συμμετάσχουν εις τήν χαράν μου, υποβληθέντες εις τόν κόπον καί τήν ταλαιπωρίαν τοϋ διά θαλάσσης ταξιδιού.
Τέλος, ευχαριστώ τόν φιλόχριστον λαόν ό όποιος μέ αυθορμητισμόν, εγκαρδιότητα καί ενθουσιασμόν μέ υποδέχεται ώς Πατέρα καί Επίσκοπόν του. Τοϋτο φανερώνει τήν άγάπην καί τήν προσήλωσίν του πρός τήν Εκκλησίαν. Ή ευγενική παρουσία του μέ τιμά καί ή συμπροσευχή του μέ ένισχύη εις τό άναλαμβανόμενον επισκοπικόν έργον.
Απευθύνω εγκάρδιον πατρικόν χαιρετισμόν πρός τούς άνά τά πέρατα τής Οικουμένης αποδήμους Σαμίους καί Ίκαρίους καί επικαλούμαι έπί πάντας τήν χάριν καί τήν ευλογίαν τοϋ Κυρίου μας.
Εις τήν άσκησιν τοϋ ποιμαντορικοϋ έργου ζητώ τάς πρός Κύριον μεσιτείας καί τήν ένίσχυσιν τών Σαμίων άγιων Ερμογένους, Λέοντος καί Ηρακλείου τών έπισκόπων τοϋ όσιου πατρός ήμών Παύλου τοϋ Λατρινοϋ, νεομάρτυρος Γεωργίου, Μαρτύρων Γρηγορίου, Θεοδώρου καί Λέοντος, καί τών Ίκαρίων άγιων Μακαρίου επισκόπου Κορίνθου καί τής όσιας μητρός Θεοκτίστης, τών άγιων μαρτύρων Κηρύκου καί Ίουλιτης, τών όποιων τήν ίεράν μνήμην θά καθιερώσωμεν νά εορτάζεται πανηγυ- ρικώς τήν πρώτην Κυριακήν τοϋ μηνός Αυγούστου.
Πατέρες καί άδελφοί,
«Χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεΐσθε, τό αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, καί ό Θεός τής αγάπης καί τής ειρήνης έσται μεθ' υμών». Αμήν.»