3 islands

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

mitropolitis

Ό Σεβ. Σάμου καί Ικαρίας κ. Ευσέβιος (κατά κόσμον Ευάγγελος) Πιστολής, γεννήθηκε τό 1949 στό Παλαιό Καρλόβασι Σάμου, όπου καί περάτωσε τίς εγκύκλιες σπουδές του. Φοίτησε στό Ανώτερο 'Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο τής παλαιφάτου Ριζαρείου Σχολής καί στή Θεολογΐκή Σχολή τοϋ Πανεπιστημίου Αθηνών, της όποιας είναι καί πτυχιοΰχος.


Χειροτονήθηκε Διάκονος τό 1972 καί Πρεσβύτερος τό 1976, ότε εχειροτονήθη καί 'Αρχιμανδρίτης. Υπηρέτησε ώς Διάκονος στήν Ί. 'Αρχιεπισκοπή 'Αθηνών άναπτύξας σημαντικήν δράσιν εις τόν τομέα του κατηχητικού έργου μεταξύ τών νέων.


Άπό τό 1976 καί μέχρι τής εκλογής του ώς Μητροπολίτου μέ άπόφασιν τής Ίεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, ύπηρέτησε ώς Ιεροκήρυκας, Προϊστάμενος τής Θρησκευτικής Υπηρεσίας τής Ελληνικής 'Αστυνομίας καί Καθηγητής στήν 'Αστυνομική 'Ακαδημία καί όλες τίς Σχολές τής 'Αστυνομίας καί τοΰ Πυροσβεστικού Σώματος. Παράλληλα ύπηρέτησε ώς Διευθυντής τοΰ ιδιαιτέρου Γραφείου τοΰ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλινίκου. Υπεύθυνος στόν τομέα τών ιερατικών κλήσεων, πνευματικός καί εξομολόγος τής νεανικής προσπαθείας τής Ί. Μητροπόλεως Πειραιώς καί συνεργάτης τοΰ Ραδιοφωνικού Σταθμού τής «Πειραϊκής 'Εκκλησίας».


'Ανέπτυξε σημαντική κηρυκτική, κοινωνική, φιλανθρωπική καί ιεραποστολική δράση στήν Ί. Μητρ. Πειραιώς, τήν Ί. 'Αρχιεπισκοπή 'Αθηνών καί στά Σώματα 'Ασφαλείας ειδικότερα, πού εργάστηκε μέ ενθουσιασμό καί αύταπάρνηση. άποσπάσας τήν εκτίμηση, τήν αγάπη καί τό σεβασμό τους. Έκαλλιέργησε τό γραπτό θείο λόγ0 έκδίδοντας κατά μήνα ειδικό περιοδικό γιά τήν 'Αστυνομία μέ πλούσια εποικοδομητική καί επίκαιρη ύλη. Επίσης ίδρυσε τό περιοδικό «Παλμοί της Θρησκευτικής Υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας». Δι' ενεργειών του ανακαινίσθηκαν οί Ί. Ναοί τής Αστυνομίας καί άνεγέρθησαν δυο νέοι καί τό Πνευματικό Κέντρο τοϋ Ίεροΰ Ναοΰ Παμμεγίστων Ταξιαρχών.


Διοργάνωσε τό πρώτο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Θρησκευτικών Υπηρεσιών 'Αστυνομιών Ευρωπαϊκής Ένωσης καί έξέδωσε τά πρακτικά αύτοΰ.
Διοργάνωσε πνευματικές καί παιδικές κατασκηνώσεις τής Αστυνομίας. Έξέδωσε τήν Ιστορία τής Σχολής Αστυνομίας (Μεσογείων) καί τών Ιερών Ναών της καί άλλα εποικοδομητικά καί πνευματικά βιβλία καί έντυπα.


Μητροπολίτης Σάμου εξελέγη στίς 19 Ιουνίου 1995, έχειροτονήθη στόν Καθεδρικό Ναό Άγίας Τριάδος Πειραιώς τό Σάββατο 22 Ιουνίου 1995 καί ενθρονίστηκε στή Σάμο στίς 10 Σεπτεμβρίου του ίδίου έτους.

                   ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΜΟΥ & ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ      

6.5.1972               Κουρά εις Μεγαλόσχημον Μοναχόν τοϋ Δοκίμου ’Αδελφού τής Ίερας Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Ευαγγέλου Πιστολή, εις ον έδόθη τό μοναχικόν ονομα Ευσέβιος, ύπό τοΰ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νίκαιας κ. Γεωργίου.

7.5.1972               Χειροτονία εις Διάκονον τοΰ Μοναχού Ευσεβίου Πιστολή ύπό τοϋ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νίκαιας κ. Γεωργίου εν τω Ίερω Ναω Τιμίου Σταυρού Αιγάλεω.

28.11.1976           Χειροτονία εις Πρεσβύτερον τοΰ Διακόνου Ευσεβίου Πιστολή καί άπονομή εις αυτόν τοϋ όφφικίου τοϋ Αρχιμανδρίτου, ύπό τοΰ Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ρωγών κ. Καλλινίκου, εν τω Ίερω Ναω Προφήτου Ήλιού Παγκρατίου, συγχειροτονούντων τών, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου καί τοΰ Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ταλαντίου κ. Αμβροσίου.

19.7.1995             'Εκλογή ύπό τής Ίερας Συνόδου τής Ιεραρχίας τής ’Εκκλησίας τής 'Ελλάδος τοϋ ’Αρχιμανδρίτου Εύσεβίου Πιστολή εις Μητροπολίτην τής Ίερας Μητροπόλεως Σάμου καί ’Ικαρίας, καί τέλεσις τοΰ Μικροϋ καί Μεγάλου Μηνύματος.

22.7.1995             Χειροτονία εις ’Επίσκοπον τοϋ εκλεγμένου Μητροπολίτου Σάμου καί Ικαρίας Εύσεβίου Πιστολή ύπό τοΰ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλινίκου έν τω Καθεδρικώ Ίερω Ναω 'Αγίας Τριάδος Πειραιώς, συγχειροτονούντων πολλών Μητροπολιτών.

31.8.1995             Διαβεβαίωσις ένώπιον τοΰ Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου παρουσία τοΰ ’Αρχιεπισκόπου ’Αθηνών καί πάσης Ελλάδος (κυροϋ) Σεραφείμ. Άναγνωρισθείς καί κατασταθείς μέ τό άπό 23.8.1995 Προεδρικόν Διάταγμα (Φ.Ε.Κ. 146/30.8.1995 τεϋχος Ν.Π.Δ.Δ.).

10.9.1995             Τελετή ένθρονίσεως τοϋ Μητροπολίτου Σάμου κ. Εύσεβίου έν τω Μητροπολιτικώ Ίερω Ναω 'Αγίου Νικολάου Βαθέος. ύπό τοΰ Τοποτηρητοΰ τής Ίερας Μητροπόλεως Σάμου καί Ικαρίας Μητροπολίτου Χίου κ. Διονυσίου, συμπροσευχομένων πολλών Μητροπολιτών καί πλήθους λαοΰ.

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ.ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

20220912_115820.jpg

Ἀγαπητά μου παιδιά

Στήν ἀρχή τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς ἐπιθυμῶ ὡς Ἐπίσκοπος καί Πνευματικός σας Πατέρας νά συνοδεύσω τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, πού μόλις λάβατε μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ καί μέ τίς δικές μου ἐγκάρδιες πατρικές εὐχές.

Ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία συνοδοιπορεῖ καί συμπροσεύχεται γιά τήν πρόοδο καί τήν ἐπιτυχία τῆς πορείας σας στόν ἀγῶνα τῆς μόρφωσης, πού ἐνεργοποιεῖ τίς πνευματικές δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου καί αὐξάνει τίς ἰκανότητες καί τίς δυνατότητές του.

Σᾶς παρακαλῶ ὅμως παράλληλα μέ τίς γνώσεις, νά ἀποκτᾶται καί τήν ἀπαραίτητη μόρφωση, πού θά δώσει οὐσιαστικό περιεχόμενο στήν παιδεία σας καί θά σᾶς καταξιώσει στήν κοινωνία μας.

Βοηθός καί τελειωτής αὐτῆς τῆς προσπάθειας πάνω καί πρῶτα ἀπ’ ὅλους εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.

Γι’ αὐτό σᾶς παρακαλῶ νά προσεύχεσθε καθημερινά στόν Χριστόν.

Νά ζητεῖτε τήν θεϊκή Του εὐλογία στόν ἀγῶνα τῆς μόρφωσης καί τῆς ζωῆς σας. Νά ζεῖτε τήν παρουσία Του μέσα ἀπό τή  μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας συμμετέχοντας συχνά στή θεία Κοινωνία, ὥστε νά λαμβάνετε χάρη, ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, ἀδιάψευστη ἐλπίδα καί ἀποτελεσματική λύση στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς.

Εὔχομαι καί προσεύχομαι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός νά εὐλογεῖ τόν εὐγενῆ σας ἀγῶνα γιά ἀπόκτηση γνώσεων καί ἤθους.

Στούς ἀγαπητούς καθηγητές σας εὔχομαι πλουσίαν τήν χάριν τοῦ Κυρίου γιά τήν εὐόδωση τοῦ δυσκόλου ἔργου τους.

Καλή καί ἐπιτυχῆ σχολική χρονιά.

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

 

201908130712458863.jpg

“Μεσίτριά μας”

   Ἀγαπητοί μου,

Μιά ταπεινή κόρη τῆς Ναζαρέτ ἢταν ἡ Παναγία μας. Ἂσημη καί ἂγνωστη σέ κύκλους εὐρύτερους ἀπό τό περιβάλλον τοῦ χωριοῦ της. Δέν εἶχε τίποτα ἀπό τά ἐξωτερικά ἐκεῖνα στοιχεῖα, πού προβάλλουν τούς ἀνθρώπους στή ματαιόδοξη κοινωνία τῆς ἐποχῆς τους. Καί ὃμως ἀναδείχθηκε ἡ πρώτη μεταξύ ὃλων τῶν γυναικῶν κάθε ἐποχῆς, γιατί ὃπως ἀπέδειξε ἡ πραγματικότητα, διέθετε καταπληκτικό πλοῦτο, «πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρός τοῦ Βασιλέως ἒσωθεν», εἶχε πεῖ ὁ Προφήτης. Καί σέ αὐτόν τόν πνευματικό πλοῦτο της ἒγκειται τό μεγαλεῖο Της.

Ἡ πνευματική της καλλονή τήν ἀνεβάζει σέ οὐράνια ὓψη καί τήν καθιστᾶ «ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν». Καί ὁ οὐράνιος ἀπεσταλμένος, πού τῆς φέρνει τό καταπληκτικό μήνυμα, πώς θά «δανείσει σάρκα τῷ παντεχνήμονι Λόγῳ», τήν προσαγορεύει «Κεχαριτωμένην καί εὐλογημένην ἐν γυναιξί».

Καί ἡ ἲδια πλημμυρισμένη ἀπό τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ μιά στιγμή ἱερῆς ἒξαρσης προφητεύει: «ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός...ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί».

Οἱ αἰῶνες πού πέρασαν ἐπιβεβαίωσαν τούς προφητικούς αὐτούς λόγους. Μυριάδες μυριάδων πιστοί διά μέσου τῶν γενεῶν γονατίζουν εὐλαβικά, ἒκθαμβοι καί ἐκστατικοί μπροστά στήν ἀπαστράπτουσα αἲγλη τοῦ σεβασμίου προσώπου της. Τήν μεγαλύνουν καί τήν τιμοῦν μέ μιά ψυχή κι ἓνα στόμα. Ἡ ζωή καί τό ὂνομα τῆς Παναγίας γίνεται ἓνα μέ τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν πιστῶν ἀτομικά. Δέν ὑπάρχει ἱερή ἀκολουθία, ὃπου δέν θά ἀναφερθεῖ τό σεβάσμιο ὂνομά της. «Τῆς Παναγίας ἀχράντου ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας» μνημονεύουμε κάθε φορά πού προσφέρουμε δόξα καί τιμή στόν ἐν Τριάδι Θεό.

Ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας δέν εἶναι κοίμηση ἑνός κοινοῦ θνητοῦ, γιατί Ἐκείνη, εἶναι ἡ γενήσασα τόν Ἀρχηγόν τῆς ζωῆς καί ἐπομένως ἦταν πολύ φυσικό ὃτι Αὐτήν «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον». Δηλαδή ἦταν ἐπόμενο ὃτι δέν θά μποροῦσε νά μείνει στόν τάφο καί νά τήν φθείρει ὁ θάνατος, γιατί τήν μετέστησε στήν αἰώνια ζωή καί τήν μετέφερε στόν οὐρανο ὁ Υἱός της.

Εὒλογα ἐπεκράτησε λοιπόν ὁ τόνος τοῦ πανηγυρισμοῦ, μέ τόν ὁποῖο ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τήν πρός οὐρανόν μετάσταση τῆς Παναγίας. Καί ἡ γιορτή αὐτή συγκινεῖ τίς καρδιές ὃλων τῶν Ὀρθοδόξων, πού τρέχουν νά γεμίσουν τίς Ἐκκλησίες καί νά ζητήσουν τήν χάρη καί τήν βοήθεια τῆς Παναγία μας. Προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά τιμήσουν Αὐτήν πού τίμησε τό γένος μας, νά τήν εὐχαριστήσουν καί νά τήν παρακαλέσουν γιά σύντομη βοήθεια καί κραταιή προστασία, γιατί ὃλοι τήν αἰσθανόμαστε ὡς Μάνα μας, πού πονάει καί ἐνδιαφέρεται ἂμεσα γιά τό κάθε παιδί Της.

Καί μέ τό νά γίνει ἡ Παναγία μας Θεοτόκος ἀποτελεῖ τήν γέφυρα πού μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό. Ἡ «κλίμαξ» πού ἐνώνει τή γῆ μέ τόν οὐρανό. Τόν Θεό μέ τόν ἂνθρωπο.

Στή χάρη της, λοιπόν, προσπίπτει κάθε χριστιανός ἰδιαίτερα τίς εὐλογημένες αὐτές μέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Καί γίνεται ἡ Παναγία Παρθένος καί Μητέρα, ὁδηγός τῶν Ὀρθοδόξων εἰς Χριστόν. Τό παράδειγμά της, ἡ ἀπέραντη πίστη της, ὁ οὐράνιος χαρακτήρας της καί ἡ ἁγιοσύνη της, ἐμπνέουν, καθοδηγοῦν καί κατευθύνουν τά βήματα τῶν πιστῶν πιό πολύ πρός τόν Κύριο καί Λυτρωτή Ἰησοῦ. Καί ὁ Δεσπότης Χριστός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ἒγινε διά τῆς Παναγίας ἂνθρωπος, ὑπερύψωσε καί δόξασε τήν κατά σάρκα Μητέρα Του, ὃπως τῆς ἃρμοζε. Αὐτό μᾶς διηγεῖται ἡ ἑορτή τῆς μακαρίας Κοιμήσεώς Της.

Γι’αὐτό κι ἐμεῖς οἱ πιστοί σκύβουμε εὐλαβικά στήν «εὐκλεῆ καί ἱερά μνήμη» της. Καί γι’αὐτό καλούμαστε νά ἀκολουθήσουμε πιστά τά ἲχνη της, τήν ζωή της, τόν ἁγιασμό της, τήν ἀγάπη της, τήν ἁγνότητά της, τήν πίστη της καί τήν ὁλόψυχη ἀφοσίωσή της στό Θεό καί τήν κλήση της. Γιά νά εἶναι πραγματικά Μητέρα μας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία Του.

Ἂς σκύψουμε, λοιπόν, γιά ἀκόμη μιά φορά ἐυλαβικά στήν «εὐκλεή καί ἱερά μνήμη» Της, ἂς τήν προσκυνήσουμε τιμητικά καί ἂς τήν παρακαλέσουμε: «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», δηλαδή γίνε ἡ (πάντοτε εἰσακουόμενη) Μεσίτριά μας πρός τόν Υἱό σου καί Θεό ἡμῶν.

Χρόνια πολλά!

Με ὅλη μου την ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας             

+ Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ

η_ορθόδοξη_εικόνα_της_Αναστάσεως_που_ονομάζεται_Εις_Άδου_Κάθοδος.jpg

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Στίς ἐμφανίσεις Του πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψή του ὁ Κύριος, ἂφησε στούς μαθητές τήν τελευταία παραγγελία του: Νά μήν ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά νά περιμένουν τήν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως ὃτι ὁ ἐπουράνιος Θεός Πατέρας θά τούς στείλει τό Ἃγιο Πνεῦμα. Ἐνῶ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος βάπτιζε μέ ἀπλό νερό τούς ἀνθρώπους, ἐκεῖνοι ἐπρόκειτο πολύ σύντομα νά βαπτισθοῦν μέ τό Ἃγιο Πνεῦμα.

Τά λόγια αὐτά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἒκαναν ἐντύπωση στούς Μαθητές, οἱ ὁποῖοι Τόν πλησίασαν καί Τόν ρώτησαν μέ ἐλπίδα ἂν ἐπρόκειτο τίς ἐπόμενες ἡμέρες νά ἀποκαταστήσει τό βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ, στήν παλαιά του δόξα. Ὁ Κύριος ὃμως τούς ἀποκρίθηκε ὃτι τό πότε θά πραγματοποιηθοῦν αὐτά εἶναι στήν ἀποκλειστική ἐξουσία τοῦ Πατρός. Τούς βεβαίωσε ὡστόσο ὃτι θά λάβουν ἰδιαίτερη ἐνίσχυση μέ τήν ἒλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί μέ τήν δύναμή Του θά γίνουν οἱ ἲδιοι μάρτυρες τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας Του σέ ὃλο τόν κόσμο. «Ἒσεσθέ μοι μάρτυρες ἒν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ τῆ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἓως ἐσχάτου τῆς γῆς », τούς τόνισε ὁ Κύριος.

Ὁ λόγος Του αὐτός βλέπουμε νά ἐπιβεβαιώνεται αἰῶνες τώρα. Τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως νά ἀπλώνεται σέ ὃλη τήν οἰκουμένη, «ἓως ἐσχάτου τῆς γῆς», ὃπως τό προανήγγειλε ὁ Χριστός. Στά βάθη τῆς Ἀσίας, τῆς Ἀφρικῆς, στήν Νότια Ἀμερική, στἠν Ἰνδία, σέ κάθε γωνιά τοῦ πλανήτη κηρύσσεται σήμερα τό Εὐαγγέλιο, ἀντιλαλεῖ τό «Χριστός Ἀνέστη». Στήν ἀποστολή δέ αὐτή δέν ἐργάσθηκαν μόνοι οἱ Μαθητές τοῦ Κυρίου, πού ἂκουσαν τότε τήν προτροπή του. Τήν ἲδια αὐτή ἀποστολή ἐπιτελεῖ αἰῶνες τώρα ἡ Ἐκκλησία μέ τά μέλη της. Ἀμέτρητοι πιστοί μέσα στήν ἱστορία, μέχρι καί σήμερα, κληρικοί καί λαϊκοί, πρόσφεραν καί προσφέρουν τήν ζωή τους, τήν φωνή τους, τόν κόπο τους καί σάν ἂλλες ἀναστάσιμες λαμπάδες μεταδίδουν τό φῶς τοῦ ἀναστημένου Κυρίου στό σκοτάδι τοῦ κόσμου.

Ἡ ἐπαλήθευση ἑπομένως τοῦ προφητικοῦ αὐτοῦ λόγου τοῦ Κύρίου εἶναι μία ἀκόμη τρανή ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἡ ἐξάπλωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στήν οἰκουμένη ἐπιβεβαιώνει ὃτι «ἀλήθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος»!

Τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου δέν ὁριοθετεῖται μέ τοπικούς καί χρονικούς περιορισμούς, γιατί σχετίζεται μέ τήν αἰωνιότητα καί ἀποβλέπει στό «πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι». Ἀλλά ἡ σωτηρία ὃλων τῶν ἀνθρώπων (καί τῆς πρό Χριστοῦ περιόδου καί τῶν ἐπερχόμενων αἰώνων)  δέν μποροῦσε νά ἐπιτευχθεῖ μέ ἂλλο τρόπο. Ἒπρεπε ἡ ἁμαρτωλή, φθαρμένη καί πεπερασμένη φύση του νά ἀλλαγεῖ, νά θεωθεῖ. Καί αύτό ἒγινε στό Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, μέ τήν θυσία καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἡ θέωση αὐτή παρέχεται ὡς δωρεά σέ καθέναν πού πιστεύει στό Χριστό καί ἀκολουθεῖ τό δρόμο πού Ἐκεῖνος χάραξε.

Ἐκεῖνοι πού ἒζησαν πρό Χριστοῦ, πῶς θά μποροῦσαν νά λυτρωθοῦν καί νά σωθοῦν; Κάποιος ἒπρεπε νά κατεβεῖ στήν Ἃδη καί νά τούς ἀναστήσει. Ποιός ὃμως θά ἦταν; Ποιός διέθετε τέτοια ἐξουσία; Μόνον ὁ ἀναστημένος Χριστός μποροῦσε νά διακηρύξει τό «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῳ καί ἐπί γῆς». Ἐκεῖνος ἐμφανίστηκε στήν ἀνθρωπότητα «διδάσκων ὡς ἐξουσίαν ἒχων». Μποροῦσε νά ὁμιλεῖ μέ ἀπόλυτη αὐθεντία καί νά ἀναφωνεῖ «Ἐγῶ δέ λέγω ὑμῖν». Νά φυγαδεύει καί νά ἐκδιώκει τά δαιμόνια ἀπό τά θύματά τους μέ μιά ἀπλή φράση: «Ἐγώ ἐπιτάσσω, ἒξελθε ἐξ αὐτοῦ καί μηκέτι εἰσέλθης εἰς αὐτόν».

Νά γιατί ἦταν ἀναγκαία γιά τή σωτηρία μας ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μόνον ὁ Θεός θά μποροῦσε νά προσφέρει στόν ἂνθρωπο ὑπερφυσικά στοχεῖα, ὃπως εἶναι ἡ ἂφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί ἡ λύτρωση, ἡ ἀποκατάσταση στό Θεό καί ἡ ἐπαναφορά τοῦ ἀνθρώπου στή Βασιλεία Του. Πολύ σωστά ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει «Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ, ὃτι ἀνέστη Χριστός ὡς Παντοδύναμος».

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὃ,τι  ὑπάρχει, ὃ,τι ζεῖ, ὃ,τι ἀναπνέει, ὃτι αἰσθάνεται...ὑπάρχει, ζεῖ καί αἰσθάνεται, γιατί ὁ Χριστός ἀναστήθηκε. Ἂν ὁ Χριστός δέν ἀνασταινόταν, ὃλα θά ἦταν νεκρά ἐπάνω στή γῆ. Ὃλα κρατημένα ἀπό τήν παγωνιά τοῦ θανάτου. Τώρα ὃλα ζοῦν, ὃλα χαίρονται, ὃλα πανηγυρίζουν, ὃλα τραγουδοῦν. Ψάλλουν τόν παιάνα: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Τούτη τήν ἀλήθεια μή τήν λησμονεῖτε ποτέ. Ὃτιδήποτε κι ἂν ἒλθει νά σᾶς πικράνει τή ζωή ἢ νά σᾶς ἀφαιρέση τήν ἐλπίδα, ὁποιοδήποτε ἀγαπημένο σας πρόσωπο προχωρημένης ἢ τρυφερῆς ἡλικίας κι ἂν δεῖτε νά κλείνει τά μάτια καί νά φεύγει ἀπό κοντά σας, μήν ἀφήσετε νά σᾶς καταβάλει ἡ θλίψη κι ὁ ἂμετρος πόνος. Σκεφθεῖτε τοῦτο μόνο: Τίποτε δέν μπορεῖ νά στερήσει σέ ὃλους αὐτούς ἢ στόν ὁποιονδήποτε τόν Παράδεισο καί τήν Οὐράνια Βασιλεία. Ὁ Οὐρανός εἶναι δικός μας.

Τόν κλέισαμε ἐμεῖς κάποτε μέ τήν παρακοή μας στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός ὃμως μέ τόν θάνατό Του ἐπάνω στό Σταυρό ἐπάτησε τόν θάνατο. Καί μέ τήν ἒνδοξη Ἀνάληψή Του μᾶς ἂνοιξε μιά γιά πάντα τόν Οὐρανό. Ἀπό τότε δέν μπορεῖ κανείς νά μᾶς τόν κλείσει. «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο». Ὁ Χριστός μέ τό νά ἀναστηθεῖ πρῶτος «ἐκ νεκρῶν», ἀπό ὃλους τούς ἂλλους, βεβαιώνει μέ τήν Ἀνάστασή Του ὃτι θά ἀκολουθήσει ἒπειτα ἡ ἀνάσταση καί τῶν ἂλλων ἀνθρώπων. Ἀπό τότε ὁ Θάνατος εἶναι ἓνα ἐπεισόδιο στή ζωή μας. Μᾶς θυμίζει ἁπλῶς τήν ἁμαρτία ἀπό τήν ὁποία μᾶς λύτρωσε ἡ θεἳκή ἀγάπη.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου καί Σωτηρας μας, ὁ Ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν Κύριός μας, νά χαρίζῃ σε ὅλους πλουσία τήν πασχάλιο πνευματική χαρά καί ἀγαλλίαση.

 

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - «Περί τῶν Ἱερατικῶν Κλήσεων»

Γ-ΚΥΡΙΑΚΗ-ΤΩΝ-ΝΗΣΤΕΙΩΝ-ΤΗΣ-ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ.jpg

Πρός

τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Στήν καρδιά τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἐθεώρησαν καλό οἱ Ἅγιοι Πατέρες νά ὑψώσουν κάτω ἀπό τούς τρούλλους τῶν πανσέπτων Ναῶν γιά προσκύνηση τό «τρόπαιο κατά τοῦ θανάτου», τό «ζωομύριστο ξύλο» τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας. Ἐπέλεξαν τό σημεῖο, τό σύμβολο καί συμβόλαιο τῆς ἀγάπης, τῆς ζωῆς καί τῆς καταλλαγῆς, δηλαδή τῆς συμφιλιώσεως μέ τόν Θεό, γιά στήριγμα καί παραμυθία ὅσων γύρεψαν ἐλεύθερα νά πορευτοῦν στό στάδιο τῶν ἀρετῶν γιά ν’ ἀπολαύσουν ὡς μέλι γλυκύτατο τίς ἄπειρες δωρεές πού ξεπηδοῦν ἀπ’ τή Σταυρωμένη Θεαγάπη.

Ὁ ζωοποιός Σταυρός προβάλλεται σάν ἡ μοναδική ἀπάντηση στήν προαιώνια ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου γιά ζωή καί ἀθανασία· σάν τό ἀκένωτο ἁγιοπότηρο τῆς ἐλευθερίας, πού ὁ Θεός ἔστησε ἀνάμεσά μας καί “ἐπλήρωσε” μέ τό μακάριο αἷμα Του. Ἐκεῖνος «πέθανε, γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς», κατά τόν Θεολόγο Γρηγόριο, καί γύρεψε ἀπό ᾿μᾶς ἁπλά, ἀλλά μέ ὑπακοή στό ἅγιο θέλημά Του, νά γευόμαστε ἑκούσια τή χαρά τῆς ἐλευθερίας, κι ἄς πληγώνεται Ἐκεῖνος ὡς Θεός κι ἄς κρατάει παντοτινά τά ἄχραντα χέρια Του ἁπλωμένα στόν Σταυρό καί ἄς ἔχει τήν πλευρά τρυπημένη γιά ν’ ἀναβλύσει τό νερό τοῦ Βαπτίσματος καί τό αἷμα τῆς Εὐχαριστίας, ἡ κοινωνία δηλαδή καί ἡ ὑπόσταση τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας.

Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἡ πίστη τοῦ Σταυροῦ: προσκυνοῦμε τό “φυτό τῆς Ἀναστάσεως”, τό “ξύλο τῆς αἰώνιας ζωῆς” σάν δυνατότητα μετοχῆς μας στήν ἀναστημένη φύση τοῦ Θεανθρώπου· χαιρετίζουμε τόν κρουνό τῆς ζωῆς πού ξεπετάχτηκε ἀπ’ τόν Τάφο Του, σάν ἀπό νυφιάτικη παστάδα ἀνακαινισμένη. Γι’ αὐτό τό ἀκαταμάχητο τεῖχος καί ἅγιο ὅπλο τῶν ὀρθοδόξων, ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος θά πεῖ: «Ὁ Σταυρός εἶναι πού στάθηκε μέσα στήν οἰκουμένη, πού φυτεύτηκε στόν τόπο τοῦ Κρανίου κι ἀμέσως βλάστησε τό κλῆμα τῆς ζωῆς». Κι ἡ Ἐκκλησία στόν Σταυρωθέντα Κύριό της θά ψάλει τή Μεγάλη Πέμπτη: «Σταυρώθηκες γιά χάρη μου, γιά νά μοῦ προσφέρεις τήν ἄφεση· κεντήθηκες στήν πλευρά Σου γιά ν’ ἀναβλύσεις γιά μένα τούς κρουνούς τῆς ζωῆς· στά καρφιά καρφώθηκες, ὥστε βλέποντας τό μέγεθος τῶν παθημάτων Σου νά μπορῶ νά κράζω σέ Σένα, ζωοδότα Χριστέ, βεβαιώνοντας τό ὕψος τῆς δυνάμεώς Σου: δοξασμένος νά ᾿ναι ὁ Σταυρός Σου Σωτήρα μου καί τό Πάθος Σου» (Ἀκολουθία τῶν Παθῶν, Μακαρισμοί).

Τοῦτο τό Τίμιο Ξύλο, ὅμως, πού σήμερα προβάλλεται σέ προσκύνηση καί στηριγμό “πάσης πνοῆς”, κάποια χέρια τρεμάμενα Τό κρατοῦν. Κάποια χέρια Τό θυμιάζουν, Τό χαιρετοῦν, εὐλογοῦν μέ Αὐτό τόν Λαό τοῦ Θεοῦ καί σφραγίζουν τά Τίμια Δῶρα! Τά χέρια τοῦ Κληρικοῦ! Τοῦ Ἐπισκόπου, τοῦ Πρεσβυτέρου, τοῦ Διακόνου. Γι’ αὐτό σοφά ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἡμέρα τή μεγάλη, τή σημερινή, τῆς Σταυροπροσκυνήσεως τήν ἀφιερώνει στίς ἱερατικές κλήσεις.

Ἄραγε τί σημαίνει «ἡμέρα ἱερατικῶν κλήσεων»; Σημαίνει γιά τά ὀρθόδοξα δεδομένα τήν πρόσκληση νά ἐνδυθοῦν, νά ἐνδυθοῦμε καλύτερα, ὅσοι τό ἐπιθυμοῦμε, ὅσοι κληθοῦμε κι ἔχουμε τή λαχτάρα γι᾿ αὐτό νά φορέσουμε ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ! Νά ντυθοῦν τό τίμιο ράσο τά παιδιά μας πού τό ἐπιθυμοῦν, νά περιβληθοῦν τόν αἱμάτινο μανδύα τοῦ τρίβωνος τῆς Ἱερωσύνης. Τό αἱματοβαμμένο ἅγιο ράσο!

Μέ τόν Σταυρό Του τόν πάνσεπτο στό χέρι στέκει τούτη τή λαμπρή ἡμέρα, μά καί κάθε ἡμέρα καί ὥρα, ὁ Κύριος μπροστά ἀπ᾿ τά βημόθυρα κάθε ψυχῆς καί μέ Αὐτόν κρούει καί ἐλπίζει νά Τοῦ ἀνοίξει γιά νά γυρέψει νά ἐνδυθεῖ κάποιο ἄξιο παιδί Του τήν ἁγία Ἱερωσύνη· καί ἀπό τήν κατά σάρκα φύτρα του, τούς γονεῖς του, νά ἔλθουν ἀρωγοί σ᾿ αὐτή του τήν κλήση, σ᾿ αὐτό του τόν ἐνδόμυχο ὁλόθυμο πόθο, καί νά μή σταθοῦν ἐμπόδιο καί φραγμός στήν κλήση τοῦ Οὐρανοῦ! Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι χάρη, εἶναι ἁγιοπνευματική δωρεά, εἶναι ἁγιοτριαδικός τόκος καί μακάριο τό σπίτι πού γίνεται ΘΡΟΝΟΣ γιά νά κατασκηνώσει τόσος πλοῦτος καί ΜΗΤΡΑ γιά νά φιλοξενήσει τό μεγαλεῖο της. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος τό εἶπε στούς Μαθητές Του: «Δέν μέ ἐξελέξατε ἐσεῖς, ἀλλά ἐγώ σᾶς ἐξέλεξα καί σᾶς ἐγκατέστησα στό ὑψηλό ἔργο σας ...» (Ἰωάν. ιε΄ 16). Ὁ Ἐπίσκοπος, ὅταν χειροτονεῖ τόν Διάκονο, τό καθιστᾶ σαφές λέγοντας: «... ἡ Χάρη προσφέρεται στούς ἀξίους Σου Κύριε, ὄχι μέ τήν ἐπίθεση τῶν χειρῶν μας, ἀλλά μέ τήν παρουσία τοῦ πλούσιου ἐλέους Σου ...». Ἡ ἐπίθεση τῶν χειρῶν εἶναι, βεβαίως, ὅλως ἀπαραίτητη, ἀλλά γιά νά μεταδώσει τά χαρίσματα πού προέρχονται ἀπό τή Θεία Πηγή, ἀπό τήν παρουσία τοῦ μόνου Ἀρχιερέως, τοῦ Χριστοῦ μας, τήν αὐτόρριζα τῆς Χάριτος!

Ὁ εὐλογημένος Λαός τοῦ Θεοῦ, βλέποντας τό ἐπιτραχήλιο πού φέρει ὁ Ἱερεύς πάνω του, ἀναγνωρίζει ὅτι αὐτό εἶναι τό σύμβολο τῆς χάριτος τῆς Ἱερωσύνης καί κυρίως ὅτι εἰκονίζει τή Χάρη τήν “τελεστική” τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, “τήν ἄνωθεν κατερχομένη”, κατά τόν Ἅγιο Συμεών Θεσσαλονίκης. Ζεῖ καθημερινά μιάν ἀλήθεια: ὁ Κληρικός περιβάλλεται μέ πνευματική ἐξουσία, χάρη στή θερμουργό παρουσία τοῦ Παρακλήτου, πού γίνεται τό τίμιο ἄμφιό του καί μεταβάλλεται σέ ἁγιασμένο, χαριτωμένο καί καθιερωμένο πρόσωπο. Τοῦτο τό ζεῖ κυρίως ὡς πλήρωμα ὁ χειροτονούμενος. Βλέπει γύρω του τά πάντα νά ἀλλοιώνονται, νά παίρνουν παράξενη θωριά κι ἀνερμήνευτη ὄψη. Κυριολεκτικά ζεῖ μιά μεταμόρφωση τήν ὥρα πού ἡ Ἱερωσύνη σκηνώνει μέσα του καί τόν καθιστᾶ «σκεῦος ἐκλογῆς» (Πράξ. θ΄ 15), ἁγιοπότηρο ἕτοιμο νά δεχθεῖ τόν Θεῖο Μαργαρίτη. Στέκει σάν μετέωρο ἱερό ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, στόν οὐρανό καί τή γῆ, ἔτσι πού ἡ προσευχή του μετουσιώνεται σέ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας, καί συνάμα ἀξιώνεται νά καλεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα «ἐπί τά προκείμενα δῶρα καί ἐπί πάντα τόν λαόν» (Εὐχή τοῦ Καθαγιασμοῦ). Ἀξιώνεται μπροστά στό ἅγιο Θυσιαστήριο νά εἶναι ἡ “ζωντανή εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ”, κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, ἀφοῦ «ὁ ἱερεύς στέκεται καί ἐκπληρώνει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ ... λέγοντας ἐκεῖνα πού ὁ Χριστός εἶπε στόν Μυστικό Δεῖπνο», καθώς μᾶς βεβαιώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος διηγεῖται γιά τόν Παυλίνο, Ἐπίσκοπο Νόλης, τόν ξακουστό γιά τήν ἀγάπη πού μοίραζε, τό ἑξῆς περιστατικό: Κάποτε, ἐπειδή δέν εἶχε πιά νά δώσει τίποτε, πούλησε τόν ἑαυτό του ὡς δοῦλο, γιά νά ἐλευθερώσει τόν γιό μιᾶς φτωχῆς χήρας πού πιάστηκε αἰχμάλωτος. Ἔμεινε, λοιπόν, ὁ Παυλίνος δοῦλος κι ἐργάστηκε σ᾿ ἕνα περιβόλι, ὥσπου ὁ κύριός του ἀνακάλυψε ποιός ἦταν καί τόν ἄφησε ἐλεύθερο!

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, ἔλαβε μορφή δούλου κι ἔγινε ὅμοιος μέ μᾶς τούς ἀνθρώπους καί φανερώθηκε σάν ἄνθρωπος, ἄν καί ἦταν συγχρόνως τέλειος Θεός. Μά δέν ἀρκέστηκε μόνο σ’ αὐτό, ἀλλά ἔφθασε μέχρι τοῦ σημείου νά παραδώσει τόν ἑαυτό Του στόν Σταυρό γιά νά μοιράσει ζωή κι ἀνάσταση.

Μά καί ὁ κληρικός, στήν καθ᾿ ἡμᾶς Ρωμηοσύνη, δέν ἀρκέστηκε μόνο στό νά δοξολογεῖ τόν Ἁγιοτριαδικό Θεό καί νά διδάσκει τά “δικαιώματά” Του, ἀλλά ἔφθασε, ὅταν τό ἀπαίτησαν οἱ καιροί, νά διακονήσει καί τόν Λαό, γινόμενος σφάγιο ἱερό, ποτίζοντας τό ράσο του μέ δάκρυα καί αἷμα, τόσο δικά του, ὅσο καί τοῦ φιλόχριστου Λαοῦ μας! Αὐτός ὁ Λαός μᾶς θέλει ἄξιους νά “νοστιμίζουμε” τόν κόσμο, νά “φωτίζουμε” τόν κόσμο, ὅπως ὁ Κύριος μᾶς τό ζήτησε, παραλληλίζοντας τούς Μαθητές Του μέ τό «ἅλας τῆς γῆς» καί τό «φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε΄ 13-14)! Τί θά ἦταν αὐτός ὁ κόσμος χωρίς νοστιμιά καί φῶς; Σκουπίδι θά ἦταν καί σκοτάδι!

Γονεῖς εὐλογημένοι, παρακαλοῦμε ἐν ὀνόματι τοῦ Σταυρωθέντος Χριστοῦ, μή φράζετε τόν δρόμο στό βλαστάρι σας πού θέλει νά ἀνθίσει διακονώντας τήν Ἁγιατράπεζα!

Καί σεῖς παλληκάρια μας, πού ἔχετε τήν κλίση γιά τό ράσο, παρακαλοῦμε δεχθεῖτε τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ πού σᾶς γίνεται μέ τή δική μας φωνή καί διακονῆστε Ἐκεῖνον, τήν Ἐκκλησία Του καί τόν Λαό Του!

 

Καλό κι εὐλογημένο τό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς!

† Ὁ Ἀθηνῶν  Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ὁ Καρυστίας καί Σκύρου Σεραφείμ

† Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐστάθιος

† Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος

† Ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος

† Ὁ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου Θεόκλητος

† Ὁ Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Παντελεήμων

† Ὁ Κίτρους καί Κατερίνης Γεώργιος

† Ὁ Ἰωαννίνων Μάξιμος

† Ὁ Ἐλασσῶνος Χαρίτων

† Ὁ Θήρας, Ἀμοργοῦ καί Νήσων Ἀμφιλόχιος

† Ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Νικηφόρος

† Ὁ Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Δαμασκηνός

 

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

Ἀρχιμ. Ἰωάννης Καραμούζης

 

Εκτύπωση Email

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ

η ημέρα, η εβδομάδα του έτους

Άυριο
γιορτάζουν:

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Σήμερα:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Δευ Τρι Τετ Πεμ Παρ Σαβ Κυρ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31