Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τόν Θεό ἄρχοντας, περιεβλήθη μέ δόξα καί τιμή, εἶναι ὁ τιμημένος βασιλιάς τῆς ὁρατῆς κτίσεως. Πλάστηκε «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» καί μέ προορισμό νά ὁμοιάσει μέ τό Θεό. Δέν τό κατενόησε ὅμως αὐτό. Ἔπεσε, ὑποβίβασε τόν ἑαυτό του στό ἐπίπεδο τῶν ἀνοήτων καί ἀλόγων κτηνῶν καί ὁμοίασε πρός αὐτά. (Ψαλμ., Μη’ [48] 13,21).
Ὁ Θεός ὅμως δέν ἐγκατέλειψε τό πλάσμα τῶν χειρῶν Του. Γιά νά τό σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία, τήν φθορά καί τόν θάνατο, «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Πῆρε τήν πεσμένη φύση μας γιά νά τήν ἀνεβάσει ἀπό τό σκοτεινό καταφύγιο τοῦ Ἅδου στά ὕψη τοῦ οὑρανοῦ, στόν θρόνο τῆς θεότητος.
Κάθε φορά πού ἔρχονται τά Χριστούγεννα, γιορτάζουμε τό μεγαλύτερο θαῦμα ὅλων τῶν αἰώνων, τό πιό συγκλονιστικό γεγονός τῆς ἱστορίας, τό Μυστήριο τῶν μυστηρίων, πού τό διακηρύττει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί Εὐαγγελιστής μέσα σέ τέσσερις μόνο λέξεις: «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» (α΄, 14). Ὁ ὑπερούσιος Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος!
Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ Λόγος μετεβλήθη σέ ἄνθρωπο. Ὄχι! Ἀλλά ὅτι ὁ Θεός Λόγος, παραμένοντας Θεός, πῆρε καί τοῦ δούλου τη μορφή. «Ἐγένετο», γράφει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, ἔγινε πραγματικά ἄνθρωπος, προσέλαβε πραγματικά τήν ἀνθρώπινη φύση.
Τό ὅτι δέν μετεβλήθη ὁ Θεός Λόγος σέ ἄνθρωπο παύοντας νά εἶναι Θεός, ἀλλά ἔγινε πραγματικός ἄνθρωπος παραμένοντας, συγχρόνως καί Θεός, φαίνεται καθαρά ἀπό τήν συνέχεια τοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελιστόῦ: «καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Ἦρθε, ἔγινε ἄνθρωπος καί κατοίκησε στόν κόσμο μας ὡς ἕνας ἀπό μᾶς. Ἄνθρωπο ἔβλεπαν οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἀκόλουθοί Του, οἱ ἀκροατές Του. Ἀλλά δέν ἦταν μόνο ἄνθρωπος. Ἦταν ταυτόχρονα καί Θεός. Σ’ αὐτόν τόν Θεάνθρωπο, πού γεννιέται στή Βηθλεέμ, ἔχει ἑνωθεῖ ἡ θεία μέ τήν ἀνθρώπινη φύση καί μέσα Του κατοικεῖ «πᾶν τό πλήρωμα τῆς Θεότητος», ὁλόκληρη ἡ θεότητα, ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Κολασ. Β’,9). Αὐτό τό θεῖο βρέφος εἶναι ὁ ἄπειρος καί παντοδύναμος Θεός! Αὐτή εἶναι ἡ πίστη μας, πού ἐνώπιόν της παραλύει, σαστίζει καί τρέμει ἡ σκέψη μας, ἰλιγγιᾶ ὁ νοῦς καί ἀνακαινίζεται ὅλη ἡ ὑπαρξή μας.
Ὁ Θεός γιά νά ἀναστήσει τήν πεσμένη φύση μας, τήν ἀναλαμβάνει στους ὤμους Του. Αὐτή τήν ταπεινωμένη, τή φθαρτή καί θνητή φύση προσλαμβάνει ὁ Θεός Λόγος καί ἑνώνεται μέ αὐτήν. Θαυμαστή ἡ συγκατάβασή Του! Ἀπέραντη ἡ ἀγάπη Του!
«Ἔσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Γιά νά μή εἰναι ἀπόμακρος. Γιά νά μποροῦμε νά διαλεχθοῦμε καί νά συναναστραφοῦμε μαζί Του μέ ἀνεση καί οἰκειότητα πολλή.
Πῆρε τήν ἀνθρώπινη φύση, ὄχι γιά νά τήν ἀφήσει πάλι, ἀλλά γιά νά τή φέρει πάντοτε ἀχώριστη μέ τή θεία Του φύση. Ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Θεός Λόγος καί ποτέ δέν θα παύσει νά εἶναι ὁ Θεάνθρωπος. Πῆρε τη ἀνθρώπινη φύση μας καί μ’ αὐτήν ἑνωμένος ἀνελήφθη στούς Οὐρανούς καἰ ἐκάθισε στά δεξιά τοῦ Πατρός, στό θρόνο τῆς θεότητος, καί ὡς Θεάνθρωπος προσκυνεῖται ἀπό τίς στρατιές τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων.
Ποίος λόγος, ποιά διάνοια μπορεῖ νά παραστήσει τήν τόση τιμή, «τήν ὄντως ὑπερφυῆ καί φρικτή῾ πού ἔγινε στό γένος τῶν ἀνθρώπων! Κανείς πουθενά, οὔτε στόν Οὐρανό οὔτε στή γῆ, μπορεῖ νά μιλήσει ἄξια γι’ αὐτή τήν τιμή, κανείς ἄγγελος καί κανείς ἀρχάγγελος. Τέτοια εἶναι τά «κατορθώματα» τοῦ Θεοῦ καί τόσο μεγάλες καί ὑπερφυεῖς οἱ εὐεργεσίες Του, ὥστε ἡ ἀκριβής διήγησή τους να ὑπερβαίνει ὄχι μόνο τήν ἀνθρώπινη γλώσσα, ἀλλά καί τήν δύναμη τήν ἀγγελική. (PG 59,80).
Άγαπητά μου παιδιά,
Ἄς θαυμάσουμε τό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας καί ἄς τόν δοξάσουμε, ὅπως τονίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «μή διά τῶν ρημάτων μόνον, ἀλλά πολλῷ μᾶλλον διά τῶν πραγμάτων», ὄχι μόνο μετά λόγια μας, ἀλλά πολύ περισσότερο μέ τίς πράξεις μας, μέ τήν κατά τό ἅγιο θέλημά Του ζωή μας, γιά νά ἀπολαύσουμε ὅσα μᾶς ἐξασφάλισε στήν παρούσα ζωή καί ὅσα μᾶς ἐτοιμάζει γιά τήν μέλλουσα Βασιλεία Του μέ τήν ταπεινή ἔλευσή Του στόν σκοτισμένο κόσμο μας.
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Μετά τῆς ἐν Χριστῷ Τεχθέντι ἀγάπης καί ἐνθέρμων πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ
Εκτύπωση
Email
Κάθε φορὰ ποὺ πανηγυρικῶς ἑορτάζουμε τὴν ἐπέτειο τῆς Ἑνώσεως τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα, κάθε φορὰ ποὺ ἡ μνήμη μας διατρέχει τὰ ἱστορικὰ ἐκεῖνα γεγονότα καὶ ποὺ μακαρίζουμε τοὺς πρωταγωνιστές τους, τὸν πολιτικὸ ἀρχηγὸ τῆς Σάμου Θεμιστοκλῆ Σοφούλη, τὸν Μητροπολίτη Σάμου καὶ Ἰκαρίας Κωνσταντῖνο Βοντζαλίδη καὶ τοὺς ἥρωες ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ἱεροῦ κοινοῦ σκοποῦ τῆς Ἑνώσεως τοῦ νησιοῦ μας μὲ τὴν Μητέρα Πατρίδα, πρέπει νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦ ὅτι ἡ Ἕνωση ὑπῆρξε ὁ κρίκος μιᾶς χρυσῆς ἁλυσίδας ἡρωισμῶν, αὐταπάρνησης, ἐθελοθυσίας καὶ ἀνδρείας.
Ἡ σήμερα ἑορταζόμενη Ἕνωση τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα ὑπῆρξε στὴν πραγματικότητα ἡ συνέχεια καὶ ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ἀδικαίωτης Σαμιακῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, κι αὐτὸ τὸ εἶχαν συνειδητοποιήσει οἱ πρωταγωνιστὲς τῶν γεγονότων, καὶ τὸ διακήρυσσαν μὲ τὰ κείμενα, τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τους. Καὶ εἶχε τὰ βασικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς Ἐπανάστασης: ἑνότητα τοῦ λαοῦ καὶ τῶν Ἀρχόντων του, πνευματικὴ στήριξη, σκέπη καὶ εὐλογία ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἐπισκόπους της, ἐνεργούς πρωταγωνιστὲς τῶν γεγονότων.
Τόσο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύριλλος, τὸ 1821, ὅσο καὶ ὁ Μητροπολίτης Κωνσταντῖνος, τὸ 1912, δὲν περιορίστηκαν στὸ νὰ παρακολουθοῦν ἢ νὰ εὐλογοῦν μόνο τὰ γεγονότα, ἀλλὰ ὑπῆρξαν ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους. Κι αὐτὸ ἔδωσε στὸ λαὸ τὸ μήνυμα τῆς οὐσιαστικῆς συστράτευσης καὶ τῆς ἑνότητας, τὸ ὁποῖο πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας ἀποσκοπεῖ νὰ διδάξει στὸ ποίμνιό της.
Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι οἱ παραδόσεις τοῦ Γένους, σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις καὶ τὶς ἐποχὲς τῆς δουλείας, ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἐθναρχοῦσε, ὑπῆρξαν ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα. Οἱ παράγοντες αὐτοὶ προσδιόριζαν ἀνέκαθεν τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους, τὴ συνοχὴ τοῦ ὁποίου διαφύλαττε ἡ συλλογικὴ ἐνοριακὴ καὶ κοινοτικὴ ζωή, στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ βέβαια, ἡ παιδεία, διὰ τῆς ὁποίας λειτουργοῦσε ἡ παράδοση τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων, ποὺ ὑπῆρξε τὸ ἀντικείμενο συνεχοῦς μέριμνας τῆς Ἐκκλησίας, πάνω στὸ ὁποῖο θεμελιώθηκε καὶ τὸ ὅραμα ἐλευθερίας των Σαμίων, ποὺ κατέληξε στὴν ἐπιτυχῆ ἔκβαση τῆς Ἑνώσεως τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα, τὸ Νοέμβριο τοῦ 1912.
Ἔτσι μπόρεσε ἡ μικρή, ἀλλὰ ἑνωμένη καὶ ἀποφασισμένη Σάμος, νὰ ἀντισταθεῖ, νὰ διεκδικήσει, νὰ ἐπιτύχει. Ἔτσι διασφαλίστηκε, τὸ Νοέμβριο τοῦ 1912, καὶ ἡ Ἑλληνικὴ ταυτότητα τοῦ νησιοῦ μας, καθὼς οἱ σαρωτικὲς ἱστορικὲς ἐξελίξεις ποὺ ἀκολούθησαν, μὲ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ 1922, μόλις δέκα χρόνια μετά, ἔδειξαν ὅτι ἂν ἡ Ἕνωση δὲν εἶχε γίνει, ἡ Σάμος σήμερα οὔτε ἐλεύθερη θὰ ἦταν, οὔτε Ἑλληνική, καθὼς πιθανότατα θὰ εἶχε ἀκολουθήσει τὴν τραγικὴ μοῖρα ἄλλων ἑλληνικῶν νησιῶν ποὺ δὲν ἐντάχθηκαν στὸ ἑλληνικὸ κράτος, ὅπως ἡ Ἴμβρος, ἡ Τένεδος καὶ ἡ μαρτυρικὴ μεγαλόνησος Κύπρος.
Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ σημασία τῆς Ἑνώσεως τοῦ νησιοῦ μας μὲ τὴν Μητέρα Πατρίδα, καὶ βασικοὶ γιὰ τὴν ἐπίτευξή της ὑπῆρξαν οἱ παράγοντες ποὺ προαναφέρθηκαν. Συνθῆκες ποὺ καὶ σήμερα, στὶς ὁριακὲς συνθῆκες τῆς ὁλοένα μεταβαλλόμενης ἐποχῆς μας, εἶναι ἀπαραίτητες, ὥστε νὰ ἀποφευχθεῖ μιὰ ἄλλη ἀλλοτρίωση, ποὺ εἶναι ἴσως πιὸ ἐπικίνδυνη, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι σταδιακή, εἰρηνικὴ καὶ κάποτε ἀδιόρατη. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀλλοτρίωση ποὺ φέρνουν ἡ ἀλόγιστη χρήση τῶν ἀναγκαίων, στὴ λογική τους διαχείριση, τεχνολογικῶν ἐπιτευγμάτων, ἡ ξενολατρία καὶ ἡ προϊοῦσα οὐδετεροπατρία.
Ἔχουμε μπροστά μας μιὰ διαδικασία σὲ ἐξέλιξη, ἀπέναντι στὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τοποθετηθεῖ μὲ καθαρὸ λόγο καὶ ποιμαντικὴ εὐθύνη. Μιὰ πορεία ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ἐθνικὸ ἀποχρωματισμὸ καὶ στὸν θρησκευτικὸ ἀποχαρακτηρισμό, καὶ ἡ ὁποία ἂν δὲν ἀνακοπεῖ θὰ ὁδηγήσει στὰ πιὸ ὀδυνηρὰ καὶ καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα τῆς νεώτερης καὶ σύγχρονης ἱστορίας μας.
Ἀγαπητοί μου,
Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι νὰ πάρουμε διδάγματα ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν προγόνων μας, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς σύγχρονες αὐτὲς Σειρῆνες, κρατῶντας ἀλώβητη τὴν παράδοση τῶν προγόνων μας, τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτιστικὴ ταυτότητά μας, τὴν ἰδιοπροσωπία μας, τὴν περηφάνεια, τὴν ἀξιοπρέπεια, τὸν πατριωτισμὸ καὶ τὴν ἑλληνορθόδοξη συνείδησή μας. Οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ 1912, τῶν ὁποίων τὴ μνήμη σήμερα τιμοῦμε, γι’ αὐτὰ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν. Καὶ ἡ καλύτερη ἀπόδοση τιμῆς στὴν ἱερὴ μνήμη τους εἶναι βέβαια ἡ μίμηση τοῦ παραδείγματός τους καὶ ἡ ἐγκόλπωση καὶ προάσπιση τῶν ἀρχῶν ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν προμετωπίδα ἀλλὰ καὶ τὴν κορωνίδα τοῦ ἀγῶνα τους.
Πορευόμενοι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ ἔχουμε τιμήσει τὴ μνήμη τους ἐπάξια, καὶ θὰ μποροῦμε νὰ περηφανευόμαστε ὅτι εἴμαστε ἄξιοι ἀπόγονοί τους. Μόνον ἔτσι ὁ ἀγῶνας τους θὰ δικαιωθεῖ διαχρονικὰ καὶ οἱ ψυχές τους θὰ ἀναπαυθοῦν ἐν εἰρήνῃ, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ. Τότε καὶ μόνο τότε ὁ σημερινὸς ἑορτασμὸς τῆς Ἑνώσεως τῆς Σάμου μὲ τὴν Ἑλλάδα, θὰ ἔχει ἐπιτύχει τὸν οὐσιαστικὸ σκοπό του καὶ θὰ ἀποτελεῖ τὴν ἁρμόζουσα τιμὴ στοὺς ἥρωες προγόνους μας, ποὺ τὸ ἐπιδίωξαν καὶ τὴν ἐπέτυχαν μὲ αἷμα καὶ θυσίες.
Χρόνια Πολλά.
Μετ’ εὐχῶν καί πατρικῆς ἀγάπης
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος
Εκτύπωση
Email
