ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ, ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΣΕΩΝ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2019

«ὁμολογοῦμεν τήν χάριν, κηρύττομεν τόν ἔλεον,

οὐ κρύπτωμεν τήν εὐεργεσίαν» (Εὐχή Μεγάλου Ἁγιασμοῦ)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Μέ αὐτά τά λόγια τῆς εὐχῆς καθαγιασμοῦ τοῦ ὕδατος τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, ἡ Ἐκκλησία μας διατρανώνει σήμερα τήν εὐγνωμοσύνη της στόν Σωτῆρα Χριστό, ὁ Ὁποῖος μέ τό Βάπτισμά Του ἐγκαινίασε τήν ἐπί γῆς δημόσια δράση Του γιά τήν σωτηρία μας, φτάνοντας μέχρι τόν σταυρικό θάνατο, τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του, ἐν ἀναμονῆ καί τῆς δευτέρας καί ἐνδόξου πάλιν παρουσίας Του.

Ξεχειλίζει ἡ εὐγνωμοσύνη μας σήμερα στόν Χριστό, γιατί συνεχίζει νᾶ μᾶς εὐεργετεῖ πολλαπλῶς μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία Του. Ἡ Ἐκκλησία διαμέσου τῆς Ἱερωσύνης διαχειρίζεται τήν χάρη καί τό ἔλεός Του, γιά τήν ὠφέλεια καί τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Αὐτό φανερώνει τό σπουδαῖο ἔργο, πού ἐπιτελοῦν οἱ Ἱερεῖς μέσα στόν κόσμο, καθώς διαχειρίζονται τήν χάρη καί τό ἔλεος, πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός διά τῆς Ἱερωσύνης Του ἐνισχύει τούς πιστούς Του στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, θεραπεύει τίς ψυχές καί τά σώματά τους, παρέχει τήν δυνατότητα μετοχῆς στήν Θεότητα μέσα ἀπό τήν θεία Κοινωνία καί τούς ἀξιώνει νά πορεύωνται τόν δρόμον τῆς ζωῆς τους μέσα καί κάτω ἀπό τήν χάρη καί τό ἔλεός Του. Ὁ Χριστός, ὅπως τότε μέ τό βάπτισμά Του στόν Ἰορδάνη, ἔτσι καί σήμερα διά τοῦ Ἱερέως ἁγιάζει τήν κτίση καί τήν ὕλη. Τό νερό, διά τῆς ἱερατικῆς εὐλογίας γίνεται Ἁγιασμός, γιά νά ἀντλήσουμε μέ εὐφροσύνη, ὅπως λέει ὁ Προφήτης Ἠσαϊας καί νά διατηρήσουμε τόν Μεγάλο Ἁγιασμό στά σπίτια μας, γιά νά ἁγιάσουμε ὁλόκληρη τή ζωή μας, ὥστε νά ἔχουμε εὔκαιρη βοήθεια μέσα ἀπό ἕνα χειροπιαστό σημεῖο τῆς θείας Χάρης καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὠφέλεια καί τή σωτηρία μας.

Αὐτό εἶναι τό κύριο ἔργο τῶν Ἱερέων. Δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σπουδαῖο ἔργο, ἀλλά εἶναι ἕνα ἔργο μοναδικό. Ὁ Ἱερέας παρά τήν ἀναξιότητά του, ἀξιώνεται ἀπό τόν Χριστό νά συνεχίζει τό ἔργο της σωτηρίας στόν κόσμο, μέ τήν συνδρομή τῆς Θείας Χάρης, ἡ ὁποία θεραπεύει τά ἀσθενῆ καί συμπληρώνει ὅσα λείπουν, ὥστε νά διασφαλίζεται ἡ ἔκβαση τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί κανείς νά μήν ἀμφισβητεῖ ἤ νά ἀμφιβάλει γι’ αὐτό. Ὁ κόσμος χωρίς τήν Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ θά ἦταν πνευματικά νεκρός. Οἱ ἄνθρωποι θά καταντοῦσαν δέσμιοι τοῦ διαβόλου μέσα ἀπό τήν ἁμαρτία, χωρίς νά μποροῦν νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό αὐτήν.

Αὐτή ἡ προσφορά τοῦ Ἱερέως δέν ἀντισταθμίζεται μέ κανένα μισθό!

Τό ἔργο τοῦ Ἱερέως ἀξίζει ὅσο ἡ ἀνθρώπινη ζωή καί πολύ περισσότερο μάλιστα, ἀφοῦ γι’ αὐτό τό ἔργο θυσιάσθηκε ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας ἅπαξ διά παντός ἐπί τοῦ Σταυροῦ, καθαρίζοντας μέ τό αἷμα Του τήν ἀνθρώπινη φύση ἀπό τήν ἁμαρτία ἤ ὅπως πολύ ὄμορφα τό λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἐξάλειψε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας καρφώνοντάς το στόν Σταυρό» (Βλ. Κολ. β 14).

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα, πού ἑορτάζουμε τήν φανέρωση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο γιά τή σωτηρία μας, ἄς μείνουμε μακρυά ἀπό τίς θρασεῖες καί αὐθάδεις φωνές, πού ὑποτιμοῦν τήν Ἱερωσύνη καί τήν ἐργώδη προσφορά τοῦ Ἱερέως στήν κοινωνία μας.

Ἄς γνωρίζουμε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μέ τήν Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ προασπίζει τό ἱερό τρίπτυχο τοῦ Ἔθνους μας: Πατρίδα, Θρησκεία, Οἰκογένεια, ὥστε μέ τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά μήν ξεριζωθεῖ ὁ ἱστός καί τά θεμέλια τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου τοῦ Ὀρθοδόξου Γένους μας.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μάλιστα στήν Ἑλλάδα, διά μέσου τῶν Ἱερέων- Ἐφημερίων συντονίζει τό ὅλο φιλανθρωπικό καί ἱεραποστολικό της ἔργο. Ζητιανεύει στήν κυριολεξία τήν ἔμπρακτη ἀγάπη τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ γιά νά στηρίξει καί νά ἐνισχύσει τούς ἐνδεεῖς καί τίς ἐμπερίστατες οἰκογένειες, χωρίς διάκριση, χρώματος, φυλῆς ἤ θρησκείας. Διεγείρει τά φιλάνθρωπα συναισθήματα τῶν πιστῶν γιά νά συμπληρώσει τό κενό τῆς βιοτικῆς μέριμνας, πού δημιουργεῖ ἡ κρατική ἀναλγησία. Ὁ Ἱερέας γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τρέχει νά προσφέρει τά ἀναγκαῖα στούς πτωχούς Ἀδελφούς γιά τήν ἀπρόσκοπτη συνέχιση τῆς ζωῆς τους, ἀν καί τοῦτο εἶναι δευτερεῦον ἔργο του.

Γιά τόν λόγο αὐτό εὐθύς ἀμέσως μάλιστα θά περιαχθεῖ δίσκος γιά νά συνεχισθεῖ αὐτή ἡ ἀναγκαία, ἴσως ὅσο ποτέ ἄλλοτε, φιλανθρωπική δραστηριότητα ὑπέρ τῶν οἰκονομικά ἀδυνάτων Ἀδελφῶν.

Ἄραγε ἀναρωτήθηκε ποτέ κανείς, τί θα γινόταν στήν Ἑλλάδα μας, ἄν σταματοῦσε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τήν διενεργούμενη φιλανθρωπία; Σκέφθηκε μήπως ποτέ κανείς ἄν θά μποροῦσε κανείς ἄλλος νά στηρίξει τόσο τούς ἔχοντες ἀνάγκη, ὅσο ὁ Ἱερέας-Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας ἤ τοῦ Χωριοῦ, πού ἀποτελεῖ πλέον καί τό μοναδικό σημεῖο πνευματικῆς καί ἐθνικῆς ἀναφορᾶς; Καί γιά τήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἱερέων στά ἐθνικά θέματα, λόγος νά μήν γίνεται, ἰδίως στά ἀκριτικά μας Νησιά!

Ἄς διαχωρίσουμε λοιπόν τή θέση μας ἀπό τήν βλάσφημη πρόθεση νά ἐξορισθεῖ ὁ Χριστός ἀπό τό σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι. Εἶναι θλιβερό νά ἀκούγωνται τέτοιες φωνές στήν Πατρίδα μας, ἀπό τήν στιγμή μάλιστα, πού εἶναι ἱστορικά ἀποδεδειγμένο, ὅτι ὁ Ἑλληνισμός διαφυλάχθηκε στό πέρασμα τῶν αἰώνων μέσα στήν Ἐκκλησία. Διότι τό Ἔθνος μας διατηρήθηκε Ἑλληνικό καί Ὀρθόδοξο μέ τήν θυσιαστική διακονία τῶν Ἱερέων-Ἐφημερίων, ἰδιαιτέρως μαλιστα στά 400 χρόνια τῆς τουρκικῆς δουλείας!

Ἀντιθέτως ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἄς διακηρύττουμε μέ λόγια καί μέ ἔργα τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Χριστό γιά τήν χάρη καί τό ἔλεός Του κι ἄς συνεχίσουμε νά διαχειριζόμαστε τά δῶρα τῆς μυστηριακῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία μέσα ἀπό τούς Ἱερεῖς, ἐμψυχώνει τήν κοινωνία μας, λυτρώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν μεταθέτει ἀπό τόν παρόντα ἐφήμερο κόσμο, στήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Χρόνια Πολλά κι εὐλογημένα

Μέ πατρική ἀγάπη τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΑΝΑΤΟΛΗι ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2019

   Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Καθώς ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξίωσε νά γυρίσουμε νέα σελίδα στήν ἀσταμάτητη ροή τοῦ χρόνου, εἶναι εὐκαιρία νά ἀκούσουμε κάποιες σκέψεις, στήν ἀρχή τοῦ νέου ἔτους, μέ σκοπό νά ὠφεληθοῦμε πνευματικά.

Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή πού ἀποτελεῖ τήν ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, ἀρχίζει καί τελειώνει μέ χρονικές ἀπεικονίσεις. Ἡ Παλαιά Διαθήκη ξεκινᾶ μέ τό "Ἐν ἀρχή ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν" (Γέν. 1, 1). Ἡ Καινή Διαθήκη τελειώνει μέ τό "Ναί, ἔρχομαι ταχύ" (Ἀποκ. 22, 20). Ὁ Θεός στήν Ἁγία Γραφή δέν γίνεται ἀντιληπτός μέ τρόπο ἀφηρημένο, ὅπως στούς φιλοσόφους, ἀλλά μέ τίς ἐπεμβάσεις Του στήν ἱστορική διαδρομή τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τήν ἀρχή τῆς Δημιουργίας ἕως τό τέλος τοῦ κόσμου. Ὁ Θεός πρόϋπῆρχε τοῦ χρόνου καί δέν περιορίζεται ἀπό αὐτόν. Οἱ ἄνθρωποι διαιροῦν τό χρόνο σέ παρελθόν, παρόν καί μέλλον, προκειμένου νά διευκολύνεται ἡ καθημερινότητά τους. ΄Ἔτσι κάθε νέον ἔτος ἀποτελεῖ εὐκαιρία νά κάνουμε ἕναν ἀπολογισμό πεπραγμένων καί νά βάλουμε νέα ἀρχή στή ζωή μας, μέ βάση τό ἀποστολικό παράγγελμα: "Ξεχνώ  αὐτά πού εἶναι πίσω μου καί κάνω ὅ,τι μπορῶ γιά νά φτάσω αὐτά πού βρίσκονται μπροστά μου"  (Φιλιπ. 3, 13), ὅσο κι ἄν ἡ πραγματικότητα πού βιώνουμε εἶναι δύσκολη. ΄Ἴσως γι' αὐτό τό λόγο χρειάζεται νά κάνουμε ὅλοι μας τήν ὑπέρβαση ἀπό τή δύσκολη καθημερινότητα καί νά "ἐπεκταθοῦμε" στά ἔμπροσθεν, στά παρόντα καί τά μελλοντικά, ἀποφασισμένοι νά μήν ἐπαναλάβουμε λάθη καί ἁμαρτίες, μικρότητες καί παραλείψεις.

Ἡ ἑλληνική κοινωνία βομβαρδίζεται τά τελευταῖα χρόνια μέ λέξεις ὅπως λιτότητα, κρίση, μνημόνια, πτώχευση, χρεοκοπία, Grexit, ἀνεργία, κατασχέσεις, περικοπές, μειώσεις συντάξεων καί ἄλλες παρόμοιες. ΄Ὅλες αὐτές οἱ ἔννοιες ἔχουν γίνει μισητές στό λαό μας, διότι ἡ ἐφαρμογή τους στήν πράξη συνδέεται μέ σταδιακή ἤ ἀπότομη στέρηση ὑλικῶν ἀγαθῶν, μέ μείωση εἰσοδημάτων, μέ αὔξηση τῶν φορολογικῶν ἐπιβαρύνσεων, μέ φυγή πολλῶν νέων στό ἐξωτερικό, μέ ἀβεβαιότητα γιά τό αὔριο. Ἡ πραγματικότητα εἶναι χωρίς ἄλλο πολύ ζοφερή. Ἰδιαίτερα γιά τά ἀκριτικά νησιά μᾶς τά ὁποῖα, ἐπιπλέον, δοκιμάζονται καί ἀπό τήν ἀνεξέλεγκτη εἰσροή προσφύγων καί παράτυπων μεταναστῶν μέ τίς πνευματικές καί ἐθνικές ἐπιπτώσεις τους.

Γιά τούς πιστούς χριστιανούς ὅμως, πού δέν ἔχουν ἀλλοτριωθεῖ ἀπό τό ὑλιστικό πνεῦμα, ὑπάρχει καί ὁ ἀντίποδας στίς μορφές αὐτές τῆς κρίσης καί τῆς λιτότητας. Εἶναι:

   -- Ἡ ἔννοια τῆς αὐτάρκειας, ἡ ἱκανοποίηση δηλαδή μέ αὐτά πού ἔχει κανείς,

   -- Ἡ μή ἐπιθυμία  νά ἀποκτήσει ἄλλα καί ἄλλα ἀγαθά, πολλές φορές περιττά καί ἀχρείαστα,

   -- Η  διάθεση νά χαίρεται ὅ,τι ἔχει καί νά εὐχαριστεῖ γι'  αὐτά τόν Θεό,

   -- Ἡ προθυμία νά τά μοιράζεται μέ τούς μή ἔχοντες. Προπαντός ὅμως

   -- Ἡ ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί

   --Ἡ πεποίθηση ὅτι πρέπει νά ζητάει "πρώτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται" (Ματθ. 6, 33). 

Τότε τό ἄγχος γιά τό αὔριο ἐξαφανίζεται καί παραχωρεῖ τή θέση του στήν ἠρεμία καί τή γαλήνη τοῦ σήμερα. Παύει νά κυνηγάει διαρκῶς ὑλικά ἀγαθά, πού φυγαδεύουν τή σωματική καί τήν ψυχική ὑγεία, τήν ἠρεμία στήν οἰκογένεια, τήν ἀναστάτωση στήν κοινωνία. Οἱ χριστιανοί δέν πρέπει ποτέ νά λησμονοῦμε τό "πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ", τό ὁποῖο εὐφραινόμαστε νά ἀκοῦμε ὅταν ψάλλεται στίς ἐκκλησίες μᾶς κατά τήν Ἀρτοκλασία.

Δυστυχῶς ὅμως ὑπάρχουν καί πολλοί, κάτ΄ ὄνομα χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νά ἀναγνωρίσουν ὅτι ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά μᾶς σώσει ὡς πρόσωπα, ὡς κοινωνία καί ὡς ΄Ἔθνος εἶναι ἡ ἐπιστροφή μας στόν Ἰησού  Χριστό. Διότι αὐτός, τοῦ ὁποίου τή Γέννηση γιορτάσαμε καί τιμήσαμε, εἶναι ἡ μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἐγγύηση γιά ἕνα Αὔριο εἰρηνικό καί χαρούμενο, ἐπειδή αὐτός εἶναι ὁ μεγάλος Εἰρηνοποιός, ὁ ἀληθινός ΄Ἀρχῶν τῆς εἰρήνης, ὁ πραγματικός Φίλος καί Συμπαραστάτης τῆς ζωῆς μας, ἰδιαίτερα τώρα, στίς δύσκολες περιστάσεις πού ἔχουμε νά ἀντιμετωπίσουμε. Αὐτός δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ἀκόμη κι ὅταν ἐμεῖς, σκοτισμένοι καί ζαλισμένοι ἀπό τά προβλήματα, τίς κακίες καί τίς μικρότητές μας, τοῦ φερόμαστε μέ ἀδιαφορία ἤ καί τόν περιφρονοῦμε.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

"Στῶμεν καλῶς"! Οἱ καιροί εἶναι δύσκολοι, ὄχι ὅμως ἀνυπέρβλητά τα ἐμπόδια. Ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος καί Θεός μᾶς παρουσιάζεται πολλές φορές δίπλα ἤ μπροστά μας, μέ διάφορους τρόπους, στή διάρκεια τῶν χρόνων τῆς ζωῆς μας. Ἁπλώνει τό πανάγιο χέρι του καί ζητάει μέ ἐπιμονή νά γίνει χειραγωγός μας, καθώς ἐπαναλαμβάνει τήν παρήγορη πρόσκληση: "Ἐλᾶτε σ' ἐμένα ὅσοι κοπιάζετε κι εἶστε φορτωμένοι, κι ἐγώ θά σᾶς ξεκουράσω" (Ματθ. 11, 28. Μακάρι νά ἔδινε καί ἡ δική μας καρδιά τήν ἀπάντηση: "Ναί, Κύριε, ἔρχομαι".

Τότε ὄχι μόνο το νέον ἔτος 2019, ἀλλά καί ὅλα τα χρόνια της ζωῆς μας θά περνοῦσαν μέ ἐσωτερική γαλήνη, πού εἶναι καρπός τῆς ἐμπιστοσύνης μας στή θεία πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Χρόνια πολλά, εὐλογημένα, μέ ὑγεία καί προσωπική καί οἰκογενειακή προκοπή!

Εὐχέτης πρός τόν Κύριο γιά ὅλους σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Τό βασικό νόημα τῶν Χριστουγέννων, πού πρέπει ὁπωσδήποτε νά γνωρίζουμε, γιά νά εἴμαστε στήν ἀλήθεια καί στήν οὐσία τῶν γεγονότων, εἶναι νά ἀποκτήσουμε ὀρθή γνώση ὡς πρός τό ποιός ἦταν αὐτός πού γεννήθηκε τότε στή Βηθλεέμ καί γιατί γεννήθηκε. Σ’ αὐτό περικλείεται τό ὅλο μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὡς πρός τό ποιός ἦταν Αὐτός πού ἦρθε στή γῆ μας, ὁ πρῶτος Θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας καί Θεόπνευστος Εὐαγγελιστής ἅγιος Ἰωάννης γράφει ὅτι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» (Ἰωά. 14). Ὁ μονογενής δηλαδή Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος, ὁ ἄυλος καί ἄσαρκος Θεός ἔλαβε σάρκα ἀπό τά ἁγνά παρθενικά αἵματα τῆς παναχράντου Θεοτόκου.

Τίποτε ἄλλο, ἔλεγε ὁ Μέγας Βασίλειος, δέν φανερώνει τόσο ἐκπληκτικά τή θαυμαστή δύναμη τοῦ Θεοῦ ὅσο ἡ ἐνανθρώπησή του, «ἡ περί τήν ἐνανθρώπησιν οἰκονομία»(ΕΠΕ 5,272). Τό πῶς ὁ ἄπειρος καί παντοδύναμος Θεός ἔλαβε «μορφήν δούλου» καί ἔγινε ἄνθρωπος ὅμοιός μας χωρίς ἁμαρτίες (Φιλιπ. β΄6-76). Δέν τό χωράει ὁ μικρός νοῦς μας τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως.

Τό ἀκοῦμε καθώς τό ψάλλουν ἁρμονικά οἱ ἱεροψάλτες μας στούς Ναούς μας καί θαυμάζουμε: «Ὁ ἀχώρητος παντί πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρι;» Αὐτός τόν Ὁποῖο δέν χωροῦν τά σύμπαντα, πῶς ἐχώρεσε στήν κοιλία τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου; Τί θαῦμα ἐκπληκτικό ἦταν αὐτό ποῦ ἀνέδειξε «πλατυτέραν τῶν οὐρανῶν» τήν Ὑπεραγία Μητέρα του;

Καί γιατί ἔγινε τό ὑπερθαύμαστο αὐτό γεγονός;

Γιατί ἦρθε στή γῆ μᾶς ὁ Θεός καί ἔζησε ἕνα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους;

Τό διευκρινίζουν καί τοῦτο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί οἱ ἱεροί Πατέρες. «Ἐπτώχευσε ὁ πλούσιος Θεός», γράφει ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος Παῦλος, μέ τό νά γίνει ἄνθρωπος, γιά νά πλουτίσουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι «τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ» (Β’Κορ.,9). Ἤμασταν οἱ ἄνθρωποι, ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν, ἐλεεινοί καί πτωχοί σέ ἀρετές. Καί ἔγινε ὁ πλουσιόδωρος Θεός ἀδύνατος καί φτωχός ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς καθαρίσει, νά μᾶς ἐξαγιάσει μέ τή διδασκαλία καί μέ τή σταυρική θυσία του καί νά μᾶς χαρίσει διά τῆς Ἐκκλησίας Του τή δυνατότητα νά πλουτίσουμε σέ ἀρετές, στήν ἀγάπη, στήν ταπείνωση, στήν καθαρότητα καί νά μᾶς κάνει καί κληρονόμους τῶν ἀγαθῶν της Βασιλείας του.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔλεγε ὅτι ἐάν Ἐκεῖνος δέν γινόταν ἐξωτερικά φτωχός, ὡς ἄνθρωπος, ἐμεῖς δέν θά γινόμασταν ποτέ ψυχικά πλούσιοι (ΕΠΕ 19,454). Καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς συμπλήρωνε: Ἦρθε στή γῆ μας ὁ Θεάνθρωπος, μένοντας βέβαια, ὡς Θεός, στούς οὐρανούς, μέ σκοπό ἐνῶ ἀκόμα θά εἴμαστε ἐμεῖς στή γῆ, πρίν πεθάνουμε δηλαδή, νά μᾶς ἀνυψώσει στούς οὐρανούς «διά τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας»(ΕΠΕ 11, 372). Νά μᾶς κάνει ἐπιγείους ἀγγέλους, ὅπως ἔγινε μέ ὅλους τους Ἁγίους καί νά μᾶς ὁδηγήσει τελικά στήν αἰώνια εὐτυχία τοῦ Παραδείσου.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Χριστούγεννα.

«Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου». «Ὁ Ἀδάμ καινουργεῖται, ἡ Εὕα τῆς πρώτης λύπης ἐλευθεροῦται». «Ἡ γῆ σύν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται».

Ὁ ἄνθρωπος μετά τήν πτώση στόν Παράδεισο ὑφίσταται τίς μακροχρόνιες καί ὀδυνηρές συνέπειες αὐτῆς τῆς ἀνταρσίας. Ὁ στενός δεσμός μέ τόν Θεό διακόπτεται. Ὅμως ἡ ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ εἶναι συνεχής καί ἀδιάκοπη. Ἀπομακρύνεται ἀπό τό φῶς, ἀλλά σκοτισμένος καθώς εἶναι, ἀναζητάει αὐτό πού ἔχασε. Ψάχνει συνεχῶς χωρίς κανένα οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα.

Γιατί ὁ Θεός δέν ἀνακαλύπτεται, ἀλλά ἀποκαλύπτεται. Καί αὐτό ἔγινε ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ὅταν κάποτε «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί ἑξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν αὐτοῦ» (Γαλ. δ’,4).

Πῆρε τέλος ἡ Π. Διαθήκη καί μᾶς μίλησε ὁ Θεός διά μέσου του Υἱοῦ του. Ἀρχίζει πλέον ἡ Ν. Διαθήκη, ἡ ἐποχή τῆς χάριτος μέ τόν Σωτήρα Χριστό, τόν Ὁποῖο κατέστησε κληρονόμο καί κύριο ὅλων των κτισμάτων.

Μέ τήν γνώση πλέον τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τῆς «ἐν αὐτῶ ζωῆς» ἐπαναποκτᾶ ὁ ἄνθρωπος τήν υἱοθεσία πού εἶχε χάσει. «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐγένετο υἱός Ἀνθρώπου, ἵνα καί ὁ ἄνθρωπος δυνηθῆ νά καταστῆ υἱός τοῦ Θεοῦ» (ἅγιος Εἰρηναῖος).

Χριστούγεννα. «Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια». «Σήμερον ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται». Γεγονός μοναδικό. Μᾶς αὐτοαποκαλύφθηκε ὁ Θεός στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτόν πού αἰῶνες ἀναζητοῦσε ὁ ἄνθρωπος νά Τόν ἀνακαλύψει, ζεῖ πλέον ἀνάμεσά μας. Νά Τόν πιστεύσουμε, νά Τόν γνωρίσουμε, νά Τόν ἀγαπήσουμε, γιά νά ἀποκαλύπτεται καί νά φανερώνεται ὁλοένα καί περισσότερο στή ζωή μας. Εἶναι ὁ μοναδικός καί ἀληθινός Σωτήρας καί Λυτρωτής μας.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὅλες αὐτές οἱ ἀλήθειες πρέπει νά κυκλοφοροῦν στό νοῦ μας τίς ἅγιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων. Καί ἀσφαλῶς δέν ἀρκεῖ νά μένουν μόνο στό νοῦ μας. Εἶναι ἀνάγκη νά μεταφράζονται σέ σταθερή ζωή ἔμπρακτης εὐγνωμοσύνης πρός τόν Λυτρωτή μας. Ἅς προσπαθήσουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά ζήσουμε φέτος βαθύτερα, πνευματικότερα καί ἁγιότερα τό γεγονός τῶν Χριστουγέννων. Μέ τή συναίσθηση ὅτι ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, εἶναι μαζί μας, θέλει νά εἶναι μαζί μας. Γιά νά μᾶς λυτρώσει, νά μᾶς μεταμορφώσει, νά μᾶς ἁγιάσει, νά μᾶς κάνει Θεούς κατά χάριν.

Εὔχομαι, νά συλλάβουμε ὅλοι πραγματικά το νόημα τῶν Χριστουγέννων!

Χρόνια πολλά!

Μετά τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης καί ἐνθέρμων εὐχῶν

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ συμπόρευση μέ τόν Χριστό καί ἡ μαθητεία κοντά Του ἔχουν σέ κάποιο βαθμό καί τήν ἔννοια τῆς μιμήσεως.

Στήν Ἐκκλησία ἡ μίμηση τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται κυρίως ὡς μίμηση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μίμηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός εἶναι μιμητής τοῦ Πατέρα, εἶναι τέλειος Θεός, ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα. Ἀκόμα ὁ Χριστός εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στόν Πατέρα. Γί αὐτό καί ὁ χριστιανός καλεῖται νά ἐπαναλάβει στή ζωή του ὅ,τι ἔγινε στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί νά μιμηθεῖ τίς ἐπίγειες ἐνέργειες Ἐκείνου, γιά νά ἐξομοιωθεῖ μαζί Του καί στό θεῖο ἐπίπεδο.

Ἔτσι, τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ ἕνα ἁπλό ἐπεισόδιο, πού ἀρκεῖ κάποιος νά τό δεχθεῖ γιά νά σωθεῖ ἀλλά ἀποτελεῖ ἕνα κεφαλαιῶδες ἀνθρωπολογικό γεγονός, πού καλεῖται νά τό βιώσει καί νά τό οἰκειωθεῖ. Προϋπόθεση γιά τή μίμηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἔνταξη τοῦ ἀνθρώπου στήν προοπτική της ζωῆς τοῦ Χριστοῦ’ εἶναι ἡ συμπόρευση πρός τόν Σταυρό καί τόν Θάνατο πού σημαίνει ἀπάρνηση τοῦ κόσμου, δηλαδή τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς ἁμαρτίας. Μέ λίγα λόγια ἡ σκέψη τοῦ κάθε χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι στραμμένη στόν Σταυρό καί στό Πάθος τοῦ Κυρίου, ἄν θέλει νά εἶναι πραγματικός μαθητής Του. Ἡ μίμηση τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν σταθερό δείκτη τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι γί αὐτούς πού πιστεύουν τό κριτήριο καί τό ἐχέγγυο συνάμα τῆς πνευματικῆς τους πορείας.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του ἔδωσε τή σωτηρία στόν ἄνθρωπο. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν σώζεται, ἅμα καί ὁ ἴδιος δέν σηκώσει τόν σταυρό του καί δέν βιώσει πτυχές τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου, ἄν δέν σταυρώσει ἑκούσια καί γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τόν ἑαυτό του.

Ἡ ζωή τῶν πιστῶν στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τόν Σταυρό καί τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ. Τό βάπτισμα εἶναι ὁ δείκτης τῆς νέας ζωῆς. Γιά τήν ζωή αὐτή ὁπλίζεται ὁ πιστός μέ τό χρίσμα καί τρέφεται μέ τή Θεία Εὐχαριστία. Τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν ἐξαρχῆς στόν πιστό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τόν εἰσάγουν σέ κοινωνία καί μίμηση τῆς θείας ζωῆς.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοί». Ὁ Ἰησοῦς καλεῖ ὅλους γενικά, γιατί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα εἶναι νά μή χαθεῖ κανένας. Ἀπεναντίας ὅσοι θά πιστέψουν στόν Υἱό νά ἀποκτήσουν αἰώνια ζωή καί νά ἀναστηθοῦν μαζί Του. Ὅμως σ’ αὐτό τό «θέλω» τοῦ Θεοῦ, τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ἀπαντᾶ ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο.

Ἀκολουθεῖ, «ὅποιος θέλει». Αὐτό σημαίνει πώς ἡ κλήση αὐτή ἐκ μέρους τοῦ Θεανθρώπου καί ἡ ἐκλογή ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου ὅσο εἶναι ἐλεύθερη καί ἀβίαστη, τόσο εἶναι γί αὐτό καί πράξη ἠθικῆς ἀξίας καί εὐθύνης!

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ζητάει σταυρό, ζητάει αὐταπάρνηση καί ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά πάρει θέση ἤ μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό ἤ χωρίς Ἐκεῖνον καί μακριά Του.

Ἄλλη ἀξία μεγαλύτερη σέ τοῦτο τόν κόσμο ἀπό τήν ψυχή δέν ὑπάρχει! Καί ὁ πιστός πρέπει νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα στή σάρκα καί στήν ψυχή’ καί σάρκα σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή δέν εἶναι τό σῶμα, ἀλλά ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας. Σ’ αὐτή τήν ἐπιλογή ἔγκειται κυρίως τό «ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν».

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἡ ἁγία Ἑλένη, μητέρα τοῦ ἁγίου αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, πῆγε στά Ἱεροσόλυμα μέ σκοπό νά βρεῖ τόν Τίμιο Σταυρό. Ἡ εἴδηση τῆς εὕρεσης τοῦ Τιμίου Ξύλου (Μάιος τοῦ 325) περιέτρεξε ὅλη τήν ἐπικράτεια καί ἀπό παντοῦ οἱ πιστοί κατέφθαναν γιά νά προσκυνήσουν καί νά λάβουν τήν εὐλογία Του.

Στό σημεῖο τοῦ φρικτοῦ Γολγοθά κτίστηκε μετά ἀπό διαταγή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πανέμορφος ὁ ναός τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου ὁ πατριάρχης Μακάριος ὕψωσε τόν Τίμιο Σταυρό στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 335, ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ. Αὐτή τήν Ὕψωση ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα.

Τό 614 πάλι, οἱ Πέρσες μπῆκαν στά Ἱεροσόλυμα καί ἔκαναν μεγάλες καταστροφές. Πῆραν τή μεγάλη λειψανοθήκη, μέσα στήν ὁποία ἡ ἁγία Ἑλένη εἶχε τοποθετήσει τόν Τίμιο Σταυρό, καί ἔσυραν αἰχμαλώτους τόν πατριάρχη Ζαχαρία καί πολλούς πιστούς. Ὕστερα ἀπό 14 χρόνια ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος ἐκστράτευσε ἐναντίον τῶν Περσῶν, τούς κατανίκησε, πῆρε πίσω τόν Τίμιο Σταυρό καί ἐλευθέρωσε τόν πατριάρχη Ζαχαρία καί ὅσους πιστούς ὑπῆρχαν τότε καί ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη. Κατέβηκε μετά στά Ἱεροσόλυμα κι ἐκεῖ ὁ πατριάρχης Ζαχαρίας ὕψωσε τόν Τίμιο Σταυρό πάλι στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 628.

Προβάλλεται, λοιπόν, ὁ Τίμιος Σταυρός γιά νά ἐνισχύσει τούς πιστούς καί νά θυμίσει ὅτι, στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἄρα καί τοῦ Σταυροῦ Του, ὅλα τα γόνατα θά καμφθοῦν, ἐπουρανίων, ἐπιγείων καί καταχθονίων.

Κανένας δέν συμφιλιώθηκε μέ τόν Θεό χωρίς τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Τό νά σηκώσει κανείς τόν σταυρό του σημαίνει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά εἶναι ἕτοιμος γιά τό θάνατο ὑπέρ τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀλήθειας.

Καί ἀφοῦ ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους νά ποῦμε ὅτι ἀφιερώνοντας ὁ πιστός τόν χρόνο τῆς ζωῆς του στό Θεό, γεμίζει μέ τήν παρουσία Του. Ἅς μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός δέν μετράει τά χρόνια της ζωῆς μας, ἀλλά τά ζυγίζει!

Χρόνια πολλά!

Εὐλογημένο καί καρποφόρο το Νέο Ἐκκλησιαστικό Ἔτος!

Μέ πατρική ἀγάπη καί εὐχές

Ὁ Ἐπίσκοπος σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email