ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022
ΙΑ΄Λουκᾶ (Λουκ. ιδ΄ 16-24)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἀκούσαμε σήμερα τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, νά παρομοιάζει τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέ ἕνα γιορτινό τραπέζι, προεικονίζοντας ἔτσι τήν θεία Λειτουργία. Διότι ἡ κάθε θεία Λειτουργία εἶναι μιά πνευματική συνεστίαση, ἕνα τραπέζι, τό ὁποῖο στρώνει γιά χάρη μας ὁ Χριστός καί παραθέτει σέ αὐτό τό Σῶμα Του γιά φαγητό καί γιά ποτό τό Αἷμα Του. Καί μᾶς ἀπευθύνει πρόσκληση ὁ Χριστός μέσα ἀπό τούς ὑπηρέτες Του, τούς Ἱερεῖς, καλώντας μας νά γίνουμε ὅλοι συνδαιτημόνες Του, γιά νά ἔχουμε ζωή καί σωτηρία.
Ἡ Ἐκκλησία θέτει τήν παραβολή αὐτή λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, θέλοντας νά προετοιμάσει τήν ὅσο τό δυνατόν καλύτερη συμμετοχή μας στό ἑόρτιο πνευματικό τραπέζι τῆς Χριστουγεννιάτικης θείας Λειτουργίας, ἡ ὁποία εἶναι τό κέντρο τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Χριστουγέννων, ὅπως καί κάθε ἑορτῆς, ἄν βέβαια θέλουμε νά ἑορτάζουμε «ὡς δοκεῖ τῷ Πνεύματι» κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο. (βλ. PG 36,429)
Ὅμως δυστυχῶς ἡ συμμετοχή στή θεία Εὐχαριστία, γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ Χριστός σήμερα καί μᾶς καλεῖ μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γιά τούς περισσοτέρους πιστούς ἕνα μεγάλο ζητούμενο στή ζωή τους. Ἔχει ἀτονίσει ἡ συχνή προσέλευση στή θεία Κοινωνία καί ἡ συμμετοχή στό ποτήριο τῆς Ζωῆς ἐξέπεσε σέ συμμετοχή στό ἔθιμο τῶν ἑορτῶν, λίγες φορές τό χρόνο καί συνήθως χωρίς τήν ἀπαραίτητη προετοιμασία. Τόν τελευταῖο καιρό μάλιστα, ἐξαιτίας τῆς ἐπιδημίας, πού μᾶς ταλαιπωρεῖ ἀκόμη, ἐξεγέρθηκε μιά ἰδιαίτερη πολεμική ἐναντίον τῆς θείας Κοινωνίας. Πολλοί Χριστιανοί, ἀσθενεῖς στήν πίστη, φοβοῦνται νά κοινωνήσουν, χωρίς νά σκέφτονται πολύ ἁπλά, πώς τόσους αἰῶνες ποτέ δέν μεταδόθηκε κάποια ἀσθένεια ἀπό τήν θεία Κοινωνία, οὔτε στούς λειτουργούς Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι καταλύουν τό περίσσευμα τῆς θείας Κοινωνίας στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Τοῦτο εἶναι καί ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένο κι ἄς τό παραθεωρεῖ αὐτό ἡ σύγχρονη διανόηση.
Ἡ πρώτη θεία Κοινωνία μεταδόθηκε ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό στούς Ἁγίους Ἀποστόλους, κατά τήν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ βράδυ τῆς πρώτης στήν ἱστορία Μεγάλης Πέμπτης. Ἐκεῖ ὁ Χριστός, μέ τό ψωμί καί τό κρασί, ὡς τά ἀντίτυπα τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματός Του, ὅπως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος στήν Ἁγία Ἀναφορά τῆς θείας Λειτουργίας του, προτύπωσε τήν μετ’ ὀλίγον σταυρική Του αἱματηρή θυσία «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας». Μᾶς παρέδωσε δέ τήν θεία Λειτουργία, λέγοντας «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν» (Λουκ. κβ 19), ὥστε κι ἐμεῖς νά ἐπιτελοῦμε τήν ἴδια αὐτή θυσία Του ἀναίμακτα γιά νά βιώνουμε τήν θεϊκή Του Παρουσία.
Ὡς Μυστήριο ἡ θεία Εὐχαριστία ἔχει τὴν ἔννοια, ὅτι τὰ στοιχεῖα τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, τὰ ὁποῖα ἁγιάζονται μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γίνονται πραγματικὰ τὸ ἄχραντο Σῶμα καὶ τὸ τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶναι τὸ Σῶμα ποὺ γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία μας, πέθανε στὸ Σταυρό, ἀναστήθηκε ἀπὸ τὸν τάφο καὶ θεωμένο ἀναλήφθηκε ἐν δόξῃ στοὺς οὐρανούς, ὅπου κάθεται «ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς». Προσοχή ὅμως ἐδῶ! Ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος τῆς Θείας Εὐχαριστίας δέν συμβολίζουν τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως κακόδοξα φρονοῦν οἱ Προτεστάντες καί ἄλλοι αἱρετικοί, ἀλλά εἶναι τό πραγματικό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τό Μυστήριο, πού μᾶς κάνει θεούς κατά χάριν.
Ἐνῶ στὰ ἄλλα Μυστήρια παρέχεται ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῶν πιστῶν, στὴ θεία Εὐχαριστία παρέχεται ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του, τὰ ὁποῖα μεταλαμβάνοντας οἱ πιστοὶ ἑνωνόμαστε μὲ τὸ Χριστὸ, γινόμαστε «θείας φύσεως κοινωνοί» (βλ. Β΄ Πέτρ. α΄4). Μεταλαμβάνουμε τόν Ἴδιο τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, καθότι, στό πρόσωπό Του, ἡ ἀνθρώπινη φύση Του, ἡ σάρκα Του καί τό αἷμα Του εἶναι ἑνωμένη ὑποστατικά μέ τήν θεότητά Του.
Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία τονίζει ὅτι, λόγω τῆς ἑνώσεως τῆς Θείας μέ τήν ἀνθρώπινη φύση στό ἕνα πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ θεία Φύση τοῦ Κυρίου προσδίδει ἤ κοινοποιεῖ στήν ἀνθρώπινη φύση Του τά χαρακτηριστικά της, δηλαδή τήν ἀπάθεια, τήν ἀθανασία, τήν μακαριότητα καί ὅλες τίς θεϊκές της Ἰδιότητες.
Κατά τόν ἴδιο τρόπο, ὅταν ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὁλόκληρος ὁ Χριστός εἰσέρχεται μέσα μας, ἀφοῦ καί στήν πιό μικρή κι ἐλάχιστη μερίδα τῆς θείας Κοινωνίας, ὑπάρχει ὁλόκληρος ὁ Χριστός. Ἔτσι θεωνόμαστε κατά χάριν πραγματικά. Δηλαδή μετέχουμε στίς θεϊκές Ἰδιότητες, καθώς κοινωνοῦμε ταυτόχρονα καί τήν Θεία φύση τοῦ Κυρίου μας καί γινόμαστε στ' ἀλήθεια κατά χάριν θεοί, χωρίς βέβαια ὅμως ἐπ' οὐδενί νά παύουμε νά εἴμαστε ἄνθρωποι. Ταυτόχρονα ὅμως ἑνωνόμαστε καί μεταξύ μας σέ μιά ἑνότητα, στό Πανάγιο Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου, τήν Ἐκκλησία καί ὁλοκληρωνόμαστε ὡς ἀληθινοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. Γι᾿ αὐτὸ ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τὸ κατεξοχὴν Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. (βλ. Μάρκ. ιδ, 22-24, Ματθ. κστ, 26-28, Ἰωάν. στ, 53-56, Α΄ Κορινθ. ια, 27) καί χωρίς αὐτό Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει. Νά λοιπόν, γιατί ὑπάρχει τόση πολεμική γιά τή θεία Κοινωνία!
Ἄραγε, πῶς εἶναι λοιπόν δυνατόν το ὑπέρτατο αὐτό Μυστήριο, πού μᾶς κάνει κατά χάριν θεούς, μᾶς ζωοποιεῖ καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἀφθαρτίζει, αὐτό τό ἴδιο νά μᾶς μεταδίδει ἰούς θανατηφόρους; Μόνον ὅσοι εἶναι ἄπιστοι ἤ αἱρετικοί καί ἀρνοῦνται τήν πραγματική μεταβολή τῶν Εὐχαριστιακῶν Δώρων σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, μόνον αὐτοί ἀφήνουν νά ἐμφιλοχωρήσει στό μυαλό τους ἡ ἄτοπη αὐτή καί βλάσφημη σκέψη, πού ἐμπίπτει μάλιστα στην ἀσυγχώρητη βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (βλ. Λουκ. ιβ΄10)!
Ἡ Θεία Κοινωνία μπορεῖ νά βλάψει μόνο τούς ἀμετανόητα ἁμαρτωλούς! Σέ αὐτούς, ὅπως λέει ἡ ἀκολουθίας τῆς θείας Μεταλήψεως, ἡ Θεία Κοινωνία γίνεται «ἄνθραξ τούς ἀναξίους φλέγων», κάρβουνο ἀναμμένο δηλαδή πού καίει τούς ἀνάξιους. Ἡ βλάβη ὅμως αὐτή, δέν προξενεῖται ἀπό μικρόβια καί ἰούς, ἀλλά ἀπό τό ὅτι κάποιος ἔρχεται νά κοινωνήσει, χωρίς νά ἔχει προετοιμασθεῖ καταλλήλως (μέ ἐξομολόγηση, μέ νηστεία, μέ θεοφιλῆ τρόπο ζωῆς) ἤ καί χωρίς νά πιστεύει, ὅτι κοινωνεῖ τόν Χριστό, ὅπως τονίζει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Α΄ Κορινθ. 11, 27-30).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἄς ἔχουμε ἐπίγνωση, ὅτι ποτέ δέν θά γίνουμε ἄξιοι γιά νά παρακαθίσουμε στήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως Ἐκεῖνος ἀπευθύνει σέ ὅλους μας σήμερα μιά πρόσκληση ὑπογεγραμμένη μάλιστα μέ τό τίμιο Αἷμα Του καί περιμένει νά τήν ἀποδεχθοῦμε καί νά προσέλθουμε. Ἡ πρόσκλησή Του μᾶς ἀξιώνει κι ἄν τήν ἀποδεχθοῦμε σημαίνει πώς παραδεχόμαστε, ὅτι ἔχουμε τήν ἀδήριτη ἀνάγκη τῆς θείας Κοινωνίας Του γιά τήν σωτηρία μας καί αὐτό ἀκριβῶς θέλει ὁ Κύριος ἀπό ὅλους ἐμᾶς. Ὁ Χριστός λοιπόν μᾶς καλεῖ ὅλους, γιά νά μᾶς σώσει ὅλους. Ἀλλά σώζονται, μόνον ὅσοι ἀνταποκρίνονται. Ἡ ἀπόφαση τῆς σωτηρίας εἶναι δική μας. Κρίμα γιά ὅσους φοβοῦνται, ὅτι θά ἀρρωστήσουν ἤ θά πεθάνουν ἀπό τήν θεία μετάληψη τοῦ Ποτηρίου τῆς Ζωῆς. Εἶναι ἤδη ἀσθενεῖς καί πνευματικά ἔχουν πεθάνει. Ὑπονομεύουν δέ τήν πνευματική τους ζωή καί τό αἰώνιο μέλλον τους. Κλείνουν τήν πόρτα, τήν ὁποία ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἄνοιξε στούς ἀνθρώπους γιά νά εἰσέλθουν στήν αἰώνια ζωή.
Ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι, ἄς φροντίσουμε, καθώς πλησιάζουμε ὅλο καί πιό κοντά στά Χριστούγεννα νά μήν στενοχωρήσουμε τόν Χριστό, ἀπορρίπτοντας τήν πρόσκλησή Του καί ἀδιαφορώντας γιά τήν θυσία Του. Τό Μυστικό Δεῖπνο στρώνεται σέ κάθε Θεία Λειτουργία, κι ὅσο πιό συχνά συμμετέχουμε, τόσο πιό κοντά ἐρχόμαστε στή σωτηρία μας Ἀμήν.