3 islands

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗιΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Καμμία ἄλλη προσωπικότητα, κανένα ἅγιο ἤ μάρτυρα, κανένα Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, ἤ ἀθλητή τῆς πίστεως δέν περιβάλλουν μέ τόσο σεβασμό οἱ χριστιανοί, ὅσο τήν Ὑπεράγια Θεοτόκο. Αὐτή, μετά τόν Θεό, εἶναι ἡ περισσότερο σεβάσμια μορφή γιά τόν χριστιανικό κόσμο. Οἱ Θεομητορικές ἑορτές πλουτίζουν τή λειτουργική μας ζωή ἐνῶ οἱ ὡραιότεροι ὕμνοι εἶναι ἀφιερωμένοι ἀπό τούς Ἐκκλησιαστικούς ὑμνογράφους στήν Παναγία.

Ἡ λειτουργική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας τό πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ Αὐγούστου ἔχει ξεχωριστή θέση στήν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Οἱ Παρακλητικοί κανόνες στήν Παναγία μητέρα τοῦ Κυρίου μας, μέ τόν ἔντονο ποιητικό λυρισμό καί τά ἀνεπανάληπτα βιώματα συνθέτουν τήν πνευματική ἀτμόσφαιρα πού προετοιμάζει τούς πιστούς γιά τή θύμηση τῆς Κοίμησης τῆς Θεοτόκου.

Οἱ πιό ἐκφραστικές ζωγραφικές συνθέσεις παρουσιάζουν τήν Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν νά δέεται γιά τή σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Ἀλλά καί οἱ πιό βαθυστόχαστες ὁμιλίες τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀναφέρονται στό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου πού κυοφόρησε τό Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Γενικά ὁλόκληρη ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητα ὅταν ἀναφέρεται στήν Παναγία δέν κάνει τίποτα ἄλλο παρά νά φανερώνει καί ἑρμηνεύει τό μυστήριο τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Κύριου. Οἱ θεολογικοί λόγοι καί ὕμνοι στήν Κύρια Θεοτόκο σέ τελευταία ἀνάλυση εἶναι δοξολογία στό λόγο τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά τήν σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Καί ὅταν εἰκονίζεται ἡ Παναγία, ἡ ἐπίσκεψη καί ἡ ἐλπίδα τοῦ κόσμου, πάντοτε κρατᾶ, μέ τή μητρική στοργή της, τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀναφορά στήν Παρθένο Μαρία ὑπενθυμίζει τή χαρά τῆς λύτρωσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Χριστό, γιατί Ἐκείνη πιστά ὑπηρέτησε τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.

 

Γι’αὐτό, ἐνῶ γιορτάζουμε τήν Κοίμηση τῆς Παναγίας, ὁ τόνος τῆς ὑμνωδίας εἶναι ἑορταστικός καί ἡ ἑορτή προσλαμβάνει τόν χαρακτήρα μεγάλου πανηγυριοῦ. Αὐτό πού μέ τή στάση τῆς ἀρνήθηκε ἡ Εὔα, τό πραγματοποιεῖ ἡ Παναγία. Ἐκείνη εἶναι τό «ἐργαστήριο» τῆς χαρᾶς τοῦ κόσμου, γιατί ἡ ὑπακοή της καί ἡ πληρότητα τῆς ἀρετῆς προσείλκυσαν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ Του κατά σάρκα καί Μητέρα ὅλων κατά πνεῦμα. Νά γίνει ἡ Νέα Εὔα, ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί ἡ Εὐαγγελίστρια τῆς ἐλπίδας τῶν Χριστιανῶν.

Ἀξιώθηκε ἡ Παναγία νά μετάσχει κατά φυσική της ἐνέργεια στήν κοινή ἐνέργεια τῆς θεότητος, δηλαδή στήν ἴδια τήν ζωή τοῦ Θεοῦ. Τό αἷμα Της, ἡ ψυχή Της ταυτίστηκαν μέ τή ζωή πού ξεπήδησε καί ἀναπλάστηκε «καινή» στή σαρκωμενη ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ὁ Θεός Λόγος ἔζησε μέσα στή μήτρα Της, μέ τή δίκη Της σάρκα, πῆρε τό δικό Της τό αἷμα, γεγονός πού ὠθεῖ τήν θεολογία νά ὁμολογεῖ ὅτι «ὁ Κύριος Ἰησοῦς καί ἡ θαυμαστή Αὐτοῦ Θεομήτωρ, ἀποτελοῦν διά τήν εὐχητικήν αἴσθησιν τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας δυό ἀχώριστα πρόσωπα» (π. Ἰουστινος Πόποβιτς) καί συνάμα πώς «τοῦτο τό ὄνομα, Θεοτόκος, συνιστᾶ ὁλόκληρο τό μυστήριο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ» (ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης) .

Ἡ Παναγία ἔγινε τό ὄργανο τῆς «ἐν Χριστῷ» σωτηρίας μας. Εἶναι τό θεοδόχο χωρίο, δηλαδή τό χωράφι , στό ὁποῖο ὁ Θεός Πατέρας μέ τή θέληση Της ἔγινε γεωργός. Σπόρος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Φυτουργός τό Πανάγιο Πνεῦμα. Ἡ ἀγαθότητα καί φιλανθρωπία τοῦ τρισυπόστατου Θεοῦ φανερώθηκε σέ μᾶς διά τῆς Θεοτόκου.

Ἕνωσε τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο στό πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ της, καί πραγματοποίησε τό σκοπό τῆς δημιουργίας.

Ἡ Παναγία ὡς τέλειος ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρώπινου γένους, νυμφεύεται τόν Θεό καί ἡ ἀνθρωποινη φύση διαλύει τόν παράνομο δεσμό μέ τήν ἁμαρτία.

Ὁ ἁγιογράφος ὅταν ἁγιογραφεῖ στήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ βήματος τήν Πλατυτέρα, δέν θέλει νά εἰκονίσει μόνο τήν Παναγία, ἀλλά ὅλη τήν Ἐκκλησία πού ἔχει κέντρο τῆς τόν Χριστό. Ἡ Παναγία ἔγινε Ἐκκλησία καί γέννησε τήν Ἐκκλησία. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει ὅτι, ὁ Κύριος «ἐνανθρωπήσας σάρκα Ἐκκλησίας προσέλαβε». Εἶναι δέ χαρακτηριστικό ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων συνδέει τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου μέ τήν ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας, γι’ αὐτό λέει: «ὑμνοῦμεν τήν ἀειπάρθενον Μαρίαν, δηλονότι τήν ἅγιαν Ἐκκλησίαν».

Καί μέ τό νά γίνει ἡ Παναγία μας Θεοτόκος ἀποτελεῖ τήν γέφυρα πού μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό. Ἡ «κλίμαξ» πού ἑνώνει τή γῆ μέ τόν οὐρανό. Τόν Θεό μέ τόν ἄνθρωπο. Γιά αὐτό καί τό «εὐαγγέλιο» τοῦ Ἀρχαγγέλου γεμίζει μέ χαρά τά σύμπαντα. Μιά χαρά πού ὅμοια δέν εἶχε ζήσει ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὅταν ἐπιχειροῦμε νά ἐμβαθύνουμε μέ φόβο Θεοῦ, μέ δέος καί μέ προσευχή στό μυστήριο τῆς Παναγίας, ἐπαληθεύουμε τόν λόγο τοῦ ὑμνωδοῦ: «πάντα ὑπέρ ἔννοια, πάντα ὑπερένδοξα». Ἀκόμα καί ὁ θάνατος Της ὑπερβαίνει τήν ἔννοια τοῦ θανάτου, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά ὀνομάζεται θάνατος, ἀλλά «κοίμηση», «μετάσταση», «ἐκδημία ἤ ἐνδημία πρός Κύριον». Ἀλλά καί ἄν ἀκόμη τόν ὀνομάσουμε θάνατο, τότε εἶναι θάνατος ζωηφόρος, εἶναι ἀρχή μιᾶς δεύτερης ὕπαρξης, τῆς αἰώνιας. Δέν μπορεῖ νά ὀνομάζονται νεκροί οἱ ἄγιοι, πόσο μᾶλλον ἡ Παναγία, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τά ζωντανά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἡ Κεφαλή καί Ἀπαρχή τους, ὁ Χριστός, εἶναι ὄχι μόνο ζωντανός ἀλλά καί Ζωοδότης. Τό βιολογικό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς Παναγίας δέν εἶναι χωρισμός, ἀλλά ἑνώση. Δέν προκαλεῖ ὀδύνη, ἀλλά χαρά, δέν εἶναι ἀπελπιστική διάλυση, ἀλλά ἐλπίδα καί βεβαιότητα ἄφθαρτης ζωῆς.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συχνά στό ἑορτολόγιο τῆς ἐπικεντρώνει τήν προσοχή μας στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας. Ἡ ἑορτή τῆς Κοίμησής Της, καθώς καί ὅλες οἱ Θεομητορικές ἑορτές, θεωροῦνται ὡς πηγή ἐμπνεύσης καί πνευματικῆς καλλιέργειας. Μά πάνω ἀπ’ ὅλα οἱ πιστοί ἐναποθέτουν στό πρόσωπο τῆς Παναγίας τήν ἐλπίδα βοήθειας γιά μεσιτεία καί ἔλεος. Ἡ Παναγία γίνεται ἡ γέφυρα καί ἡ πύλη εἰσόδου μᾶς ὄχι μόνο στήν Ἐκκλησία ἀλλά καί στή Βασίλεια τοῦ Θεοῦ.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

«Ἐλᾶτε νά περιτριγυρίσουμε τόν ἀμόλευτο τάφο καί νά ἀντλήσουμε θεία χάρη. Ἐλᾶτε μέ τίς ἀγκαλιές τῆς ψυχῆς νά κρατήσουμε τό ἀειπάρθενο σῶμα κι ἔτσι βαστώντας το νά μποῦμε μαζί του μέσα στό μνῆμα καί νά νεκρωθοῦμε μαζί του, βγάζοντας τά πάθη μας διά τοῦ μυστηρίου τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως καί ζῶντας μαζί μέ τήν Παναγία ζωή εἰρηνική κι ὁλοκάθαρη. Ἅς ἀκούσουμε, λοιπόν σήμερα τούς θείους ὕμνους, πού ἔρχονται ἀπό τά ἀγγελικά χείλη. Ἄς μποῦμε νά προσκυνήσουμε καί ἄς μάθουμε τά παράξενα: «πῶς, δηλαδή, τό σῶμα τῆς σηκώθηκε, πῶς ὑψώθηκε, πῶς ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς καί παρευρίσκεται κοντά στό Γιό τῆς πάνω ἀπό ὅλες τίς ἀγγελικές τάξεις. Γιατί, στ’ ἀλήθεια, τίποτα δέν χωρίζει τή Μάνα ἀπό τό Γιό» κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό .

Χρόνια Πολλά
Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ

η ημέρα, η εβδομάδα του έτους

Άυριο
γιορτάζουν:

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Σήμερα:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Δευ Τρι Τετ Πεμ Παρ Σαβ Κυρ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31