ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΚΥΡΙΑΚΗι ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 24ῃ ΜΑΡΤΙΟΥ 2024
Ἀγαπητοί μου Πατέρες και Ἀδελφοί,
Ἡ ἐφετινή Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, πέρα ἀπό τόν ἑορτασμό τοῦ θριάμβου τῆς ἀναστυλώσεως τῶν ἱερῶν Εἰκόνων ἀποτελεῖ γιά τόν εὐσυνείδητο Ὀρθόδοξο Χριστιανό μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιά ἔλεγχο καί αὐτοκριτική.
Σήμερα περισσότερο ἴσως ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη φορά, ἔχουμε ἀνάγκη νά μετρήσουμε τήν πίστη μας καί τήν ζωή μας μέ τό μέτρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μέ σκοπό νά ἐπαληθεύσουμε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας. Και τοῦτο ὄχι γιά νά καυχηθοῦμε πώς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἀλλά γιά νά βεβαιωθοῦμε ὅτι πορευόμαστε ὀρθά, ὀρθόδοξα, ὥστε νά ὁδηγούμαστε στήν λόγῳ καί ἔργῳ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ.
Δέν ἀρκεῖ τό ὅτι βαπτισθήκαμε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἐάν δέν γνωρίζουμε τήν πίστη καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὀρθόδοξος Χριστιανός δέν εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει τυπικά ὡς μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ κι ἁπλῶς ἐκκλησιάζεται σέ μεγάλες γιορτές ἤ πανηγύρεις, ἀλλά ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πειθαρχεῖ στη διδασκαλία καί τούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἐπί τῇ βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἐστρατευμένο στήν εἰρηνική στρατεία τοῦ Χριστοῦ, λόγος γιά τόν ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία μας πάνω στή γῆ ὀνομάζεται στρατευομένη καί γι’ αὐτό φροντίζει νά ὑπάρχει ἑνωμένος μέ τόν Χριστό. Διότι ὁ Χριστός μᾶς στρατολόγησε καί ὀφείλουμε νά εὐαρεστοῦμε τόν Χριστό μέ τή ζωή μας, ὅπως ἐπισημαίνει κι Ἀπόστολος Παῦλος στόν Τιμόθεο (βλ. Β΄Τιμ. β΄4)
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μονάκριβη ἀλήθεια καί πίστη γιά τόν Ἕνα και Μόνο Ἀληθινό Τριαδικό Θεό, τόν Πανάγαθο καί Πάνσοφο Δημιουργό καί Κυβερνήτη τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη κρυστάλλινη ἀλήθεια καί πίστη γιά τόν Θεό καί τόν κόσμο, γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν ὑπέροχο προορισμό του, ὅπως μᾶς τόν ἀπεκάλυψε ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Ἡ Ὀρθοδοξία ὅμως δέν σώζει τόν ἄνθρωπο, ἄν δέν τόν ὁδηγεῖ στήν Ὀρθοπραξία. Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν μπορεῖ κάποιος νά εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἄν ὁ τρόπος τῆς ζωῆς καί οἱ ἐπιλογές του δέν ἐπαληθεύουν τήν πίστη του, ἀλλά φανερώνουν ἄλλη ἰδιότητα.
Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὅταν στέργει καί ἀποδέχεται τήν Ὀρθόδοξη ζωή καί τήν διδασκαλία καί τό ἀποδεικνύει αὐτό μέ τή ζωή του χωρίς νά διαφοροποιεῖται ἀπό αὐτήν εἴτε μέ τόν λόγο του, εἴτε μέ τό ἔργο του.
Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὅταν τιμᾶ τό βάπτισμά του καί ἐνεργεῖ σύμφωνα μέ τά πνευματικά ἐντάλματα τῆς Ἐκκλησίας του μέ ὁποιοδήποτε τίμημα, ὑπομένοντας τήν περιθωριοποίηση, τον χλευασμό, τον διωγμό, ἀκόμη και τον θάνατο. Κι ἄν βέβαια χάσει τον πνευματικό του βηματισμό πάντα μπορεῖ να διορθώνει το λάθος και να λαμβάνει την χάρη και την ἄφεση μέσα ἀπό την μετάνοια, την πρώτη ἐντολή τοῦ Χριστοῦ προς τούς Ἁγίους Ἀποστόλους μετά την Ἀνάστασή Του.
Αὐτόν τον Ὀρθόδοξο Χριστιανό τιμᾶμε σήμερα καθώς διαβάζουμε το Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας και ψάλλουμε το «αἰωνία ἡ μνήμη». Τον Ὀρθόδοξο Χριστιανό, ὁ ὁποῖος στο διάβα τῶν αἰώνων, ἀκόμη και στα δύσκολα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς δεν ὑπέστειλε οὔτε προς στιγμήν την σημαία τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης και ἔτσι διέσωσε και τήν ἐθνική μας ὑπόσταση ὡς Ἑλλήνων καί Ὀρθοδόξων, ὅπως και αὔριο σύν Θεῷ θα διατρανώσουμε με την δοξολογία για την Ἐπανάσταση τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας τοῦ 1821.
Ὁ κάθε ἄνθρωπος βεβαίως εἶναι ἐλεύθερος να ἐπιλέξει ὅ,τι θέλει στη ζωή του και να ἐφαρμόσει ὅποιον τρόπο ζωῆς ἐπιθυμεῖ, ἀκόμη και να ἀρνηθεῖ τον Χριστό. Αὐτό ὅμως δεν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει να τον ἀποδεχθεῖ και να τον συμπεριλάβει στα μέλη της, ἀφ ᾗς στιγμῆς μάλιστα ὁ ἴδιος ἀπεκόπη ἀπό αὐτήν, ἐξαιτίας τῶν ἐπιλογῶν του.
Μᾶς ἐκπλήσσει ἀρνητικά το γεγονός, ὅτι κάποιοι ἄνθρωποι ἔχουν την ἀπαίτηση ἀπό τήν Ἐκκλησία να ἐπιβραβεύει τίς ὅποιες ἐπιλογές τους, ἐνῶ αὐτές ἔρχονται σέ εὐθεία ἀντίθεση με το Ἱερό Εὐαγγέλιο και την δισχιλιετῆ Ἱερά της Παράδοση, ὅταν ἀκόμη και σέ ἕνα ἁπλό σύλλογο τά μέλη ἐπιβάλλεται να συμμορφώνονται με το καταστατικό του, εἰδάλλως ἀποβάλλονται ἀπό αὐτόν.
Μᾶς ἐκπλήσσει ἀρνητικά το γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία καλεῖται να σιωπήσῃ, ὅταν διακυβεύεται ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία και μαζί της ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ὁ ἀλληλοσεβασμός και καταστρατηγεῖται ἡ κατ’ εἰκόνα και καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου.
Μᾶς ἐκπλήσσει ἀρνητικά το γεγονός ὅτι ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ἔχει κατ’ ἐπανάληψιν ἀποδείξει την μητρική της στοργή, ἐντούτοις κατηγορεῖται ὅτι δεν ἔχει ἀγάπη για τον ἄνθρωπο, ἐπειδή δεν συσχηματίζεται με τίς κατά καιρούς κοσμικές ἐπιθυμίες και τίς διάφορες νεοφανεῖς και νεοεποχίτικες ἰδιορρυθμίες.
Ἄς μάθουν λοιπόν ὅσοι ἀδαεῖς και ἠμιμαθεῖς, ὅτι, ὅπως ἐπσήμανε ἡ Ἱερά Σύνοδος στην πρόσφατη ἐγκύκλιό της, ἡ Ἐκκλησία «ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφεσ. δ΄ 15) και «ἀγαπᾷ ἐν ἀληθείᾳ» (Β΄ Ἰω. α΄1). Ἡ ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας δεν ἀποδεικνύεται ὅταν σιωπᾶ ἤ ὅταν θωπεύει ἐμπαθεῖς συνειδήσεις κι ἐγωϊσμούς, ἀλλά ὅταν με τον λόγο και τη χάρη Της ἐπιχειρεῖ να θεραπεύσει και να ἐξυγιάνει, ἀκόμη κι ἄν, ὅπως ὁ ἰατρός, προξενήσει κάποιο πόνο ἤ ὅπως το καλό φάρμακο, προκαλέσει πικρία. Αὐτή εἶναι ἡ θεραπευτική μέθοδος τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς ἁμαρτίας και ὅποιος ἀφήσει κατά μέρος τούς ἐγωϊσμούς και τίς ἐμμονές και την ἀναζητήσει, γεύεται τῆς γλυκύτητας και τῆς πνευματικῆς θαλπωρῆς.
Ἀγαπητοί μου Πατέρες και Ἀδελφοί,
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας διώκεται πλέον ἐμφανῶς. Τά ἱερά και τά ὅσιά μας καθυβρίζονται ἀναίσχυντα. Ὁ Τίμιος Σταυρός, το ὅπλο μας κατά τοῦ διαβόλου, το στήριγμα τῶν πιστῶν κι ὁ φύλακας τῆς Οἰκουμένης, ὁ ὁποῖος σήμερα προπορεύεται τῆς λιτανείας μας, χλευάζεται στην ἀφίσσα ἑνός Φεστιβάλ, ὅπου και διαπομπεύεται ἡ πίστη μας ὁλόκληρη, ἀφοῦ ἀντί τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, ἀπεικονίζεται ἐσταυρωμένη μια γυμνή ἔγκυος γυναίκα ἡ ὁποία κατ’ αὐτούς εἶναι ἡ Παναγία μας!
Τί μεγάλη ντροπή! Τόσο γιά τήν βλάσφημη ἀπεικόνιση, ὅσο καί γιά τό ὅ,τι ὅλες οἱ ὑγιεῖς διαμαρτυρίες σκόνταψαν τάχα στήν ἐλευθερία ἔκφρασης καί λόγου καί στήν ἀδυναμία λογοκρισίας τῆς τέχνης, ἐνῶ ὁ νόμος γιά τήν ἐξύβριση τῶν θείων καί τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων παραμένει γιά μία ἀκόμη φορά ἀνεφάρμοστος, ἕνεκα τῆς ἀνεκτικότητας τοῦ Χριστιανισμοῦ. Φεῦ!
Ὅλα αὐτά μᾶλλον συστήνουν μιά σκληρή πολεμική πρός ὅ,τι χριστιανικό κι Ὀρθόδοξο, γι’ αὐτό καί ἡ ἐποχή μας ἀναδεικνύεται σέ ἐποχή ὁμολογίας τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας.
Γιά τόν λόγο αὐτό ἄς ἐντείνουμε τόν πνευματικό μας ἀγῶνα κι ἄς κοιτάξουμε νά μένουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό μέσα ἀπό τήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, φροντίζοντας νά ἀξιοποιοῦμε κάθε εὐκαιρία γιά νά προετοιμαζόμαστε καί νά κοινωνοῦμε συχνά τῶν ἀχράντων Μυστηρίων.
Κόντρα στην ἀδιακρισία και τήν σκληρότητα τοῦ κόσμου, ἄς κηρύττουμε με το λόγο και την πράξη μας, ὅτι το Εὐαγγέλιο και οἱ ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι για να μᾶς ὁδηγοῦν στη σωτηρία και ὄχι για να ἀλλάζουν κατά το δοκοῦν τῆς ἑκάστοτε κοσμικῆς διανόησης ἤ ἐπιθυμίας.
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί κληθήκαμε να καλλιεργοῦμε τον βασιλικό ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ κι ἀκόμη κι ἄν διωχθοῦμε, ποτέ δεν θα ἀθετήσουμε την κλήση μας, οὔτε θα προδώσουμε τον Κύριο και Θεό και Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό. «Πάντα ἰσχύωμεν ἐν τῷ ἐνδυναμουντι ἡμᾶς Χριστῷ».
Μετ’ εὐχῶν διαπύρων και πατρικῆς ἀγάπης Χριστοῦ
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+ Ὁ Σάμου και Ἰκαρίας Εὐσέβιος