ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Συντάχθηκε στις 05 Δεκεμβρίου 2020.

Κυριακή 06 Δεκεμβρίου 2020

+ Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας

τοῦ Μυροβλύτου καί θαυματουργοῦ

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία σήμερα τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐκ τῶν πλέον ἀγαπητῶν Ἁγίων τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἴσως διότι καί αὐτό τό ὄνομά του σημαίνει τήν νίκη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, σημασία τήν ὁποία ἐπαλήθευε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὡς τό τέλος τῆς ζωῆς Του.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος γεννήθηκε στά μέσα τοῦ 3^ου αἰῶνος ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς στά Μῦρα τῆς Λυκίας, ὅπου καί μεγάλωσε καί ἔδρασε. Στά δύσκολα χρόνια τῶν διωγμῶν χειροτονήθηκε Ἱερεύς καί μέσα ἀπό τήν ἱερουργία τῶν θείων Μυστηρίων καί τήν πλούσια ποιμαντική καί ἱεραποστολική του δραστηριότητα ἐμψύχωνε τούς διωκόμενους Χριστιανούς. Ἐπίσης καί ὁ Ἴδιος φυλακίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα καί ὑπέστη μεγάλα βασανιστήρια, ἀπό τά ὁποία ἐξῆλθε σῷος, ὁμολογώντας μέ σθένος τήν πίστη του στόν Σωτῆρα Χριστό, βοηθώντας καί τούς υπολοίπους Χριστιανούς πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση.

Ὅταν χήρευσε ὁ ἐπισκοπικός θρόνος τῆς πατρίδος του, τότε κατά θεϊκή νεύση ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐπαρχίας τῆς Λυκίας, τόν ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο Μύρων, ὅπου καί διακόνησε ὡς τήν τελευτή του στίς 6 Δεκεμβρίου 343 μ.Χ.

Ο νέος Ἐπίσκοπος Μύρων Νικόλαος συνέχισε τήν μεγάλη ἱεραποστολική καί φιλανθρωπική του δραστηριότητα με πιο εντατικούς ρυθμούς. Δίδασκε, παρηγορούσε, ἀγρυπνούσε, προσευχόταν, ἔκανε ἀγαθοεργίες, ἵδρυσε Νοσοκομεῖο, πτωχοκομεῖο καί ἄλλα ἱδρύματα στήν πόλη. Γι’ αὐτό καί στό ἀπολυτίκιό του τονίζεται τό σπουδαῖο ἔργο του, χαρακτηρίζοντάς τον, ὡς «κανόνας πίστεως, εἰκόνα πραότητος καί ἐγκρατείας διδάσκαλον». Στήν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας ἐξ ἀρχῆς θεωρεῖται ὡς ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, λόγῳ τῶν πολλῶν θαυμάτων πού ἐνεργοῦσε πρός σωτηρία τῶν πιστῶν, τόσο κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, ὅσο καί μετά τήν κοίμησή του ἕως καί σήμερα. Αὐτή ἡ ζωηρή θαυματουργία του ἀνέδειξε τόν Ἅγιο Νικόλαο, ὡς ἕνα  ἀπό τούς πιό ἀγαπητούς Ἁγίους μας.

Ἐνδεικτικό αὐτῆς τῆς ἀγάπης τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιά τόν Ἅγιο Νικόλαο εἶναι πώς ἡ Ἐκκλησία ἀφιέρωσε σ’ αὐτόν τήν Πέμπτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, ὥστε νά τιμᾶται ἰδιαιτέρως κάθε Πέμπτη μαζί μέ τους Ἁγίου Ἀποστόλους. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ὅτι καί γιά τίς ὑπόλοιπες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε  ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, ἡ Κυριακή, ὅπως λέει καί τό ὄνομά της, ὡς ἡμέρα τοῦ Κυρίου νά εἶναι  ἀφιερωμένη στήν Ἀνάστασή Του, ἡ Δευτέρα στούς Ἁγίους Ἀγγέλους, ἡ Τρίτη στόν Τίμιο Πρόδρομο, ἡ Τετάρτη στήν Παναγία μας, ἡ Πέμπτη, ὅπως προείπαμε στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί τόν Ἅγιο Νικόλαο, ἡ Παρασκευή στόν Τίμιο Σταυρό καί τό Σάββατο στούς κεκοιμημένους. Ἡ Τετάρτη καί ἡ Παρασκευή μάλιστα εἶναι οἱ ἡμέρες τῆς ἑβδομαδιαίας νηστείας,  ἐπειδή, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Χριστός προδόθηκε τήν Τετάρτη καί σταυρώθηκε τήν Παρασκευή.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος συνδέθηκε εὐθύς ἐξ ἀρχῆς μέ τά Νησιά καί τίς θάλασσες, ἐξαιτίας τῶν πολλῶν του θαυμάτων, πού ἔγιναν σέ ἀνθρώπους, πού ταξίδευαν μέ πλοῖο, ὥστε κατέστη ὁ προστάτης ὅλων τῶν Ναυτιλομένων. Ἐξαιρέτως δέ ἀπολαμβάνει τιμῆς μεγάλης στούς Νησιῶτες καί τούς θαλασσινούς καί ἀρκεῖ νά σκεφθεῖ κάποιος, πώς στήν ἀκριτική μας Ἐπαρχία καί στά τρία Νησιά τῆς Σάμου, τῆς  Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων, τόσο ὁ Μητροπολιτικός Ναός στό Βαθύ, ὅσο καί οἱ κεντρικοί Ναοί στίς μεγάλες πόλεις καί τά παραθαλάσσια Χωριά εἶναι ἀφιερωμένοι στόν Ἅγιο Νικόλαο, ὅπως στό Πυθαγόρειο, τόν Ὅρμο Καρλοβασίων, τόν Ὅρμο Μαραθοκάμπου, τό Κοκκάρι, τόν Ἅγιο Κήρυκο, τόν Εὔδηλο, τόν Ἁρμενιστή, τό Καρκινάγρι, τούς Φούρνοι κλπ.

Ὁ Ἅγιος βέβαια ἀναδείχθηκε πολύ θαυματουργός καί σέ ἄλλες εὐκαιρίες, γιά τίς ὁποῖες μέ εὐχέρεια μποροῦμε νά διαβάσουμε στόν καταγεγραμμένο βίο καί τήν πολιτεία του.

Αὐτό ὅμως πού θά πρέπει ὅπωσδήποτε νά γνωρίζουμε γιά τόν Ἅγιο Νικόλαο εἶναι ὅτι πρόκειται γιά ἕνα αὐθόρμητο καί δυναμικό Κληρικό, πού δέν δίστασε νά ὑπερασπισθεῖ τό δίκαιο τοῦ ἀδυνάτου, ἔναντι ἀκόμη καί τῆς παντοδύναμης αὐτοκρατορικῆς ἐντολῆς, πειθαρχώντας στόν νόμο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ θαυμαστή σωτηρία τόσο τοῦ στρατιωτικοῦ διοικητῆ τῶν Μύρων καί μετέπειτα τῶν τριῶν ἀξιωματικῶν, ἐπί τῶν ἡμερῶν μάλιστα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τό ἀληθές.

Ἡ δυναμική του παρουσία βέβαια ἦταν συνέπεια τῆς αὐθεντικῆς σχέσης του μέ τόν Θεό. Ἡ θεοειδής ἐμπειρία τῆς ζωῆς του γινόταν ὁ ποταμός τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, πού ἀρδευόταν ἀπό τήν ἄπειρη θάλασσα τῆς θείας Χάρης. Ἡ ταπεινή Ὀρθόδοξη  βιοτή καί διακονία του ἐγγυᾶτο τήν διηνεκῆ δαψίλεια τῆς θείας Χάρης. Ἡ ἀκράδαντη πίστη του στόν Χριστό φανέρωνε τόν αὐθορμητισμό του καί ἡ ἐμπιστοσύνη του στό θεῖο θέλημα τόν ἀνέδειξε ἡγέτη, ποιμένα ἀληθινό τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, πραγματικό τῦπο τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ καί στόν τόπο Αὐτοῦ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας διακρίνονται γιά τόν δυναμισμό τους. Ἕνα δυναμισμό πού πηγάζει ἀπό τήν αὐθεντική τους σχέση καί κοινωνία μέ τόν Χριστό. Ζοῦσαν καί ζοῦν μέ τόλμη. Ὄχι μέ θράσος, ἀλλά μέ θάρρος. Τολμοῦν ὅπως τόλμησε ὁ Ἰωσήφ ἀπό τήν Ἀριμαθαία καί μαζί μέ τό Νικόδημο ζήτησαν καί ἐνεταφίασαν τό ἄχραντο ἐσταυρωμένο σῶμα τοῦ Κυρίου μας. Αὐτή ἡ τόλμη μᾶς  χρειάζεται. Καί μαζί μέ τήν τόλμη μᾶς χρειάζεται κι ὁ ἐνθουσιασμός. Τό ἐνθουσιαστικό στοιχεῖο γέμισε τήν Ἐκκλησία μέ Ἁγίους καί Μάρτυρες. Χωρίς ἐνθουσιασμό δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σ’ ἐκεῖνα πού σωματικά, με τις δυνάμεις μας, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ἡ νηστεία χωρίς ἐνθουσιασμό φαίνεται σάν καταναγκαστικό ἔργο. Τό ἴδιο καί ἡ προσευχή καί ὁ ἐκκλησιασμός καί ὅποια ἄλλη πνευματική ἄσκηση γιά τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.

Δυστυχῶς ὅμως σήμερα μᾶς λείπει καί ἡ τόλμη καί ὁ ἐνθουσιασμός. Ἀντ’ αὐτῶν συμβιβαζόμαστε πολύ εὔκολα μέ τίς ἀπαιτήσεις τοῦ σύγχρονου τρόπου σκέψης καί ζωῆς. Ὁ σήμερα ἑορταζόμενος Ἅγιος Νικόλαος ζοῦσε μέ τόλμη καί αὐθορμητισμό ἐνθουσιάζοντας μέχρι σήμερα τούς πιστούς καί μέ τόν βίο, τήν πολιτεία καί τά θαύματά Του. Ὑπάρχοντας κάτω ἀπό τόν χρηστό ζυγό τοῦ Κυρίου, ἄς ἀξιοποιήσουμε τόν τρόπο καί τήν ἐμπειρία του γιά τή σωτηρία μας. Ἀμήν.

Εκτύπωση Email